Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.172.2019.1.EA
z 13 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2019 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 16 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. ,,R” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją ww. projektu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Mieszkaniowa złożyła wniosek o dofinansowanie projektu pn.: ,,R.” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … na lata 2014- 2020 (RPO), Działanie 11.1 Rewitalizacja Miast, Poddziałanie 11.1.1 Rewitalizacja głównych ośrodków miejskich w regionie. Na mocy Uchwały nr … z dnia 18 stycznia 2018 r. Zarządu Województwa … przedmiotowy projekt został wybrany do dofinansowania i aktualnie jest realizowany.

Przedmiot projektu obejmuje w szczególności:

• zakup oraz montaż zewnętrznej windy osobowej,
• modernizację pokrycia dachu z dociepleniem,
• wymianę stolarki okiennej i drzwiowej,
• przebudowę wewnętrznych pomieszczeń,
• wymianę części instalacji c.o.,
• zakup biurek oraz krzeseł do zestawów komputerowych,
• zakup wyposażenia:

1. sprzętu komputerowego,
2. klimatyzacji,
3. zestawu nagłośnieniowego do sali widowiskowej.

Projekt swoim zakresem obejmuje lokal (nr 26) Spółdzielczego Domu Kultury, stanowiący własność Spółdzielni, w którym prowadzona jest działalność społeczna i oświatowo-kulturalna na rzecz członków Spółdzielni oraz ich rodzin zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo Spółdzielcze oraz zapisami § 5 Statutu Spółdzielni Mieszkaniowej („Celem Spółdzielni jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych mieszkańców i ich rodzin [...] oraz zaspokajanie ich potrzeb gospodarczych, społecznych, oświatowych i kulturalnych.”).

W sensie organizacyjnym Spółdzielczy Dom Kultury nie stanowi wyodrębnionej instytucji, lecz funkcjonuje w strukturze organizacyjnej Spółdzielni jako dział. Za pośrednictwem Spółdzielczego Domu Kultury Spółdzielnia prowadzi m.in. koło plastyczne, klub gier i zabaw, warsztaty zdobienia metodą decoupage, zespół góralski „M.”.

Spółdzielczy Dom Kultury (lokal nr x) umiejscowiony jest w części Pawilonu Handlowo-Usługowego na gruncie będącym we współużytkowaniu wieczystym Spółdzielni Mieszkaniowej w udziale wynoszącym 208623/363303, w pozostałym zakresie udziały we współużytkowaniu wieczystym gruntu przysługują właścicielom wyodrębnionych lokali użytkowych w budynku.

Działalność społeczna i oświatowo-kulturalna prowadzona na rzecz członków Spółdzielni i ich rodzin finansowana jest z dwóch źródeł:

1. opłat pobieranych od członków Spółdzielni na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych - finansujących działalności w ok. 85% - 87%,
2. wpływów uzyskanych z tytułu zawartych umów najmu sal Spółdzielczego Domu Kultury - finansujących działalności w ok. 13% - 15%.

Spółdzielnia (będąc płatnikiem VAT) pobiera od członków i właścicieli lokali opłaty na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości, w tym m.in. opłaty na działalność społeczną i oświatowo-kulturalną prowadzoną przez Spółdzielnię na podstawie art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ww. opłaty zwolnione są z podatku VAT.

Najem sal Spółdzielczego Domu Kultury odbywa się na rzecz firm oraz osób fizycznych celem prowadzenia zajęć rekreacyjnych (m.in.: karate, aerobik, kursy j. angielskiego), szkoleń lub na imprezy okolicznościowe (np. urodziny). Jedno z pomieszczeń lokalu nr 26 (nieobjęte projektem), wynajmowane jest odpłatnie szkole nauki jazdy.

