Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.93.2019.1.ENB
z 17 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 6 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania świadczenia z USA - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania świadczenia z USA.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca przez wiele lat legalnie zamieszkiwał i pracował jako stolarz w Stanach Zjednoczonych Ameryki posiadając tam centrum swoich interesów życiowych. Tam też odprowadzał należne podatki z tytułu wynagrodzenia za pracę. Nie uzyskiwał w tym czasie żadnych dochodów w Polsce.

W konsekwencji wykonywanej pracy fizycznej Wnioskodawca w dniu 24 maja 2006 r. doznał poważnego urazu kręgosłupa, co spowodowało jego niezdolność do pracy.

Po długotrwałym, nieskutecznym procesie leczenia Komisja do spraw Odszkodowań Pracowniczych (Workers Compensation Board) w Nowym Jorku (dalej: „Komisja”) w dniu 4 grudnia 2013 r. wydała decyzję, w której Wnioskodawca został zakwalifikowany jako osoba trwale częściowo niezdolna do pracy w myśl art. 15(3) Workers’ Compensation Act. Komisja uznała, iż Wnioskodawca posiada trwałą niezdolność do pracy wynoszącą 87,50% i z tego tytułu jest uprawniony do otrzymywania dożywotnio odszkodowania w stałej kwocie 350 $ tygodniowo (dalej: „odszkodowanie”). Odszkodowanie mogło zostać wypłacone również jako jednorazowa kwota, niemniej jednak Wnioskodawca wybrał wypłacanie jej okresowo. Odszkodowanie jest wypłacane przez ubezpieczyciela, u którego polisę wykupił były pracodawca Wnioskodawcy.

Ubezpieczenie osobowe Workers’ Compensation (dalej: „WC”) to obowiązkowe ubezpieczenie, które pracodawca musi wykupić dla zatrudnianego pracownika. Jest to ubezpieczenie od wypadków w pracy i dzięki niemu poszkodowany pracownik nie pozywa pracodawcy na drodze postępowania cywilnego, tylko otrzymuje od firmy ubezpieczeniowej szereg benefitów. Są to m.in.:

1. rekompensata za utracone zarobki,
2. opłacenie wszystkich wydatków (np. medycznych, ale nie tylko), które wynikły jako następstwa wypadku - przy czym w przypadku Wnioskodawcy rekompensata wydatków medycznych związanych z leczeniem kręgosłupa dotyczyła jedynie kosztów jakie poniósł podczas leczenia w USA. Wydatki jakie Wnioskodawca obecnie ponosi na leczenie w Polsce nie podlegają refundacji.

Szczegółowe zasady działania tego ubezpieczenia opisane są w ustawie Workers’ Compensation Act. Prywatne firmy ubezpieczeniowe, które chcą oferować ubezpieczenie WC muszą więc w pełni podporządkować się regulacjom ustawowym. Ponadto wszystkie spory czy konflikty, które wystąpią pomiędzy poszkodowanym pracownikiem, a firmą ubezpieczeniową są rozstrzygane przez urzędnika stanowego, Komisarza zasiadającego w Workers’ Compensation Board, który działając w oparciu o ustawę rozstrzyga na korzyść jednej ze stron. Czyli z jednej strony jest to ubezpieczenie prywatne bo umowa zawierana jest pomiędzy prywatnym przedsiębiorcą, a prywatną firmą ubezpieczeniową, z drugiej zaś strony ubezpieczenie jest obowiązkowe a warunki jego funkcjonowania opisane są ustawą (a nie dwustronną polisą). Natomiast ewentualne konflikty rozwiązywane są nie na drodze sądowej tylko poprzez specjalnie wyznaczony do tego urząd (Workers’ Compensation Board).

W lutym 2014 r. Wnioskodawca wraz z rodziną wrócił na stałe do Polski, gdzie obecnie znajduje się jego centrum interesów życiowych. Doznane urazy nadal uniemożliwiają mu podjęcie pracy zarobkowej oraz mocno ograniczają jego codzienne funkcjonowanie.

Przyznane przez Komisję odszkodowanie jest regularnie wypłacane w wysokości 350$ tygodniowo na amerykański rachunek bankowy Wnioskodawcy przez amerykańską firmę ubezpieczeniową.

Świadczenia wypłacane Wnioskodawcy są w USA wolne od wszelkich obciążeń podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłacane regularnie odszkodowanie z tytułu uszkodzenia ciała, w wyniku którego Wnioskodawca utracił zdolność do pracy zarobkowej jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.), dalej ustawa o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane mu regularnie odszkodowanie z tytułu uszkodzenia ciała, w wyniku którego utracił on zdolność do pracy zarobkowej jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. la tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 4a powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 1, la, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 1 ustawy o PIT) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (art. 4a ww. ustawy). Co do zasady więc osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osiągające dochody za jej granicą charakteryzują się taką samą cechą istotną jak osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie osiągające dochodów pochodzących z innego państwa.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca jest rezydentem polskim (ma miejsce zamieszkania w Polsce), a otrzymane świadczenie pieniężne pochodzi ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178), dalej: „Umowa”.

Ww. Umowa nie zawiera jednak odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania środków pieniężnych otrzymywanych z ubezpieczenia ze Stanów Zjednoczonych Ameryki. Oznacza to, że tego rodzaju dochód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 Umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej Umowy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Stosownie do art. 5 ust. 2 Umowy, postanowienia jej nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.

W myśl art. 5 ust. 3 Umowy, bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo (tj. w omawianym przypadku Polska) może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji gdy w związku z przyjazdem do Polski Wnioskodawca przeniósł tu swoje centrum interesów osobistych i posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, to w Polsce ciąży na Wnioskodawcy nieograniczony obowiązek podatkowy. Tym samym, do opodatkowania uzyskiwanego przez Wnioskodawcę odszkodowania zastosowanie będą miały polskie regulacje podatkowe w tym ustawa o PIT.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52,52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych za wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c (brak zastosowania w omawianej sprawie),
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a (brak zastosowania w omawianej sprawie).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zaistniałego stanu faktycznego uznać należy, że zgodnie z postanowieniami polsko- amerykańskiej Umowy Polska ma prawo opodatkować środki pieniężne z ubezpieczenia otrzymane przez Wnioskodawcę ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Jednocześnie jednak stwierdzić należy, że otrzymywane przez Wnioskodawcę odszkodowanie, które należy uznać za środki uzyskiwane z tytułu ubezpieczenia osobowego jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Wskazać należy, że w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt czy odszkodowanie jest wypłacane okresowo, czy jako jednorazowa wypłata, bowiem nie ma to wpływu na charakter samego świadczenia.

Zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko potwierdzają interpretacje podatkowe wydane w analogicznym stanie faktycznym m.in. interpretacja o nr IPPB4/415-730/10-4/JS z dnia 10 grudnia 2010 r., w której organ uznał, że ponieważ, Wnioskodawca wskazuje, iż otrzymywane co miesiąc kwoty, świadczenia z tytułu uszkodzenia ciała w ramach porządku prawnego Stanów Zjednoczonych Ameryki są wypłacane z tytułu ubezpieczenia osobowego Wnioskodawcy, uznać zatem należy, że mają one charakter kwot otrzymanych z ubezpieczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone w interpretacjach indywidualnych nr 0113- KDIPT3.4011.389.2017.1.MG z dnia 9 lutego 2018 r., 0114-KDIP3-3.4011.578.2017.2.JK2 z dnia 20 lutego 2018 r. oraz ITPB2/415-75/09/ENB z dnia 9 kwietnia 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.