Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.275.2019.1.AR
z 27 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019r. poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w związku ze sprzedażą środka trwałego sfinansowanego częściowo dotacją, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pełną wartość niezamortyzowanej części jego wartości początkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej: „Wnioskodawca”) została zawiązana w celu realizacji zadań własnych Gminy Miasta B. w zakresie gospodarki odpadami, utrzymania czystości i porządku w gminie oraz ochrony środowiska.

Spółka prowadzi działalność w zakresie przyjmowania odpadów do unieszkodliwiania/przetwarzania, segregowania odpadów, odbierania odpadów od bezpośrednich wytwórców oraz oczyszczania miasta B.

Siedzibą spółki jest B. Spółka jest tym samym polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez wzglądu na miejsce ich osiągania.

W latach 2013-2015 Spółka realizowała inwestycję budowy Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadów Komunalnych w B. (dalej: „ZTPOK”). ZTPOK to ekologiczna instalacja, w której unieszkodliwiane są odpady komunalne i jednocześnie wytwarzana jest energia elektryczna oraz cieplna. Na przeprowadzenie inwestycji Wnioskodawca otrzymał dotację z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

W związku z inwestycją ZTPOK, w 2015 r. Spółka zakupiła samochód ciężarowy, który z dniem 1 września 2015 r. został przyjęty do użytkowania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy. Nabycie pojazdu nastąpiło zatem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Podobnie jak wyżej wspomniana inwestycja, również nabycie przedmiotowego pojazdu częściowo zostało sfinansowane dotacją.

Wartość początkowa pojazdu została ustalona na zasadach ogólnych, tj. w oparciu o kwotę wydatków poniesionych na jego nabycie lub wytworzenie bez pomniejszenia tej wartości o kwotę uzyskanej dotacji. Wartość początkowa pojazdu przekroczyła wartość wskazaną w art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (wówczas 3 500,00 zł).

Po wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych Spółka rozpoczęła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej, jednak z uwagi na okoliczność, że nabycie samochodu zostało częściowo sfinansowane z dotacji udzielonej Spółce przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów od tej części wartości początkowej środka trwałego, która odpowiadała wydatkom na jego nabycie zwróconym Podatnikowi w formie dotacji. W pozostałym zakresie, Wnioskodawca zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej pojazdu.

W styczniu 2019 r. przedmiotowy pojazd uległ wypadkowi. Wskazane zdarzenie spowodowało, że znacznie zmniejszyła się jego przydatność dla działalności Spółki. Po ocenie jego stanu technicznego oraz dostępnych opcji jego wykorzystania, Spółka podjęła decyzję, że nie będzie ponosić wydatków na jego naprawę i dokona odpłatnego zbycia.

W związku z powyższym, w dniu 28 lutego 2019 r. Wnioskodawca sprzedał przedmiotowy środek trwały innej spółce (podmiotowi niepowiązanemu).

Na dzień sprzedaży dokonane odpisy amortyzacyjne nie pokryły w pełni wartości początkowej danego środka trwałego.

Wątpliwości Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą pojazdu wywołuje kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pełnej wartości niezamortyzowanej części wartości początkowej środka trwałego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą środka trwałego (pojazdu) Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie środka trwałego, w tym w części sfinansowanej w formie dotacji z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (tj. pełną wartość niezamortyzowanej części wartości początkowej środka trwałego)?

W ocenie Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą środka trwałego (pojazdu) ma on prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na jego nabycie, w tym w części sfinansowanej w formie dotacji z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów).

Powyższe oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów może zostać zaliczona niezamortyzowana jeszcze wartość środka trwałego w tej części, w której wydatki na jego nabycie nie mogłyby stanowić kosztów uzyskania przychodów, gdyby amortyzacja była dalej kontynuowana.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej: „u.p.d.o.p.”). amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 u.p.d.o.p., zwane środkami trwałymi.

Na podstawie art. 16d ust. 2 u.p.d.o.p., składniki majątku, o których mowa w art. 16a, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a (art. 16f ust. 1 u.p.d.o.p.).

Jak stanowi art. 16g pkt 1 u.p.d.o.p. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się, w razie odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p.).

Przepis art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

–wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p.).

Mając na uwadze powyższy stan prawny, w ocenie Wnioskodawcy nie powinno budzić wątpliwości, że w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć niezamortyzowaną jeszcze część wartości początkowej, w tym w części sfinansowanej w formie dotacji z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, pomimo, że odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej nie stanowiłyby kosztów uzyskania przychodów w przypadku kontynuacji amortyzacji.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. wyłącza z kategorii kosztów uzyskania przychodów jedynie odpisy z tytułu zużycia środków trwałych. Ponadto przytoczony przepis odnosi się wyłącznie do „wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie tych środków, zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie”.

Natomiast przypadku zbycia pojazdu, podstawą do zaliczenia wydatków na jego nabycie do kosztów podatkowych jest bezpośrednio art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.d.o.p., który odwołuje się do tego pojęcia wprost, a nie jedynie do wartości mu odpowiadającej. W przypadku zastosowania tego przepisu do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w związku z nabyciem środka trwałego, a nie odpisy amortyzacyjne. Bez znaczenia jest w tym kontekście sposób sfinansowania zakupu tego środka trwałego.

Suma dokonanych odpisów amortyzacyjnych jest natomiast jedynie elementem kalkulacyjnym wartości kosztów uzyskania przychodów według art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.d.o.p. i w myśl tej regulacji pomniejsza wartość kosztów podatkowych zarówno w części zaliczonej uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, jak i w części, która nie mogła być do kosztów zaliczona z uwagi na istniejące ograniczenie ustawowe.

Tym samym wyłączenia z art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. nie można rozszerzyć na przypadek odpłatnego zbycia środka trwałego. Na potwierdzenie powyższej tezy Wnioskodawca wskazuje, iż w prawie podatkowym istnieje obowiązek ścisłego interpretowania przepisów, a tym samym niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej na niekorzyść podatnika. Nie jest w szczególności dopuszczalne tworzenie w drodze wykładni lub analogii nowych stanów podatkowych. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo w historycznym już wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 października 1992 r. (sygn. III ARN 50/92): „Fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca. W tym konkretnym wypadku doprowadziłaby ona do rozszerzenia zakresu ustawy przez objęcie nią nowych tytułów opodatkowania. Oznaczałoby to przekroczenie przy pomocy wykładni praktycznej i to dokonywanej przez organ administracji skarbowej, a zatem przez stronę sporu, granicy, która w utrwalonej tradycji prawa europejskiego może być przekraczana tylko i wyłącznie przez ustawodawcę. Dodać tu trzeba, iż zasada niedopuszczalności rozszerzenia zakresu opodatkowania w drodze wykładni jest uznana także w Polsce.”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również dotychczas wydane interpretacje organów podatkowych, a mianowicie:

• wydana przez Ministra Finansów w dniu 11 marca 2016 r. zmiana interpretacji indywidualnej (Znak: DD9/033/494/BRT/2013/RD-124989),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Znak: IBPB-1-2/4510- 21/16/KP z 3 marca 2016 r.,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Znak: ILPB3/423-659/14- 2/JG z 12 marca 2015 r.,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Znak: IBPBI/2/423- 7/14/MO z 16 lipca 2014 r.,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Znak: IPPB5/423-131/ 14- 2/MW z 30 kwietnia 2014 r.,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Znak: IPPB5/423-1004/13-4/KS z 20 marca 2014 r.,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Znak: IPPB5/423-1061/13-2/MW z dnia 27 lutego 2014 r.,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Znak: nr ILPB3/423-542/13- 2/EK z 5 lutego 2014 r.,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Znak: ILPB3/423-376/12- 2/EK z 17 grudnia 2012 r.,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Znak: IPPB5/423-1030/11-2/AS z dnia 11 stycznia 2012 r.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.