Struktura sprzedaży w Spółdzielni Mieszkaniowej kształtuje się w ten sposób, że sprzedaż opodatkowana za poprzedni rok podatkowy stanowiła mniej niż 2% sprzedaży ogółem (właściwą proporcje ustalono jako udział rocznego obrotu z działalności gospodarczej opodatkowanej i zwolnionej, zgodnie z przepisami art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Po realizacji projektu Spółdzielnia przewiduje dochody z tytułu ww. prowadzonej działalności w lokalu Spółdzielczego Domu Kultury na obecnym poziomie. Towary i usługi nabyte w ramach projektu pn. „R.” Spółdzielnia, prócz działalności społecznej i oświatowo-kulturalnej, zamierza również wykorzystywać (na dotychczasowym poziomie) do czynności opodatkowanych generujących dochód, tj. najem sal oraz udostępnienie powierzchni w holu pod automat do sprzedaży art. spożywczych.

Wpływy uzyskane z tytułu zawartych ze Spółdzielnią wyżej wspomnianych umów w całości przeznaczone będą na zmniejszenie kosztów działalności społecznej i oświatowo-kulturalnej obciążającej członków Spółdzielni i Spółdzielnia przewiduje, że pozwolą na pokrycie ok. 13% - 15% kosztów tej działalności. Po realizacji projektu, w zakresie działalności społecznej i oświatowo-kulturalnej, planowana jest współpraca z innymi podmiotami, w tym stowarzyszeniami, jednakże nie będzie ona miała charakteru odpłatnego.

W przedstawionym stanie faktycznym mamy, więc do czynienia z sytuacją, w której przedmiot projektu związany jest zarówno z czynnościami zwolnionymi, jak i opodatkowanymi podatkiem VAT.

Wszelkie wydatki związane z realizacją projektu pn.: „R.” będą ponoszone przez Spółdzielnię. Zadania finansowane będą ze środków objętych opłatami, o których mowa w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Całkowity koszt projektu (wg stanu na dzień podpisania umowy o dofinansowanie, tj. 14 sierpnia 2018 r.) stanowi kwotę x zł. Środki na realizację projektu zostaną zwrócone Spółdzielni Mieszkaniowej w formie refundacji kosztów kwalifikowanych po akceptacji rozliczenia przez Urząd Marszałkowski w wysokości 65%, tj. y zł. Pozostałe środki w wysokości z zł stanowią wkład własny Spółdzielni Mieszkaniowej.

Realizacja niniejszego projektu pozwoli na stworzenie nowoczesnej placówki kultury, poprawę jej stanu technicznego oraz opracowanie bogatej oferty spędzania wolnego czasu dla dzieci, młodzieży, osób w wieku aktywności zawodowej i osób starszych. Infrastruktura zmodernizowana oraz unowocześniona w wyniku prac objętych projektem, wykorzystywana będzie zarówno dla poszerzenia i uatrakcyjnienia nieodpłatnych zajęć organizowanych w Spółdzielczym Domu Kultury, jak i zwiększeniu dostępności dla szerszej grupy osób (m.in. budowa windy umożliwi dostępność dla osób niepełnosprawnych oraz zwiększy dostępność dla ludzi starszych). Prace termomodemizacyjne (wymiana stolarki okiennej, wymiana pokrycia i docieplenie dachu) zmniejszą koszty działalności, eksploatacji co również może mieć wpływ na atrakcyjność oferty i komfort zajęć organizowanych w Spółdzielczym Domu Kultury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia Mieszkaniowa postąpiła prawidłowo uznając brak możliwości odliczenia podatku VAT w fakturach zakupu towarów i usług związanych z realizacją projektu pn. „R.”, którego przedmiotem jest:

• zakup oraz montaż zewnętrznej windy osobowej,
• modernizacja pokrycia dachu z dociepleniem,
• wymiana stolarki okiennej i drzwiowej,
• przebudowa wewnętrznych pomieszczeń,
• wymiana części instalacji c.o.,
• zakup biurek oraz krzeseł do zestawów komputerowych,
• zakup wyposażenia:

1. sprzętu komputerowego,
2. klimatyzacji,
3. zestawu nagłośnieniowego do sali widowiskowej.

Zdaniem Spółdzielni, projekt związany jest z prowadzeniem podstawowej statutowej działalności Spółdzielni i powiązany jest z:

• czynnościami zwolnionymi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) wykonywanymi na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, członków spółdzielni będących właścicielami lokali, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4, i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych,
• czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, obejmującymi wynajem sal oraz powierzchni w holu pod automat do sprzedaży art. spożywczych.

W związku z tym, że sprzedaż opodatkowana za poprzedni rok obrotowy w Spółdzielni stanowiła mniej niż 2% sprzedaży ogółem (właściwą proporcje ustalono jako udział rocznego obrotu z działalności gospodarczej opodatkowanej i zwolnionej, zgodnie z przepisami art. 90 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). Spółdzielnia stoi na stanowisku, że nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu pn. „R.”, nawet współczynnikiem procentowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, mając na uwadze powyższe regulacje obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami opodatkowanymi czy też zwolnionymi, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Jeżeli dokonanie bezpośredniej alokacji nie jest możliwe, czyli w przypadku gdy dokonany wydatek służyć będzie obu rodzajom działalności, Wnioskodawca może odliczyć tylko tę część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia. A zatem zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii wydatków, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli jako „zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

Stosownie do dyspozycji art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast, stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6, do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy – w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

W związku z powyższym podatnicy, u których proporcja sprzedaży nie przekracza 2%, mają prawo (a nie obowiązek) do uznania, że proporcja wynosi 0%. Podatnik ma zatem prawo wyboru, może dokonać odliczenia na zasadach proporcjonalnych, ale może z tego prawa zrezygnować i nie odliczać podatku naliczonego.

Należy zauważyć, iż przepis art. 174 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), wskazuje, w jaki sposób w oparciu o dane dotyczące struktury wszystkich transakcji podatnika, należy obliczyć kwotę odliczeń przysługujących podatnikowi wykonującemu czynności wywierające różne skutki w zakresie prawa do odliczenia podatku.

Natomiast zgodnie z przepisami art. 174 (2) Dyrektywy, niektóre kategorie przychodów wyłączane są z obrotów uwzględnianych przy obliczeniu proporcji, o której mowa w ust. 1. Oznacza to, że dokonywanie niektórych transakcji zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku nie wpływa na wysokość podatku naliczonego podlegającego proporcjonalnemu rozliczeniu.

Należy wyjaśnić, że to do podatnika należy uznanie czy proporcja powyższa, w sytuacji gdy nie przekracza 2%, będzie wynosić 0%. Ustawodawca wskazał bowiem wprost, że w sytuacji takiej podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%, przy czym podatnik może z tego uprawnienia skorzystać lub nie. W sytuacji gdy podatnik nie skorzysta z przysługującego mu prawa i nie uzna, że proporcja ta wynosi 0%, będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z zastosowaniem rzeczywistej proporcji w odniesieniu do wszystkich nabyć towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną, których nie jest w stanie odrębnie przyporządkować do działalności zwolnionej lub opodatkowanej. W sytuacji natomiast, gdy podatnik uzna, że proporcja ta wynosi 0% nie będzie miał prawa do odliczenia podatku.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku należy stwierdzić, że w stosunku do podatku naliczonego związanego z wydatkami, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, jednakże z uwzględnieniem zasad zawartych w przytoczonych przepisach art. 90 ust. 1 i następnych ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że o ile dokonanie bezpośredniej alokacji wydatków do określonego rodzaju sprzedaży nie będzie możliwe (zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną), Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku w związku z realizacją projektu pn. „R.”, gdyż jak wskazano we wniosku, wartość wskaźnika proporcji nie przekracza 2%. Zatem w świetle art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 2 ustawy w związku z art. 90 ust. 10 ustawy, Wnioskodawca może uznać, że nie przysługuje prawo do odliczenia podatku w związku z realizacją projektu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.