Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.227.2019.1.AT
z 22 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 maja 2019 r. (data wpływu 22 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup pakietów medycznych oraz karnetów sportowych dla pracowników, członków ich rodzin oraz partnerów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup pakietów medycznych oraz karnetów sportowych dla pracowników, członków ich rodzin oraz partnerów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży elastycznych izolacji technicznych. Mając na uwadze chęć pozyskiwania najlepszych specjalistów oraz zmotywowanie pracowników do pracy, Spółka zapewnia dla swoich pracowników pozapłacowe świadczenia w postaci pakietów medycznych oraz karnetów sportowych.

Spółka posiada zawartą umowę grupowego ubezpieczenia zdrowotnego pracowników z podmiotem oferującym prywatną opiekę medyczną. W ramach powyższej umowy ubezpieczeniem, w różnych zakresach, są objęci pracownicy Spółki oraz członkowie ich rodzin i partnerzy (dalej - pakiety medyczne). Objęcie pracowników oraz członków ich rodzin opieką medyczną w ramach pakietów medycznych jest dla nich w pełni dobrowolne. Pracownik może zdecydować, czy chce skorzystać z opieki medycznej w ramach nabywanych usług medycznych oraz czy świadczenia te będą przysługiwały wyłącznie jemu, czy również członkom rodziny lub partnerowi. W ramach nabywanych przez Spółkę pakietów medycznych pracownikom przysługują takie świadczenia jak m.in. dostęp do konsultacji u lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, lekarzy specjalistów, kompleksowych badań diagnostycznych, czy kompleksowych zabiegów ambulatoryjnych. Nabywane pakiety medyczne mogą zawierać również świadczenia zdrowotne wykonywane w ramach medycyny pracy.

Spółka planuje również wprowadzenie pozapłacowych świadczeń na rzecz swoich pracowników w postaci karnetów sportowych. Pracownik korzystający z karnetu sportowego będzie uprawniony do otrzymania określonych świadczeń sportowych i rekreacyjnych (takich jak np. wstęp i korzystanie z siłowni lub basenu). Możliwość uzyskania karnetu sportowego będzie dla pracowników w pełni dobrowolna.

Pracownicy mają możliwość zakupu pakietów medycznych lub karnetów sportowych po cenie niższej niż ich wartość rynkowa (cena detaliczna). Różnica pomiędzy wartością rynkową pakietów/karnetów a kwotą uiszczaną przez pracowników jest finansowana ze środków obrotowych Spółki. Uprawnienie pracowników Wnioskodawcy do nabycia po obniżonych cenach pakietów medycznych oraz karnetów sportowych będzie wynikało z regulaminu wynagradzania, układu zbiorowego pracy lub z innych obowiązujących w Spółce przepisów o wynagradzaniu. Wartość dofinansowania do zakupu pakietów/karnetów zostanie ustalona w ww. dokumentach wewnętrznych obowiązujących u Wnioskodawcy. Spółka zakłada możliwość ustalenia dofinansowania na poziomie umożliwiającym pracownikom zakup pakietów/karnetów po cenie istotnie niższej od wartości detalicznej tych świadczeń (np. w cenie 1 zł).

Wartość karnetu sportowego oraz pakietu medycznego dla pracownika (i jego najbliższych) finansowana przez Spółkę kwalifikowana będzie do przychodu pracownika na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; dalej: „ustawa o PIT”) jako część przychodu pracownika ze stosunku pracy, od którego odprowadzone zostaną zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki, które będzie ponosiła Spółka z tytułu dofinansowania pakietów medycznych oraz karnetów sportowych (zarówno w części przypadającej na pracowników jak i na członków ich rodzin oraz partnerów) będą stanowiły dla niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, które będzie ponosić z tytułu dofinansowania pakietów medycznych oraz karnetów sportowych (zarówno w części przypadającej na pracowników, jak i na członków ich rodzin oraz partnerów) będą stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie o CIT, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zachowania lub zwiększenia swoich przychodów), a więc których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Co również istotne, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki dotyczące tego wydatku:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika, na co wskazuje praktyka, należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów lub zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Co do zasady kosztami uzyskania przychodów są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Biorąc pod uwagę, że uprawnienie pracowników Wnioskodawcy do nabycia po obniżonych cenach pakietów medycznych oraz karnetów sportowych będzie wynikało z regulaminu wynagradzania, układu zbiorowego pracy lub z innych obowiązujących w Spółce przepisów o wynagradzaniu - koszt dofinansowania pakietów/karnetów będzie stanowił koszt wynagrodzenia zasadniczego (przekazywanego w postaci pozapłacowego świadczenia polegającego na możliwości zakupu usług po cenach niższych niż detaliczne). W tym zakresie nie ulega zdaniem Wnioskodawcy wątpliwości, że koszty dofinansowania pakietów/karnetów stanowią koszty pracownicze związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz ponoszone w celu uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy również wydatki na pakiety medyczne dla członków rodzin lub partnerów pracowników należy uznać za koszty pracownicze, ponieważ są one związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodzin/partnerzy nie partycypowaliby w nabytych pakietach medycznych).

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy wydatki na zakup karnetów sportowych i pakietów medycznych dla pracowników (oraz członków ich rodzin lub partnerów) zostaną poniesione przez Spółkę w trosce o swoich pracowników. W założeniu mają one spowodować zwiększenie motywacji do pracy pracowników oraz ich lojalności wobec Spółki jako pracodawcy. Tym samym pomogą one budować wizerunek Wnioskodawcy, jako pracodawcy dbającego o swoich pracowników, a także - w przypadku pakietów medycznych - o członków rodzin i partnerów swoich pracowników. Zdaniem Wnioskodawcy, oferowanie ww. świadczeń przez Spółkę przełoży się na wyższą efektywność oraz zmniejszenie się rotacji pracowników.

Wnioskodawca uważa, że zapewnienie możliwości nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego korzystania z karnetów sportowych oraz z pakietów medycznych pozwoli Spółce również na pozyskanie najlepszych fachowców. Będzie to zatem narzędzie mające na celu zachęcenie specjalistów do aplikowania do Spółki (wysoko wykwalifikowana kadra stanowi istotny element budowania przewagi konkurencyjnej, co w konsekwencji może wpływać na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów).

Przedmiotowe wydatki stanowią zatem przejaw i wyraz starań Wnioskodawcy o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jego pracowników oraz ich najbliższych osób, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się m.in. do poprawy atmosfery pracy. Korzystanie przez pracowników z tego typu świadczeń służy integracji i poprawie komunikacji wewnętrznej pracowników, sprzyja zwiększeniu wydajności i efektywności pracy, zintegrowaniu pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji przekłada się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, zapewnienie pracownikom opieki zdrowotnej, a także ułatwienie dostępu do specjalistycznego leczenia, przełoży się na zmniejszenie absencji pracowników z powodu chorób.

Mając na uwadze powyższą argumentację Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki ponoszone przez Spółkę na dofinansowanie pakietów medycznych (zarówno w części przypadającej na pracowników jak i na członków ich rodzin oraz partnerów) oraz karnetów sportowych, pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania, mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wniosek ten potwierdza fakt, że powyższe wydatki:

• zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów (zabezpieczenia źródła przychodów),
• będą miały charakter definitywny oraz zostaną poniesione przez Spółkę,
• nie zostały wskazane w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów (tj. w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, w tym m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z 12 grudnia 2018 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.467.2018.1. JF, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłową argumentację Wnioskodawcy, zgodnie z którą (...) sfinansowanie pakietów medycznych członkom rodziny pracownika jest w rzeczywistości rodzajem świadczenia pracodawcy na rzecz pracownika - jako jedna z form wynagrodzenia pracownika za jego pracę, podczas gdy wynagrodzenia stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki. Analogiczne stanowisko można również znaleźć m.in. w interpretacji indywidualnej z 5 grudnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.410.2018.1.AR, interpretacji indywidualnej z 3 grudnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.328.2018.1.APA oraz interpretacji indywidualnej z 30 listopada 2018 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.469.2018.1.MW;
• interpretacji indywidualnej z 12 września 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.222.2018.1. PB, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się z Wnioskodawcą, że Brak możliwości zaliczenia finansowanych przez Spółkę pakietów medycznych do kosztów uzyskania przychodów pozostawałoby w sprzeczności z alternatywnym wariantem finansowania, na podstawie którego Spółka, zamiast finansować pakiety medyczne pracownikom i członkom rodzin pracowników, podwyższałaby wynagrodzenie pracownikom odpowiednio o koszt takich pakietów, a następnie pracownicy sami nabywaliby pakiety medyczne. Zaliczenie w ten sposób podwyższonego wynagrodzenia, również opodatkowanego na gruncie Ustawy PIT, do kosztów uzyskania przychodów, nie podlegałoby wówczas wątpliwości. Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy, odmienne traktowanie obu sytuacji na gruncie Ustawy CIT nie znajduje uzasadnienia.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.