Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.214.2019.2.ŚS
z 1 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku opatrzonego datą 11 lutego 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.), uzupełnionym 2 i 8 lipca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy używanie znaku F. przy sprzedaży produktów mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i uiszczenia podatku „u źródła” od wypłat dokonywanych na rzecz X. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2019 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy używanie znaku F. przy sprzedaży produktów mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i uiszczenia podatku „u źródła” od wypłat dokonywanych na rzecz X.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 czerwca 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.214.2019.1.ŚS wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 2 i 8 lipca 2019 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest ... organizacją prowadzącą działalność na rzecz ... środowiska, ... oraz przestrzegania praw ... . W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje sprzedaż produktów ze znakiem F. W związku z tym chce zawrzeć umowę z X., stowarzyszeniem non-profit zarejestrowanym w Niemczech (zwana dalej: „X”). Zgodnie z tą umową: - Produkt F. to każdy produkt gotowy lub każdy surowiec lub półprodukt przeznaczony do wykorzystania w produkcji produktu gotowego i wprowadzony do obrotu zgodnie ze standardami F., jako, że został certyfikowany przez Y. lub przez organizację należycie upoważnioną do tego celu przez X., i w związku z tym kwalifikujący się do opatrzenia go Znakiem. Za znak F., lub „Znak”: uważa się znak towarowy zarejestrowany i licencjonowany przez X., jak określono w Załączniku 1, używany do oznaczania certyfikacji zgodnie ze Standardami X. W związku z powyższym, używanie znaku F. na sprzedawanych przez Wnioskodawcę produktach oznaczałoby, iż dany produkt przeszedł proces certyfikacji zgodnie ze standardami X. Zgodnie z umową standardy X. to standardy i/lub wytyczne zatwierdzone przez X.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego używanie znaku F. przy sprzedaży produktów mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych i na Wnioskodawcy - Fundacji ciąży obowiązek pobrania i uiszczenia podatku „u źródła” od wypłat dokonywanych na rzecz X.?

Zdaniem Wnioskodawcy, używanie znaku F. przy sprzedaży produktów nie mieści się w katalogu czynności wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865) i nie powinno podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym „u źródła” w wysokości 20% od wypłat dokonywanych na rzecz X.

Wnioskodawca nie nabywa od X. znaków towarowych, a jedynie prawo do używania oznaczenia potwierdzającego spełnienie przez produkowany wyrób określonych norm jakościowych. Zgodnie z definicją zapisaną w art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej „znakiem towarowym może być każde oznaczenie (...), jeżeli nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa”. Skoro więc celem certyfikacji jest uzyskanie potwierdzenia jakości towaru, a nie włączenie towarów do grupy produktów jednego przedsiębiorstwa sprzedawanych pod jednym znakiem towarowym, to nie powinno być mowy o tym, iż Wnioskodawca zakupił od X. prawo do znaku towarowego.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawca powołał następujące interpretacje organów podatkowych:

1. Interpretację indywidualną z 3 lipca 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.107.2017.1.BD gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 maja 2017 r. (data wpływu 29 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy nabycie usług certyfikacji produktów mieści się w zakresie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe tzn. Spółka nie podlega od tej transakcji opodatkowaniem podatkiem „u źródła” zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka nabywa usługi certyfikacji produktów, polegające na weryfikacji przez uprawniony podmiot spełnienia określonych parametrów (jakości) danych produktów, potwierdzanych stosownym dokumentem wydawanym przez ten podmiot certyfikujący.
2. Interpretację indywidualną z 17 listopada 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1061/10/BG Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza iż usługi wchodzące w skład całego procesu certyfikacji wyrobów nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i na Spółce nie ciąży obowiązek pobrania i uiszczenia podatku u źródła od wypłat dokonywanych na rzecz dostawców tych usług.
3. Interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 stycznia 2009 r. Znak: ILPB3/423-676/08-3/DS uznał, że usługi polegające na wykonywaniu badań technicznych, jakościowych czy certyfikacji na rzecz polskiej Spółki, nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce na zasadach art. 21 ust. 1 ww. ustawy. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma obowiązku potrącenia podatku u źródła od płatności na rzecz zagranicznego usługodawcy ani uzyskania od niego certyfikatu rezydencji podatkowej.
4. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 stycznia 2008 r. w interpretacji indywidualnej Znak: ITPB3/423-79/07/MK stwierdził, że dokonując wypłaty wynagrodzenia za certyfikację jakości wyrobów Spółka nie jest zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał także, że nie zachodzi potrzeba żądania przez Spółkę od kontrahentów certyfikatów rezydencji podatkowej oraz nie ma obowiązku wykazywania wypłaconego wynagrodzenia w informacji IFT-2/IFT-2R.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej: „Ustawa CIT”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
   
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.
   
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
   
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
   
   
   
   
   

Stosownie do art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wyżej przytoczonych przepisów art. 21 ust. 1 Ustawy CIT wynika, że przychody z tytułu usług wchodzących w skład certyfikacji produktów nie zostały w nim literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „u źródła”, jak również nie sposób uznać je za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Tym samym przychody uzyskane przez podmioty zagraniczne z tytułu tych usług nie są objęte zakresem przedmiotowym ww. przepisu.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest ... organizacją prowadzącą działalność na rzecz ... środowiska, ... oraz przestrzegania praw ... . W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje sprzedaż produktów ze znakiem F. W związku z tym chce zawrzeć umowę z X., stowarzyszeniem non-profit zarejestrowanym w Niemczech. Zgodnie z tą umową: - Produkt F. to każdy produkt gotowy lub każdy surowiec lub półprodukt przeznaczony do wykorzystania w produkcji produktu gotowego i wprowadzony do obrotu zgodnie ze standardami F., jako, że został certyfikowany przez Y. lub przez organizację należycie upoważnioną do tego celu przez X., i w związku z tym kwalifikujący się do opatrzenia go Znakiem. Za znak F., lub „Znak”: uważa się znak towarowy zarejestrowany i licencjonowany przez X., jak określono w Załączniku 1, używany do oznaczania certyfikacji zgodnie ze Standardami X. W związku z powyższym, używanie znaku F. na sprzedawanych przez Wnioskodawcę produktach oznaczałoby, iż dany produkt przeszedł proces certyfikacji zgodnie standardami X. Zgodnie z umową standardy X. to standardy i/lub wytyczne zatwierdzone przez X.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że skoro używanie znaku F. na sprzedawanych przez Wnioskodawcę produktach oznacza, iż dany produkt przeszedł proces certyfikacji zgodnie standardami X., to używanie znaku F. przy sprzedaży produktów nie mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na Wnioskodawcy więc nie będzie ciążył obowiązek pobrania i uiszczenia podatku „u źródła” od wypłat dokonywanych na rzecz zagranicznego kontrahenta na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis sprawy jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.