2019.04.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.89.2019.1.DJ
z 2 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, zastępowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2019 r. (data wpływu 28 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2019 r. (data wpływu 29 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zadośćuczynienia (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zadośćuczynienia (pytanie nr 1) oraz w zakresie skutków podatkowych otrzymania odsetek od tego zadośćuczynienia (pytanie nr 2).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (wynikający z uzupełnienia wniosku).

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Wnioskodawca”), który uległ wypadkowi komunikacyjnemu w dniu 17 sierpnia 2001 roku. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Decyzją z dnia 4 maja 2010 r. Towarzystwo Ubezpieczeń przyznało na rzecz powoda kwotę 10.000 zł tytułem kwoty bezspornej, zaś w dniu 5 grudnia 2011 r. przyznało na rzecz powoda kwotę 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 89,04 zł tytułem odsetek za nieterminową wypłatę kwoty 10.000 zł przyznanej decyzją z dnia 4 maja 2010 r.

Wnioskodawca uznał, że ww. kwota jest zaniżona, dlatego też Wnioskodawca w pozwie złożonym w dniu 20 grudnia 2013 roku w Sądzie Okręgowym, skierowanym przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń domagał się zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz: kwoty 80 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia na podstawie art. 445 § 1 Kc wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 maja 2010 roku do dnia zapłaty.

Wyrokiem z dnia 23 maja 2018 r. Sąd Okręgowy zasądził na rzecz Wnioskodawcy kwotę 80 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia (dalej: „Zadośćuczynienie”) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty.

W rezultacie, Wnioskodawca uzyskał jeszcze w 2018 r. od ubezpieczyciela kwotę 80 000,00 zł wraz z należnymi odsetkami.

Wnioskodawca wyjaśnia, że nie prowadzi działalności gospodarczej i wypłacona kwota zadośćuczynienia za krzywdę nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Kwota zadośćuczynienia została wypłacona z ubezpieczenia sprawcy wypadku (osoby fizycznej), który posiadał polisę OC w Towarzystwie Ubezpieczeniowym z tytułu odpowiedzialności cywilnej za doznaną krzywdę na osobie (krzywdę na osobie Wnioskodawcy), która to kwota została zasądzona przez Sąd na podstawie art. 445 § 1 Kc.

Kwota zadośćuczynienia w wysokości 80 000,00 zł wraz z odsetkami została przez Wnioskodawcę otrzymana w roku 2018 r. (w tym roku nastąpił przelew na konto) i tym samym Wnioskodawca:

nie zapłacił podatku PIT od kwoty 80 000,00 zł, ponieważ uznał, że kwota zadośćuczynienia jest zwolniona z podatku PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT,
zapłacił w roku 2018 (wykazany w zeznaniu rocznym) podatek PIT od odsetek od kwoty 80 000,00 zł z ostrożności procesowej, ponieważ Wnioskodawca nie był pewien, czy odsetki są również zwolnione z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, tak jak należność główna.

Biorąc pod uwagę powyżej opisany stan faktyczny, Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii konsekwencji podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego też wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska w następujących kwestiach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy kwota zasądzonego na rzecz Wnioskodawcy zadośćuczynienia będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych?
Czy należne odsetki od kwoty głównej zadośćuczynienia podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych – podobnie jak należność główna?

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zadośćuczynienia (pytanie nr 1), natomiast w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odsetek od tego zadośćuczynienia (pytanie nr 2) w dniu 2 kwietnia 2019 r. wydano interpretację indywidualną nr 0112-KDIL3-2.4011.90.2019.1.DJ.

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 1 – zasądzone na rzecz osoby fizycznej zadośćuczynienie w wysokości 80 000 zł i wypłacone przez ubezpieczyciela jest objęte zwolnieniem przedmiotowym przewidzianym przepisem z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT, a także na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie. Jednocześnie należy zaznaczyć, że zadośćuczynienie nie zostało otrzymane przez Wnioskodawcę – osobę fizyczną w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Otrzymane przez Wnioskodawcę – osobę fizyczną zadośćuczynienie nie dotyczyło również korzyści, które Wnioskodawca mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono, albowiem było odszkodowaniem za poniesioną szkodę rzeczywistą (damnum emergens), w związku z wypadkiem komunikacyjnym.

Ponadto, wypłacone odszkodowanie spełnia warunki zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, na podstawie którego wolne od podatku są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c, oraz dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

W ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że wypłacone odszkodowanie (zadośćuczynienie) jest związane z ubezpieczeniem osobistym i spełnia warunki zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1:

W ocenie Wnioskodawcy, wypłacona kwota zadośćuczynienia podlega zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT, dlatego też kwota ta nie podlega ujawnieniu w zeznaniach podatkowych, bowiem nie podlega opodatkowaniu (jest zwolniona z podatku).

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że otrzymane zadośćuczynienie (zasądzone wyrokiem) nie miało związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Było to bowiem odszkodowanie przyznane osobie fizycznej, w związku z ubezpieczeniem osobistym, co oznacza, że w sprawie nie znajdzie zastosowanie wyłączenie z art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) ustawy o PIT, czyli: (...) z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień: otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (...).

Innymi słowy, zadośćuczynienie nie obejmuje utraconych korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono, a co potwierdza Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie.

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, cała kwota przyznanego zadośćuczynienia, spełnia warunki z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT, zgodnie z którym: wolne od podatku dochodowego są odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku (...), a także przepisu z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, który wprost odnosi się do kwoty otrzymanej z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych (tak jak w niniejszej sprawie).

Zasądzone zadośćuczynienie ma ewidentnie charakter odszkodowawczy, co wynika wprost z treści wyroku, a w sprawie nie znajdą zastosowania wyłączenia z art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b ustawy o PIT. Oznacza to, że cała kwota zadośćuczynienia korzysta ze zwolnienia z podatku PIT.

Ponadto, wypłacone odszkodowanie spełnia warunki zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, bowiem nie ulega wątpliwości, że wypłacone odszkodowanie (zadośćuczynienie) jest związane z ubezpieczeniem osobistym i spełnia warunki zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Mając na uwadze powyższe zasadnym jest stwierdzenie, że zasądzone zadośćuczynienie na rzecz Wnioskodawcy – osoby fizycznej, jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany doprecyzował, że Wnioskodawca jest zdania, że zarówno kwota zadośćuczynienia (80 000,00 zł), jak i kwota odsetek od kwoty zadośćuczynienia jest wolna od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT ponieważ w przepisie tym są to „kwoty” otrzymane z tytułu ubezpieczenia majątkowego i osobowego sprawcy wypadku.

Art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT zwalnia z opodatkowania odszkodowania i zadośćuczynienia zasądzone przez Sąd lub ustalone w ugodzie, zaś art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, takim zwolnieniem obejmuje kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych. Niewątpliwie art. 21 ust. 1 pkt 3b będzie miał szersze zastosowanie, gdyż odnosi się do wszelkich odszkodowań i zadośćuczynień byleby zasądzone zostały wyrokiem sądowym lub ustalone ugodą sądową i nie zostały wyłączone z powyższego zwolnienia jakimś przepisem.

Zwolnienie z opodatkowania według treści art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT odnosi się natomiast tylko do kwot otrzymanych z tytułów ubezpieczeń majątkowych i osobowych niezależnie od tego czy odszkodowanie zostało wypłacone dobrowolnie, czy też na podstawie wyroku sądowego.

W ocenie Wnioskodawcy, w rozpatrywanej sprawie można dostrzec możliwość konkurowania przepisów art. 21 ust 1 pkt 3b i pkt 4 ustawy o PIT jako podstawa zwolnienia z opodatkowania. Jednakże, w ocenie Wnioskodawcy należy się skłaniać bardziej ku przepisowi z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, bowiem brak jest uzasadnienia do tego, aby rozróżniać podstawę zwolnienia odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymanego od ubezpieczyciela w zależności od tego, czy wypłacił on je dobrowolnie, czy dopiero po przegranym procesie sądowym. W obydwóch przypadkach podstawą świadczenia będzie zawarta umowa ubezpieczenia (OC sprawcy) i kwoty otrzymane są kwotami otrzymanymi z tytułu ubezpieczenia OC. Odpowiedzialność ubezpieczyciela wynika zatem z kontraktu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – w odniesieniu do pytania nr 1 – jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w 2018 roku – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego przychód powstaje zatem w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wskazane w pkt 9 tego przepisu „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy podkreślić, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 ww. ustawy sformułowanie „w szczególności” świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wprost w tym przepisie. Katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8a ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Tym samym, do tej kategorii przychodów należy zaliczyć różnego rodzaju odszkodowania, zadośćuczynienia oraz odsetki za zwłokę w wypłacie tychże odszkodowań bądź zadośćuczynień. Nie oznacza to jednak, że wszystkie świadczenia z ww. tytułów są opodatkowane. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Na przykład, w myśl przywołanych przez Zainteresowanego:

art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:
1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:
1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Z treści, zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 17 sierpnia 2001 roku uległ wypadkowi komunikacyjnemu. Decyzją z dnia 4 maja 2010 r. Towarzystwo Ubezpieczeń przyznało na jego rzecz kwotę 10 000,00 zł tytułem kwoty bezspornej, zaś w dniu 5 grudnia 2011 r. kwotę 20 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 89,04 zł tytułem odsetek za nieterminową wypłatę kwoty 10 000,00 zł przyznanej decyzją z dnia 4 maja 2010 r. Wnioskodawca uznał, że ww. kwota jest zaniżona, dlatego też w dniu 20 grudnia 2013 roku złożył pozew w Sądzie Okręgowym, skierowany przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń, w którym domagał się zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kwoty 80 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia na podstawie art. 445 § 1 Kc wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 maja 2010 roku do dnia zapłaty. Wyrokiem z dnia 23 maja 2018 r. Sąd Okręgowy zasądził na rzecz Wnioskodawcy kwotę 80 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty. Kwota zadośćuczynienia została wypłacona z ubezpieczenia sprawcy wypadku (osoby fizycznej), który posiadał polisę OC w Towarzystwie Ubezpieczeniowym z tytułu odpowiedzialności cywilnej za doznaną krzywdę na osobie (krzywdę na osobie Wnioskodawcy), która to kwota została zasądzona przez Sąd na podstawie art. 445 § 1 Kc. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i wypłacona kwota zadośćuczynienia za krzywdę nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W rezultacie, kwota zadośćuczynienia w wysokości 80 000,00 zł wraz z odsetkami została przez Wnioskodawcę otrzymana w roku 2018 r., przy czym to właśnie skutków podatkowych otrzymania tegoż zadośćuczynienia dotyczą w przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy.

Jak już wyżej wskazano, zadośćuczynienie stanowi przysporzenie majątkowe, przychód podatkowy. Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Z treści art. 805 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) wynika, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;
przy ubezpieczeniu osobowym – umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.

Zgodnie z art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest rodzajem ubezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 822 ustawy Kodeks cywilny. Świadczenie należne od ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia OC ma wyrównywać uszczerbek majątkowy powstały już w wyniku wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę osobie trzeciej.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że świadczenie wypłacone na podstawie wyroku sądowego przez ubezpieczyciela w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w postaci zadośćuczynienia, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem przepis ten wymienia jako wolne od podatku kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin