2019.04.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.80.2019.1.IG
z 12 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 12 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przedmiotu transakcji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2019 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przedmiotu transakcji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
C.

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
M.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Jednym z Wnioskodawców jest Pan C. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą „G…”. Przedsiębiorstwo Wielobranżowe (dalej: „Wnioskodawca”), który jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny również na moment planowanej, opisanej poniżej transakcji. W swojej działalności zajmuje się prywatną praktyką lekarską oraz wynajmem obiektów krótkotrwałego zakwaterowania.

Drugim Wnioskodawcą jest Pan M. prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą „P…” (dalej: „Zainteresowany”), który jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny również na moment planowanej, opisanej poniżej transakcji.

Pan C. i jego żona Pani U. umową sprzedaży w obrocie prywatnym nabyli do ich majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską:

Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej (działka nr 288/3), o pow. 969 m² - dalej jako „Nieruchomość 1”;
Prawo użytkowania wieczystego w części nieruchomości niezabudowanej (drogi) (działka nr 288/11), o pow. 724 m² oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „droga wewnętrzna/ciąg pieszo-jezdny” - dalej jako „Nieruchomość 2";

- dalej wspólnie jako: „Nieruchomości”.

Droga stanowiąca Nieruchomość 2 jest drogą utwardzoną, wyłożoną kostką brukową. W kształcie tym funkcjonuje ona niezmiennie od ponad 2 lat. Od tego czasu Wnioskodawca oraz inni współużytkownicy nie ponosili żadnych nakładów inwestycyjnych z nią związanych. Droga ta zarówno przed jak i po jej wybrukowaniu, nieustannie wykorzystywana była zarówno przez innych współużytkowników jak i Wnioskodawcę do wykonywania swojej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w 2000 roku uzyskał pozwolenie na budowę budynku pensjonatowego z częścią mieszkalną na terenie Nieruchomości 1. Budowa budynku prowadzona była sukcesywnie (etapami). Po ukończeniu poszczególnych etapów budowy, od 2002 roku sukcesywnie wynajmowano turystom ukończone pomieszczenia. Finalnie budowa zakończona została w 2006 roku, a końcowe pozwolenie na użytkowanie całego budynku wraz z instalacjami wydane zostało 19 czerwca 2007 r. Łącznie nakłady poczynione na ten cel w okresie od 2002 roku do 2006 roku wyniosły 658.522,50 zł. Wartość początkowa Nieruchomości 1 po poczynieniu powyższych nakładów wyniosła 758 672,50 zł - zgodnie z poniższą tabelą.

Rok poniesienia Nakłady w danym roku Wartość początkowa % w stosunku do wcześniejszego

nakładów | pierwszego zasiedlenia

2001 0 zł 100.150.00 zł 0

2002 2.251,07 zł 102.401,07 zł 2,25%

2003 45.290,95 zł 147.692,02 zł 47,47%

2004 0 zł 147.692,02 zł 0

2005 250.466,05 zł 398.158,07 zł 169,59%

2006 360.514,43 zł 758.672,50 zł 90,55%

Na Nieruchomości 1 Wnioskodawca prowadził wyłącznie działalność gospodarczą, sklasyfikowaną jako obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania (55.20.Z). Po ukończeniu budynku pensjonatowego, w jego skład wchodzi 11 pokoi w tym 2 apartamenty, 2 pokoje z kuchnią i 1 apartament mieszkalny. Wnioskodawca oprócz usług najmu nie oferował w przedmiotowym budynku żadnych innych usług (np. gastronomicznych). Nie zatrudniał także żadnej pomocy, zarówno na umowę o pracę jak i na podstawie innych umów cywilnoprawnych.

Nakłady poczynione do 2006 r. były ostatnimi znacznymi (istotnymi) nakładami poniesionymi przez Wnioskodawcę na Nieruchomość nr 1 i wspomniany budynek. Łączna suma nakładów poczynionych po 2006 r., a więc po przyjęciu nieruchomości do użytkowania, stanowi jedynie 22.750,79 zł a więc zaledwie 3% jej wartości początkowej, ustalonej na koniec 2006 r. Zobrazowane jest to w poniższej tabeli.

Rok poniesienia Wartość początkowa Poniesione nakłady Stosunek nakładów do wartości nakładów początkowej (%)

2007 758.672,50 zł 8.315,22 zł 1,10%

2008 758.672,50 zł 5.573,77 zł 0,73%

2013 758.672,50 zł 8.861,80 zł 1,17%

Na terenie nieruchomości Wnioskodawca nieustannie w sezonie letnim od 2002 roku prowadził swoją działalność gospodarczą w zakresie usług wynajmu pokoi. Obecnie, Wnioskodawca zaprzestał dokonywania rezerwacji oraz wynajmowania pokoi w omawianym budynku. Związane jest to z planowanym w niedalekiej przyszłości zawarciem z Zainteresowanym umowy sprzedaży obejmującej Nieruchomości, a także znajdujące się w budynku ruchomości stanowiące wyposażenie pokoi i innych pomieszczeń, w szczególności: meble, sprzęt AGD i RTV oraz wyposażenie tarasu i ogrodu (np. leżaki ogrodowe, stoliki), a także wyposażenie kuchni i pralni (dalej łącznie: „Wyposażenie"). Nieruchomości wraz z Wyposażeniem zbywane będą w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej pod firmą „G”. Przedsiębiorstwo Wielobranżowe. Sprzedaży nie będą podlegać takie elementy jak nazwa, zobowiązania czy należności. Po nabyciu Zainteresowany zawrze nowe umowy na dostawę mediów takich jak energia elektryczna czy gaz, zgodnie z procedurami obowiązującymi przy standardowej sprzedaży nieruchomości (np. protokół przekazania nieruchomości będzie zawierał informację o stanie liczników).

Wskazać należy, że przy nabyciu przez Wnioskodawcę Wyposażenia odliczał on podatek VAT na podstawie otrzymanych faktur VAT dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę tego Wyposażenia.

Cena sprzedaży będzie oddzielnie określona w akcie notarialnym w zakresie wskazania wartości Nieruchomości (budynku oraz prawa do gruntów), a także wskazana będzie wartość sprzedawanego Wyposażenia. Jego łączna wartość stanowić będzie około 200.000 zł netto z czego tylko około 13.000 zł netto stanowić będzie wszelkiego rodzaju elektronika. Opierając się więc na art. 17 ust. 1c w związku z art. 17 ust. 1 pkt 7 z uwagi na nieprzekroczenie kwoty 20.000 zł nie znajdzie zastosowania tzw. odwrotne obciążenie dla dostawy sprzętu elektronicznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż Nieruchomości oraz Wyposażenia Zainteresowanemu stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”)?
Czy jeżeli odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, tj. Nieruchomości wraz z Wyposażeniem nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to czy sprzedaż Nieruchomości 1 (obejmującej działkę nr 288/3 oraz budynek wskazany w opisie zdarzenia przyszłego) korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
Czy jeżeli odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, tj. Nieruchomości wraz z Wyposażeniem nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to czy sprzedaż Nieruchomości 2 (obejmującej działkę nr 288/11; udział w drodze) korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
Czy jeżeli odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, tj. Nieruchomości wraz z Wyposażeniem nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to czy sprzedaż Wyposażenia będzie podlegać opodatkowaniu VAT według stawki 23%?
Czy Zainteresowanemu w związku z przedmiotową transakcją nabycia od Wnioskodawcy Nieruchomości oraz Wyposażenia przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od nabytych towarów?

Stanowisko Zainteresowanych:

Ad. 1. W ocenie pytających, planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego wskazanych Nieruchomości wraz z Wyposażeniem nie będzie stanowić transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT).

Ad. 2. Ponieważ odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, tj. Nieruchomości wraz z Wyposażeniem nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w ocenie pytających, planowana sprzedaż Nieruchomości 1 stanowić będzie dostawę budynku, która na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT.

Ad. 3. Ponieważ odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, tj. Nieruchomości wraz z Wyposażeniem nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w ocenie pytających, planowana sprzedaż Nieruchomości 2 (drogi) stanowić będzie dostawę budowli, która na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT.

Ad. 4. Ponieważ odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, tj. Nieruchomości wraz z Wyposażeniem nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w ocenie pytających, planowana sprzedaż Wyposażenia podlegać będzie opodatkowaniu VAT według stawki 23%.

Ad. 5. Ponieważ odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, tj. Nieruchomości wraz z Wyposażeniem nie będą stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w ocenie pytających, Zainteresowanemu w związku z przedmiotową transakcją nabycia Nieruchomości wraz z Wyposażeniem przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego wyłącznie z nabycia Wyposażenia.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 6 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do:

transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa;
czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Na mocy art. 2 pkt 27e powyższej ustawy przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W związku z powyższym, aby można było mówić (i zostało to potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych), że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, muszą zostać spełnione wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.

Zauważyć należy, iż ustawodawca zdefiniował zorganizowaną części przedsiębiorstwa, używając pojęć nieostrych, a nawet nakazując podatnikowi zbadanie sytuacji hipotetycznej, tj. potencjalnej zdolności wydzielonych składników majątkowych do samodzielnego funkcjonowania (tak w: Wykładnia i stosowanie prawa podatkowego, węzłowe problemy, red. B. Brzeziński, LEX 2013).

Aby można było mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa kluczowe jest wyodrębnienie na trzech płaszczyznach: funkcjonalnej, organizacyjnej i finansowej. W oparciu o interpretacje indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 stycznia 2018 roku o nr 0111-KDIB3-1.4012.1.2018.1.IK wyodrębnienie:

funkcjonalne „należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa".
organizacyjne „oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa" powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa”.
finansowe „nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa".

W celu określenia czy nabyte środki tworzą zespół składników majątkowych zdolnych do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, a więc czy są one wyodrębnione funkcjonalnie, konieczna jest ocena czy w zbywanym kształcie, zespół może wykonywać określone zadania gospodarcze, a ponadto czy ich realizacja możliwa jest z wykorzystaniem wyłącznie składników majątkowych podlegających zbyciu. Nie jest istotne czy w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, bądź w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy, składniki te uzyskają taką zdolność. Kluczowe jest spełnianie tej cechy wyłącznie przez zbywane składniki.

O tym, jakie składniki koniecznie podlegać muszą przeniesieniu na nabywcę, aby można było mówić, że nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują okoliczności faktyczne. Należy określić czy zostaną nabyte składniki, które same w sobie (bez udziału innych nieprzenoszonych elementów) umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez zbywcę.

Odnosząc powyższe do analizowanego w niniejszym wniosku stanu przyszłego, należy zauważyć, że w niniejszym przypadku przeniesieniu ulegnie wyłącznie:

prawo użytkowania wieczystego nieruchomości (działka nr 288/3), o pow. 969 m² oraz własność budynku niemieszkalnego o powierzchni zabudowy 207 m, oraz powierzchni użytkowej 345,55 m²;
prawo użytkowania wieczystego do części nieruchomości niezabudowanej (drogi) położonej w B (działka nr 288/11), o pow. 724 m²;
ruchomości stanowiące wyposażenie powyżej wskazanych nieruchomości np. meble, sprzęt agd i rtv oraz wyposażenie kuchni.

W opinii Wnioskodawcy elementy te, same w sobie nie mogą umożliwić kontynuowania dotychczas realizowanej przez niego działalności gospodarczej polegającej na wynajmie pokoi, nie sposób bowiem uznać, że budynek wraz z jego podstawowym wyposażeniem, będzie mógłby stanowić przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące jakiekolwiek zadania gospodarcze, nawet te związane z wynajmem pokoi.

W niniejszym stanie przyszłym nie sposób także mówić o jakimkolwiek wyodrębnieniu organizacyjnym, bowiem przenoszone składniki nie stanowią w strukturze przedsiębiorstwa odrębnej całości, brak też jest jakiegokolwiek wyodrębnienia osobowego w postaci pracowników. Nie można powiedzieć także że przenoszone Nieruchomości wraz z Wyposażeniem charakteryzowały się będą jakąkolwiek cechą zorganizowania.

Stanowisko to potwierdzone zostało w zbliżonym stanie faktycznym będącej przedmiotem sprawy rozstrzygniętej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2018 roku o sygn. I FSK 1127/17 w którym „skarżąca nabyła samodzielne lokale użytkowe wraz z wyposażeniem. W wyniku tego z mocy prawa stała się stroną umów najmu zawartych przez spółkę zbywającą z najemcami lokali i przejęła wpłacone przez najemców kaucje gwarancyjne. Z ustaleń organów podatkowych wynika jedynie, że zbywca tych lokali poza wynajmem lokali (także innych niż sprzedane skarżącej) prowadził działalność w zakresie budowy i sprzedaży lokali. W transakcji skarżącej z tym podmiotem nie wykazano aby w spółce zbywającej istniała zorganizowana część przedsiębiorstwa (oddział wydział), która w całości została by zbyta wraz z lokalami. Grupa (...) S.A. (centrum biurowe) zarządzanie lokalami zleciła J. sp. z o.o. co oznacza, że w ramach przedsiębiorstwa nie posiadała wydzielonego oddziału, wydziału który prowadziła w tym zakresie działalność. Zarówno lokale sprzedane skarżącej przez Grupę (...) S.A. jak i sprzedane przez J. sp. z o.o. samodzielne lokale oraz wydzielone (podział do korzystania) w ramach udziału w samodzielnym lokalu niemieszkalnym nr (...) (galeria handlowa) były przez zbywców wynajmowane i w wyniku zawartych umów sprzedaży Spółka stała się, z mocy prawa, stroną tych umów. Zarząd lokalami nabytymi od Grupy (...) S.A. sprawowała J. sp. z o.o. na zlecenie właściciela, także zarząd nieruchomością wspólną nabytą od J. sp. z o.o. sprawowała J. sp. z o.o., ale w tym przypadku w związku z wolą współwłaścicieli i uchwałą Wspólnoty Mieszkaniowej. Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko Sądu pierwszej instancji, który w stanie faktycznym rozpatrywanej sprawy przyjął, że nabywając sporne nieruchomości, skarżąca nie przejęła zorganizowanej u zbywcy części przedsiębiorstwa. (...) Nie ma także znaczenia, że umowy zawarte z najemcami odwoływały się do regulaminu korzystania z obiektu galerii handlowej. W przypadku kiedy lokale znajdują się w budynku stanowiącym Wspólnotę Mieszkaniową, a ponadto między współwłaścicielami wprowadzony jest podział do użytkowania, przyjęte jest uregulowanie zasad korzystania z obiektu. Nie oznacza to, że nabywając lokal w taki sposób skarżąca nabyła zorganizowaną część przedsiębiorstwa - działającego w zakresie wynajmowania lokali użytkowych”.

Na podstawie powyższego należy podkreślić, że skoro bardziej rozbudowany i zorganizowany zbiór składników nie stanowi według Naczelnego Sądu Administracyjnego, zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ironią byłoby stwierdzenie że wyłącznie Nieruchomości wraz z Wyposażeniem, będące przedmiotem opisanego zdarzenia przyszłego, mogłyby za takie uchodzić. Zwłaszcza w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie jest aktualnie oraz nie będzie na moment zbycia stroną jakiejkolwiek umowy najmu.

Ponadto, stanowisko to potwierdza także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2016 r. o sygn. I FSK 1316/15 „Same w sobie nieruchomości (zabudowane nieruchomości) nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nie stanowią zatem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nawet jeżeli były wykorzystywane przez sprzedawcę również do działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu tych nieruchomości lub ich części, albo znajdujących się na nich obiektów budowlanych i ich części. W sytuacji, gdy dany podmiot prowadzi tego rodzaju działalność poprzez wyodrębniony w strukturze organizacyjnej zakład (dział, wydział), obejmujący przypisane do tejże działalności w zakresie najmu nieruchomości, obsługę (pracowników), finansowanie, umowy, itp., sprzedaż takiego zakładu - jako całości - może spełniać warunek stosownego wyodrębnienia i zdolności do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej”.

Wskazane w wyroku elementy takie jak „wyodrębniony w strukturze organizacyjnej zakład (dział, wydział), obejmujący przypisane do tejże działalności w zakresie najmu nieruchomości, obsługę (pracowników), finansowanie, umowy, itp.,” nie mają miejsca w niniejszym stanie przyszłym. Nie można więc w tym przypadku mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak zostało wskazane na początku uzasadnienia i podkreślane jest w licznej literaturze przedmiotu oraz interpretacjach i orzeczeniach. Na gruncie ustawy o VAT do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, mamy wyłącznie jeżeli łącznie spełnione zostaną wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.

W związku z powyższym należy uznać, że w sytuacji, gdy którakolwiek (chociażby jedna) z powyżej wskazanych przesłanek nie zostałaby spełniona, nie można by uznać, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. W niniejszym zdarzeniu przyszłym nie zostały one spełnione. Obecnie bowiem Wnioskodawca zaprzestał dokonywania rezerwacji oraz wynajmowania pokoi w omawianym budynku.

Sprzedaż obejmuje bowiem tylko:

prawo użytkowania wieczystego nieruchomości (działka nr 288/3), o pow. 969 m² oraz własność budynku niemieszkalnego o powierzchni zabudowy 207 m, oraz powierzchni użytkowej 345,55 m²;
prawo użytkowania wieczystego części nieruchomości niezabudowanej (drogi) (działka nr 288/11), o pow. 724 m²;
ruchomości stanowiące wyposażenie powyżej wskazanych nieruchomości np. meble, sprzęt AGD i RTV oraz wyposażenie kuchni.

Ponadto sprzedaży nie będą podlegać takie elementy jak nazwa, zobowiązania czy należności, a po nabyciu Zainteresowany zawrze nowe umowy na dostawę mediów takich jak energia elektryczna czy gaz, zgodnie z procedurami obowiązującymi przy standardowej sprzedaży nieruchomości (np. protokół przekazania nieruchomości będzie zawierał informację o stanie liczników).

Sprzedawane elementy nie charakteryzują się zatem ani wyodrębnieniem funkcjonalnym, ani organizacyjnym, w związku z czym wedle stanowiska Wnioskodawcy planowana transakcja nie stanowi zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, transakcja ta stanowić będzie serię dostaw towarów, a co za tym idzie, znajdą tu zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Ad. 2.

Ustawodawca na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia od podatku „dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT rozumieć należy „oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.

Jak podkreślono, w oparciu o wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection Sp z o.o., w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 lipca 2018 roku o sygn. III SA/Gl 256/16: „kryterium pierwszego zasiedlenia" budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) Kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (...) dokonując wykładni prounijnej przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, uwzględniającej wyrok TSUE z dnia 16 listopada 2017 r., skład Sądu orzekający w niniejszej sprawie wskazuje, że definicja "pierwszego zasiedlenia" powinna brzmieć następująco: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu (rozumianego jako synonim przebudowy), jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie (przebudowę), w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej (z zastrzeżeniem twierdzeń TSUE co do rozumienia przebudowy jako istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania budynków lub budowli w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia)".

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie także w:

wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 marca 2018 roku o sygn. I SA/Wr 918/17,
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 października 2018 roku o sygn. III SA/GI 620/18,
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 17 kwietnia 2018 roku o sygn. I SA/Rz 186/18,
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 kwietnia 2018 roku o sygn. I SA/Wr 641/17.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego na nieruchomości w 2006 roku poczyniono znaczne nakłady inwestycyjne, przewyższające 30% wartości początkowej, polegające na dalszej budowie i wykończeniu budynku. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Budynek ten w 2007 roku na podstawie uzyskanego finalnie pozwolenia na użytkowanie został w całości przyjęty do używania. Nieruchomość 1 nieustannie jednak od 2001 roku czyli od chwili ukończenia jednego z etapu budowy, użytkowana była przez Wnioskodawcę w celu wykonywania działalności gospodarczej polegającej na wynajmie miejsc noclegowych. Po 2006 roku Wnioskodawca także dokonywał nakładów inwestycyjnych na niniejszą Nieruchomość aczkolwiek nakłady te, jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, od 2007 roku łącznie nie przekraczały 30% wartości początkowej Nieruchomości 1.

W związku z powyższym opierając się na stanowisku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zakresie definicji pierwszego zasiedlenia, należy zauważyć, że od momentu poniesionych w 2006 roku nakładów (przekraczających 30% wartości początkowej), nie zostały poniesione inne znaczne (wynoszące minimum 30%) nakłady w stosunku do wartości początkowej, a co za tym idzie nie nastąpiło ponowne (po 2006 roku) ulepszenie o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Nieruchomość 1 nieustannie w sezonie letnim wykorzystywana była przez podatnika w wykonywanej przez niego działalności gospodarczej w związku z czym dostawa budynku w niniejszym przypadku nie jest związana z pierwszym zasiedleniem ani nie odbywa się wcześniej niż 2 lata po nim, w związku z czym w opinii Wnioskodawcy, powyższy stan przyszły spełnia warunki konieczne, aby strony mogły skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10.

Jak wynika z komentarza do niniejszego artykułu „ustawodawca przyznał w pewnych okolicznościach stronom transakcji prawo do wyboru opodatkowania dostawy budynku, budowli (ich części), która - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - powinna być zwolniona z podatku. (...) Do wyboru opodatkowania konieczne jest jeszcze złożenie wspólnego oświadczenia stron transakcji o wyborze opodatkowania transakcji dostawy budynku, budowli (ich części).” [Adam Bartosiewicz, VAT. Komentarz, wyd. XII]. Jednakże, w niniejszym stanie przyszłym, strony umowy w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku z art. 2 pkt 14 oraz jego prounijną wykładnią, skorzystają z przysługującego im w tym zakresie prawa i zastosują zwolnienie z opodatkowania niniejszej transakcji.

Ad 3.

Tak jak zostało już wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotem sprzedaży będzie także prawo użytkowania wieczystego części nieruchomości niezabudowanej (drogi) oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „droga wewnętrzna/ciąg pieszo-jezdny". Działka ta funkcjonuje jako utwardzona, wyłożona kostką brukową, droga przez ponad 2 lata i od tej pory nie poniesiono na niej żadnych nakładów inwestycyjnych.

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2011 r. o nr IPPP1-443-860/11-2/ISz „o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku ww. dokumentacji - przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków”. Stanowisko to zostało również potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 19 kwietnia 2012 r. o sygn. I SA/Ol 90/12, w którym to Sąd wyraził opinię, że „Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług".

Opierając się na powyższym, a także biorąc pod uwagę fakt, że z miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego dotyczącego Nieruchomości 2, a także z faktycznego jej wykorzystania wynika, że działka ta zabudowana jest drogą wewnętrzną, należy uznać, iż to właśnie jest przeznaczeniem niniejszego terenu. Prawidłowe określenie przeznaczenia jest istotne dla poprawnego wskazania konsekwencji podatkowych w podatku VAT.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.), przez obiekt budowlany należy rozumieć „budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych”. Za budowlę natomiast, zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy uznaje się m.in. „każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe”. Obiekt liniowy zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane jest to „obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego”.

Z powyższego wynika, więc, że drogi w myśl przepisów prawa budowlanego stanowią budowle, a w związku z tym teren przeznaczony na przedmiotowe drogi należy uznać za teren przeznaczony pod zabudowę.

Ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT przewidział zwolnienie od podatku na „dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata".

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.

Jednakże opierając się na wykładni prounijnej powyższej regulacji, wyrażonej w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection Sp z o.o., należy podkreślić, że poprzez pierwsze zasiedlenie rozumieć się powinno każde oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi po wybudowaniu lub ulepszeniu, nie jest tym samym konieczne, aby użytkowanie to nastąpiło w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Droga będąca przedmiotem niniejszego pytania, od chwili nabycia współużytkowania wieczystego przez Wnioskodawcę nie była w żaden sposób przez niego modernizowana ani ulepszana, a co za tym idzie nie będzie mowy o ponownym pierwszym zasiedleniu. Dotychczas droga ta, nieustannie wykorzystywana była zarówno przez współużytkowników jak i Wnioskodawcę w wykonywanej przez niego działalności gospodarczej. Dostawa budowli w niniejszym przypadku nie jest związana więc z pierwszym zasiedleniem ani nie odbywa się w okresie 2 lat po nim, w związku z czym w opinii Wnioskodawcy, powyższy stan przyszły spełnia warunki konieczne, aby strony mogły skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad 4.

Jak zostało wskazane m.in. w interpretacji indywidualnej dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 czerwca 2015 roku o nr ITPP2/4512-288/15/AP „elementy wyposażenia lokalu takie jak np.: ramki, lampy, lustra, sztuczne kwiaty, poduszki dekoracyjne, dywaniki, zasłony, wieszaki, narzuty, ręczniki, meble nie stanowią części składowych lokalu mieszkalnego, gdyż nie są w sposób trwały związane z bryłą lokalu, a w konsekwencji nie mogą być opodatkowane stawką podatku obowiązującą dla sprzedaży tego lokalu. Elementy wyposażenia winny więc zostać opodatkowane według zasad (przepisów) właściwych dla danego rodzaju towaru”. W związku z powyższym, Wyposażenie opodatkowane będzie podatkiem VAT, niezależnie od tego, że Nieruchomości, które także będą przedmiotem transakcji, zwolnione będą od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT podstawowa stawka VAT wynosi 23%. Ustawodawca w treści ustawy przewidział także inne, niższe stawki, aczkolwiek stosowane mogą być one wyłącznie do szczegółowo wskazanych w załączniku towarów. W sytuacji więc, gdy towar podlegający sprzedaży nie znajdzie się w załączonych do ustawy załącznikach, należy go opodatkować podstawową, 23% stawką podatkową.

Wśród Wyposażenia, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego znajdować się będą w szczególności: meble, sprzęt AGD i RTV oraz wyposażenie kuchni. Ustawodawca w załączniku 3 i 10 do ustawy o VAT nie przewidział niższej stawki podatkowej dla powyższych towarów, w związku z czym należy przyjąć, że sprzedaż Wyposażenia będącego przedmiotem niniejszego zapytania opodatkowana będzie stawką podatku w wysokości 23%.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, łączna wartość wyposażenia stanowić będzie około 200.000 zł netto z czego tylko około 13.000 zł netto stanowić będzie wszelkiego rodzaju elektronika. Opierając się więc na art. 17 ust. 1c w związku z art. 17 ust. 1 pkt 7 z uwagi na nieprzekroczenie kwoty 20.000 zł nie znajdzie zastosowania tzw. odwrotne obciążenie dla dostawy sprzętu elektronicznego.

Ad 5.

Przedmiotem transakcji, jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, jest nabycie nieruchomości stanowiącej zabudowę pensjonatową wraz z wyposażeniem w celu wykorzystywania pozyskanych w ramach transakcji składników w prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowanego, która co do zasady, stanowić będzie działalność opodatkowaną podatkiem VAT.

Jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z pewnymi wyjątkami, które nie mają zastosowania w niniejszym stanie przyszłym.

Jednakże na mocy art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W związku z powyższym należy zauważyć, że prawo do odliczenia podatku naliczonego występuje wyłącznie w sytuacji gdy, dana transakcja podlega pod opodatkowanie podatkiem VAT i nie jest z niego zwolniona. W opinii Wnioskodawcy i Zainteresowanego, w sytuacji gdy organ uzna stanowisko podmiotów wyrażone w pytaniach 1 - 4 za prawidłowe a więc uzna, że przedmiot transakcji nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a co za tym idzie Nieruchomości podlegały będą zwolnieniu z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 natomiast Wyposażenie opodatkowane będzie stawką 23%, Zainteresowanemu przysługiwało będzie prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego jedynie z tytułu nabycia przez Zainteresowanego Wyposażenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Jednocześnie należy wskazać, że przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przy czym w myśl art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Według art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jednocześnie przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006. str. 1 z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Odnośnie kwestii pierwszego zasiedlenia wypowiedział się TSUE w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection, w którym wskazał, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Zatem zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własne osoby fizycznej.

Przy tym zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem dostawa gruntu jest opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków/budowli albo ich części, a gdy dostawa budynków/budowli albo ich części jest zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do dostawy gruntu.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, czy „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem transakcji będzie prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości 1, tj. działki nr 288/3 zabudowanej budynkiem pensjonatu z częścią mieszkalną oraz prawo użytkowania wieczystego w 54/540 części Nieruchomości 2, tj. działki nr 288/11 stanowiącej drogę. Ponadto przedmiotem sprzedaży będą znajdujące się w budynku ruchomości stanowiące wyposażenie pokoi i innych pomieszczeń, w szczególności: meble, sprzęt AGD i RTV oraz wyposażenie tarasu i ogrodu np. leżaki ogrodowe, stoliki, a także wyposażenie kuchni i pralni Nieruchomości wraz z Wyposażeniem zbywane będą w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Sprzedaży nie będą podlegać takie elementy jak nazwa, zobowiązania czy należności. Po nabyciu Zainteresowany zawrze nowe umowy na dostawę mediów takich jak energia elektryczna czy gaz, zgodnie z procedurami obowiązującymi przy standardowej sprzedaży nieruchomości np. protokół przekazania nieruchomości będzie zawierał informację o stanie liczników.

Na Nieruchomości 1 Wnioskodawca prowadził wyłącznie działalność gospodarczą, sklasyfikowaną jako obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Wnioskodawca nie zatrudniał żadnej pomocy, zarówno na umowę o pracę jak i na podstawie innych umów cywilnoprawnych. Obecnie, Wnioskodawca zaprzestał dokonywania rezerwacji oraz wynajmowania pokoi.

Droga stanowiąca Nieruchomość 2 jest drogą utwardzoną, wyłożoną kostką brukową. Droga zarówno przed jak i po jej wybrukowaniu, nieustannie wykorzystywana była zarówno przez innych współużytkowników jak i Wnioskodawcę do wykonywania swojej działalności gospodarczej.

Wątpliwości sformułowane w pytaniu 1 dotyczą kwestii czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż Nieruchomości oraz Wyposażenia stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości należy stwierdzić, że w świetle przywołanych przepisów prawa i przedstawionych okoliczności sprawy planowana transakcja nie będzie sprzedażą przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nie dojdzie więc do zastosowania wyłączenia spod przedmiotowego zakresu opodatkowania przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z treści wniosku planowana transakcja nie obejmie istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedmiot planowanej transakcji nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Jak wskazano sprzedaży nie będą podlegać takie elementy jak nazwa, zobowiązania czy należności. Przedmiotem transakcji będzie jedynie prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości oraz znajdujące się w budynku ruchomości stanowiące wyposażenie pokoi i innych pomieszczeń, w szczególności: meble, sprzęt AGD i RTV oraz wyposażenie tarasu i ogrodu np. leżaki ogrodowe, stoliki, a także wyposażenie kuchni i pralni. Przy tym obecnie, Wnioskodawca zaprzestał dokonywania rezerwacji oraz wynajmowania pokoi.

Natomiast po nabyciu Zainteresowany zawrze nowe umowy na dostawę mediów takich jak energia elektryczna czy gaz. Zatem nie można uznać, że w tym konkretnym przypadku przenoszony przez Wnioskodawcę zespół składników na rzecz Zainteresowanego stanowi przedsiębiorstwo bądź też zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Skoro więc przedmiot planowanej transakcji nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jego zbycie nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym, transakcja ta będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie objętym pytaniem nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych sformułowane w pytaniu 2 dotyczą kwestii czy sprzedaż Nieruchomości 1 obejmującej działkę nr 288/3 oraz budynek pensjonatu korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2000 roku uzyskał pozwolenie na budowę budynku pensjonatowego z częścią mieszkalną. Budowa budynku prowadzona była sukcesywnie (etapami). Po ukończeniu poszczególnych etapów budowy, od 2002 roku sukcesywnie wynajmowano turystom ukończone pomieszczenia. Finalnie budowa zakończona została w 2006 roku, a końcowe pozwolenie na użytkowanie całego budynku wraz z instalacjami wydane zostało 19 czerwca 2007 r. Na Nieruchomości 1 Wnioskodawca prowadził wyłącznie działalność gospodarczą, sklasyfikowaną jako obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Nakłady poczynione do 2006 r. były ostatnimi znacznymi (istotnymi) nakładami poniesionymi przez Wnioskodawcę na Nieruchomość nr 1 i budynek. Łączna suma nakładów poczynionych po 2006 r., a więc po przyjęciu nieruchomości do użytkowania, stanowi zaledwie 3% jej wartości początkowej, ustalonej na koniec 2006 r.

Natomiast jak wskazano pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części należy rozumieć jako pierwsze zajęcie, używanie. Zatem należy stwierdzić, że w odniesieniu do budynku pensjonatowego z częścią mieszkalną doszło do pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej transakcji minęły co najmniej 2 lata. Tym samym spełnione są przesłanki warunkujące możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż budynku pensjonatowego z częścią mieszkalną, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym usytuowany jest budynek pensjonatu z częścią mieszkalną również podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Zatem sprzedaż Nieruchomości 1 obejmującej działkę nr 288/3 oraz budynek pensjonatu korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie objętym pytaniem nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych sformułowane w pytaniu nr 3 dotyczą tego czy planowana sprzedaż Nieruchomości 2 obejmującej działkę 288/1 (udział w drodze) będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że droga stanowiąca Nieruchomość 2 jest drogą utwardzoną, wyłożoną kostką brukową. W kształcie tym funkcjonuje niezmiennie od ponad 2 lat. Od tego czasu Wnioskodawca oraz inni współużytkownicy nie ponosili żadnych nakładów inwestycyjnych z nią związanych. Droga zarówno przed jak i po jej wybrukowaniu, nieustannie wykorzystywana była zarówno przez innych współużytkowników jak i Wnioskodawcę do wykonywania swojej działalności gospodarczej.

Zatem należy stwierdzić, że w odniesieniu do drogi stanowiącej budowlę w rozumienie ustawy Prawo budowlane doszło do pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej transakcji minęły co najmniej 2 lata. Tym samym spełnione są przesłanki warunkujące możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż drogi, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W konsekwencji przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym usytuowana jest droga również podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Zatem sprzedaż Nieruchomości 2 obejmującej działkę 288/1 (udział w drodze) będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie objętym pytaniem nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych sformułowane w pytaniu nr 4 dotyczą tego czy sprzedaż Wyposażenia będzie podlegać opodatkowaniu VAT według stawki 23%.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży na rzecz Zainteresowanego będą znajdujące się w budynku pensjonatu (Nieruchomość nr 1) ruchomości stanowiące wyposażenie pokoi i innych pomieszczeń, w szczególności: meble, sprzęt AGD i RTV oraz wyposażenie tarasu i ogrodu (np. leżaki ogrodowe, stoliki), a także wyposażenie kuchni i pralni.

Skoro Wyposażeniem mającym być przedmiotem sprzedaży są ruchomości stanowiące wyposażenie budynku pensjonatu Wyposażenie nie może korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednocześnie należy stwierdzić, że względem Wyposażenia nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wskazano bowiem zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy towarów przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Natomiast w niniejszym przypadku niniejsze warunki nie są spełnione.

Zatem, skoro Wyposażeniem nie będą towary, dla których ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku sprzedaż Wyposażenia będzie podlegać opodatkowaniu według stawki 23%.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie objętym pytaniem nr 4 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości sformułowane w pytaniu nr 5 dotyczą tego Zainteresowanemu w związku z przedmiotową transakcją nabycia od Wnioskodawcy Nieruchomości oraz Wyposażenia przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od nabytych towarów.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca i Zainteresowany są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Jednocześnie jak wskazano w niniejszej interpretacji przedmiot transakcji nie będzie stanowił transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa i nie będzie podlegał wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Ponadto, jak wynika z rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej interpretacji, w odniesieniu do dostawy Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 znajdzie zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy natomiast sprzedaż Wyposażenia opodatkowana będzie według podstawowej stawki podatku w wysokości 23%. Zatem w odniesieniu do dostawy Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 składających się na przedmiot transakcji, które będą podlegały zwaleniu (w przypadku braku rezygnacji ze zwolnienia) znajdzie zastosowanie wyłączenie wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. Tym samym w przypadku Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 składających się na przedmiot transakcji Zainteresowanemu nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast, w przypadku gdy Wyposażenie będzie wykorzystywane przez Zainteresowanego do wykonywania czynności opodatkowanych, Zainteresowanemu będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego Wyposażenia.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie objętym pytaniem nr 5 należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 40, 20-400 Lublin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin