Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.831.2018.3.MN
z 15 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2018 r. (data wpływu 20 grudnia 2018 r.) uzupełniony pismem z 5 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.), pismem z 9 lutego 2019 r. (data wpływu 9 lutego 2019 r.) oraz pismem 22 lutego 2019 r. (data wpływu 22 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2018 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 31 stycznia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.831.2018.1.MN, pismem z 9 lutego 2019 r. (data wpływu 9 lutego 2019 r.) oraz pismem 22 lutego 2019 r. (data wpływu 22 lutego 2019 r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 5 lutego 2019 r., pismem z 9 lutego 2019 r. oraz pismem 22 lutego 2019 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, która nie wymaga prowadzenia stosowania kas fiskalnych. Ponieważ Wnioskodawca planuje w 2019 r. rozpocząć działalność przewozową na linii regularnej ma wątpliwość dotyczącą sprzedaży elektronicznej biletów na przejazd (rezerwacji).

Zdaniem Wnioskodawcy rezerwacja biletów przez internet nie stanowi wymogu stosowania kasy fiskalnej.

Klient dokonujący zakupu przejazdu poprzez elektroniczny system sprzedaży opłaca wybrane przez siebie bilety w całości przez operatora płatności typu PayU, BlueMedia. W związku z czym w całości można danego klienta zidentyfikować. Za wybrane przez siebie i opłacone zamówienie klient będzie otrzymywał fakturę VAT niezależnie czy jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności oraz osobą prowadzącą działalność. Po dokonaniu rezerwacji i potwierdzeniu płatności klient otrzyma drogą elektroniczną bilet uprawniający do przejazdu, który zawierać będzie : 1) nazwę przewoźnika 2) relacja przejazdu; (datę, godziny przyjazdu i wyjazdu) 3) wysokość należności za przejazd; 4) taryfę (normalny, ulgowy, grupa) 5) kwotę podatku VAT, wartość biletu, cenę netto. Wnioskodawca nadmienia, że bilety sprzedawane w autobusie (gotówkowo lub za pomocą karty płatniczej) mają być ewidencjonowane na kasie fiskalnej o zastosowaniu specjalnym (tzw. Bileterka). Powyższy prośba o interpretację dotyczy wyłącznie sprzedaży elektronicznej.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi sklasyfikowane pod PKWIU 49.39.11.0 – Transport drogowy pasażerski, rozkładowy, międzymiastowy ogólnodostępny. Firma Wnioskodawcy będzie oferować przewozy regularne, na podstawie wydanego Zezwolenia na regularny przewóz osób w Polsce pomiędzy K., a X. (połączenie ekspresowe, międzymiastowe).

Wątpliwością Wnioskodawcy jest możliwość zwolnienia z ewidencji za pomocą kasy fiskalnej biletu sprzedawanego przez internet w sytuacji, w której w całości otrzymujemy zapłatę za bilet zakupiony za pomocą internetu poprzez bramkę płatniczą operatora płatności Krajowy Integrator Płatności.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi mają dotyczyć przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji.

Wnioskodawca nie świadczy obecnie żadnych usług transportu miejskiego oraz podmiejskiego, za które pobierane są ceny ustalone przez gminę lub związek komunalny.

Wnioskodawca nie świadczy usług transportu międzymiastowego i specjalizowanego, w których ceny są ustalone przez gminę lub związek komunalny.

Na pytanie Organu:

1. „Czy usługi, które Wnioskodawca będzie świadczyć i w związku ze świadczeniem których powstała u Wnioskodawcy wątpliwość dotycząca obowiązku ich rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej tj. usługi dotyczące przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji za które płatność jest dokonywana za pomocą internetu poprzez bramkę płatniczą operatora płatności Krajowy Integrator Płatności będą:
   
   1. usługami pozostałego transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego – dotyczącymi wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę lub związek komunalny?
   2. usługami transportu lądowego pasażerskiego, rozkładowego: międzymiastowego i specjalizowanego – dotyczącymi wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę lub związek komunalny?”
   
   
   

Wnioskodawca wskazał, że w przyszłości nie będzie świadczyć usług wymienionych w zapytaniu.

Wątpliwość budzi występująca w załączniku pod pozycją 37 czynność zwolniona z ewidencji „Świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła”. Dokładniej czy prawidłowo interpretuję możliwość sprzedaży internetowej biletów na przejazd rozkładową regularną linią komunikacyjną międzymiastową korzystając ze zwolnienia na podstawie wymienionej czynności.

Zgodnie z definicją Inspekcji Transportu Drogowego, Wnioskodawca chce rozpocząć świadczenie usługi transportowej polegającej na realizacji usług rozkładowych na Regularnym Przewozie – publiczny przewóz osób i ich bagażu w określonych odstępach czasu i określonymi trasami, na zasadach określonych w ustawie i w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1173 i 1529 oraz z 2013 r. poz. 1014).

Do tej pory Wnioskodawca nie korzystał z ewidencji za pomocą kasy fiskalnej, natomiast z uwagi na mające wystąpić w przyszłości zdarzenie, polegające na sprzedaży biletów bezpośrednio w autobusie, gdzie płatności mają być przyjmowane gotówką oraz za pomocą terminala płatniczego – Wnioskodawca zakupił kasę fiskalną, która została zgłoszona do US w dniu 4 lutego 2019 r.

Wnioskodawca nie prowadził sprzedaży na rzecz osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej, do których nie stosuje się zwolnień z ewidencjonowania.

Całkowitą kwotę (z potrąceniem należnej operatorowi płatności prowizji) Wnioskodawca otrzyma na swoje konto bankowe.

Z ewidencji i dowodów jakie Wnioskodawca będzie otrzymywać od operatora jednoznacznie będzie wynikało jakiej konkretnie czynności dotyczy zapłata.

Dodatkowo Wnioskodawca uzupełnił swoje pismo o rozumowanie rozporządzenia oraz kwestii usług.

O ile w przypadku sprzedaży biletu przez kierowcę w autobusie oraz ewidencji tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej specjalnego zastosowania Wnioskodawca nie ma wątpliwości co do obowiązku rejestracji sprzedaży za pomocą urządzenia rejestrującego z uwagi, że świadczenie usługi wymienionej w rozporządzeniu ministra, które nie zwalnia przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia świadczenie usługi przewozu następuje poprzez przystąpienie – wejście klienta – do autobusu.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż biletu przez Internet, nie jest świadczeniem usługi przewozu, a jedynie zakupem znaku legitymującego możliwość skorzystania z tej usługi. Zatem w rozumowaniu Wnioskodawcy nie następuje z chwilą sprzedaży biletu świadczenie usługi przewozu, która nie jest zwolniona z ewidencji za pomocą kasy fiskalnej.

Zgodnie z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego, świadczenie to robienie czegoś dla kogoś – świadczenie usług to dokonywanie przewozu. Sam bilet nie jest przewozem, jedynie uprawnieniem do skorzystania z przewozu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (przedstawione w piśmie z 5 lutego 2019 r.):

Czy opisane we wniosku wraz z powyższymi wyjaśnieniami zdarzenie, polegające na sprzedaży biletu internetowego, uprawniającego do skorzystania z usługi transportowej osoby fizycznej, będzie uprawnione do korzystania ze zwolnienia z obowiązku fiskalizacji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej w przypadku zakupu przez klienta biletu przez Internet oraz zapłaty w całości za pomocą bramki płatniczej typu. Krajowy Integrator Płatności S.A (tpay.com), która umożliwia za pomocą instrumentów udostępnionych przez Operatora Płatności jednoznacznie określić jakiej czynności dotyczy wpłata na podstawie załącznika I (I. Sprzedaż dotycząca szczególnych czynności, poz. 37) zwolnionych z ewidencji do rozporządzenia ministra (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519)?

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione w piśmie z 5 lutego 2019 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe będzie korzystanie ze zwolnienia na podstawie wymienionej w załączniku czynności uprawniającej do korzystania ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Poprzez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2019 r. zamierza rozpocząć świadczenie sklasyfikowane pod PKWIU 49.39.11.0 – Transport drogowy pasażerski, rozkładowy, międzymiastowy ogólnodostępny. Świadczone przez Wnioskodawcę mają dotyczyć przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji. Usługa będzie świadczona zarówno dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą jak i dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Klient dokonujący zakupu przejazdu poprzez elektroniczny system sprzedaży opłaca wybrane przez siebie bilety w całości przez operatora płatności typu PayU, BlueMedia. W związku z czym w całości można danego klienta zidentyfikować. Z ewidencji i dowodów jakie Wnioskodawca będzie otrzymywać od operatora jednoznacznie będzie wynikało jakiej konkretnie czynności dotyczy zapłata. Za wybrane przez siebie i opłacone zamówienie klient będzie otrzymywał fakturę VAT niezależnie czy jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności oraz osobą prowadzącą działalność. Po dokonaniu rezerwacji i potwierdzeniu płatności klient otrzyma drogą elektroniczną bilet uprawniający do przejazdu, który zawierać będzie: 1) nazwę przewoźnika 2) relacja przejazdu; (datę, godziny przyjazdu i wyjazdu) 3) wysokość należności za przejazd; 4) taryfę (normalny, ulgowy, grupa) 5) kwotę podatku VAT, wartość biletu, cenę netto.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że w każdej z wymienionych we wniosku sytuacji zakupione przez klientów bilety uprawniają do przewozu pasażerskiego w pasażerskiej komunikacji na określonym odcinku, tj. uprawniają do korzystania ze świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Bilet jest dokumentem potwierdzającym uprawnienie do skorzystania z określonej usługi. Jest znakiem legitymacyjnym potwierdzającym, że okaziciel posiada uprawnienie do skorzystania z usługi oferowanej przez świadczeniodawcę. Bilet jest dokumentem stwierdzającym istnienie określonego stosunku prawnego.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trzeba stwierdzić, że sprzedaż biletów jest sprzedażą usługi (prawa skorzystania z usługi), a nie jest to dostawa towaru.

W odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług przewozu pasażerskiego w samochodowej komunikacji na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą wskazać należy co następuje.

Biorąc pod uwagę treść powyżej powołanych przepisów art. 111 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących uzależniony jest od wystąpienia sprzedaży, która podlegać będzie obowiązkowi ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej.

Zatem odnośnie sprzedaży usług przewozu pasażerskiego autobusem dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, nie wystąpi obowiązek ewidencjonowania tych usług przy użyciu kasy rejestrującej. Wnioskodawca będzie zobowiązany wyłącznie do wystawienia faktury dokumentującej dokonaną transakcję.

W dalszej kolejności rozpatrzenia wymaga sytuacja w której Wnioskodawca świadczy usługi przewozu pasażerskiego autobusem na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, tj. podmiotów wymienionych w przepisie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).

Pod poz. 37 ww. załącznika wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

Aby zatem przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

• świadczący usługę na rzecz osób fizycznych oraz rolników ryczałtowych otrzymuje w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem),
• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła,
• przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.
  
  

Niespełnienie jednego z warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Jak wskazał Wnioskodawca, klient dokonujący zakupu przejazdu poprzez elektroniczny system sprzedaży opłaca wybrane przez siebie bilety w całości przez operatora płatności typu PayU, BlueMedia, w związku z czym w całości można danego klienta zidentyfikować. Z ewidencji i dowodów jakie Wnioskodawca będzie otrzymywać od operatora jednoznacznie będzie wynikało jakiej konkretnie czynności dotyczy zapłata.

Stosownie natomiast do zapisu § 4 ust. 1 pkt 2 lit. a ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się, w przypadku świadczenia usług w zakresie przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia.

Pod poz. 15 ww. załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia znajdują się jako czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 49.31.2 (Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, o której mowa w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z 2017 r. poz. 2453 oraz z 2018 r. poz. 2440)) jako „Pozostały transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski – dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę lub związek komunalny”.

Natomiast poz. 16 ww. załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia znajdują się czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 49.39.1 (Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) jako „Transport lądowy pasażerski, rozkładowy: międzymiastowy i specjalizowany – dotyczy wyłącznie przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich, innych niż kolejowe, za które są pobierane ceny ustalone przez gminę lub związek komunalny”.

Zgodnie z objaśnieniami do załącznika do rozporządzenia 31 grudnia 2018 r. symbol „ex” oznacza, że dana pozycja załącznika dotyczy wyłącznie danej usługi z danego ugrupowania.

W 2019 r. Wnioskodawca zamierza rozpocząć świadczenie sklasyfikowane pod PKWiU 49.39.11.0 – Transport drogowy pasażerski, rozkładowy, międzymiastowy ogólnodostępny.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „komunikacji samochodowej”. Definicji tej nie zawiera również ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2200). Zgodnie z definicją słownikową komunikacja to transport osób i ładunków, za pomocą urządzeń technicznych, pomiędzy różnymi geograficznie lokalizacjami. Należy zauważyć, że komunikacja samochodowa cechuje się regularnością, która znajduje odzwierciedlenie w harmonogramie przewozów – rozkładzie jazdy.

Jak wskazano w opisie sprawy świadczone przez Wnioskodawcę usługi mają dotyczyć przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji. Przy czym jak sam wskazał nie świadczy obecnie i nie będzie świadczył żadnych usług transportu miejskiego oraz podmiejskiego (przewozów miejskich rozkładowych pasażerskich innych niż kolejowe), za które pobierane są ceny ustalone przez gminę lub związek komunalny ani nie świadczy i nie będzie świadczył usług transportu pasażerskiego rozkładowego międzymiastowego i specjalizowanego (przewozów rozkładowych pasażerskich innych niż kolejowe), za które pobierane są ceny ustalone przez gminę lub związek komunalny.

Ponadto jak wskazał sam Wnioskodawca planuje świadczenie usług transportowych polegających na realizacji usług rozkładowych na Regularnym Przewozie – publiczny przewóz osób i ich bagażu w określonych odstępach czasu i określonymi trasami, na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1983).

Zatem z powyższych wskazań wynika, że są to usługi mieszczące się w pojęciu przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, o którym mowa w § 4 ust. 2 lit. a ww. rozporządzenia.

Planowane przez Wnioskodawcę usługi nie będą jak sam Wnioskodawca wskazał usługami wymienionymi w poz. 15 lub 16 załącznika do ww. rozporządzenia z dnia 28 grudnia 2018 r.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawca świadcząc usługi, o których mowa we wniosku, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Zgodnie bowiem z § 4 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia, wyłączone ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania o którym mowa w § 2 oraz § 3, zostały usługi w zakresie przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia. Zatem Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących świadczonych usług przewozu pasażerów w samochodowej komunikacji świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, niezależnie od sposobu dokonania płatności za te usługi.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.