Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.347.2019.2.AK1
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 lipca 2019 r. (data nadania 22 lipca 2019 r., data wpływu 26 lipca 2019 r.) na wezwanie z dnia 12 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.347.2019.1.JG1 (data doręczenia 16 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką 3/4 części trzech nieruchomości rolniczych (A, B i C) nie związanych z działalnością gospodarczą, dla których prowadzone są księgi wieczyste, których łączna powierzchnia wynosi 27.597 m². Drugim współwłaścicielem tych nieruchomości (w części 1/4) jest córka Wnioskodawczyni. Udział Wnioskodawczyni w części 1/2 wynika z ustawowej wspólności majątkowej. Natomiast część 1/4, to wynik dziedziczenia ustawowego po śmierci męża Wnioskodawczyni, potwierdzony prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego o stwierdzenie nabycia spadku po mężu (zmarł 27 września 1993 r.), wydanym 7 czerwca 1994 r. W tym samym czasie córka Wnioskodawczyni nabyła swój udział do części 1/4. Nieruchomość A została podzielona na 14 działek (o Nr od A-10 do A-23) o powierzchni od 516 m² (A-23) do 2653 m^2? (A-22), przy czym działka o pow. 516 m² (A-23) stanowi były rów melioracyjny, natomiast działka o pow. 2653 m² stanowi drogę dojazdową.

Aktem notarialnym z dnia 28 lutego 2014 r. został dokonany częściowy dział spadku oraz zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat, w ramach którego Wnioskodawczyni nabyła własność trzech spośród wydzielonych działek A (A-11, A-17 i A-20) o łącznej powierzchni 3.444 m². Córce przypisane zostały działki o łącznej powierzchni 21.179 m². Natomiast reszta działek (2.974 m²) pozostaje w dotychczasowej współwłasności.

Pismem z dnia 12 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.347.2019.1.JG1 wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez wskazanie:

1. daty nabycia działek oznaczonych we wniosku jako A-11, A-17 i A-20,
2. daty i sposobu nabycia działek oznaczonych we wniosku jako A-11, A-17 i A-20 przez męża Wnioskodawczyni. Jeśli nabycie nastąpiło w drodze spadku, proszę wskazać datę śmierci Spadkodawcy/Spadkodawców,
3. co wchodziło w skład masy spadkowej po mężu,
4. co było przedmiotem działu spadku i zniesienia współwłasności?
5. czy dział spadku i zniesienie współwłasności zostało dokonane wyłącznie między spadkobiercami, którzy udziały nabyli w spadku po tym samym spadkodawcy?
6. czy wartość nieruchomości (oraz ewentualnie innych składników wchodzących w skład masy spadkowej) otrzymanej (otrzymanych) przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku oraz zniesienia współwłasności mieści się (mieszczą się) w wartości udziału w masie spadkowej nabytego przez Wnioskodawczynię w drodze spadku. Należy porównać wartość składników masy spadkowej nabytej w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności z wartością posiadanego udziału w całej masie spadkowej na dzień dokonania tego podziału i zniesienia współwłasności.
   
   

Wnioskodawczyni w terminie ustawowym przesłała uzupełnienie, w którym wskazała, że:

Ad. a)

Aktem notarialnym z dnia 28 lutego 2014 r. w ramach częściowego dział spadku oraz zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat Wnioskodawczyni nabyła własność trzech działek A-11, A-17 i A-20 o łącznej powierzchni 3.444 m². Działki te powstały w wyniku podziału działki A o powierzchni 18.542 m² na działki o numerach od A-9 do A-23. Własność działki A została nabyta z mocy prawa, przez Wnioskodawczynię oraz jej męża w ramach wspólności małżeńskiej, na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 października 1971 roku o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27 poz. 250), co zostało potwierdzone aktem własności ziemi numer …………../73 wydanym 26 listopada 1976 roku.

Ad. b)

Jak Wnioskodawczyni wskazała w punkcie poprzedzającym mąż Wnioskodawczyni nabył działkę A wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 października 1971 roku o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27 poz. 250), co zostało potwierdzone aktem własności ziemi numer …………./73 wydanym 26 listopada 1976 roku.

Ad. c)

W skład masy spadkowej po mężu wchodziły udziały (po 1/2) w czterech działkach gruntowych: A o powierzchni 18.542 m²; B o powierzchni 2.357 m²; C o powierzchni 4.693 m² i D o powierzchni 2.005 m². Wszystkie działki wchodziły w skład gospodarstwa rolnego. Uprawnionymi do masy spadkowej oprócz Wnioskodawczyni była córka D. Spadkowa część po mężu przypadła Wnioskodawczyni i córce w równych częściach po 1/4.

Ad. d)

Przedmiotem działu spadku i zniesienia współwłasności było gospodarstwo rolne, w skład którego wchodziły działki gruntowe wymienione w Ad. c). Wnioskodawczyni wraz z córką bez spłat i dopłat dokonały częściowego podziału majątku wspólnego małżonków oraz bez spłat i dopłat częściowego działu spadku po mężu (ojcu) - w odniesieniu do działki A, B i C oraz bez spłat i dopłat zniesienia współwłasności nieruchomości D. W wyniku powyższych czynności, dokonanych aktem notarialnym 28 lutego 2014 roku, do wyłącznej własności Wnioskodawczyni zostały przypisane działki A-11, A-17 i A-20. We wspólnej własności, Wnioskodawczyni 3/4 i córki D. 1/4 pozostają działki A-9, A-21 i A-23 o łącznej powierzchni 2.974 m². Córce została przypisana własność wszystkich pozostałych działek o łącznej powierzchni 21.179 m².

Ad. e)

Częściowy dział spadku dotyczył 1/2 części nieruchomości przypadającej mężowi. Część ta przypadła Wnioskodawczyni (1/4) i córce (1/4) jako spadkobiercom. Natomiast częściowe zniesienie współwłasności było dokonane wyłącznie pomiędzy spadkobiercami tj. pomiędzy Wnioskodawczynią i córką D. i odnosiło się do wszystkich działek (A, B, C i D).

Ad. f)

Wartość działki A została określona na 3.000.000 zł, działek B i C na 250.000 zł, a działki D na 250.000 zł. Zatem wartość masy spadkowej po mężu stanowi 1/2 tej kwoty tj. 1.750.000 zł. Innych składników wchodzących do masy spadkowej nie ma. W wyniku częściowego działu spadku oraz częściowego zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni otrzymała do wyłącznej własności działki A-11, A-17 i A-20 o łącznej wartości 557.221,44 zł (3.000.000 zł /18 542 m² * 3.444 m²) oraz zachowała udział 3/4 do nieruchomości A-9, A-21 i A-23 o łącznej wartości 481.177,87 zł (3.000.000 zł /18.542 m² * 2.974 m²).

Wartość udziału Wnioskodawczyni w nieruchomościach (1/2) oraz udziału w masie spadkowej (1/4) wynosiła łącznie 2.625.000 zł (3.500.000 zł * 3/4). W wyniku częściowego działu spadku i częściowego zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni otrzymała 557.221,44 zł w ramach działek A-11, A-17 i A-20 oraz zachowała udział 3/4 w nieruchomościach A-9, A-21 i A-23 o wartości 360.883,40 zł (481.177,87 zł * 3/4).

Zatem wartość nieruchomości otrzymanych przez Wnioskodawczynię w wyniku częściowego działu spadku oraz częściowego zniesienia współwłasności wynosząca 918.104,84 zł jest mniejsza od wartości udziału w nieruchomościach (1/2) oraz udziału w masie spadkowej (1/4), który wynosił łącznie 2.625.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek A-11, A-17 lub A-20, wyodrębnionych w wyniku podziału działki A i przydzielonych na własność Wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części jak i udziału w nieruchomości,

• jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
  
  

Z brzmienia tego przepisu wynika, że sprzedaż nieruchomości lub jej części dokonana po upływie pięciu lat liczonych od końca roku, w którym została nabyta - nie stanowi źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ponieważ powyższa zasada odnosi się również do zbycia udziału w nieruchomości należy przyjąć, że data nabycia udziału w nieruchomości jest tożsama z datą nabycia nieruchomości w przypadku późniejszego zniesienia współwłasności.

Zastrzeżenie, i którym mowa w ust. 2 art. 10 nie ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym.

Zbywając nieruchomość, dla celów podatkowych istotna staje się - data jej nabycia. Koniec roku z daty nabycia wyznacza datę początkową pięcioletniego okresu, w którym przychód ze sprzedaży nieruchomości stanowi źródło przychodów podlegające opodatkowaniu.

W prezentowanym stanie faktycznym występują trzy daty, które Wnioskodawczyni bierze pod rozwagę jako mogące mieć wpływ na jej obowiązek podatkowy z tytułu przyszłego zbycia działek A-11, A-17 lub A-20.

Są to daty:

1. 31 grudnia 1973 r. data uzyskania aktu własności ziemi (dla 1/2 posiadanego udziału);
2. 31 grudnia 1993 r. data nabycia spadku po mężu (dla 1/4 udziału) zmarłym 27 września 1993 r.;
3. 31 grudnia 2014 r. wyznaczona przez datę aktu notarialnego w części dotyczącej częściowego zniesienia współwłasności.
   
   

Dla dat a) i b) okres pięcioletni - upłynął odpowiednio z dniem 31 grudnia 1978 i 1998 roku. dlatego też zbycie posiadanych przez Wnioskodawczynię nieruchomości, w przypadku przyjęcia za daty ich nabycia daty a) i b), nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Organy podatkowe stoją na stanowisku, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzując pojęcia „nabycie”, nie określa, czy odnosi się ono do nabycia odpłatnego, czy też nieodpłatnego, jak i nie określa rodzaju czynności prawnej, według której następuje nabycie nieruchomości. Organy przyjmują, że pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności nieruchomości, bez względu na czynność prawną, która powoduje przysporzenie majątkowe. Instytucja działu spadku ma zastosowanie, gdy spadek przypada kilku spadkobiercom i odnosi się do przedmiotów stanowiących wspólność majątkową. Na skutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się osobami uprawnionymi względem przyznanych im składników majątkowych.

W wyniku działu spadku ustaje wspólność majątkowa. Prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowi tytuł własności rzeczy, które przypadły poszczególnym spadkobiercom.

Przełożenie wskazanego stanowiska na sytuację spadkobierców dziedziczących nieruchomość doprowadza organy podatkowe do wniosku, iż w przypadku, gdy spadkobierca nabędzie w drodze działu spadku nieruchomość, której wartość przekracza przysługujący mu udział w spadku, dochodzi do nabycia nieruchomości w rozumieniu ustawy pdof, w zakresie części przekraczającej wartość tego udziału, a momentem tego nabycia jest chwila działu spadku.

W konsekwencji, sprzedaż nieruchomości nabytej przez spadkobiercę w drodze działu spadku, której wartość przekracza przypadający mu udział w spadku - przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do działu spadku, powoduje opodatkowania tej sprzedaży podatkiem dochodowym.

Natomiast, gdy w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, wartość otrzymanej przez spadkobiercę nieruchomości mieściła się w udziale, jaki przysługiwał mu w majątku wspólnym oraz gdy dział spadku i zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat - za datę nabycia nieruchomości (w przypadku jej sprzedaży) wskazują datę jej pierwotnego nabycia (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 lutego 2016 r. IPPB4/4511-1428/15-2/JK3).

Wskazana wyżej sytuacja ma miejsce w przypadku Wnioskodawczyni.

W wyniku nabycia spadku po mężu udział Wnioskodawczyni w nieruchomościach wynoszący 3/4 odpowiada powierzchni działek 6.899 m². Natomiast w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni stała się właścicielką 3.444 m² i współwłaścicielką 2.974 m². Zatem nabyta własność działek nie przekracza udziału Wnioskodawczyni i w związku z tym, datą nabycia posiadanych na wyłączność działek jest data pierwotnego nabycia nieruchomości tj. dzień 31 grudnia 1994 r. dlatego też sprzedaż posiadanych działek nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma zatem ustalenie momentu oraz sposobu ich nabycia.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy - w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159), a mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. - w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełniania opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką 3/4 części trzech nieruchomości rolniczych (A, B i C) nie związanych z działalnością gospodarczą, dla których prowadzone są księgi wieczyste, których łączna powierzchnia wynosi 27.597 m². Drugim współwłaścicielem tych nieruchomości (w części 1/4) jest córka Wnioskodawczyni. Udział Wnioskodawczyni w części 1/2 wynika z ustawowej wspólności majątkowej. Część 1/4, to wynik dziedziczenia ustawowego po mężu zmarłym 27 września 1993 r Wnioskodawczyni, potwierdzony prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego o stwierdzenie nabycia spadku wydanym 7 czerwca 1994 r. W tym samym czasie córka Wnioskodawczyni nabyła swój udział do części 1/4. Nieruchomość A została podzielona na 14 działek (o Nr od A-10 do A-23) o powierzchni od 516 m² (A-23) do 2653 m² (A-22), działka o pow. 516 m² (A-23) stanowi były rów melioracyjny, natomiast działka o pow. 2653 m² stanowi drogę dojazdową. Aktem notarialnym z dnia 28 lutego 2014 r. w ramach częściowego dział spadku oraz zniesienia współwłasności bez spłat i dopłat Wnioskodawczyni nabyła własność trzech działek A-11, A-17 i A-20 o łącznej powierzchni 3.444 m². Działki te powstały w wyniku podziału działki A o powierzchni 18.542 m² na działki o numerach od A-9 do A-23. Własność działki A została nabyta z mocy prawa, przez Wnioskodawczynię oraz jej męża w ramach wspólności małżeńskiej, na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 października 1971 roku o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27 poz. 250), co zostało potwierdzone aktem własności ziemi wydanym 26 listopada 1976 roku.

W niniejszej sprawie wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie podlegała sprzedaż działek A-11, A-17 lub A-20, wyodrębnionych w wyniku podziału działki A i przydzielonych na własność Wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności.

W myśl art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Stosownie do art. 1035 cyt. ustawy, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Art. 1037 § 1 ww. ustawy, stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Zgodnie z art. 211 i art. 212 ww. ustawy, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Nadmienić w tym miejscu należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności w niniejszej sprawie dla ustalenia roku kalendarzowego, od końca którego należy liczyć pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosowanie znajdzie obowiązujący od dnia 1 stycznia 2019 r. przytoczony uprzednio przepis art. 10 ust. 6 ww. ustawy.

Oznacza to, że w przypadku odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię działek A-11, A-17 lub A-20 powstałych w wyniku podziału działki A upływ 5 letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca 1976 roku, w którym małżonkowie nabyli działkę A w ramach wspólności małżeńskiej ustawowej. Dlatego też data otwarcia spadku, czy też późniejszy dział spadku i zniesienie współwłasności, nie stanowi dla Wnioskodawczyni nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu i nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznano w całości za nieprawidłowe, gdyż sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ 5 lat licząc od końca roku, w którym małżonkowie nabyli działkę A do majątku wspólnego małżonków, a nie jak uważa Wnioskodawczyni, że z uwagi na fakt, że nabyta własność działek nie przekracza udziału Wnioskodawczyni (w wyniku nabycia spadku po mężu udział Wnioskodawczyni w nieruchomościach wynoszący 3/4 odpowiada powierzchni działek 6.899 m², natomiast w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni stała się właścicielką 3.444 m² i współwłaścicielką 2.974 m²) i w związku z tym, datą nabycia posiadanych na wyłączność działek jest data pierwotnego nabycia nieruchomości tj. dzień 31 grudnia 1994 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.