2019.03.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.6.2019.2.SP
z 20 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 2 stycznia 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 27 lutego 2019 r. (data nadania 27 lutego 2019 r., data wpływu 27 lutego 2019 r.) na wezwanie z dnia 15 lutego 2019 r. nr 0114-KDIP2-3.4010.6.2019.1.SP (data nadania 15 lutego 2019 r., data doręczenia 20 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie łącznego rozpoznania świadczeń nabytych od Kontrahentów jako know-how i możliwości ich amortyzacji ‒ jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie łącznego rozpoznania świadczeń nabytych od Kontrahentów jako know-how i możliwości ich amortyzacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) należy do norweskiej grupy kapitałowej czołowego skandynawskiego inwestora w sektorze energetyki odnawialnej, który rozwija projekty oparte na technologiach niskoemisyjnych, spełniające normy energetyczne UE. Strategia firmy zakłada wykorzystanie wypróbowanego, nowoczesnego skandynawskiego know-how, eko–technologii oraz długoterminowo angażowanego kapitału.

Na rynku polskim grupa koncentruje się na budowie najnowocześniejszych niskoemisyjnych elektrowni i elektrociepłowni opalanych słomą o mocach elektrycznych w przedziale 25–50 MW. Spółka chce zostać długofalowym partnerem Polski w zakresie zmiany struktury paliw i realizacji projektów związanych z zieloną energią. Inwestycje w elektrownie na biomasę będą wspierać ekologiczne ambicje i zobowiązania klimatyczne Polski wobec Unii Europejskiej. Do końca 2020 r. grupa planuje mieć w swoim portfelu 5 projektów, które będą realizowane przez spółki celowe przy wykorzystaniu wiedzy i doświadczenia Spółki.

Kluczową wiedzę niezbędną do budowy elektrowni i elektrociepłowni Spółka nabyła organizując budowę elektrociepłowni w jednym z polskich miast. Z uwagi na przyczyny od Spółki niezależne do zakończenia inwestycji jednak nie doszło.

Organizując budowę wspomnianej elektrociepłowni Spółka poniosła szereg różnych wydatków. Wydatki te można podzielić na:

wydatki „stracone”
- koszty zaniechanej inwestycji
- wydatki nienadające się do kapitalizacji
wydatki „pożyteczne” (dalej także jako: „wydatki na wnip”)
- wydatki nadające się do dalszego gospodarczego wykorzystania przy świadczeniu usług doradztwa na rzecz spółek celowych.

Wydatki na wnip poniesiono na podstawie umów zawartych z dwoma kontrahentami (podmiot A i podmiot B).

WYDATKI NA WNIP PONIESIONE NA RZECZ KONTRAHENTA A

Wydatki te poniesiono na podstawie umowy zawartej 17 marca 2015 r. (dalej: „Umowa Pierwsza”)

Do wydatków na wnip poniesionych na podstawie Umowy Pierwszej na rzecz kontrahenta A należą wydatki związane z projektami budowlanymi, w tym:

usługi związane z przygotowaniem projektu budowlanego dla uzyskania pozwolenia na budowę – magazyn słomy i zrębków
usługi związane z przygotowaniem projektu budowlanego dla uzyskania pozwolenia na budowę – budynek kotłowni i maszynowni
usługi związane z przygotowaniem projektu budowlanego dla uzyskania pozwolenia na budowę – suchy kondensator i układ chłodzenia, plan
usługi związane z przygotowaniem projektu budowlanego dla uzyskania pozwolenia na budowę – zewnętrzny system ochrony przeciwpożarowej
usługi związane z przygotowaniem projektu budowlanego dla uzyskania pozwolenia na budowę

Umowa Pierwsza zawiera m. in. następujące postanowienia:

Jako Projekt zdefiniowano rozwijany przez Spółkę projekt znajdujący się w L., składający się z elektrociepłowni na biomasę z możliwością oddawania ciepła powyżej 30 MWth. (Określenie „Projekt” także w dalszej części opisu stanu faktycznego dotyczy tego przedsięwzięcia.)

Umowa definiowała także podmiot spełniający funkcję Architekta oraz Inżyniera oraz Operational & Maintenance Partnera.

Przedmiotem umowy było przygotowanie projektów inżynierii lądowej, wskazanych wyżej w punktach a–e, w celu uzyskania ostatecznego pozwolenia na budowę elektrociepłowni na biomasę.

Przedmiot umowy podzielono na cztery zadania:

projekt koncepcji i inne prace przedprojektowe
przygotowanie projektów inżynierii lądowej wskazanych w pkt a–e w celu uzyskania pozwolenia na budowę
przygotowanie formalnego wniosku w celu otrzymania pozwolenia na budowę
otrzymanie ostatecznego pozwolenia na budowę wydanego na rzecz Spółki.

Wszystkie usługi świadczone przez Kontrahenta A powinny być koordynowane w dobrej wierze i dobrej woli ze stron Kontrahenta A, architekta i w bliskiej współpracy/relacji z inżynierem i Spółką po to, by Spółka otrzymała ostateczne pozwolenie na budowę Projektu.

W czasie wykonywania umowy Kontrahent A nie mógł – bez zgody Spółki – świadczyć usług związanych z doradztwem w obszarze projektów takich jak prowadzony przez Spółkę.

Wszystkie rezultaty pochodzące ze studiów, analiz i projektów świadczonych w czasie trwania umowy w związku z prowadzonym Projektem staną się własnością Spółki (prawa te określono w umowie jako Prawa Własności Intelektualnej).

Spółka ustali – w odrębnym porozumieniu – aprobatę/zgodę od inżyniera oraz architekta na transfer przysługujących im stosownych praw własności intelektualnej na Spółkę, w zamian za dokonanie jednorazowej płatności za te prawa.

Po tej płatności Spółka będzie pełnoprawnym właścicielem wszystkich prac oraz praw własności intelektualnej do wszystkich wykonanych świadczeń przez kontrahenta A, inżyniera oraz architekta.

Z zastrzeżeniem ostatecznej płatności Spółka ma prawo przenieść wszystkie świadczenia do dowolnej firmy partnerskiej i/lub osoby zaangażowanej w wykonanie Projektu.

Kontrahentowi A – bez pisemnej zgody Spółki – zakazane jest używanie lub dzielenie się Projektem (wiedzą o nim) z innymi osobami czy klientami.

Umowa określała także zasady zachowania przez Kontrahenta A informacji poufnych otrzymanych od Spółki. Wszelkie informacje przekazywane przez Kontrahenta A Spółce– niezależnie od formy – w związku z realizację Umowy Pierwszej, były uważane za informacje poufne. Kontrahent A może używać informacji poufnych wyłącznie do świadczeń związanych z wykonaniem Umowy Pierwszej.

Kontrahent A zobowiązał się zapewnić wewnętrzną obsługę informacji poufnych przekazywanych Spółce w sposób uniemożliwiający ich pozyskanie przez strony trzecie, w ten sam sposób jak zwykle chroni swoje własne informacje poufne. Kontrahent zobowiązany był do podjęcia określonych działań mających na celu zabezpieczenie informacji poufnych w odniesieniu do swoich pracowników i podwykonawców.

Klauzule poufności obowiązują przez okres 3 lat od daty rozwiązania Umowy, bez względu na powód rozwiązania.

Kontrahent A potwierdził w Umowie Pierwszej, że informacje poufne staną się własnością Spółki.

Kontrahent A ponosił odpowiedzialność za błędy/wady i zaniedbania związane z niewykonaniem lub niewłaściwym wykonaniem umowy – do wysokości netto należnego mu wynagrodzenia. Limit ten nie dotyczył szkód wyrządzonych celowo/z zamiarem przez Kontrahenta A.

Aneks do Umowy Pierwszej

W dniu 5 maja 2016 r. zawarto do Umowy Pierwszej aneks regulujący m. in. kwestie płatności. W aneksie potwierdzono, że Spółka nabędzie wszystkie Prawa Własności Intelektualnej z chwilą uregulowania płatności. Kontrahent A potwierdził natomiast, że nie jest zaangażowany w żaden projekt konkurencyjny względem prowadzonego przez Spółkę.

WYDATKI NA WNIP PONIESIONE NA RZECZ KONTRAHENTA B

Z kontrahentem B zawarto dwie umowy, w dniu 22 marca 2016 r. (dalej: „Umowa Druga”) i w dniu 30 maja 2016 r. (dalej: „Umowa Trzecia”).

Umowa Druga – umowa z 22 marca 2016 r.

Spółka zleciła w niej Kontrahentowi B usługi doradztwa technicznego, w zakres których wchodziły dwa zadania.

