Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.186.2019.1.AMN
z 30 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z otrzymaniem przez pracowników kart przedpłaconych z ZFŚS – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z otrzymaniem przez pracowników kart przedpłaconych z ZFŚS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„A” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą, której zasadniczy przedmiot stanowi handel detaliczny artykułami FMCG (a w szczególności artykułami spożywczymi, chemią gospodarczą, kosmetykami, drobnymi artykułami przemysłowymi) w sieci sklepów działających na terenie całego kraju. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka zatrudnia pracowników i jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłacanych im wynagrodzeń.

Na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1316 z późn. zm., dalej: „ustawa o ZFŚS”) Spółka utworzyła i prowadzi Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS), w ramach którego przyznaje pracownikom określone w Regulaminie świadczenia.

W ramach prowadzonego ZFŚS Spółka rozważa wprowadzenie rozwiązania polegającego na przekazywaniu pracownikom kart przedpłaconych, tzw. pre-paid (dalej: „karty”). Karty będą zasilane środkami pieniężnymi w określonej kwocie, zgodnie z przepisami Regulaminu ZFŚS, w szczególności jako wsparcie finansowe w okresach podwyższonych wydatków spowodowanych, np. okresami świątecznymi. Spółka nabędzie karty od zewnętrznego podmiotu wyspecjalizowanego w udostępnianiu tego typu kart i współpracującego w tym zakresie z wybranym przez siebie bankiem komercyjnym emitującym karty.

Funkcjonowanie kart będzie opierało się na następujących zasadach:

1. środki udostępniane pracownikom za pomocą kart będą pochodziły w całości ze środków ZFŚS,
2. wysokość kwoty zasilenia karty będzie uzależniona od sytuacji rodzinnej, życiowej i materialnej danego pracownika, a zatem z uwzględnieniem kryterium socjalnego; tym samym różni pracownicy otrzymają różne kwoty zasilenia;
3. kartami będzie można dokonywać płatności wyłącznie w sieci sklepów należących do Spółki oraz sklepach należących do niezależnych od Spółki przedsiębiorców, którzy zawarli ze Spółką umowę franczyzy (dalej: „sklepy”),
4. za pomocą kart pracownicy będą uprawnieni do zakupu dowolnie wybranych przez siebie produktów, dostępnych w ofercie sklepów;
5. środki będą mogły być wykorzystane za pomocą karty do wyczerpania limitu, jednak nie dłużej niż do końca oznaczonego terminu;
6. karty nie będą imienne ale będą opatrzone unikalnym numerem przypisanym do konkretnego pracownika, numerem PIN, a na odwrocie będą musiały być przez pracownika podpisane jego imieniem i nazwiskiem;
7. karty nie będą powiązane z prywatnym rachunkiem bankowym pracownika, a jedynie z rachunkiem technicznym służącym do rozliczania transakcji kartą w systemie banku;
8. karty będą posiadały funkcjonalność wypłaty środków z bankomatu oraz realizowania transakcji na odległość (tj. transakcji niewymagających fizycznego przedstawienia karty, w których autoryzacja następuje po podaniu wszystkich lub wybranych danych karty przedpłaconej), jednak na chwilę obecną Spółka rozważa wyłączenie tych funkcjonalności; w zależności od działania programu, Spółka być może uruchomi te funkcje w przyszłości;
9. za pomocą karty nie będzie można wypłacać środków w żaden inny sposób;
10. w umowie zawartej pomiędzy Spółką a podmiotem udostępniającym karty będzie istniał zapis, że karty są kartami płatniczymi;
11. udostępniane pracownikom karty będą kartami typu Mastercard, Visa lub innego typu wydanego przez bank.
    
    

Środki przekazane pracownikom za pomocą karty przedpłaconej będą traktowane przez Wnioskodawcę jako przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód pracownika, w związku z przekazaniem mu karty przedpłaconej zasilonej środkami na zasadach określonych w stanie faktycznym, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT do kwoty 1000 zł w roku podatkowym jako świadczenie pieniężne?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie przekazane pracownikowi za pomocą karty przedpłaconej, sfinansowanej w całości ze środków ZFŚS, jest świadczeniem pieniężnym i korzysta (do kwoty 1000 zł w roku podatkowym) ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z brzmienia przytoczonego powyżej przepisu wynika, że aby skorzystać z omawianego zwolnienia muszą być spełnione następujące warunki:

• otrzymane przez pracownika świadczenia powinno być związane z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w ustawie o ZFŚS;
• świadczenia powinny być w całości sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych;
• świadczenia nie mogą przekraczać 1000 zł w roku podatkowym (bez względu na rodzaj i liczbę przekazanych świadczeń);
• świadczenia powinny mieć rzeczowy lub pieniężny charakter.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznane pracownikom świadczenie w postaci środków na karcie przedpłaconej, będzie miało związek z finansowaniem przez Spółkę jako pracodawcę działalności socjalnej, o której mowa w ustawie o ZFŚS. Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1) tejże ustawy, działalność socjalna zdefiniowana została m.in. jako udzielenie pomocy materialno-rzeczowej lub finansowej. Przyznanie pracownikom kart przedpłaconych, uprawniających do zakupu towarów w sklepach, stanowi rodzaj takiej pomocy finansowej. W ten sposób pracownicy dostają bowiem do dyspozycji określoną kwotę pieniędzy (przyznaną w wysokości ustalonej przy zastosowaniu tzw. kryterium socjalnego), za którą mogą nabyć wybrane przez siebie produkty. Zapłata za zakupy przy użyciu kart przedpłaconych pozwoli na zaspokajanie w części podstawowych potrzeb pracowników i ich rodzin. Bez wątpienia zostanie też spełniony warunek sfinansowania świadczenia w całości ze środków ZFŚS, a kwota przyznanego na jednego pracownika świadczenia, co do którego zastosowane będzie zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych, nie będzie przekraczała 1000 zł w roku podatkowym.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy przyznane pracownikom karty przedpłacone zasilone określonymi kwotami pieniężnymi są świadczeniami o charakterze pieniężnym, ze względu na fakt, że karta przedpłacona funkcjonuje w swej istocie jak karta płatnicza (debetowa) i tak też powinna być traktowana. Zgodnie z art. 2 pkt 15a) ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych za kartę płatniczą uważa się kartę uprawniającą do:

• wypłaty gotówki lub
• umożliwiającą złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowaną przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków, w tym kartę płatniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia (UE) 20151751.
  
  

Wystarczy zatem spełnić jeden z powyższych warunków (na co wskazuje użycie spójnika lub), by uznać daną kartę za płatniczą. Wnioskodawca nie planuje na ten moment umożliwienia wypłaty gotówki przy pomocy karty przedpłaconej, ale za jej pomocą możliwe będzie złożenie zlecenia płatniczego, o którym mowa w przepisie. Akceptant (sklepy) będzie akceptował zapłaty kartami w celu otrzymania należnych za zakupy środków. Zatem omawiana karta jest kartą płatniczą. Środki, którymi karta jest zasilana powinny być natomiast traktowane jako pieniądz elektroniczny, o którym mowa w art. 2 pkt 21a ustawy o usługach płatniczych, tj. wartość pieniężna przechowywana elektronicznie, w tym magnetycznie, wydawana z obowiązkiem jej wykupu w celu dokonania transakcji płatniczych, akceptowana przez inne podmioty niż wyłącznie wydawca pieniądza elektronicznego.

Implikacją uznania karty przedpłaconej za kartę płatniczą jest zatem uznanie środków na niej zgromadzonych za pieniądz elektroniczny (wartość pieniężna przechowywana elektronicznie). Zgodnie z art. 63 ust. 1 Prawa bankowego, rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia posiada rachunek bankowy, gotówkowo lub bezgotówkowo. Jak stanowi z kolei art. 63 ust. 3 pkt 4 Prawa bankowego, rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Przyznanie więc pracownikowi karty przedpłaconej oznacza w związku z powyższymi przepisami:

• przyznanie pracownikowi karty płatniczej do używania;
• zasilenie karty pieniądzem elektronicznym;
• umożliwienie pracownikowi dokonywania w ten sposób rozliczeń bezgotówkowych.
  
  

Przekazanie pieniądza elektronicznego w kwocie, jaką karta jest zasilona, prowadzi zatem ostatecznie do konkluzji, że jest ono świadczeniem pieniężnym (nie sposób bowiem uznać przekazania pieniądza za świadczenie niepieniężne).

Na marginesie Wnioskodawca zaznacza, że w jego ocenie kart przedpłaconych nie można traktować na równi z bonami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W literaturze podkreśla się, że różnica miedzy bonem a kartą typu pre-paid polega na tym, że bony podlegają wymianie na towary czy usługi, natomiast w przypadku korzystania z karty przedpłaconej dochodzi do zwykłej zapłaty, a nie wymiany.

Prawidłowość wykładni przepisów dokonanej przez Wnioskodawcę potwierdzają wydawane w związku z podobnymi stanami faktycznymi lub zdarzeniami przyszłymi interpretacje prawa podatkowego, m.in.:

• pismo z dnia 13 kwietnia 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP3-2.4011.159.2018.1.MK;
• pismo z dnia 30 listopada 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP3-3.4011.496.2018.1.MS;
• pismo z dnia 15 marca 2011 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB2/415-1419/10-3/JK;
• o pismo z dnia 15 czerwca 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPB2/415-220/10-2/AK;
• pismo z dnia 4 października 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPB4/415-551/10-4/MP.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 powołanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.
  
  

Przy czym ze zwolnienia korzysta tylko wartość świadczenia w kwocie nieprzekraczającej 1000 zł.

W związku z powyższym, zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są również otrzymane przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1352), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonego ZFŚS rozważa wprowadzenie rozwiązania polegającego na przekazywaniu pracownikom kart przedpłaconych, tzw. pre-paid. Karty będą zasilane środkami pieniężnymi w określonej kwocie, zgodnie z przepisami Regulaminu ZFŚS, w szczególności jako wsparcie finansowe w okresach podwyższonych wydatków spowodowanych, np. okresami świątecznymi.

Zgodnie z art. 2 pkt 15a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2019 r., poz. 659, z późn. zm.), w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2018, poz. 2187, z późn. zm.), karta płatnicza, to karta uprawniająca do wypłaty gotówki lub umożliwiająca złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowana przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków, w tym karta płatnicza w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia (UE) 2015/751.

Stosownie do art. 63 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Na podstawie art. 63 ust. 3 pkt 4 ustawy Prawo bankowe, rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie użytkownikowi karty (np. pracownikom) środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku otrzymania przez pracownika karty przedpłaconej, zasilonej środkami pochodzącymi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, przychód pracownika z tego tytułu będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 1000 zł w roku podatkowym, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT, jako świadczenie pieniężne i w rezultacie, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu, w tym obowiązek doliczenia wartości świadczenia do przychodu podatkowego danego pracownika oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.