Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.22.2019.2.AP
z 22 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze zbyciem ogółu praw i obowiązków w Spółce jawnej (pytanie Nr 1) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 12 lutego 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.22.2019.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 12 lutego 2019 r. (data doręczenia 25 lutego 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 5 marca 2019 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 26 lutego 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca był jednym z dwóch wspólników w Spółce działającej pod firmą: „X” Spółka jawna A, B (obecnie: „X” Spółka jawna A, B, C) z siedzibą w Y, wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem: ..... (adres: ....) (dalej: „Spółka”). Umowa Spółki została zawarta 27 listopada 2001 r. Przy zawieraniu umowy Spółki każdy ze wspólników został zobowiązany do wniesienia wkładu pieniężnego w wysokości 10 000 zł. Umowa Spółki przewidywała możliwość zbycia ogółu praw i obowiązków zgodnie z art. 10 Kodeksu spółek handlowych.

W dniu 23 lipca 2018 r. Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem zbyli ogół praw i obowiązków w ww. Spółce jawnej na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego (Repertorium A nr ....) przed notariuszem (adres: ....). Zbycie nastąpiło z wyłączeniem wierzytelności o niewypłacony zysk za dwa ostatnie lata obrotowe oraz o niewypłaconą część zysku z 2018 r., przypadającego proporcjonalnie do czasu uczestnictwa w Spółce. Niewypłacony zysk nie miał wpływu na ustalanie wartości ogółu praw i obowiązków.

W związku z niewypłaconym zyskiem Spółka podjęła dwie uchwały:

• uchwała nr 2/2017 z dnia 9 maja 2017 r. w sprawie podziału zysku za 2016 r.,
  

• uchwała nr 4/2018 z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie podziału zysku za 2017 r.
  
  

Na dzień 23 lipca 2018 r. dokonano jedynie części wypłat na rzecz obu wspólników.

W dniu 23 lipca 2018 r. nowi wspólnicy złożyli oświadczenie o poddaniu egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego. Oświadczenie zostało dokonane przed ww. notariuszem w formie aktu notarialnego (Repertorium A nr ....), w którym nabywcy zobowiązali Spółkę do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty ww. niewypłaconego zysku w dwóch transzach - w terminach: do 31 sierpnia 2018 r. oraz 31 grudnia 2018 r. Obu wypłat dokonano w sposób terminowy. Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W piśmie z dnia 26 lutego 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że posiadał w Spółce 50% udziałów. Ponadto, zgodnie z umową Spółki, każdy wspólnik był uprawniony do równego udziału w zyskach. Wypłata z tytułu niewypłaconych zysków miała nastąpić (i nastąpiła) w formie przelewu bankowego na indywidualne konto Wnioskodawcy w dwóch transzach, w terminach: 31 sierpnia 2018 r. oraz 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca zbył udziały na rzecz C - obecnego wspólnika Spółki. W ramach zbycia ogółu praw i obowiązków Wnioskodawca nie przeniósł na nabywcę prawa do zysków w Spółce wypracowanych w okresie, kiedy Wnioskodawca był jej wspólnikiem. Zyski pozostawione w Spółce były przekazywane na kapitał zapasowy, a następnie - po uchwaleniu uchwały o podziału zysku za dany rok - przeksięgowywane na konta osobiste wspólników. Umowa Spółki nie zawiera zapisów o utworzeniu kapitału zapasowego. Wynika to z faktu, że brak jest podstaw prawnych nakładających obowiązek utworzenia kapitału zapasowego w spółkach osobowych prawa handlowego. Co więcej, nie istnieją również podstawy prawne nakazujące dokonania zmiany umowy Spółki jawnej przy tworzeniu kapitału zapasowego w tejże Spółce. Ponadto należy nadmienić, że kapitał zapasowy w Spółce jest odrębny od kapitału założycielskiego (pierwotnego) rzeczonej Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychód ze zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce będzie przychodem z praw majątkowych, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), a kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce jawnej będzie kwota wkładu wniesionego przez Wnioskodawcę?
2. Czy wypłata na rzecz Wnioskodawcy zysku wypracowanego przez Spółkę za okres, w którym był On wspólnikiem ww. Spółki, będzie stanowić przychód dla Wnioskodawcy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego w pytaniu Nr 1, natomiast pytanie Nr 2 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce należy rozpoznać jako przychód ze zbycia praw majątkowych, zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „u.p.d.o.f.”), a kosztem uzyskania przychodu będzie wysokość wniesionego wkładu do Spółki.

Na podstawie art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f., do katalogu źródeł przychodów należą kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) tego artykułu. Uszczegółowienie źródeł przychodów zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. znajduje się w art. 17 i art. 18 u.p.d.o.f.

Art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) u.p.d.o.f. wskazuje, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychód z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych. Zgodnie z art. 5a pkt 28 i 29 u.p.d.o.f., jako udział rozumie się również ogół praw i obowiązków wspólnika, jednakże tylko w spółce komandytowo - akcyjnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w spółce niemającej osobowości prawnej mającej siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W związku z powyższym, przychodu ze zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce jawnej nie można zakwalifikować do przychodów z kapitałów pieniężnych.

Zgodnie z art. 18 u.p.d.o.f., za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Należy zwrócić uwagę, że zwrot „w szczególności” wskazuje, że katalog praw wymienionych we wspomnianym artykule ma charakter otwarty.

Biorąc ten fakt pod uwagę oraz brak możliwości zakwalifikowania przychodu ze zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce jawnej do przychodów z kapitałów pieniężnych należy stwierdzić, że przychód ze sprzedaży przez wspólnika Spółki jawnej ogółu jego praw i obowiązków na rzecz osoby trzeciej należy zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych na podstawie art. 18 u.p.d.o.f.

Na podstawie art. 9 ust 2 u.p.d.o.f., dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa szczegółowo sposobu ustalania dochodu z praw majątkowych należy oprzeć się na przepisach ogólnych, tj. na art. 9 ust. 2 oraz art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.

Art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Brak wyłączenia w art. 23 u.p.d.o.f uzasadnia stwierdzenie, że kosztem uzyskania przychodów będą w niniejszej sytuacji udokumentowane wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wniesienie własnego udziału do Spółki jawnej.

W konsekwencji należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodu przy zbyciu ogółu praw i obowiązków w Spółce jawnej jest wartość udziału wniesionego przez wspólnika do tejże Spółki.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce orzeczniczej organów podatkowych m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 grudnia 2008 r., Nr IPPB1/415-1234/08-2/EC, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 września 2014 r., Nr ITPB1/415-627A/14/WM, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 marca 2017 r., Nr 1061-IPTPB3.4511.874.2016.3.IS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.; dalej jako: „K.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 10 § 1 ww. ustawy, ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi. Ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko po uzyskaniu pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 10 § 2 K.s.h.). Powyższe unormowania dopuszczają możliwość przeniesienia udziału rozumianego jako ogół praw i obowiązków wspólnika w spółce osobowej na osoby trzecie lub pozostałych wspólników, gdy umowa spółki tak stanowi.

W przypadku przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej na wspólnika przystępującego przechodzi zespół praw i obowiązków w zakresie, który przysługuje wspólnikowi występującemu w momencie dokonywania czynności przeniesienia. Za zobowiązania tej spółki osobowej odpowiadają solidarnie występujący wspólnik oraz wspólnik przystępujący do spółki (art. 10 § 3 K.s.h.).

Z przepisu art. 10 K.s.h. wynika, że zbyty może być tylko ogół praw i obowiązków. Nie można więc rozszczepiać praw i obowiązków (reguła nierozszczepialności jakichkolwiek praw od jakichkolwiek obowiązków wspólnika). Nie jest również możliwe zbycie pojedynczych praw, w spółkach osobowych, bowiem nie jest dopuszczalny obrót prawami ze względu na ich związek z osobą wspólnika. Reguła nierozszczepialności praw i obowiązków wspólnika determinuje konieczność przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika zawsze jako niepodzielnej (nierozłącznej) całości.

Spółka jawna, będąca spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatków dochodowych. Opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników spółki jawnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce jawnej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną należy rozumieć spółkę inną niż określona w pkt 28.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W konsekwencji wspólnik spółki osobowej, przychody i koszty podatkowe winien rozliczać w wysokości ustalonej stosownie do jego udziału w spółce i w takim zakresie w jakim, jako wspólnik tej spółki, jest upoważniony i obowiązany do rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów tej spółki.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy wynika, że jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Stosownie do art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przepisy ustawy podatkowej, mimo że posługują się terminem „prawa majątkowe”, nie definiują tego pojęcia, a zawarty w art. 18 ustawy katalog tych praw jest jedynie przykładowy, na co wskazuje użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”.

Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych, objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy, można zaliczyć także inne prawa niewymienione w tym przepisie. Zauważyć w tym miejscu należy, że przez prawa majątkowe, o których mowa w cyt. art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe. Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2002 s. 93, 153-154) przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego.

Prawa majątkowe to, najogólniej rzecz ujmując, prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem charakteryzujące się dwoma podstawowymi cechami, tj.:

• zbywalnością (mogą być przedmiotem obrotu),
  

• posiadaniem określonej wartości majątkowej.
  
  

W świetle powyższego, ogół praw i obowiązków w spółce osobowej (a zatem także w Spółce jawnej), stanowi prawo majątkowe w ww. rozumieniu, wobec tego przychód uzyskany przez osobę fizyczną z tytułu jego zbycia, będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia między nim, a osiągniętym przychodem związku przyczynowo-skutkowego. Ponadto, celem ponoszonego kosztu powinno być osiągnięcie przychodu i jednocześnie przedmiotowy wydatek nie może znajdować się wśród wydatków wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem, w świetle przepisu art. 22 ust. 1 ww. ustawy należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów ze sprzedaży ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej, będą udokumentowane wydatki poniesione uprzednio na nabycie tych praw, tj. wydatki poniesione na nabycie udziału w tej spółce. Jednocześnie należy zauważyć, że wartość udziału (rozumianego jako ogół praw i obowiązków) wnoszonego przez wspólnika do spółki winna być określona w zawartej umowie spółki.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca był jednym z dwóch wspólników w Spółce jawnej. Umowa Spółki została zawarta 27 listopada 2001 r. Przy zawieraniu umowy Spółki każdy ze wspólników został zobowiązany do wniesienia wkładu pieniężnego w wysokości 10 000 zł. Umowa Spółki przewidywała możliwość zbycia ogółu praw i obowiązków zgodnie z art. 10 Kodeksu spółek handlowych. W dniu 23 lipca 2018 r. Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem zbyli ogół praw i obowiązków w ww. Spółce jawnej na podstawie umowy sprzedaży. Zbycie nastąpiło z wyłączeniem wierzytelności o niewypłacony zysk za dwa ostatnie lata obrotowe oraz o niewypłaconą część zysku z 2018 r., przypadającego proporcjonalnie do czasu uczestnictwa w Spółce. Niewypłacony zysk nie miał wpływu na ustalanie wartości ogółu praw i obowiązków. W związku z niewypłaconym zyskiem Spółka podjęła dwie uchwały (I uchwała w sprawie podziału zysku za 2016 r., II uchwała w sprawie podziału zysku za 2017 r.). Na dzień 23 lipca 2018 r. dokonano jedynie części wypłat na rzecz obu wspólników. W dniu 23 lipca 2018 r. nowi wspólnicy złożyli oświadczenie o poddaniu egzekucji na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 Kodeksu postepowania cywilnego, w którym nabywcy zobowiązali Spółkę do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty ww. niewypłaconego zysku w dwóch transzach - w terminach: do 31 sierpnia 2018 r. oraz 31 grudnia 2018 r. Obu wypłat dokonano w sposób terminowy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że Wnioskodawca przychód ze zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce jawnej, w której był wspólnikiem, winien rozpoznać jako przychód ze zbycia praw majątkowych, zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze sprzedaży ogółu praw i obowiązków Wnioskodawca może zaliczyć wszystkie udokumentowane wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia praw majątkowych, i które mają związek ze źródłem tego przychodu. W szczególności będą to wydatki poniesione uprzednio przez Wnioskodawcę na nabycie tego udziału, rozumianego jako ogół praw i obowiązków.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku opis będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.