Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.115.2019.1.BJ
z 3 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację projektu pn. „X”- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację projektu pn. „X”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska X (dalej „Miasto”) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Miasto zamierza zawrzeć umowę w celu uzyskania dofinansowania projektu „X” z EFRR (dalej również „Projekt”). Projekt polega na utworzeniu systemu digitalizacji w Muzeum X w X - samorządowej instytucji kultury (dalej „MX”). W MX powstanie wyposażona odpowiednio pracownia digitalizacji, w której przeszkoleni pracownicy MPP przy wsparciu konserwatora sztuki i fotografa będą przygotowywać, fotografować i opracowywać wybrane obiekty znajdujące się w kolekcji instytucji kultury. Następnie obrazy cyfrowe obiektów będą umieszczane na serwerze i publikowane na specjalnie przygotowanej do tego stronie. W ramach Projektu Miasto zamierza nabyć towary i usługi obejmujące:

1. Zakupy sprzętu i oprogramowania na potrzeby funkcjonowania pracowni digitalizacji, w tym sprzętu komputerowego (zestawy komputerowe do obróbki graficznej obrazów, zestaw do fotografowania).
2. Zakup licencji - specjalistycznego oprogramowania, służącego opracowaniu i inwentaryzacji zbiorów Muzeum X, a także stanowiącego podstawę strony www, za pomocą której wyniki prac będą prezentowane on-line.
3. Wdrożenie i testy systemu.
4. Szkolenia pracowników w zakresie obsługi oprogramowania i urządzeń.
5. Zakup sprzętu informatycznego i oprogramowania - zestawów komputerowych, służących do opracowywania informacji o muzealiach wraz z urządzeniami wielofunkcyjnymi, serwerów, pamięci masowej (z dyskami), UPS, przełącznika, NGF/UTM, szafy rack.
6. Zatrudnienie konserwatora sztuki (digitalizacja wymaga przeprowadzenia czynności z zakresu kompetencji konserwatora sztuki) i fotografa/skanerzysty, który będzie wspomagać pracowników muzeum na czas realizacji projektu.
7. Opracowanie projektu budowlanego dla adaptacji pomieszczeń muzeum na potrzeby utworzenia pracowni digitalizacji i serwerowni.
8. Wykonanie robót budowlanych w jednym z budynków muzeum - wyodrębnienie nowego pomieszczenia na serwer (ściany działowe z lekkich materiałów, montaż drzwi, wykonanie instalacji elektrycznej i sieciowej), montaż przewodów gniazd zasilających i sieciowych w pomieszczeniu serwerowni. Połączenie Serwerowni i pracowni kablem sieciowym.
9. Prowadzenie digitalizacji w okresie realizacji Projektu i umieszczanie wyników na stronie www.
10. Promocja Projektu i wsparcia ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Zakupione środki (sprzęt, oprogramowanie) zostaną przekazane przez Miasto nieodpłatnie na własność MX, w ramach doposażenia, stanowiącego realizację ustawowego obowiązku organizatora - jednostki samorządu wobec podległej samorządowej instytucji kultury. MX użytkuje budynek, w którym znajdzie się pracownia digitalizacji i który objęty jest pracami budowlanymi w ramach projektu, na podstawie umowy użyczenia (budynek stanowi własność Miasta).

Po realizacji projektu urządzenia i oprogramowanie będą nadal używane przez Muzeum X w tym samym celu, który zakłada projekt co najmniej przez wymagany okres trwałości (5 lat od daty przekazania płatności końcowej - refundacji wydatków objętych ostatnim wnioskiem o płatność). W przypadku zużycia lub uszkodzenia środki będą zastępowane nowymi. Funkcjonowanie systemu digitalizacji nie będzie wiązać się z pobieraniem opłat od użytkowników - korzystanie ze strony www utworzonej w ramach Projektu, za pośrednictwem której dobra kultury będą udostępniane w postaci cyfrowej, będzie całkowicie nieodpłatne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Miastu będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z realizacją przedmiotowego Projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, realizując przedmiotowy Projekt nie będzie on działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a efekty realizacji Projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Miasto nie będzie miało zatem prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu.

W ocenie Wnioskodawcy podatek naliczony wynikający z nabycia towarów i usług z tytułu wydatków poniesionych w ramach realizacji Projektu nie będzie mógł zostać odliczony.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W doktrynie podkreśla się, że dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. należy rozgraniczyć sferę imperium, która została wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług od sfery dominium, w której stosownie do wskazanych wyżej przepisów, organy powinny być traktowane jak podatnicy tego podatku. Należy zaznaczyć, że gmina - zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 wskazanej ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, a w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Podobnie art. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j.Dz. U. z 2018 r., poz. 995 z późn. zm.) powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie, w szczególności kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; kultury fizycznej i turystyki.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż Miasto nabywając towary/usługi w Projekcie nie będzie nabywało ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i tym samym nie będzie działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy. Wydatki będą bowiem ponoszone na realizację nieodpłatnych zadań użyteczności publicznej, w celu udostępnienia efektów projektu nieodpłatnie odrębnym podmiotom (samorządowym instytucjom kultury).

Wskazać należy, że powołany przepis art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r wyłącza z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne. Kryterium decydującym o uznaniu organu władzy publicznej za podatnika jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności.

Art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE wyłącza z kręgu podatników VAT organy publiczne, gdy działają one bezpośrednio i w zakresie swoich prerogatyw wynikających z prawa publicznego. Jeżeli jednak takie podmioty działają w obrocie na zasadach analogicznych do prywatnych przedsiębiorców, są uznawane za podatników. W orzecznictwie TSUE na tle poprzednio obowiązującego art. 4 (5) Szóstej Dyrektywy Rady 77/3888/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (Dz. Urz. L 145 z 13.06.1977), ale mającego podobne brzmienie jak art. 13 obecnie obowiązującej Dyrektywy wielokrotnie podnoszono, że dla zastosowania art. 4(5) konieczne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek - działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej. Działalnością wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej, w rozumieniu tego przepisu jest działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nie na tych samych warunkach prawnych, co prywatni przedsiębiorcy (vide wyroki C-202/90, C-408/97, C-260/98, C-446/98, C-288/07).

Jak stwierdził TSUE przykładowo w orzeczeniu w sprawie C-4/89 - Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza - art. 4(5) VI Dyrektywy (artykuł mający podobne brzmienie jak art. 13 obecnie obowiązującej Dyrektywy) należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie.

Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane w ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji.

Konieczność spełniania dwóch warunków wyłączających organy publiczne z opodatkowania (wykonywanie czynności przez organ podlegający prawu publicznemu oraz wykonywanie danej czynności przez podmiot działający w charakterze organu publicznego w odniesieniu do tej czynności) była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyrokach NSA z dnia z 14 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 2196/15 oraz I FSK 2073/15 wskazano, że art. 13 Dyrektywy VAT nie został prawidłowo wdrożony do art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a przepis krajowy powinien być interpretowany zgodnie z dyrektywą. Z art. 13 dyrektywy wynika, że organy władzy i podmioty prawa publicznego nie są uznawane za podatników, nawet jeśli pobierają opłaty związane z działaniami jako organy władzy publicznej. W ocenie Sądu Dyrektywa wskazuje, że organy publiczne nie są podatnikami VAT, nawet jeśli pobierają należności, opłaty i składki w związku z działaniami lub transakcjami. Z drugiej strony przepis Dyrektywy pozwala uznać organy władzy publicznej za podatników, jeśli ich wykluczenie z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powyższego wynika zatem, że Miasto realizując działania w Projekcie nie działa w charakterze podatnika (sfera jej aktywności w tym zakresie jest z mocy prawa wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług).

Powyższe oznacza zatem, że zakupy, o których mowa w Projekcie, nie będą miały związku z działalnością opodatkowaną Miasta, a zatem podatek naliczony z faktur dotyczących tych zakupów nie będzie podlegał odliczeniu (nie będzie mógł być odzyskany).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W ocenie Wnioskodawcy nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących Projektu. Stosownie bowiem do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z powołanym przepisem art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi podatku VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Skoro nabywane towary i usługi związane z realizacją przedmiotowego Projektu nie będą wykorzystywane przez Miasto do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to nie będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości z tytułu poniesionych wydatków z otrzymanych faktur.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi, którego to związku w analizowanym przypadku nie ma.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trybunał w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta przesądził, że w sytuacji gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W kontekście powołanych przepisów, odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy zauważyć, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie - towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

Potwierdzają to również postanowienia pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz, w których TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie (...).

Jak wynika ze stanu faktycznego, zakupione środki (sprzęt, oprogramowanie) zostaną przekazane przez Miasto nieodpłatnie na własność MX, w ramach doposażenia, stanowiącego realizację ustawowego obowiązku organizatora - jednostki samorządu wobec podległej samorządowej instytucji kultury. MX użytkuje budynek, w którym znajdzie się pracownia digitalizacji i który objęty jest pracami budowlanymi w ramach projektu, na podstawie umowy użyczenia (budynek stanowi własność Miasta). Po realizacji projektu urządzenia i oprogramowanie będą nadal używane przez Muzeum X w tym samym celu, który zakłada projekt co najmniej przez wymagany okres trwałości (5 lat od daty przekazania płatności końcowej - refundacji wydatków objętych ostatnim wnioskiem o płatność).

Zważywszy na towarzyszący Miastu zamiar poniesienia wydatków w Projekcie, a także zasadniczy cel ich poniesienia, należy uznać, że Miasto nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko Miasta znajduje potwierdzenie w szczególności w interpretacji indywidualnej z dnia 14 czerwca 2018 r. sygn. 0112-KDIL4.4012.216.2018.2.EB, w której Dyrektor KIS wskazał: „Aby zagwarantować realizację powyższych założeń i umożliwić i zachować ciągłość realizacji procesu digitalizacji w formie mobilniej, zostanie dokonany zakup:

• samochodu dostawczego do 3,5 ton dostosowanego do pełnienia funkcji M(...),
• urządzeń umożliwiających realizowanie digitalizacji obiektów 2d,
• urządzeń umożliwiających skanowanie 3d,
• urządzeń umożliwiających audiowizualną digitalizację niematerialnego dziedzictwa kulturowego,
• infrastruktury serwerowej pozwalającej na zachowanie bezpieczeństwa gromadzonych danych oraz ich przepływu pomiędzy Regionalnym Instytutem Kultury a partnerami udostępniającymi zasoby w ramach własnych systemów dostępowych i systemów długotrwałej archiwizacji.

Realizacja Projektu nie będzie związana z działalnością zarobkową instytucji. Żaden z jego elementów nie będzie wykorzystywany w sposób zarobkowy. Efekt ww. przedsięwzięcia od momentu zrealizowania projektu będzie wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie zostanie spełniony, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca - realizacja Projektu nie będzie związana z działalnością zarobkową instytucji. Żaden z jego elementów nie będzie wykorzystywany w sposób zarobkowy Z opisu sprawy wynika, że efekt ww. przedsięwzięcia od momentu zrealizowania projektu będzie wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy, gdyż jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi.

Podsumowując, w związku z planowaną realizacją Projektu Regionalnemu Instytutowi Kultury nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług stanowiących koszty Projektu pn..(...) Digitalizacja i udostępnianie (...)”.

Podobne wnioski wynikają z interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2018 r. sygn. 0112-KDIL1- 2.4012.148.2018.1.JO: „Wydatki na nabycie towarów i usług niezbędnych do realizacji projektu zostaną zakwalifikowane przez Wnioskodawcę na efekty projektu, a produkty projektu będą wykorzystywane do wykonywania czynności statutowych zgodnie z ustawą prawo o szkolnictwie wyższym oraz zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ustawy. Wszystkie nabywane na potrzeby projektu towary i usługi nie będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT generujących po stronie Wnioskodawcy VAT należny.

Efekt projektu jakim jest budowa systemu dostępnego on-line, obejmująca digitalizację zbioru pluskwiaków nie będzie komercjalizowany. Udostępnienie efektu projektu oraz obiektów dziedzictwa przyrodniczego i dorobku naukowego odbywać się będzie na zasadzie nieograniczonego i bezpłatnego dostępu do rekordu bazy danych drogą on-line”.

Podobnie oceniono analizowane zagadnienie w interpretacji Dyrektora KIS z dnia 27 marca 2018 r. 0111-KDIB3-2.4012.11.2018.2.JM: „W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii, czy wdrożenie projektu dotyczącego digitalizacji zasobów będących w posiadaniu Wnioskodawcy spowoduje, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania tzw. współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy. Z opisu sprawy wynika, że głównym celem projektu jest digitalizacja zasobów Wnioskodawcy, które stanowią dziedzictwo Cel bezpośredni projektu to wykorzystanie nowoczesnych form prezentacji zasobów Wnioskodawcy i tym samym zmiana wizerunku Wnioskodawcy - przekształcenie w nowoczesną, odpowiadającą na potrzeby grup docelowych instytucje kultury, pozyskanie zasobów pozwalających na budowę pracowni digitalizacji, a tym samym zwiększenie możliwości tworzenia cyfrowych kopii zasobów Wnioskodawcy, powstanie cyfrowych kopii zasobów Wnioskodawcy, ochrona wartości zasobów Wnioskodawcy. Powyższe skutkować ma zwiększeniem dostępu do posiadanych zasobów dla osób niepełnosprawnych, promocją polskiej muzyki w kraju i za granicą, zwiększeniem zainteresowania wydaniami Wnioskodawcy. Korzystanie odbywać się będzie nieodpłatnie i odpłatnie po zalogowaniu. Materiały objęte digitalizacją będzie można na portalu oglądać, natomiast ich pobieranie do celów komercyjnych będzie odpłatne. Dostęp do treści opublikowanych na portalu będzie trzystopniowy Zasadniczo odbiorcy będą mogli korzystać z materiałów nieodpłatnie (1 stopień). Niezalogowani użytkownicy będą mieli dostęp do ogólnych informacji, załogowani do treści poszerzonych, udostępnionych nieodpłatnie (2 stopień). Dopiero wykorzystanie komercyjne - pliki w najwyższej jakości - będzie powiązane z opłatą. Dodać jednocześnie należy, że w celach naukowych i upowszechnieniowych użytkownicy mogą być zwolnieni z opłat (3 stopień). Przygotowywany portal będzie miał zasięg krajowy i międzynarodowy oraz będzie przygotowany w sposób, umożliwiający zapoznawanie się z treściami osobom niepełnosprawnym. Udostępnianie ma na celu prezentację zgromadzonych przez XXX zasobów z zakresu polskiego dziedzictwa muzycznego. Unikatowe zbiory obejmują materiały nutowe, partytury, materiały wykonawcze, obiekty ikonograficzne, uzupełnione notami o kompozytorach i ich dziełach, wydarzeniach muzycznych. Projekt jest realizowany w ramach „Programu operacyjnego polska cyfrowa 2014-2020” finansowanego z Unii Europejskiej oraz gwarancja finansowania z MKiDN wkładu własnego kosztów kwalifikowanych w ramach dotacji celowej.

Również w tym przypadku przedstawione we wniosku czynności, stanowiące przedmiot działalności Wnioskodawcy, są zgodne z działalnością statutową i mieszczą się w granicach wyznaczonych przepisami statutu XXX.

Wnioskodawca wskazał, że udostępnianie materiałów objętych digitalizacją ma na celu prezentację zgromadzonych przez XXX zasobów z zakresu polskiego dziedzictwa muzycznego m.in. materiałów nutowych, materiałów wykonawczych, obiektów ikonograficznych, uzupełnionych notami o kompozytorach i ich dziełach, wydarzeniach muzycznych.

Skoro udostępnianie zbiorów będzie w dużej części nieodpłatne, a po zalogowaniu do portalu użytkownicy będą mogli nieodpłatnie korzystać z zasobów do celów prywatnych i naukowych, to nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że jest to działanie mające na celu zwiększenie zysków z działalności gospodarczej.

Reasumując, należy stwierdzić, że prowadzenie działalności upowszechniającej kulturę muzyczną jest celem statutowym Wnioskodawcy, który nie stanowi działalności gospodarczej. Powyższe oznacza, że działalność Wnioskodawcy nie stanowi w całości działalności gospodarczej, co w konsekwencji powoduje obowiązek stosowania przepisów art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, który dotyczy podatników , dokonujących zakupów (w których zawarty jest podatek) służących jednocześnie i niepodzielnie działalności gospodarczej oraz aktywności znajdującej się całkowicie poza zakresem podatku od towarów i usług.”

Analogiczne stanowisko wynika również z interpretacji z dnia 11 kwietnia 2018 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.63.2018.2SJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.