Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.219.1.KK
z 17 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2019 r. (data wpływu 29 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w zabudowanej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie wydanego postanowienia z dnia 23 maja 2012 r. Sąd Rejonowy, po rozpoznaniu na rozprawie sprawy w dniu 9 maja 2012 r., stwierdził nabycie na rzecz Wnioskodawczyni i Jej siostry spadku po zmarłym ojcu. Przedmiotem spadku była zabudowana działka. Nabycie nastąpiło z mocy ustawy.

Przedmiot spadku został zwolniony z podatku od spadków i darowizn z tytułu łączącego strony stosunku ojciec – córki, na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków darowizn. Z tytułu nabycia spadku zostały również dopełnione formalności związane ze złożeniem odpowiedniej deklaracji do Urzędu Skarbowego.

W wyniku błędu Gminy okazało się, że ojciec użytkował działkę niestanowiącą jego własności. W ramach naprawy błędu, powyższy Sąd Rejonowy, po rozpoznaniu sprawy w dniu 22 marca 2017 r. (postanowienie z dnia 29 marca 2017 r.) stwierdził, że ojciec nabył z mocy prawa przez zasiedzenie, z dniem 30 maja 2009 r., własność działki nr 694/4, o powierzchni 0,87 ha. Przed zasiedzeniem działka miała 1,10 hektara powierzchni, po zasiedzeniu ma 0,87 hektara. Działka zabudowana jest domem. W postanowieniu tym Sąd stwierdził zasiedzenie na rzecz zmarłego już ojca. W związku z tym, że Wnioskodawczyni planuje dokonać sprzedaży udziału 1/2 części działki nabytej w wyniku spadku, pojawiają się wątpliwości dotyczące od jakiej daty nabycia liczyć okres 5-letni.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i zamierza dokonać sprzedaży jako osoba prywatna oraz sprzedaż nastąpi prawdopodobnie na rzecz osoby fizycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowej działki, Wnioskodawczyni będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego 2012, co oznacza, że wymagany przepisami prawa okres 5-letni upłynął wraz z końcem 2017 r. Wnioskodawczyni uważa, że późniejsze postanowienie Sądu stwierdzające nabycie własności przez zasiedzenie na rzecz Jej zmarłego ojca nie ma wpływu na okres 5 letni, który uprawnia Wnioskodawczynię w przypadku planowanej sprzedaży do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
2. zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
   
   

Ustawa nie zawiera definicji ustawowej użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 pojęcia „nabycie”, zatem aby ustalić jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu, określonego w powołanej wyżej normie prawnej, należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Niewątpliwie według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy.

Z powyższego wynika zatem, że w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw albo rzeczy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia nieruchomości, prawa lub rzeczy i forma prawna jej nabycia. Mimo rozbieżności dotyczących kwestii nabycia spadku, czy nabycie liczyć od daty śmierci spadkodawcy, czyli w 2011 r., czy też z datą wydania przez Sąd postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, czyli w 2012 r., Wnioskodawczyni stoi na stanowisko, że upłynął wymagany okres pięcioletni.

Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się w całości od podatku nabycie spadku po członkach najbliższej rodziny, jeżeli spadkobiercy zgłoszą ten fakt naczelnikowi urzędu skarbowego w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego na druku SD-Z2 – co po nabyciu spadku uczynili spadkobiorcy.

Według Wnioskodawczyni, w niniejszej sprawie nie ma wpływu późniejsze wydanie postanowienia Sądu z dnia 29 czerwca 2017 r., które to potwierdza nabycie działki przez zasiedzenie na rzecz ojca Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w odpowiedzi Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów z dnia 6 kwietnia 2010 r., słusznie stwierdzono między innymi, że upływ terminu zasiedzenia pociąga za sobą ex lege nabycie własności nieruchomości przez jej posiadacza samoistnego. Zapadające postanowienie sądu ma tutaj charakter deklaratywny. Sąd stwierdza nabycie własności nieruchomości przez zasiedzenie. Zatem, jedynie dla potrzeb dowodowych, dla formalnego ustalenia legitymacji właściciela, następuje sądowe stwierdzenie zasiedzenia.

Wnioskodawczyni podnosi, że podobne stanowisko zajęły organy podatkowe w wielu interpretacjach podatkowych, np. w interpretacji indywidualnej z dnia 6 marca 2012 r., nr IBPII/2/415-1379/11/JG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził: „(...) datą nabycia własności nieruchomości jest data wskazana w postanowieniu sądu jako data nabycia własności, a nie data widniejąca na postanowieniu jako dzień wydania albo sporządzenia postanowienia, bądź też data uprawomocnienia się postanowienia sądu”. W interpretacji indywidualnej z dnia 4 stycznia 2012 r., nr IPTPB2/415-623/11-4/KO Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zajął identyczne stanowisko.

Wnioskodawczyni nadmienia, że zgodnie z postanowieniem, zasiedzenie na rzecz ojca nastąpiło z dniem 30 maja 2009 r. Wydanie postanowienia miało na celu tylko uregulowanie błędów formalnych na rzecz zmarłego i zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma wpływu na datę nabycia, od której jest liczony okres 5-letni.

W związku z powyższym, w przypadku planowanej sprzedaży nabytej w wyniku spadku działki, Wnioskodawczyni uważa, że nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z uwagi na fakt, że sprzedaż nastąpi po wymaganym przepisami prawa okresie 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że na podstawie wydanego postanowienia z dnia 23 maja 2012 r. Sąd Rejonowy, po rozpoznaniu na rozprawie sprawy w dniu 9 maja 2012 r., stwierdził nabycie przez Wnioskodawczynię i Jej siostrę spadku po zmarłym ojcu. Przedmiotem spadku była zabudowana działka. Nabycie nastąpiło z mocy ustawy.

W wyniku błędu Gminy okazało się, że spadkodawca użytkował działkę niestanowiącą jego własności. W ramach naprawy błędu, powyższy Sąd Rejonowy, po rozpoznaniu sprawy w dniu 22 marca 2017 r. (postanowienie z dnia 29 marca 2017 r.) stwierdził, że ojciec Wnioskodawczyni nabył z mocy prawa przez zasiedzenie, z dniem 30 maja 2009 r., własność działki nr 694/4. Przed zasiedzeniem działka miała 1,10 hektara powierzchni, po zasiedzeniu ma 0,87 hektara. Działka zabudowana jest domem. Wnioskodawczyni planuje dokonać sprzedaży udziału 1/2 części działki nabytej w wyniku spadku. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i zamierza dokonać sprzedaży jako osoba prywatna oraz sprzedaż nastąpi prawdopodobnie na rzecz osoby fizycznej.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów tej ustawy. W myśl art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Jak stanowi art. 172 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat. Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej. W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data wydania postanowienia o zasiedzeniu, ani też data uprawomocnienia się tego postanowienia.

W przedmiotowej sprawie datą nabycia zabudowanej nieruchomości przez spadkodawcę (ojca Wnioskodawczyni), o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dzień 30 maja 2009 r., wskazany w postanowieniu Sądu wydanym w sprawie zasiedzenia. W związku z tym, pięcioletni okres od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez spadkodawcę przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął w dniu 31 grudnia 2014 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie udziału w zabudowanej nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jego odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawcę.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe, gdyż w uzasadnieniu wniosku wskazano, że odpłatne zbycie udziału w zabudowanej nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.