2019.09.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.314.2019.2.MC
z 30 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości i niepodlegania opodatkowaniu tym podatkiem ww. sprzedaży (pytanie oznaczone nr 1) oraz
braku obowiązku udokumentowania sprzedaży fakturą (pytanie oznaczone nr 2)

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach. Pismem z dnia 4 września 2019 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Kancelaria Prawna, w ramach której świadczy usługi prawne wykonując zawód radcy prawnego (dalej „Kancelaria”). W zakresie przedmiotowej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „podatek VAT”).

Niezależnie od jednoosobowej działalności gospodarczej, Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki partnerskiej (dalej „Spółka Partnerska”). Przedmiotem działalności Spółki Partnerskiej jest świadczenie usług doradztwa prawnego i doradztwa podatkowego. Spółka Partnerska jest czynnym podatkiem podatku VAT.

Wnioskodawca w roku 2004 dokonał zakupu nieruchomości gruntowej (dalej „Nieruchomość”) nabywając prawo własności do Nieruchomości. W roku 2010 Wnioskodawca przystąpił do realizacji na tej Nieruchomości inwestycji budowlanej polegającej na wybudowaniu domu jednorodzinnego (dalej „Inwestycja”). Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę z zamiarem zrealizowania na niej Inwestycji (czego rezultatem miało być wybudowanie domu jednorodzinnego i uzyskanie możliwości jego użytkowania), a następnie zamieszkanie w wybudowanym domu jednorodzinnym, który miał służyć celom prywatnym Wnioskodawcy.

Wobec zaistniałych okoliczności faktycznych natury rodzinnej Wnioskodawca został zmuszony do zmiany planów dotyczących zamieszkania w domu jednorodzinnym po ukończeniu Inwestycji, czego konsekwencją była zmiana pierwotnego terminu zakończenia Inwestycji. Do daty niniejszego wniosku Inwestycja nie została jeszcze zakończona, tj. proces budowlany polegający na wybudowaniu domu jednorodzinnego (dalej „Dom”) nie został jeszcze formalnie zakończony.

Z uwagi na długotrwałość prowadzonej Inwestycji, powstała konieczność podjęcia działań o charakterze naprawczym w stosunku do Domu, takich jak: odnowienie elewacji, renowacja tynków wewnętrznych, uzupełnienie instalacji wewnętrznych o takie elementy jak armatura, grzejniki, włączniki i gniazdka elektryczne, montaż parapetów, a także wykonanie podjazdów, poprzedzających dokonanie stosownych zgłoszeń warunkujących zakończenie procesu budowalnego i dopuszczenie Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej. Ww. działania wymagają znacznych nakładów w wymiarze finansowym, jak również organizacyjno-formalnym. Wnioskodawca nie dysponuje koniecznymi zasobami finansowym, jak również nie ma możliwości organizacyjno-formalnych niezbędnych do zakończenia Inwestycji, tj. do dopuszczenia Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej.

Z tych też względów, Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży Nieruchomości wraz z Inwestycją w takim stanie w jakim aktualnie się znajduje, tj. bez podejmowania ww. działań naprawczych i dokonywania zgłoszeń celem uzyskania dopuszczenia Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, jak również nie dokonywał zakupu nieruchomości w celach handlowych.

Ponadto, w piśmie z dnia 4 września 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca na pytania zawarte w wezwaniu z dnia 4 września 2019 r. udzielił następujących odpowiedzi:

Czy nabycie nieruchomości gruntowej nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i czy czynność ta została udokumentowana fakturą (należy wskazać, czy była to czynność opodatkowana podatkiem VAT, czy zwolniona od tego podatku)?
Nieruchomość gruntowa została nabyta w roku 2004 roku od osób fizycznych (współwłaścicieli) należących do dwóch rodzin, posiadających po 1/2 udziału w prawie własności do Nieruchomości. Nabycie Nieruchomości nie zostało dokonane w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej „podatek VAT”). Sprzedający dokonali sprzedaży jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Sprzedaż nie została udokumentowana fakturą VAT.
Czy na moment nabycia powyższej działki była wydana decyzja o warunkach zabudowy? Jeśli tak, to należy również wyjaśnić, na czyj wniosek wydano decyzję o warunkach zabudowy obejmującą tą działkę i co z niej wynikało?
Na datę zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani też nie były wydane dla tej nieruchomości warunki zabudowy. Zgodnie z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy, na terenie której znajduje się Nieruchomość, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r., Nieruchomość położona była na terenie rolnym. Zgodnie z uchwalonym w roku 2007 miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Nieruchomość położona jest na terenach przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.
W jaki sposób Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową nieruchomość od chwili zakupu do czasu rozpoczęcia Inwestycji?
Od daty zakupu do daty przystąpienia do Inwestycji, Nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę. Na Nieruchomości nie były dokonywane żadne czynności faktyczne (takie jak np. niwelacja terenu, uzbrojenie w media, itd.), ani też prawne (takie jak np. podział, scalenie, itp.)
Czy Wnioskodawca udostępniał ww. nieruchomość osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, np. umowy najmu, dzierżawy, itp.? Jeśli tak, to czy były to umowy odpłatne i w jakim czasie zawarte?
Nieruchomość nie była i nadal nie jest udostępniana osobom trzecim, nie były zawierane żadne umowy najmu lub dzierżawy dotyczące tej Nieruchomości.
Kiedy (należy wskazać datę) Wnioskodawca podjął zamiar wybudowania domu jednorodzinnego, który w przyszłości miał służyć celom prywatnym Zainteresowanego?
Wnioskodawca zakupił Nieruchomość z zamiarem zrealizowania na niej inwestycji polegającej na wybudowaniu domu jednorodzinnego z przeznaczeniem do wykorzystania dla własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy po założeniu rodziny. W dacie nabycia Nieruchomości Wnioskodawca był stanu wolnego.
Wnioskiem z dnia 10 lutego 2006 r. Wnioskodawca wystąpił do właściwego organu gminy o wydanie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego na Nieruchomości. Postanowieniem z dnia 12 maja 2006 r. organ gminy zawiesił do dnia 9 lutego 2007 r. postępowanie, wskazując na prowadzone prace nad opracowaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wobec uchwalenia w roku 2007 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, postępowanie o wydanie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego na Nieruchomości zostało umorzone decyzją z dnia 29 maja 2007 r. Wnioskodawca wystąpił w październiku 2007 r. o wydanie pozwolenia na budowę. Z uwagi na sytuację rodzinną, Wnioskodawca wystąpił o zawieszenie postępowania w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę. Postępowanie zostało zawieszone postanowieniem z dnia 6 grudnia 2007 r. Postępowanie zostało podjęte na wniosek Wnioskodawcy w roku 2010 i zakończyło się wydaniem w marcu 2010 r. decyzji obejmującej pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego.
Kiedy (należy wskazać datę) Zainteresowany podjął decyzję o zbyciu nieruchomości gruntowej zabudowanej domem mieszkalnym oraz na jakim etapie wówczas była budowa przedmiotowego domu?
Ostateczną decyzję o sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca podjął pod koniec czerwca 2019 r. Dom na datę podjęcia decyzji o sprzedaży był w stanie deweloperskim, tj. przykryty dachem, otynkowany w środku i z zewnątrz, wyposażony w instalacje wewnętrzne oraz stolarkę, podłączony do mediów (woda, energia elektryczna i gaz ziemny oraz szambo).
Jakie czynności Wnioskodawca dokonał i zamierza dokonać, w tym jakie nakłady poniósł/poniesie w celu przygotowania domu jednorodzinnego do sprzedaży od momentu podjęcia decyzji o zbyciu nieruchomości?
Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, po podjęciu ostatecznej decyzji o sprzedaży Nieruchomości, Wnioskodawca nie dokonywał i nie będzie dokonywać żadnych dalszych nakładów na Inwestycję, w tym w szczególności żadnych działań o charakterze naprawczym w stosunku do Domu, takich jak: odnowienie elewacji, renowacja tynków wewnętrznych, uzupełnienie instalacji wewnętrznych o takie elementy jak armatura, grzejniki, włączniki i gniazdka elektryczne, montaż parapetów, a także wykonanie podjazdów, poprzedzających dokonanie stosownych zgłoszeń warunkujących zakończenie procesu budowalnego i dopuszczenie Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej.
Kiedy Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość objętą zakresem wniosku?
Wnioskodawca sprzeda Nieruchomość bezpośrednio po zgłoszeniu się osoby zainteresowanej nabyciem Nieruchomości za cenę satysfakcjonującą Wnioskodawcę.
Czy Zainteresowany będzie zamieszczał ogłoszenia o sprzedaży nieruchomości w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, inne działania marketingowe, itp.?
Wnioskodawca w procesie sprzedaży Nieruchomości będzie korzystał z podmiotów prowadzących pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (agencje nieruchomościowe). Wnioskodawca osobiście nie będzie zamieszczał ogłoszenia o sprzedaży Nieruchomości w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, ani też nie będzie prowadził działań marketingowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy z tytułu sprzedaży (dostawy) Nieruchomości Wnioskodawca uzyska status podatnika podatku VAT, a w konsekwencji tego, czy sprzedaż (dostawa) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek udokumentowania sprzedaży (dostawy) fakturą VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym zdarzeniu przyszłym z tytułu sprzedaży (dostawy) Nieruchomości Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, w konsekwencji czego, sprzedaż (dostawa) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odpowiednio do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT – zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa”.

Jednocześnie stosownie do przepisu art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, „Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Podstawą opodatkowania podatkiem VAT, zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy VAT, jest (z wyjątkami wskazanymi w tym przepisie) wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku nieodpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29a ust. 5 Ustawy VAT).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”. Odpowiednio do przepisu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że dana czynność podlega podatkowi VAT wyłącznie w przypadku gdy wykonał ją podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik podatku VAT.

Podatnikiem podatku VAT jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą, czyli podmiot występujący w profesjonalnym obrocie gospodarczym, dokonujący dostaw towarów lub świadczący usługi w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatnika podatku VAT nie można uznać osoby fizycznej, która dokonuje okazjonalnych, jednorazowych transakcji za które nic jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika podatku VAT w zakresie tych czynności.

W odniesieniu do podmiotu sprzedającego grunt, aby stwierdzić, czy działa on w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą należy ustalić, czy jego działalność w tym zakresie można określić jako profesjonalną. Niewątpliwą taką przesłanką będzie określenie ilości dokonanych transakcji w obrocie nieruchomościami, jak również inne formy aktywności, które mogą wskazywać, że czynności przybierają formę zorganizowaną. Można do nich zaliczyć: nabycie terenu i jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Przenosząc przywołane przepisy na grunt zdarzenia przyszłego w jakim Wnioskodawca występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, albowiem z tytułu tej sprzedaży (dostawy) Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 lipca 2019 r. (znak: 0115-KDIT1-2.4012.247.2019.2.AW):

„Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Powyższe przepisy stanowią odzwierciedlenie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. (...) Z treści cytowanych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle przytoczonych przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług. W konsekwencji, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.”

Tożsame stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 9 lipca 2019 r. (znak: 0112-KDIL1-3.4012.241.2019.2.JN) zgodnie z którą: „Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu dla danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.”

Zważywszy zatem na fakt, że Wnioskodawca będąc czynnym podatnikiem podatku VAT w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach Kancelarii, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami (z uwagi na zastrzeżenia ustawowe zakazujące prowadzenia takiej działalności w ramach wykonywania zawodu radcy prawnego), jak również nie prowadzi takiej działalności w ramach Spółki Partnerskiej, należy stwierdzić, że posiadanie przez Wnioskodawcę statutu czynnego podatnika podatku VAT nie przesądza o tym, że sprzedaż (dostawa) Nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Dla uznania, że sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT koniecznym jest ustalenie, że z tytułu tej właśnie sprzedaży (dostawy) Wnioskodawca uzyskuje status podatnika podatku VAT.

Wnioskodawca nie dokonał w stosunku do Nieruchomości żadnych czynności faktycznych i prawnych, które mogłyby być uznane za wypełniające przesłankę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT. W szczególności za takie działania nie może być uznane przystąpienie przez Wnioskodawcę do realizacji Inwestycji. Okoliczności towarzyszące realizacji Inwestycji, takie jak okres w jakim Wnioskodawca przystąpił do Inwestycji oraz fakt jej niezakończenia wobec zaistniałych okoliczności natury osobistej, nie dają podstawy do przyjęcia, że w ten sposób wypełniona jest definicja działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 Ustawy VAT.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 Ustawy VAT), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Reasumując, niezależnie od tego, że Wnioskodawca posiada status czynnego podatnika podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności w formie Kancelarii, z tytułu sprzedaży (dostawy) Nieruchomości Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, a w konsekwencji sprzedaż (dostawa) ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ze względu na to, że w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż (dostawa) Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, po jego stronie nie powstanie obowiązek udokumentowania tej sprzedaży (dostawy) poprzez wystawienie faktury VAT.

Zgodnie z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 106a pkt 2 Ustawy VAT przepisy rozdziału 1 – Faktury Działu XI – Dokumentacja powołanej ustawy stosuje się do „(...) dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
państwa trzeciego,”.

Konsekwentnie dla powstania obowiązku wystawienia faktury VAT koniecznym jest dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług przez podatnika podatku VAT.

Reasumując, ze względu na to, że w opisanym zdarzeniu przyszłym z tytułu sprzedaży (dostawy) Nieruchomości Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika podatku VAT, a w konsekwencji sprzedaż (dostawa) ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek udokumentowania dokonanej sprzedaży (dostawy) poprzez wystawienie faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego przekazanie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości gruntowej istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. Nieruchomości podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi prawne wykonując zawód radcy prawnego. W zakresie przedmiotowej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca w roku 2004 dokonał zakupu nieruchomości gruntowej nabywając prawo własności do Nieruchomości. W roku 2010 Wnioskodawca przystąpił do realizacji na tej Nieruchomości inwestycji budowlanej polegającej na wybudowaniu domu jednorodzinnego. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę z zamiarem zrealizowania na niej Inwestycji (czego rezultatem miało być wybudowanie domu jednorodzinnego i uzyskanie możliwości jego użytkowania), a następnie zamieszkanie w wybudowanym domu jednorodzinnym, który miał służyć celom prywatnym Wnioskodawcy. Zainteresowany z przyczyn rodzinnych został zmuszony do zmiany planów dotyczących zamieszkania w domu jednorodzinnym po ukończeniu Inwestycji, czego konsekwencją była zmiana pierwotnego terminu jej zakończenia. Inwestycja nie została jeszcze zakończona, tj. proces budowlany polegający na wybudowaniu domu jednorodzinnego nie został jeszcze formalnie zakończony. Z uwagi na długotrwałość prowadzonej Inwestycji, powstała konieczność podjęcia działań o charakterze naprawczym w stosunku do Domu, takich jak: odnowienie elewacji, renowacja tynków wewnętrznych, uzupełnienie instalacji wewnętrznych o takie elementy jak armatura, grzejniki, włączniki i gniazdka elektryczne, montaż parapetów, a także wykonanie podjazdów, poprzedzających dokonanie stosownych zgłoszeń warunkujących zakończenie procesu budowalnego i dopuszczenie Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej. Ww. działania wymagają znacznych nakładów w wymiarze finansowym, jak również organizacyjno-formalnym. Wnioskodawca nie dysponuje koniecznymi zasobami finansowym, jak również nie ma możliwości organizacyjno-formalnych niezbędnych do zakończenia Inwestycji, tj. do dopuszczenia Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej. Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży Nieruchomości wraz z Inwestycją w takim stanie w jakim aktualnie się znajduje, tj. bez podejmowania ww. działań naprawczych i dokonywania zgłoszeń celem uzyskania dopuszczenia Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, jak również nie dokonywał zakupu nieruchomości w celach handlowych.

Nieruchomość gruntowa została nabyta w roku 2004 roku od osób fizycznych (współwłaścicieli) należących do dwóch rodzin, posiadających po 1/2 udziału w prawie własności do Nieruchomości. Nabycie Nieruchomości nie zostało dokonane w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż nie została udokumentowana fakturą VAT. Na datę zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani też nie były wydane dla tej nieruchomości warunki zabudowy. Zgodnie z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy, na terenie której znajduje się Nieruchomość, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r., Nieruchomość położona była na terenie rolnym. Zgodnie z uchwalonym w roku 2007 miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Nieruchomość położona jest na terenach przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Od daty zakupu do daty przystąpienia do Inwestycji, Nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę. Na Nieruchomości nie były dokonywane żadne czynności faktyczne (takie jak np. niwelacja terenu, uzbrojenie w media, itd.), ani też prawne (takie jak np. podział, scalenie, itp.). Nieruchomość nie była i nadal nie jest udostępniana osobom trzecim, nie były zawierane żadne umowy najmu lub dzierżawy dotyczące tej Nieruchomości. Wnioskiem z dnia 10 lutego 2006 r. Wnioskodawca wystąpił do właściwego organu gminy o wydanie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego na Nieruchomości. Postanowieniem z dnia 12 maja 2006 r. organ gminy zawiesił do dnia 9 lutego 2007 r. postępowanie, wskazując na prowadzone prace nad opracowaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wobec uchwalenia w roku 2007 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, postępowanie o wydanie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego na Nieruchomości zostało umorzone decyzją z dnia 29 maja 2007 r. Wnioskodawca wystąpił w październiku 2007 r. o wydanie pozwolenia na budowę. Z uwagi na sytuację rodzinną, Wnioskodawca wystąpił o zawieszenie postępowania w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę. Postępowanie zostało zawieszone postanowieniem z dnia 6 grudnia 2007 r. Postępowanie zostało podjęte na wniosek Wnioskodawcy w roku 2010 i zakończyło się wydaniem w marcu 2010 r. decyzji obejmującej pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Ostateczną decyzję o sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca podjął pod koniec czerwca 2019 r. Dom na datę podjęcia decyzji o sprzedaży był w stanie deweloperskim, tj. przykryty dachem, otynkowany w środku i z zewnątrz, wyposażony w instalacje wewnętrzne oraz stolarkę, podłączony do mediów (woda, energia elektryczna i gaz ziemny oraz szambo). Po podjęciu ostatecznej decyzji o sprzedaży Nieruchomości, Wnioskodawca nie dokonywał i nie będzie dokonywać żadnych dalszych nakładów na Inwestycję, w tym w szczególności żadnych działań o charakterze naprawczym w stosunku do Domu, takich jak: odnowienie elewacji, renowacja tynków wewnętrznych, uzupełnienie instalacji wewnętrznych o takie elementy jak armatura, grzejniki, włączniki i gniazdka elektryczne, montaż parapetów, a także wykonanie podjazdów, poprzedzających dokonanie stosownych zgłoszeń warunkujących zakończenie procesu budowalnego i dopuszczenie Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej. Wnioskodawca sprzeda Nieruchomość bezpośrednio po zgłoszeniu się osoby zainteresowanej nabyciem Nieruchomości za cenę satysfakcjonującą Wnioskodawcę. Zainteresowany w procesie sprzedaży Nieruchomości będzie korzystał z podmiotów prowadzących pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (agencje nieruchomościowe). Wnioskodawca osobiście nie będzie zamieszczał ogłoszenia o sprzedaży Nieruchomości w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, ani też nie będzie prowadził działań marketingowych.

Na tle powyższego, Wnioskodawca w pierwszej kolejności ma wątpliwości, czy z tytułu sprzedaży Nieruchomości uzyska status podatnika i czy dostawa ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z wybudowanym domem jednorodzinnym, Zainteresowany spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nabył w roku 2004 nieruchomość gruntową od osób fizycznych z zamiarem zrealizowania na niej inwestycji polegającej na wybudowaniu domu jednorodzinnego z przeznaczeniem do wykorzystania dla własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy po założeniu rodziny. Zainteresowany nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, jak również nie dokonywał zakupu nieruchomości w celach handlowych. Wnioskiem z dnia 10 lutego 2006 r. Wnioskodawca wystąpił do właściwego organu gminy o wydanie warunków zabudowy dla ww. Inwestycji. Jednak organ gminy wskazując na prowadzone prace nad opracowaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zawiesił postępowanie. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono w roku 2007 i wobec powyższego, postępowanie o wydanie warunków zabudowy dla Inwestycji Wnioskodawcy zostało umorzone. Zainteresowany co prawda wystąpił o pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, jednak dla prowadzenia budowy nieruchomości niezbędne jest uzyskanie pozwolenia na budowę i to bez względu na to, czy budowa prowadzona jest w majątku prywatnym, czy przeznaczona na sprzedaż. Od daty zakupu do daty przystąpienia do Inwestycji, Nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę. Zainteresowany nie dokonywał żadnych czynności dotyczących Nieruchomości, takich jak: niwelacja terenu, uzbrojenie w media, podział, scalenie, itp. Zainteresowany nie udostępniał przedmiotowej Nieruchomości osobom trzecim na podstawie jakiejkolwiek umowy. Ponadto, po podjęciu ostatecznej decyzji o sprzedaży Nieruchomości, Wnioskodawca nie dokonywał i nie będzie dokonywać żadnych dalszych nakładów na Inwestycję, w tym w szczególności żadnych działań o charakterze naprawczym w stosunku do Domu, takich jak: odnowienie elewacji, renowacja tynków wewnętrznych, uzupełnienie instalacji wewnętrznych o takie elementy jak armatura, grzejniki, włączniki i gniazdka elektryczne, montaż parapetów, a także wykonanie podjazdów, poprzedzających dokonanie stosownych zgłoszeń warunkujących zakończenie procesu budowalnego i dopuszczenie Domu do użytkowania przez właściwe organy administracji publicznej. Wnioskodawca w procesie sprzedaży Nieruchomości będzie korzystał z podmiotów prowadzących pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. Zatem należy stwierdzić, że Zainteresowany nie będzie działał jako handlowiec w odniesieniu do czynności sprzedaży opisanej Nieruchomości.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanego w przedmiocie zbycia przedmiotowej Nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku Nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany, sprzedając przedmiotową Nieruchomość, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w ocenie tutejszego Organu, sprzedaż Nieruchomości (nieruchomość gruntowa wraz z domem jednorodzinnym) można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o jej wykorzystywaniu dla celów zarobkowych.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w zakresie przedmiotowej sprzedaży, Wnioskodawca nie wypełni przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 ustawy, stanowiących podstawę do uznania Zainteresowanego za podatnika podatku VAT, a w konsekwencji dostawa opisanej Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym, tut. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia ustalenia, czy będzie on miał obowiązek udokumentowania sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości fakturą.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Ww. przepis nakłada zatem na podatnika obowiązek wystawienia faktury wówczas, gdy odbiorcą czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług) jest określony ww. podmiot.

W świetle art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

− jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w związku z nieuznaniem Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości za podatnika podatku VAT, a w konsekwencji uznaniu, że powyższa dostawa nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem, po stronie Zainteresowanego nie wystąpi obowiązek udokumentowania opisanej sprzedaży fakturą.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku udokumentowania sprzedaży opisanej Nieruchomości fakturą.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2, należało również uznać za prawidłowe.

Ponadto, należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości i niepodlegania opodatkowaniu tym podatkiem ww. sprzedaży oraz braku obowiązku udokumentowania sprzedaży fakturą. Z kolei, wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został załatwiony odrębnym pismem.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin