Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.830.2018.1.DC
z 26 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług darowizny nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług darowizny nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem w dniu 12 marca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Uniwersytet (dalej: „Wnioskodawca” lub „U”) jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca planuje nieodpłatne przekazanie na rzecz Miasta działek wchodzących w skład dwóch nieruchomości. Dla tych nieruchomości są prowadzone księgi wieczyste. Obie księgi wieczyste są prowadzone przez Sąd Rejonowy Wydział (…) Ksiąg Wieczystych. Na działkach, które mają być przekazane istnieją układy drogowe (nie zostały one wybudowane przez Wnioskodawcę). Miasto planuje na przekazanych mu przez U działkach wybudowanie nowych dróg publicznych albo wykorzystanie otrzymanych działek na poszerzenie już istniejących dróg. Ponadto jak wskazano poniżej działka 386/198 została już przez Miasto samowolnie i bez zgody U zajęta. Przekazanie działek ma więc na celu uregulowanie sytuacji prawnej pomiędzy Wnioskodawcą, a Miastem oraz umożliwienie miastu realizację jego zadań publicznych.

Miastu mają zostać nieodpłatnie przekazane (darowane) działki o następujących numerach:

• 385/8 – działka jest niezabudowana, jest to teren zielony;
• 385/9 – działka jest niezabudowana, jest to teren zielony;
• 386/189 – działka jest niezabudowana, jest to teren zielony;
• 386/190 – część działki stanowi utwardzona droga (kostka brukowa), część to niezabudowany teren zielony, na działce znajdują się miejsca postojowe oraz lampy;
• 386/194 – działka stanowi nieutwardzoną drogę oraz posadowione są lampy;
• 386/195 – działka stanowi drogę utwardzoną kostką brukową, na działce znajduje się także chodnik oraz banery reklamowe podmiotów trzecich oraz lampy. Posadowione przez podmioty trzecie, bez zgody i udziału U;
• 386/198 – na działce znajduje się część pętli autobusowej;
• 386/199 – działka to teren zielony niezabudowany. Jest on przeznaczony na poszerzenie drogi.
  
  

Działki o numerach 385/8 oraz 385/9 są objęte księgą wieczystą, prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział (…) Ksiąg Wieczystych.

Działki o numerach 386/189, 386/190, 386/194, 386/195, 386/198 oraz 386/199 są objęte księgą wieczystą, prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział (…) Ksiąg Wieczystych.

Wnioskodawca żadnej z działek nie utwardził, nie zbudował drogi, pętli autobusowej, miejsc postojowych, oświetlenia, chodników ani nie posadowił na nieruchomości reklam podmiotów trzecich. U też na żadnej z działek nie dokonał innych nakładów inwestycyjnych. Wszystkie ww. budowle oraz utwardzenia zostały wykonane przez podmioty trzecie, bez zgody i udziału Wnioskodawcy. Tym samym, z tytułu posadowienia budowli oraz wykonania utwardzeń Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. U nie zawarł też z podmiotami, w tym Miastem, które posadowiły budowle na jego działkach żadnych umów na podstawie, których podmioty te mogłyby użytkować zajęte części działek i co za tym idzie nie wystawia faktur na rzecz tych podmiotów.

Ponadto darowując ww. działki, Wnioskodawca złoży oświadczenie, że nie stanowią one przedmiotu żadnej umowy zobowiązującej albo przedwstępnej na rzecz osób trzecich.

Działki wchodzące w skład obu nieruchomości powstały w wyniku podziału działek wcześniej nieodpłatnie otrzymanych przez Wnioskodawcę, od Miasta oraz Skarbu Państwa. Przy nabyciu działek, z których w drodze podziału wydzielono obecne przekazywane działki, nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Na moment darowizny nie dojdzie do rozliczenia z podmiotami trzecimi nakładów, które poniosły te podmioty na realizację naniesień znajdujących się na działce 386/195. Naniesienie na tej działce jest fragmentem ulicy.
   Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego oraz Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta prowadzili wnikliwe i wielowątkowe administracyjne postępowania wyjaśniające dot. legalizacji samowoli budowlanej. Nie doprowadziły one do ujawnienia podmiotu, będącego inwestorem robót związanych z budową tego odcinka ulicy na ww. działce.
   Organy te nie zdołały ustalić również, czy fragment ulicy został zrealizowany w sposób legalny, tj. na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Organy ustaliły jedynie, że przedmiotowy fragment ulicy został wybudowany najprawdopodobniej w drugiej połowie 1994 r.
   W przypadku pozostałych działek, tj. działek o numerach 386/190, 386/194 oraz 386/198, również, na moment darowizny, nie dojdzie pomiędzy Wnioskodawcą, a podmiotami trzecimi do rozliczenia nakładów poniesionych przez te podmioty na realizację naniesień znajdujących się na tych działkach.
2. Na nieruchomości dla której jest prowadzona przez Sąd Rejonowy księga wieczysta zostało nieodpłatnie ustanowione prawo użytkowania wieczystego przez Miasto na rzecz Wnioskodawcy. Prawo użytkowania wieczystego zostało ustanowione 17.09.1997 r. aktem notarialnym.
   Na nieruchomości dla której jest prowadzona przez Sąd Rejonowy księga wieczysta zostało nieodpłatnie ustanowione prawo użytkowania wieczystego przez Skarb Państwa na rzecz Wnioskodawcy w dniu 2 października 1992 r. aktem notarialnym. Następnie Skarb Państwa przeniósł własność nieruchomości na rzecz Miasta. Zmiana właściciela nieruchomości nie miała wpływu na prawo użytkowania wieczystego Wnioskodawcy.
3. Zarówno nieruchomość dla której jest prowadzona przez Sąd Rejonowy księga wieczysta o numerze, jak i nieruchomość dla której jest prowadzona przez Sąd Rejonowy księga wieczysta o numerze począwszy od momentu nabycia do momentu darowizny nie były i nie będą do momentu darowizny, wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, ani do działalności dydaktycznej lub naukowej.
4. Poniżej zestawienie działek, o których mowa we wniosku wraz z przyporządkowanymi tytułami prawnymi do każdej z działek oraz ze wskazaniem właściciela każdej działek.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy darowizna nieruchomości, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna nieruchomości, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174) (dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Poprzez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towar zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, to rzeczy albo ich części, a także wszelkie postaci energii. Ponadto zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT za odpłatną dostawę towarów uważa się również zbycie prawa użytkowania wieczystego. Zatem przekazanie w formie darowizny prawa użytkowania wieczystego części działek wchodzących w skład dwóch ww. nieruchomości Miastu będzie dostawą w rozumieniu ustawy o VAT.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wyłącznie odpłatne dostawy towarów. Jednakże ustawodawca zrównuje niektóre nieodpłatne przekazania z odpłatnymi dostawami.

Jak wynika z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatną dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Zatem z przytoczonego przepisu wynika, że aby potraktować nieodpłatne przekazanie nieruchomości na rzecz Miasta jako czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów konieczne jest, aby:

• darowane nieruchomości były częścią przedsiębiorstwa U,
• przy nabyciu darowanych nieruchomości U miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych nieruchomości albo prawo do odliczenia podatku przysługiwało Uniwersytetowi z tytułu wytworzenia.
  
  

W ustawie o VAT nie ma definicji pojęcia „przedsiębiorstwo”. Chcąc ustalić znaczenie tego pojęcia na gruncie ustawy o VAT konieczne jest sięgnięcie do ustawy z dnia 23 kwietnia 1963 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, dalej: „kc”), gdzie w art. 55(1) zdefiniowano przedsiębiorstwo jako „Zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwo);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej”.
   
   

W taki sposób wykładni pojęcia „przedsiębiorstwo” na gruncie ustawy o VAT dokonał też Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 12 lutego 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-816/14-4/AJB).

Zatem, aby darowane działki wchodziły w skład przedsiębiorstwa U konieczne byłoby ich wcześniejsze przeznaczenie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Co prawda na nieruchomości (na działce o nr 386/195), dla której jest prowadzona księga wieczysta są posadowione tablice reklamowe podmiotów trzecich, ale tablice te zostały posadowione bez zgody U, z właścicielami tablic nie została zawarta żadna umowa na podstawie, której mogliby oni umieścić te tablice na działce należącej do Wnioskodawcy.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, U zamierza złożyć oświadczenie, że obie przekazywane nieruchomości nie stanowią przedmiotu żadnej umowy zobowiązującej i przedwstępnej na rzecz osób trzecich. Zatem obie nieruchomości, nie są wykorzystywane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Oznacza to, że nie mogą zostać uznane za nieruchomości stanowiące część przedsiębiorstwa U. Fakt, że podmioty trzecie bez zgody Uniwersytetu posadowiły na działce nr 386/195 wchodzącej w skład nieruchomości, dla której jest prowadzona księga wieczysta nie powoduje, że nieruchomość ta może zostać uznana za składnik majątku przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Tym samym warunek niezbędny do zrównania darowizny działek na rzecz Miasta, aby przekazywane działki były częścią przedsiębiorstwa U, nie będzie spełniony.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, działki wchodzące w skład ww. nieruchomości powstały w wyniku kilku podziałów działek nabytych wcześniej nieodpłatnie od Miasta oraz od Skarbu Państwa. Ponadto wszystkie budowle znajdujące się na przekazywanych działkach nie zostały posadowione przez U, co oznacza, że Wnioskodawcy z tytułu nabycia działek oraz z tytułu posadowienia na nich budowli przez podmioty trzecie, nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Nie jest więc również spełniony drugi warunek, niezbędny do uznania, że planowana darowizna będzie mogła zostać uznana za równoważną odpłatnej dostawie towarów.

W konsekwencji transakcja darowizny działek wchodzących w skład nieruchomości, dla których są prowadzone przez Sąd Rejonowy Wydział (…) Ksiąg Wieczystych, księgi wieczyste nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług, gdyż nie będzie mogła zostać uznana za równoważną odpłatnej dostawie towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego przekazanie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu oraz w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co do zasady, podlega tylko taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny. Jednak w ściśle określonych przypadkach nieodpłatne zbycie towarów może być również przedmiotem opodatkowania tym podatkiem.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części.

Powyższe oznacza, że darowiznę uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem, importem lub wytworzeniem tych towarów lub ich części składowych.

W konsekwencji niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca planuje nieodpłatne przekazanie na rzecz Miasta działek (nr 385/8, 385/9, 386/189, 386/190, 386/194, 386/195, 386/198 oraz 386/199) wchodzących w skład dwóch nieruchomości. Wnioskodawca żadnej z działek nie utwardził, nie zbudował drogi, pętli autobusowej, miejsc postojowych, oświetlenia, chodników ani nie posadowił na nieruchomości reklam podmiotów trzecich. U też na żadnej z działek nie dokonał innych nakładów inwestycyjnych. Wszystkie ww. budowle oraz utwardzenia zostały wykonane przez podmioty trzecie, bez zgody i udziału Wnioskodawcy. Tym samym z tytułu posadowienia budowli oraz wykonania utwardzeń Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. U nie zawarł też z podmiotami, w tym Miastem, które posadowiły budowle na jego działkach żadnych umów na podstawie, których podmioty te mogłyby użytkować zajęte części działek i co za tym idzie nie wystawia faktur na rzecz tych podmiotów. Przy nabyciu działek, z których w drodze podziału wydzielono obecne przekazywane działki, nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości czy darowizna nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji darowizny. Darowizna została uregulowana w art. 888-902 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), dalej k.c. Na podstawie art. 888 § 1 k.c. przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna została skonstruowana jako umowa, w której występują dwa podmioty: darczyńca i obdarowany, której istotą jest bezpłatne przysporzenie obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Należy pamiętać, że świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wówczas, gdy druga ze stron umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. A zatem nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonania darowizny, ani w przyszłości.

Natomiast w świetle art. 890 § 1 k.c., oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego.

Przechodząc do wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest osobą prawną, nie posiada więc de facto majątku prywatnego (osobistego) odrębnego od majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wszystkie składniki majątku należącego do Wnioskodawcy stanowią mienie jego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca nie może więc dokonywać czynności znajdujących się poza sferą działalności gospodarczej jak, np. osoby fizyczne.

Zatem – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – działki będące przedmiotem darowizny są częścią przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Takiej kwalifikacji prawnopodatkowej nie może zmienić okoliczność, że przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej od chwili nabycia do momentu planowanego zbycia w formie darowizny.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, że planowana darowizna na rzecz Miasta prawa użytkowania wieczystego działek oznaczonych nr 385/8, 385/9, 386/189, 386/190, 386/194, 386/195, 386/198, 386/199 nastąpi w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika podatku VAT. Niemniej jednak czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie spełnia przesłanek do uznania jej za dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, ze względu na fakt, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu ww. działek.

Reasumując, darowizna nieruchomości, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. organ wskazuje, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego we wniosku pytania, pomimo identycznego skutku podatkowego należało uznać za nieprawidłowe z uwagi na odmienną argumentację przedstawioną przez organ.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.