Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.1.2019.2.HK
z 15 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2018 r. (data wpływu – 7 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 1 marca 2019 r. (data wpływu – 6 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania otrzymanego odszkodowania, na podstawie art. 17 ust. l pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania otrzymanego odszkodowania, na podstawie art. 17 ust. l pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 26 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB2-3.4010.1.2019.1.HK, wezwano o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono pismem z 1 marca 2019 r. (data wpływu – 6 marca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 716 ze zm.; dalej jako: „u. o w. l.”). W razie wyodrębnienia własności lokali (art. 3 ust. 1 u. o. w. 1.) właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Zgodnie z art. 6 u. o w. l., ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu. Z art. 12 ust. 2 u. o w. l. wynika, że pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.

Wszystkie wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie z art. 12 ust. 1 powyższej ustawy, przychodami (...) są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne (pkt 1), jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Wspólnota Mieszkaniowa Nieruchomości (zwana dalej: „Wnioskodawcą”, „Wspólnotą” lub „Wspólnotą Mieszkaniową”) jest wspólnotą mieszkaniową działająca w oparciu o przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Zarząd Wspólnotą Mieszkaniową sprawowany jest na podstawie art. 18 ust. 1 u. o w. 1. przez zarządcę – Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która kieruje sprawami Wspólnoty i reprezentuje ją na zewnątrz oraz w stosunkach między Wspólnotą, a poszczególnymi właścicielami lokali. Wspólnota Mieszkaniowa składa się z dwóch odrębnych budynków, w których znajdują się lokale mieszkalne oraz dodatkowo w każdym z budynków znajduje się po jednym lokalu o przeznaczeniu innym niż mieszkalne (garaż wielostanowiskowy), w ramach których to lokali garażowych właściciele lokali (tylko oni) mają wykupione miejsce postojowe (są współwłaścicielami tego lokalu oraz mają zawarte umowy o podział rzeczy wspólnej do używania, tzw. umowy quoad usum). Właściciele lokali mieszkalnych oraz właściciele udziałów w lokalach garażowych posiadają swój określony udział w nieruchomości, a więc wszyscy są Członkami Wspólnoty Nieruchomości.

Z posiadanym udziałem przez poszczególnych właścicieli lokali wiążą się dla nich określone prawa i obowiązki zawarte w ustawie o własności lokali, przy czym dla właścicieli lokali mieszkalnych oraz lokalu o przeznaczeniu innym niż mieszkalne (lokalu garażowego) obowiązki są takie same.

Właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej przelali na Wspólnotę Mieszkaniową, w drodze umów cesji swoje roszczenia (z tytułu wad i usterek w częściach wspólnych, w ramach uprawnień wynikających z rękojmi), wynikające z umów nabycia lokali zawartych z Deweloperem. Wobec tego Wspólnota Mieszkaniowa toczyła z Deweloperem spór sądowy (przed sądem powszechnym) o naprawienie wad i usterek w częściach wspólnych budynku Wspólnoty Mieszkaniowej z tytułu nienależytego wykonania lub niewykonania umów, na podstawie których Właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej nabyli od Dewelopera odrębne lokale.

Postępowanie sądowe zakończyło się zawarciem z Deweloperem ugody sądowej, na mocy której:

1. Wspólnota Mieszkaniowa Nieruchomości oraz właściciele lokali tworzących z mocy prawa Wspólnotę Mieszkaniową zrzekli się dochodzenia wobec Dewelopera wszelkich roszczeń i uprawnień związanych z wadami i usterkami ujawnionymi do dnia zawarcia ugody w częściach wspólnych Nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej oraz w Garażach, chociażby wady nie były przedmiotem postępowania. Zrzeczenie się roszczeń i uprawnień nie dotyczyło sytuacji, w której wady mają charakter ukryty lub zostałyby przez Dewelopera umyślnie zatajone przed Wspólnotą lub pozostałymi właścicielami współwłaścicielami lokali i garaży w budynkach znajdujących się na Nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej;
   
2. W zamian za zrzeczenie się Wspólnoty Mieszkaniowej i Właścicieli lokali dochodzenia roszczeń od Dewelopera, Deweloper zobowiązał się dokonać zapłaty na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej kwot:
   
   • 414 800, 00 zł (słownie: czterysta czternaście tysięcy osiemset złotych) jako należności głównej oraz
   • 34 900,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i zwrot kosztów sądowych.
   
   
   

W następstwie zawartej ugody Deweloper dokonał zapłaty na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej wskazanych powyżej kwot: 414 800,00 zł oraz 34 900,00 zł. Środki finansowe, które otrzymała Wspólnota Mieszkaniowa zostały wpłacone na fundusz remontowy, z przeznaczeniem na prace remontowe, które są konieczne do wykonania na nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej w zakresie dotyczącym usunięcia wad i usterek w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej, a dokładniej w częściach wspólnych budynku Wspólnoty Mieszkaniowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy kwota należności głównej odszkodowania otrzymanego w ramach ugody sądowej od Dewelopera w wysokości 414 800,00 zł, którą Wspólnota Mieszkaniowa otrzymała od Dewelopera i zamierza przeznaczyć na usuniecie wad i usterek w częściach wspólnych budynku Wspólnoty Mieszkaniowej korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. l pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie jakie Wspólnota otrzymała od Dewelopera korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Wspólnota Mieszkaniowa bowiem uzyskany dochód w postaci otrzymanego od Dewelopera odszkodowania z ugody sądowej za wady i usterki powstałe w częściach wspólnoty budynku Wspólnoty Mieszkaniowej, który w całości przeznaczony zostanie na naprawę i usuniecie tychże wad i usterek.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić, że dochód uzyskany przez Wspólnotę jako odszkodowanie wypłacone przez Dewelopera, w związku ze zrzeczeniem się roszczeń z tytułu nienależytego wykonania lub niewykonania umów (z tytułu wad powstałych w częściach wspólnych budynku), jest dochodem z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przypadającej na lokale mieszkalne oraz niemieszkalne (o przeznaczeniu innym niż mieszkalne – garaże) i w tej części będzie podlegał zwolnieniu zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem przeznaczenia go na cele związane z utrzymaniem tych zasobów mieszkaniowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego wynika, że odszkodowanie, które otrzymała Wspólnota Mieszkaniowa jest dochodem uzyskanym z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i przeznaczone będzie na ich utrzymanie, stąd zasadność twierdzenia o zwolnieniu z podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 716; dalej jako: „uwl”), określając sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.

Zgodnie z art. 6 uwl, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zatem zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali o innym przeznaczeniu. W razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali (art. 3 ust. 1 zd. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 3 ust. 2 uwl, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Zgodnie z art. 12 ust. 1 uwl, właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem.

Stosownie natomiast do art. 13 ust. 1 ww. ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca, na co wskazuje art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Przepis zawarty w art. 14 uwl stanowi natomiast, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację;
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości;
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „updop”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Z art. 7 ust. 2 updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. wynika, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Art. 7 ust. 2 updop w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r. otrzymał brzmienie: dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W art. 12 updop, ustawodawca zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy, wskazując, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto wspólnoty mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód. Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 updop stanowiącego, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnotą mieszkaniową działająca w oparciu o przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Wspólnota Mieszkaniowa składa się z dwóch odrębnych budynków, w których znajdują się lokale mieszkalne oraz dodatkowo w każdym z budynków znajduje się po jednym lokalu o przeznaczeniu innym niż mieszkalne (garaż wielostanowiskowy), w ramach których to lokali garażowych właściciele lokali (tylko oni) mają wykupione miejsce postojowe (są współwłaścicielami tego lokalu oraz mają zawarte umowy o podział rzeczy wspólnej do używania, tzw. umowy quoad usum). Właściciele lokali mieszkalnych oraz właściciele udziałów w lokalach garażowych posiadają swój określony udział w nieruchomości, a więc wszyscy są Członkami Wspólnoty Nieruchomości.

Właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej przelali na Wspólnotę Mieszkaniową, w drodze umów cesji swoje roszczenia (z tytułu wad i usterek w częściach wspólnych, w ramach uprawnień wynikających z rękojmi), wynikające z umów nabycia lokali zawartych z Deweloperem. Wobec tego Wspólnota Mieszkaniowa toczyła z Deweloperem spór sądowy (przed sądem powszechnym) o naprawienie wad i usterek w częściach wspólnych budynku Wspólnoty Mieszkaniowej z tytułu nienależytego wykonania lub niewykonania umów, na podstawie których Właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej nabyli od Dewelopera odrębne lokale.

Postępowanie sądowe zakończyło się zawarciem z Deweloperem ugody sądowej, na mocy której:

• Wspólnota Mieszkaniowa Nieruchomości oraz właściciele lokali tworzących z mocy prawa Wspólnotę Mieszkaniową zrzekli się dochodzenia wobec Dewelopera wszelkich roszczeń i uprawnień związanych z wadami i usterkami ujawnionymi do dnia zawarcia ugody w częściach wspólnych Nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej oraz w Garażach, chociażby wady nie były przedmiotem postępowania. Zrzeczenie się roszczeń i uprawnień nie dotyczyło sytuacji, w której wady mają charakter ukryty lub zostałyby przez Dewelopera umyślnie zatajone przed Wspólnotą lub pozostałymi właścicielami współwłaścicielami lokali i garaży w budynkach znajdujących się na Nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej;
• W zamian za zrzeczenie się Wspólnoty Mieszkaniowej i Właścicieli lokali dochodzenia roszczeń od Dewelopera, Deweloper zobowiązał się dokonać zapłaty na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej m.in. kwoty 414 800, 00 zł (słownie: czterysta czternaście tysięcy osiemset złotych) jako należności głównej (odszkodowania).
  
  

W następstwie zawartej ugody Deweloper dokonał zapłaty na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej m.in. wskazanej powyżej kwoty. Środki finansowe, które otrzymała Wspólnota Mieszkaniowa zostały wpłacone na fundusz remontowy, z przeznaczeniem na prace remontowe, które są konieczne do wykonania na nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej w zakresie dotyczącym usunięcia wad i usterek w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej, a dokładniej w częściach wspólnych budynku Wspólnoty Mieszkaniowej.

Z powyższego wynika, że kwota otrzymana przez Wspólnotę z tytułu nienależytego wykonania lub niewykonania umów, na podstawie których Właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej nabyli od Dewelopera odrębne lokale, będzie dla Wnioskodawcy stanowić przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 updop.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Przedmiotem powyższego zwolnienia jest zatem dochód uzyskany przez wskazane w powołanym przepisie podmioty ze źródła, jakim jest działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jeżeli został przeznaczony na cele preferowane przez ustawodawcę, tj. cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Wobec tego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

• gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz
• innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” oraz „zasobów mieszkaniowych”. Odnosząc się do znaczenia tych pojęć funkcjonującego w języku powszechnym, należy przyjąć, że „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś, „zasób” to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś, natomiast „mieszkanie” to pomieszczenie, w którym się mieszka (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN 1996, pod red. M. Szymczaka). Przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowe” określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania.

Zatem, termin „zasoby mieszkaniowe” dotyczy obiektów mieszkalnych, przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Wobec powyższego, gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Uwzględniając charakter opłat wnoszonych przez właścicieli lokali oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia zasoby mieszkaniowe, użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, nie tylko jako obejmującego lokale mieszkalne, ale również innego rodzaju pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Wobec powyższego, przez „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże;
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe;
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci);
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne.
   
   

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób pranych odnośnie otrzymanej kwoty odszkodowania.

Kwalifikując otrzymane przez Wspólnotę odszkodowanie należy oprzeć się na wskazanej wyżej definicji „zasobów mieszkaniowych”. Zgodnie z przytoczoną definicją, pojęcie to należy rozumieć jako: „znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże, a także grunty.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że źródłem otrzymanego odszkodowania z tytułu wad i usterek fizycznych budynków jest gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W związku z powyższym przychody z tytułu otrzymanego odszkodowania stanowią przychody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które mają wpływ na wielkość dochodu z tej gospodarki, który z kolei korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w części przeznaczonej i wydatkowanej na utrzymanie zasobów mieszkaniowych Wspólnoty. W konsekwencji dochód powstały z tego tytułu objęty będzie zwolnieniem, wynikającym z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, o ile w istocie, jak wskazano we wniosku, przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.