INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 19 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia statusu podatnika podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2011 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia statusu podatnika podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd Gminy jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i składa deklaracje VAT w związku z czynnościami dokonywanymi w imieniu i na rzecz Gminy. Gmina ma nadany NIP, nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Gmina, jako osoba prawna w obrocie gospodarczym występuje (działa) wyłącznie poprzez swoje organy. Podobnie jak to ma miejsce w przypadku Skarbu Państwa, województwa samorządowego i powiatu, które najprawdopodobniej nie mają statusu czynnych podatników podatku od towarów i usług. Urząd Gminy posiada status jednostki budżetowej, za pomocą której wykonywane są zadania gminy oraz obsługa technniczno-organizacyjna organów gminy, tj. organu stanowiącego i wykonawczego, czyli Wójta Gminy i Rady Gminy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Kto jest podatnikiem podatku od towarów i usług - Gmina czy Urząd Gminy...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnikiem podatku od towarów i usług jest Urząd Gminy (jednostka budżetowa Gminy), który jako podmiot gospodarczy płaci podatki przynależne budżetowi gminy a nie Gmina. Urząd wskazał, iż przemawiają za tym następujące argumenty:

1. Urząd Gminy jest jednostką budżetową w świetle art. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.). Podmioty, którym przyznano prawo do reprezentowania gminy z racji swojej działalności, mogą być odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Urząd Gminy jest szczególną jednostką, za pomocą której wykonywane są zadania Gminy. Urząd realizuje właśnie zadania Gminy związane z pozyskiwaniem dochodów o charakterze cywilnoprawnym np. najmu, dzierżawy, wieczystego użytkowania, gospodarki wodnej, gospodarki odpadami.
2. Urząd realizuje zadania z mocy ustawy o samorządzie gminnym (art. 9 ust.1), przypisane Gminie.
3. Ustawa o finansach publicznych w art. 249 ust. 3 stanowi, że w planie finansowym urzędu gminy ujmuje się wszystkie wydatki nieujęte w planach finansowych innych jednostek, taki plan posiada Urząd Gminy.
4. Urząd w planie kont dla Gminy nie ma przewidzianych kont do rozliczeń podatku od towarów i usług od sprzedaży mienia. Podniósł, iż wszystkie te konta występują w planie Urzędu Gminy, wobec tego nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku dla Gminy oraz Urzędu obsługującego Gminę. W opinii Urzędu, wszystkie zdarzenia gospodarcze związane z wykonywaniem budżetu zachodzą tylko w jednostkach organizacyjnych wykonujących samodzielnie budżet w ramach swoich planów finansowych a jedną z takich jednostek jest Urząd Gminy.

Zdaniem Urzędu, powyższe potwierdzają wszystkie dotychczasowe rozporządzenia Ministra Finansów normujące zasady zarówno rachunkowości jak i sprawozdawczości budżetowej, np.:

• rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej (§ 7 rozporządzenia) (Dz. U. Nr 128, poz. 861),
• rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 lutego 2010 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej (Dz. U. Nr 320, poz. 103), z którego jasno wynika, że Gmina samodzielnie nie może realizować ani dochodów ani wydatków swojego budżetu.

Urząd stwierdził, że wobec powyższego gmina nie dokonuje samodzielnie żadnej czynności opodatkowanej, czyli nie spełnia definicji określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazał, iż wszystkie faktury wystawiane są na Urząd Gminy, który posiada adres i siedzibę. Stwierdził, iż siedzibą Gminy jest Jej powierzchnia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142 , poz. 1591 ze zm.), posiada osobowość prawną wykonując zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 33 ww. ustawy, wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy.

Wobec powyższego urząd gminy należy rozumieć, jako wydzieloną część gminy, realizującą zadania w jej imieniu i na jej rzecz. Jest to więc rodzaj wewnętrznej jednostki organizacyjnej gminy. Każde działanie podejmowane przez urząd gminy w rzeczywistości nie będzie jego działaniem, lecz - przynajmniej z perspektywy ustawy o podatku od towarów i usług - działaniem samej gminy. Zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma gmina, nie zaś urząd gminy.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto, w myśl § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy zauważyć, że powyższe regulacje nie mają identycznego brzmienia. W przepisie ustawowym mowa jest o „realizowaniu zadań”, dla których organy władzy i obsługujące je urzędy zostały powołane, natomiast przepis rozporządzenia wykonawczego stanowi o czynnościach „związanych z wykonywaniem zadań publicznych”. Literalna wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że przepis rozporządzenia poprzez przewidziane w nim zwolnienie uzupełnia (rozszerza niejako) zakres czynności, z tytułu których jednostki samorządu terytorialnego nie uiszczają podatku.

Z powołanych regulacji prawnych wynika, że gmina, zarówno jako organ władzy publicznej, jak i jednostka samorządu terytorialnego jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Natomiast urząd gminy jest jedynie zespołem środków osobowych i rzeczowych, za pośrednictwem którego gmina wykonuje te czynności.

Z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami RP (Dz U. Nr 128 poz. 861 ze zm.) wynika, że nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

Stosownie do powołanego przez Urząd § 7 ww. rozporządzenia, do przychodów urzędu jednostki samorządu terytorialnego zalicza się dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego nieujęte w planach finansowych innych samorządowych jednostek budżetowych.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego” (art. 96 ust. 4 ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Urząd Gminy jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i składa deklaracje VAT, w związku z czynnościami dokonywanymi w imieniu i na rzecz Gminy. Gmina ma nadany NIP, nie jest zarejestrowana, jako podatnik VAT czynny. Gmina, jako osoba prawna w obrocie gospodarczym działa wyłącznie poprzez swoje organy. Urząd Gminy posiada status jednostki budżetowej, za pomocą której wykonywane są zadania Gminy oraz obsługa technniczno-organizacyjna organów Gminy, tj. organu stanowiącego i wykonawczego, czyli Wójta Gminy i Rady Gminy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Gmina jako osoba prawna, a nie Urząd Gminy, w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych jest podatnikiem podatku od towarów i usług, bez względu na fakt, który z tych podmiotów zawiera umowę. Urząd Gminy realizując zadania spoczywające na samorządowych osobach prawnych, a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie, jako aparat pomocniczy działający w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej.

Końcowo należy wskazać, iż w kwestii równości podmiotów wobec prawa oraz podpisywania deklaracji wydano postanowienie nr ITPP2/443-1770b/11/EB.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.