Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.360.2019.3.MN
z 5 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2019 r. (data wpływu 17 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.) oraz pismem z 27 sierpnia 2019 r. (data wpływu 2 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2019 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 13 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.360.2019.1.MN oraz pismem z 27 sierpnia 2019 r. (data wpływu 2 września 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 22 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.360.2019.2.MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 20 sierpnia 2019 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Rozporządzeniem z dnia xxx), działając na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z xxx (, Rada Ministrów utworzyła związek xxx pod nazwą xxx . M. ma osobowość prawną oraz wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Samodzielność związku podlega ochronie sądowej. Zadaniem M., przekazanym przez gminy jest m.in. organizacja komunikacji miejskiej na terenie miast do niej należących.

Uchwałą Nr xxx z dnia 22 listopada 2017 r. Zgromadzenie M. utworzyło z dniem 1 stycznia 2018 r. jednostkę organizacyjną M. pod nazwą Z. Przedmiotem działania Z. jest wykonywanie zadań M. w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego.

Z. jest jednostką organizacyjną M., prowadzącą gospodarkę finansową w formie jednostki budżetowej, nieposiadającą osobowości prawnej.

M jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wszystkie czynności wykonywane przez Z., jako jednostkę budżetową M. są wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

M. wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi, w tym M. traktowana jest jak jeden podatnik na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym rozlicza podatek VAT wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, w tym wykazuje podatek VAT należny z tytułu sprzedaży realizowanej przez swoje jednostki organizacyjne w swoich deklaracjach VAT.

Stanowisko to zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2019 r. sygn. 0111- KDIB3-2.4012.2.2019.2.AZ wydanej na wniosek M.

Ceny usług transportu publicznego świadczonych przez Z., a także wszelkie inne opłaty związane z usługami transportu publicznego (np. opłaty dodatkowe, opłaty manipulacyjne) ustalane są w drodze uchwał przez Zarząd M.

W ramach swojej działalności Z. od dnia 1 stycznia 2019 roku prowadzi sprzedaż biletów komunikacyjnych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników zryczałtowanych. Sprzedaż biletów prowadzona jest za pośrednictwem innych podmiotów, a także bezpośrednio przez Z. w Punktach Obsługi P.

Z. nie prowadzi oraz nie przewiduje prowadzenia innej sprzedaży (lub świadczenia usług) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników zryczałtowanych niż sprzedaż biletów.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Usługi publicznego transportu zbiorowego świadczone są odpłatnie. Nabycie odpowiedniego biletu uprawnia do skorzystania z usług publicznego transportu publicznego. Wnioskodawca prowadzi sprzedaż biletów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników zryczałtowanych bezpośrednio. Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przy użyciu kasy rejestrującej zgodnie z poz. 15 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących sprzedaży biletu uprawniającego nabywcę do skorzystania z usługi przewozu.

Na pytanie Organu:

„Czy Wnioskodawca świadczy usługi pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego – dotyczących wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny?”

Wnioskodawca wskazał:

„Wnioskodawca świadczy usługi pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego – dotyczącego wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe. Pobierane ceny za bilety ustalone są przez XXX.”.

Na pytanie Organu:

„Jeżeli Wnioskodawca świadczy usługi pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego – dotyczących wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, to proszę o jednoznaczne wskazanie czy pobierane ceny za bilet ustalane są przez gminę lub związek komunalny?”

Wnioskodawca wskazał:

„Ceny biletów, a także wszelkie inne opłaty związane z usługami transportu publicznego (np. opłaty dodatkowe, opłaty manipulacyjne) ustalane są przez xxx, a konkretnie przez Zarząd M., który uchwalą nr xxx z dnia 6.12.2018 r. przyjął Taryfę przewozu osób i bagażu w komunikacji miejskiej organizowanej przez Zarząd T.”.

Powyższe wynika między innymi z następujących regulacji prawnych:

• art. 12 ust. l pkt 4 ustawy (…), zgodnie z którym M. wykonuje zadania publiczne w zakresie (…),
• art. (…):
• art. 7 ust.(…).
  
  

W ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (…).

Wskazać należy również, iż z dniem 01.01.2019 r. M. przejęła wszelkie prawa i obowiązki m.in. K. (...) – w tym obowiązki w zakresie organizacji komunikacji miejskiej na terenie miast do niej należących. Działalność M. w zakresie usług pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego o symbolu PKWiU 49.31.2 jest analogiczna do działalności K. w tym zakresie, który korzystał ze zwolnienia z obowiązku ewidencji sprzedaży biletu uprawniającego nabywcę do skorzystania z usługi przewozu przy użyciu kasy rejestrującej na podstawie poz. 15 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczące obowiązku rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej dotyczą usług pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego o symbolu PKWiU 49.31.2, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiego Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 1676 z późn. zm.), które ma zastosowanie dla rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2018 r. poz. 2519).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy M. będzie korzystać ze zwolnienia określonego w poz. 15 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2018 r. poz. 2519)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy M. będzie korzystać ze zwolnienia określonego w poz. 15 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2018 r. poz. 2519).

Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, określa czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania. W poz. 15 ww. załącznika, jako czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania wymieniono dostawę towarów lub świadczenie usług w postaci pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego - dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny.

Ceny usług przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich świadczonych przez ZTM ustalane są przez M., która stanowi XXX.

Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, związek komunalny to związek utworzony przez gminy w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych. Na podstawie art. 65 ww. ustawy związek komunalny posiada osobowość prawną oraz wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z treścią art. 1 ust. 2 ustawy z dnia (…) jest zrzeszeniem gmin województwa, charakteryzujących się istnieniem silnych powiązań funkcjonalnych oraz zaawansowaniem procesów urbanizacyjnych, położonych na obszarze spójnym pod względem przestrzennym, który zamieszkuje co najmniej 2 000 000 mieszkańców. Mając na uwadze powyższe regulacje, zarówno związek komunalny, jak i XXX jest zrzeszeniem gmin, wyposażonym w osobowość prawną. Ponadto oba podmioty wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Związki te funkcjonują zatem na podobnych zasadach, a także charakteryzują się tożsamymi cechami. Można zatem wysunąć wniosek, iż związek jest podtypem, czy też rodzajem związku komunalnego.

Stwierdzić zatem należy, iż zwolnienie określone w poz. 15 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących znajdzie zastosowanie do sprzedaży prowadzonej przez M., pomimo tego, że w pozycji tej nie wymieniono wprost związku.

XXX jest tworem nowym, funkcjonującym jedynie na terenie województwa. Został utworzony ustawą z 9 marca 2017 r., podczas gdy ustawa o samorządzie gminnym regulująca związki komunalne została uchwalona w dniu 8 marca 1990 r. Ponadto należy założyć intencję ustawodawcy tworzącego ustawę o związku w województwie, aby przez analogię do XXX stosować regulacje odnoszące się do związków komunalnych, nawet jeśli regulacje te wprost nie wymieniają obok związku komunalnego związku. Dlatego też XXX będący osobą prawną, wykonującą podobnie jak związek komunalny zadania przekazane przez gminy, nie powinien z tego tytułu ponosić negatywnych konsekwencji.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, wszyscy, a zatem zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne, są wobec prawa równi oraz mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Tym samym zwolnienie przyznane związkowi komunalnemu w poz. 15 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, należy stosować również wobec XXX. Takie rozumiane przedmiotowego zwolnienia jest wyrazem równego traktowania podmiotów prawnych o tożsamej strukturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.) dalej zwanej ustawą o VAT lub ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

Stosownie natomiast do zapisu § 4 ust. 1 pkt 2 lit. a ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się, w przypadku świadczenia usług w zakresie przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia.

Pod poz. 15 ww. załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia znajdują się jako czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 49.31.2 (Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, o której mowa w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z 2017 r. poz. 2453 oraz z 2018 r. poz. 2440)) jako „Pozostały transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski – dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny”.

Natomiast poz. 16 ww. załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia znajdują się czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 49.39.1 (Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) jako „Transport lądowy pasażerski, rozkładowy: międzymiastowy i specjalizowany – dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny”.

Zgodnie z objaśnieniami do załącznika do rozporządzenia 31 grudnia 2018 r. symbol „ex” oznacza, że dana pozycja załącznika dotyczy wyłącznie danej usługi z danego ugrupowania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego – dotyczącego wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe. Pobierane ceny za bilety ustalone są przez XXX.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczącą zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży usług pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego o symbolu PKWiU 49.31.2.

Jak wskazano w opisie sprawy świadczone przez Wnioskodawcę usługi są to usługi pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego – dotyczącego wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe. Przy czym jak sam wskazał Wnioskodawca ceny pobierane za świadczone usługi ustalane są przez XXX.

Zasady i tryb tworzenia oraz zasady funkcjonowania związku w województwie, zwanego dalej „XXX” zostały uregulowane w ustawie (…)

XXX jest zrzeszeniem gmin województwa, charakteryzujących się istnieniem silnych powiązań funkcjonalnych oraz zaawansowaniem procesów urbanizacyjnych, położonych na obszarze spójnym pod względem przestrzennym, który zamieszkuje co najmniej 2 000 000 mieszkańców (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, XXX wykonuje zadania publiczne w zakresie:

1. kształtowania ładu przestrzennego;
2. rozwoju społecznego i gospodarczego obszaru związku;
3. planowania, koordynacji, integracji oraz rozwoju publicznego transportu zbiorowego, w tym transportu drogowego, kolejowego oraz innego transportu szynowego, a także zrównoważonej mobilności miejskiej;
4. (…) przewozów pasażerskich;
5. współdziałania w ustalaniu przebiegu dróg krajowych i wojewódzkich na obszarze związku;
6. promocji związku i jego obszaru.
   
   

Związek może realizować zadania publiczne należące do zakresu działania gminy, powiatu lub samorządu województwa lub koordynować realizację tych zadań na podstawie porozumienia zawartego z jednostką samorządu terytorialnego lub ze związkiem jednostek samorządu terytorialnego (art. 12 ust. 2).

Natomiast zasady finansowania przewozów o charakterze publicznym zostały uregulowane w ustawie z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 2016, z późn. zm.).

Na podstawie art. (…)

Stosownie do art. 7 (…).

Zgodnie z art. (…).

(…).

(…).

(…).

(…).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że opisane we wniosku usługi pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego o symbolu PKWiU 49.31.2, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiego Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) w sytuacji gdy ceny pobierane za świadczone usługi ustalane są przez związek, są usługami wymienionymi w poz. 15 załącznika do ww. rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r.

W konsekwencji z powyższych wskazań należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc usługi, o których mowa we wniosku, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, za które pobierane ceny są ustalone przez związek może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie poz. 15 załącznika do rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Należy jednocześnie zauważyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych usług według PKWiU. Tut. organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji świadczonych usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Tutejszy Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Wnioskodawcę we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wskazanej we wniosku czynności), udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.