Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.289.2019.1.WR
z 13 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2019 r. (data wpływu 31 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowana na potrzeby podatków od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Gmina realizuje zadanie własne w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r o samorządzie gminnym pn. „…”.

Beneficjentem projektu jest Gmina A. Właścicielem wytworzonego majątku będzie Gmina, późniejszym podmiotem eksploatującym majątek będzie także Gmina.

Przedmiotem niniejszego projektu jest zagospodarowaniu terenu wzdłuż brzegów Zalewu […] na terenie Gminy A obejmujące zakresem wykonanie m.in.: ścieżki edukacyjnej pieszo-rowerowej, pomostu drewnianego, oświetlenia ścieżek, stanowisk obserwacyjnych bioróżnorodności roślinnej i zwierzęcej w postaci punktu widokowego oraz czterech pomostów pływających, zadaszeń edukacyjnych małych i dużych, elementów małej architektury (tablica informacyjna, ławy drewniane do obserwacji przyrody, kosze na śmieci), ścieżki edukacyjnej dla dzieci (z przystankami wyposażonymi w urządzenia edukacyjne), obudowy zaplecza sanitarnego w postaci pergoli. Niniejsza inwestycja przyczyni się do ochrony obszaru cennego przyrodniczo i stworzenia miejsca edukacyjnego na bazie istniejącego Zalewu […]. Zagospodarowanie terenu wokół zbiornika zapobiegnie degradacji środowiska naturalnego i przyczyni się do ochrony roślinności wodnej jak i leśnej.

Realizacja inwestycji połączy funkcjonalnie tereny cenne przyrodniczo gminy A z terenami Gminy B i projektowaną infrastrukturą po stronie Gminy B.

Planowany projekt jest komplementarny z inwestycją planowaną przez Gminę B wokół Zalewu na terenach należących do tej gminy.

Gmina A nie będzie osiągała dochodów z tytułu udostępniania wybudowanej infrastruktury, będzie ona udostępniona nieodpłatnie.

Ponadto w swoim stanowisku Wnioskodawca przytoczył istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności przedmiotowego zdarzenia przyszłego, wskazując, że po oddaniu inwestycji do użytkowania Gmina będzie wykorzystywać ją do czynności, które pozostają poza zakresem ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie A będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacji inwestycji pn. „…”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie A nie będzie przysługiwać prawo odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją w/w inwestycji. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Z kolei art. 15 ust. 6 w/w ustawy mówi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy stanowi, że zadania własne gminy obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. W związku z powyższym realizując w/w inwestycję Gmina będzie wykonywała zadanie własne. Zalew obecnie pełni dwie podstawowe funkcje- retencyjną i rekreacyjną ze względu na sąsiedztwo 200 tysięcznego miasta. Dzięki usytuowaniu zbiornika, pod względem wykorzystania rekreacyjnego główne profity uzyskuje gmina B. na terenie której znajduje się znacząca część zbiornika, w szczególności miejsca nadające się do uprawnia sportów wodnych i wypoczynku: przystań, plaże, tama, dogodna droga dojazdowa Natomiast od strony gminy A zalew graniczy z terenem należącym do Lasów Państwowych, co uniemożliwia wykorzystanie tej części do celów rekreacyjnych. Nie ma także możliwości wytyczenia w tej lokalizacji plaż gdyż występuje tu brzeg zalewu w postaci naturalnej (porośnięty i nie oczyszczony). Teren ten wykazuje potencjał zagospodarowania w zakresie stworzenia szlaków pieszych czy rowerowych. W ramach inwestycji przewiduje się odnowienie istniejącego turystycznego szlaku rowerowego na odcinku ok. 1,5 km oraz utworzenie nowego szlaku turystycznego o charakterze edukacyjnym (ujmującego powyższy odcinek szlaku rowerowego) na łącznej długości ok. 2,5 km. Niniejsza inwestycja przyczyni się do ochrony obszaru cennego przyrodniczo i stworzenia miejsca edukacyjnego na bazie istniejącego Zalewu. Zagospodarowanie terenu wokół zbiornika zapobiegnie degradacji środowiska naturalnego i przyczyni się do ochrony roślinności wodnej jak i leśnej.

Realizacja inwestycji połączy funkcjonalnie tereny cenne przyrodniczo gminy A z terenami Gminy B i projektowaną infrastrukturą po stronie Gminy B.

Planowany projekt jest komplementarny z inwestycją planowaną przez Gminę B wokół Zalewu na terenach należących do tej gminy.

Po oddaniu inwestycji do użytkowania, Gmina będzie wykorzystywać ją do czynności, które pozostają poza zakresem ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust.17 i 19 oraz art. 124.

W związku faktem, że realizując projekt pn. „…” Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT, lecz będzie wykonywała zadanie własne, przesłanki określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nie zostaną spełnione. Ze względu na brak związku ponoszonych na inwestycje wydatków z występującymi po stronie Gminy czynnościami opodatkowanymi VAT, Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia VAT

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników; natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. 2019 r., poz. 506 ze zm.; dalej jako: „ustawa o samorządzie gminnym”), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych; (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza realizować projekt – Zagospodarowanie terenu wokół Zalewu na terenie Gminy A”.

Przedmiotem projektu jest zagospodarowanie terenu wzdłuż Zalewu, na terenie Gminy A obejmujące swoim zakresem wykonanie m.in. ścieżki edukacyjnej pieszo-rowerowej, pomostu drewnianego, oświetlenia ścieżek, stanowisk obserwacyjnych bioróżnorodności roślinnej i zwierzęcej w postaci punktu widokowego, elementów małej architektury (tablica informacyjna, ławy drewniane do obserwacji przyrody, kosze na śmieci, ścieżka edukacyjna dla dzieci (z przystankami wyposażonymi w urządzenia edukacyjne), obudowy zaplecza sanitarnego w postaci pergoli.

Planowany projekt jest komplementarny z inwestycją planowaną przez Gminę B wokół Zalewu na terenach należących do tej Gminy.

Gmina A nie będzie osiągała dochodów z tytułu udostępniania wybudowanej infrastruktury – będzie ona udostępniana nieodpłatnie.

Ponadto zgodnie z tym co Wnioskodawca wskazał we własnym stanowisku Gmina będzie wykorzystywać powstałą infrastrukturę do czynności, które pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z ww. projektem.

Podnieść należy, że zasadniczym przedmiotem działalności Gminy są czynności wykonywane w charakterze podmiotu prawa publicznego, w celu sprawowania władzy publicznej. Jest to szeroko rozumiana działalność nastawiona na zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, którą tworzą mieszkańcy Gminy. Jak zostało wcześniej wskazane, do zakresu jej działania należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W sferze publicznoprawnej mieszczą się również m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca nabyte w ramach realizacji projektu towary i usługi, związane z projektem, będzie wykorzystywał w zakresie realizowanych przez siebie zadań publicznych, nałożonych na Wnioskodawcę odrębnymi przepisami prawa (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym), do realizacji których został Wnioskodawca, jako jednostka samorządu terytorialnego, powołany.

Jak wskazano na wstępie, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Wnioskodawca wskazał, że towary i usługi nabyte przez Wnioskodawcę związane z realizacją powyższego projektu nie będzie wykorzystywane do czynności objętych zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu „…”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy także zauważyć, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych.

Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.