Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.37.2019.2.EK
z 21 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2019 r. (data wpływu 15 stycznia 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 15 marca 2019 r. (data wpływu 15 marca 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 7 marca 2019 r. (skutecznie doręczone 8 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur za użytkowanie udziałów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur za użytkowanie udziałów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 marca 2019 r. (data wpływu 15 marca 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 7 marca 2019 r. (skutecznie doręczone 8 marca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej Wnioskodawca, Użytkownik) prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych (70.10.Z). Wnioskodawca uzyskuje przychody opodatkowane podatkiem od towarów i usług między innymi z tytułu udzielania licencji na znak towarowy do spółek zależnych z grupy kapitałowej.

Wnioskodawca oraz spółka B. Sp. z o.o. są jedynymi wspólnikami spółki R. Sp. z o.o. Wnioskodawca posiada 75,4% udziałów, Spółka B. posiada 24,6% udziałów. Wspólnicy zawarli umowę, na mocy której Spółka B. oddaje Wnioskodawcy w użytkowanie 24,6% posiadanych udziałów w zamian za wynagrodzenie. Wnioskodawca planuje, że w związku z uzyskaniem 100% praw z udziałów w spółce zależnej R. Sp. z o.o. zwiększy w przyszłości przychody z tytułu udzielania licencji na znak towarowy. Zgodnie z umową na treść użytkowania składa się prawo do używania i pobierania pożytków z udziałów w szczególności w następującym zakresie:

• prawa do dywidendy;
• prawa do udziału w zgromadzeniu wspólników;
• prawa głosu, za wyjątkiem wykonywania prawa głosu w sprawie uchwalenia dopłat;
• prawa przeglądania dokumentów.
  
  
  

Użytkownik jest upoważniony do wykonywania prawa głosu (osobiście lub przez upoważnionego przedstawiciela) niezależnie od tego, czy będzie ono wykonywane na zgromadzeniu wspólników Spółki, czy w inny sposób w sposób, a także w sposób, w jaki Użytkownik uzna za odpowiedni. Celem uniknięcia wątpliwości, spółka B. zobowiązuje się nie podnosić żadnych zarzutów ani w żaden inny sposób nie kwestionować jakichkolwiek praw przysługujących Użytkownikowi na podstawie umowy, w tym również w zakresie prawa reprezentowania spółki B. na zgromadzeniach wspólników w szczególności zobowiązuje się nie kwestionować sposobu głosowania przez Użytkownika.

Strony ustalają czas trwania użytkowania na udziałach na okres 5 lat, z zastrzeżeniem, że możliwe jest w przyszłości przeniesienie własności udziałów na Użytkownika, rozwiązanie, bądź odstąpienie od Umowy. Zgodnie z umową Użytkownik zobowiązuje się do uiszczania na rzecz spółki B. przez okres użytkowania miesięcznej opłaty plus podatek VAT. Użytkownik powinien wykonywać swoje prawo zgodnie z wymaganiami prawidłowej gospodarki. Jeżeli osoba trzecia dochodzi przeciwko Użytkownikowi roszczeń dotyczących Udziałów, Użytkownik powinien niezwłocznie zawiadomić o tym spółkę B.. Koszty wszelkich postępowań przed sądami i innymi organami w sprawach dotyczących Udziałów ponosi spółka B., chyba, że roszczenia te wynikają bezpośrednio z działania lub zaniechania Użytkownika - w takim przypadku Użytkownik jest zobowiązany do zwrotu uzasadnionych, racjonalnych, nieodbiegających od cen i standardów rynkowych oraz udokumentowanych kosztów poniesionych przez spółkę B.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że B. Sp. z o.o. przekazała 24,6% udziałów spółki R. Sp. z o.o. w celu świadczenia odpłatnej usługi polegającej na przekazaniu prawa do użytkowania i pobierania pożytków z udziałów, w tym zarządzania nimi. Wykorzystanie przez Wnioskodawcę udziałów spółki zależnej będzie miało wpływ zarówno na działalność opodatkowaną podatkiem VAT prowadzoną przez Wnioskodawcę (np. przychody z tytułu udzielania licencji na znak towarowy), jak również na obszar pozostający poza działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – tj. posiadanie i pobieranie pożytków z udziałów np. prawo do dywidendy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wyżej opisana usługa użytkowania na udziałach mieści się w kategorii usług zarządzania udziałami, o których mowa w art. 43. ustawy ust. 1 pkt 40a) i w związku z tym jest, na mocy tego przepisu, wyłączona ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, a w konsekwencji Użytkownikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur za użytkowanie udziałów?

Zdaniem Wnioskodawcy oddanie w użytkowanie udziałów w R. spółce z o.o., celem zarządzania nimi, w tym wykonywania przez niego prawa głosu na zgromadzeniach wspólników, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, a w konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje na mocy art. 86 ust.1 Ustawy prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur. Czynność polegająca na oddaniu w odpłatne użytkowanie udziałów w spółkach za wynagrodzeniem, z uwagi na wskazany cel świadczenia tych usług (tj. zarządzanie udziałami) jest wyłączona ze zwolnienia. Podlega zatem opodatkowaniu na zasadach ogólnych, a więc według podstawowej stawki VAT w wysokości 23 proc. Zarządzanie udziałami w spółce zależnej pozwoli na zwiększenie przychodów opodatkowanych z tytułu sprzedaży licencji na znak firmowy grupy, dlatego Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur za użytkowanie udziałów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do transakcji, które nie podlegają opodatkowaniu lub są z tego podatku zwolnione.

Ponadto, na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 2b ustawy – sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Przepisy 86 ust. 2c- 2h szczegółowo określają w jaki sposób podatnik określa „sposób określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Może to być przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych”, działania pracodawcy polegające na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków funduszu tworzonego na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w celu udostępnienia ich nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w tej ustawie, obowiązki pracodawcy wynikające z ustawy o związkach zawodowych, np.: udostępnienie pomieszczeń i urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności związkowej w zakładzie pracy, itp.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej, uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. W końcu podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku VAT, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych (70.10.Z). Wnioskodawca uzyskuje przychody opodatkowane podatkiem od towarów i usług między innymi z tytułu udzielania licencji na znak towarowy do spółek zależnych z grupy kapitałowej.

Wnioskodawca oraz spółka B. Sp. z o.o. są jedynymi wspólnikami spółki R. Sp. z o.o. Wnioskodawca posiada 75,4% udziałów, Spółka B. posiada 24,6% udziałów. Wspólnicy zawarli umowę, na mocy której Spółka B. oddaje Wnioskodawcy w użytkowanie 24,6% posiadanych udziałów w zamian za wynagrodzenie. Wnioskodawca planuje, że w związku z uzyskaniem 100% praw z udziałów w spółce zależnej R. Sp. z o.o. zwiększy w przyszłości przychody z tytułu udzielania licencji na znak towarowy. Zgodnie z umową na treść użytkowania składa się prawo do używania i pobierania pożytków z udziałów w szczególności w następującym zakresie:

• prawa do dywidendy;
• prawa do udziału w zgromadzeniu wspólników;
• prawa głosu, za wyjątkiem wykonywania prawa głosu w sprawie uchwalenia dopłat;
• prawa przeglądania dokumentów.
  
  

Użytkownik jest upoważniony do wykonywania prawa głosu (osobiście lub przez upoważnionego przedstawiciela) niezależnie od tego, czy będzie ono wykonywane na zgromadzeniu wspólników Spółki, czy w inny sposób w sposób, a także w sposób, w jaki Użytkownik uzna za odpowiedni. Celem uniknięcia wątpliwości, spółka B. zobowiązuje się nie podnosić żadnych zarzutów ani w żaden inny sposób nie kwestionować jakichkolwiek praw przysługujących Użytkownikowi na podstawie umowy, w tym również w zakresie prawa reprezentowania spółki B. na zgromadzeniach wspólników w szczególności zobowiązuje się nie kwestionować sposobu głosowania przez Użytkownika.

Strony ustalają czas trwania użytkowania na udziałach na okres 5 lat, z zastrzeżeniem, że możliwe jest w przyszłości przeniesienie własności udziałów na Użytkownika, rozwiązanie, bądź odstąpienie od Umowy. Zgodnie z umową Użytkownik zobowiązuje się do uiszczania na rzecz spółki B. przez okres użytkowania miesięcznej opłaty plus podatek VAT. Użytkownik powinien wykonywać swoje prawo zgodnie z wymaganiami prawidłowej gospodarki. Jeżeli osoba trzecia dochodzi przeciwko Użytkownikowi roszczeń dotyczących Udziałów, Użytkownik powinien niezwłocznie zawiadomić o tym spółkę B. Koszty wszelkich postępowań przed sądami i innymi organami w sprawach dotyczących Udziałów ponosi spółka B., chyba, że roszczenia te wynikają bezpośrednio z działania lub zaniechania Użytkownika - w takim przypadku Użytkownik jest zobowiązany do zwrotu uzasadnionych, racjonalnych, nieodbiegających od cen i standardów rynkowych oraz udokumentowanych kosztów poniesionych przez spółkę B.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że B Sp. z o.o. przekazała 24,6% udziałów spółki R. Sp. z o.o. w celu świadczenia odpłatnej usługi polegającej na przekazaniu prawa do użytkowania i pobierania pożytków z udziałów, w tym zarządzania nimi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą, czy usługa użytkowania na udziałach jest wyłączona ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40a) jako zarządzanie udziałami, w konsekwencji czego Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku VAT z faktur za użytkowanie udziałów.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
   
   

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 836, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 40a ustawy, zwalnia się od podatku usługi, w tym także usługi pośrednictwa, których przedmiotem są udziały w:

1. spółkach,
2. innych niż spółkach podmiotach, jeżeli mają one osobowość prawną

- z wyłączeniem usług przechowywania tych udziałów i zarządzania nimi.

Z kolei w świetle regulacji art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Natomiast jak wynika z art. 43 ust. 16 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

1. tytuł prawny do towarów;
2. tytuł własności nieruchomości;
3. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
4. udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;

prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 252 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (DZ. U. z 2018 r., Dz. U. 1025 z późn. zm.), rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie).

Na podstawie art. 265 § 1 i § 2 ww. ustawy Kodek cywilny, przedmiotem użytkowania mogą być także prawa. Do użytkowania praw stosuje się odpowiednio przepisy o użytkowaniu rzeczy.

Zatem użytkowanie jest ograniczonym prawem rzeczowym, na podstawie którego użytkownik uprawniony jest do używania rzeczy (w tym przypadku udziałów) oraz do pobierania z nich pożytków.

Z uwagi zatem na powołane wyżej przepisy w odniesieniu do okoliczności przedstawionych we wniosku stwierdzić należy, że czynność polegająca na oddaniu w odpłatne użytkowanie udziałów w spółce za wynagrodzeniem, w celu świadczenia odpłatnej usługi polegającej na przekazaniu prawa do używania i pobierania pożytków z udziałów, w tym zarządzania nimi, będzie wyłączona ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40a ustawy, jako usługa zarządzania udziałami. Wnioskodawca poprzez zawarcie umowy o użytkowaniu udziałów jest upoważniony do wykonywania prawa głosu, w sposób w jaki uzna za odpowiedni. W konsekwencji usługa ta będzie podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych (tj. według stawki podstawowej).

W związku z powyższym skoro powyższa czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, to należy rozważyć, czy i w jakim zakresie Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur za użytkowanie udziałów. Wnioskodawca, w uzupełnieniu wniosku wskazał, że wykorzystanie przez Wnioskodawcę udziałów spółki zależnej będzie miało wpływ zarówno na działalność opodatkowaną podatkiem VAT prowadzoną przez Wnioskodawcę (np. przychody z tytułu udzielania licencji na znak towarowy), jak również na obszar pozostający poza działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – tj. posiadanie i pobieranie pożytków z udziałów np. prawo do dywidendy. Zatem należy rozważyć, czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca jest zobowiązany do odliczenia podatku VAT z zastosowaniem ww. art. 86 ust. 2a ustawy.

Należy ponownie podkreślić, że podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a ustawy, jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Dla stwierdzenia, czy działalność lub czynności stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danego podmiotu. W przypadku więc wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności, wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej), Wnioskodawca będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ww. ustawy.

W przedstawionych okolicznościach należy zatem określić czy posiadanie i pobieranie pożytków z udziałów, tj. prawa do dywidendy należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te „towarzyszą” działalności gospodarczej.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku określania kwot podatku naliczonego do odliczenia zgodnie ze „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy w związku z otrzymanymi dywidendami, gdyż przychody te związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wypłata dywidendy jest związana z funkcjonowaniem spółki i występującym po stronie udziałowca/użytkownika udziałów prawie do zysku. Zatem Wnioskodawca może uzyskiwać również inne przychody niepodlegające opodatkowaniu VAT, ale będące rezultatem prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Tym samym opisane przez Wnioskodawcę przychody z dywidendy należy uznać za związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i Wnioskodawca nie będzie obowiązany, w przedstawionych okolicznościach, do stosowania art. 86 ust. 2a ustawy w związku z ich otrzymywaniem.

Tym samym w przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT z faktur za użytkowanie udziałów na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, zarządzanie udziałami pozwoli na zwiększenie przychodów opodatkowanych z tytułu sprzedaży licencji na znak firmowy grupy, usługa użytkowania na udziałach jest usługą opodatkowaną podstawową stawką podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.