Zadanie pierwsze – Przegląd

Zadaniem pierwszym w Umowie Drugiej było dokonanie przeglądu dokumentacji projektu dostępnej do tej pory w celu ustalenia statusu projektu i określenia kluczowych zagrożeń i szans dla projektu. Przegląd dotyczyć miał następującego zakresu dokumentacji:

oceny oddziaływania na środowisko – raport,

opinii Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska i Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego,

planów i projektów przygotowanych przez Kontrahenta A

budżetu przygotowanego przez architekta

wspierających specyfikacji i dokumentacji przygotowanych przez Architekta.

Kluczowe wnioski Kontrahenta B miały zostać przedstawione w prezentacji typu „red flag” oraz przedstawione i omówione podczas spotkania/warsztatów z Architektem.

Zadanie drugie – Warsztaty z Architektem

Zadaniem Drugim w Umowie Drugiej był udział czterech konsultantów Kontrahenta B w spotkaniu/warsztatach z architektem oraz zapewnienie możliwości kontraktowania się z innymi konsultantami w celu szczegółowej rozmowy.

Celem spotkania było zapoznanie się i nawiązanie relacji z architektem w celu usprawnienia współpracy. Tematem warsztatów były m.in.:

optymalizacja harmonogramu i sposobu realizacji zadań Projektu,

rozważania dotyczące kosztów i strategii eksploatacji /prowadzenia i utrzymania ruchu elektrowni (O&M),

strategia i koszty eksploatacji i konserwacji elektrowni,

wymagania pozwolenia na budowę (w tym ramy czasowe i podział odpowiedzialności),

pakiet zabezpieczających papierów wartościowych (gwarancje, w tym PCG, obligacje),

strategia podwykonawstwa w zakresie elektronicznej regulacji mocy,

przygotowanie generalnych/wstępnych danych dla mocy wejściowych dla kontraktu O&M bazując m.in. na istniejącej dokumentacji czy informacjach z warsztatów.

Ponadto zadaniem konsultantów było przygotowanie podsumowania spotkania oraz planu działania w celu złożenia wniosku o pozwolenia na budowę.

Zgodnie z Umową Drugą:

Całościowe wynagrodzenie Kontrahenta B z tytułu umowy obejmuje wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich do przedmiotu umowy. Z chwilą zapłaty na rzecz Kontrahenta B całości wynagrodzenia za zakres umowy Kontrahent B przenosi na Spółkę prawo własności powstałych przy realizacji umowy egzemplarzy utworów i opracowań oraz autorskie prawa majątkowe do wykorzystywania utworów i opracowań, na wyłączność oraz bez dodatkowych oświadczeń stron umowy na określonych w umowie polach eksploatacji, w tym m. in. do:

w zakresie utrwalania i zwielokrotniania dzieła – prawo do wytwarzania jakąkolwiek techniką ich egzemplarzy, w tym techniką papierową, techniką zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową

tworzenia i rozpowszechniania utworów zależnych

zwielokrotniania utworu każdą techniką

wprowadzania utworu do pamięci komputera

łączenia utworów albo ich części z innymi utworami

dokonywania skrótów oraz modyfikowania utworu, w tym między innymi korekty, dokonywania przeróbek, zmian i adaptacji całości utworu oraz ich pojedynczych fragmentów

dokonywania w przyszłości zmian mających na celu wykorzystanie utworu dla potrzeb zarządzania

tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w tworach, z zachowaniem prawa osoby, która tych zmian dokonała

udostępniania utworu w każdej formie, w tym w drodze umów dzierżawy, najmu i użyczenia utworu albo udzielenia licencji na korzystanie z utworu

Kontrahent B wraz z przeniesieniem praw autorskich udzielił Spółce zezwolenia na wykonywania prawa zależnego oraz prawa pokrewnego do utworów i opracowań oraz przeniósł na Spółkę wyłączne prawo zezwalania na wykonywanie zależnych i pokrewnych praw autorskich.

Zapłata przez Spółkę na rzecz Kontrahenta B pełnego wynagrodzenia wyczerpuje wszelkie roszczenia Kontrahenta B z tytułu przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, o których mowa w umowie, udzielenie Spółce wszelkich zgód, zezwoleń i upoważnień, o których mowa w umowie w zakresie wszystkich pól eksploatacji, o których mowa w umowie, w tym zgody na wykonywanie zależnych praw autorskich oraz przeniesienie przez Spółkę prawa do zezwalania na wykonywanie praw zależnych na osoby trzecie, bez konieczności uzyskiwania zgody Kontrahenta B.

W umowie Spółka oświadczyła, że nie będzie wykorzystywać utworów przygotowanych przez Kontrahenta B do świadczenia płatnych lub bezpłatnych usług na rzecz innych podmiotów w zakresie działalności gospodarczej Kontrahenta B. W stosunku do podmiotów od niego zależnych i partnerów oświadczenie stosuje się odpowiednio.

Strony zobowiązały się do zachowania zasad poufności w okresie obowiązywania umowy, w tym do nie ujawniania ani wykorzystywania dla innych celów niż przewidziane Umową, jakichkolwiek informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem Umowy, chyba że uzyskają na to uprzednią, pisemną zgodę drugiej Strony lub obowiązek udostępnienia tych informacji wynikać będzie z przepisów prawa.

Wynagrodzenie Kontrahenta B obejmowało ustaloną kwotę i nie obejmowało kosztów podróży i zakwaterowania pracowników Kontrahenta B związanych z realizacją umowy. Koszty te, po zatwierdzeniu przez Spółkę, były do wynagrodzenia doliczane.

Załącznikiem do umowy była m. in. oferta Kontrahenta B i harmonogram prac.

Zgodnie z zasadami zawartymi w ofercie, która stanowi załącznik do umowy – własność intelektualna powstała lub rozwinięta w związku z wykonywaniem umowy pozostaje w posiadaniu Kontrahenta B. Pod warunkiem zapłaty całości wynagrodzenia Kontrahent B udzieli Spółce nieodwołalnej, bez dodatkowych opłat, niewyłącznej licencji na używanie wszystkich praw, tytułów i korzyści dotyczących praw autorskich związanych z budową, realizacją, utrzymaniem, przywróceniem, naprawą, wynajem, promocją i reklamą inwestycji/projektu. Kontrahent B nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek wykorzystanie własności intelektualnej innej niż w celach, dla których było pierwotnie przeznaczone.

Załącznikiem do umowy była m. in. oferta Kontrahenta B i harmonogram prac.

Zgodnie z zasadami zawartymi w ofercie, która stanowi załącznik do umowy – własność intelektualna powstała lub rozwinięta w związku z wykonywaniem umowy pozostaje w posiadaniu Kontrahenta B, Pod warunkiem zapłaty całości wynagrodzenia Kontrahent B udzieli Spółce nieodwołalnej, bez dodatkowych opłat, niewyłącznej licencji na używanie wszystkich praw, tytułów i korzyści dotyczących praw autorskich związanych z budową, realizacją, utrzymaniem, przywróceniem, naprawą, wynajem, promocją i reklamą inwestycji/projektu. Kontrahent B nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek wykorzystanie własności intelektualnej innej niż w celach, dla których było pierwotnie przeznaczone.

Aneks do Umowy Drugiej

Następnie, w maju 2016 r. strony podpisały do aneks do Umowy Drugiej. Na mocy tego aneksu rozszerzano m. in. zakres prac Kontrahenta B o zadania związane z doradztwem w procesie zawierania przez Spółkę kontraktu O&M (przy założeniu, że oferentów będzie tylko trzech).

W pierwszej kolejności Kontrahent B był zobowiązany do przygotowania draftu zapytań ofertowych dotyczących kontraktu O&M, do potencjalnych podmiotów pełniących rolę O&M.

Następnie Kontrahent B zobowiązany był do przeglądu ofert pod kątem technicznym oraz zidentyfikowania w każdej z ofert odstępstw mogących powodować powstanie po stronie Spółki dodatkowych kosztów O&M a także do oszacowania tych kosztów. Zadaniem Kontrahenta B było także przygotowanie raportu oceniającego otrzymane przez Spółkę oferty i przekazania go Spółce.

Ponadto Kontrahent B zobowiązał się do doradztwa i technicznego przeglądu ofert podczas dokonywania przez Spółkę przeglądu finansowego ofert.

W ramach przeglądu ofert Kontrahent B zobowiązał się do przeprowadzania jednodniowego spotkania z oferentem w celu zaprezentowania i omówienia oferty.

