Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.389.2019.1.MO
z 30 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z poźn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku, gdy efektami prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Spółkę do 31 grudnia 2017 r. były wartości niematerialne i prawne (WNiP) podlegające amortyzacji, Spółka może uznać za koszty kwalifikowane wydatki poniesione na wytworzenie WNiP w momencie ich poniesienia (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2019 r., wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku, gdy efektami prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Spółkę do 31 grudnia 2017 r. były wartości niematerialne i prawne (WNiP) podlegające amortyzacji, Spółka może uznać za koszty kwalifikowane wydatki poniesione na wytworzenie WNiP w momencie ich poniesienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest produkcja instrumentów i przyrządów pomiarowych, kontrolnych i nawigacyjnych. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych, a także zajmuje się obróbką mechaniczną elementów metalowych, produkcją narzędzi, produkcją aparatury rozdzielczej i sterowniczej energii elektrycznej, produkcją sprzętu elektronicznego, systemów automatyki przemysłowej i sterowania.

Efektem prac prowadzonych przez Spółkę jest następujący katalog produktów oferowanych klientom:

• mierniki i analizatory parametrów sieci;
• mierniki cyfrowe;
• przetworniki i separatory;
• regulatory mocy biernej;
• regulatory i czujniki temperatury;
• sterowniki mocy i przekaźniki półprzewodnikowe;
• rejestratory;
• moduły l/O, konwertery, koncentratory;
• mierniki analogowe;
• przekładniki prądowe;
• multimery i mierniki cęgowe;
• oprogramowanie, wyświetlacze, zasilanie i akcesoria - programatory, adaptery, reduktory;
• przyrządy laboratoryjne high accuracy,
• systemy automatyki;
• inwertery do systemów fotowoltaiki;
• stacje ładowania pojazdów.
  
  

Dla potrzeb prowadzonej w opisanym wyżej zakresie działalności gospodarczej, w tym w szczególności dla potrzeb kreowania nowych produktów i ulepszania istniejących produktów z oferty, Spółka prowadzi szeroko zakrojone prace badawczo-rozwojowe, które w praktyce są faktycznie wykonywane głównie przez pracowników zatrudnionych w Pionie B+R (konstruktorów, technologów, pracowników laboratorium). W ramach obowiązków pracowniczych, wszyscy wymienieni pracownicy Spółki mają wpisaną do umowy o pracę/zakresu obowiązków działalność badawczo-rozwojową.

W ramach działalności Pionu B+R polegającej na ulepszaniu istniejących i kreowaniu nowych produktów, pracownicy Spółki opracowują założenia konstrukcyjne nowych produktów (poprzez odniesienie się do potrzeb rynkowych i wykonanie studium wykonalności w założonych parametrach technicznych i ekonomicznych nowego produktu). Następnie, prowadzona jest analiza funkcjonalna (próby mające na celu weryfikację algorytmów lub funkcji w odniesieniu do dostępnych komponentów, pamięci itp.).

W ramach działalności B+R Spółka prowadzi również badania przemysłowe nowych produktów, które mają na celu wybór optymalnej technologii dla późniejszego ich wyrobu np. sprawdzanie wytrzymałości materiałów, sprawdzanie dokładności pomiarowej, odporności na zakłócenia itp.

Po przeprowadzeniu analizy norm i dyrektyw, które musi zapewnić przyszły wyrób, pracownicy Spółki przygotowują model (schematów, płytek, marszruty operacji, listy części, rysunku mechanicznego, modelu mechanicznego), a następnie przygotowywany jest prototyp produktu.

Na dalszym etapie procesu, przygotowywana jest instrukcja obsługi, instrukcja serwisowa, instrukcja kalibracyjna, a także wykonywane jest stanowisko kalibracyjne. Ponadto, wykonywana jest dokumentacja konstrukcyjna i technologiczna, a nowy produkt poddawany jest badaniom laboratoryjnym.

Równocześnie tworzone jest oprogramowanie na urządzenie (wyświetlacz, układy wejście-wyjście itp.), oprogramowanie komunikacyjne, diagnostyczne, konfiguracyjne, wizualizacyjne, aplikacyjne.

W związku z realizacją opisanych wyżej projektów Spółka szczegółowo ewidencjonuje w systemie ewidencyjno-księgowym Spółki (SAP) zarówno koszty pracownicze pracowników Działu B+R Spółki (tj. godzin czasu pracy pracowników zatrudnionych w tym dziale) na każdym z projektów jak i koszty nabywanych towarów i usług zewnętrznych, ściśle związanych z konkretnym projektem. Pomimo, że działalność w ww. zakresie była prowadzona przez Spółkę od dłuższego czasu, Spółka dysponuje szczegółową ewidencją kosztów (w szczególności czasu pracy) za okres od 1 kwietnia 2016 r.

