Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.143.2019.1.KS
z 31 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data wpływu 8 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

1. określenia czy planowana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie udzielania pożyczek będzie, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy, korzystała ze zwolnienia z opodatkowania - jest nieprawidłowe,
2. określenia czy planowana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie udzielania pożyczek będzie, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy, korzystała ze zwolnienia z opodatkowania w sytuacji, kiedy nie będzie generowała dochodu - jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2019 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy, działalności Wnioskodawcy w zakresie udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest organizacją pozarządową, Fundacją działającą na podstawie Ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach oraz własnego Statutu. Posiada status Organizacji Pożytku Publicznego, więc jest zobligowana do przestrzegania norm Ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Z treści § 6 Statutu Wnioskodawcy wynika, że celem działania Fundacji jest przede wszystkim prowadzenie szerokiej działalności dobroczynnej w szczególności nakierowanej na pomaganie w rozwoju indywidualnych osób jak również całych społeczeństw w Polsce i za granicą nadto prowadzenie pomocy w zapewnianiu zdrowia, edukacji, żywności oraz promowaniu i stymulowaniu przedsiębiorczości. Wnioskodawca prowadzi działalność nieodpłatną i odpłatną m.in. w zakresie „Działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości” oraz „Działalności wspomagającej technicznie, szkoleniowo, informacyjnie lub finansowo organizacje pozarządowe” (§ 7 pkt 9 i 21 Statutu). Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca planuje w ramach działalności odpłatnej statutowej, na podstawie § 7 pkt 9 i 21 Statutu, prowadzić działalność w zakresie udzielania pożyczek oprocentowanych i nieoprocentowanych podmiotom tworzonym przez Wnioskodawcę w Polsce lub przez A. za granicą albo innym podmiotom z sektora pozarządowego w Polsce i za granicą (fundacje i stowarzyszenia), które prowadzą działalność zbieżną z działalnością statutową Wnioskodawcy. Jeżeli powstanie jakakolwiek nadwyżka (dochód) z planowanej działalności, to zostanie owa nadwyżka przeznaczona w całości na działalność statutową Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będzie w zakresie planowanej działalności zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych?
2. Jeżeli działalność planowana w zakresie udzielanych pożyczek przez Wnioskodawcę nie będzie generowała dochodu (nadwyżki przychodów nad całością kosztów bezpośrednich), odsetki od pożyczek będą pokrywały w całości koszty udzielenia pożyczek, czy ta działalność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność w zakresie udzielania pożyczek oprocentowanych lub nieoprocentowanych na działalność statutową podmiotów pozarządowych jest przejawem działalności pożytku publicznego wpisaną w art. 4 ust. 1 pkt 11 i 33 Ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Nadto zgodnie z art. 24 ust. 1 Ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie „organizacji pożytku publicznego przysługuje, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, zwolnienie od:

1. podatku dochodowego od osób prawnych,
   
2. podatku od nieruchomości,
   
3. podatku od czynności cywilnoprawnych,
   
4. opłaty skarbowej,
   
5. opłat sądowych
   

- w odniesieniu do prowadzonej przez nią działalności pożytku publicznego.”

Ponadto zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22 ww. Ustawy, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6c Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody organizacji pożytku publicznego, o których mowa w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie - w części przeznaczonej na działalność statutową z wyłączeniem działalności gospodarczej. Zwolnienie to obejmuje zatem tylko tę część dochodu organizacji pożytku publicznego, która przeznaczona jest na działalność statutową. Dochód ewentualnie uzyskany przez podmioty objęte art. 17 ust. 1 pkt 6c ww. Ustawy, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest wolny od opodatkowania, o ile zostanie faktycznie przeznaczony na działalność statutową z wyłączeniem działalności gospodarczej. W analizowanej sytuacji Wnioskodawca realizuje swoje cele statutowe, a dochody z odpłatnej działalności przeznacza na pokrycie jej kosztów statutowych oraz część kosztów administracyjnych, a poprzez planowaną działalność w zakresie pożyczek chce zdywersyfikować źródła przychodów, przy zachowaniu zasady przeznaczania ich w całości na cele statutowe i koszty administracyjne (niezbędne dla realizacji działań statutowych i służą realizacji celów statutowych) związane z działalnością statutową.

Z powyższego wynika stanowisko Wnioskodawcy, że opisana planowana działalność jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

1. określenia czy planowana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie udzielania pożyczek będzie, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy, korzystała ze zwolnienia z opodatkowania - jest nieprawidłowe,
2. określenia czy planowana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie udzielania pożyczek będzie, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy, korzystała ze zwolnienia z opodatkowania w sytuacji, kiedy nie będzie generowała dochodu - jest prawidłowe.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2019, poz. 688), działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. Natomiast zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 pkt 2 organizacjami pozarządowymi są:

1. niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych lub przedsiębiorstwami, instytutami badawczymi, bankami i spółkami prawa handlowego będącymi państwowymi lub samorządowymi osobami prawnymi
   
2. niedziałające w celu osiągnięcia zysku
   

- osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zadania z zakresu sfery publicznej określone zostały w art. 4 ust. 1 ustawy - sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1, obejmuje zadania w zakresie:

1. pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;
   1a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
   1b) udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej oraz zwiększania świadomości prawnej społeczeństwa;
   
2. działalności na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym;
   
3. działalności charytatywnej;
   
4. podtrzymywania i upowszechniania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej;
   
5. działalności na rzecz mniejszości narodowych i etnicznych oraz języka regionalnego;
   5a) działalności na rzecz integracji cudzoziemców;
   
6. ochrony i promocji zdrowia, w tym działalności leczniczej w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 160 i 138);
   
7. działalności na rzecz osób niepełnosprawnych;
   
8. promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy;
   
9. działalności na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn;
   
10. działalności na rzecz osób w wieku emerytalnym;
    
11. działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;
    
12. działalności wspomagającej rozwój techniki, wynalazczości i innowacyjności oraz rozpowszechnianie i wdrażanie nowych rozwiązań technicznych w praktyce gospodarczej;
    
13. działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
    
14. nauki, szkolnictwa wyższego, edukacji, oświaty i wychowania;
    
15. działalności na rzecz dzieci i młodzieży, w tym wypoczynku dzieci i młodzieży;
    
16. kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego;
    
17. wspierania i upowszechniania kultury fizycznej;
    
18. ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;
    
19. turystyki i krajoznawstwa;
    
20. porządku i bezpieczeństwa publicznego;
    
21. obronności państwa i działalności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
    
22. upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działań wspomagających rozwój demokracji;
    22a) udzielania nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego;
    
23. ratownictwa i ochrony ludności;
    
24. pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w kraju i za granicą;
    
25. upowszechniania i ochrony praw konsumentów;
    
26. działalności na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami;
    
27. promocji i organizacji wolontariatu;
    
28. pomocy Polonii i Polakom za granicą;
    
29. działalności na rzecz kombatantów i osób represjonowanych;
    29a) działalności na rzecz weteranów i weteranów poszkodowanych w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. poz. 1203, z 2017 r. poz. 60 oraz z 2018 r. poz. 138);
    
30. promocji Rzeczypospolitej Polskiej za granicą;
    
31. działalności na rzecz rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa, upowszechniania i ochrony praw dziecka;
    
32. przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym;
    32a) rewitalizacji;
    
33. działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3, w zakresie określonym w pkt 1-32a.
    
    

Organizacją pożytku publicznego może być w szczególności organizacja pozarządowa, jeżeli – z zastrzeżeniem art. 21 - spełnia łącznie wymagania określone w art. 20 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, tj.:

1. prowadzi działalność pożytku publicznego na rzecz ogółu społeczności, lub określonej grupy podmiotów, pod warunkiem że grupa ta jest wyodrębniona ze względu na szczególnie trudną sytuację życiową lub materialną w stosunku do społeczeństwa;
   
2. może prowadzić działalność gospodarczą wyłącznie jako dodatkową w stosunku do działalności pożytku publicznego;
   
3. nadwyżkę przychodów nad kosztami przeznacza na działalność, o której mowa w pkt 1;
   
4. ma statutowy kolegialny organ kontroli lub nadzoru, odrębny od organu zarządzającego i niepodlegający mu w zakresie wykonywania kontroli wewnętrznej lub nadzoru, przy czym członkowie organu kontroli lub nadzoru
   1. nie mogą być członkami organu zarządzającego ani pozostawać z nimi w związku małżeńskim, we wspólnym pożyciu, w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub podległości służbowej,
      
   2. nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe,
      
   3. mogą otrzymywać z tytułu pełnienia funkcji w takim organie zwrot uzasadnionych kosztów lub wynagrodzenie w wysokości nie wyższej niż przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni;
5. członkowie organu zarządzającego nie byli skazani prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;
   
6. statut lub inne akty wewnętrzne organizacji pozarządowych zawierają zakazy, o których mowa w pkt 6 omawianego artykułu.
   
   
   

Z powołanego przepisu wynika, że organizacja pożytku publicznego nie działa dla osiągnięcia zysku. Nawet w wyjątkowej sytuacji, gdy prowadzi ona dodatkową działalność gospodarczą, dochody z tej działalności muszą być przeznaczane na realizację celów statutowych. Naruszenie tego wymogu, skutkować będzie utratą statusu organizacji pożytku publicznego.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. ustawy, organizacji pożytku publicznego przysługuje, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, zwolnienie od:

1. podatku dochodowego od osób prawnych,
   
2. podatku od nieruchomości,
   
3. podatku od czynności cywilnoprawnych,
   
4. opłaty skarbowej,
   
5. opłat sądowych
   

- w odniesieniu do prowadzonej przez nią działalności pożytku publicznego.

Odrębne przepisy, do których odsyła cytowany przepis, regulujące zagadnienie zwolnienia organizacji pożytku publicznego od podatku dochodowego od osób prawnych to przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019r. poz. 865) dalej ustawa o CIT.

Na wstępie należy zauważyć, że w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ujęto dwa rodzaje zwolnień podatkowych, a mianowicie zwolnienia podmiotowe i przedmiotowe.

Zwolnienia podmiotowe uregulowano w art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym enumeratywnie wymieniono podmioty zwolnione od podatku. Zwolnienia przedmiotowe ujęto natomiast w Rozdziale 4 ww. ustawy w przepisach art. 17.

Wnioskodawca nie został ujęty w zamkniętym katalogu zawartym w art. 6 ustawy o CIT, a zatem nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego. Powyższe nie oznacza jednak, że osiągane przez Fundację dochody podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Tak ustalony dochód może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody organizacji pożytku publicznego, o których mowa w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie - w części przeznaczonej na działalność statutową, z wyłączeniem działalności gospodarczej.

Art. 17 ust. 1b ww. ustawy stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych ściśle określa dwa warunki, których spełnienie uprawnia do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c, tj.:

1. posiadanie przez jednostkę statusu organizacji pożytku publicznego, o której mowa w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
2. przeznaczenie i wydatkowanie uzyskanego dochodu na działalność statutową, z wyłączeniem działalności gospodarczej,
3. zadania realizowane przez organizację pożytku publicznego (wymienione w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie) muszą w sposób jasny i precyzyjny wynikać z postanowień statutu danego podmiotu.
   
   

Nieistotne jest przy tym, źródło tego dochodu - czy został on osiągnięty w związku z realizacją zadań pożytku publicznego, czy też z działalności gospodarczej prowadzonej w rozmiarach służących realizacji zadań statutowych. Warunkiem skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego jest bowiem przeznaczenie i - bez względu na termin – wydatkowanie osiągniętego dochodu na działalność statutową.

Podkreślić należy, że z art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy podatkowej wynika natomiast, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Tym samym, przepis art. 17 ust. 1a ustawy wprowadza ograniczenie zakresu zwolnienia wskazanego także w art. 17 ust. 1 pkt 6c tylko do dochodu, który podatnik nie tylko przeznaczy na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ale i wydatkuje. Istotne jest to, że samo przeznaczenie dochodu na cele statutowe lub inne społecznie użytecznie i preferowane przez ustawodawcę nie wystarczy dla zachowania prawa do zwolnienia, gdyż wydatkowanie tego dochodu na inny niż statutowy lub społecznie użyteczny cel, to zwolnienie unicestwi.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest organizacją pozarządową, Fundacją działającą na podstawie ustawy o fundacjach oraz własnego Statutu. Posiada także status Organizacji Pożytku Publicznego, więc jest zobligowana do przestrzegania norm ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Z treści § 6 Statutu Wnioskodawcy wynika, że celem działania Fundacji jest przede wszystkim prowadzenie szerokiej działalności dobroczynnej w szczególności nakierowanej na pomaganie w rozwoju indywidualnych osób jak również całych społeczeństw w Polsce i za granicą, nadto prowadzenie pomocy w zapewnianiu zdrowia, edukacji, żywności oraz promowaniu i stymulowaniu przedsiębiorczości. Wnioskodawca prowadzi działalność nieodpłatną i odpłatną m.in. w zakresie „Działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości.” oraz „Działalności wspomagającej technicznie, szkoleniowo, informacyjnie lub finansowo organizacje pozarządowe” (§ 7 pkt 9 i 21 Statutu). Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

W ramach działalności odpłatnej statutowej Wnioskodawca planuje, na podstawie § 7 pkt 9 i 21 Statutu, prowadzić działalność w zakresie udzielania pożyczek oprocentowanych i nieoprocentowanych podmiotom tworzonym przez Wnioskodawcę w Polsce lub przez A. za granicą albo innym podmiotom z sektora pozarządowego w Polsce i za granicą (fundacje i stowarzyszenia), które prowadzą działalność zbieżną z działalnością statutową Wnioskodawcy. Jeżeli powstanie jakakolwiek nadwyżka (dochód) z planowanej działalności, to zostanie ona przeznaczona w całości na działalność statutową Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, że ustawodawca w analizowanym art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT, zwalnia z opodatkowania dochody organizacji pożytku publicznego, w części przeznaczonej na działalność statutową realizującą zadania, o których mowa w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z wyłączeniem działalności gospodarczej. Wobec tego, o możliwości zwolnienia od podatku osiągniętego dochodu decyduje zasadniczo, oprócz wymogu, że nie może to dotyczyć działalności gospodarczej, cel na jaki przeznaczone zostaną te środki.

Przez działalność statutową podatnika należy rozumieć te rodzaje działalności, które ujęte zostały w jego statucie i zgodne są z przepisem art. 4 ust. 1 ustawy o pożytku publicznym i wolontariacie. Określenie celów statutowych pod kątem uprawnień podatkowych musi być precyzyjne i ścisłe. Z podatkowego punktu widzenia chodzi bowiem o zwolnienie dochodu od podatku, a zatem zastosowanie instytucji będącej wyjątkiem od reguły, jaką jest opodatkowanie dochodów osób prawnych.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 6 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, działalność pożytku publicznego nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479,1629, 1633 i 2212) i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna.

Ustawodawca w art. 7 ust. 1 ww. ustawy wyjaśnia, że działalnością nieodpłatną pożytku publicznego jest działalność prowadzona przez organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, w sferze zadań publicznych, o której mowa w art. 4, za które nie pobierają one wynagrodzenia.

Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 1 tejże ustawy, działalnością odpłatną pożytku publicznego jest:

1. działalność prowadzona przez organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, w sferze zadań publicznych, o której mowa w art. 4, za które pobierają one wynagrodzenie;
2. sprzedaż wytworzonych towarów lub świadczenie usług w zakresie:
   1. rehabilitacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 511, 1000, 1076, 1925, 2192 i 2354), lub
   2. integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, o których mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 217) oraz ustawie z dnia 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1205);
3. sprzedaż przedmiotów darowizny.
   
   

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, działalność odpłatna pożytku publicznego organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 stanowi działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, jeżeli:

1. wynagrodzenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1, jest w odniesieniu do działalności danego rodzaju wyższe od tego, jakie wynika z kosztów tej działalności, lub
2. przeciętne miesięczne wynagrodzenie osoby fizycznej z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu statutowej działalności odpłatnej pożytku publicznego, za okres ostatniego roku obrotowego, a w przypadku zatrudnienia trwającego krócej niż rok obrotowy - za okres tego zatrudnienia, przekracza 3-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni.
   
   

W związku z powyższym, podmiot mający status organizacji pożytku publicznego, prowadzący odpłatną działalność pożytku publicznego, niespełniający żadnego z kryteriów wymienionych w przywołanym art. 9 ust. 1, może skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do dochodów przeznaczonych i wydatkowanych na prowadzoną działalność statutową, w tym w ramach odpłatnej działalności pożytku publicznego.

Należy mieć na uwadze, że przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej), dlatego też muszą być stosowane w sposób ścisły.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji działalności gospodarczej. W związku z tym, należy odwołać się do definicji określonej w art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym przez działalność gospodarczą należy rozumieć każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Zauważyć należy, że bezpośrednio do ustawy – Prawo przedsiębiorców odnosi się także ustawodawca w cytowanych wyżej przepisach ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie.

Zgodnie natomiast z art. 3 powołanej ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r. poz. 646 ze zm.), działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2017 r. poz. 847 oraz z 2018 r. poz. 650), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej (art. 5 ust. 1).

Obie przytoczone powyżej ustawy, definiując działalność gospodarczą, wskazują na jej zarobkowy charakter, gdyż stanowi on podstawową, konieczną i konstruktywną cechę działalności gospodarczej. Dana działalność jest zarobkowa, jeżeli jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu rozumianego jako nadwyżka przychodów nad nakładami tej działalności. Brak przedmiotowej cechy przesądza, że w danym przypadku nie można mówić o działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazuje, że zamierza prowadzić działalność w zakresie udzielania oprocentowanych i nieoprocentowanych pożyczek. Działalność tą zamierza prowadzić w ramach odpłatnej działalności statutowej na podstawie zapisów Statutu. Jednocześnie Wnioskodawca nie wyklucza, że z planowanej działalności powstanie dochód gdyż wskazuje, że „Jeżeli powstanie jakakolwiek nadwyżka (dochód) z planowanej działalności, to zostanie owa nadwyżka przeznaczona w całości na działalność statutową Wnioskodawcy.”

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawa należy podkreślić, że cele wymienione w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, muszą w sposób niebudzący wynikać z postanowień statutu danego podmiotu. Wskazać należy, że co do zasady, wydatki poniesione na realizację celów statutowych Wnioskodawcy, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego (w zakresie udzielania pożyczek podmiotom tworzonym przez Wnioskodawcę albo innym podmiotom z sektora pozarządowego w Polsce i za granicą, które prowadzą działalność zbieżną z działalnością statutową Wnioskodawcy), podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT. Działania Wnioskodawcy podejmowane w ramach realizacji celów statutowych Fundacji zgodne są i realizują założenia ustawodawcy przewidziane w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Jednak w analizowanej sprawie, Wnioskodawca przewiduje także sytuacje, że z planowanej działalności Fundacja może osiągnąć dochód.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa podatkowego do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że działania Fundacji nie będą w całości wypełniały przesłanek działalności statutowej Wnioskodawcy. Działania Wnioskodawcy, w wyniku których Fundacja osiągnie dochód (przychody z prowadzonej działalności przewyższą ponoszone w związku z tą działalnością koszty) należy traktować, jako działalność gospodarczą (zarobkową). Przeznaczenie dochodu na działalność gospodarczą wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania tej części dochodów na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT. W takim przypadku, nawet jeśli dochody uzyskane w późniejszym czasie z działalności gospodarczej polegającej na udzielaniu pożyczek w całości zostaną przeznaczone na cele statutowe Wnioskodawcy, to jednak dochody przeznaczone i wydatkowane na tego rodzaju działalność zarobkową nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie omawianego przepisu.

Analizując przedstawione przez Wnioskodawcę zagadnienie należy wskazać, że w sytuacji, kiedy w wyniku prowadzonej działalności „powstanie jakakolwiek nadwyżka” dochód ten należy traktować, jako powstały z działalność gospodarczej rozumianej jako wszelkie działania o charakterze zarobkowym. Mając na uwadze powyższe, odpowiadając na pytanie podatnika numer 1 wskazać należy, że działania Wnioskodawcy polegające na udzielaniu oprocentowanych i nieoprocentowanych pożyczek mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT w sytuacji, kiedy działania Wnioskodawcy można zakwalifikować, jako nieodpłatna lub odpłatna działalność statutowa. W przypadku, kiedy Fundacja osiągnie dochód z prowadzonej działalności jej działania będą miały charakter zarobkowy i należy je traktować jako działalność gospodarczą. W takiej sytuacji działania Wnioskodawcy nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania.

W związku z powyższym, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Fundacji odnośnie pytania numer 1, zgodnie z którym planowana przez Fundację działalność w całości jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do pytania numer 2 należy mieć na uwadze stanowisko organu odnoście pytania numer 1, a w szczególności to, że działania Wnioskodawcy (w zakresie udzielania pożyczek podmiotom tworzonym przez Wnioskodawcę albo innym podmiotom z sektora pozarządowego w Polsce i za granicą, które prowadzą działalność zbieżną z działalnością statutową Wnioskodawcy) podejmowane w ramach realizacji celów statutowych Fundacji wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego są zgodne i realizują założenia ustawodawcy przewidziane w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, a tym samym wydatki poniesione na realizację tych działań podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT.

Zdaniem tutejszego organu w sytuacji, kiedy planowana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie udzielania pożyczek będzie realizowała cele statutowe Fundacji zgodne z celami wymienionymi przez ustawodawcę w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, przy założeniu, że nie będzie generowała dochodu (przychody z prowadzonej działalności nie przewyższą ponoszonych w związku z tą działalnością koszów) należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że działania te będą wypełniały definicję odpłatnej działalności statutowej.

W analizowanej sytuacji, kiedy planowana przez Fundację działalność będzie realizowała cele statutowe zgodne z działaniami wymienionymi w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz nie będzie generowała dochodu, będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania na postawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.