2019.07.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.334.2019.1.AK
z 25 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2019 r. (data wpływu 11 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki jako płatnika związanych z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w programie motywacyjnym organizowanym przez zagraniczną spółkę matkę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki jako płatnika związanych z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w programie motywacyjnym organizowanym przez zagraniczną spółkę matkę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy będącego rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii (dalej także Oddział i Spółka Matka odpowiednio). Oddział i Spółka Matka są częścią międzynarodowego koncernu, do którego należą również inne spółki powiązane (dalej: Koncern, Grupa).

Działalność gospodarcza Koncernu na poziomie globalnym obejmuje określone procesy biznesowe, które realizowane są przez poszczególne podmioty wchodzące w skład Koncernu. Jednocześnie, jednym z kierunków strategicznych globalnej polityki Koncernu jest m.in. zwiększenie motywacji wśród wszystkich pracowników Koncernu i tym samym wzrost współczynnika retencji zatrudnionych, których praca w poszczególnych podmiotach Grupy niewątpliwie przyczynia się do rozwoju Grupy jako całości. W celu utrzymania tego kierunku z perspektywy Koncernu oraz zachowania tych samych standardów dla wszystkich pracujących dla Koncernu osób, uwzględniając przy tym ich równe traktowanie, Spółka Matka (dalej również jako: Organizator Planu), oferuje w odniesieniu do pracowników poszczególnych podmiotów zależnych, w tym w odniesieniu do pracowników Wnioskodawcy (dalej jako: Pracownicy lub Uczestnicy) możliwość wzięcia udziału w długoterminowym planie motywacyjnym (ang. International Share Incentive Plan - Phantom Shares, dalej: Plan Motywacyjny). Nadrzędnym celem Planu Motywacyjnego jest długoterminowe powiązanie interesów pracowników Koncernu z interesami Grupy jako całości, umożliwienie uzyskiwania profitów ze wzrostu wartości rynkowej Grupy oraz pozyskiwanie i zatrzymanie Pracowników dzięki udostępnianiu im możliwości osiągnięcia dodatkowych benefitów.

Udział Uczestników, w tym Pracowników Wnioskodawcy, w Planie Motywacyjnym jest dobrowolny i nie wynika z umowy o pracę zawartej przez Uczestników z Oddziałem ani z innych regulacji prawa pracy obowiązujących w Oddziale. Jednocześnie, szczegółowe zasady udziału w Planie Motywacyjnym oraz kryteria i warunki, jakie musi spełnić Uczestnik, aby w nim uczestniczyć są uregulowane w stworzonych w tym celu wewnątrzgrupowych dokumentach, które komunikowane są Uczestnikom zatrudnionym w podmiotach zależnych, w tym zatrudnionych w Oddziale, którzy zostali nominowani do wzięcia udziału w Planie Motywacyjnym. Tym samym, ustalenia dotyczące przedstawionego we wniosku Planu Motywacyjnego są określane i podejmowane na poziomie globalnym (przez odpowiednie wewnątrzgrupowe organy), co oznacza, iż Oddział nie jest w żaden sposób angażowany w proces decyzyjny i/lub nominację Uczestników. Jednocześnie, administrowanie przedstawionym w niniejszym wniosku Planem Motywacyjnym zostało powierzone przez Spółkę Matkę specjalistycznemu podmiotowi zewnętrznemu, w żaden sposób niepowiązanemu z którymkolwiek podmiotem wchodzącym w skład Koncernu.

