Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.534.2019.2.JC
z 11 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 10 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania transakcji sprzedaży działki gruntu o nr A – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 września 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania transakcji sprzedaży działki gruntu o nr A.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 18 sierpnia 1986 r. jest Pani wraz z mężem …, na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej, współwłaścicielem niezabudowanej nieruchomości rolnej o powierzchni … ha wpisanej do księgi wieczystej pod numerem …. Nieruchomość składa się z 7 wydzielonych działek (B, C, D, E, F, A, G).

Pani wraz z mężem nadal posiadacie wspólność ustawową małżeńską.

W dniu 28 marca 2017 r. została przez Państwa zawarta, notarialnie z przedstawicielem spółki prawa handlowego, przedwstępna umowa sprzedaży (zmieniona aktem notarialnym z dnia 13 czerwca 2019 r.) na mocy której zobowiązali się Państwo do sprzedaży jednej z działek (A) wchodzących w skład opisanej nieruchomości.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej w zakresie działalności obiektów służących poprawie kondycji fizycznej (PKD 93.13.Z). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Działka nr A będąca przedmiotem planowanej transakcji nie była i nie jest wykorzystywana przez Panią w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej.

Poza tym, ani Pani, ani mąż, nie prowadzicie żadnej innej działalności gospodarczej i nie jesteście czynnymi podatnikami VAT.

Dodatkowo, działka nr A nie była i nie jest przedmiotem najmu, leasingu, użyczenia lub umowy o podobnym charakterze.

Nie ponosili, nie ponoszą i nie będą ponosić Państwo w przyszłości żadnych nakładów finansowych na nieruchomość - mających na celu podniesienie jej wartości.

Nie podejmowali i nie planują Państwo podejmować działań marketingowych związanych z wyszukiwaniem potencjonalnego nabywcy.

Potencjalny nabywca tj. przedstawiciel spółki prawa handlowego zgłosił się sam składając propozycję kupna w ramach planowanej przez spółkę inwestycji.

Plan miejscowy dla terenu, na którym jest położona nieruchomość został uchwalony przez Radę Gminy, co odbyło się z inicjatywy władz samorządowych, a nie z inicjatywy Państwa, czy też osób Państwa reprezentujących. W sprawie warunków zabudowy także nie występowali Państwo do Burmistrza …, tylko zrobił to potencjalny nabywca, czyli spółka prawa handlowego.

Pani, ani mąż jako podatnicy VAT nie zajmowaliście się, jak również obecnie nie zajmujecie się profesjonalnie w sposób ciągły obrotem nieruchomościami dla celów zarobkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, uważa Pani że sprzedaż opisanej nieruchomości w wykonaniu zawartej umowy przedwstępnej sprzedaży z dnia 28 marca 2017 r., zmienionej aktem notarialnym z dnia 13 czerwca 2019 r., nie będzie realizowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ale w ramach zarządzania majątkiem.

Na wskazane w wezwaniu do uzupełnienia wniosku pytania, w dniu 17 września 2019 r., udzielono następujących odpowiedzi:

1. w jakim celu została nabyta w dniu 18 sierpnia 1986 r. niezabudowana nieruchomość rolna o powierzchni … ha?
   Niezabudowana nieruchomość rolna o powierzchni … ha nabyta (w dniu 18 sierpnia 1986 r.) została w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego.
   
2. w jakim celu i kiedy (dzień, miesiąc, rok) został dokonany podział ww. nieruchomości?
   Nabyta nieruchomość składała się z 7 wydzielonych działek (B, C, D, E, F, A, G)
   6 grudnia 1996 r., działka nr H została podzielona na działki: I, J, K, L, M.
   
   Podział został dokonany w celu możliwości sprzedaży mniejszych działek.
   
3. w jaki sposób była/jest wykorzystywana ww. nieruchomość od momentu jej nabycia (czy wykorzystywana była/jest wyłącznie na cele rolnicze)?
   Ww. nieruchomość od momentu jej nabycia wykorzystywana była wyłącznie na cele rolnicze.
   
4. na jakie cele są przeznaczone pozostałe działki skoro planują Państwo sprzedać 1 spośród 7 wydzielonych działek?
   Ze względu na wiek Pani wraz z mężem nie prowadzicie już działalności rolniczej, w związku z powyższym, pozostałe działki zostaną darowane najbliższej rodzinie, bądź sprzedane w późniejszym terminie.
   
5. czy udzielono nabywcy działki pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) do występowania w Państwa imieniu w sprawach dotyczących działki objętej zakresem pytania, a jeżeli tak: - do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń, udzielono pełnomocnictw nabywcy (np. do występowania z wnioskiem o podział gruntu, o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, o wydanie zgody na wykonanie przyłączy)?
   W dniu 28 marca 2017 r. zawarliście Państwo notarialnie z przedstawicielem spółki prawa handlowego przedwstępną umowę sprzedaży, w której to umowie udzieliliście zgody na następujące działania:
   - uzyskanie ostatecznej i prawomocnej decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych wpływu inwestycji na środowisko dla obiektów usługowych wraz z kompletną infrastrukturą,
   - uzyskanie ostatecznych i prawomocnych decyzji o warunkach zabudowy dla obiektów usługowych lub innych komercyjnych wraz z kompletną infrastrukturą,
   - uzyskanie ostatecznej i prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę,
   - wystąpienie do zmiany lub uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz planu zagospodarowania przestrzennego Gminy … obowiązujących dla Nieruchomości (na dzień zawarcia ww. aktu, nie było planu zagospodarowania przestrzennego),
   - uzyskanie ostatecznej i prawomocnej decyzji na wycinkę drzew i krzewów - bezpłatna lub w zamian za nasadzenia zastępcze, które to nasadzenia zastępcze nie utrudnią realizacji inwestycji.
   
6. czy w przeszłości zbywali Państwo nieruchomości – jeśli tak, jakie i kiedy?
   Tak,
   - 10 grudnia 2001 r. została sprzedana działka nr K. Działka ta w planie zagospodarowania przestrzennego oznaczona była symbolem A 90 MRW - projektowany zespól zabudowy mieszkalno-usługowej na dużych działkach. Ww. plan zagospodarowania przestał obowiązywać 31 grudnia 2003 r.
   - 28 lutego 2005 r. została sprzedana działka nr L oznaczona oraz sklasyfikowana jako grunty orne klasy RiVb. Na dzień sprzedaży dla ww. działki nie było planu zagospodarowania przestrzennego.
   
7. jakie przeznaczenie działki A wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?
   Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Uchwała … Rady Miejskiej … z dnia 29 czerwca 2018 r.) działka ... przeznaczona jest pod działalność usługową - oznaczona symbolem UU.
   
8. czy na moment dostawy działki A będzie wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy?
   Tak, zgodnie z udzielonym pełnomocnictwem decyzja o warunkach zabudowy została wydana dla spółki z którą zawarliście Państwo umowę przedwstępną w dniu 15 marca 2018 r.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku dodano informacje, że w trakcie przygotowania odpowiedzi na zadane pytania, przypomniała sobie Pani, że w trakcie posiadania niezabudowanej nieruchomości rolnej wpisanej do Księgi Wieczystej pod numerem …, nastąpił podział jednej z działek, która wchodziła w skład tej nieruchomości.

• 6 grudnia 1996 r., działka nr H została podzielona na działki: I, J, K, L, M.
• 10 grudnia 2001 r. została sprzedana działka nr K. Działka ta w planie zagospodarowania przestrzennego oznaczona była symbolem A 90 MRW - projektowany zespół zabudowy mieszkalno-usługowej na dużych działkach. Ww. plan zagospodarowania przestał obowiązywać 31 grudnia 2003 r.
• 28 lutego 2005 r. została sprzedana działka nr L oznaczona oraz sklasyfikowana jako grunty orne klasy RlVb. Na dzień sprzedaży dla ww. działki nie było planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną sprzedażą w wykonaniu zobowiązania z przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 28 marca 2017 r., zmienionej aktem notarialnym z dnia 13 czerwca 2019 r., która nie nastąpi w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, ale w ramach zarządu majątkiem osobistym, będzie Pani podlegała obowiązkowi zapłaty podatku od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 21 listopada 2018 r. poz. 2174 z późn, zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja nie będzie podlegała obowiązkowi zapłaty podatku VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, bowiem sprzedaż nieruchomości w wykonaniu przedmiotowej umowy sprzedaży z dnia 28 marca 2017 r. będzie wykonana w ramach zarządu majątkiem osobistym.

