Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.241.2019.3.KS
z 1 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu 6 maja 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 5 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.) oraz z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dostawy nieruchomości w drodze egzekucji komorniczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dostawy nieruchomości w drodze egzekucji komorniczej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 5 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.) oraz z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz wniesienia dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W kancelarii jest prowadzona egzekucja z nieruchomości objętej księgą wieczystą o numerze … stanowiącej działki nr x i y o łącznej powierzchni 0.6322 ha, położonej w miejscowości …. Działka nr x jest zabudowana budynkiem mieszkalnym o pow. użytkowej 129,72 m ² i budynkiem gospodarczym o pow. ok 70 m² . Na działce nr y znajduje się metalowy budynek gospodarczy. Na obu działkach znajdują się pozostałości po szklarniach. Budynek mieszkalny powstał na początku XXI wieku w wyniku przebudowy stodoły. Budynek mieszkalny jest obiektem jednokondygnacyjnym z poddaszem obecnie nieużytkowym. Budynek gospodarczy murowany, parterowy, niepodpiwniczony na terenie, na którym znajduje się nieruchomość brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z uchwałą nr … Rady Gminy z dnia czerwca 2017 r., w sprawie uchwalenia zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, teren na którym zlokalizowana jest wyceniania nieruchomość położony jest na terenie zabudowy mieszkaniowej wraz z terenami i obiektami nieuciążliwych usług towarzyszących (oświata, zdrowie) opieka społeczna, kult religijny, administracja, łączność, finanse, handel, rzemiosło, gastronomia, sport, rekreacja, turystyczny wypoczynek, zieleń parkowa, ogrody działkowe i inne.

Nieruchomość stanowi własność dłużniczki. Z informacji uzyskanej od Naczelnika U.S. wynika, że dłużniczka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie PKD:G4776Z – sprzedaż detaliczna kwiatów, roślin, nasion, nawozów, żywych zwierząt domowych, karmy dla zwierząt domowych. Z informacji Naczelnika U.S. wynika, że dłużniczka nie figuruje i nie figurowała w rejestrze podatników VAT czynny.

W uzupełnieniu z dnia 8 lipca 2019 r. Wnioskodawca udzielił odpowiedzi:

1. dłużniczka nie jest rolnikiem ryczałtowym o którym mowa w ar. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług;
2. dłużniczce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości o której mowa we wniosku;
3. z opinii biegłego sporządzonej w sprawie wynika, że na działce nr x posadowiony jest budynek mieszkalny i budynek gospodarczy, na działce nr y znajduje się metalowy budynek gospodarczy;
4. na pytanie: Jaka jest klasyfikacja wszystkich obiektów znajdujących się na działkach nr x i y, według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, (…)? Udzielono odpowiedzi: „brak danych – nie ustalono”;
5. przedmiotowa nieruchomość (budynki, grunty) nie była wykorzystywana przez dłużniczkę do celów prowadzenia działalności gospodarczej;
6. dłużniczka nie wykorzystywała nieruchomości w ramach powadzonej działalności gospodarczej;
7. przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez dłużniczkę na cele działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług;
8. przedmiotowa nieruchomość nie była udostępniana odpłatnie bądź nieodpłatnie osobom trzecim;
9. budynek mieszkalny znajdujący się na nieruchomości dłużniczka wykorzystywała w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, pozostałe budynki są niewykorzystywane;
10. budynek mieszkalny w całości wykorzystywany na własne cele mieszkaniowe;
11. pierwsze zajęcie/używanie budowli znajdujących się na nieruchomości nastąpiło w lutym 1984 roku (dokładnej daty nie ustalono);
12. pomiędzy pierwszym zajęciem/używaniem wszystkich przedmiotowych budynków/budowli a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata;
13. ponoszono wydatki na ulepszenie budynków/budowli znajdujących się na nieruchomości:
    1. wydatki ponoszono w okresie od 2002 r. do 2008 r.;
    2. wydatki na ulepszenie były wyższe niż 30% wartości początkowej obiektu;
    3. nakłady na ulepszenia budynków/budowli stanowiły przebudowę rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia;
    4. w stosunku do tych wydatków nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
    5. ulepszone budynki/budowle były wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT;
    6. ulepszone budynki/budowle nie były i nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług;
    7. pierwsze zasiedlenie miało miejsce w lutym 1984 r. (dokładnej daty nie ustalono). Przedmiotowa nieruchomość została zakupiona od Skarbu Państwa, na nieruchomości znajdowała się wówczas stara stodoła którą adaptowano na cele mieszkalne, pozostałe budynki/budowie wybudowano;
    8. po zakończonym ulepszeniu w/w budynki/budowle nie były oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT;
    9. pomiędzy pierwszym zasiedleniem ulepszonych budynków/budowli a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata;
    10. pierwsze zajęcie nastąpiło w 1984 r. przez dłużniczkę i jej męża (dokładnej daty nie ustalono).
    
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy dostawa ww. nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy dostawa nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że wnosi o interpretację indywidualną przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawia własne stanowisko wg którego dostawa przedmiotowej nieruchomości jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Obowiązki płatnika podatku zostały określone w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy dłużnik w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania dłużnika za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy, jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że w kancelarii Wnioskodawcy prowadzona jest egzekucja z nieruchomości objętej księgą wieczystą, stanowiącej działki nr x i y o łącznej powierzchni 0.6322 ha. Działka nr x jest zabudowana budynkiem mieszkalnym o pow. użytkowej 129,72 m² i budynkiem gospodarczym o pow. ok 70 m² . Na działce nr y znajduje się metalowy budynek gospodarczy. Na obu działkach znajdują się pozostałości po szklarniach. Budynek mieszkalny jest obiektem jednokondygnacyjnym z poddaszem obecnie nieużytkowym. Budynek gospodarczy murowany, parterowy, niepodpiwniczony na terenie, na którym znajduje się nieruchomość brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomość stanowi własność dłużniczki. Dłużniczka prowadzi działalność gospodarczą od w zakresie PKD:G4776Z – sprzedaż detaliczna kwiatów, roślin, nasion, nawozów, żywych zwierząt domowych, karmy dla zwierząt domowych – adres rejestracyjny to adres przedmiotowej nieruchomości. Dłużniczka nie figuruje i nie figurowała w rejestrze podatników VAT czynnych.

Dłużniczka nie jest rolnikiem ryczałtowym o którym mowa w ar. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługiwało Jej również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości o której mowa we wniosku. Przedmiotowa nieruchomość (budynki, grunty) nie była wykorzystywana przez dłużniczkę do celów prowadzenia działalności gospodarczej oraz nie była udostępniana odpłatnie jak i nieodpłatnie osobom trzecim. Budynek mieszkalny znajdujący się na nieruchomości dłużniczka wykorzystywała w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych (w całości wykorzystywany był na własne cele mieszkaniowe) pozostałe budynki są niewykorzystywane.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanego należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości dłużniczka działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Powyższe potwierdzone zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W rozpatrywanej sprawie nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana przez dłużniczkę w działalności gospodarczej, w tym w działalności rolniczej. Jak wskazano w opisie sprawy – dłużniczka nie udostępniała nieruchomości osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Ponadto dłużniczce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości, o której mowa we wniosku.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzą do stwierdzenia, że zbycie w ramach postępowania egzekucyjnego zabudowanych działek nr x i y stanowiących własność dłużniczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż przedmiotowy majątek stanowi majątek prywatny – nabyty do majątku osobistego, który nie był wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W opisanej sytuacji dłużniczka nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność dostawy nieruchomości nie będzie nosić znamion prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, ponieważ nie dotyczy majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. W konsekwencji dostawa zabudowanych działek nr x i y nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem skoro dostawa zabudowanych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to brak jest podstaw do dokonywania analizy przesłanek w zakresie zwolnienia przedmiotowej dostawy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca w kwestii niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dostawy przedmiotowej nieruchomości w drodze egzekucji komorniczej, wywiódł prawidłowy skutek prawny, to stanowisko uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.