Zgodnie z obowiązującym Planem Motywacyjnym, którego regulamin został utworzony i przyjęty na podstawie odpowiedniej procedury prawnej obowiązującej w Wielkiej Brytanii, Pracownicy Oddziału, w zależności od stażu zatrudnienia, mogą przystąpić do następujących rodzajów (podkategorii) Planu Motywacyjnego:

tzw. Phantom Free Shares (dalej: Jednostki PFS), zgodnie z którym Pracownikom Oddziału spełniającym odpowiednie warunki, przyznawane są nieodpłatnie akcje fantomowe, tj. Jednostki PFS (w określonej ilości), uprawniające do otrzymania w przyszłości przez Uczestników Planu Motywacyjnego w momencie realizacji Jednostek PFS wypłaty w formie świadczenia pieniężnego, skalkulowanej jako iloczyn liczby przyznanych Jednostek PFS i wysokości ceny akcji Spółki Matki, po zakończeniu okresu karencji wynoszącego 3 lata (i pod warunkiem pozostania w stosunku pracy).
tzw. Phantom Investment Shares (dalej: Jednostki PIS), zgodnie z którym Pracownicy spełniający odpowiednie warunki, poprzez dokonywanie na dedykowane w tym celu indywidualne konto bankowe, otwarte i prowadzone przez Uczestnika w wybranym przez Uczestnika banku, regularnych miesięcznych wpłat w określonej wysokości (do ustalonego w ramach Planu limitu) (dalej: Oszczędności), są uprawnieni do otrzymania, po upływie oznaczonego w regulaminie Planu Motywacyjnego okresu rozliczeniowego (zazwyczaj 12 miesięcy) określonej ilości Jednostek PIS. Ilość przyznawanych Jednostek PIS skalkulowana jest w oparciu o wysokość zgromadzonych Oszczędności na wskazanym powyżej koncie bankowym i cenie rynkowej akcji Spółki Matki. W momencie przyznania Jednostek PIS Uczestnicy otrzymują jednocześnie tzw. Phantom Matching Shares (dalej: Jednostki PMS), które w momencie realizacji uprawniają Uczestnika do wypłaty gotówkowej, skalkulowanej jako iloczyn liczby przyznanych Jednostek PMS i wysokości ceny akcji Spółki Matki, po zakończeniu okresu karencji wynoszącego 3 lata (i pod warunkiem pozostania w stosunku pracy).

Jednocześnie, w przypadku Jednostek PIS należy wskazać, iż dokonywanie regularnych miesięcznych wpłat na dedykowane w tym celu indywidualne konto bankowe, tj. Oszczędności (których to wysokość uzależniona jest od indywidualnej preferencji Uczestnika i nie jest odgórnie ustalona, aczkolwiek z uwzględnieniem limitu minimalnej oraz maksymalnej wysokości wpłat ustalonego w ramach Planu) nie oznacza, iż Jednostki PIS otrzymywane są przez Uczestników w zamian za zgromadzone przez nich Oszczędności. Innymi słowy, pomimo, iż dokonywanie przez Uczestników wpłat i utrzymanie zdefiniowanego w regulaminie Planu Motywacyjnego poziomu Oszczędności w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego stanowi warunek niezbędny do otrzymania przez nich określonej ilości Jednostek PIS, to czynność ta nie jest równoznaczna z dokonywaniem przez nich zakupu tych Jednostek PIS. Tym samym, przedmiotowe Oszczędności pozostają na dedykowanym koncie bankowym Uczestników również po przyznaniu im przez Organizatora Planu należnych im Jednostek PIS i w efekcie nieprzerwanie pozostają do ich dyspozycji.

Zarówno Jednostki PFS, Jednostki PIS i Jednostki PMS (dalej również łącznie jako: Jednostki Planu) są niezbywalne, tj. Uczestnicy nie mogą przekazanych im uprawnień zbyć, przenieść ani obciążyć. Przystąpienie do Planu Motywacyjnego i posiadanie Jednostek Planu nie daje również Uczestnikom praw akcjonariusza do akcji Spółki Matki ani innego podmiotu z Grupy, w tym prawa do udziału w zysku, ani nie upoważnia w przyszłości do faktycznego nabycia przez Uczestników akcji jakiegokolwiek podmiotu z Grupy, po upływie okresu karencji. Jednocześnie, liczba otrzymanych przez Uczestników Jednostek PFS lub/oraz Jednostek PIS/Jednostek PMS nie jest częścią oraz nie wpływa na wysokość wynagrodzenia Uczestników ze stosunku pracy, jakie otrzymują oni od Oddziału.

Dodatkowo, na moment realizacji Jednostek PFS i PMS Uczestnicy będą uprawnieni do otrzymania Phantom Dividend Equivalents, tzw. Quasi Dywidenda, tj. kwoty odpowiadającej wartości dywidendy, jaka byłaby wypłacona, gdyby wskazane jednostki wynikały z posiadania akcji przez Uczestnika.

Oddział będzie obciążany kosztami realizacji praw wynikających z Jednostek PFS, Jednostek PIS oraz Jednostek PMS przyznawanych w ramach Planu Motywacyjnego, a także kosztami wypłat Quasi Dywidendy.

Z perspektywy technicznej wypłaty na rzecz Uczestników w związku z realizacją przez nich Jednostek Planu i Quasi Dywidendy dokonywane będą z polskiego rachunku bankowego należącego do Spółki Matki (Oddział nie posiada indywidualnego rachunku bankowego), a następnie koszty te będą przenoszone do ksiąg Oddziału, przy czym Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż zaksięgowanie płatności po stronie Oddziału stanowi jedynie konsekwencję ustaleń wewnątrzgrupowych i nie ma wpływu na pochodzenie płatności, które efektywnie należne są Uczestnikom od Spółki Matki jak organizatora Planu Motywacyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przyznanie Uczestnikom Jednostek Planu w ramach Planu Motywacyjnego będzie wiązało się dla Wnioskodawcy z jakimikolwiek obowiązkami płatnika na gruncie ustawy o PDOF?
Czy realizacja Jednostek Planu i w konsekwencji otrzymanie przez Uczestników świadczenia pieniężnego oraz wypłata na rzecz Uczestników Quasi Dywidendy będą wiązały się dla Wnioskodawcy z jakimikolwiek obowiązkami płatnika na gruncie ustawy o PDOF, w tym z obowiązkami informacyjnymi?

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1

W momencie otrzymania Jednostek Planu nie powstaje po stronie Uczestników jakikolwiek przychód dla celów PDOF i tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstają żadne obowiązki płatnika PDOF.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF źródłami przychodów są inne źródła.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 12 ust. 1 Ustawy o PDOF za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie, art. 20 ust. 1 Ustawy o PDOF stanowi, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Mając na uwadze powyższe, oraz fakt, że Jednostki Planu w Planie Motywacyjnym otrzymywane są przez Uczestnika nieodpłatnie należy w pierwszej kolejności rozważyć czy z perspektywy w/w przepisów ich otrzymanie powoduje powstanie przychodu po stronie Uczestnika w postaci nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu PDOF.

Wnioskodawca w tym miejscu pragnie wskazać, iż z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym obciążającym przyrost majątkowy, a zatem przychodem jest tylko taka wartość (bez względu na formę/postać), która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że o nieodpłatnym świadczeniu, mającym cechy przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOF można mówić w sytuacji, gdy:

podmiot, na rzecz którego dokonywane jest tego rodzaju świadczenie odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć u niego trwałe przysporzenie majątkowe,

korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu, a więc powinna istnieć możliwość ustalenia kto poniósł ekonomiczny ciężar owego przesunięcia majątkowego, korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy,

świadczenie musi mieć nieodpłatny charakter, tj. nie może ono wiązać się z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznanie Jednostek Planu w Planie Motywacyjnym, nie może zostać uznane za świadczenie otrzymane, gdyż takie uprawnienie stanowi jedynie potencjalną możliwość zaistnienia w przyszłości przysporzenia majątkowego przy założeniu, że zostaną spełnione określone warunki przewidziane w Planie Motywacyjnym. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż mogą zatem zdarzyć się sytuacje, kiedy to Uczestnik nie będzie miał w ogóle możliwości wykonania Jednostek Planu np. w przypadku rozwiązania łączącego go z Oddziałem stosunku pracy. Ponadto należy podkreślić, że Uczestnicy nie mogą swobodnie dysponować przyznanymi Jednostkami Planu - w szczególności nie mogą przekazanych im uprawnień zbyć, ani w żaden inny sposób zrealizować przed upływem okresu wskazanego w Planie Motywacyjnym.

