Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.868.2018.4.APR
z 4 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.), uzupełnionym w dniach 24 stycznia i 21 lutego 2019 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy działek gruntu stanowiących tereny eksploatacji powierzchniowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 24 stycznia i 21 lutego 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy działek gruntu stanowiących tereny eksploatacji powierzchniowej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W okresie od dnia 7 października 2010 r. do dnia 21 marca 2011 r. wraz z małżonką do majątku objętego ustawową wspólnością majątkową, Wnioskodawca nabył nieruchomości rolne, położone w miejscowości R, o łącznej powierzchni 8,5615 ha, jako lokatę kapitału w nieruchomości rolne. Nieruchomości te małżonkowie nabyli jako grunty rolne i opłacają podatek rolny. W 2011 r. właściciel nieruchomości sąsiedniej uzyskał, m.in. na nieruchomość Wnioskodawcy i jego żony, dokumentację geologiczną złoża piasków w kat. C1, która w listopadzie 2011 r. została przyjęta, jako udokumentowane złoże piasków o obszarze 21,70 ha i zasobie 8.604.592 ton, przez Marszałka Województwa. W marcu 2015 r. ten sam sąsiad uzyskał decyzję Wójta Gminy o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia „…”, obejmującego m.in. ww. nieruchomość.

W 2014 r. nastąpiła zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy i przedmiotowa nieruchomość została oznaczona w planie przestrzennym symbolem PG-17 – tereny powierzchniowej eksploatacji, przeznaczenie podstawowe: ….

Wnioskodawca był przedsiębiorcą w okresie od dnia 18 marca 2015 r. do dnia 22 października 2018 r., prowadzącym sezonową działalność gastronomiczną (sprzedaż lodów i napojów w okresach letnich). Żona Wnioskodawcy jest przedsiębiorcą prowadzącym indywidualną działalność gospodarczą, której przedmiotem jest siłownia i klub fitness oraz najem lokalu użytkowego na przedszkole po dawnym klubie fitness.

W 2018 r. zgłosił się do Wnioskodawcy przedsiębiorca z ofertą kupna nieruchomości, którą chce nabyć w celu uruchomienia w przyszłości kopalni piasku. Wnioskodawca wraz z żoną rozważają sprzedaż tej nieruchomości, która ma nastąpić w 2019 r.

W uzupełnieniu wniosku przesłanym w dniu 24 stycznia 2019 r. podano informacje:

• Nieruchomości opisane we wniosku są niezabudowane.
• W skład nieruchomości wchodzi 8 działek ewidencyjnych z czego 4 działki w całości i 4 w części są przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod uprawy rolne, a 4 działki w części pod kopalnię kruszywa naturalnego.
• Nieruchomości nie były i nie są przedmiotem umowy dzierżawy, umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze.
• Nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane w żaden sposób - odłogują.
• Zmiana w 2014 r. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miała miejsce między innymi na wniosek Wnioskodawcy oraz właścicieli sąsiednich nieruchomości.
• W odniesieniu do przedmiotowych nieruchomości nie były wydawane decyzje o warunkach zabudowy.
• Przedsiębiorca, który przedstawił Wnioskodawcy ofertę kupna nieruchomości sam zgłosił się, ustalając osobę właściciela prawdopodobnie na podstawie ewidencji gruntów lub ksiąg wieczystych.
• Sąsiad uzyskał decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia „…” obejmującą m.in. nieruchomość Wnioskodawcy swoim staraniem. Do uzyskania tej decyzji nie jest wymagany tytuł prawny do nieruchomości. Wnioskodawca nie zamierzał wydzierżawiać, wynajmować lub użyczać swoich nieruchomości sąsiadowi ani w żaden inny sposób samodzielnie lub przy udziale osób trzecich nie zamierzał prowadzić działalności w zakresie eksploatacji kopaliny.
• Do wystąpienia z wnioskiem o wydanie ww. decyzji nie była wymagana zgoda Wnioskodawcy.
• Poza okresem wskazanym we wniosku Wnioskodawca z żoną dokonywał nabycia innych nieruchomości:

1. w 2000 r. Wnioskodawca nabył 2 działki gruntu rolnego położnego w J. - jako lokatę kapitału,
2. w 2002 r. Wnioskodawca nabył jedną działkę gruntu rolnego położną w J. - jako lokatę kapitału,
3. W 2002 r. Wnioskodawca nabył udział we współwłasności nieruchomości budowlanej w C. - jako lokatę kapitału,
4. w 2005 r. żona nabyła działkę gruntu budowlanego położoną w C. - jako lokatę kapitału, którą sprzedała w 2008 r. z przeznaczeniem ceny na spłatę kredytu hipotecznego mieszkaniowego,
5. w 2005 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną domem mieszkalnym, położoną w C. i z nieruchomości tej z małżonką korzysta w celach mieszkaniowych do dnia dzisiejszego,
6. w 2006 r. żona nabyła działkę gruntu, położoną w C., przeznaczoną pod budownictwo mieszkaniowe - jako lokatę kapitału, której część została zbyta tytułem rozliczenia zobowiązania z tytułu pożyczki,
7. w latach 2006-2008 Wnioskodawca nabył nieruchomości składające się z 12 działek gruntu położnych w C., które w 2008 r. wniósł, jako wkład niepieniężny (aport) do spółki z o.o. z siedzibą w C., której wspólnikiem pozostaje do dnia dzisiejszego,
8. w latach 2010-2017 Wnioskodawca nabył 8 działek stanowiących grunty rolne lub leśne, położone w miejscowości T. i D. - jako lokatę kapitału,
9. w latach 2010-2011 Wnioskodawca nabył łącznie 12 działek gruntów rolnych w miejscowości R. - jako lokatę kapitału, z czego 4 działki zostały sprzedane w 2012 r. po cenie zakupu z przeznaczeniem ceny na bieżące potrzeby utrzymania rodziny,
10. w 2014 r. Wnioskodawca nabył działkę gruntu zabudowaną niezamieszkałym budynkiem mieszkalnym (oficyna) - jako lokatę kapitału.

W uzupełnieniu wniosku przesłanym w dniu 21 lutego 2019 r. podano informacje:

1. Działki gruntu położone w R., które Wnioskodawca chce sprzedać, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy w części przeznaczone są pod kopalnię kruszywa, a w pozostałej części pod uprawny rolne.
   
2. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie dopuszcza zabudowy terenu.
   
3. Cztery działki wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego są podzielone na dwie części o różnym przeznaczeniu planistycznym: kopalnie kruszywa i uprawy rolne.
   
4. Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były i nie będą w żaden sposób uatrakcyjnione np. przez doprowadzenie przyłączy mediów itp.
   
5. Oprócz działki budowlanej w C. sprzedanej w 2008 r., działki budowlanej w C. sprzedanej w części, 12 działek w C. wniesionych aportem do sp. z o.o. w 2008 r. i 4 działek w R. sprzedanych w 2012 r., Wnioskodawca nie zbywał innych nieruchomości.
   
6. Działki nabyte przez Wnioskodawcę w latach 2000-2007 były wykorzystywane w sposób następujący:
   
   
   
   
   1. dwie działki w J. były i są wykorzystywane rolniczo,
      
   2. jedna działka w J. jest porośnięta lasem, a w części jest terenem zielonym,
      
   3. działki budowlane niezabudowane położone w C. nie były wykorzystywane w żaden sposób, oprócz utrzymywania porządku (koszenie trawy, sprzątanie itp.),
      
   4. działki położone w miejscowości T. w części są porośnięte lasem, a w części wykorzystywane rolniczo,
      
   5. działka w D. odłoguje,
      
   6. działka budowlana położona w C. zabudowana domem mieszkalnym jest wykorzystywana na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy i rodziny,
      
   7. działka położona w C. zabudowana budynkiem mieszkalnym (oficyną) jest niezamieszkała i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele składowe w ramach gospodarstwa domowego i hobby,
      
   8. działki położone w miejscowości R. odłogują ze względu na niską klasę bonitacyjną i nieopłacalność upraw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (VAT)? 

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wyżej podano działalność gospodarcza żony nie ma, a Wnioskodawcy nie miała, żadnego związku z ich nieruchomościami w R. Stąd też z tytułu sprzedaży nieruchomości nie będą oni podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto przedmiotem sprzedaży będą grunty rolne, dopiero w przyszłości po uzyskaniu przez nabywcę koncesji i spełnieniu szeregu innych wymogów przewidzianych w przepisach prawa geologicznego i górniczego, będą mogły być przeznaczone pod kopalnię piasku. Nieruchomości małżeństwa nie stanowią zatem terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż tych nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

