Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.127.2019.2.JN
z 14 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania bonusu pieniężnego wypłacanego Beneficjentowi oraz sposobu jego dokumentowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania bonusu pieniężnego wypłacanego Beneficjentowi oraz sposobu jego dokumentowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wskazuje, że jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pozostaje czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą: „A” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (…) (dalej jako: „Wnioskodawca” albo „Spółka”). Spółka pozostaje autoryzowanym dealerem samochodów określonej marki. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest głównie sprzedaż ww. samochodów, ale Spółka również świadczy usługi w zakresie serwisu pojazdów samochodowych.

Wnioskodawca jako autoryzowany dealer pojazdów określonej marki zajmuje się sprzedażą pojazdów do różnego rodzaju podmiotów. W rzeczywistości gospodarczej będą zdarzały się sytuacje, w których do Spółki będzie zgłaszał się klient będący osobą fizyczną, jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobą prawną (zwany dalej: „Klientem”). Klient będzie dokonywał wyboru pojazdu, a następnie zamówi pojazd. Przed zamówieniem pojazdu dookreśli wszelkie parametry oraz specyfikację pojazdu. Formą finansowania zakupu pojazdu może być leasing operacyjny. W takim przypadku bezpośrednim nabywcą pojazdu będzie Finansujący, a Klient będzie Korzystającym z pojazdu.

Klient będzie uzyskiwał kontakt do Spółki od osoby trzeciej (zwanej dalej: „Beneficjentem”). Beneficjent będzie przekazywał Klientowi dane kontaktowe do Spółki umożliwiające dokonanie transakcji pomiędzy ww. podmiotami. Niejednokrotnie będzie się zdarzało, że Beneficjent będzie prowadził dialog handlowy, dokonywał uzgodnień szczegółów transakcji, pobierał od Spółki ofertę oraz przedstawiał ją Klientowi. To czynności wykonywane przez Beneficjenta będą umożliwiały zawarcie sprzedaży konkretnego pojazdu pomiędzy Klientem a Spółką (czasami z udziałem Finansującego).

Z uwagi na zawarcie umowy sprzedaży pojazdu Wnioskodawca będzie wystawiał na rzecz Klienta albo Finansującego fakturę VAT na wartość pojazdu wynikającą z cennika obowiązującego na dzień dokonywania transakcji.

Czynności wykonywane przez Beneficjenta nie będą dokonywane na zlecenie Spółki. Jednakże z uwagi na okoliczność, że dzięki czynnościom wykonywanym przez Beneficjenta dojdzie do zawarcia transakcji pomiędzy Klientem a Spółką (ewentualnie z udziałem Finansującego), Spółka rozważa udzielenie bonusu pieniężnego na rzecz Beneficjenta. Wysokość bonusu pieniężnego będzie indywidualnie ustalona dla każdej transakcji. Wysokość bonusu pieniężnego udzielonego Beneficjentowi może wynikać z różnych okoliczności, np. ilości zamówionych pojazdów, sposobu i terminowości zapłaty należności na rzecz Spółki, promocji organizowanych przez importera pojazdów oraz stosowanych przez niego polityk handlowych. Bonus pieniężny będzie zatem ustalany w granicach rabatów, które są dopuszczalne na podstawie stosowanych w Spółce polityk handlowych. Cena sprzedaży pojazdu na rzecz Klienta (Finansującego) pomniejszona o udzielony bonus pieniężny musi zapewniać odpowiedni poziom opłacalności dokonywania transakcji. Warunki udzielania bonusu pieniężnego zostaną zawarte każdorazowo w porozumieniu/umowie (dalej jako: umowa) zawartej pomiędzy Spółką a Beneficjentem. Warunki przyznanego Spółce bonusu mogą się różnić w zależności od rodzaju pojazdu samochodowego i innych okoliczności, o których będzie mowa w umowie. Spółka oraz Beneficjent będą w stanie zindywidualizować transakcję, od której ma zostać udzielony bonus na podstawie numerów VIN pojazdów sprzedanych na rzecz Klienta bądź Finansującego.

Celem udzielenia bonusów pieniężnych na rzecz Beneficjenta będzie generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży pojazdów oferowanych przez Wnioskodawcę, a tym samym zwiększenie przychodów Wnioskodawcy. Zdaniem Spółki, udzielanie bonusów odniesie pozytywny skutek – Beneficjent będzie uzyskiwał korzyść z polecania towarów oferowanych przez Spółkę. Tym samym udzielanie bonusów ma na celu zwiększenie obrotów Spółki z tytułu sprzedaży pojazdów.

Jak wynika z powyżej opisanego opisu zdarzenia przyszłego bonus pieniężny będzie otrzymywał od Wnioskodawcy Beneficjent, a nie Klient. Beneficjent nie będzie świadczył usług pośrednictwa na rzecz Spółki. Nie będzie on zobowiązany do świadczenia usług na rzecz Spółki. W przypadku, gdy znajdzie Klienta (albo Klient się do niego zgłosi) będzie on działał w imieniu tego Klienta. W tym zakresie będzie reprezentował Klienta. W jego imieniu będzie prowadził negocjacje. Jednak wynegocjowany „rabat” na pojazd będzie stanowił bonus pieniężny wypłacany Beneficjentowi, a nie Klientowi. W konsekwencji Beneficjent otrzyma korzyść z tytułu wynegocjowanych warunków transakcji. Bonus pieniężny będzie przyznawany w granicach rabatów, które są dopuszczalne na podstawie stosowanych w Spółce polityk handlowych. Natomiast cena pomiędzy Spółką a Klientem (Finansującym) zostanie określona na podstawie cennika obowiązującego w Spółce.

W ramach uzgodnień z Klientem Beneficjent może być przez niego upoważniony do negocjowania warunków umowy. Negocjowanie będzie polegało na prowadzeniu rozmów dotyczących ustalenia ostatecznych warunków sprzedaży (przedmiot sprzedaży, ilość, cena, specyfikacja, wyposażenie etc.). Beneficjent nie będzie przez Spółkę upoważniony np. do negocjowania ceny zakupu pojazdu do Klienta, udzielenia rabatów, uzgodnienia terminu odbioru pojazdu itp. To Spółka we własnym imieniu będzie dokonywała powyższych czynności i przekazywała swoje stanowisko Klientowi albo Beneficjentowi, który będzie mógł działać w imieniu Klienta.

Na podstawie zawartego porozumienia (umowy) Strony uzgodnią, że w przypadku, gdy transakcja dojdzie do skutku dzięki działaniom prowadzonym przez Beneficjenta, to Spółka wypłaci mu bonus pieniężny. Beneficjent będzie więc uprawniony do wykonywania czynności z własnej inicjatywy, natomiast Spółka w przypadku spełnienia warunków do wypłaty bonusu pieniężnego (zawarcie transakcji z Klientem lub Finansującym) będzie zobowiązana do wypłaty bonusu pieniężnego.

Przedmiotowy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy sytuacji, w których Beneficjent, Klient i Finansujący nie będą podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym bonus pieniężny wypłacany Beneficjentowi będzie stanowił wynagrodzenie za świadczone przez Beneficjenta na rzecz Spółki usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 u.p.t.u.?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Beneficjent będzie zobowiązany do odpowiedniego udokumentowania świadczenia, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego poprzez wystawienie faktury VAT zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, bonus pieniężny wypłacany Beneficjentowi będzie stanowił wynagrodzenie za świadczone przez Beneficjenta na rzecz Spółki usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 u.p.t.u. (pytanie nr 1). Beneficjent będzie zobowiązany do odpowiedniego udokumentowania świadczenia, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego poprzez wystawienie faktury VAT zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (pytanie nr 2).

W ocenie Spółki, wypłacany przez nią na rzecz Beneficjenta bonus pieniężny nie będzie stanowił ani rabatu bezpośredniego, ponieważ Beneficjent nie będzie nabywał pojazdu od Spółki, ani rabatu pośredniego, ponieważ bonus pieniężny nie będzie wypłacany Klientowi i nie będzie obniżał ceny kupionego przez niego pojazdu. Tym samym należy wskazać, że udzielony bonus pieniężny nie będzie stanowił rabatu, o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 u.p.t.u. W konsekwencji powyższego w związku z udzieleniem bonusu pieniężnego Spółka nie będzie miała prawa do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu sprzedaży pojazdów na rzecz Klienta (Finansującego).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jak wynika z przytoczonych przepisów prawa ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też należy wskazać, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, ale również zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonywanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu u.p.t.u. Niezależnie od powyższego muszą być jednak spełnione następujące warunki (łącznie):

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy – wynagrodzenie.
  
  

Z analizy art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonywanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem (por. wyrok TSUE z dnia 15 lipca 1982 r., C-89/91; wyrok TSUE z dnia 8 marca 1988 r., C-102/86; wyrok TSUE z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80; wyrok TSUE z dnia 3 marca 1994 r., C-16/93).

Dalej należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to odpłatne świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności zdarzenia przyszłego, z charakteru zawartej umowy będzie wynikało, że Beneficjent zawierając powyższą umowę ze Spółką w istocie będzie zobowiązywał się do wykonywania czynności mających na celu zawarcie transakcji sprzedaży pojazdów pomiędzy Spółką a Klientem (Finansującym). Bonusy pieniężne, które ma otrzymywać Beneficjent będą ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez Spółkę związanych z generowaniem jak najlepszych wyników sprzedaży pojazdów. Ponadto będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami przez Beneficjenta a wypłaconym mu wynagrodzeniem, ponieważ przyznanie bonusu pieniężnego będzie wynikało ze spełnienia przesłanek ustalonych w zawartej pomiędzy stronami umowie.

Wobec powyższego, udzielany przez Spółkę bonus pieniężny będzie stanowił wynagrodzenie za świadczone przez Beneficjenta na rzecz Spółki usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 u.p.t.u., które będą podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., a Beneficjent będzie zobowiązany do ich opodatkowania oraz udokumentowania.

Z przepisów u.p.t.u. wynika, że co do zasady, świadczenie usług winno zostać udokumentowane poprzez wystawienie faktury VAT przez usługodawcę. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z definicją legalną przez sprzedaż rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 u.p.t.u.).

Konkludując, to podatnik, który świadczy usługi jest zobowiązany do odpowiedniego udokumentowania tego świadczenia poprzez wystawienie faktury zgodnie z powyższym przepisem.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 listopada 2018 r., 0112-KDIL1-3.4012.527.2018.3.PR oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 2 listopada 2018 r., 0112-KDIL1-3.4012.525.2018.3.KB dotyczących analogicznego zdarzenia przyszłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Wskazać należy, że podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. bonusy pieniężne (premie pieniężne, rabaty, bonifikaty) nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania bonusów pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie bonusy pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W praktyce występują również sytuacje, w których w zamian za udzielenie bonusów ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacony bonus pieniężny związany jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taki bonus, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z kolei na mocy art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika przede wszystkim, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Celem dokonania prawidłowej kwalifikacji bonusów pieniężnych (rabatów) w świetle przepisów o podatku od towarów i usług, należy przeprowadzić obiektywną analizę całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej transakcji, która pozwoli na ocenę skutków takiej transakcji w świetle regulacji dotyczących podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „rabat”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru. Rozróżnia się przy tym rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Natomiast, jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia podstawy opodatkowania (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów, zgodnie z art. 106j ustawy. Jednakże możliwe jest wystawienie faktury korygującej wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jako autoryzowany dealer pojazdów określonej marki zajmuje się sprzedażą pojazdów do różnego rodzaju podmiotów. W rzeczywistości gospodarczej będą zdarzały się sytuacje, w których do Spółki będzie zgłaszał się klient będący osobą fizyczną, jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo osobą prawną (zwany dalej: „Klientem”), który będzie dokonywał wyboru pojazdu, a następnie zamówi pojazd. Przed zamówieniem pojazdu dookreśli wszelkie parametry oraz specyfikację pojazdu. Formą finansowania zakupu pojazdu może być leasing operacyjny. W takim przypadku bezpośrednim nabywcą pojazdu będzie Finansujący, a Klient będzie Korzystającym z pojazdu. Klient będzie uzyskiwał kontakt do Spółki od osoby trzeciej (zwanej dalej: „Beneficjentem”). Beneficjent będzie przekazywał Klientowi dane kontaktowe do Spółki umożliwiające dokonanie transakcji pomiędzy ww. podmiotami. Niejednokrotnie będzie się zdarzało, że Beneficjent będzie prowadził dialog handlowy, dokonywał uzgodnień szczegółów transakcji, pobierał od Spółki ofertę oraz przedstawiał ją Klientowi. To czynności wykonywane przez Beneficjenta będą umożliwiały zawarcie sprzedaży konkretnego pojazdu pomiędzy Klientem a Spółką (czasami z udziałem Finansującego). Z uwagi na zawarcie umowy sprzedaży pojazdu Spółka będzie wystawiała na rzecz Klienta albo Finansującego fakturę VAT na wartość pojazdu wynikającą z cennika obowiązującego na dzień dokonywania transakcji. Z uwagi na okoliczność, że dzięki czynnościom wykonywanym przez Beneficjenta dojdzie do zawarcia transakcji pomiędzy Klientem a Spółką (ewentualnie z udziałem Finansującego), Spółka rozważa udzielenie bonusu pieniężnego na rzecz Beneficjenta.

Należy podkreślić, że rabat bezpośredni jest przyznawany bezpośrednio pomiędzy sprzedawcą a nabywcą – stronami umowy kupna-sprzedaży. Natomiast rabat pośredni jest przyznawany ostatecznemu odbiorcy przez podatnika znajdującego się na początku łańcucha dostaw.

Wypłacany przez Spółkę bonus pieniężny nie będzie stanowił ani rabatu bezpośredniego, ponieważ Beneficjent nie będzie nabywał pojazdu od Spółki, ani rabatu pośredniego, ponieważ bonus pieniężny nie będzie wypłacany Klientowi i nie będzie obniżał ceny kupionego przez niego pojazdu. Tym samym należy zgodzić się ze Spółką, że udzielany bonus pieniężny Beneficjentowi nie będzie stanowił rabatu w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji powyższego, w związku z udzieleniem bonusu pieniężnego Beneficjentowi Spółka nie będzie miała prawa do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu sprzedaży pojazdów na rzecz Klienta (Finansującego).

Jak wskazała Spółka, dzięki czynnościom wykonywanym przez Beneficjenta dojdzie do zawarcia transakcji pomiędzy Klientem a Spółką (ewentualnie z udziałem Finansującego), a Spółka rozważa udzielenie bonusu pieniężnego na rzecz Beneficjenta. Wysokość bonusu pieniężnego będzie indywidualnie ustalona dla każdej transakcji i może wynikać z różnych okoliczności, np. ilości zamówionych pojazdów, sposobu i terminowości zapłaty należności na rzecz Spółki, promocji organizowanych przez importera pojazdów oraz stosowanych przez niego polityk handlowych. Warunki udzielania bonusu pieniężnego zostaną zawarte każdorazowo w porozumieniu/umowie zawartym pomiędzy Spółką a Beneficjentem, na której podstawie Strony uzgodnią, że w przypadku, gdy transakcja dojdzie do skutku dzięki działaniom prowadzonym przez Beneficjenta, to Spółka wypłaci mu bonus pieniężny. Warunki przyznanego Spółce bonusu mogą się różnić w zależności od rodzaju pojazdu samochodowego i innych okoliczności, o których będzie mowa w umowie. Celem udzielenia bonusów pieniężnych na rzecz Beneficjenta będzie generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży pojazdów oferowanych przez Spółkę, a tym samym zwiększenie jej przychodów. Beneficjent będzie uzyskiwał korzyść w postaci bonusu pieniężnego z polecania towarów oferowanych przez Spółkę.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Wobec tego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Zatem, pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub jej ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Podsumowując należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to odpłatne świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z zawartego porozumienia z Beneficjentem wynika, że Spółka będzie odnosiła szereg korzyści, ponieważ – jak wskazała – celem udzielenia bonusów pieniężnych na rzecz Beneficjenta będzie generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży pojazdów oferowanych przez Spółkę, a tym samym zwiększenie jej przychodów, a Beneficjent będzie uzyskiwał wynagrodzenie za polecanie towarów oferowanych przez Spółkę.

Zatem z charakteru zawartego porozumienia wynika, że Beneficjent zawierając porozumienie ze Spółką w istocie będzie się zobowiązywał do wykonywania czynności mających na celu zawarcie transakcji sprzedaży pojazdów pomiędzy Spółką a Klientem (Finansującym). Bonusy pieniężne, które ma otrzymywać Beneficjent będą ściśle związane z uzyskaniem korzyści przez Spółkę związanych z generowaniem jak najlepszych wyników sprzedaży pojazdów. Ponadto będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami przez Beneficjenta a wypłaconym mu wynagrodzeniem, ponieważ przyznanie bonusu pieniężnego będzie wynikało ze spełnienia przesłanek ustalonych w umowie zawartej pomiędzy Spółką a Beneficjentem.

Wobec powyższego udzielany przez Spółkę bonus pieniężny będzie stanowił wynagrodzenie za świadczone przez Beneficjenta na rzecz Spółki usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, które będą podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przepisów dotyczących podatku od towarów i usług wynika, że co do zasady świadczenie usług winno zostać udokumentowane poprzez wystawienie faktury przez usługodawcę.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Podsumowując, to podatnik, który świadczy usługi jest zobowiązany do odpowiedniego udokumentowania tego świadczenia poprzez wystawienie faktury, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy wskazać, że skoro wypłacany przez Spółkę na rzecz Beneficjenta bonus pieniężny nie będzie stanowił rabatu w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy i nie będzie uprawniał Spółki do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów na rzecz Klienta (Finansującego), tylko ww. bonus będzie stanowił wynagrodzenie za świadczone przez Beneficjenta na rzecz Spółki usługi, to Spółka jako usługobiorca tych usług nie będzie zobowiązana do ich udokumentowania. Zobowiązany do wystawienia faktury VAT dokumentującej wykonane usługi, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie Beneficjent.

Tym samym stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięć, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania wypłacanych bonusów pieniężnych. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.