Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.36.2019.2.EB
z 12 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaż nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaż nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 25 marca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (…) w związku z ewentualną sprzedażą nieruchomości należącej do dłużników:

Nieruchomość stanowi własność dłużników

• w udziale 4/10
  Pana A
• w udziale 3/10
  Pana B
• w udziale 3/10
  Pana C.
  
  

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r., o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz w związku z tym, iż komornicy sądowi w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów informuje o aktualnym stanie nieruchomości w celu uzyskania odpowiedzi w zakresie dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (…). Nieruchomość gruntowa zabudowana jest budynkami gospodarczymi oznaczenie według ewidencji gruntów:

• województwo (…),
• powiat (…),
• jednostka ewidencyjna (…) – obszar wiejski,
• obręb ewidencyjny (…),
• miejscowość (…),
• arkusz mapy (…),
• działki ewidencyjne: nr 803/1 o pow. 0,2709 ha (PsIII pastwiska trwałe),
  nr 820/6 o pow. 0,0063 ha (Br-PsIV grunty rolne zabudowane),
  nr 820/7 o pow. 1,3574 (PsIII pastwiska trwałe, Br-PsIV grunty rolne zabudowane),

razem powierzchnia działek i użytków 1.6346 ha.

Działka nr 803/1 położona jest oddzielnie, po drugiej stronie drogi, jest niezabudowana i stanowi użytki zielone, częściowo zadrzewione. Nieruchomość posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej gminnej (. Wyceniana nieruchomość składa się z trzech działek ewidencyjnych dz. nr 803/1 o powierzchni 0,2709 ha, nr 820/6 o powierzchni 0,0063 ha, nr 820/7 o powierzchni 1,3574 ha, łącznie 1,6346 ha. Działki nr 820/6 i 820/7 położone są obok siebie i są zabudowane, a działka nr 803/1 położona jest naprzeciwko, po drugiej stronie drogi gminnej i jest niezabudowana. Obszar działek nr 820/6 i 820/7 jest ogrodzony i utwardzony betonem oraz szutrem. Od strony frontowej część działki nr 820/7 położona jest poza ogrodzeniem i aktualnie stanowi miejsce parkingowe. Działka nr 803/1 jest nieogrodzona, porośnięta trawą i częściowo zadrzewiona drzewami iglastymi. Na działkach nr 820/6 i 820/7 zlokalizowane są cztery budynki gospodarcze, tworzące zorganizowaną gospodarczo całość. Dodatkowo jeden z budynków gospodarczych przylega do budynku mieszkalnego, objętego odrębną księgą wieczystą, położonego na innej działce nr 820/2. Zabudowania wzniesione zostały w I połowie XX wieku, w technologii tradycyjnej murowanej z kamienia i cegły i technologii drewnianej. Dachy czterospadowe kryte dachówką oraz półokrągłe kryte płytą falistą. Zabudowania wyposażone są w instalacje elektryczną i aktualnie prowadzona jest w nich działalność w zakresie obróbki drewna. Budynek gospodarczy murowany z kamienia i cegły, wolnostojący, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje jedno pomieszczenie – halę o powierzchni użytkowej 588 m². Budynek gospodarczy murowany z kamienia, wolnostojący, jednokondygnacyjny niepodpiwniczony, kryty półokrągłym dachem, pokrytym płyta falistą. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o łącznej powierzchni użytkowej 435 m². Budynek gospodarczy murowany z kamienia i cegły. w zabudowie zwartej z budynkiem mieszkalnym, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o powierzchni użytkowej 440 m². Budynek gospodarczy drewniany. Wolnostojący jednokondygnacyjny, o konstrukcji drewnianej, kryty półokrągłym dachem, pokrytym płytą falistą oraz dwuspadowym dachem, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwie bryły o powierzchniach 104 m² i 61 m². Łącznie powierzchnia użytkowa zabudowań zlokalizowanych na działkach nr 820/7 i 820/6 wynosi 1 628 m². Na przestrzeni lat budynki były częściowo remontowane w podstawowym zakresie umożliwiającym właściwe użytkowanie.

Dla terenu, na którym położona jest wyceniana nieruchomość nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej Gminy z dnia 31 marca 2016 r. w sprawie uchwalenia zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy, wyceniana działka nr 820/7 położona jest na terenie przemysłu i składów oraz w części dróg gminnych i innych, działka nr 820/6 na terenie przemysłu i składów, a działka nr 803/1 na terenach rolnych i użytków zielonych.

Na działkach nr 820/6 i 820/7 zlokalizowane są cztery budynki gospodarcze, tworzące zorganizowaną całość, wzniesione w I połowie XX wieku, w technologii tradycyjnej murowanej z kamienia i cegły oraz drewnianej. Powierzchnia użytkowa zabudowań wynosi: 588 m² + 35 m² + 440 m² + 165 m², razem 1 628 m². Budynki wyposażone są w instalacje elektryczne.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

• nabycie nieruchomości przez dłużników nie nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą,
• z tytułu nabycia nieruchomości dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
• w odniesieniu do budynków znajdujących się na wskazanej nieruchomości doszło do pierwszego zajęcia (używania), od tego momentu do planowanej dostawy obiektu upłynął okres 2 lat,
• nieruchomość wykorzystywana jest do prowadzenia działalności gospodarczej (początkowo przeznaczona była do prowadzenia działalności rolniczej),
• nieruchomość wykorzystywana była przez dłużników w prowadzeniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie była udostępniania przez dłużników innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych,
• w stosunku do budynków nie były ponoszone nakłady na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
• nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.
  
  

Zgodnie z informacją uzyskaną od Naczelnika Urzędu Skarbowego w (…):

• Pan A – odnotowano niezamknięte powiązania z działalnością gospodarczą powiązanie (działalność od 6 grudnia 1993 r.) – wspólnik; ostatnie dokumenty wymiarowe z poprzednich 2 lat: PIT 36L za rok 2016, PIT 36L za rok 2017; dokumenty od płatników podatku dochodowego: PIT-8C za rok 2017;
• Pan B – odnotowano niezamknięte powiązania z działalnością gospodarczą powiązanie (działalność od 6 grudnia 1993 r.) – wspólnik; ostatnie dokumenty wymiarowe z poprzednich 2 lat: PIT 36L za rok 2016, PIT 36L za rok 2017;
• Pan C – odnotowano niezamknięte powiązania z działalnością gospodarczą powiązanie (działalność od 6 grudnia 1993 r.) – wspólnik; prowadzi działalność w zakresie wg PKD (…) Produkcja Pozostałych Wyrobów Stolarskich i Ciesielskich Dla Budownictwa powiązanie od 5 stycznia 2015 r.; ostatnie dokumenty wymiarowe z poprzednich 2 lat: PIT36L za rok 2016, PIT 36L za rok 2017; PIT-37 za rok 2016, PIT-37 za rok 2017, PIT-4R za 2016, PIT-4R za 2017, VAT-7 za miesiąc 12/2016, VAT-7 za miesiąc 12/2017, VAT-7 za miesiąc 8/2018; dokumenty od płatników podatku dochodowego (ostatnie 2 lata): PIT 11C za rok 2016 płatnik Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, PIT-11c za rok 2017 płatnik Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
  
  

Wniosek uzupełniono w dniu 25 marca 2019 r. o następujące informacje:

1. Na nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży znajdują się cztery budynki:
   1. Budynek gospodarczy murowany z kamienia cegły, wolnostojący, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje jedno pomieszczenie – halę o powierzchni użytkowej 435 m²,Budynek gospodarczy murowany z kamienia wolnostojący, jednokondygnacyjny niepodpiwniczony kryty półokrągłym dachem pokrytym płytą falistą. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o łącznej powierzchni użytkowej 435 m²,
   2. Budynek gospodarczy murowany z kamienia i cegły, w zabudowie zwanej z budynkiem mieszkalnym jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej pokrytym dachówka. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o powierzchni użytkowej 440 m².
   3. Budynek gospodarczy drewniany wolnostojący, jednokondygnacyjny o konstrukcji drewnianej, kryty półokrągłym dachem pokrytym płyta falistą oraz dwuspadowym dachem, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwie bryły o powierzchniach 104 m² i 61 m²,
2. Budynki będące przedmiotem sprzedaży zostały nabyte jednocześnie jako całość gospodarcza w 1979 r./1960 r.
   1. Budynek gospodarczy murowany z kamienia i cegły, wolnostojący jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje jedno pomieszczenie – halę o powierzchni użytkowej 588 m² - nabyta 1979 r./1980 r.
   2. Budynek gospodarczy murowany z kamienia, wolnostojący, jednokondygnacyjny niepodpiwniczony kryty półokrągłym dachem pokrytym płytą falista. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o łącznej powierzchni użytkowej 435 m² – nabyta 1979 r./1980 r.
   3. Budynek gospodarczy murowany z kamienia cegły, w zabudowie zwartej z budynkiem mieszkalnym, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o powierzchni użytkowej 440 m² – nabyte 1979 r./1980 r.
   4. Budynek gospodarczy drewniany wolnostojący, jednokondygnacyjny, o konstrukcji drewnianej, kryty półokrągłym dachem pokrytym płytą falistą oraz dwuspadowym dachem pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwie bryły o powierzchniach 104 m² i 61 m²- nabyta 19791 r./1980 r.
3. W odniesieniu do tych budowli, znajdujących się na nieruchomościach będących przedmiotem sprzedaży doszło do pierwszego zajęcia w 1979 r./1980 r.
   1. Budynek gospodarczy murowany z kamienia i cegły, wolnostojący, jednokondygnacyjny niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje jedno pomieszczenie – halę o powierzchni użytkowej 588 m² – nabyta 1979 r./1980 r. – doszło do pierwszego zajęcia w 1979 r./ 1980 r.
   2. Budynek gospodarczy murowany z kamienia, wolnostojący, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty półokrągłym dachem pokrytym płytą falistą. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o łącznej powierzchni użytkowej 435 m² – nabyta 1979 r./1980 r. – doszło do pierwszego zajęcia w 1979 r./1980 r.
   3. Budynek gospodarczy murowany z kamienia i cegły w zabudowie zwartej z budynkiem mieszkalnym, jednokondygnacjnym, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o powierzchni użytkowej 440 m² - nabyta 1979 r./1980 r. – doszło do pierwszego zajęcia w 1979 r./1980 r.
   4. Budynek gospodarczy drewniany, wolnostojący, jednokondygnacyjny, o konstrukcji drewnianej, kryty półokrągłym dachem, pokrytym płytą falistą oraz dwuspadowym dachem, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwie bryły o powierzchniach 104 m² i 61 m² – nabyta 1979 r./1980 r. – doszło do pierwszego zająca w 1979 r./1980 r.
4. Budynki od początku, tj. od momentu nabycia, wykorzystywane są do prowadzenia działalności gospodarczej, przy czym początkowo była to działalność rolnicza
   1. Budynek gospodarczy murowany z kamienia i cegły, wolnostojący, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje jedno pomieszczenie - halę o powierzchni użytkowej 588 m² – do prowadzenia działalności gospodarczej,
   2. Budynek gospodarczy murowany z kamienia, wolnostojący, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty półokrągłym dachem, pokrytym płytą falistą. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o łącznej powierzchni użytkowej 435 m² – nabyta 1979 r./1980 r. - do prowadzenia działalności gospodarczej,
   3. Budynek gospodarczy murowany z kamienia i cegły, w zabudowie zwartej z budynkiem mieszkalnym, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o powierzchni użytkowej 440 m² – nabyta 1979 r./1980 r. – do prowadzenia działalności gospodarczej,
   4. Budynek gospodarczy drewniany, wolnostojący, jednokondygnacyjny, o konstrukcji drewnianej, kryty półokrągłym dachem, pokrytym płytą falistą oraz dwuspadowym dachem, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwie bryły o powierzchniach 104 m² i 61 m² – nabyta 1979 r./1980 r. – do prowadzenia działalności gospodarczej.
5. Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie lub przebudowę budowli, będących przedmiotem planowanej sprzedaży, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu, tj. dokonał istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany ich wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.
6. Dla nieruchomości o nr ewidencyjnym 803/1 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
7. Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży, nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze licytacji komornik będzie płatnikiem od towarów i usług, czy też będzie zwolniony od ww. obowiązku?

Zdaniem Wnioskodawcy, komornik nie będzie płatnikiem podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze licytacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy).

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (budowli lub ich części) – po jego (ich) wybudowaniu – należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku (budowli lub ich części), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek/budowla został/została ulepszony/ulepszona, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku/budowli – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Z kolei, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba, że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostaw budynków korzystających ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ponadto w przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków/budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca Komornik Sądowy zamierza sprzedać nieruchomość stanowiącą własność dłużników w udziale 4/10, 3/10, 3/10. Nieruchomość zabudowana jest budynkami gospodarczymi oznaczenia według ewidencji gruntów działki ewidencyjne: nr 803/1, nr 820/6, nr 820/7 razem powierzchnia działek i użytków stanowi 1.6346 ha.

Działka nr 803/1 położona jest oddzielnie, po drugiej stronie drogi, jest niezabudowana i stanowi użytki zielone, częściowo zadrzewione. Nieruchomość posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej gminnej (dz nr 818 dr i nr 805 dr). Wyceniana nieruchomość składa się z trzech działek ewidencyjnych dz. nr 803/1 o powierzchni 0,2709 ha, nr 820/6 o powierzchni 0,0063 ha, nr 820/7 o powierzchni 1,3574 ha, łącznie 1,6346 ha. Działki nr 820/6 i 820/7 położone są obok siebie i są zabudowane, a działka nr 803/1 położona jest naprzeciwko, po drugiej stronie drogi gminnej i jest niezabudowana. Obszar działek nr 820/6 i 820/7 jest ogrodzony i utwardzony betonem oraz szutrem. Od strony frontowej część działki nr 820/7 położona jest poza ogrodzeniem i aktualnie stanowi miejsce parkingowe. Działka nr 803/1 jest nieogrodzona, porośnięta trawą i częściowo zadrzewiona drzewami iglastymi. Na działkach nr 820/6 i 820/7 zlokalizowane są cztery budynki gospodarcze, tworzące zorganizowaną gospodarczo całość. Dodatkowo jeden z budynków gospodarczych przylega do budynku mieszkalnego, objętego odrębną księgą wieczystą, położonego na innej działce nr 820/2. Zabudowania wzniesione zostały w I połowie XX wieku, w technologii tradycyjnej murowanej z kamienia i cegły i technologii drewnianej. Dachy czterospadowe kryte dachówką oraz półokrągłe kryte płytą falistą. Zabudowania wyposażone są w instalacje elektryczną i aktualnie prowadzona jest w nich działalność w zakresie obróbki drewna. Budynek gospodarczy murowany z kamienia i cegły, wolnostojący, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje jedno pomieszczenie – halę o powierzchni użytkowej 588 m². Budynek gospodarczy murowany z kamienia, wolnostojący, jednokondygnacyjny niepodpiwniczony, kryty półokrągłym dachem, pokrytym płytą falistą. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o łącznej powierzchni użytkowej 435 m². Budynek gospodarczy murowany z kamienia i cegły. w zabudowie zwartej z budynkiem mieszkalnym, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, kryty czterospadowym dachem o konstrukcji drewnianej, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwa pomieszczenia – hale o powierzchni użytkowej 440 m². Budynek gospodarczy drewniany. Wolnostojący jednokondygnacyjny, o konstrukcji drewnianej, kryty półokrągłym dachem, pokrytym płytą falistą oraz dwuspadowym dachem, pokrytym dachówką. Układ funkcjonalny obejmuje dwie bryły o powierzchniach 104 m² i 61 m². Łącznie powierzchnia użytkowa zabudowań zlokalizowanych na działkach nr 820/7 i 820/6 wynosi 1 628 m². Na przestrzeni lat budynki były częściowo remontowane w podstawowym zakresie umożliwiającym właściwe użytkowanie. Dla terenu na którym położona jest wyceniana nieruchomość nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z Uchwałą, wyceniana działka nr 820/7 położona jest na terenie przemysłu i składów oraz w części dróg gminnych i innych, działka nr 820/6 na terenie przemysłu i składów, a działka nr 803/1 na terenach rolnych i użytków zielonych. Nabycie nieruchomości przez dłużników nie nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie zostało udokumentowane fakturą, z tytułu nabycia nieruchomości dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w odniesieniu do budynków znajdujących się na wskazanej nieruchomości doszło do pierwszego zajęcia (używania), od tego momentu do planowanej dostawy obiektu upłynął okres 2 lat, nieruchomość wykorzystywana była/jest przez dłużników do prowadzenia działalności gospodarczej (początkowo przeznaczona była do prowadzenia działalności rolniczej). Nieruchomość nie była udostępniania przez dłużników innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych, w stosunku do budynków nie były ponoszone nakłady na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Budynki będące przedmiotem sprzedaży zostały nabyte jednocześnie jako całość gospodarcza w roku 1979/1980 w odniesieniu do ww. budynku doszło do pierwszego zajęcia w roku 1979/1980. Natomiast dla nieruchomości o nr ewidencyjnym 803/1 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Komornik powziął wątpliwość, czy w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze licytacji Wnioskodawca będzie płatnikiem podatku VAT czy też będzie zwolniony od tego obowiązku.

Zatem w analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do sprzedawanej nieruchomości zabudowanej budynkami gospodarczymi, tj. działki nr 820/6 i nr 820/7, nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak, to w którym momencie.

Należy wskazać, że planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkami gospodarczymi, nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – doszło już do zasiedlenia ww. budynków (w roku 1979/1980), a od ich pierwszego zajęcia (używania) minęło więcej niż 2 lata. Jednocześnie z uwagi na fakt, że Zainteresowany nie dokonał nakładów na ulepszenie ww. nieruchomości, przewyższających 30% wartości początkowej nieruchomości, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem dostawa gruntu, na której położona są ww. budynki, jak wynika z art. 29a ust. 8 ustawy, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości zabudowanej, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Według regulacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu należy wywieść, że opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z kolei art. 2 pkt 33 ustawy stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Odnosząc się do nieruchomości o nr ewidencyjnym 803/1, należy zauważyć, że działka ta jest niezabudowana i jak wskazał Wnioskodawca nie została względem niej wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Ponadto z treści wniosku wynika, że dla ww. działki nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zatem dla sprzedaży działki o nr ewidencyjnym 803/1 zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, z uwagi na to, że działka ta nie stanowi terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy. Natomiast w części dotyczącej działki niezabudowanej nr 803/1 będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym Komornik nie będzie zobowiązany do obliczenia i uiszczenia za dłużnika podatku należnego od ww. dostawy i nie będzie płatnikiem podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy ocenić całościowo jako prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.