Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.314.2019.2.ANK
z 11 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 lipca 2019 r. (data wpływu 5 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym 30 września 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca, tj. Stowarzyszenie, może sporządzić i złożyć jedną wspólną deklarację CIT-8 (część zadanego we wniosku pytania) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca, tj. Stowarzyszenie, może sporządzić i złożyć jedną wspólną deklarację CIT-8.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 17 września 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.314.2019.1.ANK wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 30 września 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem będącym osobą prawną, która funkcjonuje jako stowarzyszenie, które jest wpisane do KRS. Stowarzyszenie realizuje swoje cele poprzez prowadzenie placówek opiekuńczo-rehabilitacyjnych dla dzieci. Na przychód Stowarzyszenia składają się darowizny od firm i osób prywatnych w całości przeznaczone na jego działalność statutową. Wnioskodawca jest jednocześnie organem prowadzącym Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej (realizujący zadania w zakresie rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych) oraz Przedszkole Specjalne (realizuje zadania w zakresie nauczania, wychowania i opieki nad dziećmi w wieku przedszkolnym). Walne Zgromadzenie Stowarzyszenia powołuje dyrektora NZOZ oraz dyrektora Przedszkola, którzy następnie zawierają i rozwiązują umowy o pracę i umowy cywilno-prawne. Zarówno NZOZ, jak i Przedszkole Specjalne nie jest wpisane do KRS, nie posiadają one osobnej osobowości prawnej, ale każda z tych jednostek posiada swój NIP, REGON oraz jest płatnikiem składek ZUS i podatku dochodowego od osób fizycznych. Wskazać należy, iż NZOZ, jak i Przedszkole Specjalne jest oddziałem samodzielnie sporządzającym sprawozdanie finansowe (tzw. jednostka na pełnym wew. rozrachunku - tj. oddział samobilansujący się). Nadto każda z tych jednostek posiada swój majątek oraz rachunek bankowy, jednak nie zawierają one samodzielnie umów. Stowarzyszenie posiada bezterminową umowę użyczenia budynku od jednostki samorządu terytorialnego, w którym funkcjonuje zarówno NZOZ, jak i Przedszkole Specjalne. Stowarzyszenie jako organ prowadzący Przedszkola zawiera umowy z jednostką samorządu terytorialnego na otrzymywania subwencji oświatowej. Stowarzyszenie zawiera również umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych z środków publicznych, które są następnie realizowane przez NZOZ.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, tj. Stowarzyszenie, może sporządzić i złożyć jedną wspólną deklarację CIT-8 obejmujący wszystkie trzy jednostki, tj. Stowarzyszenie, NZOZ i Przedszkole? (pierwsza część zadanego pytania)

W ocenie Wnioskodawcy, odnosząc powyższe do Przedszkola Specjalnego trzeba wskazać, iż do przedszkoli stosuje się również przepisami ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. prawo oświatowe - dalej jako „u.p.o” (przedszkole powstało w czasie obowiązywania ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty), która to ustawa określa zasady na jakich prowadzone są przedszkola. W świetle tych przepisów przedszkole jest odrębną jednostką od organów, które je prowadzą. Jednocześnie przepis art. 10 ust. 1 u.p.o. wskazuje, że organ prowadzący placówkę odpowiada za jej działalność oraz niektóre z zadań jakie spoczywają na organie prowadzącym. Jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego Przedszkole Specjalne jest tylko wyodrębnioną organizacyjnie formą działalności podmiotu, który go utworzył, a wykonywana przez nią działalność edukacyjna jest wykonywana w ramach działalności organu założycielskiego - Stowarzyszenia. Tym samym Wnioskodawca realizuje swoje statutowe cele poprzez prowadzenie Przedszkola Specjalnego, któremu zapewnia lokal oraz zawiera umowy z podmiotami trzecimi. Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej został utworzony przez Wnioskodawcę w czasie obowiązywania ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej - dalej jako” „u.z.o.z.”). Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.z.o.z. zakład opieki zdrowotnej jest wyodrębnionym organizacyjnie zespołem osób i środków majątkowych utworzonym i utrzymywanym w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. Jak wynika to z opisu stanu faktycznego, sytuacja NZOZ jest analogiczna jak Przedszkola Specjalnego. Jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego, każda z tych jednostek posiada swojego dyrektora, indywidualny numer NIP i REGON oraz każda z nich jest płatnikiem składek ZUS i podatku dochodowego od osób fizycznych. Zarówno NZOZ, jak i Przedszkole Specjalne posiada również własny majątek oraz rachunek bankowy, na który odpowiednio środki finansowe z NFZ lub wydziału oświaty jednostki samorządu terytorialnego. Nadto dla każdej z tych jednostek prowadzone są osobne księgi rachunkowe oraz sporządza się oddzielne sprawozdania finansowe. Konkludując, w związku z przedstawioną strukturą organizacyjną oraz stanem faktycznym Wnioskodawca uważa, że w tej sytuacji prawidłowym działaniem jest sporządzenie przez niego jednej wspólnej deklaracji CIT-8, które obejmie zarówno jednostkę macierzystą (tj. Stowarzyszenie) oraz jej oddziały (tj. NZOZ oraz Przedszkole Specjalne).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej „ustawa o CIT”) są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji. Podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, są również stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają określenia pojęcia jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Definicja tego podmiotu nie występuje również w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145), który w przepisie art. 33 ogranicza się jedynie do wskazania jednostek organizacyjnych, wyposażonych na mocy przepisów szczególnych w osobowość prawną. Zatem, wszystkie inne jednostki, zorganizowane według pewnego schematu pozwalającego na działanie, dysponujące majątkiem oraz zasobami ludzkimi (co pozwala na uczestniczenie w obrocie gospodarczym mimo braku osobowości prawnej) mogą posiadać podmiotowość prawnopodatkową. Artykuł 331 Kodeksu cywilnego stanowi, że do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.

Ustalenia poczynione na gruncie prawa podatkowego w zestawieniu z art. 33 Kodeksu cywilnego (wskazującego na jednostki organizacyjne wyposażone na mocy przepisów szczególnych w osobowość prawną), jak też art. 331 Kodeksu cywilnego, nakazującego stosowanie odpowiednich przepisów o osobach prawnych do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną – pozwalają poczynić konstatację, że z powołanego wyżej art. 1 ust. 2 updop wynika, że ustawa nadaje podmiotowość prawnopodatkową również tym jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej, które są zorganizowane według pewnego schematu pozwalającego na działanie dysponujące majątkiem oraz zasobami ludzkimi – co pozwala im uczestniczyć w obrocie gospodarczym mimo braku osobowości prawnej.

Analiza posiadania podmiotowości prawnopodatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych przez placówkę oświatową utworzoną przez Wnioskodawcę wymaga odniesienia się także do przepisów regulujących ich status, a mianowicie – przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2019 r., 1481 z późn. zm.), która z kolei w art. 3 pkt 3 definiując pojęcie „placówka” odsyła do ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1148 z późn. zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 Prawa oświatowego system oświaty obejmuje przedszkola, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami specjalnymi lub integracyjnymi, a także inne formy wychowania przedszkolnego.

Zgodnie z art. 4 pkt 16 Prawa oświatowego, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o organie prowadzącym szkołę lub placówkę należy przez to rozumieć ministra, jednostkę samorządu terytorialnego, inne osoby prawne i fizyczne.

W tym miejscu należy jednocześnie wskazać, że zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy Prawo oświatowe szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną. Szkoła i placówka w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 4-13, może być zakładana i prowadzona przez:

1. jednostkę samorządu terytorialnego;
2. inną osobę prawną;
3. osobę fizyczną.
   
   

Założenie szkoły lub placówki publicznej przez osobę prawną inną niż jednostka samorządu terytorialnego lub osobę fizyczną wymaga zezwolenia właściwego organu jednostki samorządu terytorialnego, której zadaniem jest prowadzenie szkół lub placówek publicznych danego typu, wydanego po uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty (art. 88 ust. 4 pkt 1 ustawy Prawo Oświatowe).

Na podstawie art. 168 ust. 1, 4 i 11 ustawy Prawo oświatowe, osoby prawne i osoby fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

Zgłoszenie do ewidencji stosownie do art. 168 ust. 4 Prawa oświatowego powinno zawierać:

1. oznaczenie osoby zamierzającej prowadzić szkołę lub placówkę, jej miejsca zamieszkania lub siedziby;
   
2. określenie odpowiednio typu i rodzaju szkoły lub placówki oraz daty rozpoczęcia jej funkcjonowania, a w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - nazw zawodów, w jakich szkoła będzie kształcić, zgodnych z nazwami zawodów występujących w klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego albo w kwalifikacji zawodów szkolnictwa artystycznego (…),
   
3. wskazanie adresu siedziby szkoły lub placówki oraz innych lokalizacji prowadzenia zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, jeżeli ich utworzenie jest przewidywane, przy czym inne lokalizacje muszą znajdować się na terenie jednostki samorządu terytorialnego dokonującej wpisu do ewidencji, a w przypadku szkoły artystycznej na terenie tej samej miejscowości, a także informację o warunkach lokalowych zapewniających:
   
   1. możliwość prowadzenia zajęć dydaktyczno-wychowawczych,
   2. realizację innych zadań statutowych,
   3. w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe, z wyjątkiem szkoły artystycznej - możliwość realizacji praktycznej nauki zawodu,
   4. bezpieczne i higieniczne warunki nauki i pracy, spełniające wymagania określone w przepisach w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach, przepisach o ochronie środowiska, przepisach o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, przepisach techniczno-budowlanych i przepisach o ochronie przeciwpożarowej; spełnienie tych wymagań potwierdza się przez dołączenie do zgłoszenia odpowiednio pozytywnej opinii właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz pozytywnej opinii komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej;
4. statut szkoły lub placówki;
   
5. dane dotyczące kwalifikacji pracowników pedagogicznych i dyrektora, przewidzianych do zatrudnienia w szkole lub placówce;
   
6. zobowiązanie do przestrzegania wymagań określonych odpowiednio w:
   
   1. art. 14 ust. 3 - w przypadku szkoły niepublicznej niebędącej szkołą artystyczną,
   2. art. 14 ust. 4 - w przypadku niepublicznej szkoły artystycznej realizującej kształcenie ogólne, której z dniem rozpoczęcia działalności mają być nadane uprawnienia publicznej szkoły artystycznej (…);
7. dane niezbędne do wpisania szkoły lub placówki do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej.
   
   
   

Zaświadczenie o wpisie do ewidencji o którym mowa w ust. 9 i 10 w myśl art. 168 ust. 11 Prawa oświatowego - zawiera:

1. nazwę organu lub podmiotu, który dokonał wpisu do ewidencji szkoły lub placówki;
2. datę i numer wpisu do ewidencji;
3. nazwę oraz odpowiednio typ lub rodzaj szkoły lub placówki;
4. osobę prawną lub fizyczną prowadzącą szkołę lub placówkę;
5. adres szkoły lub placówki oraz innych lokalizacji prowadzenia zajęć dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, jeżeli ich utworzenie zostało przewidziane;
6. w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe, z wyjątkiem szkoły artystycznej - nazwy zawodów, w których kształci szkoła (…);
7. w przypadku niepublicznego przedszkola, niepublicznej szkoły podstawowej, w której zorganizowano oddział przedszkolny, lub niepublicznej innej formy wychowania przedszkolnego - informację o otrzymywaniu dotacji, o której mowa odpowiednio w art. 17 ust. 1, art. 19 ust. 1 lub art. 21 ust. 1 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych.
   
   

Jak wynika z powyższych przepisów wszelka odpowiedzialność, w tym obowiązki rejestracyjne, ciąży na osobie zakładającej i prowadzącej placówkę, tak więc sama placówka nie jest w pełni samodzielnym podmiotem i nie może działać w oderwaniu od podmiotu, który ją założył. Fakt uzyskania odrębnego numeru REGON nie przesądza o tym, że dany podmiot automatycznie staje się odrębnym od osoby założyciela podatnikiem.

Analiza posiadania przez niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej przymiotu podmiotowości prawnopodatkowej na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych wymaga odniesienia się do przepisów regulujących ich status, a mianowicie do przepisów ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2190 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ustawy o działalności leczniczej, ustawa określa:

1. zasady wykonywania działalności leczniczej,
2. zasady funkcjonowania podmiotów wykonujących działalność leczniczą niebędących przedsiębiorcami,
3. zasady prowadzenia rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą,
4. normy czasu pracy pracowników podmiotów leczniczych,
5. zasady sprawowania nadzoru nad wykonywaniem działalności leczniczej oraz podmiotami wykonującymi działalność leczniczą.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej, podmiotami leczniczymi są:

1. przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
   
2. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
   
3. jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej lub położną podstawowej opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. poz. 2217 oraz z 2018 r. poz. 736 i 1669),
   
4. instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 736 i 1669),
   
5. fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,
   5a. posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne stowarzyszeń, o których mowa w pkt 5,
   
6. osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania,
   
7. jednostki wojskowe
   
   • w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.
   
   
   
   
   

Należy przy tym podkreślić, że w słowniczku (art. 2 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej) zostały zdefiniowane m.in. następujące pojęcia:

• podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą - podmiot leczniczy wymieniony w art. 4 ust. 1 pkt 2, 3 i 7 (pkt 4),
• podmiot wykonujący działalność leczniczą – podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4, oraz lekarz lub pielęgniarka wykonujący zawód w ramach działalności leczniczej jako praktykę zawodową, o której mowa w art. 5.
  
  

Z powyższego wynika że niepubliczny zakład opieki zdrowotnej utworzony przez osobę prawną, posiadający zdolność prawną odrębną strukturę organizacyjną, odrębny przedmiot działania oraz majątek jest jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o CIT.

W świetle powołanych przepisów, placówki oświatowe, jeżeli posiadają określone przymioty charakteryzujące je jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej (takie jak m.in. majątek, wykształcona struktura organizacyjna oraz wykazujące dostateczny stopień niezależności i samodzielności), mogą być uznane za podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Jeśli natomiast placówka oświatowa nie będzie wyposażona w odrębny majątek, wykształconą strukturę organizacyjną będzie służyła wyłącznie realizacji procesu dydaktycznego, a więc nie będą spełnione kryteria dotyczące autonomii majątkowej oraz samodzielności jednostki, wówczas będzie to stanowić podstawę do uznania za podmiot podatku dochodowego od osób prawnych wyłącznie organu prowadzącego placówkę oświatową.

Również na bazie analizy przepisów ustawy o działalności leczniczej można stwierdzić, że niepubliczny zakład opieki zdrowotnej jest jednostką odrębną w stosunku do tworzącego go i utrzymującego podmiotu. A zatem, niepubliczny zakład opieki zdrowotnej utworzony przez osobę prawną, posiadający zdolność prawną, odrębną strukturę organizacyjną, odrębny przedmiot działania, majątek oraz dostateczny stopień niezależności i samodzielności może być, jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o CIT.

Oceny spełnienia kryteriów dokonuje się zawsze na podstawie dokumentów źródłowych jednostki. Jednostki oświatowe oraz niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, które ww. kryteriów nie spełniają, są wewnętrznymi komórkami organizacyjnymi podmiotu, który je założył i nie są odrębnymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie należy zauważyć, że nadanie nr REGON, czy NIP nie przesądza o formie organizacyjnej jednostki. O tym decydują przepisy ustaw oraz statut. Fakt posiadania nr REGON czy NIP nie przesądza, że założona placówka oświatowa czy niepubliczny zakład opieki zdrowotnej jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Reasumując – w myśl powyższych przepisów – Przedszkola, NZOZ-y zakładane przez osoby prawne i inne uprawnione do tego podmioty, mogą być (nie zawsze są) jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawej. Jeśli są jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, to są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Podkreślenia jednakże wymaga, że aby przedszkola i niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej można było uznać za jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, odrębne od założyciela, a co za tym idzie, aby można było je uznać za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, winny posiadać wyodrębniony zespół środków organizacyjnych, majątkowych, charakteryzować się niezależnością i samodzielnością w stosunkach cywilno-prawnych. Jak wynika z opisu stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie nie można mówić o niezależności i samodzielności przedszkola oraz NZOZ-u w stosunkach cywilno – prawnych. Jak wskazał Wnioskodawca to Stowarzyszenie powołuje osoby kierujące ww. placówkami a także zawiera umowy z podmiotami trzecimi. W tej sytuacji nie można mówić o niezależności i samodzielności tych placówek.

Przechodząc ponownie na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodne z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

W myśl natomiast art. 27 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, z wyłączeniem podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego przekazują do urzędu skarbowego sprawozdanie wraz ze sprawozdaniem z badania, w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, a spółki - także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Obowiązek złożenia sprawozdania z badania nie dotyczy podatników, których sprawozdania finansowe, na podstawie odrębnych przepisów, są zwolnione z obowiązku badania.

Na mocy art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, że placówki prowadzone przez Stowarzyszenie (Przedszkole, NZOZ) nie posiadają określonych przymiotów charakteryzujących je jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej. Wobec tego, placówki utworzone przez Wnioskodawcę nie spełniają przesłanek pozwalających uznać je za odrębnych/niezależnych od założyciela podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Prowadzone przez Wnioskodawcę placówki stanowią jedynie wyodrębnioną organizacyjnie formę działalności Stowarzyszenia, które je utworzyło. W konsekwencji – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych będzie podmiot je prowadzący, tj. Stowarzyszenie.

Stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym będzie on uprawniony i zobowiązany do złożenia jednej wspólnej deklaracji CIT-8 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie drugiej części pytania wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.