2019.04.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.38.2019.2.EK
z 17 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2019 r. (data wpływu 16 stycznia 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 22 marca 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 13 marca 2019 r. (skutecznie doręczone 15 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozliczenia kosztów świadczeń ubezpieczeniowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozliczenia kosztów świadczeń ubezpieczeniowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 22 marca 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 13 marca 2019 r. (skutecznie doręczone 15 marca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług naprawy i likwidacji szkód przenośnego sprzętu elektronicznego oraz administrowania programami ubezpieczeniowymi i serwisowymi takiego sprzętu.

Spółka zawarła z towarzystwem ubezpieczeniowym T. umowy o współpracy w zakresie świadczenia usług likwidacji szkód (dalej: „umowy”). Umowy dotyczą ubezpieczeń oferowanych przez T. różnym. Na mocy umów Spółka zobowiązała się świadczyć na rzecz T. usługi kompleksowej obsługi procesu likwidacji szkód. Zgodnie z umowami, kompleksowa obsługa procesu likwidacji szkód obejmuje w szczególności przyjmowanie zgłoszeń roszczeń i administrowanie zgłoszeniami szkód, analizowanie przyczyn i skutków zdarzeń ubezpieczeniowych, określanie rozmiaru szkód i zakresu niezbędnej naprawy urządzeń, organizowanie i dostarczanie ubezpieczonym nowych urządzeń itd.

Za wykonywanie powyższych czynności Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie, naliczane miesięcznie w oparciu o wygenerowany przez T. raport sprzedaży oraz na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT. Powyższy raport obejmuje m.in. dane dotyczące marży Wnioskodawcy, rezerwy T. jako procent składki brutto (nie będącej podstawą naliczania wynagrodzenia Wnioskodawcy) oraz kwoty wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy za czynności związane z obsługą procesu likwidacji szkód nie obejmuje kosztów naprawy i wymiany wyświetlaczy telefonów i smartfonów, w szczególności kosztów części zamiennych, robocizny, diagnozy, ekspertyzy, transportu, wymiany czy kosztów podmiotów współpracujących z Wnioskodawcą w ramach realizacji likwidacji szkód. Przedmiotowe koszty są bowiem rozliczane odrębnie.

Za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca otrzymuje również od T. zwrot uzasadnionych kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych w imieniu T. w formie naprawy lub wymiany przedmiotu ubezpieczenia oraz w formie przelewu środków pieniężnych. Zwrot kosztów następuje w oparciu o sporządzony przez Wnioskodawcę raport wykonania usług likwidacji szkód oraz na podstawie faktury VAT (w przypadku zwrotu kosztów napraw lub wymiany) albo noty obciążeniowej (w przypadku zwrotu kosztów poniesionych w formie przelewu środków pieniężnych).

Zawarte przez Wnioskodawcę umowy przewidują dodatkowo, iż na dzień 31 grudnia każdego roku następować będzie ostateczne rozliczenie kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę w imieniu T. w okresie ostatnich 12 miesięcy kalendarzowych. Podstawą dokonania takiego rozliczenia jest raport wykonanych usług likwidacji szkód w danym roku rozliczeniowym. Jeżeli w danym roku suma kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę powiększonych o zmianę stanu rezerw na świadczenia niezrealizowane będzie wyższa niż suma budżetów szkodowych wówczas Wnioskodawca zobowiązany będzie wystawić notę uznaniową i wypłacić T. 50% wartości bezwzględnej ujemnego wyniku rozliczenia kosztów świadczeń ubezpieczeniowych. Z drugiej strony, jeżeli suma kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę powiększonych o zmianę stanu rezerw na świadczenia niezrealizowane będzie niższa niż suma budżetów szkodowych, Wnioskodawca wystawi T. notę obciążeniową na kwotę równą 50% wartości dodatniego wyniku rozliczenia kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę. Podstawą kalkulacji budżetów szkodowych będzie raport sprzedaży wygenerowany przez T.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca pragnie potwierdzić swoje rozumienie skutków podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług rocznych rozliczeń kosztów świadczeń ubezpieczeniowych z T.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy rozliczenie kosztów świadczeń ubezpieczeniowych stanowi z perspektywy Wnioskodawcy czynność opodatkowaną w rozumieniu art. 5 Ustawy VAT (w szczególności, czy w zaistniałym przypadku dochodzi do świadczenia usług przez Wnioskodawcę, o których mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy rozliczenie kosztów świadczeń ubezpieczeniowych nie stanowi czynności opodatkowanej w rozumieniu art. 5 ust. 1 Ustawy VAT (w szczególności, nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług przez Wnioskodawcę, o których mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT), lecz jest świadczeniem pieniężnym wynikającym z ryzyka ekonomicznego poniesionego przez strony umów mającym charakter odszkodowawczy (rekompensaty).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie, z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT przez dostawę towarów (o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT), rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami są natomiast zgodnie z definicją ustawową rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 Ustawy VAT).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT przez świadczenie usług (o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT), rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Aby dana transakcja podlegała opodatkowaniu VAT konieczne jest spełnienie zarówno przesłanek przedmiotowych (transakcja musi stanowić jedną z czynności opodatkowanych VAT) jak i podmiotowych (dane czynności mogące podlegać opodatkowaniu VAT muszą być co do zasady wykonywane przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą). Ustawodawca definiując te przesłanki powiązał przedmiot opodatkowania z aktywnym świadczeniem na rzecz Innego podmiotu (działaniem).

Z perspektywy gospodarczej celem rozliczeń rocznych pomiędzy Wnioskodawcą a T. było ustalenie świadczeń pieniężnych odzwierciedlających rozłożenie ryzyka ekonomicznego pomiędzy tymi podmiotami. W szczególności, jeżeli koszty napraw realizowanych przez Wnioskodawcę przekroczą zakładane wpływy ze składek ubezpieczeniowych, Wnioskodawca będzie zobowiązany pokryć część strat poniesionych przez T. Z drugiej strony, jeżeli suma kosztów napraw realizowanych przez Wnioskodawcę będzie niższa od zakładanych wpływów ze składek, T. będzie zobowiązana pokryć część strat poniesionych przez Wnioskodawcę. Analizowane świadczenie pieniężne, którego kierunek przepływu między stronami oraz wysokość zależy od zaistnienia zdarzeń ubezpieczeniowych wykazuje charakter odszkodowawczy (rekompensaty) i nie stanowi wynagrodzenia za realizację określonej usługi.

Ponieważ płatności o charakterze odszkodowawczym nie mają bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony Wnioskodawcy na rzecz T., a jedynie z zaistnieniem zdarzeń niezależnych od Wnioskodawcy, kwota otrzymanych świadczeń pieniężnych nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymywane od T. płatności z tytułu rozliczenia kosztów świadczeń ubezpieczeniowych nie podlegają zatem opodatkowaniu VAT u Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z powyższego wynika, że w przypadku podwyższenia ceny lub stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce kwocie podatku lub jakiejkolwiek innej pozycji faktury podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo wyraz "KOREKTA";

numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług naprawy i likwidacji szkód przenośnego sprzętu elektronicznego oraz administrowania programami ubezpieczeniowymi i serwisowymi takiego sprzętu.

Spółka zawarła z towarzystwem ubezpieczeniowym T. umowy o współpracy w zakresie świadczenia usług likwidacji szkód. Umowy dotyczą ubezpieczeń oferowanych przez T. różnym podmiotom. Na mocy umów Spółka zobowiązała się świadczyć na rzecz T. usługi kompleksowej obsługi procesu likwidacji szkód. Zgodnie z umowami, kompleksowa obsługa procesu likwidacji szkód obejmuje w szczególności przyjmowanie zgłoszeń roszczeń i administrowanie zgłoszeniami szkód, analizowanie przyczyn i skutków zdarzeń ubezpieczeniowych, określanie rozmiaru szkód i zakresu niezbędnej naprawy urządzeń, organizowanie i dostarczanie ubezpieczonym nowych urządzeń itd.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy roczne rozliczenie kosztów świadczeń ubezpieczeniowych z T. będzie z perspektywy Wnioskodawcy czynnością opodatkowaną w rozumieniu art. 5 ustawy.

W ocenie Organu, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie rozliczeń ostatecznych kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę w imieniu T. A. nie można analizować jako wynagrodzenia za świadczenie dodatkowej, odrębnej od świadczonej przez Wnioskodawcę usługi obsługi procesu likwidacji szkód, jak czyni to Wnioskodawca. Rozliczenie to bowiem wynika z zawartej umowy z Towarzystwem, umowy o świadczenie kompleksowej usługi obsługi procesu likwidacji szkód i jest rozliczeniem ostatecznym (rocznym) kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę w imieniu T. w okresie 12 ostatnich miesięcy. Podstawą do takiego rozliczenia jest raport wykonanych usług likwidacji szkód w danym roku rozliczeniowym, co jednoznacznie wskazuje, że rozliczenie to odnosi się do ww. świadczonych przez Wnioskodawcę, wykonanych w danym roku usług. Należy zauważyć, że w niniejszej sprawie model rozliczeń za świadczone usługi przez Wnioskodawcę na rzecz T. składa się z wynagrodzenia, zwrotu uzasadnionych kosztów świadczeń ubezpieczeniowych za dany okres rozliczeniowy, jak również z ostatecznego rozliczenia kosztów świadczeń ubezpieczeniowych realizowanych w okresie ostatnich 12 miesięcy kalendarzowych. Rozliczenia te wynikają z zawartej umowy na świadczenie usługi kompleksowej obsługi procesu likwidacji szkód. Jeżeli w danym roku suma kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę powiększonych o zmianę stanu rezerw na świadczenia niezrealizowane będzie wyższa niż suma budżetów szkodowych wówczas Wnioskodawca zobowiązany będzie do wypłaty T. 50% wartości bezwzględnej ujemnego wyniku rozliczenia kosztów świadczeń ubezpieczeniowych. Natomiast, jeżeli suma kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę powiększonych o zmianę stanu rezerw na świadczenia niezrealizowane będzie niższa niż suma budżetów szkodowych, Wnioskodawcy obciąża T. kwota 50% wartości dodatniego wyniku rozliczenia kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę. Zatem rozliczenie ostateczne kosztów świadczeń ubezpieczeniowych zrealizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz T. w okresie ostatnich 12 miesięcy kalendarzowych, rozliczane na podstawie raportu wykonanych usług likwidacji szkód w danym roku, jest rozliczeniem, jak już wskazano wyżej, związanym ze świadczoną przez Wnioskodawcę ww. usługą. W konsekwencji czego ostateczne rozliczenie tych kosztów powinno odbywać się za pomocą faktury korygującej.

W niniejszej sprawie, nie można zgodzić się również z Wnioskodawcą, że ww. rozliczenie ostateczne ma charakter odszkodowawczy.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia „odszkodowania”. W tym zakresie należy zatem posiłkować się przepisami prawa cywilnego. I tak, zgodnie z art. 361 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Należy zaznaczyć, że dla ustalenia statusu otrzymywanych środków pieniężnych bez znaczenia pozostaje to jak strony nazywają daną płatność. Istotnym jest natomiast, czy stanowi ona zapłatę za konkretne świadczenie, czy też jest odszkodowaniem w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Jeżeli płatności o charakterze odszkodowawczym nie będą miały bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wówczas kwota otrzymanych odszkodowań nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Natomiast treść umowy cywilnoprawnej jest indywidualną sprawą stron, które ją zawierają i zależy od ich uzgodnień. Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353¹ Kodeksu cywilnego, w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Strony mogą więc dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane. Niezależnie od tego, jak strony nazwały wypłacane środki to o opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności za którą jest ono faktycznie płacone, decyduje wykonana czynność, a nie ustalenia umowne między podmiotami.

Uwzględniając powyższe w kontekście sytuacji przedstawionej we wniosku należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące wypłaty odszkodowania nie mają zastosowania.

Przepis art. 361 Kodeksu cywilnego dotyczy szkody wyrządzonej na majątku, za którą to należna jest poszkodowanemu rekompensata, z którą nie wiąże się żadne świadczenie ze strony poszkodowanego. Natomiast art. 471 Kodeksu cywilnego, wskazuje, że dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z nienależytego wykonania bądź niewykonaniu zobowiązania. Takie sytuacje nie mają natomiast miejsca w opisanym we wniosku zdarzeniu. Jak wyżej wskazano ostateczne rozliczenia kosztów świadczeń ubezpieczeniowych związane jest ze świadczoną przez Wnioskodawcę kompleksową usługą obsługi procesu likwidacji szkód. Rozliczenia te odnoszą się do wykonanych przez Wnioskodawcę usług, zatem, w ocenie Organu, nie mają charakteru odszkodowawczego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin