Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.390.2018.4.PK
z 27 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 31 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) oraz pismem z 22 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie określenia stawki podatku dla organizowanego konkursu wiedzy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w przedmiocie określenia stawki podatku dla organizowanego konkursu wiedzy oraz ewidencjonowaniu na kasie fiskalnej tej działalności. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 stycznia 2019 r. - stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 21 stycznia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.293.2018.2.PK, 0111-KDIB3-3.4012.390.2018.1.PK, 0112-KDIL3-1.4011.455.2018.3.AGR – oraz pismem z 22 lutego 2019 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 11 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.293.2018.3.PK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

I. Stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Posiada salę bankietową i restaurację świadczy usługi restauracyjne - PKD 561OA. Jest opodatkowany na zasadach ogólnych - książka przychodów i rozchodów, podatek dochodowy według skali progresywnej, oraz jest podatnikiem podatku VAT czynnym, oraz ma kasę fiskalną.

II. Zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca zamierza wprowadzić „...”

Konkurs ... jest sprawdzianem posiadanej wiedzy ogólnej w takich dziedzinach jak historia, geografia, matematyka. Prowadzony jest na dwu-monitorowym urządzeniu elektronicznym o nazwie Q. Warunkiem rozpoczęcia konkursu jest dokonanie opłaty polskimi środkami pieniężnymi określonymi na akceptorze banknotów. Opłata ma charakter kredytu i może być wraz z wygraną zwrócona uczestnikowi po zakończeniu gry. Uczestnik sam wybiera wielkość opłaty. Udzielenie odpowiedzi wymaga wyboru jednej z dwóch możliwych, przedstawionych na ekranie i naciśnięcia wybranego przez uczestnika klawisza („Key 1” lub „Key2”) zgodnie z posiadana wiedzą ogólną, w czasie określonym na ekranie (max 10 sek.) Prowadzenie konkursu wymaga zaakceptowania przez uczestnika REGULAMINU KONKURSU) widocznego na górnym ekranie urządzenia.

W czasie trwania konkursu występują pytania premiowane, za które uczestnik otrzymuje wygraną pieniężną. Podczas konkursu uczestnik może włączyć wizualizację graficzną, lecz nie jest to konieczne do prowadzenia konkursu. Uczestnik może wybrać jedną z grafik wyszczególnionych na ekranie. Wprowadzenie wizualizacji umożliwia uczestnikowi podgląd następnej grafiki i sprawdzenie ewentualnej wygranej premiowej. Wysokość możliwej do uzyskania nagrody jest znana uczestnikowi przed udzieleniem odpowiedzi, po naciśnięciu przycisku INFO. Może on również zmienić wysokość deklarowanej opłaty za pytanie.

Konkurs kończy się po wyczerpaniu wpłaconej opłaty kredytowej. Uczestnik może również w każdej chwili zakończyć konkurs, pod warunkiem dostępności wypłaty uzależnionej od przewagi poprawnych odpowiedzi i dokonać wypłaty uzyskanych środków pieniężnych w przeliczeniu 1 zł. za każde 10 pkt. na koncie KREDYT. Możliwość dokonania wypłaty jest sygnalizowana w górnej części ekranu kolorowym pasem:

• kolor czerwony - przewaga złych odpowiedzi, brak możliwości wypłaty pieniędzy,
• kolor żółty - przewaga 3 dobrych odpowiedzi, można dokonać wypłatę (stan zagrożenia),
• kolor zielony - przewaga 5 dobrych odpowiedzi, można dokonać wypłatę.
  
  

Podczas trwania konkursu można uzupełnić wielkość kredytu dodatkowymi środkami płatniczymi. Cechy opiniowanego urządzenia w nawiązaniu do cech określonych w ustawie o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r. według stanu z dnia 1 kwietnia 2017 r. w art. 1 ust. 2 Ustawy określono zakres gier hazardowych: „Grami hazardowymi są gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty, gry na automatach.” Zgodnie z art. 1 tylko wyszczególnione wyżej gry, o cechach określonych w art. 2 podlegają tej ustawie. Celem opinii jest ustalenie, czy cechy czynności i funkcji w trakcie trwania konkursu, przy użyciu badanego urządzenia o nazwie „Q.” odpowiadają cechom określonym w art. 2 Ustawy Hazardowej.

„ Art. 2.1 Grami losowymi są gry, w tym urządzane przez sieć Internet, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku.”

W tej części ustawa określa jednoznacznie „grę losową”, jako grę o wygrane pieniężne i rzeczowe, których otrzymanie przez grającego jest w szczególności zależne od przypadku. W opiniowanym urządzeniu przebieg konkursu oraz jego wynik są zależne wyłącznie od czynności i działania jego uczestnika, a w szczególności jego wiedzy ogólnej. Uczestnik konkursu dokonuje osobiście wyboru prawidłowej odpowiedzi i wyłącznie od niego zależy wynik uzyskany po naciśnięciu przycisku „Key 1” lub „Key 2” wybranej odpowiedzi. Wysokość uzyskanej nagrody jest przewidywalna i znana uczestnikowi przed podjęciem decyzji o odpowiedzi na zadane pytanie. Wyszczególnione w art. 2 ust. 1 w punktach od 1 do 11 gry: gry liczbowe, loterie pieniężne, gra telebingo, gry cylindryczne, gry w kości, gry bingo pieniężne, gry bingo fantowe, loterie fantowe, loterie promocyjne, loterie audiotekstowe, w sposób oczywisty nie posiadają cech konkursu, określonego regulaminem, do którego znajomości jest zobowiązany każdy uczestnik.

„ Art. 2.3. Grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć Internet o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości”.

Ustęp 3 jednoznacznie określa cechę losowości jaka występuje i jest nierozerwalnie związana z przypadkowością wygranej rzeczowej lub pieniężnej. Powyżej udowodniono, że każdy cykl konkursu wymaga odrębnej odpowiedzi na zadane pytanie, której wybór zależy wyłącznie od uczestnika, a tym samym elementy losowe nie występują w czynnościach wykonywanych na opiniowanym urządzeniu. Wniosek końcowy oparty na analizie technicznej badanego urządzenia oraz analizie merytorycznej wynikającej z treści ustawy, pozwala na jednoznaczne i kategoryczne stwierdzenie, że aplikacja o nazwie „...” zainstalowana na badanym urządzeniu, a nazwie Q. nie posiada cech określonych w „Ustawie o grach hazardowych” i tym samym nie jest gra losową, zakładem wzajemnym, grą w karty albo grą na automacie w rozumieniu ustawy, oraz opinia prawna adwokata ... wykazuje wnioski:

Urządzenie Q. wyposażone w aplikację ... nie spełnia przesłanek uznania za gry na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i art. 2 ust. 5 ustawy o grach hazardowych, ani jakichkolwiek innych gier definiowanych w ustawie.

Uczestnik konkursu na ww. urządzeniu ma pełną możliwość poznania oraz przewidzenia wyniku gry. Oferowany konkurs nie posiada elementu losowego i nie ma charakteru losowego.

Konkurs oferowany przez ww. urządzenie nie podlega regulacjom ustawy o grach hazardowych. Prowadzenie działalności w zakresie ww. konkursu i jego urządzanie nie podlega regulacjom ww. ustawy.

Urządzenie konkursu na opisywanym urządzeniu może odbywać się bez uzyskania koncesji i poza kasynami gier.

Posiadanie urządzenia oferującego opisany konkurs jest legalne.

Wnioskodawca ma zgłoszone w CEIDG Kod 93.29.Z - pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna. Będzie wprowadzał na kasę fiskalną podatek dochodowy według skali podatkowej oraz 23 % VAT.

W uzupełnieniu z 22 lutego 2019 r. wskazano, że: urządzenie jest obsługiwane przez uczestnika konkursu Wiedzy Powszechnej na urządzeniu Q.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

Jeżeli ... na urządzeniu Q. nie jest grą losową i nie podlega ustawie o grach hazardowych, to należy płacić podatek VAT w stawce podstawowej?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu) jak wynika z załączonych: opinii technicznej rzeczoznawcy „... na urządzeniu Q. oraz opinii prawnej adwokata ...., bez koncesji mogę wstawić do lokalu i użytkować, dlatego, że nie posiada cech określonych w „Ustawie o grach hazardowych” i tym samym nie jest grą losową, zakładem wzajemnym, grą w karty, albo grą na automacie w rozumieniu ustawy i wprowadzić do kasy fiskalnej podatek dochodowy według skali progresywnej i podatek VAT w stawce podstawowej oraz w PKPiR.

Wnioskodawca w ustawie o VAT nie dopatruje się żadnych wyłączeń w rozdziałach - zwolnienia, czy szczególnych przypadkach - zastosowania stawki 0%, wobec czego należy odprowadzić podatek VAT według stawki 23% .

Reasumując Wnioskodawca uważa, że może urządzać na Q. - Konkurs ... na podstawie wpisu w CEIDG i ewidencjonować w kasie fiskalnej, płacąc 23% podatek VAT i podatek należny od dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Definicja ta obejmuje bowiem nie tylko transakcje polegające na wykonaniu czynności przez usługodawcę, ale również szereg transakcji niewymagających aktywnego działania usługodawcy. Za świadczenie usług uznaje się równie odsprzedaż zakupionych usług.

Podstawowa stawka podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
   
   

Jednocześnie ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień. Należy przy tym mieć na względzie, że zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienia od podatku - jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania - możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy zwalnia się od podatku działalność w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od gier na zasadach określonych w odrębnej ustawie.

W ww. przepisie ustawodawca enumeratywnie wymienił gry hazardowe których urządzanie podlega zwolnieniu podmiotowemu z podatku VAT. Warto zauważyć, że zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. 2018 poz. 165 ze zm.) grami hazardowymi są gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty, gry na automatach.

Dokonując oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego należy mieć na względzie zasadę wykładni zwolnień, stanowiących w istocie odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym wszelkie pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować możliwie ściśle i wąsko tak, aby nie doprowadzić do rozszerzenia zwolnień. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 15 ustawy ma zastosowanie jedynie do czynności wskazanych w tym przepisie.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca zamierza wprowadzić „Konkurs ...”. Konkurs ... jest sprawdzianem posiadanej wiedzy ogólnej w takich dziedzinach jak historia, geografia, matematyka. Prowadzony jest na dwu-monitorowym urządzeniu elektronicznym o nazwie Q.. Warunkiem rozpoczęcia konkursu jest dokonanie opłaty. Oplata ma charakter kredytu i może być wraz z wygraną zwrócona uczestnikowi po zakończeniu gry. Urządzenie Q. wyposażone w aplikację ... nie spełnia przesłanek uznania za gry na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i art. 2 ust. 5 ustawy o grach hazardowych, ani jakichkolwiek innych gier definiowanych w ustawie. Uczestnik konkursu na ww. urządzeniu ma pełną możliwość poznania oraz przewidzenia wyniku gry. Oferowany konkurs nie posiada elementu losowego i nie ma charakteru losowego. Konkurs oferowany przez ww. urządzenie nie podlega regulacjom ustawy o grach hazardowych. Urządzenie konkursu na opisywanym urządzeniu może odbywać się bez uzyskania koncesji i poza kasynami gier.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że urządzenie ww. opisanego konkursu na gruncie podatku VAT stanowi świadczenie usługi. Mając na uwadze - jak wskazał Wnioskodawca we wniosku - że działalność ta nie stanowi gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od gier, urządzenie przedmiotowego konkursu nie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa art. 43 ust. 1 pkt 15. Dodatkowo należy zauważyć, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie zostały wymienione wśród usług korzystający z preferencyjnych stawek podatku VAT.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi podlegają opodatkowaniu stawka VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko w zakresie określenia wysokości stawki podatku VAT - jest prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego. Za opisem zdarzenia przyszłego przyjęto, że gry urządzane za pomocą urządzenia Q., nie są grami hazardowymi w rozumieniu ustawy o grach hazardowych i kwestia ta nie była przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Ponadto informuję, że w zakresie pytania drugiego i trzeciego zawartego we wniosku oraz pytań a) i c) zawartych w uzupełnieniu do wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.