2019.02.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.667.2018.2.EB
z 20 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 14 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 stycznia 2019 r. (data wpływu 30 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy Zainteresowana w odniesieniu do sprzedaży 1/2 udziału w przedmiotowej Nieruchomości wystąpiła w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sprzedaż ta powinna być opodatkowana podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy Zainteresowana w odniesieniu do sprzedaży 1/2 udziału w przedmiotowej Nieruchomości wystąpiła w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sprzedaż ta powinna być opodatkowana podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23%. Wniosek uzupełniono w dniu 30 stycznia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pani A (dalej: Wnioskodawczyni, Zainteresowana) na podstawie aktu notarialnego z dnia 8 lipca 2016 r. nabyła wraz z Panem B niezabudowaną nieruchomość składającą się z działki nr 57/9 o powierzchni 0,6000 ha, położoną w miejscowości C, Gmina (…), Powiat (…) Województwo (…), dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (dalej: Nieruchomość), na współwłasność w udziałach wynoszących po 1/2 części każde z nich.

Wnioskodawczyni nabycia dokonała do majątku osobistego i za środki z niego pochodzące. Cena sprzedaży przedmiotu umowy wynosiła (…) zł i odpowiadała wartości rynkowej przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość na cele mieszkaniowe, z zamiarem wybudowania jednorodzinnego domu mieszkalnego. Analogiczny zamiar miał również współwłaściciel Pan B. Po ok. roku czasu Wnioskodawczyni wraz z drugim współwłaścicielem w związku z planowaną realizacją zamierzonego celu wnieśli wniosek o podział ww. Nieruchomości. W dniu 11 lipca 2017 r. Wójt Gminy wydał postanowienie, którym pozytywnie zaopiniowano podział Nieruchomości stanowiącej działkę nr 57/9, a w dniu 26 września 2017 r. wydał decyzję, znak sprawy (…), którą zatwierdzono podział Nieruchomości, stanowiącej działkę nr 57/9, a stanowiącą współwłasność Wnioskodawczyni i Pana B na następujące działki:

dz. nr 57/29 o powierzchni 0,0793 ha,
dz. nr. 57/30 o powierzchni 0,2588 ha,
dz. nr 57/31 o powierzchni 0,2588 ha.

Nowo wydzielone działki gruntu nr 57/30 oraz nr 57/31 mają zapewniony dostęp do drogi gminnej, dostęp do drogi gminnej z nowo wydzielonych działek odbywa się poprzez działkę gruntu nr 57/29, która została przeznaczona na drogę wewnętrzną. Ww. podział polegał na wydzieleniu działek pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Po dłuższym przemyśleniu planowanej inwestycji, Wnioskodawczyni wraz z mężem uznała, iż lokalizacja, gdzie ma być zrealizowana budowa domu mieszkalnego, jest zbyt odległa od centrum D, gdzie ma z mężem centrum interesów życiowych i zawodowych, co skutkowało ostatecznie podjęciem decyzji o zaniechaniu zamierzonego celu, a w konsekwencji sprzedażą udziału we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości na rzecz drugiego współwłaściciela (akt notarialny z dnia 18 października 2018 r.). Cena sprzedaży i wartość rynkowa przedmiotu umowy została ustalona na kwotę (…) zł. Sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT, z uwagi na przekonanie Wnioskodawczyni, iż sprzedaż majątku prywatnego jest poza VAT.

Wnioskodawczyni od sprzedaży działki nr 2/9 zobowiązana była do rozliczenia podatku VAT od 50% ceny sprzedaży ww. nieruchomości, jako iż nieruchomość stanowiła małżeńską wspólność majątkową.

Wnioskodawczyni jednocześnie wskazuje, iż nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, w tym także w zakresie handlu nieruchomościami.

W celu dokładnego zobrazowania stanu faktycznego sprawy, Wnioskodawczyni jednocześnie wskazuje, iż jej mąż prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu restauracji, wynajmie posiadanych nieruchomości komercyjnych, handlu dziełami sztuki. Prowadzona przez jej męża działalność nie jest związana z handlem nieruchomościami. Mąż Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni jest również właścicielem lokalu użytkowego, otrzymanego w darowiźnie w roku 2013, który stanowi jej majątek osobisty, a który na podstawie umowy bezpłatnego użyczenia udostępniła mężowi na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wraz z mężem (małżonkowie posiadają małżeńską wspólność majątkową) jest również właścicielem następujących niezabudowanych nieruchomości gruntowych:

oznaczonej jako działka nr 4/7, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, o powierzchni 9,2014 ha, obręb (…), sklasyfikowanej na podstawie ewidencji gruntów i budynków jak użytek rolny i objęta w roku 2003 MPZP – obszary aktywności gospodarczej,
oznaczonej jako działka nr 52/17, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, o powierzchni 2,00 ha, położonej w (…), sklasyfikowanej na podstawie ewidencji gruntów budynków jako użytek rolny,
oznaczonej jako działka nr 52/18, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, o powierzchni 2,00 ha, położonej w (…), sklasyfikowanej na podstawie ewidencji gruntów i budynków jako użytek rolny.

Ww. działki stanowią prywatny majątek Wnioskodawczyni oraz jej męża i nie wchodzą w skład majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą przez jej męża.

Wnioskodawczyni z wraz z mężem w roku 2011 nabyła również do majątku wspólnego małżonków 1/2 udziału w prawie własności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkaniowym. Pozostałe 1/2 udziału w prawie własności ww. nieruchomości nabyła siostra Wnioskodawczyni, która w roku 2013 dokonała darowizny tego udziału na rzecz Wnioskodawczyni. Ww. nieruchomość została wprowadzona na stan środków trwałych męża Wnioskodawczyni, bowiem pierwotnie jej mąż zamierzał zrealizować na tej nieruchomości inwestycję polegającą na jej przebudowaniu i przystosowaniu do działalności hotelowej. Jednakże mąż Wnioskodawczyni ostatecznie zrezygnował z tego pomysłu i nigdy nieruchomość ta nie była faktycznie użytkowana, ani wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni wraz z mężem jest również właścicielem kilku lokali użytkowych we (…), wykorzystywanych przez męża w prowadzonej działalności gospodarczej, tj. dwa lokale użytkowa nabyte w roku1998 , lokal użytkowy nabyty w roku 1999, lokal użytkowy nabyty w roku 2002, lokal użytkowe nabyty w roku 2004, lokale użytkowe nabyte w roku 2016 i roku 2018.

Wnioskodawczyni wraz z mężem ma również lokal mieszkalny we (…), zakupiony w roku 2011 na własne cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni poza sprzedażą nieruchomości niezabudowanej, działki gruntu nr 2/9, dla której zarejestrowała się dla potrzeb rozliczenia VAT, jak również sprzedażą przedmiotowej Nieruchomości nie dokonywała żadnych transakcji sprzedaży posiadanych nieruchomości w jej majątku osobistym, czy będących w majątku wspólnym z mężem.

Przedmiotowa Nieruchomość została przez Wnioskodawczynię nabyta z zamiarem zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych – budowy domu jednorodzinnego. Przedmiotowa Nieruchomość została nabyta do majątku osobistego i za środki z niego pochodzące. Przedmiotowa Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej męża, nigdy nie był taki zamiar jej nabycia. Nieruchomość nie została również nabyta w celu odsprzedaży (z zyskiem).Wnioskodawczyni po dłuższym namyśle ze względów wyłącznie logistycznych uznała, iż ostatecznie, realizacja inwestycji w postaci budowy domu mieszkalnego w miejscowości C nie będzie dla niej korzystna, z uwagi na centrum interesów życiowych i zawodowych prowadzonych w centrum D. Tym samym, ostatecznie podjęła decyzję o sprzedaży swojego udziału w Nieruchomości na rzecz drugiego współwłaściciela. Cena sprzedaży udziału 1/2 Nieruchomości była taka sama, jak cena jego nabycia. Wnioskodawczyni zatem nie osiągnęła nawet zysku na przedmiotowej transakcji, podział Nieruchomości był dokonany wyłącznie w celu zrealizowania inwestycji budowy domu mieszkalnego odrębnie przez każdego ze współwłaścicieli.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni powzięła wątpliwości (mając przede wszystkim na uwadze konieczność opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości, tj. działki nr 2/9 w 50%, mimo iż sprzedaż tej nieruchomości była dokonana w ramach zarządu majątkiem prywatnym), czy sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości prawidłowo została potraktowana jako poza podatkiem VAT.

Niemniej jednak, Wnioskodawczyni wyłącznie z ostrożności procesowej, w deklaracji VAT-7 za miesiąc październik 2018 r. rozliczyła podatek należny w stawce 23% od ceny sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości w wysokości (…) zł ((…) zł x 23%), chcąc uniknąć ewentualnie naliczenia jej zaległych odsetek za zwłokę. Wnioskodawczyni wyliczyła kwotę podatku VAT tzw. metodą „od stu”. W akcie notarialnym sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości, brak jest jakichkolwiek zapisów, aby kupująca musiała uiścić podatek VAT od zakupu tej Nieruchomości, jak również brak jest oświadczenia, iż Wnioskodawczyni w odniesieniu do tej transakcji działała w charakterze podatnika podatku VAT. Wnioskodawczyni nie wystawiła faktury VAT na rzecz kupującego, będącego osobą fizyczną. W akcie notarialnym z dnia 18 października 2018 r., notariusz pobrał od kupującego podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawczyni nie jest jednak przekonana, czy powyższe działanie w Jej przypadku było konieczne i prawidłowe, co było powodem złożenia niniejszego wniosku interpretacyjnego.

Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w dniu 30 stycznia 2019 r. o następujące informacje:

Przedmiotem zbycia 1/2 udziału we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości były działki nr 57/29, 57/30 i 57/31.
Od momentu nabycia 1/2 udziału we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości (działka nr 57/9) poza dokonanym podziałem wraz z drugim współwłaścicielem Panem B tej Nieruchomości na działki o nr 57/29, 57/30 i 57/31, przedmiotowa Nieruchomość nie była w jakikolwiek sposób wykorzystywana przez Wnioskodawczynię.
Wnioskodawczyni wskazuje, iż nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.
Grunt będący przedmiotem zbycia nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.
Udział 1/2 we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości (dot. działki nr 57/9, a potem po podziale działek nr 57/29, 57/30, 57/31) nie był kiedykolwiek udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, np. umowy najmu, dzierżawy.
Wnioskodawczyni nie dokonywała z Nieruchomości, będącej przedmiotem zbycia zbioru i sprzedaży płodów rolnych.
Wnioskodawczyni nie występowała o decyzję o warunkach zabudowy dla Nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży (dot. działki nr 57/29, 57/30, 57/31).
Wnioskodawczyni nie występowała o ustalenie lub zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (dot. działek nr: 57/29, 57/30, 57/31).
W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wsi zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy (…), działki nr 57/29 i 57/31, położone są na terenie oznaczonym symbolem 10KDW – teren drogi wewnętrznej oraz 1ML, MN – teren zabudowy letniskowej oraz teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zaś działka nr 57/30 – położona jest na terenie oznaczonym symbolem 1ML, MN – teren zabudowy letniskowej oraz teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.
Wnioskodawczyni nie ponosiła jakichkolwiek nakładów na Nieruchomości będącej przedmiotem zbycia związanych z przygotowaniem jej do sprzedaży [jak: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, utwardzenie dróg wewnętrznych, wytyczenie dostępu do drogi publicznej, urządzenie zieleni lub inne działania, np. marketingowe (dot. działek nr: 57/29, 57/30 i 57/31)]. Wnioskodawczyni wskazuje, iż sprzedaż 1/2 udziału we współwłasności sprzedawanej Nieruchomości (działek nr: 57/29, 57/30 i 57/31) nastąpiła na rzecz drugiego współwłaściciela, tj. na rzecz Pana B.
Udział 1/2 we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości został zakupiony od osoby fizycznej, bez kwoty podatku VAT (dot. działki nr 57/9 przed jej podziałem). Poza tym, jak już wskazywano, Wnioskodawczyni nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej, co pozwoliłoby Jej w ogóle na odliczenie podatku VAT, nawet gdyby był naliczony przy zakupie. Przedmiotowa Nieruchomość została nabyta z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych – budowy domu jednorodzinnego.
Opisana we wniosku Nieruchomość (1/2 udziału we współwłasności Nieruchomości) nie była wykorzystywana ani do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, ani czynności zwolnionych z podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni w odniesieniu do sprzedaży 1/2 udziału w przedmiotowej Nieruchomości działała w charakterze podatnika VAT, a sprzedaż ta powinna być opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do sprzedaży 1/2 udziału w przedmiotowej Nieruchomości nie działała ona w charakterze podatnika VAT, co zarazem oznacza, iż sprzedaż tej Nieruchomości nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%.

Uzasadnienie stanowiska.

W ocenie Wnioskodawczyni, błędnie przyjęła z ostrożności procesowej, iż w odniesieniu do transakcji sprzedaży 1/2 udziału w przedmiotowej Nieruchomości będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, sprzedaż ta powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%. Sprzedaż majątku prywatnego, który nie był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni, a został zakupiony do majątku osobistego i ze środków pochodzących z niego w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych – budowy domu jednorodzinnego co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast okoliczność, iż Wnioskodawczyni zarejestrowała się dla potrzeb rozliczenia podatku VAT z uwagi na transakcję sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, tj. działki nr 2/9, co było konsekwencją stanowiska zaprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 kwietnia 2016 r., Nr (…), wydanej dla męża Wnioskodawczyni, nie oznacza, iż każda sprzedaż nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym ma być opodatkowana podatkiem VAT, jak to błędnie wywiodła Wnioskodawczyni w przedstawionym w niniejszym wniosku stanie faktycznym.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności stanu faktycznego, sprzedaż udziału 1/2 w Nieruchomości powinna być traktowana jako zwykłe wykonywanie przez współwłaściciela prawa własności, które nie może samo z siebie być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. 2017 r., poz. 1221, ze zm., dalej: u VAT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 uVAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 uVAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 22 uVAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższe, nie ma wątpliwości co do tego, iż na gruncie ustawy VAT zbycie udziału w prawie własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów.

Podkreślić jednakże należy, iż nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 uVAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 uVAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 uVAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 uVAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą podatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik podatku VAT. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalności handlową, zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystywany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze sprzedaż nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości przez osobę fizyczną, nie prowadzącą jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nabyta z zamiarem przeznaczenia na własne cele mieszkaniowe z reguły nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, nawet gdy sprzedaż jest dokonywana przez osobę fizyczną będącą podatnikiem podatku VAT, w sytuacji gdy zarazem w odniesieniu do konkretnej transakcji sprzedaży nieruchomości osoba ta nie działa w charakterze podatnika VAT.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął NSA w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, w odniesieniu do konkretnej czynności, że podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT.

W tym miejscu należy odwołać się również do wyroku TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą jednocześnie podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. ,,Majatek prywatny” – zdaniem TSUE – to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy zwrócić uwagę również na wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. W ocenie TSUE, jedynie w przypadku, gdy osoba dokonująca sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W odniesieniu do sprzedaży udziału 1/2 w Nieruchomości (na podstawie aktu notarialnego z dnia 18 października 2018 r.), mając na uwadze okoliczności towarzyszące nabyciu i zbyciu udziału w tej Nieruchomości nie można uznać, iż Wnioskodawczyni podjęła aktywne działania angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 uVAT, co mogłoby skutkować koniecznością uznania, iż w odniesieniu danej transakcji Wnioskodawczyni działała w charakterze podatnika podatku VAT, a sprzedaż udziału Nieruchomości powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%, jak to błędnie założyła Wnioskodawczyni z ostrożności przed naliczaniem ewentualnych odsetek za zwłokę od nieuiszczonego podatku VAT.

Biorąc pod uwagę, iż:

Wnioskodawczyni nabyła udział 1/2 w Nieruchomości do majątku osobistego i ze środków pochodzących z niego.
Nabycie udziału 1/2 Nieruchomości zostało dokonane w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych – budowy domu jednorodzinnego (Wnioskodawczyni wraz z mężem mieszka w lokalu mieszkalnym).
Przedmiotowa Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni, ani nigdy nie był taki zamiar jej wykorzystywania.
Przedmiotowa Nieruchomość nie została nabyta z zamiarem odsprzedaży z zyskiem (cena sprzedaży udziału w Nieruchomości jest równa cenie zakupu przez Wnioskodawcę). Przyczyną braku ostatecznie realizacji planowanej inwestycji była odległa lokalizacja od centrum D, gdzie Wnioskodawczyni wraz z mężem ma centrum interesów życiowych i zawodowych.
Wnioskodawczyni nie podjęła jakichkolwiek działań marketingowych, zbrojenia terenu, poza podziałem Nieruchomości wraz ze współwłaścicielem w celu wybudowania dwóch odrębnych domów mieszkalnych odpowiednio na działkach nr 57/30 i 57/31 po podziale, a zatem w celu dokonania sprzedaży udziału 1/2 w Nieruchomości nie podjęła jakichkolwiek aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 uVAT.
Wnioskodawczyni nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 uVAT, a podatnikiem podatku VAT stała się wyłącznie dla transakcji sprzedaż nieruchomości niezabudowanej działki nr 2/9 z uwagi na uzyskaną przez męża interpretację indywidualną, gdzie nieruchomość ta była przedmiotem dzierżawy.
Dokonując sprzedaży udziału 1/2 w Nieruchomości na rzecz drugiego współwłaściciela, Wnioskodawczyni podjęła wyłącznie czynności związane ze zwykłym wykonaniem prawa własności, to tym samym, nie można uznać, jakoby w odniesieniu do dokonanej transakcji sprzedaży udziału 1/2 w Nieruchomości Wnioskodawczyni działała w charakterze podatnika VAT, a czynność ta powinna być opodatkowana podatkiem VAT. Słusznie zatem, w akcie notarialnym z dnia 18 października 2018 r., notariusz pobrał od kupującego podatek od czynności cywilnoprawnych. Natomiast okoliczność posiadania innych nieruchomości we wspólnym majątku z mężem, czy też w majątku odrębnym otrzymanych w drodze darowizny przez Wnioskodawczynię (wskazanych w niniejszym wniosku), które nie zostały nabyte z zamiarem odsprzedaży, pozostaje bez wpływu na powyższą ocenę.
Mając na uwadze powyższe, niezasadnie Wnioskodawczyni rozliczyła w deklaracji VAT-7 za miesiąc październik 2018 r. podatek VAT w kwocie (…) zł od sprzedaży 1/2 udziału w przedmiotowej Nieruchomości, co powinno skutkować złożeniem odpowiedniej korekty deklaracji VAT-7 za ten miesiąc.

Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie prawidłowości powyższego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.).

Jak stanowi art. 196 § 1 k.c., współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 2016/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2016/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie fakt wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży udziału w gruncie podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie aktu notarialnego z dnia 8 lipca 2016 r. nabyła wraz z Panem B niezabudowaną nieruchomość składającą się z działki nr 57/9 o powierzchni 0,6000 ha, położoną w miejscowości C, Gmina (…), powiat (…) województwo (…), dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (dalej: Nieruchomość), na współwłasność w udziałach wynoszących po 1/2 części każde z nich. Wnioskodawczyni nabycia dokonała do majątku osobistego i za środki z niego pochodzące. Cena sprzedaży przedmiotu umowy wynosiła (…) zł i odpowiadała wartości rynkowej przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość na cele mieszkaniowe, z zamiarem wybudowania jednorodzinnego domu mieszkalnego. Analogiczny zamiar miał również współwłaściciel. Po ok. roku czasu Wnioskodawczyni wraz z drugim współwłaścicielem w związku z planowaną realizacją zamierzonego celu wnieśli wniosek o podział ww. Nieruchomości. W dniu 11 lipca 2017 r. Wójt Gminy wydał postanowienie, w którym pozytywnie zaopiniowano podział Nieruchomości stanowiącej działkę nr 57/9, którą zatwierdzono podział Nieruchomości, stanowiącej działkę nr 57/9, a stanowiącą współwłasność Wnioskodawczyni i Pana B na następujące działki:

dz. nr 57/29 o powierzchni 0,0793 ha,
dz. nr. 57/30 o powierzchni 0,2588 ha,
dz. nr 57/31 o powierzchni 0,2588 ha.

Po dłuższym przemyśleniu planowanej inwestycji, Wnioskodawczyni wraz z mężem uznała, iż lokalizacja, gdzie ma być zrealizowana budowa domu mieszkalnego jest zbyt odległa od centrum D, gdzie ma z mężem centrum interesów życiowych i zawodowych, co skutkowało ostatecznie podjęciem decyzji o zaniechaniu zamierzonego celu, a w konsekwencji sprzedażą udziału we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości na rzecz drugiego współwłaściciela (akt notarialny z dnia 18 października 2018 r.). Cena sprzedaży i wartość rynkowa przedmiotu umowy została ustalona na kwotę (…) zł. Sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT, z uwagi na przekonanie Wnioskodawczyni, iż sprzedaż majątku prywatnego jest poza VAT.

Wnioskodawczyni jednocześnie wskazuje, iż jest obecnie zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, nie mniej jednak cały czas składa deklaracje VAT-7 „zerowe”. Powodem zarejestrowanie Wnioskodawczyni jako podatnika VAT była konieczność rozliczenia podatku VAT od sprzedaż nieruchomości niezabudowanej, tj. działki nr 2/9, dokonanej na podstawie aktu notarialnego z dnia 7 września 2017 r. Wnioskodawczyni jednocześnie wskazuje, iż nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, w tym także w zakresie handlu nieruchomościami. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu restauracji, wynajmie posiadanych nieruchomości komercyjnych, handlu dziełami sztuki. Prowadzona przez męża Zainteresowanej działalność nie jest związana z handlem nieruchomościami. Mąż Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni jest również właścicielem lokalu użytkowego, otrzymanego w darowiźnie w roku 2013, który stanowi jej majątek osobisty, a który na podstawie umowy bezpłatnego użyczenia udostępniła mężowi na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni z wraz z mężem w roku 2011 nabyła również do majątku wspólnego małżonków 1/2 udziału w prawie własności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkaniowym. Pozostałe 1/2 udziału w prawie własności ww. nieruchomości nabyła siostra Wnioskodawczyni, która w roku 2013 dokonała darowizny tego udziału na rzecz Wnioskodawczyni. Ww. nieruchomość została wprowadzona na stan środków trwałych męża Wnioskodawczyni, bowiem pierwotnie jej mąż zamierzał zrealizować na tej nieruchomości inwestycję polegającą na jej przebudowaniu i przystosowaniu do działalności hotelowej. Jednakże mąż Wnioskodawczyni ostatecznie zrezygnował z tego pomysłu i nigdy nieruchomość ta nie była faktycznie użytkowana, ani wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni poza sprzedażą nieruchomości niezabudowanej, działki gruntu nr 2/9 dla której zarejestrowała się dla potrzeb rozliczenia VAT, jak również sprzedażą przedmiotowej Nieruchomości nie dokonywała żadnych transakcji sprzedaży posiadanych nieruchomości w jej majątku osobistym, czy będących w majątku wspólnym z mężem.

Przedmiotowa Nieruchomość została przez Wnioskodawcę nabyta z zamiarem zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych – budowy domu jednorodzinnego. Przedmiotowa Nieruchomość została nabyta do majątku osobistego i za środki z niego pochodzące. Przedmiotowa Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej męża, nigdy nie był taki zamiar jej nabycia. Nieruchomość nie została również nabyta w celu odsprzedaży (z zyskiem).

Wnioskodawczyni po dłuższym namyśle ze względów wyłącznie logistycznych uznała, iż ostatecznie realizacja inwestycji w postaci budowy domu mieszkalnego w miejscowości C nie będzie dla niej korzystna, z uwagi na centrum interesów życiowych i zawodowych prowadzonych w centrum D. Tym samym, ostatecznie podjął decyzję o sprzedaży swojego udziału w Nieruchomości na rzecz drugiego współwłaściciela. Cena sprzedaży udziału 1/2 Nieruchomości była taka sama jak cena jego nabycia. Wnioskodawczyni zatem nie osiągnęła nawet zysku na przedmiotowej transakcji, podział Nieruchomości był dokonany wyłącznie w celu zrealizowania inwestycji budowy domu mieszkalnego odrębnie przez każdego ze współwłaścicieli. Wnioskodawczyni wskazuje, iż przedmiotem zbycia 1/2 udziału we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości były działki nr 57/29, 57/30 i 57/31.

Od momentu nabycia 1/2 udziału we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości (działka nr 57/9) poza dokonanym podziałem wraz z drugim współwłaścicielem Panem B tej Nieruchomości na działki o nr 57/29, 57/30 i 57/31, przedmiotowa Nieruchomość nie była w jakikolwiek sposób wykorzystywana przez Wnioskodawczynię. Zainteresowana nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Grunt będący przedmiotem zbycia nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy. Udział 1/2 we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości (dot. działki nr 57/9, a potem po podziale działek nr 57/29, 57/30, 57/31 nie był kiedykolwiek udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, np. umowy najmu, dzierżawy. Wnioskodawczyni nie dokonywała z Nieruchomości, będącej przedmiotem zbycia zbioru i sprzedaży płodów rolnych. Wnioskodawczyni nie występowała o decyzję o warunkach zabudowy dla Nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży (dot. działek nr: 57/29, 57/30, 57/31). Wnioskodawczyni nie występowała o ustalenie lub zmianę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (dot. działki nr 57/29, 57/30, 57/31). W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wsi C zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy (…), działki nr 57/29 i 57/31, położone są na terenie oznaczonym symbolem 10KDW – teren drogi wewnętrznej oraz 1ML, MN – teren zabudowy letniskowej oraz teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zaś działka nr 57/30 – położona jest na terenie oznaczonym symbolem 1ML, MN – teren zabudowy letniskowej oraz teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Wnioskodawczyni nie ponosiła jakichkolwiek nakładów na Nieruchomości będącej przedmiotem zbycia związanych z przygotowaniem jej do sprzedaży (jak: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, utwardzenie dróg wewnętrznych, wytyczenie dostępu do drogi publicznej, urządzenie zieleni lub inne działania, np. marketingowe (dot. działek nr: 57/29, 57/30 i 57/31). Wnioskodawczyni ponownie wskazuje, iż sprzedaż 1/2 udziału we współwłasności sprzedawanej Nieruchomości (działki nr: 57/29, 57/30 i 57/31) nastąpiła na rzecz drugiego współwłaściciela. Wnioskodawczyni wskazuje, iż 1/2 udziału we współwłasności przedmiotowej Nieruchomości został zakupiony od osoby fizycznej, bez kwoty podatku VAT (dot. działki nr 57/9 przed jej podziałem). Przedmiotowa Nieruchomość została nabyta z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych – budowy domu jednorodzinnego. Opisana we wniosku Nieruchomość (1/2 udziału we współwłasności Nieruchomości) nie była wykorzystywana ani do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, ani czynności zwolnionych od podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy Zainteresowana w odniesieniu do sprzedaży 1/2 udziału w przedmiotowej Nieruchomości wystąpiła w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sprzedaż ta powinna być opodatkowana podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki 23%.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanej należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości gruntowej Wnioskodawczyni działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowana podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek). Wnioskodawczyni na podstawie aktu notarialnego z dnia 8 lipca 2016 r. nabyła wraz z Panem B niezabudowaną nieruchomość składającą się z działki nr 57/9 o powierzchni 0,6000 ha Wnioskodawczyni nie ponosiła jakichkolwiek nakładów na Nieruchomość będącą przedmiotem zbycia związanych z przygotowaniem jej do sprzedaży (jak: ogrodzenie, uzbrojenie terenu, utwardzenie dróg wewnętrznych, urządzenie zieleni lub inne działania, np. marketingowe (dot. działek nr 7/29, 57/30 i 57/31). Wnioskodawczyni jedynie po roku czasu wraz z drugim współwłaścicielem w związku z planowaną realizacją zamierzonego celu wnieśli wniosek o podział ww. Nieruchomości. W dniu 11 lipca 2017 r. Wójt Gminy wydał postanowienie, którym pozytywnie zaopiniowano podział Nieruchomości stanowiącej działkę nr 57/9, którą zatwierdzono podział Nieruchomości, stanowiącej działkę nr 57/9, a stanowiącą współwłasność Wnioskodawczyni i Pana B na następujące działki:

dz. nr 57/29 o powierzchni 0,0793 ha (działka gruntu przeznaczona pod drogę wewnętrzną),
dz. nr. 57/30 o powierzchni 0,2588 ha,
dz. nr 57/31 o powierzchni 0,2588 ha.

Wnioskodawczyni, wskazała iż sprzedaż 1/2 udziału we współwłasności sprzedawanej Nieruchomości (działki nr 57/29, 57/30 i 57/31) nastąpiła na rzecz drugiego współwłaściciela. Poza tym, Wnioskodawczyni wskazała, że nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Przedmiotowa Nieruchomość została nabyta z zamiarem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych – budowy domu jednorodzinnego. Nieruchomość (1/2 udziału we współwłasności) nie była wykorzystywana ani do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, ani czynności zwolnionych od podatku VAT.

Zatem dokonując sprzedaży 1/2 udziału we współwłasności Nieruchomości opisanej we wniosku Wnioskodawczyni korzysta z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek.

Tym samym transakcja sprzedaży udziału we współwłasności tych działek nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni w odniesieniu do sprzedaży 1/2 udziału w przedmiotowej Nieruchomości nie działała w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią A – jedną ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współmałżonka oraz współwłaściciela. Współmałżonek lub Współwłaściciel chcąc uzyskać interpretacje indywidualne powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o ich wydanie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin