Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.260.2019.1.MS
z 11 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 24 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wystąpienia obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wystąpienia obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest również zarejestrowana jako podatnik VAT-UE. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja łopat do turbin wiatrowych. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: „WDT”). Spółka zawiera i będzie zawierać kontrakty na dostawę łopat do farm wiatrowych z innymi podmiotami z grupy, posiadającymi siedziby w różnych państwach Unii Europejskiej, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni w krajach Unii Europejskiej (dalej: „Kontrahenci”).

Proces realizacji dostaw wygląda następująco:

• Po otrzymaniu zamówienia od zagranicznego Kontrahenta Spółka przystępuje do produkcji zestawu łopat do farm wiatrowych przeznaczonych na konkretną lokalizację (według parametrów wskazanych w zamówieniu).
• Po wyprodukowaniu, gotowe łopaty są magazynowane w magazynie Spółki na terytorium Polski.
• Termin dostawy, w tym przeniesienia własności na Kontrahenta, poszczególnych łopat wskazany zostanie przez Kontrahenta na podstawie postępu prac budowlanych na terenie budowanej farmy wiatrowej.

W efekcie, moment dostawy łopat uzależniony jest w głównej mierze od postępu procesu inwestycyjnego po stronie Kontrahenta. Zdarzają się sytuacje, w których od momentu wyprodukowania łopat do momentu sprzedaży do Kontrahenta mija 2 lub 3 lata.

Z uwagi na długość procesu inwestycyjnego u Kontrahentów (tj. budowa farm wiatrowych), w celu zapewnienia płynności finansowej Spółki oraz dopływu środków niezbędnych do realizacji danego zamówienia, Wnioskodawca planuje wdrożenie rozwiązania, zgodnie z którym Spółka będzie otrzymać od Kontrahenta zaliczki na poczet przyszłej dostawy towaru, przy czym zaliczka może pokrywać do 100% ceny towaru.

Po dokonaniu dostawy towaru, Spółka wystawi na rzecz Kontrahenta fakturę dokumentującą WDT z zastosowaniem stawki 0% (przy czym Spółka spełni wszystkie wymagane prawem warunki do jej zastosowania).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie zaliczki od Kontrahenta w ramach WDT jest zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego w VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie zaliczki od Kontrahenta w ramach WDT nie jest zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego w VAT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Według art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., w WDT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach WDT rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury.

Powyższy przepis nie uzależnia powstania obowiązku podatkowego w WDT od otrzymania całości lub części zapłaty za towar będący przedmiotem dostawy.

Należy wyraźnie podkreślić, że z dniem 1 stycznia 2013 r., na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342) uchylono przepis art. 20 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, obowiązek podatkowy przy WDT powstawał w stosunku do całości lub części zapłaty otrzymanej przez Spółkę, przed dostawą w wypadku wystawienia faktury.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. nie ma odpowiednika przepisu art. 20 ust. 3 ustawy o VAT, który nakazywałby opodatkowywanie otrzymanych zaliczek przed dokonaniem WDT. W myśl obowiązujących przepisów obowiązek podatkowy rodzi wyłącznie wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów rozumiana, co do zasady, jako wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 13 ust. 1 ustawy o VAT).

Zgodnie zatem z wykładnią historyczną, skoro racjonalny ustawodawca usunął z porządku prawnego przepis uzależniający powstanie obowiązku podatkowego od otrzymania całości lub części zapłaty przed dostawą w wypadku wystawienia faktury, to należy przyjąć, że uczynił to celem uniezależnienia obowiązku podatkowego w ramach WDT, od otrzymania zaliczki.

Z powyższego należy wyciągnąć wniosek, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, otrzymanie zaliczki z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawa towarów jak i udokumentowanie tej zaliczki fakturą nie wpływa na powstanie obowiązku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej i powstania, w związku z tym obowiązku podatkowego, wynika także z art. 106b ustawy o VAT. Przepis ust. 1 pkt 4 tego artykułu wskazuje bowiem, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT.

Podobnie art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że na „żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1 (...) - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.”

Wskazane przepisy należy odczytywać w ten sposób, że nawet na żądanie Kontrahenta, Spółka nie musi wystawiać faktur dokumentujących otrzymanie zaliczek dotyczących wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru. Brak obowiązku wprost wynika z treści art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT traktując WDT jako wyjątek od obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej w przypadku otrzymania zaliczki.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez ograny podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2019 r. o nr 0115-KDIT1-3.4012.880.2018.1APR wskazał, że „(...) wystawienie przez Wnioskodawcę faktury dokumentującej otrzymanie zaliczki na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru - jak wynika z analizy przepisów regulujących kwestie obowiązku podatkowego - nie spowoduje prawnopodatkowego skutku w postaci powstania obowiązku podatkowego.”

Do podobnej konkluzji doszedł także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lutego 2017 r. o nr 3063-ILPP1-3.4512.190.2016.1.JNa stwierdzając, że „Wnioskodawczyni prawidłowo wiąże zatem powstanie obowiązku podatkowego wraz z wystawieniem faktury końcowej dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, lecz nie później niż 15. dnia miesiąca następnego po miesiącu, w którym nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, co niesie ze sobą obowiązek wykazania transakcji w ewidencji VAT, deklaracji VAT-7 i informacji VAT UE z chwilą wystawienia faktury końcowej. Z tytułu zaliczki na poczet wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie wystąpi obowiązek podatkowy.”

Podobne stanowisko zaprezentowali także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 14 grudnia 2016 r. o nr 0461-ITPP3.4512.663.2016.1.MD oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 23 września 2014 r. o nr ILPP4/443- 329/14-2/BA.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy w WDT powstanie - tak jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o VAT - 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczony zostanie towar, a otrzymanie zaliczki z tytułu WDT nie wpływa na powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r, poz. 2174 z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Według ust. 2 ww. artykułu  przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy – jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Jednym z zastrzeżeń do zasady ogólnej wskazanej powyżej jest art. 20 ustawy, który określa moment powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W związku z koniecznością dostosowania przepisów wprowadzonych dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz. Urz. UE L 189 z 22.07.2010 r., str. 1), ustawodawca krajowy dokonał z dniem 1 stycznia 2013 r. zmian w art. 20 ust. 1-3 oraz 5-7 ustawy.

Wprowadzone zmiany miały na celu zapewnienie jednolitości danych zawartych w informacjach podsumowujących i terminowości wymiany danych dokonywanych przy pomocy tych informacji podsumowujących.

Dla uporządkowania i lepszej czytelności art. 20 ustawy, dokonano jego częściowej przebudowy.

W związku ze zmianami w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego wynikającymi ze zmiany przepisów unijnych, odstąpiono od określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy lub nabycia towarów (otrzymanie tego rodzaju zapłaty nie rodzi już obowiązku podatkowego).

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Przepis powyższy zobowiązuje podatnika rozliczającego podatek z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru, chyba że przed tym dniem podatnik, będący dostawcą towarów, wystawił fakturę. Wówczas bowiem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Jednocześnie przepisy dotyczące obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów nie opisują przypadku otrzymania zaliczki. Tym samym, otrzymanie zapłaty w trybie zaliczkowym z tytułu transakcji WDT nie rodzi obowiązku podatkowego.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106n ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
   
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

• jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca - zarejestrowany i czynny podatnik VAT oraz podatnik VAT-UE - w ramach prowadzonej działalności dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Spółka zawiera i będzie zawierać kontrakty na dostawę łopat do farm wiatrowych z innymi podmiotami, posiadającymi siedziby w różnych państwach Unii Europejskiej, zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni w krajach Unii Europejskiej (dalej: „Kontrahenci”). Z uwagi na długość procesu inwestycyjnego u Kontrahentów (tj. budowa farm wiatrowych), w celu zapewnienia płynności finansowej Spółki oraz dopływu środków niezbędnych do realizacji danego zamówienia, Wnioskodawca planuje wdrożenie rozwiązania, zgodnie z którym Spółka będzie otrzymać od Kontrahenta zaliczki na poczet przyszłej dostawy towaru, przy czym zaliczka może pokrywać do 100% ceny towaru. Po dokonaniu dostawy towaru, Spółka wystawi na rzecz Kontrahenta fakturę dokumentującą WDT.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące rozstrzygnięcia kwestii, czy otrzymanie zaliczki od Kontrahenta w ramach WDT jest zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego w VAT.

Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że zgodnie z obowiązującymi obecnie przepisami otrzymanie zaliczki z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie rodzi obowiązku podatkowego. Zatem, skoro Spółka wystawi na rzecz Kontrahenta fakturę dokumentującą WDT już po dokonaniu dostawy towaru, to Wnioskodawca jako podatnik rozliczający podatek z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zobowiązany będzie do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostanie dokonana dostawa towaru, chyba że wcześniej zostanie wystawiona faktura. Wówczas bowiem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy zawierane z Kontrahentami transakcje, w związku z którymi Wnioskodawca będzie otrzymywał zaliczki, będą stanowiły wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, jak również kwestii dotyczącej prawa Spółki do zastosowania przy wystawianiu faktur dokumentujących te dostawy stawki 0%. Interpretację wydano zatem przy założeniu, że zaliczki te będą dotyczyły ww. transakcji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.