Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.100.2019.3.SM
z 11 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2019 r. (data wpływu 26 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 29 kwietnia 2019 r.), oraz z dnia 8 maja 2019 r. (wg daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych/imprez turystycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych/imprez turystycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 29 kwietnia 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy i wskazanie organu podatkowego właściwego dla Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług oraz z dnia 8 maja 2019 r. poprzez podpis Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

… S.A. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Spółka działa jako agent turystyczny w rozumieniu przepisów ustawy z 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2361, ze zm.; dalej: „ustawa o usługach turystycznych”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy w sprzedaży imprez turystycznych oraz innych usług turystycznych organizowanych przez organizatorów turystyki (dalej również: „touroperatorzy”) na podstawie zawieranych z nimi umów agencyjnych.

W praktyce usługi świadczone przez Spółkę sprowadzają się do pośredniczenia w zawieraniu umów o udział w imprezie turystycznej lub o usługi turystyczne pomiędzy touroperatorem, a klientem.

Spółka nie świadczy usług turystycznych, nie jest ona stroną umów o świadczenie takich usług. Pośredniczy jedynie w ich sprzedaży. Sprzedaż usług turystycznych oferowanych przez touroperatorów dokonywana jest przez Spółkę za pośrednictwem strony internetowej oraz sieci punktów sprzedaży zlokalizowanych na terenie Polski.

Usługi turystyczne (obejmujące często, oprócz pobytu na wczasach, wyżywienie, dojazd, ubezpieczenie, itp.) są świadczone są przez organizatorów imprez/usług turystycznych na rzecz klientów. Mogą być one organizowane zarówno na terytorium kraju (np. wakacje w …), na terenie Unii Europejskiej (np. wakacje w Hiszpanii), jak również poza terytorium Unii Europejskiej (np. wakacje w Egipcie).

W zamian za świadczenie ww. usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych/imprez turystycznych Spółce przysługuje od touroperatorów wynagrodzenie prowizyjne.

Ponadto, wskazano, że:

1. Organizatorzy turystyki (touroperatorzy), o których mowa we wniosku, posiadają siedzibę działalności gospodarczej w Polsce.
2. Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa w sprzedaży opisanych w stanie faktycznym usług turystycznych/imprez turystycznych w imieniu i na rzecz organizatorów turystyki (touroperatorów), o których mowa we wniosku.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka powinna stosować stawkę 0% VAT w stosunku do świadczenia na rzecz organizatorów turystyki mających siedzibę w Polsce usług pośrednictwa w sprzedaży opisanych w stanie faktycznym usług turystycznych/imprez turystycznych w przypadku, gdy usługi te organizowane są przez touroperatorów poza terytorium Unii Europejskiej (np. do prowizji za sprzedaż wakacji w Egipcie)?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna stosować stawkę 0% VAT w stosunku do świadczenia na rzecz organizatorów turystyki mających siedzibę w Polsce usług pośrednictwa w sprzedaży opisanych w stanie faktycznym usług turystycznych/imprez turystycznych w przypadku, gdy usługi te organizowane są przez touroperatorów poza terytorium Unii Europejskiej (np. do prowizji za sprzedaż wakacji w Egipcie).

Poniżej Wnioskodawca szczegółowo uzasadnia swoje stanowisko:

Ad. 1.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2350; dalej: „Rozporządzenie”), obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej.

Z powyższego przepisu wynika, że dla zastosowania stawki podatku 0% muszą być spełnione dwa warunki:

• pośrednik musi działać w imieniu i na rzecz osób trzecich (i),
  

• transakcja, w której pośredniczy pośrednik musi być dokonywana poza terytorium Unii Europejskiej (ii).
  
  

Ad. (i)

W opisanym stanie faktycznym pierwszy warunek jest bez wątpienia spełniony. Wnioskodawca jest pośrednikiem, który sprzedaje imprezy turystyczne w imieniu i na rzecz podmiotu trzeciego, jakim jest touroperator. Jak bowiem wynika ze stanu faktycznego, Spółka działa jako agent turystyczny w rozumieniu przepisów ustawy o usługach turystycznych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 9 tej ustawy, przez agenta turystycznego należy rozumieć przedsiębiorcę turystycznego innego niż organizator turystyki, który na podstawie umowy agencyjnej sprzedaje lub oferuje do sprzedaży imprezy turystyczne utworzone przez organizatora turystyki.

Z kolei w myśl art. 758 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.; dalej: „Kodeks cywilny”), przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Zatem z treści obu regulacji wprost wynika, że Spółka – działając w charakterze agenta turystycznego – pośredniczy w zawieraniu umów o świadczenie usług turystyki i czyni to w imieniu i na rzecz organizatorów turystyki.

Ad. (ii)

Co do drugiego warunku, należy zauważyć, że w przepisie tym występuje odniesienie do miejsca dokonywania transakcji głównej. Przepis ten nie odnosi się jednak do „miejsca świadczenia usługi” rozumianego jako miejsce jej opodatkowania, lecz do miejsca dokonania transakcji.

Agenci turystyczni działają na rzecz touroperatorów, którzy świadczą usługi turystyki działając na rzecz nabywców tych usług we własnym imieniu i na własny rachunek i korzystają z procedury szczególnej opodatkowania marży, na podstawie art. 119 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 28n ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1 jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zatem miejscem świadczenia usług turystyki wykonywanych przez touroperatorów jest miejsce, w którym touroperator posiada siedzibę.

Natomiast do określenia miejsca świadczenia usług przez agentów turystycznych na rzecz touroperatorów zastosowanie znajduje art. 28b ust. 1, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zatem również w stosunku do usług pośrednictwa świadczonych przez agentów turystycznych na rzecz touroperatorów miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym touroperator posiada siedzibę.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji, w której miejscem świadczenia usługi turystyki (miejscem siedziby touroperatora) jest terytorium państwa trzeciego – miejscem świadczenia usługi pośrednictwa w sprzedaży tej usługi jest również terytorium państwa trzeciego. W takiej sytuacji usługa świadczona przez agenta turystycznego nie podlega opodatkowaniu w Polsce i nie znajdują do niej zastosowania polskie stawki VAT.

Gdyby zatem przyjąć, że miejsce dokonywania transakcji, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia, jest tożsame z miejscem świadczenia usługi turystyki, przepis § 6 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia nie miałby zastosowania, z uwagi na to, że miejsce świadczenia usługi pośrednictwa świadczonej przez agenta turystycznego (której miejsce świadczenia jest tożsame z miejscem świadczenia usługi turystyki) znajdowałoby się poza terytorium kraju, a w konsekwencji usługa ta w ogóle nie podlegałaby opodatkowaniu na terytorium Polski. Skoro jednak zastosowanie do usługi pośrednictwa ma stawka podatku VAT w wysokości 0% oznacza to, że miejscem świadczenia usługi jest Polska. Opodatkowaniu usługi wg stawek obowiązujących w Polsce podlegają bowiem tylko takie usługi, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju.

W rezultacie, w przypadku gdy usługa turystyczna jest dokonywana (odbywa się faktycznie) poza terytorium Wspólnoty, np. wczasy w Egipcie bądź Australii, do usługi pośrednictwa świadczonej przez Spółkę na rzecz touroperatora mającego siedzibę w Polsce zastosowanie powinna znaleźć stawka podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie § 6 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia.

Ad. 2.

Podsumowując – Spółka, w sytuacji gdy sprzedaje jako pośrednik imprezy turystyczne organizowane przez touroperatorów poza terytorium Unii Europejskiej, powinna mieć prawo do zastosowania w stosunku do należnego wynagrodzenia prowizyjnego, obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 0%, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w m.in.:

• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 kwietnia 2017 r. (sygn. III SA/Wa 560/16), w którym sąd stwierdził, że „(...) będzie miał zastosowanie § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r., a w związku z tym Spółka świadcząc usługi pośrednictwa w sprzedaży usług podstawowych na rzecz krajowego usługobiorcy (innego biura podróży), powinna zastosować stawkę 23%, tylko w tym zakresie świadczonych usług, w jakim nie odbywają się one poza terytorium Unii, w zakresie natomiast w jakim odbywają się one poza terytorium Unii, Spółka powinna zastosować stawkę podatku w wysokości 0%”,
  

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 listopada 2016 r. (sygn. I FSK 714/15), w którym sąd podzielił stanowisko sądu pierwszej instancji (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 17 grudnia 2014 r., sygn. I SA/Op 650/14). Sąd pierwszej instancji uznał, że: „agent turystyczny jest pośrednikiem w sprzedaży usług turystycznych organizowanych przez skarżącą. Zatem, stosownie do przywołanych przepisów prawa usługi świadczone przez agenta, który w opisanej sytuacji występuje jako pośrednik działający w imieniu i na rzecz wnioskodawcy, będą opodatkowane obniżoną do wysokości 0% stawką podatku VAT, jeżeli pośredniczy w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej”,
  

• interpretacji indywidualnej z 3 lipca 2018 r. (sygn. IPPP2/4512-708/15-4//2018/S/DG), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził: „W rezultacie, do usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz touroperatora zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, tylko w takim zakresie, w którym transakcja jest dokonywana (odbywa się faktycznie) poza terytorium Wspólnoty, np. w Egipcie bądź Australii. Nie ma natomiast zastosowania do usługi dokonywanej na terytorium Polski lub innego kraju Wspólnoty”,
  

• interpretacji indywidualnej z 2 czerwca 2014 r. (sygn. IPTPP2/443-239/14-2/PR), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził, że: „(...) usługi sprzedaży imprez turystycznych świadczone w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy przez agentów turystycznych dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 0%, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia. Natomiast usługi sprzedaży imprez turystycznych świadczone w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy przez agentów turystycznych dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej podlegają opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy”, oraz
  

• interpretacji indywidualnej z 22 maja 2014 r. (sygn. IPPP3/443-247/14-2/KC) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Organ podatkowy uznał, że: „W rezultacie, do usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz touroperatora zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, tylko w takim zakresie, w którym transakcja jest dokonywana (odbywa się faktycznie) poza terytorium Wspólnoty np. wczasy w Indiach. W § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia jasno wskazano, że obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej, a zatem w pozostałych transakcjach, tj. dokonywanych na terytorium kraju oraz Unii Europejskiej stawka ta nie może być stosowana”.
  
  

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a

Z kolei na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast art. 2 pkt 5 ustawy stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa trzeciego rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku dla świadczonych na rzecz organizatorów turystyki usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych/imprez turystycznych, w przypadku, gdy usługi te organizowane są przez touroperatorów poza terytorium Unii Europejskiej.

W pierwszej kolejności należy określić miejsce opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych/imprez turystycznych na rzecz organizatorów turystyki (touroperatorów), posiadających siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ust. 1 ustawy. Zatem miejscem opodatkowania przedmiotowych usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Polska.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2350) zwanego dalej: „rozporządzeniem”, obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej.

Z przepisu rozporządzenia wynika, że dla zastosowania stawki podatku 0% muszą być spełnione dwa warunki:

• pośrednik musi działać w imieniu i na rzecz osób trzecich,
  

• transakcja, w której uczestniczy pośrednik jest dokonywana poza terytorium Unii Europejskiej.
  
  

W opisanym stanie faktycznym pierwszy warunek jest spełniony. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa w sprzedaży opisanych w stanie faktycznym usług turystycznych/imprez turystycznych w imieniu i na rzecz organizatorów turystyki (touroperatorów), o których mowa we wniosku.

Co do drugiego warunku, należy zauważyć, że w przepisie tym występuje odniesienie do miejsca dokonywania transakcji głównej. Przepis ten nie odnosi się do „miejsca świadczenia usługi”, lecz do miejsca dokonania transakcji. Gdyby przyjąć, że miejsce dokonywania transakcji jest tożsame z miejscem świadczenia usługi, które to pojęcie jest określone w art. 28b ustawy, przepis § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia nie miałby sensu, jako że usługa, której miejsce świadczenia znajduje poza terytorium kraju, w ogóle nie podlegałaby opodatkowaniu na terytorium Polski. Skoro jednak zastosowanie do usługi pośrednictwa ma stawka podatku VAT w wysokości 0% oznacza to, że miejscem świadczenia usługi jest niewątpliwie terytorium Polski. Miejsce świadczenia usługi ma ścisły związek z opodatkowaniem danej usługi. Opodatkowaniu usługi wg stawek obowiązujących w Polsce podlegają tylko takie usługi, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz organizatorów turystyki usługi pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych/imprez turystycznych, w przypadku, gdy usługi te organizowane są przez touroperatorów poza terytorium Unii Europejskiej, podlegają opodatkowaniu wg stawki podatku VAT w wysokości 0%, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.