W konsekwencji nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu zauważyć należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 tej ustawy, w ramach której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht). Orzeczenie to dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca w jakikolwiek sposób wykorzystywał posiadaną nieruchomość gruntową do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż 6% – stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną w okresie od października 2010 r. do marca 2011 r. nabyli 8 działek gruntu o łącznej powierzchni ok. 8,5 ha, jako lokatę kapitału. Od nieruchomości tych opłacają podatek rolny. W 2014 r. gmina, na wniosek m.in. Wnioskodawcy, dokonała zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Według nowego planu 4 działki stanowią grunty rolne, a pozostałe 4 w części grunty rolne i w części tereny powierzchniowej eksploatacji – kopalnie kruszywa naturalnego. Plan nie przewiduje możliwości zabudowy tych działek. Działki nie były i nie są wydzierżawiane, wynajmowane, nie były też w żaden sposób wykorzystywane. Dla działek tych nie były wydane decyzje o warunkach zabudowy.

W 2015 r. sąsiad Wnioskodawcy z własnej inicjatywy uzyskał decyzję o uwarunkowaniach środowiskowych zgody na realizację przedsięwzięcia dotyczącego otwarcia kopalni piasków. Powyższa decyzja obejmuje nieruchomość Wnioskodawcy. W 2018 r. do Wnioskodawcy zgłosił się przedsiębiorca z propozycją nabycia opisanej nieruchomości.

Poza nabyciem przez Wnioskodawcę opisanych działek, w latach 2000-2017 nabył on wraz z żoną 40 innych działek gruntu położonych w różnych rejonach Polski i o różnym przeznaczeniu (rolne, leśne, pod zabudowę, zabudowane), jako lokatę kapitału. Dwie z nich Wnioskodawca wraz z żoną wykorzystują w celach osobistych (m.in. mieszkaniowych), natomiast 12 działek Wnioskodawca wniósł aportem do spółki, w której jest wspólnikiem, 3 działki są wykorzystywane rolniczo, 6 nieruchomości zostało sprzedanych a z uzyskanych środków pokryto bieżące potrzeby i zobowiązania. Pozostałe „odłogują”.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego analiza regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że nie można zgodzić się z opinią Wnioskodawcy, iż przy sprzedaży działek położonych w miejscowości R. Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika VAT. Przeciwnie – sprzedaż przedmiotowych nieruchomości będzie transakcją wykonaną przez podatnika VAT. Co prawda w zakresie wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nie znajduje się sprzedaż nieruchomości, jednakże status podatnika VAT w związku ze sprzedażą ww. działek wynikać będzie z zespołu innych okoliczności składających się na zachowanie Wnioskodawcy. Trzeba bowiem zauważyć, że nabycie przez Wnioskodawcę tych działek, jak również kilkudziesięciu innych (w latach 2000-2017), nastąpiło w celu – jak wskazał – lokaty kapitału. Zatem zakup tych działek Wnioskodawca dokonał z zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowych, poprzez inwestycję środków pieniężnych, tj. z zamiarem odzyskania zainwestowanych środków w przyszłości. Z powyższego wynika, że zamiar wykorzystania przedmiotowych nieruchomości dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie ich nabycia.

Ponadto, jak wynika z wniosku, Wnioskodawca wystąpił do gminy o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu obejmującego przedmiotowe działki, w wyniku czego w zmienionym planie działki te zostały oznaczone jako kopalnia kruszywa naturalnego.

W związku z przedstawionymi okolicznościami sprawy, uznać należy, że cel nabycia nieruchomości oraz podjęte przez Wnioskodawcę czynności, świadczą o wykorzystaniu nieruchomości do celów zarobkowych. Tym samym wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i należy je uznać za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami.

Jednakże dostawa przedmiotowych nieruchomości gruntowych będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego działki te nie stanowią terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy (miejscowy plan zagospodarowania nie dopuszcza zabudowy terenu) i nie wydano dla nich decyzji o warunkach zabudowy.

Wobec powyższego, pomimo, że w konkluzji stanowiska Wnioskodawca prawidłowo uznał, że „sprzedaż tych nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług”, to z uwagi na to, że zawarł stwierdzenie, iż z tytułu sprzedaży działek nie będzie podatnikiem VAT, przedstawione we wniosku stanowisko całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stroną wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, a zatem niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie jego praw i obowiązków. Oznacza to, że wydana interpretacja indywidualna nie ma mocy wiążącej dla żony Wnioskodawcy, która chcąc uzyskać taką interpretację powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie będą miały zastosowania dla żony Wnioskodawcy.

Ponadto informuje się, że w zakresie kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.