Z ugruntowanego orzecznictwa NSA wynika, że aby uznać podmiot za podatnika, powinien on występować w ramach dokonywanej sprzedaży gruntu jako profesjonalista w zakresie obrotu nieruchomościami, a więc w sposób zawodowy, tj. zorganizowany i ciągły. Takie działanie ma miejsce w szczególności w sytuacji, gdy sprzedawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, usługodawców np. polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych (wyroki NSA z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt I FKS 1733/11 oraz z dnia 22 lutego 2012 r. sygn. akt 1 FKS 1669/11).

W podobny sposób rozstrzygnął w składzie siedmiu sędziów NSA w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym między innymi wywiódł, że „sporadyczna wyprzedaż majątku nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT”.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynność związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analogiczne zapisy znajdują się w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W powyższym temacie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z wyroku tego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wątpliwości dotyczą kwestii czy planowana sprzedaż działki będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a w związku z tym wystąpi Pani w tej transakcji w charakterze podatnika VAT.

Odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy o VAT, jak i stanowiska judykatury, w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmowała Pani działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, która została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.)

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Stosownie do art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż 6% – stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w powyższym przepisie, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że podpisali Państwo umowę przedwstępną na sprzedaż prawa handlowego niezabudowanej nieruchomości gruntowej. W ramach umowy udzieliliście Państwo zgody na następujące działania:

• uzyskanie ostatecznej i prawomocnej decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych wpływu inwestycji na środowisko dla obiektów usługowych wraz z kompletną infrastrukturą,
• uzyskanie ostatecznych i prawomocnych decyzji o warunkach zabudowy dla obiektów usługowych lub innych komercyjnych wraz z kompletną infrastrukturą,
• uzyskanie ostatecznej i prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę,
• wystąpienie do zmiany lub uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz planu zagospodarowania przestrzennego Gminy … obowiązujących dla Nieruchomości (na dzień zawarcia ww. aktu, nie było planu zagospodarowania przestrzennego),
• uzyskanie ostatecznej i prawomocnej decyzji na wycinkę drzew i krzewów - bezpłatna lub w zamian za nasadzenia zastępcze, które to nasadzenia zastępcze nie utrudnią realizacji inwestycji.

Zatem jak wynika z opisu sprawy, udzieliliście Państwo kupującemu zgody na działania które umożliwiają realizację planowanej przez niego inwestycji, w tym do uzyskania niezbędnych decyzji. A więc, po udzieleniu przez Panią/Państwa zgód czynności wykonane przez kupującego wywołają skutki bezpośrednio w Pani sferze prawnej (mocodawczyni), co wskazuje, że w celu zwiększenia możliwości sprzedaży nieruchomości podejmuje Pani pewne działania w sposób zorganizowany.

Wobec tego, w ocenie tut. organu uznać należy, że podejmowane przez Panią (za pośrednictwem pełnomocnika - kupującą spółkę) działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w ramach zarządu Pani majątkiem prywatnym. Ponadto, z okoliczności sprawy wynika, że wcześniej dokonywała Pani sprzedaży nieruchomości gruntowych oraz ich podziałów.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów stwierdzić należy, że planowana przez Panią sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując opisanych we wniosku czynności, podjęła Pani działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami (które wymienił TSUE w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10), tzn. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju działalnością.

Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pani majątku osobistego, a sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Ponadto należy zauważyć, że na moment dostawy działki nr A będzie wydana dla niej decyzja o warunkach zabudowy, co oznacza że będzie ona stanowić teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Tym samym transakcja nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Nie będzie również możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie są spełnione warunki określone w tym przepisie tj. z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jednak wynikało to z faktu, iż nieruchomość została nabyta przez Panią w dniu 18 sierpnia 1986 r. (przed wejściem w życie ustawy o VAT) zatem przy nabyciu nie wystąpił podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu. W konsekwencji, dostawa ww. działki będzie opodatkowana według stawki podatku 23%.

Podsumowując, sprzedaż działki nr A stanowić będzie dla Pani czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zastosowanie znajdzie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) i będzie Pani zobowiązana odprowadzić od tej transakcji podatek należny w wysokości 23%.

Wobec powyższego, stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Końcowo zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stroną wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, a zatem niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie jego praw i obowiązków. Oznacza to, że wydana interpretacja indywidualna nie ma mocy wiążącej dla Pani męża, który chcąc uzyskać taką interpretację powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.