Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.89.2019.2.MR
z 4 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2019 r. (data wpływu 27 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest obowiązany do:

1. pobrania zryczałtowanego podatku u źródła, na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy wypłacie na rzecz Nierezydentów wynagrodzenia z tytułu usług dostępu do serwisów on-line (pytanie 1) – jest prawidłowe;
2. dysponowania certyfikatami rezydencji podatkowej Nierezydentów w celu niepobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie wynagrodzenia za usługi dostępu do serwisów on-line na rzecz Nierezydentów (Pytanie 2) – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła, na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy wypłacie na rzecz Nierezydentów wynagrodzenia z tytułu usług dostępu do serwisów on-line oraz dysponowania certyfikatami rezydencji podatkowej Nierezydentów w celu niepobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie wynagrodzenia za usługi dostępu do serwisów on-line na rzecz Nierezydentów.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: Wnioskodawca) jest rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 t.j. ze zmian.; dalej: ustawa o CIT).

W związku z tym podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży piwowarskiej - głównym przedmiotem działalności jest produkcja piwa. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca nabywa od podmiotów zagranicznych, tj. nierezydentów podatkowych w rozumieniu ustawy o CIT (dalej: Nierezydenci), m.in. usługi dostępu do serwisów on-line. Korzystanie przez Wnioskodawcę z przedmiotowych usług zapewnia mu m.in. dostęp do informacji niezbędnych w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej lub może ułatwiać mu kontakt z niektórymi kontrahentami.

W ramach świadczenia usług dostępu do serwisów on-line Nierezydenci nie przenoszą na Wnioskodawcę praw autorskich ani nie dają Wnioskodawcy prawa do rozporządzania utworem w rozumieniu prawa autorskiego na wszystkich polach eksploatacji. Wnioskodawca korzysta z serwisów on-line wyłącznie na własne potrzeby, bez uprawnień do modyfikacji, odsprzedaży, dystrybucji lub udostępniania osobom trzecim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisane we Wniosku usługi dostępu do serwisów on-line nabywane przez Wnioskodawcę od Nierezydentów mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydentów wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług dostępu do serwisów on-line?
2. Czy Wnioskodawca jest obowiązany do dysponowania certyfikatami rezydencji podatkowej Nierezydentów w celu ewentualnego niepobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz nierezydentów wynagrodzenia za usługi dostępu do serwisów on-line?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1)

Opisane we Wniosku usługi dostępu do serwisów on-line, nabywane przez niego od Nierezydentów, nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydentów wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług dostępu do serwisów on-line.

Ad. 2)

W związku z negatywną odpowiedzią na pytanie pierwsze, zdaniem Wnioskodawcy nie jest on obowiązany do uzyskania od Nierezydentów certyfikatów rezydencji podatkowej w celu niepobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydentów wynagrodzenia za usługi dostępu do serwisów on-line.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) (...).

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów; (...).

Jednakże w art. 21 ust. 2 ustawy o CIT ustawodawca wskazuje, iż przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Natomiast art. 26 ust. 1 stanowi, że co do zasady osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Powyższe oznacza, że co do zasady przy płatnościach wynagrodzenia z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika Nierezydenta, płatnik podatku u źródła może zastosować obniżoną stawkę wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku w ogóle (jeśli zapisy umowy tak przewidują) pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta Nierezydenta - przy zachowaniu odpowiedniej staranności przy weryfikacji możliwości zastosowania stawki z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobrania podatku. Innymi słowy, w przypadku braku certyfikatu rezydencji podatkowej Nierezydenta zastosowanie znajdą reguły określone w ustawie o CIT.

Z kolej zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w m.in. w art. 21 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1 (tj. 2 000 000 zł), osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, co do zasady, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł - bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W opinii Wnioskodawcy wskazane usługi dostępu do serwisów on-line, nabywane przez niego od Nierezydentów nie są świadczeniami wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie na rzecz Nierezydentów wynagrodzenia z tytułu wspomnianych usług. W szczególności, w celu niepobrania podatku Wnioskodawca nie musi dysponować certyfikatem rezydencji Nierezydenta.

W ramach świadczenia usług dostępu do serwisów on-line Nierezydenci nie przenoszą na Wnioskodawcę praw autorskich ani nie dają Wnioskodawcy prawa do rozporządzania utworem w rozumieniu prawa autorskiego na wszystkich polach eksploatacji.

Wnioskodawca korzysta z serwisów on-line wyłącznie na własne potrzeby, bez uprawnień do modyfikacji, odsprzedaży, dystrybucji lub udostępniania osobom trzecim. Należy zatem stwierdzić, że wynagrodzenie płacone przez Wnioskodawcę na rzecz Nierezydentów z tytułu dostępu do serwisów on-line nie spełnia przesłanek uznania za wynagrodzenie z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Nie jest to również wynagrodzenie z jakiegokolwiek innego tytułu wskazanego w tym samym przepisie.

Wynagrodzenie za dostęp do serwisów on-line nie zostało także wymienione w katalogu „usług niematerialnych” w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o CIT. Jakkolwiek w przypadku art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o CIT, poprzez zamieszczenie na jego końcu sformułowania „świadczenia o podobnym charakterze” ustawodawca pozostawił otwarty katalog świadczeń, które mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła, to nie można zakładać, że obejmuje on wszystkie nie wymienione w nim usługi niematerialne.

Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Zdaniem Wnioskodawcy, usługi dostępu do serwisów on-line nie są świadczeniami podobnymi do świadczeń wymienionych w tym katalogu.

W związku z tym, wypłata przez Wnioskodawcę na rzecz Nierezydenta wynagrodzenia za usługi dostępu do serwisów on-line nie jest objęta obowiązkiem poboru podatku u źródła. Niniejsze nie jest w szczególności uzależnione od dysponowania przez Wnioskodawcę certyfikatem rezydencji podatkowej Nierezydenta, na rzecz którego wypłacane jest wynagrodzenie z tytułu niniejszych usług.

Podobne stanowisko jest prezentowane w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, np.: interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z 14 lutego 2013 r., sygn.: IPPB5/423-1143/12-2/AJ, interpretacja indywidualna DIS w Poznaniu z 28 czerwca 2011 r., sygn.: ILPB4/423-105/11-7/MC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest obowiązany do:

1. pobrania zryczałtowanego podatku u źródła, na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy wypłacie na rzecz Nierezydentów wynagrodzenia z tytułu usług dostępu do serwisów on-line (pytanie 1) – jest prawidłowe
2. dysponowania certyfikatami rezydencji podatkowej Nierezydentów w celu niepobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie wynagrodzenia za usługi dostępu do serwisów on-line na rzecz Nierezydentów (Pytanie 2) – jest prawidłowe.
   
   

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji indywidualnych oraz wyrokach w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te oraz wyroki, co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 j.t.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.