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, przyznając Jednostki Planu żaden podmiot na ten moment nie poniesie ekonomicznego ciężaru, który efektywnie zostanie poniesiony dopiero w momencie realizacji Jednostek Planu i wypłaty rozliczenia pieniężnego.

Co więcej fakt, iż wartość przysporzenia majątkowego uzyskanego przez Uczestnika w ramach realizacji Jednostek Planu będzie m.in. uzależniona od wysokości ceny akcji Spółki Matki po zakończeniu ustalonego okresu karencji (wynoszącego 3 lata), która to wysokość nie jest znana na moment przyznania Jednostek Planu, stanowi kolejny argument przemawiający za brakiem powstania jakiegokolwiek przychodu po stronie Uczestnika w momencie przyznania Jednostek Planu. Tym samym, wartość przysporzenia majątkowego otrzymanego potencjalnie w przyszłości przez Uczestnika z tytułu realizacji Jednostek Planu, do momentu zakończenia okresu karencji powodującego możliwość wypłaty rozliczenia pieniężnego powinna być, zdaniem Wnioskodawcy, traktowana jako wartość hipotetyczna.

A zatem, całość okoliczności jednoznacznie wskazuje na to, iż w przypadku Jednostek Planu Uczestnik nie otrzyma przysporzenia majątkowego w momencie ich przyznania. Konsekwentnie, w świetle przepisów ustawy o PDOF przyznane Uczestnikowi Jednostki Planu nie stanowią dla niego przychodu podatkowego w momencie ich przyznania, co tym samym powoduje, że na ten moment brak będzie jakichkolwiek obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika PDOF.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, dopiero w momencie realizacji Jednostek Planu, tj. otrzymania kwoty wypłaty pieniężnej przez Uczestników, oraz w momencie otrzymania Quasi Dywidendy powstaje po ich stronie przychód zaklasyfikowany do przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF, który Uczestnicy są zobowiązani wykazać i rozliczyć w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym ten przychód uzyskano, co tym samym powoduje, że również w tym przypadku po stronie Wnioskodawcy nie powstają żadne obowiązki płatnika PDOF, w tym obowiązki informacyjne wynikające z przepisów ustawy o PDOF.

Analizując kwalifikację przychodu otrzymanego z tytułu realizacji Jednostek Planu oraz otrzymania Quasi Dywidendy dla celów PDOF, Wnioskodawca pragnie wskazać, że przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy" jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musiałby wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Tym samym, świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej - nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania stanowi fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może stanowić, w opinii Wnioskodawcy, podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przychód taki należy ocenić jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym danej osoby nie łączy stosunek pracy.

Powyższe potwierdza również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2011 roku (sygn. II FSK 1410/10), który, w odniesieniu do art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF trafnie zauważył: „z przytoczonego przepisu wynika jednoznacznie, że stanowi on o przychodach z określonych (w nim) stosunków prawnych, w tym - istotnego dla sprawy niniejszej - stosunku pracy. W przywołanej regulacji prawnej prawodawca nie użył sformułowań w rodzaju: „przychody związane ze stosunkiem pracy, towarzyszące stosunkowi pracy, osiągnięte przy okazji stosunku pracy". Jeżeli więc uczestnicząc w określonym stosunku pracy osoba fizyczna osiągnie przychód pozostający w jakimś związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale nie stanowiący przychodu ze stosunku prawnego w postaci stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f."

W świetle powyższego Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że otrzymana przez Uczestników wypłata pieniężna związana z realizacją Jednostek Planu, pomimo, iż może zostać uznana za pozostającą w pewnym związku z faktem zatrudnienia Uczestnika w Oddziale, to jednak źródłem przysporzenia majątkowego Uczestnika nie jest sam stosunek pracy z Oddziałem. Wynika to przede wszystkim z faktu, że uprawnienie do uczestnictwa w Planie Motywacyjnym nie wynika z umów o pracę zawartych przez Uczestnika z Oddziałem, uprawnienie to nie jest też zapisane w jakichkolwiek innych dokumentach obowiązujących w Oddziale, m.in. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania itp. Źródłem przedmiotowego przysporzenia majątkowego są natomiast ustanowione przez organizatora Planu - Spółkę Matkę i obowiązujące we wszystkich spółkach Grupy dokumenty.

W tym miejscu Wnioskodawca chciałby wskazać, iż przepisy prawa podatkowego powinny być interpretowane ściśle. W konsekwencji, w przypadku przepisów prawa podatkowego pierwszeństwo posiada wykładnia językowa. Zastosowanie wykładni językowej do przytoczonych powyżej przepisów prowadzi, zdaniem Wnioskodawcy, do wniosku, że za przychód podatkowy z tzw. innych źródeł należy uznać wszelkie sytuacje, gdy danemu przysporzeniu można przypisać cechę przychodu i jednocześnie przychód ten nie kwalifikuje się do żadnego innego wskazanego w ustawie o PDOF źródła przychodów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wartość przysporzenia majątkowego uzyskanego przez Uczestników w związku z realizacją Jednostek Planu i wypłatą Quasi Dywidendy, mogłaby zostać przypisana do źródeł przychodów innych niż określonych w art. 10 ust. 1 pkt 9 tylko w przypadku gdyby udział w przedmiotowym przedsięwzięciu był bezpośrednim następstwem obowiązków wynikających z umowy o pracę zawartej przez Uczestnika z Oddziałem (tj. udział w Planie Motywacyjnym nie byłby dobrowolny i/lub uczestnictwo w nim wynikałoby wprost z zapisów umowy łączącej Uczestnika z Oddziałem) lub wyraźnego wskazania ustawodawcy, że w analogicznych do opisanych we Wniosku sytuacjach (tj. w przypadku gdy organizatorem programu motywacyjnego jest podmiot powiązany z pracodawcą uczestnika programu, a udział w przedmiotowym programie nie wynika z zawartych z pracodawcą uczestnika umów o pracę) wartość wypłat pieniężnych otrzymywanych w ramach organizowanych przedsięwzięć będzie stanowić przychód ze stosunku pracy. W ocenie Wnioskodawcy, w opisywanym przypadku, żadna z powyższych ewentualności nie znajdzie zastosowania.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż:

prawo uczestnictwa w Planie Motywacyjnym jest przyznawane przez odrębny podmiot, który nie jest pracodawcą Uczestników;
warunki uczestnictwa w Planie Motywacyjnym nie stanowią elementu umowy o pracę Uczestników ani nie są zapisane w dokumentach wewnętrznych Oddziału (np. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania);
liczba otrzymanych przez Uczestników Jednostek Planu i wysokości Quasi Dywidendy nie jest częścią oraz nie wpływa na wysokość wynagrodzenia Uczestników ze stosunku pracy jakie otrzymają oni od Oddziału oraz,
jednym z elementów warunkujących możliwość przystąpienia do Planu Motywacyjnego jest nie tyle fakt zatrudnienia w Oddziale co pozostawania zatrudnionym w jednej ze spółek należących do Koncernu,

- możliwy do osiągnięcia w przyszłości przychód związany z uczestnictwem w Planie Motywacyjnym stanowi przychód z innych źródeł.

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, dla przedmiotowej kwalifikacji przychodu bez znaczenia pozostanie także fakt, iż, zgodnie z ustaleniami wewnątrzgrupowymi, to Oddział ostatecznie ponosi ekonomiczny ciężar partycypowania Uczestników w Planie Motywacyjnym, tj. po dokonaniu wypłat na rzecz Uczestników w związku z realizacją przez nich Jednostek Planu i Quasi Dywidendy z polskiego rachunku bankowego należącego do Spółki Matki koszty przedmiotowych wypłat zostaną finalnie przeniesione do ksiąg Oddziału. Okoliczność ta nie zmienia bowiem zasadniczej kwalifikacji świadczenia uzyskiwanego nie od Oddziału będącego pracodawcą, ale od zagranicznego podmiotu, z którym Uczestników nie wiąże żaden stosunek pracy, tj. Spółki Matki.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie pieniężne związane z realizacją Jednostek Planu i otrzymaniem Quasi Dywidendy, stanowią, w opinii Wnioskodawcy, przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF. Wskazane przychody są bowiem otrzymane przez Uczestników od podmiotu, z którym nie łączą ich stosunek pracy (tj. od Spółki Matki).

Powyższe rozważania potwierdza dodatkowo sformułowanie „w szczególności" zawarte w art. 20 ustawy o PDOF, które w opinii Wnioskodawcy dowodzi, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przywołanym przepisie.

Tym samym, Uczestnicy zobowiązani są do samodzielnego wykazania przedmiotowego przychodu w zeznaniu rocznym na właściwym formularzu, który będzie opodatkowany na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, od których ani płatnik, ani podatnik w ciągu roku podatkowego nie mają obowiązku odprowadzania zaliczek. W konsekwencji, w związku z otrzymaniem przez Uczestników rozliczenia pieniężnego z tytułu uczestnictwa w Planie Motywacyjnym zaklasyfikowanego do przychodów z innych źródeł na Wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki płatnika PDOF, w tym obowiązki informacyjne wynikające z przepisów ustawy o PDOF.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w interpretacjach indywidualnych wydanych w ostatnim czasie przez organy podatkowe w analogicznych do przedstawionego w niniejszym wniosku stanach faktycznych, m.in.:

interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2018, o sygn. 0114-KDIP3-2.4011.242.2018.l.MK, w której organ uznał: „ Wskazać bowiem należy, że wypłata gotówkowa, uzyskana w następstwie nieodpłatnego nabycia udziałów fantomowych stanowiących pochodne instrumenty finansowe od podmiotu niemieckiego, stanowić będzie świadczenie od podmiotu trzeciego, tj. Spółki niemieckiej i winna być zaliczona do tego źródła przychodów, w ramach którego zostały uzyskane pochodne instrumenty finansowe. Pracowników Spółki uczestniczących w Programie nie będzie łączył ze spółką niemiecką, będącą organizatorem programu motywacyjnego stosunek pracy. Spółka zamierza zawrzeć z każdym z uczestników pisemną umowę, której treścią będzie przyznanie mu określonej w umowie wartości udziałów fantomowych. Umowa będzie umową cywilnoprawną mającą charakter zobowiązaniowy, odrębną od umowy o pracę, wiążącej uczestnika ze spółką polską. W świetle powyższego zasadnym jest uznanie, że (...) przychód pracowników Spółki polskiej z tytułu dokonanej przez Spółkę niemiecką wypłaty gotówkowej, uzyskanej w następstwie nieodpłatnego nabycia udziałów fantomowych stanowiących pochodne instrumenty finansowe należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł."
interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 września 2018 r., o sygn. 0114-KDIP3-2.4011.401.2018.2.AK1, zgodnie z którą „w takiej sytuacji nie można stwierdzić, że świadczenia pracowników związane z uczestnictwem w grupowych programach motywacyjnych, zarówno w Planie Employee Stock Option Plan, jak i Phantom Share Plan, są przez nich uzyskiwane od Wnioskodawcy jako pracodawcy. Podmiotem przekazującym opisane świadczenia jest spółka dominująca z siedzibą w Holandii, jako świadczeniodawca Programu motywacyjnego. W szczególności, przedstawione okoliczności faktyczne sprawy nie dają podstaw do uznania, że spółka z siedzibą w Holandii, jako spółka dominująca realizuje na rzecz pracowników Wnioskodawcy świadczenia „zlecone", „zorganizowane" przez Wnioskodawcę. Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, po stronie Wnioskodawcy nie powstają obowiązki płatnika określone w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń po stronie pracowników Wnioskodawcy, jako podatników. Tym samym, należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że uzyskiwane przez Uczestników przychody z uczestnictwa w Planach Employee Stock Option Plan oraz Phantom Share Plan nie stanowią dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest płatnikiem zaliczek na podatek, o którym mowa w art. 31 ww. ustawy z powyższych tytułów."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

obliczenie,

pobranie,

wpłacenie

- podatku, zaliczki.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, należy wskazać, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) - uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W szczególności, w odniesieniu do powołanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz

zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.

Analiza treści ww. przepisu wymaga wskazania, że ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami (z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Jak wynika z wyżej zacytowanego art. 12 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawarty w powołanym przepisie ma charakter przykładowego wyliczenia (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”).

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników - czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych, czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, Wnioskodawca jest oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy będącego rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii. Oddział i Spółka Matka są częścią międzynarodowego koncernu, do którego należą również inne spółki powiązane. Spółka Matka - Organizator Planu, oferuje w odniesieniu do pracowników poszczególnych podmiotów zależnych, w tym w odniesieniu do pracowników Wnioskodawcy możliwość wzięcia udziału w długoterminowym planie motywacyjnym. Nadrzędnym celem Planu Motywacyjnego jest długoterminowe powiązanie interesów pracowników Koncernu z interesami Grupy jako całości, umożliwienie uzyskiwania profitów ze wzrostu wartości rynkowej Grupy oraz pozyskiwanie i zatrzymanie Pracowników dzięki udostępnianiu im możliwości osiągnięcia dodatkowych benefitów.

Regulamin Planu został utworzony i przyjęty na podstawie odpowiedniej procedury prawnej obowiązującej w Wielkiej Brytanii. Pracownikom Oddziału spełniającym odpowiednie warunki, przyznawane są nieodpłatnie akcje fantomowe, tj. Jednostki PFS, uprawniające do otrzymania w przyszłości przez Uczestników Planu Motywacyjnego w momencie realizacji Jednostek PFS wypłaty w formie świadczenia pieniężnego. W drugim z planów, zgodnie z którym Pracownicy spełniający odpowiednie warunki, poprzez dokonywanie na dedykowane w tym celu indywidualne konto bankowe, otwarte i prowadzone przez Uczestnika w wybranym przez Uczestnika banku, regularnych miesięcznych wpłat w określonej wysokości (do ustalonego ramach Planu limitu), są uprawnieni do otrzymania, po upływie oznaczonego w regulaminie Planu Motywacyjnego okresu rozliczeniowego (zazwyczaj 12 miesięcy) określonej ilości Jednostek PIS. Ilość przyznawanych Jednostek PIS skalkulowana jest w oparciu o wysokość zgromadzonych Oszczędności na wskazanym powyżej koncie bankowym i cenie rynkowej akcji Spółki Matki. W momencie przyznania Jednostek PIS Uczestnicy otrzymują jednocześnie: Jednostki PMS, które w momencie realizacji uprawniają Uczestnika do wypłaty gotówkowej, skalkulowanej jako iloczyn liczby przyznanych Jednostek PMS i wysokości ceny akcji Spółki Matki, po zakończeniu okresu karencji wynoszącego 3 lata (i pod warunkiem pozostania w stosunku pracy).

Zarówno Jednostki PFS, Jednostki PIS i Jednostki PMS są niezbywalne, tj. Uczestnicy nie mogą przekazanych im uprawnień zbyć, przenieść ani obciążyć. Przystąpienie do Planu Motywacyjnego i posiadanie Jednostek Planu nie daje również Uczestnikom praw akcjonariusza do akcji Spółki Matki ani innego podmiotu z Grupy, w tym prawa do udziału w zysku, ani nie upoważnia w przyszłości do faktycznego nabycia przez Uczestników akcji jakiegokolwiek podmiotu z Grupy, po upływie okresu karencji. Jednocześnie, liczba otrzymanych przez Uczestników Jednostek PFS lub/oraz Jednostek PIS/Jednostek PMS nie jest częścią oraz nie wpływa na wysokość wynagrodzenia Uczestników ze stosunku pracy, jakie otrzymują oni od Oddziału.

W analizowanej sprawie wątpliwości Spółki budzi kwestia ciążących na Spółce obowiązków płatnika związanych z uczestnictwem pracowników Spółki w programie motywacyjnym organizowanym przez spółkę zagraniczną – spółkę matkę, w sytuacji przyznania uczestnikom jednostek planu w ramach planu motywacyjnego oraz realizacji jednostek i w konsekwencji otrzymania przez uczestników świadczenia pieniężnego.

W związku z powyższym, należy rozważyć, czy pracownicy związani z Wnioskodawcą stosunkiem pracy, uczestniczący w programie otrzymują powyższe świadczenia od Wnioskodawcy, czy od innego podmiotu (Spółki – matki), która kieruje plan do pracowników spółek zależnych w tym do pracowników Wnioskodawcy. Obowiązki płatnika po stronie Wnioskodawcy mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Wnioskodawcę świadczeń na rzecz osób uprawnionych.

Jak wskazano we wniosku:

Osoby uprawnione (pracownicy) w związku z uczestnictwem w Planie nabędą nieodpłatnie akcje fantomowe - jednostki PFS uprawniające do otrzymania w przyszłości świadczenia pieniężnego oraz jednostki PIS i jednostki PMS, które w momencie realizacji uprawniają uczestnika do wypłaty gotówkowej. Dodatkowo na moment realizacji jednostek PFS i PMS uczestnicy uprawnieni będą do otrzymania dywidendy. Oddział będzie obciążany kosztami realizacji praw wynikających z jednostek a także kosztami wypłaty dywidendy. Wypłaty będą dokonywane z polskiego rachunku bankowego należącego do spółki matki. Płatności pochodzić będą od spółki matki jako organizatora planu motywacyjnego. Udział Uczestników, w tym Pracowników Wnioskodawcy, w Planie Motywacyjnym jest dobrowolny i nie wynika z umowy o pracę zawartej przez Uczestników z Oddziałem ani z innych regulacji prawa pracy obowiązujących w Oddziale. Oddział nie jest na żadnym etapie planu angażowany w proces decyzyjny i na nominacje uczestników. Wszystkie ustalenia odnośnie planu podejmowane są na poziomie globalnym. Organizatorem planu jest spółka matka.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, iż przychody osób zatrudnionych w Spółce, Uczestników planu z tytułu uczestnictwa w planie motywacyjnym organizowanym przez Spółkę Zagraniczną, nie wynikają z żadnych umów zawartych przez Wnioskodawcę z pracownikami, a tym samym nie stanowią przychodu ze stosunku pracy.

Reasumując - na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika oraz informacyjne w związku nabyciem i realizacją przyznanych jednostek PFS, PIS, PMS oraz z tytułu wypłaty dywidendy przez Zagraniczną Spółkę.

Należy tym samym podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia istnienia po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika określonych w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz obowiązków informacyjnych wynikających z art. 39 ust. 1 ww. ustaw. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga natomiast, czy uzyskiwane przez osoby uprawnione świadczenia przyznane i otrzymane od Spółki zagranicznej opisane w planie powodują po ich stronie obowiązki podatkowe, w szczególności nie rozstrzyga, czy uzyskane świadczenia są przychodami w momencie ich otrzymania czy też realizacji, jak również nie rozstrzyga o ewentualnych źródłach przychodów z tego tytułu. Kwestie te nie są decydujące dla wyjaśnienia spoczywających na Spółce obowiązków płatnika, zatem organ podatkowy nie był uprawniony do dokonania rozstrzygnięcia w tym zakresie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin