2019.08.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.299.2019.2.PG
z 27 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2019 r. (data wpływu 31 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korzystania ze zwolnienia planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, w związku z faktem, że nakłady poniesione przez Spółkę nie stanowiły ulepszenia w myśl art. 2 pkt 14 lit. b ustawy VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korzystania ze zwolnienia planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, w związku z faktem, że nakłady poniesione przez Spółkę nie stanowiły ulepszenia w myśl art. 2 pkt 14 lit. b ustawy VAT. Pismem z dnia 9 sierpnia 2019 r. uzupełniono wniosek w zakresie opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka zajmuje się szeroko pojętą produkcją oraz dystrybucją na rynku napędów dedykowanych do zastosowań specjalistycznych.

W dniu 31 maja 2000 r. Spółka (funkcjonująca do dnia 17 września 2013 r. pod nazwą A-B Sp. z o.o.) na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego (dalej: „Umowa”) nabyła od B Sp. z o.o. (dalej: „Sprzedający”) nieruchomość zabudowaną (dalej: „Nieruchomość”) (…). W skład Nieruchomości według stanu wpisów w księdze wieczystej wchodziły działki nr 4/4, 4/5 oraz 4/20 oddane w użytkowanie wieczyste do dnia 5 grudnia 2089 r. Ponadto na nabytą Nieruchomość składały się następujące Budynki oraz budowle (dalej: „Budynki i budowle”), posadowione na ww. gruntach:

Hala (…) o powierzchni zabudowy 9 081 m²,
Budynek socjalno-usługowy (…) o powierzchni zabudowy 922 m²,
Budynek socjalny (…) o powierzchni zabudowy 528 m²,
Budynek (…) o powierzchni użytkowej 179 m²,
Budynek (…) o powierzchni użytkowej 22m²,
Budynek kotłowni gazowej,
Stacja redukcyjno-pomiarowa gazu,
Zewnętrzna sieć gazu,
Sieć kablowa zasilająca stację redukcyjno-pomiarową,
Sprężarkownia do hali,
Droga (…),
Drogi zakładowe,
Plac (…),
Parkingi,
Place zieleni,
Oświetlenie terenu,
Ogrodzenie stacji redukcyjno-pomiarowej,
Ogrodzenie rozprężalni,
Ogrodzenie,
Instalacja odgromowa przy stacji redukcyjno-pomiarowej.

Na określoną w Umowie cenę nabycia Nieruchomości składały się następujące wartości:

X PLN z tytułu nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu,
Y PLN z tytułu nabycia Budynków i budowli,
Z PLN z tytułu podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią wskazanej faktury Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do nabywanych Budynków i budowli.

Wskazane powyżej Budynki i budowle zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w wartości początkowej, odpowiadającej cenie nabycia. Rozdział wartości do poszczególnych Budynków oraz budowli został dokonany w oparciu o dokumentację i rejestr środków trwałych przekazany przez Sprzedającego Nieruchomość.

W okresie od 31 maja 2000 r. do dnia złożenia przedmiotowego wniosku, Spółka wykorzystywała Nieruchomość w prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach której wykonywano czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Od momentu zakupu Nieruchomości Wnioskodawca ponosił nakłady finansowe o charakterze zarówno remontowym, jak i inwestycyjnym:

w okresie od 31 maja 2000 r. do końca 2015 r. nakłady na remonty oraz inwestycje w Budynki i budowle, stanowiące część składową Nieruchomości, przekroczyły 30% ich wartości początkowej rozumianej, jako wartość z dnia nabycia, tj. 31 maja 2000 r.
w okresie od początku 2016 r. do dnia złożenia przedmiotowego wniosku, Spółka ponosiła jedynie nieznaczne nakłady na remonty i modernizacje, które nie przekroczyły 30% wartości początkowych poszczególnych Budynków oraz budowli.

Przeprowadzone prace remontowe i inwestycyjne w głównej mierze polegały na bieżącej konserwacji i utrzymaniu Budynków i budowli. Prace miały na celu przywrócenie im wartości użytkowej (funkcjonalności, sprawności techniczno-ekonomicznej) bądź podniesienie walorów użytkowych, przy czym przeprowadzone prace nie powodowały zmiany kategorii użytkowej tych obiektów. Tym samym przeprowadzone prace nie prowadziły do zmiany wykorzystania Budynków i budowli, a jedynie do utrzymania funkcjonalności Nieruchomości jako obiektu produkcyjnego.

Z tytułu przeprowadzonych prac remontowych i inwestycyjnych Spółce, co do zasady, przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, pod warunkiem nabywania usług od czynnych podatników VAT udokumentowanych niewadliwymi fakturami VAT.

Spółka rozważa również dokonanie dodatkowych prac remontowych, których zakończenie planowane jest przed końcem 2019 r. Budżetowany koszt planowanych prac powiększony o wartość nakładów poniesionych od początku 2016 r. nie przekroczy 30% wartości początkowej Budynków i budowli rozumianej jako wartość z dnia nabycia, tj. 31 maja 2000 r. Planowane prace nie spowodują również zmiany przeznaczenia Nieruchomości.

W związku z planowana sprzedażą Nieruchomości, Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie sposobu opodatkowania przyszłej sprzedaży na gruncie ustawy VAT. Sprzedaż Nieruchomości, zgodnie z przewidywaniami ma nastąpić przed końcem roku 2019. Należy podkreślić, że w stosunku do Budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości, tj.:

Hali (…) o powierzchni zabudowy 9 081 m² – od początku roku 2016 (a co za tym idzie w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Budynku socjalno-usługowego (…) o powierzchni zabudowy 922 m² – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Budynku socjalnego (…) o powierzchni zabudowy 528 m² – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Budynku (…) o powierzchni użytkowej 22 m² – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lala przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Budynku kotłowni gazowej - od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Stacji redukcyjno-pomiarowej gazu – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Zewnętrznej sieci gazu – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Sieci kablowej zasilającej stację redukcyjno-pomiarową – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Sprężarkowni do hali – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Drogi (…) – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Drogi zakładowej – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% jej wartości początkowej,
Placu (…) – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Parkingu – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Placu zieleni – od początku roku 2016 (a za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Oświetlenia terenu – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższymi niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Ogrodzenia stacji redukcyjno-pomiarowej – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartości o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Ogrodzenia rozprężalni – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchoiności) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Ogrodzenia – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Instalacji odgromowej przy stacji redukcyjno-pomiarowej – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej.

Ze złożonego uzupełnienia do wniosku wynika, że nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na remonty oraz inwestycje w Budynki i budowle, będące przedmiotem Wniosku, nie stanowiły nakładów na ich ulepszenie, tj. nie zostały dokonane w celu istotnych zmian wykorzystania Budynków i budowli lub w celu znaczącej zmiany warunków ich zasiedlenia. Poniesione wydatki związane były z wykonaniem prac niezbędnych do utrzymania funkcjonalności Nieruchomości jako obiektu produkcyjnego.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że poniesione nakłady na remonty i inwestycje nie stanowiły nakładów na ulepszenie rozumiane zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy VAT. W konsekwencji, wskazanie daty pierwszego zajęcia i używania ulepszonych Budynków i budowli jest w ocenie Wnioskodawcy niewykonalne.

Niemniej jednak, w przypadku gdyby Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie potwierdził prawidłowości powyższego stwierdzenia i uznał, że prace remontowe i inwestycyjne przeprowadzone na Budynkach i budowlach miały charakter ulepszenia, tj. przyczyniły się do istotnej zmiany funkcjonalnej Nieruchomości, podkreślić należy, że Budynki i budowle wykorzystywane były nieprzerwanie na cele działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Dodatkowo, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego zawartym we wniosku, od momentu zakupu Nieruchomości Wnioskodawca ponosił nakłady remontowe i inwestycyjne:

w okresie od 31 maja 2000 r. do końca 2015 r. nakłady na remonty oraz inwestycje w Budynki i budowle przekroczyły 30% ich wartości początkowej rozumianej jako wartość z dnia nabycia tj. 31 maja 2000 r.,
w okresie od początku 2016 r. do dnia złożenia przedmiotowego pisma, Spółka ponosiła jedynie nieznaczne nakłady na remonty i modernizacje, które nie przekroczyły 30% wartości początkowych poszczególnych Budynków oraz budowli,
Spółka rozważa również dokonanie dodatkowych prac remontowych, których zakończenie planowane jest przed końcem 2019 r. Budżetowany koszt planowanych prac, powiększony o wartość nakładów poniesionych od początku 2016 r. nie przekroczy 30% wartości początkowej Budynków i budowli rozumianej, jako wartość z dnia nabycia tj. 31 maja 2000 r. Planowane prace nie spowodują również zmiany przeznaczenia Nieruchomości.

Tym samym, w przypadku uznania nakładów remontowych i inwestycyjnych za ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej Budynków i budowli, należy wskazać, że pierwsze zajęcie/używanie ulepszonych Budynków i budowli miało miejsce przed końcem 2015 r.

Jak wskazano powyżej, Spółka stoi na stanowisku, że poniesione nakłady remontowe i inwestycyjne nie przyczyniły się do zmiany wykorzystania Budynków i budowli lub znaczącej zmiany warunków ich zasiedlenia, tym samym nie stanowiły nakładów na ich ulepszenie.

W przypadku zajęcia odmiennego stanowiska przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. zaznaczyć należy, że od początku 2016 roku, a co za tym idzie w okresie dłuższym niż dwa lata od planowanej sprzedaży Nieruchomości Spółka nie poniosła i nie planuje ponieść nakładów remontowym i inwestycyjnych, które zwiększałyby wartość Budynków i budowli o kwotę przekraczającą 30% ich wartości początkowej.

W przypadku zajęcia odmiennego stanowiska przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zaznaczyć należy, że ewentualne ulepszenie Budynków i budowli miało miejsce przez końcem 2015 r. Biorąc pod uwagę fakt, że zgodnie z treścią Wniosku, termin sprzedaży Nieruchomości przewidywany jest przed końcem 2019 r., Spółka nie wykorzystywała ulepszonych Budynków i budowli do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat. przed dniem planowanej sprzedaży.

Przedmiotowe Budynki i budowle od dnia nabycia do dnia planowanej sprzedaży wykorzystywane były oraz wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę w celu prowadzenia działalności produkcyjnej. Budynki i budowle nie stanowiły i nie będą stanowić przedmiotu najmu lub dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości – przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego – podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, w związku z faktem, że nakłady poniesione przez Spółkę na remonty i inwestycje od momentu nabycia Nieruchomości, aż do jej sprzedaży nie stanowiły ulepszenia w myśl art. 2 pkt 14 lit. b ustawy VAT?
W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 za nieprawidłowe czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w świetle którego planowana sprzedaż Nieruchomości, przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy VAT w związku z faktem, że pomiędzy ewentualnym pierwszym zasiedleniem rozumianym zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy VAT, a dostawą Nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 Sprzedaż Nieruchomości, przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, podlegać będzie zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, z uwagi na fakt, że poniesione przez Spółkę nakłady na remonty i inwestycje nie stanowiły ulepszenia rozumianego zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy VAT.

Ad. 2 W ocenie Wnioskodawcy, planowana sprzedaż Nieruchomości przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego podlegać będzie zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10b ustawy VAT, w związku z faktem, iż w ponad dwuletnim okresie poprzedzającym planowaną sprzedaż Nieruchomości nakłady remontowe i inwestycje poniesione na Budynki i budowle wchodzące w skład Nieruchomości nie przekroczą 30% ich wartości początkowej, co za tym idzie w okresie tym nie dojdzie do pierwszego zasiedlenia Nieruchomości rozumianego zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy VAT (dalej: „ponowne pierwsze zasiedlenie”).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad 1.

Łączne opodatkowanie gruntu i budynku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Przez towary należy rozumieć rzeczy – również budynki, budowle i grunty oraz ich części.

Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy VAT ustawodawca uznał za dostawę towarów także oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa do użytkowania wieczystego. Tym samym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu opodatkowane jest na takich samych zasadach jak dostawa gruntu.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstaw) opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy VAT).

Zgodnie z powyższym, co do zasady, zabudowany grunt (nabyty lub użytkowany na podstawie prawa wieczystego użytkowania) będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według stawki podatku VAT właściwej dla opodatkowania budynków/budowli na nim posadowionych. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, sprzedaż gruntu lub zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu korzysta z tego zwolnienia.

Przyjęcie regulacji art. 29a ust. 8 ustawy VAT (niewyodrębnianie wartości gruntu w podstawie opodatkowania) powoduje, iż z podatkowego punktu widzenia grunt dzieli los sprzedawanego budynku lub budowli. Konsekwentnie, o stawce podatku VAT decydować będzie status samego budynku/budowli.

Zwolnienie od opodatkowania VAT.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim.
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W myśl art. 2 pkt 14 ustawy VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT – zwolnieniu przedmiotowemu podlega dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy VAT, warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy VAT, nie stosuje się, jeżeli budynki. budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wpływ Dyrektywy na opodatkowanie VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że powyższe przepisy stanowią implementację Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE 2006 r. nr L 347/1) dalej: „Dyrektywa VAT”.

Zgodnie z przepisem art. 135 ust. 1 pkt j) Dyrektywy VAT, państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a tej dyrektywy. W myśl natomiast art. 12 ust. 1 Dyrektyw VAT państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 2 Dyrektywy VAT państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a do przebudowy budynków.

Podkreślić należy, że definicja pojęcia „pierwszego zasiedlenia” przedstawiona w art. 2 pkt 14 ustawy VAT w związku z ww. przepisami Dyrektywy VAT rodziła trudności interpretacyjne, stając się ostatecznie przedmiotem pytania prejudycjalnego zadanego przez Naczelny Sąd Administracyjny Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”).

Działając na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wersja skonsolidowana 2012 – Dz. Urz. UE z dnia 26 października 2012 r. Nr L 326 s. 1 i nast.) Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 23 lutego 2016 r. sygn. I FSK 1573/14 wystosował pytanie: „Czy art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE 2006 r. Nr L 347, s. 1) należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się krajowemu uregulowaniu (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej "u.p.t.u.")), zgodnie z którym zwolniona od VAT jest dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata w zakresie, w jakim art. 2 pkt 14 u.p.t.u. definiuje, że pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”

Udzielając odpowiedzi na tak sformułowane pytanie, TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciw Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: „Wyrok ws. C-308/16”) orzekł, że nałożenie wymogu ilościowego, zgodnie z którym koszty przebudowy muszą osiągnąć określoną procentową wielkość początkowej wartości odnośnego budynku – w niniejszym przypadku co najmniej 30% tej wartości – aby miało miejsce opodatkowanie VAT, stanowi wyraz skorzystania przez państwa członkowskie z możliwości wynikających z art. 12 ust. 2 Dyrektywy VAT.

TSUE dokonał przy tym wykładni pojęcia „przebudowy”, zawartej w art. 12 ust. 2 Dyrektywy VAT, wskazując, że jakkolwiek termin ten nie jest jednoznaczny, co potwierdzają różne wersje językowe, w tym wersja angielska: „conversions”, wersja niemiecka: „Umbauten”, wersja rumuńska: „transformãri” oraz wersja polska: „przebudowa”, to jednak sugeruje on, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Pojęcie „przebudowy” obejmuje zatem w szczególności przypadek, w którym zostały przeprowadzone pełne lub dostatecznie zaawansowane prace, po zakończeniu których odnośny budynek zostanie przeznaczony do inny celów.

Ponadto w uzasadnieniu, TSUE wskazał, że art. 12 ust. 1 lit. a) Dyrektywy VAT dotyczy dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu przed pierwszym zasiedleniem. W związku z tym przepisy te łącznie dokonują rozróżnienia między nowym a starym budynkiem, przy czym sprzedaż starego budynku nie jest co do zasady objęta VAT (podobnie wyrok z dnia 12 lipca 2012 r., J.J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard, C-326/11, EU:C:2012:461).

Ratio legis tych przepisów zasadza się na względnym braku wartości dodanej przy sprzedaży starego budynku. Sprzedaż budynku następująca po jego pierwszej dostawie na rzecz konsumenta końcowego, stanowiącej zakończenie procesu produkcji, jakkolwiek objęta jest zakresem pojęcia „działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 9 Dyrektywy VAT, nie prowadzi do powstania istotnej wartości dodanej i w związku z tym powinna co do zasady być objęta zwolnieniem (podobnie wyrok z dnia 4 października 2001 r., Goed Wonen, C-326/99, EU:C:200l:506).

Kwestia ulepszenia Nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy transakcja nabycia Nieruchomości, przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego, spełnia definicję pierwszego zasiedlenia zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy VAT. W konsekwencji należy uznać, że z dniem 31 maja 2000 r. doszło do pierwszego zasiedlenia Nieruchomości. W analizowanym zdarzeniu przyszłym rozważyć zatem należy, czy od dnia nabycia Nieruchomości doszło do jej ewentualnego ponownego pierwszego zasiedlenia.

Zgodnie z Wyrokiem ws. C-308/16, aby mówić o ponownym pierwszym zasiedleniu z uwagi na dokonane ulepszenia muszą zostać spełnione dwie przesłanki:

po pierwsze – w wyniku prac „ulepszeniowych” budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia;
po drugie – wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Tezy tego wyroku potwierdzone zostały m.in. przez:

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 23 listopada 2017 r. sygn. akt I FSK 312/16,
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku z dnia 31 stycznia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 983/16,
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w prawomocnym wyroku z dnia 6 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 918/l7.

Odnosząc powyższe przepisy oraz stanowiska TSUE i sądów administracyjnych na grunt przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż w przypadku Nieruchomości nie doszło do ponownego pierwszego zasiedlenia, pomimo faktu, iż nakłady poniesione na pracę remontowe i inwestycyjne prowadzone na Nieruchomości przekroczyły 30% jej wartości początkowej, nie miały one na celu zmiany warunków zasiedlenia i nie doprowadziły do istotnej zmiany funkcjonalnej obiektu. W efekcie tych prac nie doszło zatem do zmiany sposobu wykorzystywania Nieruchomości.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego przeprowadzone prace remontowe i inwestycyjne polegały na bieżącej konserwacji, utrzymaniu Budynków budowli w dobrym stanie technicznym w celu przywrócenia im wartości użytkowej i podniesienia walorów użytkowych. Prace obejmowały remontowanie i wymienianie starzejących i zużywających się elementów budynków i budowli, z kolei pozostałe prace polegające na montowaniu dodatkowych instalacji, miały na celu jedynie dostosowanie budynków i budowli do postępujących zmian technologicznych, wymuszających montaż nowych systemów.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku Nieruchomości, nie doszło do jej przebudowy, w rozumieniu przepisów Dyrektywy VAT i treści Wyroku TSUE ws. C-308/16. Odnosząc powyższą konkluzję do art. 2 pkt 14 ustawy VAT, Spółka stoi na stanowisku, iż nie doszło do ponownego pierwszego zasiedlenia Nieruchomości.

Konsekwentnie, zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT planowana sprzedaż Nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT.

W opinii Wnioskodawcy, w związku ze spełnieniem warunków zwolnienia wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT w związku z art. 2 pkt 14 ustawy VAT, planowana sprzedaż Nieruchomości nie może zostać objęta zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

Z uwagi na literalne brzmienie przepisu, wniosek nie obejmuje analiz zdarzenia przyszłego w kontekście przywołanej regulacji.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy – w przypadku, gdyby Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie potwierdził prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego w uzasadnieniu pytania 1 niniejszego wniosku, planowana sprzedaż Nieruchomości, przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy VAT z uwagi na fakt, iż w ponad dwuletnim okresie poprzedzającym planowaną sprzedaż Nieruchomości nakłady remontowe i inwestycyjne poniesione na Budynki i budowle wchodzące w skład Nieruchomości nie przekroczą 30% ich wartości początkowej, co za tym idzie w okresie tym nie dojdzie do ponownego pierwszego zasiedlenia Nieruchomości.

Czynności podlegające opodatkowaniu.

W przywołanym Wyroku ws. C-308/16 TSUE poza wskazaniem wykładni pojęcia ulepszenia wskazanego w art. 2 pkt 14 lit. b ustawy VAT, sąd zbadał również zgodność art. 2 pkt 14 ustawy VAT z przepisami Dyrektywy VAT, w części dotyczącej konieczności przekazania nieruchomości w wykonaniu czynności opodatkowanych przy pierwszym zasiedleniu.

TSUE w punktach 37-41 uzasadnienia do Wyroku ws. C-308,16 wskazał, że co się tyczy pojęcia „pierwszego zasiedlenia”, jest ono zawarte w art. 12 Dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału, treści przepisu prawa Unii, który nie zawiera wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich, należy zwykle nadawać autonomiczną i jednolitą wykładnię, której należy dokonywać z uwzględnieniem kontekstu przepisu i celu danego uregulowania (podobnie w wyroku z dnia 13 października 2016 r. Mikołajczyk, C-294/15 EU:C:2016:772, pkt 44 i przytoczone tam orzecznictwo).

TSUE przypomniał również, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 135 ust. 1 Dyrektywy VAT powinny być interpretowane w sposób ścisły ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa dokonana lub świadczona odpłatnie przez podatnika (wyrok z dnia 19 listopada 2009 r.. Don Bosco Onroerend Goed, C-461/08, EU:C:2009:722, pkt 25 i przytoczone tam orzecznictwo). Jednakże wykładnia tych pojęć musi być zgodna z celami, jakim służą owe zwolnienia oraz musi spełniać wymogi zasad neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system VAT.

Powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza zatem, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień z rzeczonego artykułu należy interpretować w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków (wyrok z dnia 19 listopada 2009 r. Don Bosco Onroerend Goed, C-461/08, EU:C:2009:722, pkt 25 i przytoczone tam orzecznictwo).

Jak wynika przede wszystkim i prac przygotowawczych do Szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. z 1977 r. L 145), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć, jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

TSUE zwrócił uwagę, że zasada neutralności podatkowej, która jest przeniesieniem przez prawodawcę linii na grunt podatku VAT ogólnej zasady równego traktowania (wyroki: z dnia 10 kwietnia 2008 r., Mark & Spencer, C-309/06 EU:C:2008:211 pkt 49: z dnia 14 czerwca 2017 r. Compass Contract Services C-38/16 EU:C:2017:454, pkt 21), sprzeciwia się temu, aby system zwolnień podatkowych, transponowany do przepisów krajowych, był stosowany w różny sposób w poszczególnych państwach członkowskich. Co więcej, zwolnienia z opodatkowania VAT mają umożliwić jednolity pobór środków własnych Unii we wszystkich państwach członkowskich.

Wynika stąd, że nawet jeżeli art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy VAT w związku z art. 12 tej dyrektywy, do którego się on odwołuje, odsyła do warunków zwolnień ustalonych przez państwa członkowskie, zwolnienia przewidziane w tym przepisie powinny odpowiadać autonomicznym pojęciom prawa unii, tak aby umożliwić określenie podstawy opodatkowania VAT w sposób jednolity i według wspólnych zasad (zob. podobnie wyrok z dnia 4 października 2001 r., Goed Wonen, C-326/99, EU:C:2001:506, pkt 47 i przytoczone tam orzecznictwo – pkt 43 i 44).

W konsekwencji TSUE w wyroku ws. C-308/16 stwierdził, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w Dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Mając zatem na uwadze powyższe, do pierwszego zasiedlenia w myśl przepisów Dyrektywy VAT może również dochodzić w przypadku przyjęcia nieruchomości do użytkowania przez podmiot, który ją wybudował bądź przebudował a następnie wykorzystywał w działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc wnioski płynące z Wyroku ws. C-308/16 do opisu zdarzenia przyszłego, przedstawionego w niniejszym wniosku, przytoczyć należy dwie kluczowe zasady prawa europejskiego, mające zasadniczy wpływ na jego stosowanie w polskim porządku prawnym.

W pierwszej kolejności przytoczyć należy zasadę pierwszeństwa wypracowaną w orzecznictwie TSUE (wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 15 lipca 1964 r., w sprawie C-664 Flaminco Costa przeciwko E.N.E.L.). W wyroku tym TSUE orzekł, że prawa wydane przez instytucje europejskie włączają się do systemu prawnego państw członkowskich, które zobowiązane są do ich przestrzegania. Prawo wspólnotowe jest więc nadrzędne w stosunku do prawa krajowego. W ten sposób jeśli norma krajowa jest sprzeczna z przepisem wspólnotowym, władze państw członkowskich muszą stosować przepis wspólnotowy. Prawo krajowe nie jest zniesione czy uchylone, jedynie jego moc wiążąca jest zawieszona.

W wyroku z dnia 9 marca 1978 r. w sprawie C-106/77 Simmenhal TSUE wskazał, że przepisy prawa wspólnotowego są bezpośrednim źródłem praw i obowiązków dla tych wszystkich, do których się odnoszą, to jest dla państw członkowskich oraz podmiotów prywatnych będących stronami stosunków prawnych na podstawie prawa wspólnotowego. Dotyczy to również każdego sądu krajowego oraz organów administracji państwowej, których zadaniem – jako organu państwa członkowskiego – jest ochrona praw podmiotowych przyznanych przez prawo wspólnotowe.

Zgodnie z zasadą pierwszeństwa prawa wspólnotowego postanowienia Traktatów Europejskich (obecnie Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dz. U. 2004 poz. 90.864/2 z dnia 2004.04.30 oraz Traktat o Unii Europejskiej Dz. U. 2004 poz. 90.864/30 z dnia 2004.04.30 dalej: „Traktaty Europejskie”) bezpośrednio obowiązujące akty prawne wydane przez instytucje wspólnotowe po ich wejściu w życie nie tylko automatycznie wyłączają stosowanie jakichkolwiek sprzecznych z nimi aktów prawa krajowego, ale również wykluczają przyjęcie przez parlament państwa członkowskiego nowych ustaw, które byłyby niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego. Sąd krajowy bądź organ administracji państwowej, który stosuje prawo wspólnotowe, ma obowiązek zapewnić pełną jego skuteczność, a gdy jest to konieczne – odmówić zastosowania przepisów krajowych niezgodnych z prawem wspólnotowym nawet wówczas, gdy zostały przyjęte później niż akt prawa wspólnotowego.

Nie do pogodzenia z wymogami wynikającymi z samej natury prawa wspólnotowego byłyby zatem przepisy krajowe, jak również praktyka legislacyjna, administracyjna lub sądowa, które prowadziłyby do zmniejszenia skuteczności prawa wspólnotowego.

Mając na uwadze powyżej wskazane uwagi odnośnie wykładni przepisów Dyrektywy VAT w przedmiocie definicji pierwszego zasiedlenia, przedstawionej w orzeczeniu TSUE ws. C 308/16 przytoczyć należy również zasadę efektu pośredniego prawa europejskiego.

Zasada ta odgrywa szczególnie istotną rolę dla organów administracji oraz sądów, określając ramy stosowania prawa krajowego oraz wyznaczając priorytety w procesie stosowania prawa wspólnotowego. Zgodnie z zasadą efektu pośredniego, organy administracji oraz sądy krajowe w procesie wydawania decyzji administracyjnych oraz procesie orzekania muszą kierować się uregulowaniami prawa krajowego, pomimo że same nie są wprost adresatami określonych uregulowań.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowe zagadnienie nie zostało nigdy w sposób wystarczająco precyzyjny uregulowane na gruncie Traktatów Europejskich, kluczową rolę w określeniu w procesie proklamacji zasady skutku pośredniego, odegrało orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie z orzeczeniem TSUE w sprawie Sabine von Colson and Elisabeth Kamann przeciw Land Nordrhein-Westfalen (wyrok TSUE nr 14/83 z dnia 10 kwietnia 1984 r.) stosując prawo krajowe, a zwłaszcza przepisy uregulowania przyjętego specjalnie w celu wprowadzenia wymagań dyrektywy, sąd krajowy oraz krajowe organy administracyjne są zobowiązane interpretować prawo krajowe w najszerszym możliwym zakresie w świetle brzmienia i celu danej dyrektywy, aby osiągnąć rezultat przez nią przewidziany, a co za tym idzie, zapewnić zgodność z art. 288 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Tym samym, TSUE wywodzi dla sądów oraz organów administracji publicznej obowiązek uwzględnienia uregulowań dyrektywalnych w procesie wykładni prawa na potrzeby orzekania oraz wydawania decyzji administracyjnych. Takie stanowisko zostało podtrzymane przez TSUE przykładowo w Wyroku z dnia 13 listopada 1990 r. Marleasing SA przeciwko La Comercial Internacional de Alimentacjion SA nr C-106/89 oraz Wyroku z dnia 14 lipca 1994 r. Paola Faccini Dori przeciw Recreb SrL C-91/92.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego we Wniosku zdarzenia przyszłego, przy wykładni przepisów art. 2 pkt 14 ustawy VAT należy postępować zgodnie z wytycznymi przedstawionymi w uzasadnieniach wyroków TSUE oraz interpretować ten przepis w świetle prawa unijnego wyrażanego w Dyrektywie VAT.

Mając na uwadze powyższe, przepis art. 2 pkt 14 ustawy VAT, należy interpretować w taki sposób, iż do pierwszego zasiedlenia może dojść również w wyniku przyjęcia danych budynków i budowli do użytkowania w ramach działalności gospodarczej przez podmiot, który je wybudował bądź przebudował.

Zwolnienia od opodatkowania VAT.

W przypadku zatem, gdyby uznano stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania oznaczonego we Wniosku nr 1 za nieprawidłowe, poprzez uznanie, iż przedmiotowa Nieruchomość została ulepszona, analizie należy poddać kwestię ewentualnego pierwszego zasiedlenia, które mogłoby mieć miejsce w dwusetletnim okresie poprzedzającym planowaną datę sprzedaży Nieruchomości.

Jak wskazano powyżej, w ocenie Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego, transakcja nabycia Nieruchomości mająca miejsce w 2000 r. spełnia definicję pierwszego zasiedlenia zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy VAT. W konsekwencji należy uznać, że z dniem 31 maja 2000 r. doszło do pierwszego zasiedlenia Nieruchomości.

Spółka po dniu nabycia Nieruchomości dokonywała i planuje dokonać nakładów remontowych i inwestycyjnych przedstawionych we wcześniejszej części Wniosku w dalszym ciągu wykorzystując Nieruchomość do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Niemniej jednak, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w stosunku do żadnego z Budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości, w okresie od początku 2016 r. a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości, Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej.

Tym samym, zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy VAT, w opinii Wnioskodawcy, planowana dostawa Nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT, z uwagi na fakt, iż w ponad dwuletnim okresie poprzedzającym planowaną sprzedaż Nieruchomości nie dojdzie do ponownego pierwszego zasiedlenia Budynków i budowli wchodzących w jej skład.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 13 lutego 2019 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.368.2018.2.PJ, z treści której wynika, że „zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku w ciągu ostatnich dwóch lat (a co za tym idzie, także w ciągu dwóch lat przed planowaną sprzedażą nieruchomości) nie ponoszono na obiekty posadowione na przedmiotowych działkach nakładów, które zwiększałyby wartości początkowe tych obiektów pow. 30%. Nie występuje więc okoliczność wyłączająca planowaną sprzedaż ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10. W konsekwencji dostawa działki nr (…) oraz dostawa działki nr (…) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy”.

W opinii Wnioskodawcy, w związku ze spełnieniem warunków zwolnienia wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, planowana sprzedaż Nieruchomości nie może zostać objęta zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

Z uwagi na literalne brzmienie przepisu, wniosek nie obejmuje analizy zdarzenia przyszłego w kontekście przywołanej regulacji.

W świetle przywołanych argumentów oraz zaprezentowanych wyżej stanowisk organów podatkowych oraz sądownictwa trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione przez niego stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, do celów ust. 1 lit. a) „budynek” oznacza dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem. Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko – jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Ponadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem, wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Zauważyć należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jest czynnym podatnikiem VAT. W dniu 31 maja 2000 r. Spółka na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego nabyła od Sp. z o.o. („Sprzedający”) nieruchomość zabudowaną („Nieruchomość”). W skład Nieruchomości według stanu wpisów w księdze wieczystej wchodziły działki nr 4/4, 4/5 oraz 4/20 oddane w użytkowanie wieczyste do dnia 5 grudnia 2089 r. Ponadto na nabytą Nieruchomość składały się następujące Budynki oraz budowle („Budynki i budowle”), posadowione na ww. gruntach:

Hala (…) o powierzchni zabudowy 9 081 m²,
Budynek socjalno-usługowy (…) o powierzchni zabudowy 922 m²,
Budynek socjalny (…) o powierzchni zabudowy 528 m²,
Budynek (…) o powierzchni użytkowej 179 m²,
Budynek (…) o powierzchni użytkowej 22m²,
Budynek kotłowni gazowej,
Stacja redukcyjno-pomiarowa gazu,
Zewnętrzna sieć gazu,
Sieć kablowa zasilająca stację redukcyjno-pomiarową,
Sprężarkownia do hali,
Droga (…),
Drogi zakładowe,
Plac (…),
Parkingi,
Place zieleni,
Oświetlenie terenu,
Ogrodzenie stacji redukcyjno-pomiarowej,
Ogrodzenie rozprężalni,
Ogrodzenie,
Instalacja odgromowa przy stacji redukcyjno-pomiarowej.

Nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu wchodzącego w skład Nieruchomości, odbyło się zgodnie z Decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 maja 2000 r. Nabycie Budynków i budowli wchodzących skład Nieruchomości zostało udokumentowane fakturą VAT, wystawioną w dniu 31 maja 2000 r. Zgodnie z treścią wskazanej faktury Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do nabywanych Budynków i budowli.

Od momentu zakupu Nieruchomości Wnioskodawca ponosił nakłady finansowe o charakterze zarówno remontowym, jak i inwestycyjnym:

w okresie od 31 maja 2000 r. do końca 2015 r. nakłady na remonty oraz inwestycje w Budynki i budowle, stanowiące część składową Nieruchomości, przekroczyły 30% ich wartości początkowej rozumianej, jako wartość z dnia nabycia, tj. 31 maja 2000 r.
w okresie od początku 2016 r. do dnia złożenia przedmiotowego wniosku, Spółka ponosiła jedynie nieznaczne nakłady na remonty i modernizacje, które nie przekroczyły 30% wartości początkowych poszczególnych Budynków oraz budowli.

W związku z planowana sprzedażą Nieruchomości, Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie sposobu opodatkowania przyszłej sprzedaży na gruncie ustawy VAT. Sprzedaż Nieruchomości, zgodnie z przewidywaniami ma nastąpić przed końcem roku 2019. Wnioskodawca podkreślił, że w stosunku do Budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości, tj.:

Hali (…) o powierzchni zabudowy 9 081 m² – od początku roku 2016 (a co za tym idzie w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Budynku socjalno-usługowego (…) o powierzchni zabudowy 922 m² – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Budynku socjalnego (…) o powierzchni zabudowy 528 m² – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Budynku (…) o powierzchni użytkowej 22 m² – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lala przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Budynku kotłowni gazowej – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Stacji redukcyjno-pomiarowej gazu – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Zewnętrznej sieci gazu – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Sieci kablowej zasilającej stację redukcyjno-pomiarową – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Sprężarkowni do hali – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Drogi (…) – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Drogi zakładowej – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% jej wartości początkowej,
Placu (…) – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Parkingu – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Placu zieleni – od początku roku 2016 (a za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Oświetlenia terenu – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższymi niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Ogrodzenia stacji redukcyjno-pomiarowej – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartości o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Ogrodzenia rozprężalni – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchoiności) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Ogrodzenia – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałby jego wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej,
Instalacji odgromowej przy stacji redukcyjno-pomiarowej – od początku roku 2016 (a co za tym idzie, w okresie dłuższym niż dwa lata przed planowaną sprzedażą Nieruchomości) Spółka nie poniesie nakładów remontowych i inwestycyjnych, które zwiększałyby jej wartość o kwotę przekraczającą 30% wartości początkowej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nakłady poniesione przez niego na remonty oraz inwestycje w Budynki i budowle, będące przedmiotem Wniosku, nie stanowiły nakładów na ich ulepszenie, tj. nie zostały dokonane w celu istotnych zmian wykorzystania Budynków i budowli lub w celu znaczącej zmiany warunków ich zasiedlenia. Poniesione wydatki związane były z wykonaniem prac niezbędnych do utrzymania funkcjonalności Nieruchomości jako obiektu produkcyjnego.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że poniesione nakłady na remonty i inwestycje nie stanowiły nakładów na ulepszenie rozumiane zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy VAT.

Dodatkowo, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego zawartym we wniosku, od momentu zakupu Nieruchomości Wnioskodawca ponosił nakłady remontowe i inwestycyjne:

w okresie od 31 maja 2000 r. do końca 2015 r. nakłady na remonty oraz inwestycje w Budynki i budowle przekroczyły 30% ich wartości początkowej rozumianej jako wartość z dnia nabycia tj. 31 maja 2000 r.,
w okresie od początku 2016 r. do dnia złożenia przedmiotowego pisma, Spółka ponosiła jedynie nieznaczne nakłady na remonty i modernizacje, które nie przekroczyły 30% wartości początkowych poszczególnych Budynków oraz budowli,
Spółka rozważa również dokonanie dodatkowych prac remontowych, których zakończenie planowane jest przed końcem 2019 r. Budżetowany koszt planowanych prac, powiększony o wartość nakładów poniesionych od początku 2016 r. nie przekroczy 30% wartości początkowej Budynków i budowli rozumianej, jako wartość z dnia nabycia tj. 31 maja 2000 r. Planowane prace nie spowodują również zmiany przeznaczenia Nieruchomości.

Od początku 2016 roku, a co za tym idzie w okresie dłuższym niż dwa lata od planowanej sprzedaży Nieruchomości Spółka nie poniosła i nie planuje ponieść nakładów remontowym i inwestycyjnych, które zwiększałyby wartość Budynków i budowli o kwotę przekraczającą 30% ich wartości początkowej.

Ewentualne ulepszenie Budynków i budowli miało miejsce przez końcem 2015 r. Biorąc pod uwagę fakt, że zgodnie z treścią Wniosku, termin sprzedaży Nieruchomości przewidywany jest przed końcem 2019 r., Spółka nie wykorzystywała ulepszonych Budynków i budowli do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat przed dniem planowanej sprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 1 dotyczą zwolnienia od podatku VAT planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z faktem, że nakłady poniesione przez Spółkę na remonty i inwestycje od momentu nabycia Nieruchomości, aż do jej sprzedaży nie stanowiły ulepszenia w myśl art. 2 pkt 14 lit. b ustawy.

Jak już wyżej cytowano, zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Powyższe zostało potwierdzone przez NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14, w którym Sąd podkreślił, że wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że pojęcie „pierwsze zasiedlenie” należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy.

Ponadto, w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku (jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora) zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji (pkt 41 ww. wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r.).

Jak wskazał Wnioskodawca nabył on w dniu 31 maja 2000 r. Budynki i budowle mające być przedmiotem sprzedaży od spółki z o.o. na podstawie aktu notarialnego oraz wystawionej faktury. Przedmiotowe Budynki i budowle od dnia nabycia do dnia planowanej sprzedaży wykorzystywane były oraz wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę w celu prowadzenia działalności produkcyjnej. Budynki i budowle nie stanowiły i nie będą stanowić przedmiotu najmu lub dzierżawy.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe informacje należy stwierdzić, że do pierwszego zasiedlenia wymienionych we wniosku Budynków i budowli doszło najpóźniej w dniu 31 maja 2000 r., tj. z dniem ich nabycia przez Wnioskodawcę.

Jak wskazał Wnioskodawca, od zakupu Nieruchomości ponosił nakłady finansowe o charakterze zarówno remontowym jak i inwestycyjnym. Przeprowadzone prace remontowe i inwestycyjne w głównej mierze polegały na bieżącej konserwacji i utrzymaniu Budynków i budowli. Prace miały na celu przywrócenie im wartości użytkowej (funkcjonalności, sprawności techniczno-ekonomicznej) bądź podniesienie walorów użytkowych, przy czym przeprowadzone prace nie powodowały zmiany kategorii użytkowej tych obiektów. Tym samym przeprowadzone prace nie prowadziły do zmiany wykorzystania Budynków i budowli, a jedynie do utrzymania funkcjonalności Nieruchomości jako obiektu produkcyjnego. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że poniesione nakłady na remonty i inwestycje nie stanowiły nakładów na ulepszenie rozumiane zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy.

W związku z powyższym analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście przepisów ustawy, jak i przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, należy stwierdzić, że w odniesieniu do wymienionych we wniosku Budynków i budowli, doszło już do pierwszego zasiedlenia, a ponieważ od pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata i jednocześnie – jak wskazał Wnioskodawca – ponoszone nakłady na Budynki i budowle nie stanowiły wydatków na ich ulepszenie, tj. nie zostały dokonane w celu istotnych zmian wykorzystania Budynków i budowli lub w celu znaczącej zmiany warunków ich zasiedlenia, to w odniesieniu do tych Budynków i budowli zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, również sprzedaż gruntu, na którym posadowione są ww. Budynki i budowle będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z faktem, że nakłady poniesione przez Spółkę na remonty i inwestycje od momentu nabycia Nieruchomości aż do jej sprzedaży nie stanowiły ulepszenia w myśl art. 2 pkt 14 lit. b ustawy.

Zatem, w tej części stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Tym samym, bezprzedmiotowe stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz pkt 2 ustawy.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, w szczególności na informacji, że „nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na remonty oraz inwestycje w Budynki i budowle, będące przedmiotem Wniosku, nie stanowiły nakładów na ich ulepszenie, tj. nie zostały dokonane w celu istotnych zmian wykorzystania Budynków i budowli lub w celu znaczącej zmiany warunków ich zasiedlenia”. W świetle powyższego, tutejszy organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile opisane zdarzenie przyszłe pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin