Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.148.2019.3.MK
z 4 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 21 marca 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 10 maja 2019 r. (data wpływu 14 maja 2019 r.) oraz 29 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 75/50 i udziału w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 75/50 i udziału w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 maja 2019 r. oraz pismem 29 maja 2019 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz stanowiska Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Spółdzielnia ... (dalej: Wnioskodawca, Spółdzielnia), w dniu 30 września 1999 r. na podstawie umowy odpłatnego przekazania praw nabyła od W. Z. G. Spółdzielni … m. in.

• nieodpłatnie - prawa użytkowania wieczystego gruntu,
  

• odpłatnie - własność budowli wymienionych niżej nieruchomości:
  1. nieruchomość opisaną w księdze wieczystej KW Nr ... w postaci prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/50, o pow. 209m² ;
  2. nieruchomość opisaną w księdze wieczystej KW Nr ... w postaci udziału wynoszącego 340200/1000000 w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73 o pow. 683 m² , co odpowiada 232,4 m² . Przedmiotowa działka została wydzielona z pierwotnie istniejącej jednej działki nr 75/61 o powierzchni 12.195 m² , która w 2001 r. została podzielona geodezyjnie na 8 działek.
  
  

Działki gruntu nr 75/50, 75/73, będą pozostawać w użytkowaniu wieczystym do 06 czerwca 2093r.

Opisana powyżej transakcja z dnia 30 września 1999 r. stanowiła sprzedaż przedsiębiorstwa, w związku z czym nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie odpowiednich przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U z 2018 r. poz.2174 z późn. zm.).

Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność między innymi w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (kod PKD 68.20.Z) oraz kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (kod PKD 68.10.Z)

Spółdzielnia zamierza sprzedać nieruchomości niezabudowane budynkami (grunty/prawo wieczystego użytkowania gruntów). Nabywcą tych nieruchomości będzie inny czynny podatnik VAT. Zgodnie ze wstępnymi ustaleniami, poczynionymi pomiędzy Spółdzielnią a przyszłym Nabywcą, sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nastąpi w drugiej połowie 2019 r. Od momentu nabycia do chwili obecnej ww. nieruchomości są wykorzystywane przez Spółdzielnię wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT (usługi polegające na wynajmie nieruchomości, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Przedmiotowe nieruchomości nie były nigdy wykorzystywane przez Spółdzielnię na cele działalności zwolnionej z VAT lub niepodlegającej opodatkowaniu VAT.

Działka gruntu nr 75/50 i udział wynoszący 340200/1000000 w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73, które zostaną zbyte przez Wnioskującą są nieruchomościami (A, B) niezabudowanymi budynkami, przez które przechodzą różnego rodzaju obiekty liniowe, instalacje, w tym m.in.:

• przewody sieci wodno-kanalizacyjnej;
  

• przewody sieci ciepłowniczej; (będące własnością Wnioskodawcy)
  
  

Działki niezabudowane budynkami, na których znajdują się opisane powyżej obiekty liniowe (dalej jako: Obiekty) w dalszej części wniosku zwane będą Nieruchomościami.

Składniki majątku w postaci budowli kwalifikowane są przez Wnioskodawcę, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, jako środki trwałe.

Celem transakcji jest przeniesienie przez Wnioskującą na Nabywcę gruntu/prawa wieczystego użytkowania gruntu. Nieruchomości (A, B) nie stanowią terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. W stosunku do tych nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani (wg prowadzonych rejestrów Wydziału Urbanistyki i Architektury w Departamencie Architektury i Rozwoju … od 2004r.) nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Opisane we wniosku Obiekty liniowe (sieć wodnokanalizacyjna, ciepłownicza) wchodzą w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w momencie zbycia. Przedmiotowe Obiekty liniowe wykorzystywane są w celu podłączenia się do budowli będących własnością innych podmiotów (właściwych dla dostawy mediów).

W piśmie z dnia 10 maja 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że na działkach nr 75/50 i 75/73 oprócz przewodów sieci wodno-kanalizacyjnej i ciepłowniczej znajdują się linie energetyczne kablowe podziemne nie będące własnością Wnioskodawcy.

Spółdzielnia informuje, że obiekty znajdujące się na działkach stanowią budowle w rozumieniu ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz.l332):

• przewody sieci wodno-kanalizacyjnej PKOB 2212
  

• przewody sieci ciepłowniczej PKOB 2222.
  
  

Spółdzielnia informuje, że pierwsze zajęcie (używanie) budowli znajdujących się na przedmiotowych nieruchomościach wystąpiło 01.10.1999 r.

Spółdzielnia informuje, że budowle (przewody sieci wodno-kanalizacyjnej, ciepłowniczej) znajdujące się na działkach nr 75/50 i 75/73 są trwale związane z gruntem.

Spółdzielnia informuje, że budowle (przewody sieci wodno-kanalizacyjnej i ciepłowniczej) Wnioskodawca wykorzystywał, wykorzystuje, będzie wykorzystywał do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Spółdzielnia informuje, że budowle (przewody sieci wodno-kanalizacyjnej, ciepłowniczej) znajdujące się na działkach 75/50 i 75/53 nie były, nie są, nie będą do momentu ich planowanej sprzedaży wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Spółdzielnia informuje, że ponosiła nakłady na ulepszenie budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości wyższej niż 30% wartości budowli.

Poniesione wydatki na środki trwałe :

• 31.07.2015r. ulepszenie sieci wodno-kanalizacyjnej na kwotę 39.650,00 zł
  

• 31.08.2011r. ulepszenie sieci ciepłowniczej na kwotę 140.000,00 zł
  
  

Wydatki na ulepszenie:

1. sieci wodno - kanalizacyjnej z 31.07.2015r. w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły 18,63% w odniesieniu do wartości początkowej 212.796,30zł z dnia nabycia 30 września 1999 r., co wynika z wyliczenia: (39.650,00zł:212.796,30zł)xl00= 18,63%
2. sieci ciepłowniczej z 31.08.2011r. w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły 203,77% w odniesieniu do wartości początkowej 68.704,40zł z dnia nabycia 30 września 1999r., co wynika z wyliczenia: (140.000,00 zł: 68.704,40zł) x 100= 203,77%.
   
   

Poniesione wydatki dotyczące działki 75/50: ( nakłady podlegające sprzedaży)

• 31.07.2015r. ulepszenie sieci wodno-kanalizacyjnej na kwotę 978,08 zł
  

• nie ma sieci ciepłowniczej na działce 75/50.
  
  

Wydatki na ulepszenie:

1. sieci wodno - kanalizacyjnej z 31.07.2015r. w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły 18,63% w odniesieniu do wartości początkowej 5.250,00 zł z dnia nabycia 30 września 1999r.,co wynika z wyliczenia: (978,08zł: 5.250,OOzł) x 100=18,63%.
   
   

Poniesione wydatki dotyczące działki 75/73: ( nakłady podlegające sprzedaży)

• 31.07.2015r. ulepszenie sieci wodno-kanalizacyjnej na kwotę 614,79 zł
  

• 31.08.2011r. ulepszenie sieci ciepłowniczej na kwotę 10.320,95 zł
  
  

Wydatki na ulepszenie:

1. sieci wodno - kanalizacyjnej z 31.07.2015r. w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły 18,63% w odniesieniu do wartości początkowej 3.300,00 zł z dnia nabycia 30 września 1999r., co wynika z wyliczenia: (614,79zł: 3.300,00zł)x 100=18,63%
2. sieci ciepłowniczej z 31.08.2011r. w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły 203,77% w odniesieniu do wartości początkowej 5.065,00 zł z dnia nabycia 30 września 1999r., co wynika z wyliczenia: (10.320,95zł: 5.065,00 zł) x 100= 203,77%.
   
   

Nakłady na ulepszenie sieci ciepłowniczej przekraczające 30% wartości początkowej stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia.

W stosunku do tych wydatków przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ulepszone budowle były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Ulepszone budowle były, są, będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT przez co najmniej 5 lat, od chwili poniesienia ostatnich nakładów.

Po zakończonym ulepszeniu 31.08.2011r. budowli (sieci ciepłowniczej) do momentu planowanej dostawy wystąpiło pierwsze zasiedlenie, gdyż w/w budowla od 01.09.2011r. była wykorzystywana przez Spółdzielnię do działalności opodatkowanej VAT, jako nieruchomość przeznaczona do wynajmu opodatkowanego VAT.

Po zakończonym ulepszeniu budowla (sieć ciepłownicza) była oddana do użytkowania. Od 01.09.2011r. była wykorzystywana przez Spółdzielnię do działalności opodatkowanej VAT, jako nieruchomość przeznaczona do wynajmu opodatkowanego VAT.

Dotychczas ustawa o VAT, w art. 2 pkt 14, wskazuje, iż za pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection Sp. z o.o., definicja "pierwszego zasiedlenia" powinna brzmieć następująco: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu (rozumianego jako synonim przebudowy), jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie (przebudowę), w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z tych też względów wykładnia przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT uznająca, że aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku musi dojść do oddania go po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem) jest sprzeczna z art. 12 ust. 2 dyrektywy 112 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Po zakończonym ulepszeniu budowla (sieć ciepłownicza) była oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Nastąpiło to 01.09.2011 r.

Ulepszone budowle nie były, nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Pierwsze zajęcie (używanie) budowli znajdujących się na przedmiotowych nieruchomościach po ich ulepszeniu wystąpiło:

• 01.09.2011 r. tj. w dniu, w którym wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) budowli po ich ulepszeniu.
  

• pierwszego zajęcia budowli po ich ulepszeniu dokonała Spółdzielnia i najemcy,
  

• pomiędzy pierwszym zajęciem (używaniem) ulepszonych budowli a momentem sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
  
  

W piśmie z dnia 29 maja 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że sprzedawane nieruchomości stanowiące przedmiot zapytania, na dzień sprzedaży nie będą stanowiły u Wnioskodawcy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2018r. poz. 1025, z późn. zm.).

Spółdzielnia informuje, że sprzedawane nieruchomości nie będą stanowiły zespołów składników majątkowych wyodrębnionych na płaszczyźnie finansowej, organizacyjnej i funkcjonalnej, o którym mowa w art. 2 pkt 27 ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółdzielnia informuje, że przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę będzie :

• wyłącznie prawo wieczystego użytkowania działki gruntu nr 75/50 bez znajdujących się na działce przewodów sieci wodno-kanalizacyjnych i sieci ciepłowniczej,
  

• wyłącznie udział w prawie wieczystego użytkowania działki nr 75/73 bez znajdujących się na działce przewodów sieci wodno-kanalizacyjnych i sieci ciepłowniczej,
  
  

Spółdzielnia informuje, że obiekty liniowe (sieć wodno- kanalizacyjna, sieć ciepłownicza) przechodzące przez działki nr 75/50 i nr 75/73 będą służyć Wnioskodawcy do doprowadzenia i odprowadzenia mediów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki gruntu nr 75/50 (A) i udziału wynoszącego 340200/1000000 w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73 ( B), niezabudowanych budynkami, przez które przechodzą Obiekty wymieniowe w opisie zdarzenia przyszłego stanowić będzie dostawę budowlanych terenów niezabudowanych i w związku z tym transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), sprzedaż działki gruntu nr 75/50 (A) i udziału wynoszącego: 340200/1000000 w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73 ( B), nieruchomości niezabudowanych budynkami, przez które przechodzą Obiekty wymieniowe w opisie zdarzenia przyszłego stanowić będzie dostawę niezabudowanych terenów budowlanych, która będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT dostawa nieruchomości może podlegać obowiązkowemu opodatkowaniu VAT, może podlegać obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania, bądź też podatnik może mieć prawo wyboru w przedmiotowej kwestii. Przepisy dotyczące zwolnienia z opodatkowania VAT dostawy nieruchomości zawarte zostały w art. 43 ust. 1 pkt 9-10a, art. 43 ust. 10 i art. 43 ust. 7a ustawy o VAT.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z kolei zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim.
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata
   
   

Jednocześnie na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich część. pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT przewidział również możliwość zwolnienia z opodatkowania VAT niektórych nieruchomości, które nie mogą skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Przedmiotowe zwolnienie nie ma jednak charakteru fakultatywnego, a obligatoryjny. Innymi słowy, podatnik nie ma możliwości wyboru opodatkowania nieruchomości zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z przedmiotowym przepisem: „Zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem że

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a Jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów”.
   
   

Na podstawie art. 43 ust. 7a ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit b. nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat

Dodatkowo, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Ponadto uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt 1 FPS 2/11 sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu została uznana za dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Powyższe oznacza, że w przypadku wyżej opisanych transakcji, stawka podatku właściwa dla budynków lub budowli (lub ich części) determinuje stawkę właściwą dla zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym znajdują się trwale z nim związane budynki i budowle objęte - na podstawie przepisów ustawy o VAT - zwolnieniem od podatku, również będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż do dostawy gruntu znajdującego się w użytkowaniu wieczystym, na którym są posadowione nieruchomości, zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT analogiczna jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z tym gruntem związanych.

Biorąc pod uwagę zacytowane powyżej przepisy, w celu określenia czy dostawa Nieruchomości wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego będzie opodatkowana podatkiem VAT, czy też z niego zwolniona należy przeanalizować możliwość zastosowania powołanych przepisów w stosunku do zbywanych Nieruchomości.

W pierwszej kolejności ocenić należy, czy dostawa Nieruchomości stanowić będzie dostawę terenów niezabudowanych (w takiej sytuacji analizowana będzie możliwość zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT), czy też zbycie Nieruchomości stanowić będzie dostawę terenów zabudowanych budynkiem, budowlą lub ich częścią (w tym kontekście analizowana będzie możliwość zastosowania przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie działek na których znajdują się Obiekty wymienione w opisie stanu faktycznego (Obiekty liniowe) nie może być traktowane jako dostawa budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT. Jak wskazywane jest w doktrynie, w celu określenia skutków podatkowych transakcji w pierwszej kolejności należy odnieść się do jej ekonomicznego sensu. Innymi słowy, nie można analizować skutków podatkowych w oderwaniu od ekonomicznego oraz gospodarczego celu transakcji, o którym stanowi intencja stron ją zawierających.

Na wagę, jaką dla oceny skutków w zakresie opodatkowania VAT ma zamiar stron, ekonomiczny cel transakcji wskazuje zarówno Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak i sądy krajowe, m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 17 maja 2013 r. (sygn. akt III SAA/Va 3407/12) oraz z dnia 15 kwietnia 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 2464/10). Jak podkreślił Trybunał w orzeczeniu z dnia 12 lipca 2012 r. (w sprawie: C-326/11) „do właściwych sądów krajowych (a więc także do organów podatkowych) należy zagwarantowanie, aby dana czynność nie stanowiła czysto sztucznej struktury, oderwanej od przyczyn ekonomicznych, tworzonej wyłącznie w celi uzyskania korzyści podatkowej. Tym samym przy dokonywaniu transakcji sprzedaży gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) wraz z budynkami/budowlami należy szczególną uwagę zwrócić na wspólny zamiar stron zawierających transakcję”.

Wskazane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie również w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 918/11), w którym to sąd stwierdził, iż: „analizując prawidłowość zastosowania norm prawnych będących przedmiotem sporu należy mieć na względzie, że podatek od towarów i usług jest podatkiem zharmonizowanym. Dlatego też w okresie poakcesyjnym, wobec konieczności stosowania prawa unijnego i na skutek uwzględniania wykładni tego prawa, dokonywanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zmieniły się metody wykładni. W miejsce dominującej w poprzednim stanie prawnym wykładni językowej, aktualnie prymat należy przyznać dyrektywie wykładni celowościowej. Należy bowiem uwzględnić, że na gruncie podatku od towarów i usług użytym w przepisach normujących ten podatek terminom należy przypisywać zasadniczo autonomiczne znaczenie, swoiste dla tego podatku, a tym samym oderwane od ich rozumienia cywilistycznego w ujęciu prawodawstwa krajowego. Wynika to, jak wcześniej wskazano z harmonizacji tego podatku na terytorium Unii Europejskiej, czego konsekwencją jest konieczność jednolitego rozumienia pojęć VAT na całym obszarze państw członkowskich, co wymaga - przy ich definiowaniu - szerszego uwzględniania kryteriów ekonomicznych, jako bardziej uniwersalnych, przy jednoczesnym wykorzystywaniu cywilistycznego unormowania danego terminu w prawie krajowym, jedynie w zakresie w jakim nie będzie ono pozostawało w sprzeczności dla ustalenia zakresu i znaczenia tego pojęcia z uwzględnieniem jego kontekstu oraz celu, jakiemu służy uregulowanie dyrektywy (ustawy), w którym zostało użyte. Zatem przy interpretacji pojęć użytych w ustawie o podatku od towarów i usług decydujące znaczenie ma walor i skutki ekonomiczne danej czynności opodatkowanej a nie jego definicja w krajowym prawie cywilnym, które przecież w każdym państwie członkowskim jest inne”.

Bazując m.in. na wykładni celowościowej przepisów ustawy o VAT, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż: „sprzedaż działki gruntu, ogrodzonej siatką na słupkach betonowych z oczywistych względów nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Sensem ekonomicznym tej czynności jest przecież sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia. Siatka ogrodzeniowa, jak trafnie zauważył Sąd pierwszej instancji, nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie”.

Mając na uwadze powyżej zaprezentowane stanowisko sądów administracyjnych stwierdzić należy, iż dostawa Nieruchomości, o których mowa w stanie faktycznym, nie będzie stanowić dostawy budowli, a dostawę terenów niezabudowanych. W konsekwencji w celu oceny skutków podatkowych dostawy Nieruchomości należy zbadać możliwość zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a nie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT (które odnoszą się do dostawy budynków i budowli). Intencją stron transakcji stanowiącej przedmiot wniosku, a więc zarówno Wnioskodawcy, jak i Nabywcy jest bowiem przeniesienie na Nabywcę prawa użytkowania wieczystego/własności gruntu, a nie przechodzących przez przedmiotowe grunty Obiektów liniowych. Celem Nabywcy jest bowiem odpowiednie zagospodarowanie gruntu w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a nie nabywanie obiektów liniowych które wchodzą w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i są przez niego zarządzane. W tej sytuacji nie stanowią dla Nabywcy żadnej wartości. Dodatkowym argumentem (o którym również wspomina Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym powyżej wyroku) przemawiającym za stanowiskiem, iż dostawa Nieruchomości nie powinna być traktowana jako dostawa budowli, a dostawa terenów niezabudowanych jest fakt, iż Obiekty przechodzące przez Nieruchomości nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych. Związane są one wyłącznie z obiektami budowlanymi (budynkami/budowlami) znajdującymi się na innych nieruchomościach, zapewniając możliwość użytkowania przedmiotowych obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem, czym zarządza Wnioskodawca.

Reasumując powyższe, skoro ekonomicznym celem transakcji sprzedaży Nieruchomości do Nabywcy jest zbycie gruntu/ prawa wieczystego użytkowania, a nie przechodzących przez nie Obiektów, co więcej przedmiotowe Obiekty nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych, w tej sytuacji nie można zatem mówić o dostawie budowli w rozumieniu przepisów o ustawie o VAT. Tym samym, Nieruchomość będąca przedmiotem zbycia, pod względem ekonomicznym powinna być traktowana jako nieruchomość niezabudowana.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawca, zbywając nieruchomości gruntowe wymienione w pkt A i B wniosku, przez które przechodzą : linia wodno-kanalizacyjna i ciepłownicza nie dokonuje zbycia budowli, bowiem prawo do dysponowania ww. sieciami i urządzeniami nie zostanie przeniesione na Nabywcę. Wobec tego zbycie tego gruntu nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, przewidzianego dla dostawy budynków i budowli. Zbycie ww. gruntu nie będzie również zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Co prawda z okoliczności faktycznych wniosku wynika, że w stosunku do tych działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy oraz nie zostały one objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jednakże nie można uznać, że jest to teren inny niż budowlany, skoro jest zabudowany siecią wodnokanalizacyjną i ciepłowniczą .

W konsekwencji zbycie Nieruchomości, o których mowa w stanie faktycznym, stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem VAT, jako dostawa niezabudowanego terenu budowlanego.

W piśmie z dnia 10 maja 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działki gruntu nr 75/50 ( A ) i udziału wynoszącego: 340200/1000000 w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73 ( B ), nieruchomości niezabudowanych budynkami, przez które przechodzą Obiekty wymieniowe w opisie zdarzenia przyszłego stanowić będzie dostawę niezabudowanych terenów budowlanych, która będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Celem transakcji jest przeniesienie przez Wnioskującą na Nabywcę tylko gruntu/prawa wieczystego użytkowania gruntu, a nie przechodzących przez przedmiotowe grunty Obiektów liniowych. Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie działek na których znajdują się Obiekty wymienione w opisie stanu faktycznego (Obiekty liniowe) nie powinna być traktowana jako dostawa budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 i l0a ustawy o VAT, a dostawa terenów niezabudowanych, ponieważ Obiekty znajdujące się na Nieruchomościach nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych.

W przedmiotowej sytuacji nie można mówić o dostawie budowli w rozumieniu przepisów o ustawie o VAT. Nieruchomość będąca przedmiotem zbycia, tym samym, pod względem ekonomicznym powinna być traktowana jako nieruchomość niezabudowana.

Wnioskodawca zbywając nieruchomości gruntowe wymienione w pkt. A i B wniosku, na których znajdują się linia wodno-kanalizacyjna i ciepłownicza nie dokonuje zbycia budowli, bowiem prawo do dysponowania ww. sieciami i urządzeniami nie zostanie przeniesione na Nabywcę. W akcie sprzedaży ww. nieruchomości Nabywca ustanowi nań służebność na rzecz Wnioskodawcy polegającą na dokonywaniu konserwacji oraz napraw infrastruktury obejmujących ww. sieci oraz urządzenia.

Wnioskodawca podkreśla, iż sieci oraz urządzenia usytuowane w sprzedawanych nieruchomościach stanowią część systemu będącego własnością Wnioskodawcy. Wobec tego zbycie tego gruntu nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, przewidzianego dla dostawy budynków i budowli. Zbycie ww. gruntu nie będzie również zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Z okoliczności faktycznych wniosku wynika, że w stosunku do tych działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy oraz nie zostały one objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jednakże nie można uznać, że jest to teren inny niż budowlany, skoro jest zabudowany siecią wodnokanalizacyjną i ciepłowniczą.

W konsekwencji zbycie Nieruchomości, o których mowa w stanie faktycznym, stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem VAT, jako dostawa niezabudowanego terenu budowlanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, odpłatne zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego wyżej przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług artykuł 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem dokonana wyżej analiza przepisów jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym – jak wyjaśniono wyżej – o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesadzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że jak wynika z art. 3 pkt 1, 2, 3 i 3a ustawy z dnia z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.), przez:

1. obiekt budowlany – należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;
2. budynek – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
3. budowlę – należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a) obiekt liniowy – należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Należy również wskazać, że stosownie do art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży co do zasady jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi.

Jednakże, jak wynika z treści art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotem dostawy mają być wyłącznie prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/50 oraz udział w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73 bez znajdujących się na działkach przewodów sieci wodno-kanalizacyjnej i ciepłowniczej. Na ww. działkach znajdują się linie energetyczne kablowe podziemne nie będące własnością Wnioskodawcy. W stosunku do tych nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani (wg prowadzonych rejestrów Wydziału Urbanistyki i Architektury w Departamencie Architektury i Rozwoju UM od 2004r.) nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Spółdzielnia zamierza sprzedać nieruchomości niezabudowane budynkami tj. prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/50 oraz udział w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73. Obiekty liniowe (sieć wodno- kanalizacyjna, sieć ciepłownicza) przechodzące przez działki nr 75/50 i nr 75/73 będą służyć Wnioskodawcy do doprowadzenia i odprowadzenia mediów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku przedmiotem dostawy będzie prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/50 oraz udział w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73, które to działki stanowią teren zabudowany. Powyższe wynika z faktu, że na gruncie tym posadowione są: sieć wodnokanalizacyjna, ciepłownicza oraz linie energetyczne kablowe podziemne, które spełniają definicje budowli. Zatem dostawa prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/50 oraz udziału w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73 nie może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Ponadto przy sprzedaży przedmiotowej działki, nie będzie miał zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ przedmiotowe działki od momentu ich nabycia do chwili obecnej wykorzystywane są do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a zatem nie są wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku. Przedmiotowa transakcja będzie opodatkowana stawką podstawową podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Jakkolwiek Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 75/50 i udziału w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu nr 75/73, to jednak z uwagi na fakt, że oparł swoje stanowisko na innej argumentacji niż tut. Organ, należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.