2019.06.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.155.2019.3.MR
z 7 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia z dnia 15 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2019 r. (data wpływu 26 marca 2019 r.) oraz pismem z dnia 3 czerwca 2019 r. (data wpływu 6 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy przeniesienie umów przez Y na rzecz X nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym transakcja ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach. Wniosek uzupełniono pismem z dniu 22 marca 2019 r. o informację dotyczącą wniesienia opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej oraz pismem z dnia 3 czerwca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i dokonanie dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest przedsiębiorstwem działającym w branży IT, które zajmuje się tworzeniem oprogramowania. Część wykonywanych w ramach świadczenia usług funkcji Wnioskodawca podzleca (w ramach outsourcingu) spółce powiązanej Y Sp. z o.o. (dalej: Zainteresowany). Za wykonane prace na rzecz Wnioskodawcy, Zainteresowany wystawia faktury VAT.

Zainteresowany zatrudnia na umowę o pracę osoby pracujące w dziale Z. (dziale Zasobów ludzkich). Dodatkowo w ramach tzw. współpracy „business to business” Y ma podpisane umowy z programistami prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze (liczba podpisanych umów o współpracę jest zmienna). Zainteresowany wykorzystuje efekty pracy programistów w celu świadczenia usług na rzecz X. Dział Z., działa zaś zarówno na wewnętrzne potrzeby Y jak i na rzecz X i zajmuje się zarządzaniem zasobami ludzkimi. Celem działania obu spółek, jest więc ostatecznie świadczenie usług na zewnątrz przez X. Część niezbędnych w tym celu funkcji powierzono zaś Y.

Zainteresowany świadczy usługi jedynie na rzecz X, nie ma i nie poszukuje innych klientów. Jego funkcją jest jedynie realizowanie zleconych przez X zadań. Oznacza to, że Zainteresowany nie dysponuje i nie tworzy własnej bazy klientów, a prowadząc działalność operacyjną jest uzależniony od zleceń otrzymywanych od Wnioskodawcy, poza którymi nie pełni żadnej funkcji. Zainteresowany w istocie pełni funkcje powierzone mu przez X, które są konieczne dla świadczenia przez Wnioskodawcę usług na rzecz podmiotów trzecich.

Podmiot prawa brytyjskiego posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym zarówno Wnioskodawcy jak i Zainteresowanego. Podmiot prawa brytyjskiego, X i Y kierując się potrzebą uproszczenia struktury spółek w Polsce i mając na względzie dotychczasowe trudności operacyjne jakie wiążą się z prowadzeniem działalności przez dwa, formalnie odrębne podmioty, podjęły decyzję o konsolidacji funkcji pełnionych przez X i Y w ramach jednego podmiotu. W związku z tym, jednym z rozważanych wariantów działania planowane jest przeniesienie osób współpracujących z Y (na podstawie umów o pracę i współpracujących na innych podstawach) do X i dalsze pełnienie przez nich swoich obowiązków wewnątrz struktur X.

Proces ten może obejmować rozwiązanie za porozumieniem stron umów pomiędzy tymi osobami i Y z jednoczesnym nawiązaniem ich z X lub przeniesienie praw i obowiązków z tych umów na mocy trójstronnych porozumień. Niezależnie od formalnego sposobu postąpienia z umowami, z ekonomicznego punktu widzenia transakcja będzie dla stron stanowić przeniesienie umów o pracę i umów o współpracę.

W obu przypadkach Y zobowiąże się do zapewnienia, że stroną istniejących umów z pracownikami i współpracownikami stanie się X. W związku z tym, że w ocenie stron taki proces pomiędzy podmiotami działającymi na warunkach rynkowych powinien nastąpić odpłatnie, uzgodnią one wynagrodzenie za przeniesienie ww. osób z Y do X. Wynagrodzenie zostanie ustalone na poziomie rynkowym. W momencie przeniesienia, zarówno Wnioskodawca jak i Zainteresowany będą zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT w Polsce. Po zakończeniu ww. procesu Y może istnieć nadal w celu powierzenia jej w przyszłości innych funkcji lub może zostać podjęta decyzja o zakończeniu jej bytu prawnego.

Jak wskazano wyżej, intencją Y i X jest inkorporacja w ramach X całości funkcji rozdzielonych obecnie pomiędzy dwie spółki. W ramach opisywanego zdarzenia przyszłego nie dojdzie do przeniesienia na X przez Y jakichkolwiek składników majątkowych (materialnych ani niematerialnych, w szczególności środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych). Pomiędzy stronami nie dojdzie również do przeniesienia praw z umów z klientami (ponieważ Y nie ma zewnętrznych klientów), czy zobowiązań. Jedynym przedmiotem odpłatnego świadczenia pomiędzy Y i X będzie zapewnienie, że osoby świadczące dotąd pracę lub współpracujące z Y (wyłącznie na potrzeby świadczenia usług przez Y na X), będą odtąd świadczyły pracę lub współpracowały z X.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 3 czerwca 2019 r., w części dotyczącej podatku od towarów i usług, udzielono następujących odpowiedzi na zadane przez tut. Organ pytania o treści:

Pytanie DKIS nr 1:
„Czy przeniesienie umów o pracę lub o współpracę, o których mowa we wniosku jest i czy będzie wyodrębnione organizacyjnie, finansowo, funkcjonalnie, a jeżeli tak to w jaki sposób to wyodrębnienie będzie się wyrażało (na czym będzie polegało)? Jeżeli nie, to należy wskazać jakie konkretnie rzeczy będą przedmiotem przeniesienia?”.
Odpowiedź:
Pracownicy działu Z. są wyodrębnieni w strukturze Y jako osobny dział, jednak dział ten nie jest wyodrębniony finansowo oraz funkcjonalnie. Dział Z. zabezpiecza jedynie prawidłowe wykonanie umów przez programistów związanych z Y umowami cywilnoprawnymi oraz poszukuje nowych współpracowników.
Programiści jako zewnętrzni współpracownicy Y nie są częścią struktury Y, przez co nie może być mowy o ich ewentualnym wyodrębnieniu organizacyjnym, finansowym czy funkcjonalnym.
Ponadto, Spółka wskazuje, że przedmiotem przeniesienia będą jedynie umowy o pracę (zawarte z pracownikami działu Z.) oraz umowy cywilnoprawne (zawarte z programistami prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze). W związku z tym, przedmiotem przeniesienia nie będą jakiekolwiek rzeczy.
Pytanie DKIS nr 2:
„Czy przeniesienie umów o pracę lub o współpracę będą wystarczające do samodzielnego wykonywania zadań przez Wnioskodawcę, tj. X?”.
Odpowiedź:
X w wyniku przeniesienia umów o pracę i współpracę będzie w stanie samodzielnie wykonywać zadania pełnione dotychczas przez Y, lecz tylko dlatego, że X dysponuje pozostałymi niezbędnymi zasobami, w tym bazą klientów – potencjalnych nabywców projektów, w których programiści będą pełnić rolę podwykonawców. Dodatkowo X zapewni przeniesionemu personelowi niezbędne wyposażenie i powierzchnię biurową, która nie jest przedmiotem przeniesienia z Y. Przeniesienie samego personelu do X nie byłoby wystarczające do wykonywania zadań pełnionych dotychczas przez Y. Potrzebne do tego jest zaplecze biurowe oraz baza kontaktów i znak firmowy X.
Pytanie DKIS nr 3:
„Czy X ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez Y przy pomocy nabytych pracowników na mocy przeniesienia umów o pracę lub o współpracę będących przedmiotem ww. transakcji?”.
Odpowiedź:
Działalnością prowadzoną przez Y jest świadczenie usług programistycznych na rzecz X. W tym sensie X nie będzie kontynuować działalności OITS (nie będzie świadczyć sama sobie usług). Będzie natomiast wykorzystywała przeniesiony personel w dotychczas prowadzonej przez siebie działalności, przy użyciu pozostałych posiadanych przez siebie zasobów.
Pytanie DKIS nr 4:
„Czy X będzie wykorzystywać efekty pracy ludzi, których nabędzie na mocy przeniesienia umów o pracę lub o współpracę do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług?”.
Odpowiedź:
X będzie wykorzystywała przeniesiony personel w dotychczas prowadzonej działalności, która jest opodatkowana VAT, zatem przeniesiony personel będzie również wykorzystywany do prowadzenia tej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (w zakresie podatku od towarów i usług).

