2019.09.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.327.2019.1.OA
z 23 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymanego dofinansowania za niestanowiące podstawy opodatkowania i tym samym niepodlegające opodatkowaniu oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług służących do realizacji projektu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymanego dofinansowania za niestanowiące podstawy opodatkowania i tym samym niepodlegające opodatkowaniu oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług służących do realizacji projektu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(…) S.A jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym 22 lipca 1993 r.

Wnioskodawca planuje realizację projektu ,,(…)” w województwie. Realizację projektu planuje się w okresie od 01.09.2019 r. do 31.08.2021 r. w województwie. Projekt realizowany będzie zgodnie z wnioskiem o dofinansowanie stanowiącym integralny załącznik do umowy o dofinansowanie. Umowa o dofinansowanie Projektu grantowego w ramach (…) zostanie podpisana z Wojewódzkim Urzędem Pracy. Projekt współfinansowany jest z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020 (RPO 2014-2020), który został zatwierdzony decyzją numer (…) Komisji Europejskiej z dn. (…), w ramach celu ,,(…)” na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r., które wpisują się zakres działań statutowych Wnioskodawcy oraz art. 11 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa (Dz. U. 1998 nr 91, poz. 576, z późn. zm.) dotyczącego zakresu działań samorządu województwa związanych z prowadzeniem polityki rozwoju województwa.

Celem głównym projektu pt. (...) jest opracowanie/aktualizacja strategii zarządzania wiekiem (SZW) oraz wdrożenie jej wybranego/ych elementu/ów (narzędzi) u MŚP (Mikro, Małych, Średnich Przedsiębiorstw) i ich personelu w woj., w okresie 24 m-cy od daty rozpoczęcia projektu poprzez wsparcie doradcze (w tym coaching). Cel główny jest zgodny z celem szczegółowym (…) - jego realizacja może przyczynić się do zwiększenia poziomu zatrudnienia pracowników powyżej 50 roku życia oraz wsparcia pracujących na stanowiskach o znacznym obciążeniu dla zdrowia. Grupę docelową projektu stanowią pracodawcy zatrudniający więcej niż 9 pracowników (z wyłączeniem Dużych Przedsiębiorstw) z siedzibą, filią, delegaturą lub jednostką organizacyjną na terenie Województwa oraz ich pracownicy z woj. (mieszkający w rozumieniu Kodeksu Cywilnego, lub pracujący się, lub uczący się na terenie Województwa). Wsparcie kierowane jest do Uczestników Projektu (UP), którzy zgłosili chęć podjęcie działań mających na celu opracowanie/aktualizację SZW oraz wdrożenie jej wybranego/ych elementu/ów (narzędzi). Realizacja projektu może przyczynić się do zwiększenia poziomu zatrudnienia pracowników ze szczególnym uwzględnieniem osób powyżej 50 roku życia oraz wsparcia pracujących na stanowiskach o znacznym obciążeniu dla zdrowia.

W ramach projektu zrealizowane zostanie wsparcie o charakterze doradczym (w tym coaching) w zakresie opracowania/aktualizacji SZW oraz wdrożenie jej wybranego/ych elementu/ów (narzędzi), co będzie miało bezpośredni wpływ na rozwój MSP, dzięki podniesieniu kompetencji pracowników, w tym w szczególności osób powyżej 50 roku życia.

Głównym rezultatem projektu będzie wdrożenie u UP wybranego/ych elementów SZW.

Projekt (PR) skierowany jest dla pracodawców zatrudniających więcej niż 9 pracowników (z wyłączeniem dużych przedsiębiorstw) oraz ich pracowników w rozumieniu Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dn. 2.07.2015 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis oraz pomocy publicznej w ramach programów operacyjnych finansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego na lata 2014-2020, ze szczególnym uwzględnieniem pracowników w wieku powyżej 50 roku życia. Warunkiem zgłoszenia do Projektu jest posiadanie przez UP siedziby, filii, delegatury lub jednostki organizacyjnej na terenie woj. Odbiorcą wsparcia może być również pracownik (osoba fizyczna mieszkająca w rozumieniu Kodeksu cywilnego lub pracujące na terenie województwa). W projekcie planuje się ponoszenie wydatków w ramach pomocy de minimis lub bez pomocy publicznej. W ramach pomocy de minimis transferowanej na inne przedsiębiorstwa świadczone będzie przez personel merytoryczny projektu wsparcie doradcze na rzecz przedsiębiorstw będących uczestnikami projektu w zakresie bezpośrednio związanym z przygotowaniem/aktualizacją strategii zarządzania wiekiem. Koszty związane z zakupem sprzętu na potrzeby realizacji projektu oraz koszty pośrednie (zarządzanie, administracja, rozliczanie projektu, rekrutacja, promocja) nie będą stanowiły pomocy publicznej.

Dofinansowanie jest refundacją poniesionych wydatków kwalifikowalnych Projektu. Dotacja ma charakter zakupowy, projekt dotyczy konkretnego przedsięwzięcia posiadającego swój początek i koniec, którego celem jest osiągnięcie zakładanych we wniosku o dofinansowanie wskaźników. W przypadku nie otrzymania przez Wnioskodawcę wsparcia na realizację projektu, Wnioskodawca nie realizowałby projektu (...) w związku z tym nie wystąpiliby uczestnicy projektu. Osiąganie założonych wskaźników jest możliwe wyłącznie poprzez realizację całego przedsięwzięcia. Wykonywanie czynności rozpatrywanych indywidualnie nie spełniałoby wymogów konkursu i nie mogłoby być przedmiotem dofinansowania. Dofinansowanie pozostaje w ścisłym związku z kosztami realizacji projektu i stanowi refundację poniesionych wydatków kwalifikowanych. Determinantą poziomu dofinansowania są ponoszone w ramach projektu koszty. Umowa o dofinansowanie nakłada na Wnioskodawcę obowiązek realizacji projektu (przedsięwzięcia) obejmującego zróżnicowane czynności (opracowanie lub aktualizacja zarządzania wiekiem, doradztwo w zakresie wdrożenia zaleceń zawartych w strategii zarządzania wiekiem). Uczestnicy projektu nie ponoszą żadnych kosztów. Nie wystąpi sprzedaż, a więc pozyskane dofinansowanie nie ma na celu sfinansowania ceny sprzedaży z tytułu dostawy lub świadczenia usług. Wnioskodawca zobowiązany jest do przedkładania wniosków o płatność, zawierających zestawienie poniesionych kosztów w danym okresie rozliczeniowym, na podstawie których następuje zwrot rzeczywiście poniesionych wydatków potwierdzonych dokumentami księgowymi oraz dowodami zapłaty.

Wsparcie dla UP-MŚP (Mikro, Małych i Średnich Przedsiębiorstw) w całości finansowane jest ze środków projektu pochodzących ze środków publicznych (unijnych i krajowych), a wymagany od Wnioskodawcy wkład własny wnoszony jest przez Wnioskodawcę w ramach kosztów pośrednich (tj. związanych z promocją i rekrutacją do projektu).

Dofinansowanie przekazywane będzie Wnioskodawcy w formie zaliczek określonych w harmonogramie płatności stanowiącym załącznik do umowy. Całościowe rozliczenie projektu następuje na etapie końcowego wniosku o płatność pod względem finansowym proporcjonalnie do stopnia osiągnięcia założeń merytorycznych określonych we wniosku o dofinansowanie, co jest określone jako „reguła proporcjonalności”, oznacza to, iż Wnioskodawca jest zobowiązany do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych w przypadku nieosiągnięcia wskaźników produktu i rezultatu bezpośredniego, a nie określonych zadań w ramach projektu.

Dotacja w projekcie przyjmuje zgodnie z dokumentacją konkursową i art. 67 ust. 1 lit. a) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. formę zwrotu kosztów kwalifikowanych, które zostały rzeczywiście poniesione i zapłacone na podstawie dowodów księgowych na których jako nabywca będzie figurował Wnioskodawca, wraz w stosownych przypadkach, z wkładami rzeczowymi i amortyzacją.

Zakres wsparcia na rzecz UP będzie definiowany adekwatnie do potrzeb, oczekiwań i problemów zgłoszonych przez konkretnych uczestników projektu (tj. jak wynika bezpośrednio z wniosku o dofinansowanie).

Strategie nie będą przygotowywane na bazie wzoru, lecz indywidualnie, dopasowane do UP i każdorazowo będą wynikać z potrzeb, oczekiwań i problemów zgłaszanych przez pracodawców i pracowników. Oznacza to, iż dokument strategii zarządzania wiekiem nie jest wyłączne produktem/usługą (w rozumieniu projektowym) realizowaną przez Wnioskodawcę na rzecz UP będącego uczestnikiem projektu, lecz efektem współpracy kadry zarządzającej pracodawcy i doradcy służącego wiedzą i doświadczeniem do optymalnej realizacji projektu. Autorem strategii zarządzania wiekiem będzie więc zarówno kadra zarządzająca pracodawcy jak i doradca zaangażowany do realizacji zadania. Jednocześnie należy podkreślić, iż kadra zarządzająca UP będącego uczestnikiem projektu jest (zgodnie z minimalnymi wymaganiami jakościowymi z regulaminu konkursu) członkiem zespołu opracowującego/aktualizującego strategię, współtworzy i współdecyduje na wszystkich etapach przygotowania i wcielenia strategii.

Usługi doradcze (w rozumieniu projektowym) będą realizowane w sposób ciągły podczas uczestnictwa UP w projekcie - częstotliwość i zakres kontaktów z doradcą nie będą dla niego limitowane i będzie odpowiadał potrzebom UP.

Umowa o udział w projekcie obejmująca przygotowanie strategii zarządzania wiekiem oraz usługi doradcze związane z tym zadaniem obejmuje wyłącznie ramowy zakres obsługi uczestnika projektu, który jest ostatecznie definiowany w ramach realizacji poszczególnych działań, odpowiednio do potrzeb UP. Wnioskodawca przewiduje dwa zadania w projekcie:

Zadanie 1 - obejmujące przygotowanie, bądź aktualizację strategii zarządzania wiekiem.

Po podpisaniu umowy z Przedsiębiorcą (MŚP) doradca - Biznes Partner (pracownik Wnioskodawcy) umawia pierwsze spotkanie, na którym:

prezentuje wartości, korzyści i cele posiadania i wdrożenia SZW wraz ze wskazaniem przykładów dobrych praktyk;
jeśli UP nie posada SZW - określa zakres działań niezbędnych do przygotowania SZW oraz informuje, iż zakres wdrożenia będzie uzależniony od rekom. wypracowanych wspólnie z przedsiębiorcą lub jego przedstawicielem w SZW;
jeśli UP posiada SZW - po weryfikacji jej zakresu określany jest zakres niezbędnej aktualizacji;
UP na prośbę przedstawia zakres danych hist. i aktual. niezbędnych do diagnozy w tym dane statystyczne dot. pracowników;
ustala cel usługi w zakresie zarządzania wiekiem w organizacji i specyficzne potrzeby UP i proponuje plan działań adekwatny do jego indywidualnych potrzeb w którym ustala częstotliwość i charakter spotkań (osobiście i/lub zdalnie) adekwatnie do oczekiwań UP;
ustala plan zaangażowania kadry zarządzającej UP.

Podczas kolejno zaplanowanych spotkań zgodnie z ustalonym z UP harmonogramem,:

analizuje aktualny system zarz. personelem oraz określa zasoby kadrowe organizacji w odniesieniu do różnych grup wiekowych
analizuje strategię biznesową i plany rozwojowe UP w kontekście obecnych i przyszłych zasobów personalnych;
w razie potrzeby wynikającej z diagnozy spotyka się z indywidualnymi lub grupami pracowników (doradztwo indywidualne/grupowe);
ustala sposoby komunikowania SZW w UP, zaangażowania pracowników w proces tworzenia i wdrożenia SZW
wraz z UP analizuje możliwości wdrożenia narzędzi w 8 obszarach ZZL i potrzeby ich integracji z funkcjonującymi procesami i dokumentami;
opisuje proces wdrożenia uzgodnionych narzędzi w SZW wraz z harmonogramem stanowiącym narzędzie kontroli poprawnej realizacji działań;
ustala z UP sposób monitorowania wdrożenia.

Zadanie 2 - podlega na wdrożeniu strategii zarządzania wiekiem.

Doradztwo w zakresie wdrożenia wybranego elementu (narzędzi) SZW przewiduje zastosowanie formy adekwatnej do indywidualnych, zdiagnozowanych potrzeb UP i zakłada doradztwo indywidualne, grupowe w tym coaching. Doradztwem może zostać objęty zarówno UP, jak i kadra zarządzająca oraz pracownicy. W zależności od potrzeb UP, będą koncentrować wsparcie doradcze na wdrażaniu SZW w taki sposób, aby strategia mogła zafunkcjonować, a UP odczuł w sposób praktyczny (a nie tylko teoretyczny) korzyści wynikające z zarządzania wiekiem (ZW). Narzędzia wynikające z SZW zostaną szczegółowo opisane (rodzaj wsparcia, liczba odbiorców wsparcia, częstotliwość, tematyka/zakres, osoby odpowiedzialne za wdrożenie, sposób finansowania) w sposób zrozumiały dla wszystkich osób, które będą odpowiedz. za wdrożenie.

Wdrożenie obejmuje co najmniej 1 element rekomendacji zawartej w SZW (co należy uznać jako wdrożenie SZW u UP) adekwatnie do potrzeb, oczekiwań i problemów zgłoszonych przez UP z 8 obszarów:

rekrutacja;
kształcenie, szkolenie i inne formy doskonalenia zawodowego;
planowanie i rozwój kariery zawodowej;
elastyczne godziny pracy i formy zatrudnienia;
ochrona i promocja zdrowia, ergonomia miejsca pracy;
przekwalifikowanie i zmiana stanowiska pracy;
zakończenie zatrudnienia i przejście na emeryturę;
motywowanie.

Celem proponowanych narzędzi zarządzania wiekiem jest uzyskanie pozytywnej i wyraźnej zmiany w funkcjonowaniu organizacji. Wnioskodawca nie jest beneficjentem pomocy publicznej w związku z realizacją projektu, co wynika bezpośrednio z braku łącznego spełnienia 4 przesłanek determinujących zastosowanie art. 107 ust. 1 TFUE, tj. w szczególności nie występują przesłanki:

uzyskiwania przez Wnioskodawcę korzyści ekonomicznej - Wnioskodawca nie jest faktycznym beneficjentem pomocy - jedynie pośrednikiem przekazującym środki UP, które z tytułu uczestnictwa w projekcie osiągają korzyść ekonomiczną stanowiącą pomoc de minimis. Wnioskodawca jest instytucją otoczenia biznesu, która pośredniczy w zakresie przyznawania pomocy. Faktycznym odbiorcą pomocy i podmiotem, który uzyskuje w tym wypadku korzyść są UP korzystający z usług realizowanych w ramach projektu. W takich sytuacjach instytucje pośredniczące traktowane są jako podmioty udzielające pomocy i nie osiągają one z tego tytułu korzyści ekonomicznej wskazanej jako przesłanka dla pomocy unijnej. W zakresie pomocy de minimis Wnioskodawca nie jest więc beneficjentem pomocy (nie odnosi korzyści) z tego tytułu. Dodatkowo konkurs w ramach, którego Wnioskodawca ubiega się o dofinansowanie projektu daje możliwość ubiegania się o otrzymanie zasobów każdemu zainteresowanemu podmiotowi, przy czym żaden zainteresowany podmiot nie jest dyskryminowany ani uprzywilejowany;
zakłócania konkurencji oraz wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi UE - realizacja projektu przez Wnioskodawcę nie ma wpływu na handel między państwami członkowskimi i nie zakłóca konkurencji.

Zgodnie z art. 4 Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia l8 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis wynika, iż pomoc de minimis przyznawana w projekcie będzie miała charakter pomocy przejrzystej. Zgodnie z par. 4 Obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zaświadczeń o pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie - zaświadczenie o pomocy de minimis wydaje się w dniu udzielenia pomocy publicznej, tj. w przedmiotowym projekcie w dniu podpisania umowy o udział w projekcie.

Wartość usług doradczych i usług związanych z przygotowaniem strategii zarządzania wiekiem wskazana w zaświadczeniu ma charakter szacunkowy i wynika z budżetu założonego we wniosku o dofinansowanie. Ostateczna wartość wsparcia w zakresie przygotowania/aktualizacji strategii zarządzania wiekiem i usług doradczych jest określana po zakończeniu udziału UP w projekcie, niezwłocznie po uzyskaniu zweryfikowanych, ostatecznych danych dotyczących wynagrodzeń pracowników Wnioskodawca realizujących działania, tj. nie wcześniej niż w ostatnim dniu miesiąca (data wypłaty wynagrodzeń), w którym zakończony zostanie udział UP w projekcie. Szacunkowa wartość wsparcia projektowego dla potrzeb określania pomocy de minimis jest możliwa do ustalenia dopiero po zakończeniu kwartału i akceptacji wniosku o płatność przez Instytucję Pośredniczącą.

Nie ma możliwości określenia wartości wsparcia doradczego w momencie jego świadczenia w projekcie, gdyż jest ona pochodną/wynikiem rozliczenia kosztów rzeczywiście poniesionych i jest możliwa do określenia po zakończeniu okresu rozliczeniowego, w których wydatkowano koszty niezbędne do realizacji usługi. Wsparcie doradcze w ramach projektu będzie realizowane adekwatnie do potrzeb UP (UP będzie obsługiwany w sposób ciągły podczas uczestnictwa w projekcie - częstotliwość i zakres kontaktów z biznes partnerem nie będzie dla niego limitowany i będzie adekwatny do potrzeb UP). Umowa o udział w projekcie, obejmująca przygotowanie strategii zarządzania wiekiem oraz usługi doradcze związane z tym zadaniem określa wyłącznie ramowy zakres usługi, który jest definiowany w realizacji poszczególnych zadań odpowiednio do potrzeb UP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy otrzymane dofinansowanie na pokrycie wydatków kwalifikowanych realizowanego projektu nie stanowi podstawy opodatkowania i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?
Czy Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług służących realizacji projektu i sfinansowanych otrzymanym dofinansowaniem?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Dotacja nie ma charakteru wynagrodzenia za usługę, w związku z realizacją projektu nie wystąpi sprzedaż, pozyskane dofinansowanie nie ma na celu sfinansowania ceny sprzedaży z tytułu dostawy lub świadczenia usług. Działania wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach projektu nie mają bezpośredniego związku z konkretną dostawą towarów lub świadczonych usług.

Wnioskodawca występuje tu w charakterze instytucji pośredniczącej, podmiotu udzielającego pomocy, który nie osiąga z tego tytułu korzyści ekonomicznej. Realizowany projekt nie będzie generował żadnych dochodów dla Wnioskodawcy Spółka będzie realizować projekt pokryty dotacją o charakterze zakupowym, która stanowi jedynie refundację poniesionych przez Spółkę wydatków kwalifikowanych projektu. Dofinansowanie w ramach projektu ma więc charakter dotacji kosztowej (zakupowej), która w całości zostanie przeznaczona na pokrycie kosztów niezbędnych do realizacji ww. projektu.

Czynności zaplanowane przez Wnioskodawcę w ramach projektu nie będą miały bezpośredniego związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, nie będą stanowić zatem odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług, jak również nie mogą być traktowane jako takie w świetle art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z tym, że wartość usług doradczych i usług związanych z przygotowaniem strategii zarządzania wiekiem, wskazana w zaświadczeniu o pomocy de minimis wystawianym uczestnikom projektu przez Wnioskodawcę wynika z budżetu założonego we wniosku o dofinansowanie i ma charakter jedynie szacunkowy, ostateczna wartość wsparcia określana po zakończeniu udziału przedsiębiorcy w projekcie jest możliwa do ustalenia dopiero po zakończeniu kwartału i akceptacji wniosku o płatność przez Instytucję Pośredniczącą.

Oznacza to, iż nie ma możliwości określenia wartości wsparcia doradczego w momencie jego świadczenia w projekcie, gdyż jest ona pochodną/wynikiem rozliczenia kosztów rzeczywiście poniesionych i jest możliwa do określenia po zakończeniu okresu rozliczeniowego, w którym wydatkowano koszty niezbędne do realizacji usługi.

Zgodnie z wyrokiem C-184/00 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu, co w niniejszym przypadku nie jest możliwe.

Szacunkowa wartość wsparcia doradczego i usług związanych z przygotowaniem strategii zarządzania wiekiem określana dla potrzeb pomocy de minimis nie jest tożsama i w opinii Wnioskodawcy nie umożliwia określenia ceny w rozumieniu ustawy o VAT.

W związku z powyższym dofinansowanie na realizację projektu nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Realizacja projektów dofinansowanych w ramach RPO 2014-2020 ma charakter dotacji kosztowej (zakupowej), a dla Wnioskodawcy jest wypełnianiem misji statutowej i nie wiąże się z zakłóceniem konkurencji lub groźbą zakłócenia konkurencji, ani uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę dochodu. W związku z Wnioskodawca w zakresie objętym niniejszą interpretacją nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z powyższych uregulowań wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. W ramach zaplanowanych działań do zrealizowania w projekcie Wnioskodawca nie będzie świadczyć usług i dokonywać dostawy towarów, które stanowią czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Towary i usługi, które Wnioskodawca zamierza nabyć w ramach realizacji projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym nie zostaną spełnione przesłanki, warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nabyte w ramach realizacji projektu towary i usługi nie będą służyły czynnościom generującym podatek należny, a co za tym idzie Wnioskodawca nie będzie mieć prawnej możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów finansowanych z dofinansowania. Czynności zaplanowane przez wnioskodawcę w ramach projektu nie będą miały bezpośredniego związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, nie będą stanowić zatem odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług, jak również nie mogą być tratowane jako takie w świetle art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym dofinansowanie na realizację projektu nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, brak bezpośredniego związku pomiędzy zaplanowanymi zakupami finansowanymi dofinansowaniem, a czynnościami podlegającymi opodatkowaniu powoduje, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pomniejszenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony od zakupów finansowanych z dofinansowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej dyrektywą. Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

TSUE, w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen -NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG wskazał, że „(...) w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT (zob. wyrok z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C-246/08 Komisja przeciwko Finlandii, Zb. Orz. s. I 10605, pkt 43). W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK, Zb. Orz. s. 1 7505, pkt 27 i przytoczone orzecznictwo)” (pkt 17-19).

W wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon d’Or SARL przeciwko Ministre de l’Économie et des Finances Trybunał wskazał, że „(...) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej (zob. podobnie wyrok Loyalty Management UK i Baxi Group, C-53/09 i C-55/09, EU:C:2010:590, pkt 56)” (pkt 34).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Należy również wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Pojęcie „dostawa towarów” w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Przy czym oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Niezbędnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy, jest wyjaśnienie pojęcia „dotacja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca planuje realizację projektu ,,(...)” w województwie. Realizacje projektu planuje się w okresie od 01.09.2019 r. do 31.08.2021 r. w województwie. Projekt realizowany będzie zgodnie z wnioskiem o dofinansowanie stanowiącym integralny załącznik do umowy o dofinansowanie. Umowa o dofinansowanie Projektu grantowego w ramach (…) zostanie podpisana z Wojewódzkim Urzędem Pracy. Projekt współfinansowany jest z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (RPO 2014-2020), który został zatwierdzony decyzją numer (…) Komisji Europejskiej z dn. 12 lutego 2015 r., w ramach celu ,,Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia” na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r., które wpisują się zakres działań statutowych Wnioskodawcy oraz art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2019 r., poz. 512) dotyczącego zakresu działań samorządu województwa związanych z prowadzeniem polityki rozwoju województwa.

Głównym rezultatem projektu będzie wdrożenie u UP wybranego/ych elementów SZW.

Dofinansowanie przekazywane będzie Wnioskodawcy w formie zaliczek określonych w harmonogramie płatności stanowiącym załącznik do umowy. Całościowe rozliczenie projektu następuje na etapie końcowego wniosku o płatność pod względem finansowym proporcjonalnie do stopnia osiągnięcia założeń merytorycznych określonych we wniosku o dofinansowanie, co jest określone jako „reguła proporcjonalności” oznacza to, iż Wnioskodawca jest zobowiązany do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych w przypadku nieosiągnięcia wskaźników produktu i rezultatu bezpośredniego, a nie określonych zadań w ramach projektu.

Zadanie 1 - obejmujące przygotowanie, bądź aktualizację strategii zarządzania wiekiem.

Po podpisaniu umowy z Przedsiębiorcą (MŚP) doradca - Biznes Partner (pracownik Wnioskodawcy) umawia pierwsze spotkanie, na którym:

prezentuje wartości, korzyści i cele posiadania i wdrożenia SZW wraz ze wskazaniem przykładów dobrych praktyk;
jeśli UP nie posada SZW - określa zakres działań niezbędnych do przygotowania SZW oraz informuje, iż zakres wdrożenia będzie uzależniony od rekom. wypracowanych wspólnie z przedsiębiorcą lub jego przedstawicielem w SZW;
jeśli UP posiada SZW - po weryfikacji jej zakresu określany jest zakres niezbędnej aktualizacji;
UP na prośbę przedstawia zakres danych hist. i aktual. niezbędnych do diagnozy w tym dane statystyczne dot. pracowników;
ustala cel usługi w zakresie zarządzania wiekiem w organizacji i specyficzne potrzeby UP i proponuje plan działań adekwatny do jego indywidualnych potrzeb w którym ustala częstotliwość i charakter spotkań (osobiście i/lub zdalnie) adekwatnie do oczekiwań UP;
ustala plan zaangażowania kadry zarządzającej UP.

Podczas kolejno zaplanowanych spotkań zgodnie z ustalonym z UP harmonogramem,:

analizuje aktualny system zarz. personelem oraz określa zasoby kadrowe organizacji w odniesieniu do różnych grup wiekowych
analizuje strategię biznesową i plany rozwojowe UP w kontekście obecnych i przyszłych zasobów personalnych;
w razie potrzeby wynikającej z diagnozy spotyka się z indywidualnymi lub grupami pracowników (doradztwo indywidualne/grupowe);
ustala sposoby komunikowania SZW w UP, zaangażowania pracowników w proces tworzenia i wdrożenia SZW
wraz z UP analizuje możliwości wdrożenia narzędzi w 8 obszarach ZZL i potrzeby ich integracji z funkcjonującymi procesami i dokumentami;
opisuje proces wdrożenia uzgodnionych narzędzi w SZW wraz z harmonogramem stanowiącym narzędzie kontroli poprawnej realizacji działań;
ustala z UP sposób monitorowania wdrożenia.

Zadanie 2 - podlega na wdrożeniu strategii zarządzania wiekiem.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia na rzecz zindywidualizowanych beneficjentów (Uczestników Projektu) w zamian za określone wynagrodzenie.

W opinii tut. organu, przekazaną dla Wnioskodawcy dotację (dofinansowanie) z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (RPO 2014-2020) na realizację projektu w ramach którego zrealizowane zostanie wsparcie o charakterze doradczym (w tym coaching) w zakresie opracowania/aktualizacji SZW oraz wdrożenie jej wybranego/ych elementu/ów (narzędzi) należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze), które mają bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług (doradczych). Z okoliczności sprawy wynika, że dofinansowanie pozostaje w ścisłym związku z kosztami realizacji projektu i stanowi refundację poniesionych wydatków kwalifikowanych – nie może być więc przeznaczone na realizację innych zadań lub ogólną działalność Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, iż w sytuacji, gdy uczestnicy projektu nie ponoszą żadnych kosztów, to Wnioskodawca w rzeczywistości pokryje 100% ceny usługi z otrzymanej pomocy finansowej. Poprzez sfinansowanie 100% kosztów usługi, odbiorca nie będzie płacił takiej kwoty, co oznacza, że ww. pomoc będzie miała przełożenie na cenę usługi, redukując kwotę należną o 100%. Dofinansowanie to bezpośrednio zatem będzie kształtowało cenę usługi (tj. pokrycie kosztów świadczenia usług z otrzymanej pomocy finansowej będzie pozwalało na ich bezpłatne organizowanie dla odbiorców), zatem będzie miało charakter cenotwórczy.

Należy zauważyć, że to, na co Wnioskodawca przeznaczy tę dotację, tj. na sfinansowanie jakich zakupów, jest sprawą drugorzędną, bo zwykle tak jest, że środki uzyskane przez podmiot świadczący usługi w postaci ceny są przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z wykonaniem tej usługi.

Zatem, dotacja, którą otrzyma Wnioskodawca będzie dofinansowaniem na pokrycie wydatków związanych ze świadczeniem usług doradczych w ramach realizowanego projektu i należy uznać ją za środki finansowe mające bezpośredni wpływ na cenę tych usług, gdyż dzięki dofinansowaniu uczestnicy ww. projektu będą brali w nich udział bezpłatnie, a w normalnych warunkach rynkowych musieliby zapłacić cenę za usługi w wysokości co najmniej równej wydatkom związanym z ich organizacją i przeprowadzeniem. Istotne jest również to, że wykonanie przez Zainteresowanego określonych usług jest zależne od otrzymania pomocy finansowej.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na realizację projektu będzie miało bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia usług doradczych, a zatem będzie stanowiło zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej. Dla opodatkowania danej czynności nie jest istotnym czy wykonanie tej czynności prowadzi do powstania po stronie świadczącego zysku, czy też straty. Opodatkowaniu bowiem podatkiem VAT podlega każde świadczenie, za które zostało wypłacone wynagrodzenie.

W konsekwencji ww. dofinansowanie będzie stanowić podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy i będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do odliczenia kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących nabycia towarów i usług służących realizacji projektu, należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług wyklucza możliwość odliczenia podatku w stosunku do podmiotów niebędących zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

Wskazać należy, iż w niniejszym rozstrzygnięciu tut. organ uznał, iż „ww. dofinansowanie będzie stanowić podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy i będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy”.

W konsekwencji, Wnioskodawcy co do zasady będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług służących realizacji projektu i sfinansowanych otrzymanym dofinansowaniem – z uwagi na ich związek z czynnościami opodatkowanymi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin