Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.352.2019.4.ZD
z 4 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2019 r. (data wpływu 1 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu 8 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Wniosek uzupełniono w dniu 8 sierpnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie zarządzania i kupna – sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca zamierza sprzedać niezabudowaną nieruchomość, stanowiącą działkę ewidencyjną o powierzchni 2062 m², stanowiącą według opisu teren o przeznaczeniu podstawowym – zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, zabudowa usługowa – symbol MN/U, przeznaczenie uzupełniające – zabudowa zagrodowa oraz KDD2 – drogi publiczne, dla której to nieruchomości Sąd-Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (…) (dalej: „Nieruchomość”).

Wnioskodawca wraz z żoną (z którą ma ustrój wspólności majątkowej) z majątku wspólnego, nabył przedmiotową nieruchomość od osoby fizycznej (bez podatku VAT) i w akcie notarialnym kupna – sprzedaży wskazał, że nabycie przedmiotowej nieruchomości następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej pod firmą: (…).

Zakup ten nastąpił w dniu 20 marca 2018 r.

W dniu 23 maja 2018 r. Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości z firmą A spółka akcyjna, która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, i prowadzi działalność deweloperską polegającą na budowie sieci własnych sklepów spożywczych.

Zgodnie z Umową, transakcja sprzedaży przenosząca własność Nieruchomości na Spółkę A zostanie zawarta po spełnieniu zdefiniowanych w umowie przedwstępnej warunków, w tym uzyskania przez Spółkę A, na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Wnioskodawcę – i na własny koszt m.in.:

• prawomocnej i ostatecznej zgody wodnoprawnej;
• prawomocnego i ostatecznego pozwolenia na budowę Inwestycji;
• prawomocnego i ostatecznego pozwolenia na budowę sieci kanalizacji sanitarnej oraz wodociągowej, pozwalającej na obsługę Inwestycji.
  
  

W związku z powyższym, Wnioskodawca udzielił Spółce A prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, na zasadzie krótkoterminowej umowy dzierżawy, w celu uzyskania wszelkich niezbędnych decyzji administracyjnych dla realizacji Inwestycji. Wynagrodzenie z tego tytułu zawarte jest w cenie sprzedaży. W związku z tym, w ramach prowadzonych postępowań administracyjnych Spółka zasadniczo będzie działać we własnym imieniu.

Prawidłowe ustalenie kwestii opodatkowania podatkiem VAT bądź niepodleganie temu podatkowi niewątpliwie dotyczy bezpośrednio sfery praw i obowiązków podatkowych zarówno Wnioskodawcy jak i Spółki A S.A. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy czym, przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powołanych uregulowań wynika zatem, że nieruchomości gruntowe spełniają definicję towaru zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a zbycie prawa własności do nich traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Niemniej, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa w charakterze podatnika VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego artykułu, bez względu na cel i rezultat takiej działalności

W piśmie z dnia 6 sierpnia 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazano, co następuje:

Ad 1. Przedmiotowa działka po zakupie została przez Wnioskodawcę zakupiona w celach inwestycyjnych i miała być wykorzystana pod zabudowę usługową na wynajem lub ewentualną dalszą odsprzedaż. Krótko po zakupie zainteresował się nią kontrahent (A), z którym została podpisana umowa przedwstępna sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Ad 2. Przedmiotowa działka, przed jej nabyciem przez Wnioskodawcę, była w posiadaniu osób fizycznych, w działalności zwolnionej z VAT. Po jej nabyciu przez Wnioskodawcę, została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży z podmiotem będącym płatnikiem VAT (A), który będzie budować na tym terenie sklep spożywczy.

Ad 3. Z tytułu nabycia opisanej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż nabycie nastąpiło od osób fizycznych.

Ad 4. W odniesieniu do przedmiotowej działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy (ogłoszony w Dzienniku Ustaw Województwa dnia (…) 2016 r.), przedmiotowa działka stanowi według opisu z planu teren o przeznaczeniu podstawowym – zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, zabudowa usługowa – symbol MN/U 39 i KDD2 – drogi publiczne, przeznaczenie uzupełniające pod zabudowę zagrodową.

Ad 5. Nie dotyczy, bo obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego opisany powyżej w pkt 4.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego sprzedaż przedmiotowej nieruchomości Spółce A stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu VAT z zastosowaniem stawki podatku 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach transakcji sprzedaży działa on w charakterze podatnika VAT i przeniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki A prawa własności Nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu stawki VAT 23%, która jest właściwa dla dostawy terenów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W świetle przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie zarządzania i kupna – sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca zamierza sprzedać niezabudowaną nieruchomość, stanowiącą działkę ewidencyjną o powierzchni 2062 m², stanowiącą według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy teren o przeznaczeniu podstawowym – zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, zabudowa usługowa, przeznaczenie uzupełniające – zabudowa zagrodowa oraz drogi publiczne. Wnioskodawca wraz z żoną (z którą ma ustrój wspólności majątkowej) z majątku wspólnego, nabył przedmiotową nieruchomość od osoby fizycznej (bez podatku VAT) i w akcie notarialnym kupna – sprzedaży wskazał, że nabycie przedmiotowej nieruchomości następuje w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zakup ten nastąpił w dniu 20 marca 2018 r. W dniu 23 maja 2018 r. Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości ze Spółką, która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, i prowadzi działalność deweloperską polegającą na budowie sieci własnych sklepów spożywczych. Zgodnie z umową, transakcja sprzedaży przenosząca własność nieruchomości na Spółkę zostanie zawarta po spełnieniu zdefiniowanych w umowie przedwstępnej warunków, w tym uzyskania przez Spółkę, na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Wnioskodawcę – i na własny koszt m.in.:

• prawomocnej i ostatecznej zgody wodnoprawnej;
• prawomocnego i ostatecznego pozwolenia na budowę Inwestycji;
• prawomocnego i ostatecznego pozwolenia na budowę sieci kanalizacji sanitarnej oraz wodociągowej, pozwalającej na obsługę Inwestycji.
  
  

W związku z powyższym, Wnioskodawca udzielił Spółce prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, na zasadzie krótkoterminowej umowy dzierżawy, w celu uzyskania wszelkich niezbędnych decyzji administracyjnych dla realizacji Inwestycji. Wynagrodzenie z tego tytułu zawarte jest w cenie sprzedaży. W związku z tym, w ramach prowadzonych postępowań administracyjnych Spółka zasadniczo będzie działać we własnym imieniu. Przedmiotowa działka po zakupie została przez Wnioskodawcę zakupiona w celach inwestycyjnych i miała być wykorzystana pod zabudowę usługową na wynajem lub ewentualną dalszą odsprzedaż. Krótko po zakupie zainteresował się nią kontrahent (Spółka), z którym została podpisana umowa przedwstępna sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Przedmiotowa działka, przed jej nabyciem przez Wnioskodawcę, była w posiadaniu osób fizycznych, w działalności zwolnionej z VAT. Po jej nabyciu przez Wnioskodawcę, została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży z podmiotem będącym płatnikiem VAT (Spółką), który będzie budować na tym terenie sklep spożywczy. Z tytułu nabycia opisanej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż nabycie nastąpiło od osób fizycznych.

Na tle powyższego, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości Spółce stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, z zastosowaniem 23% stawki VAT.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie zarządzania i kupna – sprzedaży nieruchomości. Zainteresowany wraz z żoną nabył w dniu 20 marca 2018 r. przedmiotową nieruchomość i w akcie notarialnym kupna – sprzedaży wskazał, że nabycie ww. nieruchomości nastąpiło w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotowa działka została przez Wnioskodawcę zakupiona w celach inwestycyjnych i miała być wykorzystana pod zabudowę usługową na wynajem lub ewentualną dalszą odsprzedaż. W dniu 23 maja 2018 r. Zainteresowany podpisał umowę przedwstępną sprzedaży przedmiotowej nieruchomości ze Spółką. Wnioskodawca udzielił Spółce prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, na zasadzie krótkoterminowej, odpłatnej umowy dzierżawy. Ponadto, Zainteresowany udzielił pełnomocnictwa w celu uzyskania przez Spółkę m.in. prawomocnej i ostatecznej zgody wodnoprawnej, prawomocnego i ostatecznego pozwolenia na budowę inwestycji oraz prawomocnego i ostatecznego pozwolenia na budowę sieci kanalizacji sanitarnej oraz wodociągowej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa działka została nabyta z zamiarem wykorzystywania jej w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, i w tej działalności była/jest wykorzystywana.

Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika VAT.

Uwzględniając powyższe w kontekście analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako prowadzący działalność gospodarczą, dokonując sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. W konsekwencji, dostawa tej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja dotyczy bowiem towaru w rozumieniu ustawy, tj. nieruchomości, stanowiącej składnik majątkowy przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oraz dokonana będzie przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei, zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wskazano w opisie sprawy, przedmiotem sprzedaży będzie niezabudowana nieruchomość stanowiąca działkę ewidencyjną o powierzchni 2062 m², w odniesieniu do której obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Dla dostawy nieruchomości niezabudowanych (gruntów) ustawodawca przewidział zwolnienie od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy nieruchomość która będzie przedmiotem sprzedaży, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że przedmiotowa działka jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że jej podstawowym przeznaczeniem jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna oraz zabudowa usługowa, natomiast przeznaczenie uzupełniające stanowi zabudowa zagrodowa oraz drogi publiczne, tym samym nieruchomość ta stanowi teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług dla dostawy m.in. nieruchomości niezabudowanych dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy również nie będą spełnione. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca udzielił przyszłemu Nabywcy prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w formie krótkoterminowej umowy dzierżawy, tym samym nie wykorzystywał jej wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT. Zatem nie będzie spełniony co najmniej jeden z warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – wykorzystywanie działki wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W konsekwencji, planowana sprzedaż działki – zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – będzie czynnością opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, dla tej dostawy nie znajdzie bowiem zastosowania zwolnienie od podatku VAT na mocy przepisów przewidzianych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, stwierdzić należy, że zbycie opisanej we wniosku działki będzie stanowiło dostawę towaru zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy, i ponieważ dokonywana będzie przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dla opisanej transakcji nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ani w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, tym samym zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, sprzedaż gruntu będzie opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało ocenić jako prawidłowe.

Należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że wydana interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego żony oraz nabywcy nieruchomości.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.