Spółka nie uznaje za projekty B+R projektów zmian wyrobów w przypadku, gdy projekt zmiany wymaga mniej niż 40 godzin prac pracowników zespołu B+R, uznając takie zmiany za zmiany rutynowe.

W celu wdrożenia projektu i przeprowadzenia testów nowych produktów, Spółka korzysta ponadto z linii produkcyjnych, które w normalnym toku działalności Spółki są wykorzystywane w bieżącej produkcji. Wykorzystanie linii w tym celu obejmuje produkcję serii próbnych nowych/zmienionych wyrobów, testowanie ustawień linii i procesu produkcji w celu wprowadzenia stosownych poprawek aż do osiągnięcia satysfakcjonujących parametrów ilościowych i jakościowych produkcji, umożliwiających rozpoczęcie produkcji wyrobu przeznaczonego na rynek. Spółka dysponuje stosowną ewidencją czasu pracy (godzinową) linii produkcyjnych, w którym urządzenia te są wykorzystywane z przeznaczeniem na testy w ramach opracowywanych nowych projektów.

Dla potrzeb prowadzenia opisanej powyżej działalności badawczo-rozwojowej, Spółka ponosi następujące rodzaje kosztów:

• wynagrodzenia zasadnicze pracowników Spółki wykonujących prace B+R;
• wynagrodzenia za godziny nadliczbowe;
• premie, bonusy, dodatki, nagrody;
• finansowane przez Spółkę składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe pracowników oraz ubezpieczenie wypadkowe;
• koszty materiałów zużywanych w trakcie przeprowadzanych testów nowych wyrobów;
• amortyzacja sprzętu oraz oprogramowania wykorzystywanego dla potrzeb prowadzonych działań badawczo-rozwojowych.
  
  

W Spółce prowadzona jest szczegółowa ewidencja czasu pracy pracowników, z której wprost wynika, jaka część czasu pracy pracowników była poświęcona na wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem w pracach badawczo-rozwojowych.

W przypadku części projektów, w zależności od zawieranych w tym zakresie umów, Spółka może obciążać (w całości lub w części) kosztami projektu rozwojowego obejmującego kompleksowe opracowanie produktu i procesu, swoich klientów.

Ponadto, w przypadku niektórych projektów badawczo-rozwojowych, projekty te są realizowane przy wsparciu środkami pochodzącymi ze specjalnych funduszy tworzonych przez Unię Europejską. Środki pochodzące z Unii Europejskiej stanowią częściowe (procentowe) sfinansowanie projektu, a w pozostałym zakresie projekt jest finansowany środkami własnymi Spółki (tzw. wkład własny).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy efektami prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Spółkę do 31 grudnia 2017 r. były wartości niematerialne i prawne (WNiP) podlegające amortyzacji, Spółka może uznać za koszty kwalifikowane wydatki poniesione na wytworzenie WNiP w momencie ich poniesienia? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy efektami prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Spółkę do 31 grudnia 2017 r. były wartości niematerialne i prawne (WNiP) podlegające amortyzacji, Spółka może uznać za koszty kwalifikowane wydatki poniesione na wytworzenie WNiP w momencie ich poniesienia.

Do 31 grudnia 2017 r. przepisy ustawy o PDOP nie odnosiły się bezpośrednio do kwestii ujęcia w czasie wydatków kwalifikowanych, ponoszonych w związku z pracami nad wytworzeniem wartości niematerialnych i prawnych (WNiP).

Zgodnie z art. 18d ust. 2a ustawy o PDOP obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., w przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o PDOP, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2.

W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do wydatków kwalifikowanyche poniesionych przez Spółkę do 31 grudnia 2017 r. w zakresie w jakim były one ponoszone na wytworzenie WNiP, Spółka powinna być uprawniona do ujęcia ich w kosztach kwalifikowanych na bieżąco, tj. w dacie ich faktycznego poniesienia, a nie dopiero w postaci odpisów amortyzacyjnych od WNiP.

Powyższe wynika przede wszystkim z treści obowiązującego zarówno przed jak i po 1 stycznia 2018 r. art. 15 ust. 4a ustawy o PDOP, zgodnie z którym koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.
   
   

Do momentu rozliczenia wydatków odnosi się ust. 8 art. 18d, wskazując, że odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. Z kolei, zgodnie z ust. 1 tego przepisu, kosztami kwalifikowanymi są koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność B+R. Rozważając łącznie oba w/w przepisy, należy uznać, że dla celów uznania za koszt kwalifikowany w danym roku konieczne jest, by koszt danego rodzaju był mógł zostać uznany za kosz uzyskania przychodu oraz został poniesiony w danym roku podatkowym. Nie jest natomiast konieczne, by w danym roku został on zaliczony w poczet kup. Za takim stanowiskiem opowiedział się np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 26 września 2016 r. (sygn. IPPB5/4510-813/16-2/MR), w której stwierdził on, że: „Zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika więc, że odliczenia kosztów kwalifikowanych dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym je poniesiono. Zatem w kwestii rozliczenia kosztów kwalifikowanych, na potrzeby tzw. ulgi badawczo-rozwojowej bez znaczenia jest kiedy wydatki te mogą zostać potrącone jako koszty uzyskania przychodu.”

Tym samym, w świetle powyższej regulacji, do 31 grudnia 2017 r. Spółka była uprawniona do ujęcia kosztów prac rozwojowych w katalogu wydatków kwalifikowanych już w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się w za nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (Dz.U. z 2017 r., poz. 2201) do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”), zostały wprowadzone zmiany, które odnoszą się do tzw. ulgi badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z przepisami updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi” (art. 18d ust. 1 updop).

Ustawą z dnia 9 listopada 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej, od 1 stycznia 2018 r. zmieniono brzmienie przepisów art. 18d updop.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 updop, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Rodzaje wydatków kwalifikowanych zostały wymienione w art. 18d ust. 2-3 updop.

Zgodnie z art. 18d. ust. 5 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Natomiast, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., w art. 18d ust. 5 updop, ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Z art. 9 ust. 1b updop, wynika, jednakże ogólny obowiązek wyodrębniania przez podatników, zamierzających skorzystać z ulgi B+R, w prowadzonych przez nich księgach podatkowych, kosztów działalności badawczo-rozwojowej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych co do zasady odnoszą się do roku podatkowego. Rok podatkowy jest „podstawowym okresem rozliczeniowym w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych” (K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2016).

Tym samym, zgodnie z art. 18d ust. 8 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Podkreślić należy, że rok podatkowy został przez ustawodawcę zdefiniowany w art. 8 ust. 1 updop, zgodnie z którym rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba, że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne, co do zasady, w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast, w przypadku pośrednich kosztów uzyskania przychodów, należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, koszty te są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W stosunku do kosztów prac rozwojowych ustawodawca zawarł w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych specyficzne regulacje normujące moment rozpoznania tych kosztów na cele podatkowe. W myśl art. 15 ust. 4a updop, koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w jeden z poniższych sposobów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.
   
   

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają dodatkowych warunków, jakie podatnik powinien spełnić w przypadku, gdy postanowi on ujmować koszty prac rozwojowych dla celów podatkowych zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1, pkt 2 albo 3 updop. W rezultacie, zgodnie z wyborem podatnika, w przypadku prowadzenia prac rozwojowych ich koszty mogą być przez podatnika rozpoznawane jako koszty podatkowe w trakcie trwania tych prac bądź jednorazowo na moment ich zakończenia, albo też podatnik może rozpoznawać koszty tych prac poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w przypadku, gdy efektami prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Spółkę do 31 grudnia 2017 r. były wartości niematerialne i prawne (WNiP) podlegające amortyzacji, Spółka może uznać za koszty kwalifikowane wydatki poniesione na wytworzenie WNiP w momencie ich poniesienia.

W tym miejscu wskazać należy na treść art. 18d ust. 8 updop, zgodnie z którym odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono dane koszty kwalifikowane. Oznacza to, że Wnioskodawca w danym roku podatkowym jest uprawniony do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej w odniesieniu do tych kosztów kwalifikowanych, które zostały przez niego rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w tym roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki na wytworzenie WNiP, które mieszczą się w katalogu wymienionym w art. 18d ust. 2-3, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszty kwalifikowane w momencie zaliczenia odpisów do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Spółki, w myśl którego w przypadku, gdy efektami prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez nią do 31 grudnia 2017 r. były wartości niematerialne i prawne (WNiP) podlegające amortyzacji, może uznać za koszty kwalifikowane wydatki poniesione na wytworzenie WNiP w momencie ich poniesienia, należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została na zmienia przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 i 5-6 zostaną/zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.