Czy w kontekście opisanego zdarzenia przyszłego przeniesienie umów przez Y na rzecz X nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa o VAT)?
Czy w przypadku uznania, że przeniesienie nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a strony uzgodnią w ramach tej transakcji odpłatność, transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a po stronie OBSS powstanie prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Zdaniem Zainteresowanych, (w zakresie podatku od towarów i usług), powyżej opisane zdarzenie przyszłe jakim jest przeniesienie praw i obowiązków z umów nie będzie transakcją zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ani tym bardziej transakcją sprzedaży przedsiębiorstwa.

Przepisy prawa podatkowego przewidują odrębne skutki podatkowe dla zbycia składników majątkowych zależnie od tego czy stanowią one przedsiębiorstwo, bądź jego zorganizowaną część czy niepowiązany ze sobą zespół aktywów. Zbycie przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest bowiem, na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, wyłączone z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie transakcja taka jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych, który jest kalkulowany w oparciu o wartość przenoszonych składników majątku.

W związku z powyższym, na gruncie powołanych powyżej przepisów dla ustalenia skutków podatkowych planowanej przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego transakcji kluczowe jest ustalenie, czy zespół zbywanych składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Pojęcie przedsiębiorstwa

Ustawa o VAT nie wyjaśnia terminu „przedsiębiorstwo”. W związku z tym, definiując to pojęcie należy odnieść się do regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym, gdzie w art. 55¹ określono, że przedsiębiorstwo to zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego zawiera otwarty katalog składników przedsiębiorstwa:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą tworzyć zespół składników służących realizacji określonych zadań gospodarczych, nie zaś zbiór losowo zebranych aktywów, które nie pozwolą pełnić w sposób trwały określonej działalności gospodarczej. Tak uznał również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 kwietnia 2018 r. (sygn. I FSK 1113/16).

Uwzględniając opis sprawy i przywołane regulacje należy uznać, że planowana transakcja zbycia składników majątku przez Zainteresowanego na rzecz Wnioskodawcy nie będzie stanowić zbycia przedsiębiorstwa. Wynika to z faktu, że przedmiotem planowanej transakcji nie będzie zespół składników, które art. 55¹ KC uznaje za immanentne elementy przedsiębiorstwa.

Zgodnie z powyższą argumentacją, w ocenie Wnioskodawcy i Zainteresowanego na gruncie przepisów Ustawy o VAT planowane działanie Wnioskodawcy i Zainteresowanego nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa

Pojęcie „zorganizowana część przedsiębiorstwa” jest zdefiniowane w art. 2 ust 27e Ustawy o VAT. Definicja „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Definicja ta wymienia szereg warunków, które muszą zostać spełnione by dany zespół składników mógł być uznawany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

1. Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań

Przepisy Ustawy o VAT uznają za zorganizowaną część przedsiębiorstwa „zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania”. Z literalnego brzmienia tych przepisów należy wnioskować, że dla uznania zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa konieczne jest by wystąpiły łącznie wszystkie trzy elementy wymienione w zacytowanych wyżej przepisach. Zdaniem Wnioskodawcy, oznacza to, że jeden bądź dwa z trzech przytoczonych wyżej elementów nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zastosowanie koniunkcji oznacza, że przesłanki wymienione w przepisie muszą być spełnione łącznie by mógł on być zastosowany.

Orzecznictwo oraz interpretacje indywidualne prawa podatkowego nie określają jednoznacznie czy dla istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest konieczne by obok składników majątkowych i niemajątkowych istniały również przenoszone zobowiązania. Za immanentną cechę zorganizowanej części przedsiębiorstwa uznał zobowiązania m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 16 stycznia 2015 r., sygn. IPPB1/415-1127/14-5/MT. Natomiast m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. I FSK 1316/15 uznał, że istnienie zobowiązań nie jest konieczne do uznania zbioru składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jednocześnie jednoznaczne jest stanowisko organów podatkowych, które uznaje, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi składać się co najmniej ze składników materialnych, a także ze składników niematerialnych. Tak wskazują przykładowo interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.657.2018.2.MMA i sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.746.2018.2.MK.

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy oraz stanowiska organów podatkowych nie można uznać, że przeniesienie praw i obowiązków wynikających z umów zawartych z pracownikami działu Z. oraz umów z programistami będzie stanowić zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem świadczenia nie będzie bowiem przeniesienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, ale zapewnienie kontynuacji w X trwania umów z pracownikami i współpracownikami, dotąd zawartych z Y.

2. Organizacyjne i finansowe wyodrębnienie zespołu przenoszonych składników

Według art. 2 ust. 27e Ustawy o VAT, by zespół składników można było uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa konieczne jest by były one wyodrębnione organizacyjnie i finansowo. Oznacza to, że przenoszony majątek musi stanowić zorganizowany kompleks rzeczy, praw, obowiązków, który jest zdolny do realizacji zadań gospodarczych właściwych przedsiębiorstwu. W związku z tym należy przyjąć, że oprócz zgromadzenia składników materialnych i niematerialnych dla istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest by składniki te zostały uprzednio wyodrębnione w strukturze już istniejącego przedsiębiorstwa. Ponadto, wyodrębnienie powinno mieć widoczne odzwierciedlenie w dokumentach wewnętrznych przedsiębiorstwa takich jak statut czy regulamin.

Wyodrębnienie organizacyjne powinno być na tyle widoczne i oczywiste, że przenoszony zespół składników oderwany od przedsiębiorstwa, w którym funkcjonuje byłby w stanie działać jako niezależne przedsiębiorstwo. Zdaniem Wnioskodawcy i Zainteresowanego, należy w tym miejscu odwołać się również do definicji przedsiębiorstwa przedstawionej w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Definicja ta rozdziela definicję „zespołu składników” od ich zbioru. W opinii Wnioskodawcy, oznacza to istnienie pewnego poziomu powiązań pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Zatem, wnioskując a contrario należy przyjąć, że w przypadku nieistnienia takich powiązań nie można mówić o przedsiębiorstwie czy o zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Takie stanowisko zajął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 27 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPP3.4512.921.2016.1.EJ.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że samo nazwanie wewnętrznej jednostki organizacyjnej działem lub wydziałem nie będzie stanowić wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli jest pozorne i nie wiąże się z autonomią decyzyjną takiej jednostki (tak m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2018 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.279.2018.1.MG oraz z dnia 3 kwietnia 2018 r., sygn. 3063-ILPB2.4510.260.2016.3.EK).

Kolejną przesłanką jest finansowe wyodrębnienie części majątku istniejącego przedsiębiorstwa. O takim wyodrębnieniu możemy mówić kiedy możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do osobnego zespołu składników majątkowych. Odrębność finansowa nie oznacza automatycznie, że funkcjonująca w ramach istniejącego przedsiębiorstwa zorganizowana część przedsiębiorstwa musi być samobilansującym się oddziałem. Wystarczające jest, gdy poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych można przyporządkować przychody i koszty oraz należności zobowiązania do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Za wyodrębnienie finansowe można uznać również istnienie odrębnego budżetu, bądź odrębnych planów finansowych czy zakładowych planów kont.

Oznacza to odrębne ewidencjonowanie przychodów i kosztów na osobnym rachunku bankowym związanym ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa (tak m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.133.2018.1.BS).

Zawarte przez Y umowy z pracownikami i współpracownikami nie mają, zdaniem Wnioskodawcy i Zainteresowanego, charakteru wyodrębnienia organizacyjnego czy finansowego. Jako, że przedmiotem transakcji ma być przeniesienie jedynie „zasobów ludzkich” rozumianych jako pracownicy i współpracownicy Y, nie zaś zorganizowanego zespołu składników, nie ma miejsca ich wyodrębnienie w strukturach Y. W kwestii umów o współpracę z programistami, które są przypisane do spółki Y sytuacja jest analogiczna.

Umowy te zawarła Y i mają one na celu umożliwienie wykonywania na rzecz X usług programistycznych, zatem same prawa z umów cywilnoprawnych nie mają jakiegokolwiek charakteru odrębności organizacyjnej czy finansowej, jak i nie wiążą się z żadnymi składnikami majątkowymi.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz stanowiska organów podatkowych należy jednoznacznie wskazać, że prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę oraz z umów o współpracy z programistami nie mogą być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa ze względu na brak odrębności organizacyjnej i finansowej.

3. Wyodrębnienie funkcjonalne i zdolność do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych

Aby zespół składników majątkowych przedsiębiorstwa mógł zostać uznany za jego zorganizowaną część musi być również wyodrębniony funkcjonalnie, a w konsekwencji posiadać potencjalną zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej jako samodzielny, niezależny podmiot. Oznacza to, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą tworzyć elementy pozostające we wzajemnych relacjach pozwalających mówić o nich jako o zespole składników, które dodatkowo są w stanie pełnić dotychczasowe funkcje jako niezależna w pełni odrębna i funkcjonalna całość.

W opinii Wnioskodawcy i Zainteresowanego, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie można zatem uznać luźnego i niezorganizowanego zbioru składników majątkowych, a nawet powiązanego zespołu składników majątkowych, który jednak nie służy prowadzeniu określonej działalności gospodarczej. Dodatkowo składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić podmiotowi przejmującemu podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa (tak m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 28 sierpnia 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.241.2018.3.JF oraz z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. 3063-ILPP2-2.4512.35.2017.2.EW).

Zdaniem Wnioskodawcy i Zainteresowanego przesłanka wyodrębnienia funkcjonalnego i możliwości prowadzenia działalności przez przenoszone składniki jako samodzielny podmiot nie jest w opisywanej sytuacji spełniona.

Samo istnienie umów o pracę i umów o współpracę zawartych przez Y (a tylko te umowy będą przedmiotem transakcji) nie daje możliwości pełnienia samodzielnych funkcji gospodarczych, czy tym bardziej nie stanowi samodzielnego przedsiębiorstwa mogącego realizować te funkcje. Intencją stron jest bowiem przeniesienie zasobów ludzkich pomiędzy spółkami. Nie dojdzie natomiast do przeniesienia jakichkolwiek innych elementów koniecznych do realizowania zadań gospodarczych, czy pełnienia funkcji samodzielnego przedsiębiorstwa takich jak zasoby materialne (środki trwałe, wyposażenie), umowy z klientami, czy choćby baza potencjalnych kontrahentów.

Podobnie dział Z. zajmujący się zarządzaniem zasobami ludzkimi, pełni tę funkcję wyłącznie na wewnętrzne potrzeby Zainteresowanego i (w ramach outsourcingu) na rzecz Wnioskodawcy – nie posiada zewnętrznych klientów (choćby potencjalnych). Ponadto, pełnienie przez niego swoich funkcji w oparciu o same „zasoby ludzkie” bez pozostałych składników materialnych jest niemożliwe.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy oraz stanowiska organów podatkowych, w przedstawionym opisie sprawy planowane przeniesienie umów przez Zainteresowanego na rzecz Wnioskodawcy nie będzie stanowiło zbycia przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy i Zainteresowanego, w przypadku uznania, że przeniesienie umów z pracownikami i współpracownikami nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a strony uzgodnią w ramach tej transakcji odpłatność, będzie ona podlegała opodatkowaniu VAT, zaś po stronie OBSS powstanie prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 6 Ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W przypadku zatem uznania, że opisane zdarzenie przyszłe nie stanowi takiej transakcji będzie ona podlegać przepisom Ustawy o VAT.

W myśl, art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. W ramach przeniesienia umów zarówno Wnioskodawca jak i Zainteresowany będą działali w charakterze podatników VAT.

Zgodnie z art. 86 Ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca przejmie umowy z pracownikami i współpracownikami w celu realizowania w swoich wewnętrznych strukturach funkcji dotąd wyoutsourcowanych do Zainteresowanego. Transakcja ta jest zaplanowana w celu usprawnienia i poprawy efektywności świadczenia usług przez Wnioskodawcę.

Przyjmując, że przeniesienie umów będzie stanowiło odpłatną usługę świadczoną przez Zainteresowanego na rzecz Wnioskodawcy, przy udokumentowaniu jej fakturą VAT, w ocenie Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo odliczenia VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części.

Przepisy ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego – czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Ponadto, ustawodawca na mocy art. 6 pkt 1 ustawy wyłączył z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e ustawy, przez którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana cześć przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako np. dział, wydział, oddział. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych. Przy czym, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Zatem, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Okolicznością determinującą możliwość wyłączenia na mocy art. 6 pkt 1 ustawy stosowania przepisów ustawy określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy nie miały zastosowania do zbywanego mienia musi ono – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (X) jest przedsiębiorstwem działającym w branży IT, które zajmuje się tworzeniem oprogramowania. Część wykonywanych w ramach świadczenia usług funkcji Wnioskodawca podzleca spółce powiązanej, tj. Zainteresowanemu (Y). Za wykonane prace na rzecz Wnioskodawcy, Zainteresowany wystawia faktury VAT. Zainteresowany zatrudnia na umowę o pracę osoby pracujące w dziale Z. (dziale Zasobów ludzkich). Dodatkowo w ramach tzw. współpracy „business to business” Y ma podpisane umowy z programistami prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze (liczba podpisanych umów o współpracę jest zmienna). Zainteresowany wykorzystuje efekty pracy programistów w celu świadczenia usług na rzecz X. Dział Z., działa zaś zarówno na wewnętrzne potrzeby Y jak i na rzecz X i zajmuje się zarządzaniem zasobami ludzkimi. Zainteresowany świadczy usługi jedynie na rzecz X, nie ma i nie poszukuje innych klientów. Jego funkcją jest jedynie realizowanie zleconych przez X zadań. Oznacza to, że Zainteresowany nie dysponuje i nie tworzy własnej bazy klientów, a prowadząc działalność operacyjną jest uzależniony od zleceń otrzymywanych od Wnioskodawcy, poza którymi nie pełni żadnej funkcji. Zainteresowany w istocie pełni funkcje powierzone mu przez X, które są konieczne dla świadczenia przez Wnioskodawcę usług na rzecz podmiotów trzecich. Podmiot prawa brytyjskiego posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym zarówno Wnioskodawcy jak i Zainteresowanego. Podmiot prawa brytyjskiego, X i Y kierując się potrzebą uproszczenia struktury spółek w Polsce i mając na względzie dotychczasowe trudności operacyjne jakie wiążą się z prowadzeniem działalności przez dwa, formalnie odrębne podmioty, podjęły decyzję o konsolidacji funkcji pełnionych przez X i Y w ramach jednego podmiotu. W związku z tym, jednym z rozważanych wariantów działania planowane jest przeniesienie osób współpracujących z Y (na podstawie umów o pracę i współpracujących na innych podstawach) do X i dalsze pełnienie przez nich swoich obowiązków wewnątrz struktur X. Proces ten może obejmować rozwiązanie za porozumieniem stron umów pomiędzy tymi osobami i Y z jednoczesnym nawiązaniem ich z X lub przeniesienie praw i obowiązków z tych umów na mocy trójstronnych porozumień. Niezależnie od formalnego sposobu postąpienia z umowami, z ekonomicznego punktu widzenia transakcja będzie dla stron stanowić przeniesienie umów o pracę i umów o współpracę. W obu przypadkach Y zobowiąże się do zapewnienia, że stroną istniejących umów z pracownikami i współpracownikami stanie się X. W związku z tym, że w ocenie stron taki proces pomiędzy podmiotami działającymi na warunkach rynkowych powinien nastąpić odpłatnie, uzgodnią one wynagrodzenie za przeniesienie ww. osób z Y do OBSS. Wynagrodzenie zostanie ustalone na poziomie rynkowym. W momencie przeniesienia, zarówno Wnioskodawca jak i Zainteresowany będą zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT w Polsce. Po zakończeniu ww. procesu Y może istnieć nadal w celu powierzenia jej w przyszłości innych funkcji lub może zostać podjęta decyzja o zakończeniu jej bytu prawnego. Intencją Y i X jest inkorporacja w ramach OBSS całości funkcji rozdzielonych obecnie pomiędzy dwie spółki. W ramach opisywanego zdarzenia przyszłego nie dojdzie do przeniesienia na X przez Y jakichkolwiek składników majątkowych (materialnych ani niematerialnych, w szczególności środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych). Pomiędzy stronami nie dojdzie również do przeniesienia praw z umów z klientami (ponieważ Y nie ma zewnętrznych klientów), czy zobowiązań. Jedynym przedmiotem odpłatnego świadczenia pomiędzy Y i X będzie zapewnienie, że osoby świadczące dotąd pracę lub współpracujące z Y (wyłącznie na potrzeby świadczenia usług przez Y na X), będą odtąd świadczyły pracę lub współpracowały z X. Pracownicy działu Z. są wyodrębnieni w strukturze Y jako osobny dział, jednak dział ten nie jest wyodrębniony finansowo oraz funkcjonalnie. Dział Z. zabezpiecza jedynie prawidłowe wykonanie umów przez programistów związanych z Y umowami cywilnoprawnymi oraz poszukuje nowych współpracowników. Programiści jako zewnętrzni współpracownicy Y nie są częścią struktury Y, przez co nie może być mowy o ich ewentualnym wyodrębnieniu organizacyjnym, finansowym czy funkcjonalnym. Ponadto, przedmiotem przeniesienia będą jedynie umowy o pracę (zawarte z pracownikami działu Z.) oraz umowy cywilnoprawne (zawarte z programistami prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze). W związku z tym, przedmiotem przeniesienia nie będą jakiekolwiek rzeczy. OBSS w wyniku przeniesienia umów o pracę i współpracę będzie w stanie samodzielnie wykonywać zadania pełnione dotychczas przez Y, lecz tylko dlatego, że X dysponuje pozostałymi niezbędnymi zasobami, w tym bazą klientów – potencjalnych nabywców projektów, w których programiści będą pełnić rolę podwykonawców. Dodatkowo X zapewni przeniesionemu personelowi niezbędne wyposażenie i powierzchnię biurową, która nie jest przedmiotem przeniesienia z Y. Przeniesienie samego personelu do X nie byłoby wystarczające do wykonywania zadań pełnionych dotychczas przez Y. Potrzebne do tego jest zaplecze biurowe oraz baza kontaktów i znak firmowy X. Działalnością prowadzoną przez Y jest świadczenie usług programistycznych na rzecz X. W tym sensie X nie będzie kontynuować działalności Y (nie będzie świadczyć sama sobie usług). Będzie natomiast wykorzystywała przeniesiony personel w dotychczas prowadzonej przez siebie działalności, przy użyciu pozostałych posiadanych przez siebie zasobów.

W pierwszej kolejności, wątpliwości Zainteresowanych dotyczą kwestii ustalenia, czy przeniesienie umów przez Y na rzecz X nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do przeniesienia na X przez Y jakichkolwiek składników majątkowych (materialnych ani niematerialnych, w szczególności środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych). Pomiędzy stronami nie dojdzie również do przeniesienia praw z umów z klientami (ponieważ Y nie ma zewnętrznych klientów), czy zobowiązań. Jedynym przedmiotem odpłatnego świadczenia pomiędzy Y i X będzie zapewnienie, że osoby świadczące dotąd pracę lub współpracujące z Y (wyłącznie na potrzeby świadczenia usług przez Y na X), będą odtąd świadczyły pracę lub współpracowały z X. W opisanej sytuacji nie dojdzie do przeniesienia jakichkolwiek innych elementów koniecznych do realizowania zadań gospodarczych, czy pełnienia funkcji samodzielnego przedsiębiorstwa takich jak zasoby materialne (środki trwałe, wyposażenie), umowy z klientami, czy choćby baza potencjalnych kontrahentów.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że planowana transakcja zbycia składników majątku przez Zainteresowanego na rzecz Wnioskodawcy nie będzie stanowić zbycia przedsiębiorstwa bowiem nie obejmuje wszystkich składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego. W analizowanej sytuacji nie można więc uznać, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo.

Z opisu sprawy wynika również, że pracownicy działu Z. są wyodrębnieni w strukturze Y jako osobny dział, jednak dział ten nie jest wyodrębniony finansowo oraz funkcjonalnie. Dział Z zabezpiecza jedynie prawidłowe wykonanie umów przez programistów związanych z Y umowami cywilnoprawnymi oraz poszukuje nowych współpracowników. Programiści jako zewnętrzni współpracownicy Y nie są częścią struktury Y, przez co nie może być mowy o ich ewentualnym wyodrębnieniu organizacyjnym, finansowym czy funkcjonalnym. W opisanej we wniosku sytuacji przedmiotem przeniesienia będą jedynie umowy o pracę (zawarte z pracownikami działu Z.) oraz umowy cywilnoprawne (zawarte z programistami prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze).

Wobec powyższego, opisany przedmiot transakcji nie stanowi również zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Bowiem, aby mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest wyodrębnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej.

Reasumując, przeniesienie umów przez Y na rzecz X nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania nr 1 wniosku jest prawidłowe.

W związku z tym, że jak wyżej wskazano, transakcja dokonywana pomiędzy Zainteresowanym a Wnioskodawcą nie będzie stanowić zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w sytuacji, gdy strony uzgodnią w ramach tej transakcji odpłatność, transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a po stronie X powstanie prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jak wcześniej wskazano, planowane przeniesienie umów przez Y na rzecz X nie będzie stanowiło transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, w związku z czym transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Z kolei, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że w momencie przeniesienia, zarówno Wnioskodawca jak i Zainteresowany będą zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT w Polsce. X (Wnioskodawca) będzie wykorzystywała przeniesiony personel w dotychczas prowadzonej działalności, która jest opodatkowana VAT, zatem przeniesiony personel będzie również wykorzystywany do prowadzenia tej działalności.

Zatem w związku z tym, że czynność przeniesienia umów z pracownikami i współpracownikami będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, po stronie Wnioskodawcy (X) powstanie prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania nr 2 wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Tut. Organ informuje, że w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin