Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.64.2019.3.OS
z 17 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2019 r. (data wpływu), uzupełnionego pismami z dnia 26 marca 2019 r. (data wpływu) oraz z dnia 9 kwietnia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży wydzielonych działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży wydzielonych działek.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 26 marca 2019 r. (data wpływu) oraz z dnia 9 kwietnia 2019 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz podpisu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W 2014 r. Wnioskodawca nabył ziemię niezabudowaną tj. nieruchomość stanowiącą działkę rolną nr 13/7 o powierzchni 1.39 ha. Celem, którym kierował się przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości było przekształcenie jej na ziemie budowlaną, wybudowanie na niej domu mieszkalnego na własne potrzeby oraz wykopanie stawu również dla celów własnych. We wniosku o przekształcenie zawarty był wniosek o przekształcenie 20 arów pod budownictwo mieszkaniowe, reszta zaś areału miała być zajęta pod staw. Po około dwóch latach nieruchomość została przekształcona na ziemię budowlaną. Plany życiowe Wnioskodawcy uległy zmianie, w związku z czym podzielił nieruchomość na 10 działek z zamiarem ich sprzedaży. Wnioskodawca nie uzbrajał działek oraz nie utwardzał drogi dojazdowej do tych działek. Chcąc zbyć przedmiotowe działki ogłoszenie umieścił w sieci internet. W 2018 r. Wnioskodawca sprzedał trzy działki jako jedna całość jednej osobie za kwotę 85 tys. Planuje również sprzedaż pozostałych działek i w tym celu dał ogłoszenia do biur nieruchomości. Pozyskane środki uzyskane ze sprzedaży planuje przeznaczyć na swoje potrzeby mieszkaniowe.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem działki nr 13/7.

Nabycie przez Wnioskodawcę działki nr 13/7 nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług; czynność ta nie została udokumentowana fakturą; czynność ta była zwolniona z VAT, natomiast pobrany został przez notariusza podatek od czynności cywilno prawnych (PCC).

Od momentu zakupu przedmiotowego gruntu, Wnioskodawca, w żaden sposób nie wykorzystywał tego gruntu, grunt leżał odłogiem.

Nieruchomości gruntowe, będące przedmiotem wniosku były/są/będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Z działki nr 13/7 wydzielono działki o nr numerach ewidencyjnych 13/11, 13/12 13/13, 13/14, 13/15, 13/16, 13/17, 13/18, 13/19 i 13/20 o powierzchni od 0,1007 ha do 1,1712 ha, decyzją nr 155/2017 z dnia 18 lipca 2017 roku, Wójt Gminy zatwierdził podział działki nr 13/17.

Działki objęte zakresem pytania nr 2, które to działki Wnioskodawca zamierza sprzedać, posiadają nr numery ewidencyjne: 13/14, 13/15, 13/16, 13/17, 13/18, 13/19 i 13/20.

W roku 2018 sprzedano działki o numerach ewidencyjnych: 13/11, 13/12 i 13/13.

Działka nr 13/7 w momencie zakupu jej przez Wnioskodawcę (04 08.2014 r.) ujęta była w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy jako posiadająca przeznaczenie rolnicze: uchwałą z dnia 17 maja 2016 r., a więc przed podziałem działki nr 13/7, uchwalono nowy plan zagospodarowania przestrzennego, gdzie działka nr 13/7 przeznaczona została pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną; obecnie w planie zagospodarowania przestrzennego, nowo powstałe działki (po podziale działki nr 13/7) przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną; dotyczy to wszystkich nowo powstałych działek, tj.: 13/11, 13/12, 13/13, 13/14, 13/15, 13/16, 13/17, 13/18, 13/19 i 13/20.

W roku 2016 Wnioskodawca uzyskał informację, że trwają prace nad zmianą planu zagospodarowania przestrzennego, który swym zasięgiem obejmował działkę nr 13/7, wówczas to Wnioskodawca zwrócił się do Gminy o uwzględnienie w nowym planie nowego przeznaczenia działki nr 13/7, tj. aby uzyskała ona przeznaczenie w części (20 arów) jako działka po zabudowę mieszkaniową i w pozostałej części jako staw (było to zgodne z planami życiowymi Wnioskodawcy, gdyż zamierzał on wybudować tam dom mieszkalny na własne potrzeby); Gmina jednak nie uwzględniła w całości wniosku Wnioskodawcy i zmieniła przeznaczenie całej działki nr 13/7 na przeznaczoną pod zabudowę mieszkaniową.

Wnioskodawca nigdy nie występował o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 13/7.

Działki powstałe po podziale działki nr 13/7, od momentu podziału do chwili obecnej są objęte planem zagospodarowania przestrzennego jako działki budowlane, nie było więc i nie ma potrzeby uzyskiwania decyzji o warunkach zabudowy.

Każda z działek będących przedmiotem wniosku ma dostęp do drogi publicznej.

Nie ma potrzeby i Wnioskodawca nie przewiduje wydzielania dróg wewnętrznych, gdyż każda z działek ma bezpośredni dostęp do drogi publicznej, która jest drogą gminną.

Przed sprzedażą nowopowstałych działek (powstałych po podziale działki nr 13/7), Wnioskodawca nie poczynił, jak również nie ma takiego zamiaru, jakichkolwiek działań podjętych w celu zwiększenia wartości tych działek; w szczególności Wnioskodawca nie podejmował/nie ma zamiaru takich działań jak działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, które wykraczają poza zwykłe formy ogłoszenia.

Działka nr 13/7, jak również nowopowstałe z niej działki do momentu ich sprzedaży nie były/nie są/nie będą udostępniane osobom trzecim.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich, jak również innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Wnioskodawca nie posiada obecnie innych działek, oprócz wskazanych we wniosku, które w przyszłości zamierzałby sprzedać.

Trudno powiedzieć, kiedy nastąpi sprzedaż pozostałych działek powstałych po podziale działki 13/7.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy czynność sprzedaży w 2018 r. trzech działek jednej osobie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w obowiązującej stawce 23%?
2. Czy czynności sprzedaży pozostałych działek podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT w obowiązującej stawce 23%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno sprzedaż w 2018 r., jak również przyszła sprzedaż pozostałych działek w warunkach opisywanych we wniosku pomimo tego, że działki te mają charakter działek budowlanych, nie podlegały i nie będą podlegały opodatkowaniem podatkiem VAT z tego powodu, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywanie okazjonalnej sprzedaży uprzednio wydzielonych działek nie jest działalnością gospodarczą, ponieważ ma na celu zaspokojenie wyłącznie swoich własnych potrzeb, w szczególności mieszkaniowych. Nie nosi przy tym znamion działalności gospodarczej, w szczególności nie jest działaniem ciągłym. Opierając się na wyroku Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 27 października 2009 r. gdzie wskazano kryteria pomocne dla oceny, czy sprzedaż przez osobę fizyczną działek budowlanych jest opodatkowaną działalnością gospodarczą (por. też wyroki NSA z 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06 z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07; z 28 marca 2008 r., sygn. akt I FSK 475/07; z 23 stycznia 2009 r. sygn. akt I FSK 1629/07), należy stwierdzić, że sprzedaż działek budowlanych przez osobę fizyczną, aby mogła zostać opodatkowana podatkiem VAT, winna mieć charakter zawodowy (profesjonalny), a zatem stały (zakładający powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji) tj. zorganizowany, a nabycie gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności (czyli w celach handlowych), a nie jakichkolwiek innych. W omawianym orzeczeniu NSA wskazał także, że nie spełnia kryteriów działalności gospodarczej sprzedaż jednej lub kilku działek dokonana w celu spożytkowania pozyskanych środków na zaspokojenie celów osobistych sprzedawcy. Należy wiec uznać, że Wnioskodawca, nabywając w 2014 r. przedmiotową nieruchomość nie nosił się z zamiarem jej sprzedaży. Wnioskodawca w żadnym przypadku nie działał i nie będzie działał w charakterze handlowca. Należy również uznać, że w przypadku Wnioskodawcy nie występowały i obecnie nie występują żadne aktywności w formie handlowej, które wskazywać muszą ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności. W przypadku Wnioskodawcy takie fakty mają charakter pojedynczy, jak np. ogłoszenie w internecie, czy oferta w biurze nieruchomości.

Mając na uwadze zamiar jaki towarzyszył Wnioskodawcy (budowa domu na własne cele mieszkalne oraz stawu) w dacie nabycia przedmiotowych działek, zakres planowanych do podjęcia działań w związku z planowaną sprzedażą działek (w formie wyłącznie ogłoszenia w internecie i ofercie w biurze nieruchomości) oraz cel na jaki Wnioskodawca zamierza przeznaczyć uzyskane ze sprzedaży środki finansowe (osobiste cele mieszkaniowe), w ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Stanowisko wnioskodawcy w sprawie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż w 2018 r działek nr 13/11, 13/12 i 13/13, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie pytania nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, przyszła sprzedaż działek nr 13/14, 13/15 i 13/16, 13/17, 13/18 i 13/19 i 13/20 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży działek podejmował/będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny nie wystarczy, że jako taki został nabyty (darowany), istotny jest również sposób jego wykorzystania w całym okresie posiadania oraz działania podejmowane w celu jego sprzedaży. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył ziemię niezabudowaną tj. nieruchomość stanowiącą działkę rolną nr 13/7 o powierzchni 1.39 ha. Celem, którym kierował się przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości było przekształcenie jej na ziemie budowlaną, wybudowanie na niej domu mieszkalnego na własne potrzeby oraz wykopanie stawu również dla celów własnych. Plany życiowe Wnioskodawcy uległy zmianie, w związku z czym podzielił nieruchomość na 10 działek z zamiarem ich sprzedaży. Wnioskodawca nie uzbrajał działek oraz nie utwardzał drogi dojazdowej do tych działek. Chcąc zbyć przedmiotowe działki ogłoszenie umieścił w sieci internet. W 2018 r. Wnioskodawca sprzedał trzy działki jako jedna całość jednej osobie za kwotę 85 tys. Planuje również sprzedaż pozostałych działek i w tym celu dał ogłoszenia do biur nieruchomości. Pozyskane środki uzyskane ze sprzedaży planuje przeznaczyć na swoje potrzeby mieszkaniowe. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem działki nr 13/7. Nabycie przez Wnioskodawcę działki nr 13/7 nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Od momentu zakupu przedmiotowego gruntu, Wnioskodawca, w żaden sposób nie wykorzystywał tego gruntu, grunt leżał odłogiem. Wnioskodawca nigdy nie występował o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 13/7. Działki powstałe po podziale działki nr 13/7, od momentu podziału do chwili obecnej są objęte planem zagospodarowania przestrzennego jako działki budowlane. Wnioskodawca nie przewiduje wydzielania dróg wewnętrznych, gdyż każda z działek ma bezpośredni dostęp do drogi publicznej, która jest drogą gminną. Przed sprzedażą nowopowstałych działek (powstałych po podziale działki nr 13/7), Wnioskodawca nie poczynił, jak również nie ma takiego zamiaru, jakichkolwiek działań podjętych w celu zwiększenia wartości tych działek; w szczególności Wnioskodawca nie podejmował/nie ma zamiaru takich działań jak działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, które wykraczają poza zwykłe formy ogłoszenia. Działka nr 13/7, jak również nowopowstałe z niej działki do momentu ich sprzedaży nie były/nie są/nie będą udostępniane osobom trzecim. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich, jak również innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Wnioskodawca nie posiada obecnie innych działek, oprócz wskazanych we wniosku, które w przyszłości zamierzałby sprzedać.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy dokonana sprzedaż trzech działek w 2018 r. oraz planowana sprzedaż pozostałych siedmiu działek, powstałych w wyniku podziału działki nr 13/7, podlegała/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić, czy dokonując sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 13/7, Wnioskodawca działał/będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak, np. uzbrojenie terenu – doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek. Zainteresowany nie angażował zatem środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Zainteresowanego działek powstałych z podziału działki nr 13/7 nie stanowi/nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 13/7 Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 13/7 należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzysta/będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem dokonując sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 13/7, Wnioskodawca korzysta/będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 13/7, a dostawę tych działek - czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż trzech działek w 2018 r. oraz planowana sprzedaż pozostałych siedmiu działek powstałych z podziału działki nr 13/7, nie podlegała/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.