Kontrahent B obowiązany był też dostarczyć konkluzje z oceny ofert raportując podstawowe różnice pomiędzy ofertami oraz da swój wkład do modelu finansowego.

Dodatkowo Kontrahent B zobowiązał się – na życzenie Spółki – do pomocy w negocjacjach wstępnych i technicznego wsparcia w finalizowaniu kontraktu O&M.

Umowa Trzecia – umowa z 30 maja 2016 r.

Umowa Trzecia dotyczyła m. in. następujących kwestii:

Przedmiotem umowy były świadczone przez Kontrahenta B usługi związane z uzyskaniem dla Spółki pozwolenia na budowę elektrowni (zakres usług opisany poniżej).

Kontrahent B oświadczył, Ze posiada niezbędną wiedzę, doświadczenie i kwalifikacje oraz dysponuje właściwym potencjałem technicznym, osobowym, organizacyjnym, ekonomicznymi finansowym umożliwiającym realizację umowy.

Wszelkie opracowania wykonane przez Kontrahenta B w toku realizacji umowy stanowią przedmiot prawa autorskiego.

Całościowe wynagrodzenie Kontrahenta B z tytułu umowy obejmuje wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich do przedmiotu umowy. Z chwilą zapłaty na rzecz Kontrahenta B całości wynagrodzenia za zakres umowy, Kontrahent B przenosi na Spółkę prawo własności powstałych przy realizacji umowy egzemplarzy utworów i opracowań oraz autorskie prawa majątkowe do wykorzystywania utworów i opracowań, na wyłączność oraz bez dodatkowych oświadczeń stron umowy na określonych w umowie polach eksploatacji – niżej przykładowe pola eksploatacji:

w zakresie utrwalania i zwielokrotniania dzieła – prawo do wytwarzania jakąkolwiek techniką ich egzemplarzy, w tym techniką papierową, techniką zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową

tworzenia i rozpowszechniania utworów zależnych

zwielokrotniania utworu każdą techniką

wprowadzania utworu do pamięci komputera

łączenia utworów albo ich części z innymi utworami

dokonywania skrótów oraz modyfikowania utworu, w tym między innymi korekty, dokonywania przeróbek, zmian i adaptacji całości utworu oraz ich pojedynczych fragmentów

dokonywania w przyszłości zmian mających na celu wykorzystanie utworu dla potrzeb zarządzania

tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w utworach, z zachowaniem prawa osoby, która tych zmian dokonała

udostępniania utworu w każdej formie, w tym w drodze umów dzierżawy, najmu i użyczenia utworu albo udzielenia licencji na korzystanie z utworu.

Załącznikiem do umowy była m. in. oferta Kontrahenta B i harmonogram prac.

W ofercie określony został zakres prac, do wykonania jakich zobligowany był Kontrahent B.

W ramach oferty na przygotowanie projektu budowlanego dla elektrociepłowni w L. w oparciu o projekt wskazanej w Umowie elektrowni w Wielkiej Brytanii, uzupełniając ten projekt o informacje potrzebne do uzyskania pozwolenia na budowę (w języku polskim i zgodnie z polskim prawem).

Zakres prac obejmował m.in. następujące obszary:

Architektura:
- Projekt architektoniczny wszystkich budynków elektrowni i konstrukcji włączając wszystkie rysunki i opisy wymagane przez prawo polskie do uzyskania pozwolenia na budowę
Konstrukcja
- Wyliczenia konstrukcyjne wszystkich budynków elektrowni wymagane przez prawo polskie do uzyskania pozwolenia na budowę
- Projekty konstrukcyjne wszystkich budynków elektrowni i konstrukcji wymagane przez prawo polskie do uzyskania pozwolenia na budowę
Elektryka, m. in.
- Projekt sieci i instalacji elektrycznych dla budynków, parkingów, magazynów wliczając wszystkie wyliczenia, opisy i rysunki wymagane przez prawo polskie do uzyskania pozwolenia na budowę
- Projekt wewnętrznej sieci telekomunikacyjnej
Mechanika, m. in.
- Projekt systemu mechanicznej i grzewczej wentylacji oraz klimatyzacji w budynku, wliczając wszystkie wyliczenia, opisy i rysunki wymagane przez prawo polskie do uzyskania pozwolenia na budowę
- Projekt systemu odprowadzania ścieków, wód opadowych i dostaw wody
Inżynieria lądowa, m. in.
- Projekty dróg i odwodnień (drenaży) wliczając wszystkie wyliczenia, opisy i rysunki wymagane przez prawo polskie do uzyskania pozwolenia na budowę
Proces związany z projektem
- Opisy wszystkich procesów i wyposażenia technicznego mających wpływ na architekturę, strukturę i usługi budowlane.
Projekt linii odbioru o mocy 110kV i 15kV linii rezerwowej (na przygotowanie projektu tych linii Spółka zawarła odrębne umowy).

Do Umowy Trzeciej zawarto dwa aneksy:

Aneks Pierwszy do Umowy Trzeciej

Aneks z 7 listopada 2016 r. Zawarto go z tego powodu, że w toku realizacji umowy zaszła konieczność wykonania dodatkowych prac, nie objętych umową oraz zaistniały zdarzenia mające wpływ na zachowanie terminów określonych w umowie.

Kontrahentowi B powierzono wykonanie m.in. następujących dodatkowych usług:

przygotowanie rysunków ACAD pokazujących ułożenie warstw słomy w magazynie w polu magazynowym obsługiwanym przez jedną suwnicę

opracowanie analiz wersji układu drogowego ze względu na lokalizację drugiego magazynu

przygotowanie odpowiedzi w konsultacjach społecznych

przeprojektowanie dachów łukowych na dwuspadowe

przesunięcie układu drogowego ze względu na zbycie działki

opracowanie renderingu elektrowni

weryfikacja tabeli podatkowej dla terenu inwestycji

opracowanie karty informacyjnej przedsięwzięcia dla budowy kabla

przeprojektowanie ze względu na zamianę lokalizacji transformatora blokowego oraz zaprojektowanie budynku technicznego na urządzenia obsługujące przedpole

przeprojektowanie ulicy wynikające z warunków podanych przez zarząd dróg i mostów

W zakresie praw autorskich aneks zawierał postanowienie, że przechodzą na spółkę na warunkach i polach eksploatacji określonych w umowie, w ramach należnego wynagrodzenia za jej wykonanie, po zapłacie przez Spółkę wynagrodzenia w całości.

Aneks Drugi do Umowy Trzeciej

Aneks z 24 kwietnia 2017 r. W aneksie tym rozszerzono obowiązki Kontrahenta B o obowiązki związane z opracowaniem analizy oddziaływania obiektów elektrowni na biomasę na przebiegającą przez teren inwestycji napowietrzną linię energetyczną oraz uzyskaniu uzgodnienia planu zagospodarowania terenu z właścicielem linii.

W zakresie praw autorskich aneks drugi także zawierał postanowienie, że przechodzą one na Spółkę na warunkach i polach eksploatacji określonych w umowie, w ramach należnego wynagrodzenia za jej wykonanie, po zapłacie przez Spółkę wynagrodzenia w całości.

Zarówno Kontrahent A, jak i Kontrahent B przekazali Spółce, projekty, rysunki, opinie i inne dokumenty, do wykonania których byli zobowiązani.

Wiedza została przekazana Spółce w postaci m. in. dokumentacji technicznej przygotowanej przez Kontrahentów zgodnie z zawartymi umowami. Dokumentacja ta ma m. in. formę opracowanego projektu budowlanego, dokumentacji środowiskowej (Karta Informacyjna Przedsięwzięcia oraz Raport Oddziaływania na Środowisko), a także dokumentacji w postaci ofert oraz weryfikacji ofert na świadczenie usług eksploatacji i utrzymania planowanej inwestycji. Dokumentacja została zgromadzona w postaci elektronicznej oraz częściowo w wersji papierowej.

W trakcie wykonywania dokumentacji budowlanej oraz środowiskowej Spółka uczestniczyła w całym procesie jej wykonania (nadzór inwestora, kontrola przebiegu prac, kontrola zgodności z założeniami technicznymi oraz eksploatacyjnymi, oceną oddziaływania na środowisko), a także przeprowadziła proces administracyjny związany z uzyskaniem decyzji środowiskowej dla planowanej inwestycji.

W zakresie oceny ofert związanych z wyborem partnera do świadczenia usług eksploatacji oraz utrzymania planowanej inwestycji została wykonana specyfikacja zamówienia (obejmująca również odpowiednie dla przewidzianej technologii projektu wymogi organizacyjne, techniczne i eksploatacyjne), pozyskano oferty od podmiotów zewnętrznych, dokonano oceny technicznej i handlowej pozyskanych ofert. Przeprowadzono także procedurę uzyskania technicznych warunków przyłączenia do lokalnej sieci elektroenergetycznej, zakończonej wydaniem warunków przyłączenia oraz procesem negocjacji umowy przyłączeniowej z przedsiębiorstwem dystrybucyjnym.

Spółka uiściła na rzecz obu Kontrahentów należne im wynagrodzenie, w związku z czym nabyła prawa i własność intelektualną do utworów i opracowań objętych Umowami.

Dzięki współpracy z Kontrahentami Spółka i jej personel nabyła szeroką wiedzę i doświadczenie, które może być wykorzystywane do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów.

Ponadto Spółce przysługują prawa autorskie i prawa do własności intelektualnej do efektów prac Kontrahentów. Spółka może nimi też swobodnie, w granicach danej Umowy, dysponować.

Mimo, iż do realizacji Projektu ostatecznie nie doszło (z jak wskazano przyczyn niezależnych od Spółki) to obecnie Spółka posiada wiedzę, w jaki sposób planować działania związane z Projektem, jakie obiekty muszą być wybudowane, jakie pozwolenia uzyskane, jak przebiega cały proces inwestycyjny, na co należy zwracać uwagę, jakie dokumenty muszą być zgromadzone, gdzie optymalnie powinien być prowadzony Projekt, itp. Kontrahenci przekazali Spółce i jej współpracownikom/pracownikom szereg informacji, które nie są powszechnie dostępne, a niektóre z nich są poufne.

Nabyte od Kontrahentów informacje były ważne i istotne oraz użyteczne dla realizacji Projektu, aczkolwiek z przyczyn od Spółki niezależnych nie mogły zostać w pełni wykorzystane.

Spółka zamierza tę wiedzę spożytkować wspierając inne spółki z grupy w realizacji podobnych Projektów.

Projekty przygotowywane obecnie przez spółki celowe realizowane przy wsparciu Spółki mają charakter inwestycji zbliżonych technologicznie do zaniechanego przedsięwzięcia. W zakresie większości rozwiązań technicznych oraz technologicznych np. rozplanowanie obiektów, projekty budowlane, projekty technologiczne, projekty instalacji elektrycznych, automatyki, komunikacji i transportu wewnętrznego Spółka bazuje na rozwiązaniach wypracowanych podczas przygotowania dokumentacji dla zaniechanej inwestycji, adaptując je na potrzeby nowych lokalizacji (np. dostosowując je do aktualnych warunków geologicznych, sieci dróg zewnętrznych, kształtu terenu inwestycji).

Mają one swoje zastosowanie m in. przy pracach dotyczących przygotowania aktualizacji założeń ekonomicznych, wykonania projektów budowlanych oraz negocjacjach z dostawcami technologii.

Kryteria te były także brane pod uwagę przy wyszukiwaniu i wyborze lokalizacji pod nowe inwestycje. Także w zakresie przygotowania dokumentacji środowiskowej wykorzystywana jest wiedza techniczno- technologiczna (np. w zakresie emisji do atmosfery) pozyskana we wcześniejszym projekcie.

Ponadto doświadczenie Spółki pozyskane w trakcie przeprowadzonej procedury administracyjnej (współpraca z urzędami, lokalnymi interesariuszami, debaty ze społeczeństwem) są na bieżąco stosowane w prowadzonych postępowaniach administracyjnych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Pismem z dnia 27 lutego 2019 r. będącym odpowiedzią na wezwanie organu podatkowego z dnia 15 lutego 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek z dnia 21.12.2018 r. poprzez stwierdzenie:

Wyjaśnienie na jakich zasadach Wnioskodawca dokonał podziału i zaliczenia poniesionych wydatków na „stracone” oraz „pożyteczne” (inaczej wnip)

Podział i zaliczenie wydatków do „straconych” oraz „pożytecznych” (inaczej wnip) został dokonany w oparciu o to, czy efekty nabytej usługi mogą być w przyszłości wykorzystane do realizacji innej inwestycji prowadzonej przez Spółkę lub też do świadczenia przez Spółkę usług doradztwa przy podobnych inwestycjach realizowanych przez podmioty trzecie.

Usługi, których efekty mogły być wykorzystane wyłącznie przy realizacji inwestycji, do realizacji której nie doszło i które dotyczyły tylko i wyłącznie tej inwestycji zostały uznane za „stracone”. Były to przykładowo usługi typu: przeprojektowanie ulicy wynikające z warunków technicznych podanych przez lokalny Zarząd Dróg i Mostów, doradztwo architekta służące wyłącznie tej konkretnej lokalizacji, przegląd i podsumowanie oraz raporty z przeglądu dokumentacji projektowej w celu określenia kluczowych szans i zagrożeń dla tego konkretnego projektu, podsumowanie spotkań z Architektem dotyczące m. in. kwestii organizacyjnych.

Wykazanie, które z czynności zleconych Kontrahentom A i B na podstawie zawartych umów, wymienionych szczegółowo we wniosku przyczyniły się do powstania know–how oraz w jaki konkretnie sposób Wnioskodawca wykorzystuje je bądź będzie wykorzystywał w działalności gospodarczej – jaka to dokładnie działalność?

Przystępując do odpowiedzi na powyższe pytanie Wnioskodawca w pierwszej kolejności pragnie wskazać, że przedmiotem wniosku o interpretację było pytanie „Czy świadczenia nabyte od Kontrahentów A i B mogą być przez Spółkę rozpoznane łącznie jako know–how, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT i w związku z tym mogą podlegać amortyzacji?”. Tym samym Wnioskodawca zastrzega, że odpowiadając na pytanie nie wskazuje jako elementu stanu faktycznego tego, iż opisane niżej czynności „przyczyniły się do powstania know-how” ale wskazuje w jaki sposób wykorzystuje lub będzie wykorzystywał w przyszłości efekty świadczeń/czynności wykonanych przez Kontrahenta A i B na jego rzecz na podstawie zawartych z Kontrahentami Umów (w tym Aneksów do tych Umów).

Kontrahent A - Umowa Pierwsza

Efektem tej umowy było nabycie od Kontrahenta A wskazanych w stanie faktycznym projektów budowlanych (m.in. magazynu słomy i zrębków, budynku kotłowni i maszynowni, suchego kondensatora i układu chłodzenia, zewnętrznego systemu ochrony przeciwpożarowej).

Wykorzystanie nabytych projektów budowlanych (w tym zawartych w nich m.in. informacji, danych, obliczeń, rozwiązań) i praw do tych projektów pozwala m.in. na:

szybsze i bardziej precyzyjne doradztwo w zakresie sporządzenia kosztorysu inwestorskiego

doradztwo w zakresie tego jakie technologie muszą/mogą być zastosowane

realizacja usług doradztwa w zakresie sporządzenia studium wykonalności inwestycji (w której to realizacji Spółka może występować jako opracowujący takie studium jako doradca)
doradztwo w zakresie planowanych obiektów na nowych inwestycjach dotyczące:
- rozplanowania obiektów, układu (ciągu) technologicznego maszyn i urządzeń
- wielkości/kubatury obiektów
- doboru materiałów
- obciążeń budynków
- rozwiązań konstrukcyjnych
- rozwiązań technologicznych
- aranżacji i zaplanowania wewnątrz budynków
- zagadnień transportowych
- parametrów technicznych i technologicznych inwestycji.

Kontrahent B - Umowa Druga

W odniesieniu do Umowy Drugiej Wnioskodawca pragnie uzupełnić stan faktyczny poprzez wskazanie, że wydatki poniesione na prace Kontrahenta B obejmujące Zadanie pierwsze – Przegląd oraz Zadanie drugie – Warsztaty z Architektem zostały przez Wnioskodawcę zakwalifikowane jako wydatki stracone.

Zadania te zostały opisane w stanie faktycznym z uwagi na to, iż stanowiły przedmiot Umowy z Kontrahentem B oraz zawarte w Umowie postanowienia dotyczące kwestii przeniesienia praw autorskich dotyczyły także prac realizowanych przez Kontrahenta B na podstawie Aneksu do umowy Drugiej.

Natomiast na podstawie Aneksu do Umowy Drugiej efektem prac Kontrahenta B były następujące czynności:

przygotowanie draftu zapytań ofertowych dotyczących kontraktu O&M (utrzymania i eksploatacji elektrowni/elektrociepłowni)

przegląd ofert pod kątem technicznym oraz zidentyfikowania w każdej z ofert odstępstw mogących powodować powstanie po stronie Spółki dodatkowych kosztów O&M

przygotowanie raportu oceniającego otrzymane przez Spółkę oferty

konkluzje z oceny ofert pod kątem finansowym i raport dotyczący podstawowych różnic pomiędzy ofertami oraz wkład do modelu finansowego.

Wykorzystanie efektów tych czynności pozwala Spółce na doradztwo w zakresie:

modelowania technicznego i finansowego

kosztów eksploatacji, bieżącej obsługi i kosztów remontów

czasów wyłączeń elektrowni.

Dzięki nabytej wiedzy Spółka świadcząc swoje usługi nie musi korzystać z usług zewnętrznych doradców, gdyż może w oparciu o dostarczone przez Kontrahenta B raporty, samodzielnie ocenić koszty utrzymania i eksploatacji elektrowni/elektrociepłowni.

Dzięki posiadaniu opisanych wyżej efektów prac Kontrahenta B Spółka w przyszłości może też świadczyć usługi organizacji czy doradztwa przy organizacji przetargów dotyczących kontraktu O&M.

Kontrahent B - Umowa Trzecia

W odniesieniu do tej umowy Spółka zamierza wykorzystać projekt budowlany dla elektrociepłowni w mieście X przygotowany w oparciu o projekt wskazanej w Umowie elektrowni w Wielkiej Brytanii.

Wykorzystanie nabytych projektów będzie co do zasady takie samo jak w przypadku Kontrahenta A Umowa Pierwsza, tj.:

szybsze i bardziej precyzyjne doradztwo w zakresie sporządzenia kosztorysu inwestorskiego

doradztwo w zakresie tego jakie technologie muszą/mogą być zastosowane

realizacja usług doradztwa w zakresie sporządzenia studium wykonalności inwestycji (w której to realizacji Spółka może występować jako opracowujący takie studium jako doradca)

doradztwo w zakresie planowanych obiektów:
- rozplanowania obiektów, układu (ciągu) technologicznego maszyn i urządzeń
- wielkości/kubatury obiektów
- doboru materiałów
- obciążeń budynków
- rozwiązań konstrukcyjnych
- rozwiązań technologicznych
- aranżacji i zaplanowania wewnątrz budynków
- zagadnień transportowych
- parametrów technicznych i technologicznych inwestycji.

Spółka jest obecnie na etapie zmiany modelu biznesowego. Początkowo Spółka miała być spółką samodzielnie prowadzącą wybudowaną przez siebie elektrownię. Z uwagi jednak na to, że jak wskazano na wstępie opisu stanu faktycznego do realizacji elektrowni w mieście X nie doszło z przyczyn od Spółki niezależnych a jednocześnie pojawiła się możliwość przygotowania i prowadzenia inwestycji w innych miejscowościach, udziałowiec Spółki postanowił wprowadzić zmiany w strukturze i modelu biznesowym.

Obecnie działalność Wnioskodawcy polega na szeroko pojętym „developmencie” i doradzaniu innym podmiotom z grupy w zakresie planowania i budowy elektrowni i elektrociepłowni. Wnioskodawca ma, co jest planowane, przejąć rolę spółki „developerskiej”, w której skupione są funkcje rozwoju projektów, doradcze, organizacyjne, kontrolne i zarządcze dla spółek celowych realizujących inwestycje. I właśnie do świadczenia tych usług i rozwijaniu (tzw. „developowaniu”) prowadzonych przez inne podmioty inwestycji Spółka wykorzystuje i zamierza wykorzystywać efekty czynności wykonanych na jej rzecz przez Kontrahentów A i B na podstawie zawartych z nimi Umów (i Aneksów do nich).

Wskazanie w jaki sposób Wnioskodawca będzie wykorzystywać w przyszłości, włączając w to udostępnienie podmiotom zewnętrznym na podstawie licencji, takie dane jak przykładowo: raport z oddziaływania na środowisko planowanej inwestycji, opinię Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska i Państwowego Inspektora Sanitarnego, przygotowanie projektów budowlanych dla uzyskania pozwolenia na budowę różnych budynków oraz budowli. Czy tego typu czynności nie są podejmowane w indywidualnych sprawach i dotyczą konkretnego podmiotu, a decyzje oraz opinie są wydawane na określony czas?

W pierwszej kolejności należy wskazać, że elementem Zadania Pierwszego w Umowie Drugiej zawartej z Kontrahentem B było jedynie dokonanie przeglądu dokumentacji, w skład której wchodził raport oddziaływania na środowisko czy opinia środowiskowa. Samo przygotowanie raportu nie było elementem prac wchodzących w zakres opisanych w stanie faktycznym Umów ani zawartych do nich Aneksów.

Jednocześnie jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 2 w odniesieniu do Umowy Drugiej Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny poprzez wskazanie, że wydatki poniesione na prace Kontrahenta B obejmujące Zadanie pierwsze - Przegląd oraz Zadanie drugie - Warsztaty z Architektem zostały przez Wnioskodawcę zakwalifikowane jako wydatki stracone. Nie są więc uwzględniane jako tzw. wydatki na wnip.

Chcąc jednak jak najdokładniej ustosunkować się do wezwania Organu Spółka informuje, że mimo, że dokumenty takie jak decyzja środowiskowa czy raport z oddziaływania na środowisko są wydane dla konkretnego podmiotu i w konkretnych uwarunkowaniach to prace jakie zostały wykonane aby te dokumenty przygotować czy otrzymać Spółka może obecnie wykorzystywać w ten sposób, że świadcząc swoje usługi ma wiedzę i umiejętności w zakresie:

parametryzacji inwestycji pod kątem oddziaływania na środowisko (np. emisja spalin)

określenia zapotrzebowania danej inwestycji w wodę, surowce technologiczne

transportu biomasy do elektrowni/elektrociepłowni i wpływu jako może on mieć na otoczenie

W odniesieniu do projektów budowlanych to w odpowiedzi na pytanie 2 Spółka wskazała jakie dane czerpie z nabytych projektów i jak może je wykorzystywać świadcząc swoje usługi.

Na obecnym etapie Spółka wykorzystuje nabytą wiedzę świadcząc szeroko pojęte usługi doradztwa. Spółka nie udziela licencji, ale nie wyklucza, że taki sposób wykorzystania nastąpi w przyszłości.

Podsumowując należy wskazać, że owszem, nabyte przez Spółkę świadczenia od Kontrahentów A i B dotyczyły konkretnej sprawy - inwestycji, która nie doszła do skutku. Niemniej jednak Spółka wykorzystuje nabyte prawa do utworów, w tym w szczególności do projektów budowlanych i raportów, do swojej działalności w ten sposób, że:

czerpiąc wynikającą z nich wiedzę

bazując na przekazanych jej schematach, modelach, założeniach, wyliczeniach

świadczy samodzielnie usługi na rzecz podmiotów prowadzących własne inwestycje. Innymi słowy - świadczenia jakie na podstawie zawartych umów Kontrahent A i Kontrahent B przekazali Spółce i wiedza jaka została zmaterializowana w przekazanych Spółce dokumentach może być przez Spółkę dalej wykorzystywana.

Opisanie co stanowiło przedmiot Umowy Drugiej zawartej z Kontrahentem B. Chodzi tutaj o rodzaj utworu oraz posiadane przez niego cechy, które pozwalają na uznanie go za know-how nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania.

Umowa Druga de facto zawierała dwa przedmioty umowy - pierwszy określony na etapie jej pierwotnego zawarcia i drugi określony w Aneksie.

Pierwszym przedmiotem Umowy były usługi doradztwa technicznego polegające na:

dokonaniu opisanego w stanie faktycznym Przeglądu dokumentacji projektowej związanej z budową elektrociepłowni w celu ustalenia statusu tego projektu (Zadanie Pierwsze) zidentyfikowania zagrożeń i szans dla jego realizacji oraz
przeprowadzeniu Warsztatów w usprawnienia współpracy z Architektem (Zadanie Drugie).

Efekty tych usług, jak wskazano uzupełniając stan faktyczny w odpowiedzi na pytanie 2 i 3 zostały przez Spółkę potraktowane jako tzw. wydatki stracone. W związku nie są uwzględniane jako tzw. wydatki na wnip.

Natomiast przedmiotem Aneksu do Umowy Drugiej były opisane w odpowiedzi na pytanie 2 czynności związane z przygotowaniem i doradztwem przy przetargu na O&M. Jako efekt tych prac powstały raporty, do których Spółce przysługują nabyte prawa autorskie. Raporty mogą być przez Spółkę gospodarczo wykorzystane w sposób wskazany w odpowiedzi na pytanie 2, to jest w ten sposób, że Spółka będzie wykorzystywała zawarte w nich wnioski, opinie, rekomendacje, uwagi do świadczenia usług doradztwa m.in. w zakresie:

modelowania technicznego i finansowego

kosztów eksploatacji, bieżącej obsługi i kosztów remontów

czasów wyłączeń elektrowni.

Wskazanie jakie konkretnie informacje związane z wiedzą i w jakiej dziedzinie: przemysłowej, handlowej, naukowej, czy organizacyjnej, które łącznie mogą stanowić know-how nabywa Wnioskodawca od kontrahentów i jak ustala jego wartość?

Wnioskodawca nabył od Kontrahentów A i B informacje w dziedzinie przemysłowej i organizacyjnej dotyczące następujących obszarów:

kompleksowej wiedzy w zakresie zarządzania procesem przygotowania i projektowania inwestycji, w tym procesów projektowania i uzyskiwania pozwoleń dotyczących inwestycji,

zagadnień związanych z doborem terenu pod inwestycję (wymagana powierzchnia, kształt działki, wymagania transportowe, przyłączenie do infrastruktury zewnętrznej – sieć elektroenergetyczna)

wymagań związanych z zapisami Miejscowych Planów Zagospodarowania Przestrzennego w zakresie parametrów wysokościowych, wielkości budowli i budynków

rozplanowania terenu inwestycji (plan zagospodarowania terenu) w tym elastyczność w zakresie jego modyfikacji (możliwość /brak możliwości zmiany lokalizacji lub wymiarów wybranych obiektów technologicznych)

zagadnień konstrukcyjnych związanych z projektem budynków i budowli – np. rozwiązania projektowe magazynu paliwa, kotła i budynku kotłowni, maszynowni, chłodni chłodzonych powietrzem itp.

zagadnień związanych z transportem wewnętrznym w planowanych inwestycjach

parametry techniczne i technologiczne (np. osiągi, zapotrzebowanie na paliwo, elastyczność w zakresie doboru paliw, wymagania w zakresie doboru paliw, zużycie materiałów dodatkowych, zapotrzebowanie na wodę, produkcja ścieków itp.)

zagadnień eksploatacyjnych - zapotrzebowanie na personel, koszty eksploatacji, koszty remontów, harmonogram remontów, dyspozycyjność, degradacja techniczna inwestycji

zagadnień handlowych i organizacyjnych związanych z pozyskaniem i logistyką paliwa do obiektu inwestycji (transport, magazynowanie i podanie do spalania)

poziomem nakładów inwestycyjnych,

parametryzacją inwestycji pod kątem danych wejściowych niezbędnych do opracowania Raportu Oddziaływania na Środowisko - np. emisje do powietrza, emisje ścieków, oddziaływanie akustyczne, itp.

Jeśli w wydanej Wnioskodawcy interpretacji Organ podatkowy potwierdzi, iż nabyła ona na podstawie przedstawionych umów informacje mogące stanowić know-how w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT, to wartość początkowa tego know–how zostanie przez Spółkę ustalona w ten sposób, że łączne wynagrodzenia należne Kontrahentowi A i Kontrahentowi B zostanie pomniejszone o wartość tzw. wydatków straconych.

W uzupełnieniu stanu faktycznego należy bowiem wskazać, na podstawie Umów z Kontrahentem A i B poniesiono nie tylko wydatki na wnip ale i wydatki stracone, których przykładem są wydatki na Zadanie pierwsze i Zadanie drugie w Umowie Drugiej zawartej z Kontrahentem B.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenia nabyte od Kontrahentów A i B mogą być przez Spółkę rozpoznane łącznie jako know–how, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT i w związku z tym mogą podlegać amortyzacji?

Zdaniem Wnioskodawcy

Spółka uważa, że świadczenia nabyte od Kontrahentów A i B mogą być przez Spółkę rozpoznane łącznie jako know–how, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT i w związku z tym mogą podlegać amortyzacji.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT amortyzacji podlega, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyta od innego podmiotu, nadająca się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know–how) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Ustawa CIT nie zawiera legalnej definicji know–how. W orzecznictwie wypracowano podejście, zgodnie z którym know–how zasadniczo informacji, które są:

poufne

istotne

zidentyfikowane we właściwej formie.

Takie podejście wskazał NSA w wyroku z 15 marca 2012 r., sygn. I FSK 973/11.

POUFNOŚĆ

Termin „poufny”, zdaniem NSA oznacza określoną konfigurację informacji i takie ich usytuowanie, które nie jest powszechnie znane lub łatwo dostępne. Przyjmuje się także, że przesłanka poufności me musi oznaczać wymogu bezwzględnej tajemnicy - wystarczy, by informacja nie była dostępna osobom zainteresowanym w sposób zwykły i dozwolony (powyższa przesłanka została spełniona w przedmiotowej sytuacji).

Jak natomiast czytamy w interpretacji DIS w Warszawie z 3 czerwca 2014 r., sygn. IPPB5/423-190/14-2/IŚ, „podstawowym obowiązkiem przekazującego „know–how” jest przekazanie odbiorcy określonych w umowie poufnych informacji. Dysponent jest natomiast zobowiązany do podejmowania starań o utrzymanie przedmiotu „know–how” w tajemnicy.”

W ocenie Spółki informacje, jakie pozyskała od Kontrahentów nie są informacjami powszechni dostępnymi. Przykładowo wiedza przekazana Spółce przy wykonaniu Umowy Drugiej Zadanie Pierwsze np. w raporcie z przeglądu dokumentów dotycząca określenia kluczowych zagrożeń i szans dla Projektu czy wiedza na temat strategii podwykonawstwa w zakresie elektronicznej regulacji mocy nie jest wiedzą powszechnie dostępną i znaną wszystkim. Wykonanie tego typu czynności wymaga specjalistycznej wiedzy technicznej i biznesowej.

Także przekazane Spółce projekty (Umowa Pierwsza) nie stanowią wiedzy i umiejętności powszechnie dostępnych.

Dzięki nabytym od Kontrahentów świadczeniom Spółka ma pełną wiedze jak organizować i przeprowadzać proces inwestycyjny budowy elektrowni na biomasę.

W zawieranych umowach Spółka zobowiązała się do zachowania informacji poufnych.

Zdaniem Spółki nabyte przez nią świadczenia Kontrahentów spełniają warunek poufności

ISTOTNOŚĆ

Istotność jest z kolei równoznaczna z ważnością informacji dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania produktu lub świadczenia usług i nie zawiera informacji banalnych. Istotność know–how oznacza, iż są to informacje ważne dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania produktu lub świadczenia usług, muszą także spełniać u nabywcy określoną funkcję czyli być użyteczne.

Spółka nabyła od Kontrahentów informacje, które dalej może wykorzystywać w świadczeniu usług i które są istotne dla realizacji projektów przez Spółki celowe. Są one dla Spółki użyteczne (były wykorzystywane podczas realizacji zaniechanej inwestycji dotyczącej Projektu jak i mogą być oraz są wykorzystywane przy świadczeniu usług dla pozostałych spółek z Grupy). Wszystkie informacje są informacjami wysoce specjalistycznymi i nie można ich uznać za banalne. Przykładowo nie są banalnymi projekty instalacji elektrycznych czy konstrukcyjnych nabyte na podstawie Umowy Pierwszej.

Pozyskane przez Spółkę informacje w zakresie np. wymogów dotyczących konkretnych obiektów budowlanych czy dokumentów wymaganych w celu uzyskania stosownych pozwoleń administracyjnych miały znaczenie dla realizacji Projektu.

Tym samym należy uznać, że spełniona została także przesłanka istotności.

IDENTYFIKOWALNOŚĆ

Zgodnie z ww. wyrokiem NSA warunek możliwości zidentyfikowania know–how jest spełniony, jeśli nastąpiło zapisanie lub utrwalenie informacji w taki sposób, że możliwe jest sprawdzenie posiadania przez nie pozostałych cech, tj. poufności oraz istotności. NSA wskazuje, że aby know–how mogło być zidentyfikowane, musi być ustalone w odrębnym dokumencie, bądź też zarejestrowane w jakiejkolwiek innej stosownej formie najpóźniej w chwili, kiedy know–how będzie przekazywane.

NSA zwrócił również uwagę, że know–how stanowi pakiet informacji wynikający z doświadczenia czy przeprowadzonych badań.

Spółka wskazała w stanie faktycznym, że posiada dokumentację techniczną m in. w formie opracowanego projektu budowlanego, dokumentacji środowiskowej (Karta Informacyjna Przedsięwzięcia oraz Raport Oddziaływania na Środowisko), a także dokumentacji w postaci wymogów i zasad (organizacyjne, techniczne i eksploatacyjne), tj. metody eksploatacji i utrzymania planowanej inwestycji zawartej w specyfikacji zamówienia, a także ofert oraz dokumentacji weryfikacji ofert na świadczenie usług eksploatacji i utrzymania planowanej inwestycji.

Dokumentacja została zgromadzona w postaci elektronicznej oraz częściowo w wersji papierowej Przekazane informacje wynikają z doświadczenia Kontrahentów (każdy z nich oświadczał w umowie ze Spółką, iż posiada wiedze i doświadczenie potrzebne do wykonania powierzonych mu zadań).

Tym samym nabyte know–how jest identyfikowalne.

WYKORZYSTANIE

Jeśliby uznać budowę elektrowni za formę produkcji, to z całą pewnością nabyta przez Spółkę wiedza zawiera informacje, które mogą być w procesie produkcyjnym wykorzystane. Spółka wie już np. jakie lokalizacje są najlepsze, w jaki sposób planować działania związane z Projektem, jakie obiekty muszą być wybudowane, jaki jest optymalny proces technologiczny, w jaki sposób inwestycja oddziałuje na otoczenie, jaka jest optymalna ścieżka uzyskania wymaganych pozwoleń, jak przebiega cały proces inwestycyjny i eksploatacyjny.

W interpretacji z dnia 25 marca 2010 r., sygn. IPPB5/423-858/09-3/PS DIS w Warszawie uznał, że:

„Termin know–how oznacza zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności. Know–how składa się z wiadomości i doświadczeń o charakterze technicznym, administracyjnym, finansowym albo innego rodzaju, nadających się do stosowania w pracy przedsiębiorstwa lub do wykonywania zawodu. Pojęcie know–how obejmuje doświadczenia o charakterze technicznym i techniczno–organizacyjnym oraz doświadczenia o charakterze organizacyjnym, finansowym i handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa, które nie są związane z cyklem produkcyjnym.”.

Zdaniem Spółki świadczenia nabyte od Kontrahentów stanowią wiadomości o charakterze technicznym (np. nabyte projekty inżynieryjne czy konstrukcyjne) i organizacyjnym (np. odpowiedzi w konsultacjach społecznych, zarządzenie inwestycją na etapie eksploatacji).

Nadają się one do wykorzystania przy prowadzeniu projektów (zarówno własnych – elektrownia, jak i cudzych – dalsze przekazywanie know–how).

Podsumowując – Spółka uważa, iż świadczenia nabyte od Kontrahentów A i B mogą być przez nią rozpoznane łącznie jako know–how, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT i w związku z tym mogą podlegać amortyzacji.,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zagadnienie kosztów uzyskania przychodów zostało opisane w rozdziale III ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018r. poz. 1036 z późn. zm., dalej „updop”). W art. 16b ust. 1 powyższej ustawy ustawodawca zawarł katalog podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z jego treścią amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej,
wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji) umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższego wynika, iż amortyzacji podlega m.in. know–how rozumiane jako wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Przy czym składnik ten powinien spełniać następujące warunki:

być nabyty,

nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

przewidywany okres jego używania powinien być dłuższy niż rok,

być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddany przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt

Prawo polskie nie zawiera jednoznacznej definicji pojęcia know–how. Można wesprzeć się w tym zakresie przepisami prawa europejskiego. Rozporządzenie Nr 772/2—4 w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii (Dz. U. L. 123 z 27 kwietnia r., str. 11-17). Stanowi ona, że know–how to pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są”

niejawne, czyli nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne,
istotne, czyli ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania produktów objętych umową, i
zidentyfikowane, czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić czy spełniają kryteria niejawności i istotności.

W Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A. wersja internetowa) znajduje się definicja know–how jako praktycznej umiejętności lub wiedzy w zakresie technologii produkcji lub technik zarządzania.

Termin know–how oznacza więc zdolność, wiedzę lub umiejętność uzyskania określonego rezultatu lub prowadzenia jakiejś działalności. Know–how składa się z wiadomości i doświadczeń o charakterze technicznym, administracyjnym, finansowym albo innego rodzaju, nadających się do stosowania w pracy przedsiębiorstwa lub do wykonywania zawodu. Pojęcie know–how obejmuje doświadczenia o charakterze technicznym i techniczno–organizacyjnym oraz doświadczenia o charakterze organizacyjnym, finansowym i handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa, które nie są związane z cyklem produkcyjnym. Z szerokiej definicji know–how można zatem wyodrębnić kategorię know–how technicznego oraz know–how nietechnicznego, obejmującego wiedzę organizacyjną lub handlową przydatną nie tylko w procesie produkcji.

Know–how techniczne jest pojęciem zbliżonym do projektów wynalazczych. Należą tu wszelkie kategorie rozwiązań technicznych, łącznie z wynalazkami, którym przysługuje zdolność patentowa. Za przedmiot know–how uznane mogą być również doświadczenia techniczno–organizacyjne dotyczące wynalazków i wzorów użytkowych, jeśli ze względu na brak którejkolwiek przesłanki zdolności patentowej albo zdolności rejestracyjnej nie są ani wynalazkami, ani wzorami użytkowymi, ani projektami racjonalizatorskimi w rozumieniu przepisów o prawie własności przemysłowej, a przedstawiają jednak znaczną wartość ekonomiczną i użyteczną. Przedmiotem know–how nietechnicznego są z kolei informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa (np. projekty/informacje usprawniające organizację i zbyt w handlu).

W orzecznictwie sądowo–administracyjnym (m.in. wyrok NSA z 15 marca 2012 r. I FSK 973/11) przyjmuje się, że know–how nietechniczne obejmuje wszelkiego rodzaju wiadomości i doświadczenia o charakterze nietechnicznym, które nadają się do wykorzystania w działalności przedsiębiorstwa lub wykonywania zawodu. Zdaniem sądów administracyjnych cechy know–how technicznego odnoszą się także do know–how nietechnicznego. Według stanowiska sądów powyższe cechy należy rozumieć następująco:

cecha poufności powoduje, że know–how mogą stanowić jedynie informacje, które nie zostały ujawnione, nie są powszechnie znane, czy też łatwo dostępne. Przesłanka ta nie musi oznaczać wymogu bezwzględnej tajemnicy, wystarczy, by informacja nie była dostępna osobom zainteresowanym w sposób zwykły i dozwolony,

istotność know–how oznacza, iż są to informacje ważne dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania produktu lub świadczenia usług, muszą także spełniać u nabywcy określoną funkcję, czyli być użyteczne,

identyfikowalność know-how oznacza, iż zostało ono opisane lub utrwalone, czyli zmaterializowane, i to w taki sposób, iż możliwe jest sprawdzenie posiadania przez nie pozostałych cech oraz powoduje, iż nabywca nie jest ,,nadmiernie ograniczony w wykorzystaniu nabytych informacji”.

Know–how jest zbywalne i może być udostępniane na podstawie umów upoważniających do korzystania, np. z poufnych projektów wynalazczych umów licencji know-how oraz umów przenoszących know-how. Zaś rozumiane jako pewien zakres wiedzy i doświadczeń może być także przedmiotem umowy sprzedaży. W takiej sytuacji nastąpi przeniesienie na nabywcę praw, które służyły wyłącznie dysponentowi know-how. Zbywca, przenosząc know-how, jest zobowiązany zapewnić prawną i faktyczną możliwość korzystania z pewnej wiedzy oraz do powstrzymywania się od jednoczesnego korzystania z tej wiedzy, jak również do nieujawniania know-how, jeżeli jest ono tajemnicą. Podstawowym obowiązkiem przekazującego know-how jest przekazanie odbiorcy określonych w umowie poufnych informacji. Dysponent jest natomiast zobowiązany do podejmowania starań o utrzymanie przedmiotu know-how w tajemnicy.

Reasumując powyższe, informacje mogą być uznane za know-how jeżeli:

stanowią dobro niematerialne występujące w postaci wiedzy, zebranych doświadczeń, danych z kluczami ich zastosowań, pozwalające na osiągnięcie określonego efektu gospodarczego,

można je przeliczyć na rzeczywistą wartość materialną,

powinny być zdobyte w ramach wypracowanego doświadczenia,

powinny mieć charakter poufny i istotny,

powinna być to wiedza zidentyfikowana, utrwalona we właściwy sposób i dająca się przekazać.

Wnioskodawca (dalej jako „Wnioskodawca” lub „Spółka”) w toku swojej działalności polegającej w głównej mierze na wytwarzaniu energii elektrycznej zawarł umowy z dwoma Kontrahentami. Miały one skutkować w końcowym efekcie powstaniem elektrociepłowni, nad którą zarząd pełniłby Wnioskodawca. W ramach współpracy pomiędzy Spółką a Kontrahentami zostały zawarte umowy, wszystkie z nich były w późniejszej fazie aneksowane. W ramach pierwszej umowy zawartej z Kontrahentem A Wnioskodawca poniósł nakłady finansowe na usługi związane z przygotowaniem projektów budowlanych dla uzyskania pozwolenia na budowę kilku obiektów. W aneksie do wspomnianej umowy uregulowano kwestie płatności oraz potwierdzono, że Kontrahent A nie jest zaangażowany w żaden projekt, który byłby konkurencyjny względem Wnioskodawcy. Druga umowa, która została zawarta z Kontrahentem B polegała na zleceniu usługi doradztwa technicznego, w zakres którego wchodziły dwa zadania. Pierwszym z nich był przegląd dokumentacji wskazanej w treści złożonego wniosku o wydanie interpretacji. Drugim zadaniem był udział konsultantów Kontrahenta B w warsztatach z architektem oraz zapewnienie możliwości kontaktowania się z innymi konsultantami w celu szczegółowej rozmowy. Druga umowa została aneksowana, gdzie rozszerzono zakres prac Kontrahenta B o zadania związane z doradztwem w procesie zawierania przez Spółkę kontraktu O&M. W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 lutego 2019 r. na wezwanie organu z dnia 15 lutego 2019 r. Wnioskodawca stwierdził, że wydatki poniesione na prace Kontrahenta B obejmujące zadanie pierwsze oraz zadanie drugie, zostały przez niego zakwalifikowane jako wydatki stracone. Jednocześnie zaznaczył, że efekty prac powstałe na mocy wykonania przez Kontrahenta B aneksu do umowy drugiej, stanowią w jego ocenie know–how. Umowa trzecia również została zawarta z Kontrahentem B. Dotyczyła ona usług związanych z uzyskaniem dla Spółki pozwolenia na budowę elektrowni. Zakres usług został w sposób bardziej szczegółowy opisany we wniosku. Wszelkie opracowania wykonane przez Kontrahenta B w toku realizacji tej umowy stanowiły przedmiot prawa autorskiego. W momencie zapłaty na rzecz Kontrahenta pełnej sumy wynagrodzenia wszelkie autorskie prawa majątkowe zostały przeniesione na Wnioskodawcę. Aneks do umowy trzeciej został zawarty z powodu konieczności przeprowadzenia dodatkowych prac nie objętych umową oraz zaistniałych zdarzeń mających wpływ na zachowanie terminów określonych w umowie. Drugi aneks do umowy trzeciej rozszerzył obowiązki Kontrahenta B o konieczność opracowania analizy oddziaływania obiektów elektrowni na biomasę, na przebiegającą przez teren inwestycji napowietrzną linię energetyczną oraz uzyskaniu uzgodnienia planu zagospodarowania terenu z właścicielem linii. Uregulował również kwestię przejścia praw autorskich będących przedmiotem umowy trzeciej na rzecz Spółki, po uprzednim uregulowaniu całości wynagrodzenia.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku stwierdził, że jest na etapie zmiany modelu biznesowego. Początkowo to on miał być podmiotem samodzielnie prowadzącym wybudowaną przez siebie elektrownię. Z racji przyczyn niezależnych od Spółki realizacja tego przedsięwzięcia nie doszła do skutku. Wnioskodawca ma zamiar przejąć rolę spółki developerskiej i do tej działalności chce wykorzystać zgromadzone na podstawie zawartych umów z Kontrahentami A i B projekty, raporty itd.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, jak również uzasadnienie Wnioskodawcy należy uznać, że stanowisko przyjęte przez Spółkę jest nieprawidłowe.

Spółka zadała we wniosku pytanie: „Czy świadczenia nabyte od Kontrahentów A i B mogą być przez Spółkę rozpoznane łącznie jako know-how, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 7 updop i w związku z tym mogą podlegać amortyzacji?”.

Żadna z umów zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentami nie miała na celu nabycia know–how, a jedynie usług, które były konieczne do tego, aby skutecznie zaplanować oraz zbudować elektrownię oraz elektrociepłownię wraz z całą infrastrukturą. W stanie faktycznym opisanym przez Spółkę można przeczytać, że przedmiotem tych umów były m.in. „usługi związane z przygotowaniem projektu budowlanego dla uzyskania pozwolenia na budowę – magazyn słomy i zrębków”, „doradztwo w procesie zawierania przez Spółkę kontraktu O&M”, „usługi związane z uzyskaniem dla Spółki pozwolenia na budowę elektrowni”. Efektem wykonania wszystkich umów były pozyskane przez Wnioskodawcę: projekty budowlane, ekspertyzy oraz raporty. Inwestycja zaplanowana przez Wnioskodawcę nie doszła do skutku z przyczyn od niego niezależnych. Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż po zaistnieniu tego zdarzenia Wnioskodawca podjął decyzję o zmianie modelu biznesowego, o czym wspomina w uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji: „Początkowo Spółka miała być spółką samodzielnie prowadzącą wybudowaną przez siebie elektrownię. Z uwagi jednak na to, że jak wskazano na wstępie opisu stanu faktycznego do realizacji elektrowni w mieście X nie doszło z przyczyn od Spółki niezależnych, a jednocześnie pojawiła się możliwość przygotowania i prowadzenia inwestycji w innych miejscowościach, udziałowiec Spółki postanowił wprowadzić zmiany w strukturze i modelu biznesowym”.

Wnioskodawca nie wskazał specyficznych cech zgromadzonych informacji, które spełniałyby cechy know–how. Nie każda informacja, nawet poufna i nieznana szerokiemu gronu odbiorców będzie stanowiła know–how. Spółka nie ujawniła jakie istotne cechy posiadały przedmioty zawieranych umów. W wyroku NSA z 15 marca 2012 r., o sygn. I FSK 973/11 oraz wyroku NSA w Krakowie z dnia 4 kwietnia 1998 r. o sygnaturze I SA/Kr 917/97 można przeczytać, że „termin „istotny” oznacza, że know–how zawiera informacje, które są ważne dla całości lub zasadniczej części:

sposobu wytwarzania lub
produkcji i usługi albo
dla rozwoju powyższych

i nie zawiera informacji banalnych.

Know–how musi więc być użyteczne, tzn. w dacie zawierania umowy można oczekiwać, że daje ono możliwość polepszenia konkurencyjnej pozycji licencjobiorcy, np. poprzez umożliwienie mu wejścia na nowy rynek lub zapewnienie przewagi konkurencyjnej w stosunku do innych wytwórców lub usługodawców, którzy nie mają dostępu do licencyjnego know-how lub innego porównywalnego know-how.” W wyroku WSA w Szczecinie z dnia 12 marca 2008 r. stwierdzono, że „(…) z know¬how mamy do czynienia wówczas, gdy korzystający „wytwórca” w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej korzysta z niejawnych informacji technicznych od innego podmiotu, których sam nie posiada, ani nie jest w stanie sam się dowiedzieć, koniecznych w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej do przemysłowego odtworzenia produktu lub procesu w sposób bezpośredni, których zastosowanie polepsza jego sytuację konkurencyjną na rynku”. Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym nie uprawdopodobnił, że korzysta w bieżącej działalności gospodarczej z materiałów jakie otrzymał na podstawie umów zawartych z Kontrahentami. Jedną z cech nabytego know-how, które podlega amortyzacji, jest możliwość wykorzystania go w dniu przyjęcia do używania. W czasie zawierania umów, jak również w momencie ich realizacji Spółka nie zajmowała się działalnością doradczą w zakresie budowy elektrowni oraz elektrociepłowni.

Podsumowując, nie można stwierdzić, iż zgromadzone na podstawie zawartych umów informacje nie wykazują wartości lub nie mogą zostać wykorzystane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej w chwili obecnej lub w przyszłości. Nie noszą jednak one cech know–how i dodatkowo nie spełniają wymogów zawartych w art. 16b ust. 1 pkt 7 updop. Dlatego biorąc pod uwagę treść zadanego pytania oraz całość przestawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może rozpoznać łącznie świadczeń nabytych od Kontrahentów A i B jako know–how, a co za tym idzie nie będą one podlegać amortyzacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin