Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.516.2018.2.AT
z 4 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.), uzupełnionym 27 lutego 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji podatkowej budynku częściowo oddanego do użytkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji podatkowej budynku częściowo oddanego do użytkowania. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 6 lutego 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.516.2018.1.AT wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 lutego 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka z o.o. kilka lat temu kupił nieruchomość - zespół pałacowo-parkowy, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych w 1972 roku. Jak wynika z przedmiotowej decyzji wpis obejmuje - cytat: budynek pałacu w całości wraz z bramą i kordegardą oraz oranżerię przylegającą od strony pn-wsch., a także założenie parkowe w jego otoczeniu. Obecnie budynek składa się z korpusu głównego, skrzydła zachodniego oraz skrzydła wschodniego.

Spółka prowadziła liczne prace budowlane, gdyż budynek wymagał generalnego remontu i modernizacji. Poniosła również nakłady na:

• remont ogrodzenia nieruchomości,
oraz budowę:

• garażu (usytuowanego w nasypie ziemnym),
• kontenera z tzw. agregatem wody lodowej,

W styczniu 2016 r. spółka otrzymała warunkowe pozwolenie na - cytat: użytkowanie remontu i przebudowy pałacu z przeznaczeniem na hotel wraz z budową świetlika, budową garażu i budynku gospodarczego w zakresie części hotelowej (nazewnictwo tożsame z treścią pozwolenia na budowę). W decyzji tej organ nałożył na Spółkę obowiązek wykonania - cytat: wszystkich robót budowlanych wskazanych w ekspertyzach związanych z udzielonym odstępstwem od warunków technicznych, oraz uzyskania pozytywnego stanowiska Państwowej Straży Pożarnej, przed uzyskaniem kategorii hotelarskiej nie później jednak niż do 30 czerwca 2016 r. Organ ustalił ponadto, że do wykonania pozostały roboty wykończeniowe pomieszczenia basenowego wraz z zapleczem. Wskazał, że roboty te należy wykonać do 31 grudnia 2018 r.

Następnie, w sierpniu 2016 r. wydana została decyzja zmieniająca poprzednie pozwolenie. W tym przypadku nie była to już decyzja warunkowa. Organ udzielił pozwolenia na użytkowanie budynku w zakresie części hotelowej, jednocześnie wskazując, że - cytat: do wykonania pozostały roboty wykończeniowe pomieszczenia basenowego wraz z zapleczem. Roboty te wykonać należy w terminie do 31 grudnia 2018 r.

Dnia 2 września 2016 r. Spółka otrzymała pozytywną opinię sanitarną. Natomiast, z powodów finansowych, Spółce nie udało się zrealizować pozostałych wyżej wymienionych wymagań. Wszelkie prace budowlane oraz pozwolenia powinny zostać odpowiednio ukończone i otrzymane do końca 2018 r. Część budynku - tzw. skrzydło wschodnie - nie ma jeszcze pozwolenia na użytkowanie. Spółka użytkuje budynek w działalności gospodarczej w tej części w jakiej uzyskała pozwolenie na użytkowanie.

Jakkolwiek, pomiędzy częściami budynku pałacowego istnieją wzajemne powiązania funkcjonalne, to wydzielenie z niego jedynie korpusu głównego i skrzydła zachodniego, nie wpływa na samą możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem. Pozostałe do wykonania prace budowlane związane są z dokończeniem remontu skrzydła wschodniego oraz pomieszczenia basenowego wraz z zapleczem, znajdującego się w części podziemnej obiektu. Podkreślenia wymaga fakt, iż prace te w żaden sposób nie wpływają na użytkowanie pozostałych części samego budynku, jak i na jego funkcjonalność.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 20 lutego 2019 r., wskazano m.in., że uzyskana przez Wnioskodawcę decyzja o pozwoleniu na użytkowanie dotyczy I etapu inwestycji obejmującego remont i przebudowę pałacu oraz najbliższy teren pałacu, tj. część hotelową pałacu wraz z pomieszczeniem basenowym i zapleczem. Pozwolenie na użytkowanie nie obejmuje II etapu inwestycji, obejmującego remont i przebudowę skrzydła wschodniego budynku pałacu wraz z łącznikiem. Decyzja o pozwoleniu na użytkowanie jest ostateczna i obowiązująca, co zostało potwierdzone przez organ nadzoru budowlanego w stosownym zaświadczeniu. Decyzją zobowiązano Wnioskodawcę do wykonania robót wykończeniowych pomieszczenia basenowego z zapleczem w określonym czasie. Po wykonaniu robót, Wnioskodawca miał jedynie zawiadomić organ nadzoru budowalnego o ich zakończeniu. Przed upływem wyznaczonego w decyzji o pozwoleniu na użytkowanie terminu Wnioskodawca zawiadomił organ o zakończeniu robót.

Zgodnie z decyzją z sierpnia 2016 r., prace powinny zostać wykonane do 31 grudnia 2018 r. i ten termin został dotrzymany.

Część budynku pałacu, co do której została wydana decyzja o pozwoleniu na użytkowanie, o której mowa we wniosku, jest zdatna do użytku w aspekcie spełnienia wymogów określonych przepisami prawa budowlanego, natomiast, w ocenie Wnioskodawcy, kompletna i zdatna do użytku na potrzeby działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu hotelu będzie po uzyskaniu zaszeregowania jako obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii.

Część budynku pałacu dopuszczona do użytkowania decyzją o pozwoleniu na użytkowanie jest wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej od końca maja 2015 w ten sposób, że jest udostępniona innemu podmiotowi do odpłatnego korzystania.

W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto, że zgodnie z decyzją o pozwoleniu na użytkowanie ze stycznia 2016 r. zmienionej decyzją z lipca 2016 r., a następnie decyzją z sierpnia 2016 r., Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na użytkowanie remontu i przebudowy pałacu z przeznaczeniem na hotel wraz z budową świetlika, budową garażu i budynku gospodarczego w zakresie części hotelowej, jednocześnie wskazując, że do wykonania pozostały roboty wykończeniowe pomieszczenia basenowego wraz z zapleczem i że roboty te należy wykonać do 31 grudnia 2018 r. Po wykonaniu obowiązku nałożonego decyzją organu nadzoru budowalnego, Wnioskodawca zgodnie z art. 59 ust. 4a prawa budowlanego miał jedynie zawiadomić organ nadzoru budowlanego o zakończeniu robót budowlanych prowadzonych po przystąpieniu do użytkowania obiektu budowalnego na podstawie pozwolenia na użytkowanie. Organ Państwowej Straży Pożarnej, pismem z końca listopada 2018 r. zajął stanowisko, że nie wnosi sprzeciwu, ani uwag w sprawie uzyskania pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego obiektu. Wnioskodawca pismem z końca listopada 2018 r. zawiadomił organ nadzoru budowlanego o zakończeniu prowadzonych robót budowlanych, po przystąpieniu do użytkowania obiektu budowlanego na podstawie pozwolenia na użytkowanie. W lutym 2019 r. organ nadzoru budowlanego wydał zaświadczenie potwierdzające że Wnioskodawca dopełnił wszelkich formalności, a organ nadzoru budowlanego zakończył procedurę związaną z przyjęciem do użytkowania inwestycji w zakresie I etapu inwestycji obejmującego remont i przebudowę pałacu oraz najbliższy teren pałacu (część hotelowa wraz z pomieszczeniem basenowym i zapleczem). Spółka, w oparciu o umowę o współpracy, od końca maja 2015 r., oddała innemu podmiotowi do odpłatnego korzystania, na cele prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej, część nieruchomości gruntowej na której znajduje się budynek, a także część budynku. Pod koniec listopada 2018 r. Spółka złożyła wniosek o zaszeregowanie budynku pałacu, w części objętej pozwoleniem na użytkowanie, jako obiektu hotelarskiego do rodzaju hotel. Na dzień sporządzenia niniejszego pisma, decyzja o zaszeregowaniu nie została wydana. Budynek pałacu został wprowadzony do ewidencji środków trwałych u Wnioskodawcy po jego nabyciu przez Spółkę, ale nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych. Po uzyskaniu zaszeregowania budynku pałacu, jako obiektu hotelarskiego - w części w jakiej budynek posiada pozwolenie na użytkowanie - Spółka zamierza rozpocząć amortyzować budynek w części objętej decyzją o zaszeregowaniu. Odpisy amortyzacyjne będą naliczane od wartości początkowej środka trwałego odpowiadającej tej części budynku, która uzyskała zaszeregowanie jako obiekt hotelarski, zaktualizowanej dodatkowo o nakłady poniesione na remont i przebudowę tej części budynku, która uzyskała zaszeregowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Spółka, po zaszeregowaniu do odpowiedniego rodzaju i kategorii obiektów hotelarskich, będzie mogła rozpocząć amortyzację budynku pałacu, częściowo oddanego do użytkowania, tj. w zakresie objętym decyzjami o pozwoleniu na użytkowanie i o zaszeregowaniu, przyjmując, że po uzyskaniu zaszeregowania budynek, w ocenie Spółki, będzie kompletny i zdany do zamierzonego użytku, tj. jako obiekt hotelarski?

Zdaniem Wnioskodawcy, (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 20 lutego 2019 r.), zachodzą wszelkie przesłanki do stwierdzenia, iż można, po uzyskaniu pozytywnej opinii Państwowej Straży Pożarnej oraz zaszeregowaniu obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii hotelowej, amortyzować podatkowo tę część budynku hotelowego, która uzyskała decyzję o pozwoleniu na użytkowanie. W uzupełnieniu wniosku wskazano dodatkowo, że Wnioskodawca nie będzie wprowadzał do ewidencji środków trwałych części budynku, albowiem część budynku nie może być odrębnym środkiem trwałym, a ponadto cały budynek pałacu został już ujęty w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy (w cenie nabycia).

Potwierdzają to nie tylko liczne interpretacje indywidualne, ale także orzecznictwo tak Wojewódzkich Sądów Administracyjnych jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, a także zasady logiki i doświadczenia życiowego.

Zgodnie z przepisem 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.) - dalej jako CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Zasadnicze znaczenie, w kontekście treści pytania stawianego przez Wnioskodawcę, ma ustalenie znaczenia użytego przez ustawodawcę określenia kompletne i zdatne do użytku. Niewątpliwie wiąże się to z rozstrzygnięciem, czy te warunki może spełniać budynek tylko częściowo oddany do użytkowania.

Unormowania zawarte w ustawie podatkowej nie definiują wprost, co należy przez to określenie rozumieć. Z kolei w Krajowym Standardzie Rachunkowości Nr 11 „Środki trwałe” wskazano, iż środek trwały uznaje się za zdatny do użytkowania, jeżeli jest kompletny i jednocześnie spełnia:

1. wymogi prawne przewidziane w przepisach regulujących szczególne warunki jakie muszą spełniać określone kategorie środków trwałych, aby zostały dopuszczone do użytkowania,
2. wymogi wewnętrzne polegające na jego dostosowaniu do miejsca i warunków funkcjonowania, zgodnie z wymaganiami jednostki.
   
   

Zdatność do użytkowania powinna być potwierdzona odpowiednim dokumentem odbioru, ewentualnie po przeprowadzeniu stosownych prób.

Natomiast środek trwały jest kompletny, jeżeli może realizować przypisane mu funkcje, co oznacza, że spełnia wszystkie warunki techniczne (pod względem konstrukcyjnym) i prawnie przewidziane dla danej kategorii środków trwałych, a w szczególności zawiera wszystkie części składowe.

Rozumienie art. 16a ust. 1 było wielokrotnie przedmiotem orzecznictwa sądowego i doktryny. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23 kwietnia 2015 r. - FSK 541/13 pojęcie kompletny i zdatny do użytku (...) ma charakter subiektywny, zależny od wielu czynników, w tym prowadzonej przez podatnika działalności, charakteru środka trwałego, jego technicznych parametrów i możliwości uzyskiwania przychodów, jako elementu niezbędnego dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy. Podkreśla również, iż nie można przy odkodowywaniu znaczenia kompletny i zdatny do użytku pomijać, że ustawodawca wiąże to pojęcie z wykorzystywaniem środka trwałego w działalności gospodarczej. (...) Jeżeli zatem środek trwały w postaci budynku może być, z uwagi na wymogi konstrukcyjne oraz (gdy są one wymagane) uzyskanie niezbędnych zezwoleń, użytkowany przed zakończeniem jego budowy, to należy uznać, że może być on środkiem trwałym.

Ponadto, językowa wykładnia omawianych pojęć prowadzi do wniosku, że aby dany środek trwały spełniał przesłanki kompletności i zdatności do użytku powinien być odpowiednio: nie mający braków, obejmujący całość z danego zakresu; odpowiedni, stosowny, przydatny (Słownik języka polskiego. Pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1981, tom I, s. 978, tom III, s. 989). Uwydatnienia również wymaga fakt, iż ocena pojęcia kompletności i zdatności do użytkowania może być dokonywana wyłącznie w oparciu o analizę konkretnej sytuacji faktycznej. (Wyrok NSA z 5 marca 2014 r. - FSK 1711/13).

W opinii spółki, uznaniu, że tylko część budynku jest kompletna i zdatna do użytkowania nie stoją na przeszkodzie przepisy prawa budowlanego, skoro to właśnie na ich podstawie Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał przedmiotową decyzję o pozwoleniu na użytkowanie wspomnianej części budynku pałacowego. Logiczna jest teza, iż organy administracji architektoniczno-budowlanej nie wydałyby pozwolenia na użytkowanie w sytuacji, gdyby z uwagi na zakres robót budowlanych pozostających do wykonania, budynek nie mógł być bezpiecznie wykorzystywany przez inwestora do celu, jakiemu ma służyć. W opinii Wnioskodawcy, brak jest podstaw do kwestionowania zdatności do użytkowania i kompletności środka trwałego jakim jest część budynku. Sytuacja, w której Wnioskodawca posiada pozwolenie na użytkowanie tylko w zakresie części hotelowej, niewątpliwie pozwala na określenie wartości początkowej dla celów amortyzacji, ponieważ możliwym jest obliczenie powierzchni oddanej do użytkowania w stosunku do całej powierzchni budynku. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2 CIT, wartością początkową środka trwałego jest cena nabycia lub koszt wytworzenia. Wartość początkowa środka trwałego generalnie zależy od stanu, w jakim jednostka go pozyskała, zakresu i rodzaju działań, jakie przeprowadzono w celu zapewnienia kompletności i zdatności do użytkowania zgodnie z zamierzeniem oraz okresu dostosowania środka trwałego do użytkowania. W przedmiotowej sytuacji, Spółka przeprowadziła liczne prace budowlane poprzedzające przyjęcie do użytkowania części budynku, dlatego też za wartość początkową Wnioskodawca przyjmuje cenę nabycia powiększoną o koszty remontu i modernizacji.

W orzecznictwie sądowym wyrażono również pogląd, zgodnie z którym w przypadku decyzji o pozwoleniu na użytkowanie części budynku, koniecznym jest, aby ta część była wyodrębniona prawnie, jako oddzielny składnik majątku. W ocenie Wnioskodawcy jest to argumentacja nietrafiona i pozbawiona podstaw prawnych Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 maja 2014 r. - II FSK 1274/12 wskazał, że jest to [sytuacja, w której część mieszkalna oraz część usługowa budynku nie są wyodrębnione prawnie, jako oddzielne składniki majątkowe, a część usługowa stanowi kompletny i zdatny do użytku środek trwały - przyp. Wnioskodawcy] jedynie okoliczność faktyczna, która nie może przekreślać możliwości podatkowego ustalenia kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych od tej części środka prawnego, który zgodnie z prawem oddany został do użytkowania. Tę tezę Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza także w wyroku z 23 kwietnia 2015 r. - II FSK 541/13, podkreślając, iż warunku takiego [wydzielenia części użytkowej jako odrębnego przedmiotu własności - przyp. Wnioskodawcy] nie wprowadza ustawa podatkowa, wymagając jedynie, aby środek trwały stanowił własność bądź współwłasność podatnika. Trudno zresztą stwierdzić, w jaki sposób podatnik miałby dokonać takiego wydzielenia w odniesieniu do części budynku, który w całości stanowi jego własność.

Art. 15 ust. 1 CIT zawiera zamknięty katalog kosztów podatkowych, wyrażając podstawową zasadę, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W ustępie 6 ustawodawca do kosztów uzyskania przychodów zalicza odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Jak podkreśla NSA w wyroku z 8 maja 2014 r. - II FSK 1274/12 prawem podatnika jest możliwość kosztowego ujmowania wydatków (odpisów, rezerw) poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, o ile nie zostały one wyszczególnione w katalogu wymienionym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Nie istnieją regulacje prawne, które wykluczałyby możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków skutkujących wytworzeniem budynku „częściowo” zdatnego do użytku. Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż poniósł on koszty nabycia oraz remontu i modernizacji środka trwałego w celu osiągnięcia przychodów, a także otrzymał pozwolenie na częściowe użytkowanie budynku na potrzeby związane z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej.

Okoliczność, iż tylko część budynku uzyskała decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, nie zmienia w żadnym stopniu funkcji całego budynku, w którym docelowo prowadzony ma być hotel. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma przeszkód natury prawnej, ani faktycznej, aby uznać za środek trwały część budynku, jeżeli właśnie w odniesieniu do tej części podatnik uzyskał pozwolenie na użytkowanie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, iż chodziło oczywiście, nie o uznanie części budynku za środek trwały, lecz o to, że odpisy amortyzacyjne będą dokonywane od budynku jako środka trwałego w ten sposób, że będą one naliczane od wartości początkowej środka trwałego odpowiadającej tej części budynku, która uzyskała zaszeregowanie jako obiekt hotelarski, zaktualizowanej dodatkowo o nakłady poniesione na remont i przebudowę części budynku objętej decyzją o zaszeregowaniu.

Stanowisko to jest zgodne z aktualną linią orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z 6 września 2012 r. - II FSK 170/11 NSA stwierdził, że nie podziela stanowiska (...), że stosownie do przepisu art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., budynek można uznać za zdatny do użytku i kompletny z chwilą uzyskania stosownych pozwoleń na jego całe użytkowanie, natomiast budynek oddany do użytkowania jedynie w części, nie stanowi środka trwałego, ponieważ nie spełnia warunku kompletności.

Podtrzymując argumentację przedstawioną we wniosku, Spółka podnosi, niejako z ostrożności wymaganej dla tego typu sytuacji, iż prawidłowym będzie amortyzowanie części hotelowej, dla której została wydana decyzja o pozwoleniu na użytkowanie, dopiero po uzyskaniu przez Wnioskodawcę pozytywnej opinii Państwowej Straży Pożarnej oraz zaszeregowaniu obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii, umożliwiającej funkcjonowanie części obiektu, jako obiektu hotelowego.

Prace budowlane związane z częścią budynku zostały zrealizowane praktycznie w całości (pod względem konstrukcyjnym i technicznym w kształcie pierwotnie zaprojektowanym), natomiast pozostała część nie została na chwilę obecną wykończona. Z tych też względów Spółka wystąpiła do właściwego organu o pozwolenie na użytkowanie budynku z pominięciem jednej z jego części, która nie jest nieodłącznym elementem warunkującym użytkowanie hotelu. Dla potwierdzenia prawidłowości swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje również na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 9 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 2012/11, w którym to Sąd stwierdza, iż: Jeżeli skarżący uzyskuje przychód z wynajmowania części budynku, na który uzyskał pozwolenie na użytkowanie, i części usługowej budynku usytuowanej na parterze miał prawo wprowadzić budynek do ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Dokonywanie odpisów amortyzacyjnych możliwe będzie dopiero po uzyskaniu decyzji właściwego organu o zaszeregowaniu części budynku pałacu jako obiektu hotelarskiego. Remont i przebudowa zespołu pałacowo - parkowego, którego elementem jest budynek pałacu, nakierowane były na dostosowanie obiektu do świadczenia usług hotelarskich, gastronomicznych i rekreacyjnych. Zgodnie z przepisami, usługi hotelarskie mogą być świadczone w obiektach, które spełniają określone wymagania co do wyposażenia oraz wymagania sanitarne, przeciwpożarowe oraz inne określone przepisami prawa (art. 35 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych, t.j. Dz. U. 2019, poz. 238 z późn. zm.). Nazwy rodzajów i oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich podlegają ochronie prawnej i mogą być stosowane wyłącznie do obiektów hotelarskich w rozumieniu przedmiotowej ustawy (art. 43 ust. 1). Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie hotelarskim przedsiębiorca jest zobowiązany uzyskać zaszeregowanie tego obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii (art. 39 ust. 1 ww. ustawy). Świadczenie usług hotelarskich z użyciem nazw rodzajowych lub określenia kategorii obiektów hotelarskich bez decyzji lub niezgodnie z decyzją stanowi wykroczenie (art. 60 § 4 pkt 2 ustawy z 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń, t.j. Dz.U. 2018 r., poz. 618 z późn. zm.). Z powyższego wynika, że nie jest możliwe świadczenie usług hotelarskich przed uzyskaniem decyzji o zaszeregowaniu obiektu w którym mają one być świadczone. Zdatność do użytku oznacza możliwość wykorzystywania danego składnika majątkowego zgodnie z jego przeznaczeniem. Zdatność do użytku należy ocenić kompleksowo biorąc pod uwagę zarówno stan fizyczny środka trwałego oraz inne regulacje związane z danym składnikiem majątkowym, w szczególności przepisy prawa w zakresie dopuszczenia danego składnika majątkowego do użytkowania (komentarz do art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pod red. A. Obońskiej, 2016, wyd. 2/Godyń, Legalis; wyr. NSA z 26 czerwca 1996 r., SA/Wr 1626/95, Glosa 1997, Nr 7, poz. 1). Uznanie danego składnika majątkowego za zdatny do użytku wiąże się zatem nie tylko z techniczną możliwością użytkowania, lecz także z uzyskaniem niezbędnych zezwoleń, co potwierdza także stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zgodnie z którym: środek trwały podlega amortyzacji, jeżeli w dniu przyjęcia do używania, jest kompletny i zdatny do użytku. Należy uznać, iż składnik majątku spełnia te kryteria jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto jeżeli jest sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień, pozwoleń na użytkowanie (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 14 kwietnia 2008 r., Znak: IP-PB3-423-135/08-2/DG). Uznanie obiektu za zdatny do użytkowania będzie się zatem najczęściej wiązać z kompletnością danego składnika majątkowego, ponieważ w większości przypadków jedynie kompletne składniki majątkowe będą mogły uzyskać zezwolenie właściwych organów administracji. Powyższe potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, że budynek pałacu, w części nie wykraczającej poza zakres pozwolenia na użytkowanie, może być użytkowany zgodnie z zamierzonym, docelowym przeznaczeniem jako hotel dopiero po uzyskaniu decyzji o zaszeregowaniu. Dopiero wówczas, zdaniem Wnioskodawcy, można go będzie uznać za zdatny do użytku w części objętej decyzją o zaszeregowaniu. Część budynku posiada co prawda pozwolenie na użytkowanie wydane przez organ nadzoru budowalnego, w sensie technicznym jest zatem zdatna do użytku, jednakże nie spełniono jeszcze określonych, prawnych wymagań, których spełnienie jest warunkiem rozpoczęcia jej użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.