Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.281.2019.2.RM
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2019 r. (data wpływu 5 sierpnia 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 16 lipca 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług pompowania betonu jest:

• prawidłowe w części dotyczącej zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia
  
• nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania stawki podatku w wysokości 8%.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług pompowania betonu.

Wniosek uzupełniony został w dniu 29 lipca 2019 r. (data wpływu 5 sierpnia 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 16 lipca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą o nr PKD 43.99.Z - pozostałe specjalistyczne roboty budowlane gdzie indziej niesklasyfikowane od 4 listopada 2014 r.

Działalność Wnioskodawcy polega na pompowaniu mieszanki betonowej a nie jej transporcie.

Wnioskodawca posiada samojezdną pompę do pompowania mieszanki betonowej na zabudowie samochodu ciężarowego Jelcz. Posiada ona rurociąg o średnicy 125 cm na trzyramiennym wysięgniku-maszcie.

Wnioskodawca świadczy usługi pompowania betonu w różnych miejscach, gdyż pojazd łatwo się przemieszcza, jest pojazdem specjalnym, czyli nie przewozi osób ani towarów, służy tylko i wyłącznie do pompowania mieszanki betonowej, którą dostarcza wytwórnia betonów towarowych, od której Wnioskodawca dostaje zlecenie na pompowanie podanej ilości betonu, bądź dostaje zlecenie od deweloperów firm budowlanych, które zamawiają beton z różnych wytwórni betonów towarowych a Wnioskodawcę wynajmują do pompowania na danym miejscu podanej ilości betonu. Szczegóły na jakiej zasadzie działa samojezdna pompa do betonu, nie należy mylić z betoniarką na samochodzie ciężarowym, bądź gruszkopompą, która przewozi i pompuje beton.

Wnioskodawca jest kierowcą operatorem, sam wykonuje pompowanie betonu, nie wynajmuje operatora i nie zatrudnia innych osób. Wnioskodawca wjeżdża na zamówioną budowę, rozstawia podpory, unosi do góry wysięgnik pompy, który jest sterowany elektronicznym pilotem do pompowania i sterowania wysięgnikiem pompy. Podjeżdża betoniarka z betonem towarowym, do kosza pompy wlewa mieszankę betonową, a Wnioskodawca sterując pompą w odpowiednie elementy do zabetonowania, pompuje beton w dany element wznosząc ścianę, wylewając płytę denną budynku, bądź pompując stropy itp. Po zakończeniu pompowania mieszanki betonowej następuje czyszczenie rurociągu znajdującego się na maszcie – wysięgniku samojezdnej pompy, Wnioskodawca składa maszt wysięgnika, opuszcza podpory stabilizujące, wyrzuca beton z leja zasypowego maszyny, do której nalewa betoniarka na samochodzie ciężarowym z wytwórni, przez którą Wnioskodawca był wynajęty bądź którą zamówił deweloper lub wykonawca.

Z przepisów i zasięgniętych opinii urzędów skarbowych, jasno wynikało, że jeżeli Wnioskodawca pompuje beton bezpośrednio dla inwestora wystawia faktury z 23%, a jeżeli działa na rzecz firmy, która działa bezpośrednio dla inwestora, wystawia faktury z odwrotnym obciążeniem.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. wprowadzono mechanizm odwrotnego obciążenia dla usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT, tj. usług stanowiących roboty budowlane, klasyfikowane według stosownego dla celów VAT PKWiU z 2008 r., w działach 41-43, jeżeli spełnione są łącznie trzy warunki:

• usługi są świadczone przez podatnika, który nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego,
• usługobiorcą jest zarejestrowany czynny podatnik VAT,
  
• usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca.
  
  

Wnioskodawca wszystkie w/w warunki spełnia.

W połowie 2017 r. organy podatkowe i GUS zmieniły swoje stanowisko stwierdzając, że usługi pompowania betonu zaliczane do grupowania 43.99.40 PKWiU nie są usługami budowlanymi tylko jest to przeładunek towaru zaliczony do grupowania 52.24.19.0.

Wnioskodawca podkreśla, że sama usługa pompowania betonu w tym czasie nie zmieniła swojego charakteru i nadal polega ona na wynajęciu pojazdu wraz z operatorem, który posiada specjalistyczną pompę do pompowania mieszanki betonowej. Jeżeli GUS zmienił swoje stanowisko i zaliczył usługę Wnioskodawcy do grupowania 52.24.19.0 PKWiU jako przeładunek towaru, to zdaniem Wnioskodawcy powinien zmienić do grupowania 43.99.90.0 PKWiU z 2008 r. „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych, których grupowanie obejmuje wynajem dźwigów i pozostałego sprzętu budowlanego wraz z obsługą, które nie są przeznaczone dla określonych usług budowlanych”.

Nie ma wątpliwości, że pompa do betonu, to maszyna budowlana służąca do wykonywania robót betoniarskich.

Na wezwanie Organu w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 powołanej ustawy.

Kontrahent, który nabywa od Wnioskodawcy świadczenie będące przedmiotem zapytania jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Kontrahent nabywa od Wnioskodawcy świadczenie będące przedmiotem zapytania w celu realizacji usług na rzecz innego (kolejnego) przedmiotu. Wnioskodawca jest podwykonawcą. Nabyta od Wnioskodawcy usługa służy kontrahentowi do wykonania na rzecz innego (kolejnego) podmiotu usługi wymienionej w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Odnosząc się do pytania Organu dotyczącego jednoznacznego wskazania pełnego (siedmiocyfrowego) symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) właściwego dla świadczenia będącego przedmiotem zapytania, Wnioskodawca wskazał, że według Wnioskodawcy świadczenie będące przedmiotem zapytania posiada symbol PKWiU 43.99.40.0.

W odpowiedzi na pytania Organu dotyczące wskazania:

1. czy świadczenie będące przedmiotem pytania nr 2, jest realizowane przez Wnioskodawcę w ramach, wykonywania przez Wnioskodawcę którejś z czynności wymienionej w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. w ramach wykonywanej przez Wnioskodawcę budowy lub wykonywanego przez Wnioskodawcę remontu lub wykonywanej przez Wnioskodawcę modernizacji lub wykonywanej przez Wnioskodawcę termomodernizacji lub wykonywanej przez Wnioskodawcę przebudowy,
2. jeśli świadczenie będące przedmiotem pytania nr 2, jest realizowane przez Wnioskodawcę w ramach wykonywania przez Wnioskodawcę czynności wymienionej w art. 41 ust. 12 ustawy wskazania konkretnie, w ramach której czynności wymienionej w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. czy w ramach budowy, czy też w ramach remontu, czy też w ramach modernizacji, czy też w ramach przebudowy, czy też w ramach termomodernizacji,
3. jakie konkretnie przesłanki/okoliczności świadczą/decydują/przesądzają o tym, że realizowane przez Wnioskodawcę świadczenie będące przedmiotem pytania nr 2 jest realizowane w ramach danej czynności wymienionej w art. 41 ust. 12 ustawy,
4. czy świadczenie będące przedmiotem pytania nr 2 będzie realizowane w obiekcie budowlanym lub jego część zaliczonym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, czyli obiekcie budownictwa mieszkaniowego (tj. budynku mieszkalnym stałego zamieszkania sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11) lub jego część innej niż lokal użytkowy lub lokalu mieszkalnym w budynku niemieszkalnym sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 lub budynku instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264,
5. jeśli świadczenie będące przedmiotem pytania nr 2 będzie realizowane w budynku mieszkalnym jednorodzinnym wskazania czy jego powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2
6. jeśli świadczenie będące przedmiotem pytania nr 2 będzie realizowane w lokalu mieszkalnym wskazania czy jego powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2
   
   

Wnioskodawca wskazał, że świadczenie będące przedmiotem pytania nr 2, jest realizowane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy i polega na pompowaniu betonu w odpowiednie elementy do zabetonowania, wznoszeniu ścian, wylewaniu płyt dennych budynku, pompowania stropów, pompowaniu pola nośnego budynku. Ww. czynności są wykonywane w ramach budowy, przebudowy czy też w ramach remontu. O charakterze poszczególnych czynności świadczy zakres prac jaki jest wykonywany. Budowa to wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu. Budową jest nie tylko powstający nowy obiekt budowlany ale także rozbudowa, przebudowa polegająca na powiększeniu budowli czy też na zmianie parametrów już istniejącego obiektu. Natomiast remont jest to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego. Usługi będące przedmiotem pytania nr 2 są realizowane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. budynku mieszkalnym stałego zamieszkania sklasyfikowanym w PKOB w dziale 11.

W przypadku świadczenia ww. usługi w budynku mieszkalnym jednorodzinnym o powierzchni użytkowej, która nie przekracza 300 m2 oraz w lokalu mieszkalnym, którego powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m2 wystawiając fakturę Wnioskodawca stosuje stawkę podatku VAT 8%. Gdy ww. powierzchnie przekraczają 300 m2 oraz 150 m2 Wnioskodawca stosuje stawkę VAT 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jaką stawką VAT opodatkować opisaną na wstępie czynność pompowania betonu dla podwykonawcy - czy zastosować stawkę VAT 23%, czy mechanizm tzw. „odwrotnego obciążenia”?
2. Czy przy świadczeniu usługi pompowania betonu w obiektach budownictwa mieszkalnego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT lub ich części Wnioskodawca ma prawo stosować stawkę VAT 8%?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Ad.1

Jako czynny podatnik VAT Wnioskodawca świadczy na rzecz innych przedsiębiorców budowlanych, jako podwykonawca, usługi pompowania betonu z samochodu specjalnego do wcześniej przygotowanego szalunku, fundamentów itp. Na tę okoliczność Wnioskodawca wystawia faktury bez VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Od 1 stycznia 2017 r., na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, mechanizmem odwrotnego obciążenia objęte jest świadczenie usług stanowiących roboty budowlane w rozumieniu stosowanego dla celów podatkowych PKWiU z 2008 r., wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy o VAT. Muszą być jednak łącznie spełnione 3 warunki:

• usługi są świadczone przez podatnika, który nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego,
• usługobiorca jest zarejestrowany czynny podatnik VAT,
• usługodawca świadczy usługę jako podwykonawca (art. 17 ust. 1h).
  
  

Wszystkie w/w warunki są spełnione.

Do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT należą m.in. usługi betoniarskie sklasyfikowane w PKWiU 2008 w grupowaniu o symbolu 43.99.40.0. (poz. 44 załącznika nr 14). Świadczone przez Wnioskodawcę usługi pompowania betonu stanowią zatem roboty betoniarskie wymienione w poz. 44 załącznika nr 14 do ustawy o VAT.

Jeśli więc spełnione są wyżej wskazane trzy warunki, to są one objęte odwrotnym obciążeniem i obowiązek rozliczenia VAT (wg stawki 8% albo 23%) ciąży na usługobiorcy.

Ad. 2

Świadcząc usługi pompowania betonu w obiektach budownictwa mieszkalnego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT lub ich części Wnioskodawca ma prawo stosować stawkę VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w części dotyczącej zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia
• nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania stawki podatku w wysokości 8%.
  
  

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić na zasadach ogólnych, czy też z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń.

Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o klasyfikację PKWiU wskazaną przez Wnioskodawcę we wniosku. Zatem wydając niniejszą interpretację Organ, przyjął za Wnioskodawcą, że realizowane świadczenie polegające na pompowaniu betonu stanowi usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie”. Jednocześnie podkreślić należy, że w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionego we wniosku świadczenia) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z poźn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym w myśl art. 2 pkt 6 ustawy towary to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.

Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Natomiast stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w myśl do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, z zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Ponadto w myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jednocześnie stosownie do art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Natomiast w myśl art. 106e ust. 1 pkt 12-14 ustawy wymieniono:

• stawkę podatku (pkt 12),
• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14).
  
  

Ponadto, w art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zatem w sytuacji gdy, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikiem jest nabywca usług, wówczas podatnik świadczący usługę wystawia na rzecz tego nabywcy fakturę, która nie uwzględnia stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto. Natomiast faktura powinna być opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która polega na pompowaniu mieszanki betonowej. Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Wnioskodawca posiada samojezdną pompę do pompowania mieszanki betonowej na zabudowie samochodu ciężarowego. Wnioskodawca świadczy usługi pompowania betonu w różnych miejscach, gdyż pojazd łatwo się przemieszcza, jest pojazdem specjalnym, czyli nie przewozi osób ani towarów, służy tylko i wyłącznie do pompowania mieszanki betonowej. Wnioskodawca jest kierowcą operatorem, sam wykonuje pompowanie betonu. Wnioskodawca wjeżdża na zamówioną budowę, rozstawia podpory, unosi do góry wysięgnik pompy, który jest sterowany elektronicznym pilotem do pompowania i sterowania wysięgnikiem pompy. Podjeżdża betoniarka z betonem towarowym, do kosza pompy wlewa mieszankę betonową, a Wnioskodawca sterując pompą w odpowiednie elementy do zabetonowania, pompuje beton w dany element wznosząc ścianę, wylewając płytę denną budynku, bądź pompując stropy itp.

Wnioskodawca wskazał, że świadczenie będące przedmiotem zapytania posiada symbol PKWiU 43.99.40.0. Kontrahent, który nabywa od Wnioskodawcy świadczenie będące przedmiotem zapytania jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Nabyta od Wnioskodawcy usługa służy kontrahentowi do wykonania na rzecz innego (kolejnego) podmiotu usługi wymienionej w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że świadczenie jest realizowane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy i polega na pompowaniu betonu w odpowiednie elementy do zabetonowania, wznoszeniu ścian, wylewaniu płyt dennych budynku, pompowania stropów, pompowaniu pola nośnego budynku. Wskazane czynności są wykonywane w ramach budowy, przebudowy czy też w ramach remontu. Usługi są realizowane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. budynku mieszkalnym stałego zamieszkania sklasyfikowanym w PKOB w dziale 11.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy czynność pompowania betonu należy opodatkować wg stawki VAT 23%, czy też z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia (pytanie nr 1) oraz czy przy świadczeniu usługi pompowania betonu w obiektach budownictwa mieszkalnego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części ma prawo stosować stawkę VAT 8% (pytanie nr 2).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że ustalenie czy dana usługa podlega rozliczeniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdej sytuacji należy zbadać, czy spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
• usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
• usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.
  
  

Przy czym dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Jednocześnie, jak wskazał Wnioskodawca, kontrahent nabywający świadczenie polegające na pompowaniu betonu jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przy tym, jak wskazał Wnioskodawca, świadczenie polegające na pompowaniu betonu należy zakwalifikować do grupowania 43.99.40.0. Natomiast usługi sklasyfikowane do grupowania PKWiU 43.99.40.0 „Roboty betoniarskie” zostały wskazane przez ustawodawcę w poz. 44 załącznika nr 14 do ustawy jako te, do których znajduje zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Jednocześnie, Wnioskodawca wskazał, że kontrahent nabywa przedmiotowe usługi od Wnioskodawcy w celu wykonania na rzecz innego podmiotu usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Zatem skoro kontrahent nabywa od Wnioskodawcy świadczenie polegające na pompowaniu betonu w celu wykonania na rzecz innego podmiotu usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, Wnioskodawca realizujący świadczenie polegające na pompowaniu betonu (sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 43.99.40.0) działa w tym konkretnym przypadku jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy. W konsekwencji w analizowanym przypadku będącym przedmiotem zapytania spełnione są przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. Tym samym świadczenie polegające na pompowaniu betonu, które Wnioskodawca zaklasyfikował do grupowania PKWiU 43.99.40.0 podlega opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. Przy czym (w analizowanym przypadku, w którym Wnioskodawca działa jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy) świadczenie polegające na pompowaniu betonu, które Wnioskodawca zaklasyfikował do grupowania PKWiU 43.99.40.0 podlega opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia niezależnie czy jest realizowane w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym czy też nie.

Zastosowanie względem realizowanego przez Wnioskodawcę świadczenia polegającego na pompowaniu betonu mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy oznacza, że podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu wykonania przez Wnioskodawcę świadczenia polegającego na pompowaniu betonu jest kontrahent. Innymi słowy w analizowanym przypadku to kontrahent powinien opodatkować przedmiotowe usługi według właściwej stawki podatku VAT.

Natomiast Wnioskodawca stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy nie rozlicza podatku należnego z tytułu realizacji na rzecz kontrahenta świadczenia polegającego na pompowaniu betonu. Zaś wystawiając na rzecz kontrahenta fakturę dokumentującą wykonanie świadczenia polegającego na pompowaniu betonu stosownie do art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy oraz 106e ust. 1 pkt 18 ustawy nie powinien w niej uwzględniać stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto natomiast winien w niej zawrzeć adnotację „odwrotne obciążenie”.

Zatem świadcząc usługi pompowania betonu w obiektach budownictwa mieszkalnego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części Wnioskodawca nie ma prawa stosować stawki VAT 8% bowiem jak wskazano wyżej to kontrahent powinien opodatkować przedmiotowe usługi według właściwej stawki podatku VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym świadczone przez Wnioskodawcę usługi pompowania betonu objęte są odwrotnym obciążeniem, a obowiązek rozliczenia VAT ciąży na usługobiorcy należy uznać za prawidłowe. Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym świadcząc usługi pompowania betonu w obiektach budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części Wnioskodawca ma prawo stosować stawkę VAT 8% należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2, natomiast w zakresie pytania nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.