Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.337.2019.3.JŁ
z 23 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), uzupełnionym w dniach 9 i 19 września 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia drugiego stopnia, poniesionych w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia drugiego stopnia, poniesionych w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i doradztwa (kod PKD 71.12.Z) i z tego tytułu osiąga przychód. Planuje rozszerzyć działalność o pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęcia sportowo-rekreacyjne (kod PKD 85.51.Z) oraz o wypożyczalnię i dzierżawę sprzętu rekreacyjnego i sportowego (kod PKD 77.21.Z) w okresie zimowym. W związku z planowanym rozszerzeniem działalności Wnioskodawca musi zakupić sprzęt zimowy oraz odbyć dodatkowe kursy i szkolenia przed rozpoczęciem prowadzenia działalności w tym zakresie, czyli przed uzyskaniem pierwszego przychodu z tego tytułu. Wnioskodawca chciałby uzyskany przychód z działalności projektowej obniżyć o koszty związane z zakupem sprzętu zimowego oraz kursów i szkoleń w zakresie nauki narciarstwa. Chciałby ponadto ująć do kosztów uzyskania przychodu koszt związany ze studiami niestacjonarnymi drugiego stopnia związanymi z działalnością projektową na kierunku inżynieria środowiskowa.

Wnioskodawca uzupełniając wniosek wskazał, że poszerzając działalność o pozaszkolne formy edukacji sportowej będzie uczestniczył w kursach podnoszących Jego kwalifikacje (kurs instruktora PZN oraz dodatkowe kursy lawinowe, skiturowe itd. wymagane do uzyskania stopnia instruktora zawodowego). Kursy organizowane są zarówno przez Stowarzyszenie Instruktorów i Trenerów Narciarstwa, jak i przez prywatne firmy. Rozszerzenie działalności o zajęcia sportowo-rekreacyjne wiąże się także z zakupem sprzętu sportowego, ubrań firmowych, karnetów narciarskich. Sprzęty te są niezbędne do prowadzenia szkoleń narciarskich. Koszty związane z rozszerzeniem działalności o prowadzenie wypożyczalni związane są z zakupem sprzętu zimowego przeznaczonego do wypożyczenia. Są to raki, czekany, detektory lawinowe, sondy, łopaty, kije turystyczne, sprzęt alpinistyczny, liny, karabinki, itp. Poszczególne składniki, urządzenia mają wartość początkową nieprzekraczającą 10000 zł dla każdego urządzenia oddzielnie. Powyższe wydatki będą ściśle związane z rozszerzaną działalnością, która planowana jest na koniec 2019 r. Rodzaj prowadzonej działalności ściśle związany jest z okresem zimowym. Usługi instruktora narciarstwa jak i wypożyczalni sprzętu prowadzone będą w okresie zimowym. Pierwsze usługi Wnioskodawca planuje wykonywać w końcówce 2019 r. w zależności od warunków atmosferycznych (nastanie zimy i opad śniegu). Wnioskodawca planuje zakupić sprzęt zimowy w przeciągu miesiąca. Związane jest to z „letnim” okresem i korzystniejszymi cenami na tego typu produkty. Szkolenia oraz kursy przeprowadzone będą w okresie jesienno-zimowym tego roku oraz na początku 2020 r. Zakupiony sprzęt do czasu rozpoczęcia działalności wypożyczalni, którą planuje na koniec 2019 r., nie będzie użytkowany, jest to sprzęt do górskiej zimowej turystyki.

Rozpoczęcie działalności wypożyczalni sprzętu górskiego wiąże się z inwestycją w sprzęt, który Wnioskodawca będzie wypożyczać uzyskując przychód z tego tytułu. Pozwoli to na osiąganie przez Niego przychodu z innych źródeł.

Rozszerzenie działalności o pozaszkolne formy edukacji wiąże się z nieustannym szkoleniem i podnoszeniem kwalifikacji. Zaplanowane wydatki przeznaczone na kursy, pozwolą uzyskać tytuł instruktora zawodowego, co pozwoli na otwarcie licencjonowanej szkoły narciarskiej. Otrzymanie licencji znacząco zwiększy szansę na uzyskanie przychodu, potwierdzi jakość oferowanych przez Wnioskodawcę usług, co wiąże się ze zwiększeniem zainteresowania oferowanymi przez Niego usługami. Zakup sprzętu sportowego pozwoli Wnioskodawcy przeprowadzać zajęcia w sposób urozmaicony i efektywniej kształcić kursantów.

Natomiast odnosząc się do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odzieży Wnioskodawca wskazał, że „ubrania firmowe” to kurtki, spodnie narciarskie oznaczone „naprasowanym” logo, nazwą firmy oraz numerem telefonu. Odzież ta wykorzystywana będzie tylko w trakcie nauki narciarstwa. Dodatkowo będzie to forma reklamy i ułatwionego kontaktu z Wnioskodawcą oraz pozostałymi instruktorami pracującymi dla Niego a klientami. Ubrania, czyli kurtki, spodnie narciarskie itd. Wnioskodawca chciałby zakupić dla siebie i pracowników, których będzie zatrudniać w sezonie zimowym (grudzień-marzec). Ułatwi to identyfikację firmy na stoku, będącym miejscem pracy.

Karnety narciarskie zakupione zostaną w miesiącu wrześniu oraz w późniejszym terminie (jesień oraz zima – w zależności od ilości zatrudnionych pracowników). Karnety wykorzystywane będą w okresie zimowym (gdy zostaną otwarte ośrodki narciarskie), wyłącznie w celu prowadzenia zajęć narciarskich z klientami. Karnety nie będą wykorzystywane do celów prywatnych.

Powyższe wydatki związane będą wyłącznie z prowadzoną działalnością i nie będą wykorzystywane do celów prywatnych. Zakup ubrań oraz karnetów pozwoli Wnioskodawcy osiągnąć przychód z tej dziedziny Jego działalności. Bez zakupionych karnetów Wnioskodawca ani zatrudnieni pracownicy nie mogą prowadzić szkoleń narciarskich w ośrodkach narciarskich, co wiąże się z brakiem uzyskania przychodu. Zakup odzieży firmowej oznaczonej nazwą firmy, logo, numerem telefonu powinien zwiększyć widoczność Jego firmy w ośrodkach narciarskich, co powinno wpłynąć na zwiększenie przychodu.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na niestacjonarne studia drugiego stopnia na kierunku inżynieria środowiskowa Wnioskodawca wskazał, że zakres podejmowanych studiów pokrywa się z zakresem prowadzonej działalności, związane są z Jego przeważającą działalnością oznaczoną przez kod PKD 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Posiadanie tytułu magistra ww. kierunku studiów uprawnia do uzyskania uprawnień zawodowych bez ograniczeń.

Wydatki poniesione na studia na kierunku inżynieria środowiska związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Uzyskanie tytułu magistra na ww. kierunku pozwoli na uzyskanie uprawnień w zakresie sieci i instalacji wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, wentylacyjnych bez ograniczeń co bezpośrednio wpłynie na zabezpieczenie i zachowanie źródła dochodu z działalności gospodarczej.

Koszty związane z podjęciem przez Wnioskodawcę studiów magisterskich na kierunku inżynieria środowiska poniesione będą od października 2019 r. W październiku rozpoczyna studia magisterskie. Działalność gospodarczą rozpoczął 28 marca 2019 r. Żadnych wydatków, jakie poniósł przed tym dniem w związku z studiami nie będzie zaliczać do kosztów uzyskania przychodu.

Wydatki związane z kursami, szkoleniami oraz studiami zostaną poniesione przez Wnioskodawcę z własnych środków i nie zostaną zrefundowane w żaden sposób.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może obniżyć osiągnięty przychód z działalności projektowej o koszty związane z zakupem sprzętu zimowego oraz kursów i szkoleń w zakresie nauki narciarstwa?
2. Czy Wnioskodawca może obniżyć osiągnięty przychód o koszt związany ze studiami niestacjonarnymi drugiego stopnia na kierunku inżynieria środowiskowa?

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania oznaczonego nr 2. W zakresie pytania oznaczonego nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 – kierunek studiów niestacjonarnych drugiego stopnia jest bezpośrednio związany z działalnością projektową oraz podwyższy kwalifikacje Wnioskodawcy, dlatego uważa, że koszt spełnia kryteria, aby mógł zostać ujęty jako koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest, więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dokonując oceny charakteru poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga, bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet, jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet, jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazać również należy, iż sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ww. ustawy nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i doradztwa i z tego tytułu osiąga przychód. Wnioskodawca chciałby ująć do kosztów uzyskania przychodu koszt związany ze studiami niestacjonarnymi drugiego stopnia związanymi z działalnością projektową na kierunku inżynieria środowiskowa. Zakres studiów inżynierii środowiska pokrywa się z zakresem prowadzonej działalności, związane są z przeważającą działalnością Wnioskodawcy oznaczoną przez kod PKD 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Posiadanie tytułu magistra ww. kierunku studiów uprawnia do uzyskania uprawnień zawodowych bez ograniczeń. Wydatki poniesione na studia na kierunku inżynierii środowiska związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Uzyskanie tytułu magistra na ww. kierunku pozwoli na uzyskanie uprawnień w zakresie sieci i instalacji wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych, wentylacyjnych bez ograniczeń co bezpośrednio wpłynie na zabezpieczenie i zachowanie źródła dochodu z działalności gospodarczej. Koszty związane z podjęciem przez Wnioskodawcę studiów magisterskich na kierunku inżynieria środowiska poniesione będą od października 2019 r. W październiku rozpoczyna studia magisterskie. Działalność gospodarczą rozpoczął 28 marca 2019 r. Żadnych kosztów jakie poniósł przed tym dniem w związku z studiami nie będzie zaliczać do kosztów uzyskania przychodu. Wydatki związane ze studiami zostaną poniesione przez Wnioskodawcę z własnych środków i nie zostaną zrefundowane w żaden sposób.

Podkreślić należy, że wydatki związane ze zdobywaniem, czy też podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie ww. studiów nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione w związku z odbytymi studiami będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej istotne jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
• czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na zdobycie kwalifikacji, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, skoro jak wskazał Wnioskodawca – zakres studiów niestacjonarnych drugiego stopnia na kierunku inżynieria środowiska pokrywa się z zakresem prowadzonej działalności gospodarczej – a zdobyta przez Niego wiedza będzie miała odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu (np. przez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych usług), ewentualnie w zachowaniu źródła tego przychodu, nie ma przeszkód prawnych, aby zaliczyć wydatki na podjęte przez Wnioskodawcę niestacjonarne studia inżynierskie na kierunku inżynieria środowiskowa do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te (choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, pod warunkiem ich należytego udokumentowania), jako przydatne do prawidłowego wykonywania prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu tej działalności.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 – należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że to na podatniku ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.