Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.107.2019.1.AJ
z 13 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2019 r. (data wpływu 14 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania u źródła przychodów z tytułu świadczenia usług doradczych, badania i rozwoju, IT, finansowych (innych niż odsetki) i logistycznych:

• przez Spółkę-matkę w oparciu o przepisy polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jest prawidłowe,
  

• przez Spółkę-duńską w oparciu o przepisy polsko-duńskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jest prawidłowe,
  

• przez Spółkę-szwedzką w oparciu o przepisy polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania u źródła przychodów z tytułu świadczenia usług doradczych, badania i rozwoju, IT, finansowych (innych niż odsetki) i logistycznych przez Spółkę-matkę, Spółkę-duńską i Spółkę-szwedzką (w oparciu o przepisy odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja oraz sprzedaż cukru. Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej Z (dalej: „Grupa”). W skład Grupy wchodzi wiele podmiotów, w szczególności zaś spółki, majce siedzibę (w tym dla celów podatkowych) w:

• Niemczech (A, spółka-matka Wnioskodawcy, dalej: „Spółka-matka”);
  

• Danii (B, dalej: „Spółka duńska”);
  

• Szwecji (C, dalej: „Spółka szwedzka”).
  
  
  

Zrzeszone w Grupie podmioty, w tym ww. spółki, świadczą między sobą wzajemne, różnego rodzaju, usługi. Dzięki tym usługom możliwym jest uzyskanie efektów synergii i optymalizacji prowadzonej działalności wszystkich podmiotów. Z biznesowego punktu widzenia, różne podmioty świadczą różne usługi (w zależności od posiadanych kompetencji w ramach danego podmiotu). Wzajemnie świadczone usługi wykonywane są na podstawie porozumień umownych, zawartych pomiędzy podmiotami w Grupie Z.

Spółka nabywa szereg określonych usług od ww. spółek:

• usługi doradcze;
  

• usługi badania i rozwoju (technologii i innowacji);
  

• usługi IT;
  

• usługi finansowe inne niż odsetki;
  

• usługi logistyczne
  

- dalej „Usługi”.

Oprócz Usług spółki w Grupie dokonują szeregu transakcji o charakterze towarowym (sprzedaż i zakup produktów, produktów paszowych czy innych aktywów).

Wnioskodawca przedstawia poniżej opis poszczególnych świadczeń w ramach Usług.

Usługi doradcze

Usługami doradczymi i usługami wsparcia objęty jest szeroki wachlarz funkcji, takich jak: zakupy surowca i zarządzanie surowcem, zarządzanie produkcją, zarządzanie sprzedażą i logistyką, zarządzanie finansami i ryzykiem, zasobami ludzkimi, zakupy, public relations, doradztwo księgowe, podatkowe i prawne.

Usługi badania i rozwoju (Usługi technologii i innowacji)

Usługi te świadczone są przez część z ww. usługodawców. Są one nakierowane na kwestie produkcyjne. Dotyczą działań badawczo-rozwojowych, których wyniki wpływają na optymalizację tego procesu.

Usługi IT

Usługi IT dotyczą wsparcia informatycznego, w szczególności w kwestiach takich jak: konfiguracja systemu SAP, aplikacji komputerowych, usług sieciowych, Internetu, bezpieczeństwa danych, czy usług sprzętowych.

Usługi finansowe inne niż odsetki

W ramach Grupy funkcjonuje centralizacja funkcji finansowej. Pełni ją jednostka dominująca, tj. Spółka-matka. Funkcja ta obejmuje zarządzanie środkami pieniężnymi, funkcję skarbu, finansowanie spółek grupy w ramach modelu koncentracji środków pieniężnych, zarządzanie gwarancjami bankowymi oraz zabezpieczanie ryzyka walutowego oraz cen towarów.

Niniejszy wniosek dotyczy usług innych, niż takich, z tytułu których wynagrodzeniem są odsetki (w rozumieniu przepisów Ustawy CIT). Wynagrodzenie przedmiotowe nie stanowi zatem gratyfikacji za udostępnienie kapitału, ale za wykonywane świadczenia o charakterze usług.

Usługi logistyczne

Przedmiotem tych czynności jest przechowywanie oraz ekspediowanie cukru, znajdującego się za granicą.

Dzięki nabywaniu Usług możliwa jest optymalizacja wykorzystania zasobów ludzkich, wraz z optymalizacją kosztów zatrudnienia, w Spółce. Spółka nie musi realizować wszystkich tych funkcji samodzielnie, lecz korzysta z fachowych zasobów usługodawców.

Usługi świadczone przez Usługodawców wykonywane są przez dedykowany zespół specjalistów, posiadających odpowiednie kompetencje, zaznajomionych z zagadnieniami szczegółowymi dotyczącymi działalności na rynku cukrowniczym.

Wnioskodawca posiada aktualne certyfikaty rezydencji wskazanych kontrahentów z Grupy oraz ich pisemne oświadczenie, że:

• w stosunku do wypłacanych należności spełniony został warunek braku zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania;
  

• dany kontrahent jest rzeczywistym właścicielem należności, wynikających z danych Usług.
  
  
  

Każdy z ww. kontrahentów prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju swojej siedziby.

Żaden z nich nie posiada na terenie Rzeczpospolitej Polskiej zakładu - w rozumieniu przepisów Ustawy CIT oraz ww. Umów.

Wynagrodzenie z tytułu żadnej Usług nie stanowi wynagrodzenia z tytułu odsetek lub należności licencyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w wynagrodzenie Spółki-matki z tytułu świadczonych przez nią Usług - w oparciu o przepisy Polsko-Niemieckiej UPO - nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu w Polsce ?
   
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w wynagrodzenie Spółki-duńskiej z tytułu świadczonych przez nią Usług - w oparciu o przepisy Polsko-Duńskiej UPO - nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu w Polsce ?
   
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w wynagrodzenie Spółki-szwedzkiej z tytułu świadczonych przez nią Usług - w oparciu o przepisy Polsko-Szwedzkiej UPO - nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu w Polsce ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w wynagrodzenie Spółki-matki z tytułu świadczonych przez nią Usług - w oparciu o przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. 2005, Nr 12, poz. 90, ze zm., dalej: Polsko-Niemiecka UPO) - nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu w Polsce.

Ad. 2

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w wynagrodzenie Spółki-duńskiej z tytułu świadczonych przez nią Usług - w oparciu o przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. 2003, Nr 43, poz. 368, ze zm., dalej: Polsko-Duńska UPO) - nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu w Polsce.

Ad. 3

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w wynagrodzenie Spółki-szwedzkiej z tytułu świadczonych przez nią Usług - w oparciu o przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. 2006. Nr 26, poz. 193, ze zm.. dalej: Polsko-Szwedzka UPO) - nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu w Polsce.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, z późn. zm. – dalej: „Ustawa CIT”) podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepis ten statuuje zasadę tzw. ograniczonego obowiązku podatkowego (podatek „u źródła”). W praktyce, jego treścią jest wprowadzenie obciążenia podatkowego w stosunku do nierezydentów w oparciu o wskazane w Ustawie CIT tytuły. Innymi słowy, podmioty takie podlegają opodatkowaniu CIT w Polsce w stosunku do tych dochodów, które wskazane są wprost w przepisach tejże ustawy.

Regulacja w zakresie takich tytułów znajduje się m.in. w przepisie art. 21 Ustawy CIT. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT: „Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przemarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.”

W świetle powyższego należy stwierdzić, że uzyskiwane przez ww. podmioty zagraniczne z Grupy przychody, osiągane z tytułu:

• usług doradczych;
  

• usług badań i rozwoju (technologii i innowacji);
  

• usług finansowych innych niż odsetki;
  

• usług IT
  

- mieszczą się w zakresie dyspozycji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT - jako usługi doradcze oraz usługi, o podobnym charakterze do usług, wskazanych w analizowanym przepisie.

Zgodnie jednak z art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Oznacza to, że reguły opodatkowania zawarte w prawie krajowym ulegają modyfikacji wynikającej z zawartych umów międzynarodowych. Stanowisko to potwierdza również Naczelny Sąd Administracyjny wskazując w najnowszym orzecznictwie, że: „.przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Wskazanie katalogu dochodów (przychodów), mających źródło na terytorium Polski, nie ma wpływu na stosowanie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska i tym samym zakres przedmiotowy opodatkowania nierezydentów, ustalony w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., może ulegać modyfikacji. ” (tak wyrok NSA wydany w składzie siedmiu sędziów w dniu 15 maja 2017 r., sygn. II FSK 3587/14).

W zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy zastosowanie będą miały następujące umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania:

• Polsko-Niemiecka UPO;
  

• Polsko-Duńska UPO;
  

• Polsko-Szwedzka UPO.
  
  
  

Tak jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca posiada certyfikaty rezydencji podatkowej kontrahentów z Grupy. Stąd też zastosowanie mogą znaleźć postanowienia danej Umowy - z pierwszeństwem przed Ustawą CIT.

Wskazać przy tym należy, że zasadniczo zapisy umów o unikaniu opodatkowania kierowane są nie do jednostek, a do państw-sygnatariuszy. Ich celem jest bowiem uregulowanie „jurysdykcji” podatkowej dwóch systemów prawnych (w wypadku umów bilateralnych - takich jak analizowane). Uregulowanie to ma na celu przyznanie „prawa do opodatkowania” wyłącznie jednemu z państw (państwo rezydencji podatnika albo państwo osiągnięcia przychodu) albo obu tym państwom, jednakże na zasadach modyfikujących prawo krajowe (np. poprzez określenie maksymalnej stawki podatku z danego tytułu).

Analizując zapisy ww. Umów nie można znaleźć w ich treści odpowiednika zapisów art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, a zatem przepisu który bezwarunkowo zobowiązywałby nierezydenta do uiszczania podatku w kraju rezydencji kontrahenta, który świadczyłby tego rodzaju usługi jak wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT.

W związku z tym przy świadczeniu usług takich jak opisane wyżej w ocenie Wnioskodawcy zastosowanie może mieć jedynie art. 7 każdej z Umów, regulujący opodatkowanie zysków przedsiębiorstw: zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.”

W związku z tym zyski te są opodatkowane generalnie w miejscu siedziby przedsiębiorstwa chyba, że działalność prowadzona jest w drugim państwie poprzez położony tam zakład.

Jak zaś wskazano w opisie zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, żaden z kontrahentów z Grupy nie posiada zakładu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, tak jak zostało podkreślone w stanie faktycznym, zagraniczni kontrahenci z Grupy są rzeczywistymi właścicielami opisanych należności. W szczególności zaś, każdy z ww. kontrahentów spełnia warunki określone przez przepis art. 4a pkt 29 Ustawy CIT, bowiem:

• otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części;
  

• nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi;
  

• prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  
  

Jeśli zaś chodzi o usługi logistyczne, to zdaniem Spółki nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem „u źródła” w Polsce w ogóle - nie mieszczą się w katalogu przychodów, o którym mowa w art. 21 (w szczególności zaś ust. 1 pkt 2a) czy art. 22 Ustawy CIT, jednocześnie zaś każda z ww. Umów kwalifikuje przychód taki jako zyski przedsiębiorstw (art. 7).

Należy również podkreślić, że Wnioskodawca ma na względzie mechanizm rozliczenia podatku obowiązujący od 1 stycznia 2019 r.

Zasadniczo, wprowadzony od tego dnia mechanizm uzależnia sytuację prawną podatnika oraz obowiązki płatnika od wysokości należności podatnika.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, jeżeli łączna kwota należności z tytułów podlegających opodatkowaniem „u źródła” w Polsce, wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym nie przekracza kwoty 2 milionów zł netto, płatnik może nie pobierać tego podatku, m. in. w oparciu o właściwą umowę o unikaniu opodatkowania. W takim wypadku płatnik powinien posiadać aktualny certyfikat rezydencji. Jednocześnie, płatnik powinien dochować należytej staranności w kwestii oceny, czy zachodzi sytuacja, umożliwiająca takie właśnie niepobranie podatku.

Z kolei, zgodnie z art. 26 ust. 2e Ustawy CIT, jeżeli łączna kwota należności przekroczy wskazaną kwotę 2 milionów zł netto (dla danego kontrahenta-podatnika), to wówczas płatnik zobowiązany jest pobrać podatek od kwoty nadwyżki - bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W takim wypadku brak poboru podatku może nastąpić w oparciu: uzyskaną opinię o stosowaniu zwolnienia (art. 26 ust. 2g Ustawy CIT) albo oświadczenie płatnika (art. 26 ust. 7a Ustawy CIT). W wypadku zaś zapłaty podatku podatnik bądź płatnik, który poniósł ekonomiczny ciężar podatku, może złożyć wniosek o jego zwrot (art. 28b Ustawy CIT).

Nadto Wnioskodawca wskazał, że Spółka zdaje sobie sprawę, iż potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska nie spowoduje wyłączenia zastosowania powyższych przepisów. Przeciwnie, intencją Spółki w zakresie wystąpienia z niniejszym wnioskiem jest przygotowanie się do należytego wypełniania obowiązków płatnika w tym zakresie. Podstawową czynnością w ramach potencjalnego poboru podatku „u źródła” w ogóle, jest bowiem ustalenie, czy dane wynagrodzenie danego kontrahenta podlega opodatkowaniu, czy też nie.

Dlatego też uzyskanie przedmiotowej interpretacji indywidualnej umożliwi Spółce odpowiednie przyporządkowanie należności (podlegające opodatkowaniu i niepodlegające opodatkowaniu) wobec konkretnego kontrahenta i, wówczas, odpowiednie stosowanie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT albo art. 26 ust. 2e Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania u źródła przychodów z tytułu świadczenia usług doradczych, badania i rozwoju, IT, finansowych (innych niż odsetki) i logistycznych:

• przez Spółkę-matkę w oparciu o przepisy polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jest prawidłowe,
  

• przez Spółkę-duńską w oparciu o przepisy polsko-duńskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jest prawidłowe,
  

• przez Spółkę-szwedzką w oparciu o przepisy polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jest prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.