Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.451.2019.1.RG
z 19 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 sierpnia 2019 r. (data wpływu 22 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji pn. „…” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji pn. „.”.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 22 sierpnia 2019 r. o jednoznaczne wskazanie przedmiotu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina … (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej podatek lub VAT), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

W strukturze organizacyjnej Gminy znajduje się kilka jednostek budżetowych (dalej: Jednostki). W świetle ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454), w dniu 1 stycznia 2017 r. doszło do scentralizowania rozliczeń VAT Gminy i Jednostek. W związku z tym, od tego dnia Jednostki nie funkcjonują jako odrębni od Gminy podatnicy VAT.

Gmina realizuje zadania własne nałożone na nią odrębnymi przepisami, w szczególności zadania wynikające z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, dalej: ustawa o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, do zadań tych należą m.in. sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury. Ponadto, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 15 i 17 w ramach zadań własnych Gminy mieszczą się sprawy utrzymania gminnych obiektów, urządzeń użyteczności publicznej i obiektów administracyjnych oraz wspieranie i upowszechnianie idei samorządowej, w tym tworzenie warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażanie programów pobudzania aktywności obywatelskiej.

W ramach realizacji zadań w powyższym zakresie Gmina zrealizowała inwestycję pn. „…” (dalej Projekt lub Inwestycja).

W ramach Projektu dokonano wyposażenia świetlic wiejskich w miejscowościach … w klimatyzatory. W tym zakresie – w świetlicy wiejskiej w miejscowości … - dokonano demontażu istniejącego sufitu, montażu dwóch klimatyzatorów o mocy łącznej 18 kW, które zostały usytuowane w suficie pomieszczenia świetlicy oraz montażu jednego klimatyzatora o mocy łącznej 3,5 kW, który został usytuowany na ścianie pomieszczenia zaplecza kuchennego. Ponadto dokonano odprowadzenia skroplin, wykonano zasilanie z rozdzielni oraz wykonano zabudowę sufitem podwieszonym. W świetlicy wiejskiej w miejscowości … natomiast dokonano montażu trzech klimatyzatorów o mocy łącznej 19 kW, które zostały usytuowane na ścianie pomieszczenia świetlicy. Ponadto dokonano odprowadzenia skroplin oraz wykonano zasilanie z rozdzielni.

Celem realizacji Projektu było zapewnienie mieszkańcom/społeczności lokalnej odpowiednio wyposażonych obiektów, w których mogą być organizowane spotkania gminne, imprezy okolicznościowe, zajęcia dla różnych grup społeczności lokalnej, w dogodnych warunkach.

Inwestycja została zakończona 31 grudnia 2018 r.

W związku z jej realizacją, Gmina poniosła wydatki udokumentowane wystawianą na Gminę fakturą VAT, z wykazanym podatkiem naliczonym.

Gmina nie dokonała odliczenia VAT z tytułu poniesionych wydatków.

Na realizację Projektu Wnioskodawca pozyskał dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. VAT został uznany za wydatek kwalifikowalny Projektu.

Świetlice wiejskie, w których zostały zamontowane klimatyzatory, w ramach realizacji Projektu są nieodpłatnie udostępniane mieszkańcom/społeczności lokalnej na cele organizacji spotkań gminnych, imprez okolicznościowych zarówno gminnych jak i imprez czy uroczystości rodzinnych indywidualnie organizowanych przez poszczególnych mieszkańców po uprzednim zgłoszeniu chęci skorzystania z danej świetlicy wiejskiej. Gmina nie pobiera opłat za wynajem świetlic wiejskich.

W przypadku udostępniania świetlic wiejskich na indywidualne potrzeby mieszkańców (przykładowo na cele organizacji w danej świetlicy uroczystości rodzinnej) Gmina obciąża mieszkańców wyłącznie kosztami z tytułu zużytych mediów, tj. za zużycie wody, ścieków oraz energii elektrycznej - w przypadku świetlicy w m. …, a w przypadku świetlicy w m. … - kosztami zużycia wody i energii elektrycznej. Koszty zużycia mediów są ustalane każdorazowo na podstawie wskazań liczników (spisywanych każdorazowo przed udostępnieniem świetlicy i przy jej odbiorze). Z tytułu tych obciążeń Gmina dokonuje rozliczeń VAT należnego oraz w odpowiednim zakresie dokonuje odliczeń VAT naliczonego od wydatków związanych z nabyciem energii elektrycznej (odliczenie tylko do wysokości kwoty, którą Gmina obciąża korzystającego ze świetlicy wiejskiej).

Na terenie Gminy usługi w zakresie dostarczania wody i odbioru ścieków są świadczone przez Gminę, zatem w tym zakresie Gmina nie otrzymuje faktur od podmiotu zewnętrznego za dostawę wody do i/lub odbiór ścieków z obiektów świetlic wiejskich.

Gmina nie pobiera opłat za samo udostępnienie świetlic wiejskich czy znajdującego się w tych obiektach wyposażenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu?

W uzupełnieniu wniosku z dnia 14 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy tylko stanu faktycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawe do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w analizowanej sprawie).

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn.:

• odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz
  

• towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT
  

• nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.
  
  

Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia VAT naliczonego jest związek dokonywanych zakupów z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie, powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania przedmiotowego odliczenia w odniesieniu do nabywanych towarów/usług, które nie są/nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Innymi słowy nie jest możliwe obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez podmiot, który nie występuje w tym zakresie w roli podatnika VAT. Nie jest przy tym możliwe obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wydatków poniesionych przez podatnika w związku z wykonywaniem czynności pozostających poza zakresem ustawy o VAT bądź czynności zwolnionych z tego podatku.

Kluczowe znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma więc zamierzony przez podatnika związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z treści wskazanych powyżej przepisów wynika zatem, że za podatnika VAT może być uznany wyłącznie taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Gmina działa w charakterze podatnika, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek wszelkie czynności o charakterze cywilnoprawnym spełniające wskazaną powyżej definicję działalności gospodarczej.

Jednocześnie, w myśl cytowanej uprzednio ustawy o samorządzie gminnym, Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1). Do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów (art. 6 ust. 1), w tym m.in. wskazane w art. 7 ust. 1 zadania w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury, sprawy utrzymania gminnych obiektów, urządzeń użyteczności publicznej i obiektów administracyjnych oraz wspieranie i upowszechnianie idei samorządowej, w tym tworzenie warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażanie programów pobudzania aktywności obywatelskiej (pkt 9, 15 i 17).

Ponadto, jak wskazano w opisie sprawy, Gmina nie udostępnia świetlic wiejskich, jakie zostały wyposażone w klimatyzatory w ramach zrealizowanego przez Gminę Projektu, odpłatnie na podstawie stosownych umów cywilnoprawnych. Jak Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, świetlice wiejskie (wraz z wszystkimi obiektami i elementami wyposażenia) są przez Gminę udostępniane korzystającym wyłącznie nieodpłatnie. Jedyne odpłatności jakie Gmina pobiera od mieszkańców korzystających ze świetlic wiejskich to opłaty za zużycie mediów. Innymi słowy Gmina przenosi na korzystających część kosztów jakie Gmina ponosi w związku z bieżącym utrzymaniem tych obiektów. Przy czym zdaniem Gminy fakt obciążania (w ramach czynności opodatkowanej VAT) korzystających ze świetlic wiejskich kosztami zużytych mediów nie stanowi o istnieniu jakiegokolwiek związku wydatków poniesionych na realizację Projektu z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych VAT. Innymi słowy, w ocenie Gminy, wydatki poniesione w ramach Projektu pozostają bez wpływu na czynności opodatkowane Gminy jakimi w tym przypadku jest dostawa mediów. Wynika to z faktu, iż Gmina obciąża korzystających kosztami mediów nawet w przypadku świetlic wiejskich, w których nie dokonała montażu klimatyzatorów. Realizacja Projektu nie miała bowiem żadnego wpływu na decyzję Gminy o pobieraniu od korzystających ze świetlic wiejskich opłat za zużycie mediów.

Zatem, zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku nie można stwierdzić istnienia uchwytnego związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wydatkami poniesionymi przez Gminę na realizację Projektu a czynnościami opodatkowanymi Gminy w postaci dostawy mediów. W konsekwencji, nie jest spełniona podstawowa przesłanka warunkująca możliwość skorzystania z odliczenia, zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko Gminy w tym zakresie znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 4 września 2018 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.512.2018.2.PRP, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków poniesionych na remont budynku wykorzystywanego zasadniczo nieodpłatnie na cele gminne i w pewnym zakresie (incydentalnie) również odpłatnie wynajmowanego mieszkańcom, uznał, iż w tym przypadku związek poniesionych przez daną gminę wydatków z czynnościami opodatkowanymi w postaci wynajmu budynku jest „zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT (zadaniami statutowymi poza działalnością gospodarczą). A zatem należy stwierdzić, że podatek naliczony nie jest ściśle związany z czynnościami opodatkowanymi, a wręcz przeciwnie - z inwestycją służącą przede wszystkim realizacji czynności publicznoprawnych wykonywanych w ramach realizacji przez Gminę zadań własnych. W świetle powyższego należy zauważyć, że o ile nie można wykluczyć, że wydatki związane z realizacją projektu w zakresie remontu przedmiotowego Budynku mogą przyczyniać się do uzyskania sprzedaży opodatkowanej, tym niemniej jednak, związek ten nie jest dostrzegalny i bezsporny, a tylko taki pozwalałby na zrealizowanie przez Gminę prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ponoszone wydatki w związku z realizacją ww. projektu. Wynajem wybranych pomieszczeń w Budynku - jak wynika z treści wniosku - w zakresie incydentalnym w porównaniu z pozostałą formą wykorzystywania Budynku nie może przesądzać o uprawnieniu do realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego.”

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 7 września 2017 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.373.2017.2.KW, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, odnosząc się do pytania gminy w kwestii prawa do odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych służących wykonywaniu czynności opodatkowanych, zwolnionych oraz poza zakresem VAT, stwierdził, iż: „W szerokim ujęciu każdy wydatek ma wpływ na działalność Gminy. W takim ujęciu każdy wydatek mógłby więc pośrednio podlegać odliczeniu. Jeżeli jednak określone wydatki mają bezpośredni związek z czynnościami, w stosunku do których Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, to ewentualne doszukiwanie się pośredniego wpływu tych czynności na działalność opodatkowaną nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim daje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.”

W dalszej części przedmiotowej interpretacji Dyrektor stwierdził, iż: „Jednakże należy wskazać, że związek z czynnościami opodatkowanymi w chwili dokonywania zakupu towarów i usług związanych z realizacją inwestycji polegającej na przebudowie systemów grzewczych w budynku szkoły …, nie jest ani uchwytny, ani oczywisty przede wszystkim dlatego, iż inwestycja dotyczy przebudowy obiektu użyteczności publicznej, którego podstawowym celem jest - jak wynika z okoliczności sprawy - realizacja zadań własnych gminy w zakresie ochrony środowiska oraz edukacji publicznej. W ocenie tut. Organu odnośnie ww. budynku szkoły brak jest związku przyczynowo-skutkowego, nawet o charakterze pośrednim pomiędzy oddaniem w najem części powierzchni budynku ww. szkoły a inwestycją polegającą na przebudowie systemów grzewczych w ww. budynku szkoły. O ile nie można wykluczyć, że wspomniane zakupy towarów i usług mogą przyczynić się do uzyskania sprzedaży opodatkowanej, tym niemniej jednak, związek ten nie jest dostrzegalny i bezsporny, a tylko taki pozwalałby na zrealizowanie przez Wnioskodawcę prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. inwestycję. Wykorzystywanie powierzchni w ww. budynku na cele komercyjne - jak wynika z treści wniosku - w niewielkim zakresie, nie może przesądzić o uprawnieniu do realizacji tego prawa do odliczenia podatku naliczonego.”

Zatem, odnosząc się do powołanych powyżej przepisów oraz mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, Gmina uznała, iż ponosząc wydatki na realizację Projektu, Gmina nie działała w charakterze podatnika VAT, lecz jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT - realizując wskazane powyżej zadania, o których mowa w odrębnych przepisach - w tym przypadku w ustawie o samorządzie gminnym. Tym samym przesłanki warunkujące prawo do odliczenia VAT naliczonego, zdefiniowane w cytowanym uprzednio art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - nie zostały spełnione. W konsekwencji, zdaniem Gminy, nie przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych w związku z realizacją Projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należą sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;

3a działalności w zakresie telekomunikacji;

4. lokalnego transportu zbiorowego;
5. ochrony zdrowia;
6. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;

6a wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;

7. gminnego budownictwa mieszkaniowego;
8. edukacji publicznej;
9. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
10. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
11. targowisk i hal targowych;
12. zieleni gminnej i zadrzewień;
13. cmentarzy gminnych;
14. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego;
15. utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
16. polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej;
17. wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;
18. promocji gminy;
19. współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688);
20. współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.
    
    

W świetle powyżej przytoczonych przepisów, należy stwierdzić, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zrealizowała inwestycję pn. „…”. W ramach Projektu dokonano wyposażenia świetlic wiejskich w miejscowościach … i …a w klimatyzatory. Świetlice wiejskie, w których zostały zamontowane klimatyzatory, w ramach realizacji Projektu są nieodpłatnie udostępniane mieszkańcom/społeczności lokalnej na cele organizacji spotkań gminnych, imprez okolicznościowych zarówno gminnych jak i imprez czy uroczystości rodzinnych indywidualnie organizowanych przez poszczególnych mieszkańców po uprzednim zgłoszeniu chęci skorzystania z danej świetlicy wiejskiej. Gmina nie pobiera opłat za wynajem świetlic wiejskich.

W przypadku udostępniania świetlic wiejskich na indywidualne potrzeby mieszkańców Gmina obciąża mieszkańców wyłącznie kosztami z tytułu zużytych mediów, tj. za zużycie wody, ścieków oraz energii elektrycznej - w przypadku świetlicy w m. …, a w przypadku świetlicy w m. … - kosztami zużycia wody i energii elektrycznej.

W kwestii możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych przez Gminę w związku z realizacją przedmiotowej Inwestycji należy wskazać, że w świetle art. 86 ust. 1 ustawy najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi realizację tego prawa jest związek dokonanych zakupów z wykonaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego. Zauważyć należy, że system odliczenia ma na celu uwolnienie podatnika od ciężaru podatku od towarów i usług, zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. W tym miejscu wskazać trzeba, że drugi warunek, wymieniony w art. 86 ust. 1 ustawy dający prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, to posiadanie statusu podatnika, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tutejszego organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zauważyć należy, że czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych na gminę odrębnymi przepisami prawa, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem w tym zakresie działa jako organ władzy w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy.

Analizując zatem kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w zakresie realizacji projektu polegającego na wyposażeniu świetlic wiejskich w miejscowościach usytuowanych na terenie Gminy …, tj. … i … w klimatyzatory, należy wskazać, że Gmina nie wykorzystuje tego obiektu do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W przedmiotowej sprawie wyposażenie świetlic wiejskich w klimatyzatory, w celu nieodpłatnego udostępniania mieszkańcom/społeczności lokalnej na cele organizacji spotkań gminnych, imprez okolicznościowych zarówno gminnych jak i imprez czy uroczystości rodzinnych indywidualnie organizowanych przez poszczególnych mieszkańców, jednoznacznie świadczy, że Gmina będzie realizowała zadanie własne, wymienione w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Nieodpłatne udostępnienie świetlic wyposażonych w klimatyzatory w ramach przedmiotowego projektu nie będzie prowadzone w celu osiągania zysku, a wynika jedynie z realizacji ww. zadania własnego Gminy.

Wnioskodawca wskazał, co prawda, że w przypadku udostępniania świetlic wiejskich na indywidualne potrzeby mieszkańców Gmina obciąża mieszkańców wyłącznie kosztami z tytułu zużytych mediów, tj. za zużycie wody, ścieków oraz energii elektrycznej – w przypadku świetlicy w m. …, a w przypadku świetlicy w m. … - kosztami zużycia wody i energii elektrycznej. Jednakże, samo udostępnienie Świetlic będzie nieodpłatne i realizowane w ramach zadań własnych Gminy. Wyposażenie świetlic wiejskich w klimatyzatory nie jest związane bezpośrednio ze zużyciem wody, energii elektrycznej czy ścieków, w analizowanym zdarzeniu nie dochodzi bowiem do przeniesienia na użytkowników świetlic kosztów wyposażenia ich w klimatyzatory.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należy, że Wnioskodawca realizuje przedmiotowy projekt jako zadanie własne pozostające poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co w konsekwencji skutkuje brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji pn. „…”, gdyż w analizowanym przypadku nie zostały spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina realizując przedmiotowe zadanie nie działa jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją tego zadania nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.