Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB2.4511.116.2016.11.KR
z 5 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 stycznia 2019 r., sygn. akt II FSK 138/17 (data wpływu orzeczenia 20 lutego 2019 r.) oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 727/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 11 kwietnia 2019 r.), stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego na preferencyjnych warunkach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego na preferencyjnych warunkach.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 15 kwietnia 2016 r., znak: 1061-IPTPB2.4511.116.2016.1.KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 15 kwietnia 2016 r. (skutecznie doręczono dnia 18 kwietnia 2016 r.), zaś w dniu 27 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 25 kwietnia 2016 r.).

W dniu 16 maja 2016 r. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.), uzupełnionego pismem z dnia 23 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną znak: 1061-IPTPB2.4511.116.2016.2.KR, dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego na preferencyjnych warunkach, w której uznał stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę za nieprawidłowe. Organ podatkowy stwierdził, że zakup przez byłego pracownika Przedsiębiorstw Państwowych nieruchomości na preferencyjnych warunkach, jest źródłem przychodu dla kupującego. Przychód ten określony jest jako różnica pomiędzy wartością rynkową nieruchomości, określoną przez rzeczoznawcę majątkowego, a odpłatnością poniesioną przez byłego pracownika Przedsiębiorstw Państwowych.

Zatem, mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie powstał po stronie Wnioskodawcy (byłego pracownika, niebędącego emerytem, Przedsiębiorstw Państwowych, która zbyła przedmiotowy lokal) obowiązek podatkowy w związku z preferencyjnym nabyciem lokalu mieszkalnego. Uzyskany z ww. tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 16 maja 2016 r., znak: 1061-IPTPB2.4511.116.2016.2.KR, wniósł pismem z dnia 2 czerwca 2016 r. (data wpływu 3 czerwca 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 22 czerwca 2016 r., znak: 1061-IPTPB2.4511.116.2016.3.KR, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca reprezentowany przez Pełnomocnika złożył na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 16 maja 2016 r., znak: 1061-IPTPB2.4511.116.2016.2.KR, skargę z dnia 28 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 727/16, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Organ podatkowy po otrzymaniu nieprawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 727/16, złożył skargę kasacyjną z dnia 12 stycznia 2017 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 16 stycznia 2019 r., sygn. akt II FSK 138/17, oddalił skargą kasacyjną Organu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 727/16.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku wskazał, że: „zgodnie z art. 40a ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2015 r., poz. 2100, z późn. zm.), Przedsiębiorstwa Państwowe mogą sprzedawać nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi i samodzielne lokale mieszkalne, zwane dalej „lokalami”, oraz grunty z budynkami mieszkalnymi w budowie, nieprzydatne Przedsiębiorstwom Państwowym (ust. 1). Ustalenie ceny nieruchomości przy sprzedaży, o której mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami (ust. 2). Pracownicy i byli pracownicy Przedsiębiorstw Państwowych mający co najmniej trzyletni okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwach Państwowych, z wyjątkiem osób, z którymi stosunek pracy rozwiązany został bez wypowiedzenia z winy pracownika, posiadają pierwszeństwo nabycia lokali, których są najemcami i w których mieszkają. Cena sprzedaży lokalu podlega łącznemu obniżeniu o 6% za każdy rok zatrudnienia w jednostkach organizacyjnych Przedsiębiorstw Państwowych i o 3% za każdy rok najmu tego lokalu, nie więcej jednak niż o 95%, a spłata należności może zostać rozłożona na 60 rat miesięcznych, przy czym oprocentowanie nie może przekraczać w stosunku rocznym stopy referencyjnej, określającej minimalne oprocentowanie podstawowych operacji otwartego rynku prowadzonych przez Narodowy Bank Polski, powiększonej o 2 punkty procentowe. Jeżeli osobą uprawnioną jest emeryt lub rencista, cena nabycia lokalu ustalona jest na 5% jego wartości (ust. 4).

W przytoczonej regulacji art. 40a ustawy o lasach, ustawodawca ustalił krąg osób uprawnionych wskazując, że posiadają one pierwszeństwo nabycia lokali, a także sposób ustalenia ceny oraz warunki, kryteria i wielkość obniżenia ceny za sprzedawane nieruchomości, o jakich jest mowa w art. 40a ust. 1.

Uzyskanie korzyści o charakterze majątkowym nie jest równoznaczne z osiągnięciem przychodu z nieodpłatnego świadczenia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nieodpłatne świadczenie. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatne świadczenie obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10).”

Sąd podkreślił, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażono już pogląd, że sprzedaż mieszkania z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia, a ponadto na skutek tej czynności prawnej nie następuje otrzymanie nieodpłatnego świadczenia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie stanowi, że przychód z nieodpłatnego świadczenia powstaje wówczas, gdy podatnik takie świadczenie otrzyma. Wyrażając wolę udzielenia bonifikaty Przedsiębiorstwa Państwowe nie wykonują na rzecz przyszłego kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje.

W konsekwencji, mimo że nabywca nieruchomości uzyskuje niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyskuje przychodu z tego źródła (zob. np. wyrok z 23 sierpnia 2012 r. sygn. II FSK129/11, wyrok z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 731/15).

Podzielając stanowisko i zawartą w powyższych wyrokach argumentację Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że udzielenie bonifikaty jest dla nabywcy nieruchomości neutralne podatkowo.

W dniu 11 kwietnia 2019 r. do Organu podatkowego wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 727/16, w którym Sąd stwierdził, że: „podmiot, który zamierza sprzedać nieruchomość z bonifikatą nie wykonuje na rzecz kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje. (…) W tej sytuacji należy przyjąć, że ustalenie ceny odbiegającej od wartości rynkowej, nie stanowi świadczenia na rzecz kupującego. Jest to wyrażenie woli przez ustawodawcę, który postanawia, iż realizując cele przedmiotowej regulacji, sprzeda nieruchomość po obniżonej cenie określonej kategorii nabywców”.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego na preferencyjnych warunkach wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ podatkowy.

Stosownie do art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na mocy aktu notarialnego z dnia 9 lipca 2015 r. Wnioskodawca nabył samodzielny lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w budynku trzyrodzinnym, umiejscowionym na działce gruntu o powierzchni 4 936 m ². Wartość przedmiotowego lokalu mieszkalnego przed obciążeniem hipoteką w wysokości 190 000 zł została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 200 000 zł, w tym wartość udziału 22746/6802 części gruntu działki wynosi 35 000 zł. Sprzedaż lokalu nastąpiła w trybie art. 40a ust. 1-4 i ust. 9 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach.

Wnioskodawca jest byłym pracownikiem Przedsiębiorstw Państwowych, nie jest emerytem i posiada 23-letni staż pracy. Z uwagi na ww. staż pracy, nabycie nastąpiło z zastosowaniem 95% bonifikaty od wartości ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego za kwotę 10 000 zł. Sprzedaż z zastosowaniem bonifikaty ma charakter warunkowy, gdyż sprzedający ma żądanie zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji, jeżeli Wnioskodawca przed upływem 5 lat od dnia nabycia zbędzie ten lokal lub będzie wykorzystywał na cele inne niż mieszkaniowe. Celem zabezpieczenia wierzytelności o zwrot kwoty udzielonej bonifikaty na ww. prawie do lokalu mieszkalnego, Wnioskodawca ustanowił hipotekę umowną do kwoty 190 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło zgodnie z treścią art. 40 ust. 1-4 oraz 9 ustawy o lasach tj. w drodze skorzystania z pierwszeństwa nabycia lokali wolnych. Sprzedaż została poprzedzona ogłoszeniem o sprzedaży pustostanów, które zostało zamieszczone w Biuletynie Informacyjnym Nr 5 z dnia 10 maja 2015 r. oraz w gazecie w dniu 12 maja 2015 r., a zatem oferta sprzedaży została skierowana do szerokiego grona odbiorców. Zgodnie z ww. ogłoszeniem „Jeżeli w terminie jednego miesiąca od dnia ukazania się niniejszego ogłoszenia wpłynie tylko jeden wniosek, to sprzedaż nastąpi stosując odpowiednio przepis § 5 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 1 października 2013 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 1206). W przypadku większej ilości wniosków zostanie przeprowadzony przetarg ograniczony.” Wnioskodawca był jedyną osobą, która złożyła wniosek, a więc przetarg ograniczony nie został przeprowadzony. Wnioskodawca jest byłym pracownikiem Nadleśnictwa, tj. Nadleśnictwa sprzedającego lokal. Nie był On najemcą nabytego lokalu mieszkalnego – pustostanu w chwili jego sprzedaży, natomiast był najemcą przedmiotowego lokalu w okresie, kiedy był pracownikiem Przedsiębiorstw Państwowych, tj. przed dniem 31 maja 2004 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota zastosowanej bonifikaty stanowi przychód do opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, bonifikata nie jest przychodem do opodatkowania. Na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podlegają przychody, którymi są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, zaś w przypadku świadczeń częściowo odpłatnych – przychodem jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń a odpłatnością ponoszona przez podatnika. Warunkiem traktowania jako przychód świadczenia w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń jest fakt ich realnego „otrzymania” przez podatnika, zaś słowo „otrzymane” w odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych oznacza, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość oraz skonkretyzować odbiorcę. Wnioskodawca uważa, że sprzedający nie ma wpływu na wysokość bonifikaty, gdyż jest ona uzależniona od udokumentowanego stażu pracy, a przelicznik lat pracy wynika z ustawy, a nie jest wyrazem woli sprzedającego. Wyrażenie woli przez sprzedającego na sprzedaż lokalu mieszkalnego z bonifikatą nie powoduje, że podmiot, który sprzedaje nieruchomość wykonuje na rzecz nabywcy (Wnioskodawcy) jakiekolwiek świadczenie, zaś kupujący żadnego świadczenia od zbywcy nie otrzymuje. Ponadto wymaga podkreślenia fakt, że bonifikata ma charakter warunkowy, w określonym przedziale czasowym, tj. okresie 5 lat. W przypadku zbycia przez Wnioskodawcę nabytego lokalu lub wykorzystywania na cele inne niż mieszkaniowe w tym okresie, jest On obowiązany do zwrotu kwoty równej bonifikacie po jej waloryzacji. Dopiero po upływie tego okresu bonifikata staje się bezwarunkowa, a nabywca może w sposób nieograniczony dysponować nieruchomością.

Dla zabezpieczenia wierzytelności sprzedawcy o zwrot kwoty bonifikaty ustanowiona została na rzecz sprzedającego hipoteka umowna do kwoty 190 000 zł, która stanowi obciążenie nabytego lokalu mieszkalnego. Zgodnie z ustalonym i ugruntowanym orzecznictwem sądowym, wysokość wpisanej hipoteki obciąża (obniża) wartość nieruchomości o kwotę wpisu hipotecznego.

W ocenie Wnioskodawcy nabycie przedmiotowego lokalu z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia lub częściowo odpłatnego świadczenia z uwagi na to, że na skutek tej czynności prawnej nie nastąpiło „otrzymanie” nieodpłatnego świadczenia w realny, konkretny sposób, zaś cena nieruchomości z bonifikatą nie jest ustalana przez sprzedawcę – Przedsiębiorstwa Państwowe, lecz jest wyliczana zgodnie z ww. ustawą z uwzględnieniem stażu pracy, a zastosowana bonifikata ma charakter warunkowy, a nie ostateczny.

Reasumując, ustalenie ceny nieruchomości z zastosowaniem bonifikaty nie stanowi świadczenia na rzecz kupującego, nie jest wyrazem indywidualnego ustalenia zbywcy na rzecz Wnioskodawcy i ma charakter warunkowy. Zatem, jeżeli bonifikata ustalana jest ściśle na zasadach określonych w ustawie i ma charakter warunkowy, uzależniona jest od stażu pracy, a krąg osób uprawnionych do zakupu jest szeroki to jej zastosowanie jest podatkowo obojętne.

Należy również podkreślić, że bonifikaty udzielane kupującym w przypadku sprzedaży mieszkań komunalnych również nie podlegają opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik jest zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego z uwzględnieniem przychodów ze wszystkich źródeł, wskazanych w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Specyfikacja źródeł przychodu z art. 10 w zakresie ust. l pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na „inne źródła” nie precyzując o jakie źródła chodzi, natomiast z uwagi na brzmienie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przez to rozumieć, że przychodami są „otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”.

Ustawa podatkowa nie definiuje pojęcie „nieodpłatne świadczenie”, natomiast zostało ono zdefiniowane przez orzecznictwo. W konsekwencji utrwalonej linii orzeczniczej przyjmuje się, że termin ten obejmuje wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy o charakterze bezwarunkowym, a uzyskanie tej korzyści musi nastąpić w realny, konkretny sposób i być zindywidualizowane do konkretnego podmiotu, a nie skierowane do nieokreślonej abstrakcyjnej grupy podmiotów.

Taka definicja wskazuje zatem na warunki konieczne do spełnienia, aby można było mówić o „innym nieodpłatnym świadczeniu”, które mieści się w zakresie „innych źródeł”, podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa podatkowa nie wskazuje konkretnego przepisu, który mówi o tym, że kwota zastosowanej bonifikaty nie stanowi przychodu do opodatkowania, gdyż ustawa podatkowa wskazuje w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jedynie źródła przychodów, które podlegają opodatkowaniu zgodnie z ustawą. Obowiązkiem podatnika zgodnie z dyspozycji z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest rozliczyć w zeznaniu podatkowym wszystkie przychody, tj. także te, które obejmują „nieodpłatne świadczenia”.

Wnioskodawca podał, że z uwagi na fakt, że ustawa podatkowa nie zawiera definicji nieodpłatnego świadczenia, jest zobowiązany posłużyć się w tym zakresie definicją wypracowaną w orzecznictwie.

Punktem wyjścia jest zatem ustalenie warunków jakie muszą być spełnione, aby przychód podatnika mieścił się w pojęciu „nieopłatnego świadczenia”. Po pierwsze następuje uzyskanie korzyści - warunek ten nie jest spełniony z uwagi na okoliczność, że w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę nabytego lokalu w okresie 5 lat lub wykorzystywania na inne cele niż mieszkaniowe Wnioskodawca jest obowiązany do zwrotu kwoty równej bonifikacie po jej waloryzacji. Oznacza to, że bonifikata ma charakter warunkowy.

Po drugie przysporzenie musi być kosztem innego podmiotu, musi być nieodpłatne i niezwiązane z inną formą ekwiwalentu - warunek ten także nie jest spełniony, gdyż zbywca ma roszczenie o zwrot bonifikaty, zabezpieczone wpisem hipotecznym do kwoty bonifikaty, tj. 190 000 zł. Niewątpliwie roszczenie zbywcy lokalu mieszkalnego zabezpieczone hipoteką stanowi formę ekwiwalentu.

Po trzecie przysporzenie musi być skierowane do konkretnej osoby i być wyrazem określonej woli zbywcy. Natomiast ustawa o lasach w sposób jednoznaczny określa warunki udzielania bonifikat i wysokość stawek procentowych stosowanych obniżeń, pozbawiając Przedsiębiorstwa Państwowe czy ich komórki terenowe jakiejkolwiek swobody decyzyjnej w tym zakresie. Zatem, nie jest spełniony warunek swobody i decyzji zbywcy w zakresie ceny lub udzielonej bonifikaty. Orzecznictwo wypracowało stanowisko, że przysporzenie majątkowe musi być skierowane do konkretnej osoby, a nie do nieokreślonej grupy potencjalnych nabywców. Podobnie w interpretacji Nr IPTPB3/4511-264/15-2/MS Organ podatkowy uznał, że jeżeli prawo do bonifikaty nie jest ograniczone do konkretnych osób lecz wynika z przepisów generalno-abstrakcyjnych to korzyść z tej bonifikaty należy uznać za neutralną podatkowo. Niewątpliwie w przypadku Wnioskodawcy informacja o sprzedaży samodzielnego lokalu mieszkalnego (pustostanu) kierowana była do szerokiego grona odbiorców, a więc prawo do bonifikaty nie zostało ograniczone do konkretnych osób lecz wynikało z przepisów generalno-abstrakcyjnych tj. zapisów w ustawie o lasach.

W ocenie Wnioskodawcy, niewątpliwie kwota bonifikaty nie jest równoznaczna z osiągnięciem przychodu z nieodpłatnego świadczenia i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (vide np. wyrok WSA w Gorzowie Wlkp., sygn. akt I SA/Go 428/13).

Reasumując, Wnioskodawca stwierdził, że kwota bonifikaty nie stanowi przychodu do opodatkowania z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki do zakwalifikowania jej do „nieodpłatnego świadczenia” mieszczącego się w kategorii „innych źródeł” wskazanych w ustawie podatkowej.

Zatem, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania przychodu, który nie został wskazany w enumeratywnym, tj. zamkniętym katalogu źródeł przychodu z ustawy podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, uwzględniając orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 727/16, i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 stycznia 2019 r., sygn. akt II FSK 138/17, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 727/16, i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 stycznia 2019 r., sygn. akt II FSK 138/17.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.