Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.13.2019.1.KO
z 15 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodu z najmu domu położonego w Wielkiej Brytanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowaną będącą stroną postępowania: Panią A. M.,
  

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pana A. M.,
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowana będąca stroną postępowania wraz z małżonkiem nabyła w 2008 r. dom w zabudowie szeregowej położony na terenie Wielkiej Brytanii. Dom wchodzi w skład ich małżeńskiej wspólności majątkowej. Małżonkowie są rezydentami polskimi, posiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), a także przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Małżonkowie uzyskują przychody tylko z zatrudnienia na umowie o pracę u różnych pracodawców. Małżonkowie nie prowadzą działalności gospodarczej. Małżonkowie będą wynajmować przedmiotowy dom położony w Wielkiej Brytanii i będą z tego tytułu uzyskiwać przychody. Czynsz za wynajem będzie przekazywany na rachunek bankowy małżonków. Zgodnie z przepisami podatkowymi obowiązującymi w Wielkiej Brytanii, podatek od uzyskanych przychodów/dochodów z tytułu wynajmu domu małżonkowie będą płacić do brytyjskiego urzędu skarbowego. Oprócz przychodów/dochodów z najmu w Wielkiej Brytanii małżonkowie nie posiadają innych źródeł przychodów/dochodów za granicą. Małżonkowie, zgodnie z art. 9 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157, z późn. zm.), wybiorą opodatkowanie tych przychodów w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (stawka 8,5% do kwoty 100 tys. zł). Odpowiednie oświadczenia zgodnie z przepisami ww. ustawy zostaną złożone do 20-go stycznia 2019 r. Na terenie Polski małżonkowie nie osiągają i nie będą osiągać innych przychodów, które mogłyby być opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychód/dochód z wynajmu domu położonego w Wielkiej Brytanii za 2019 r. będzie opodatkowany tylko w Wielkiej Brytanii i nie podlega podatkowi w Polsce?
2. Czy przychód/dochód uzyskany z wynajmu domu położonego w Wielkiej Brytanii spowoduje wzrost stawki opodatkowania w Polsce dochodów z pracy?
   
   

Zdaniem Zainteresowanych,

Ad. 1

Przychód/dochód z wynajmu domu położonego w Wielkiej Brytanii za 2019 r. będzie opodatkowany tylko w Wielkiej Brytanii i nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Ad. 2

Przychód/dochód uzyskany z wynajmu domu położonego w Wielkiej Brytanii nie spowoduje wzrostu stawki opodatkowania w Polsce w stosunku do dochodów z pracy - Zainteresowana będąca stroną postepowania (ani Jej mąż) nie będzie musiała zastosować metody wyłączenia z progresją do ustalenia podatku dochodowego od dochodów z pracy uzyskanych w Polsce, ponieważ wybrane zostanie opodatkowanie wynajmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Uzasadnienie:

W myśl art. 6 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (dalej: Umowa), dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 Umowy, postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego użytkowania, najmu, jak również z każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Celem uniknięcia podwójnego opodatkowania tego samego dochodu Wnioskodawczyni zastosuje przewidzianą w Umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 Umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami Umowy może być opodatkowany w Wielkiej Brytanii, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień punktu b i ustępu 3, taki dochód lub majątek od opodatkowania.

Zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Z powyższego wynika, że skoro dochód z najmu osiągnięty za granicą może być opodatkowany zarówno za granicą, jak i w Polsce, to w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, na podstawie cytowanych art. 22 ust. 2 Umowy oraz art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się metodę wyłączenia, która polega na tym, że dochód uzyskany z tytułu najmu nieruchomości położonej za granicą, jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, jednakże dla ustalenia stawki podatku od pozostałych dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce, ale tylko według skali podatkowej, stosuje się stawkę podatku wyliczoną dla całego dochodu osiągniętego zarówno w Polsce, jak i za granicą (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

Podsumowując, w przypadku metody wyłączenia z progresją przychody uzyskane za granicą są na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek płacony w Polsce, ale według skali podatkowej. Nie mają natomiast wpływu na podatek płacony według ryczałtu.

W Polsce Zainteresowana będąca stroną postępowania osiąga dochody z zatrudnienia, a w Wielkiej Brytanii dochody z wynajmu domu. Dochody ze stosunku pracy podlegają w Polsce opodatkowaniu według skali podatkowej. Natomiast zgodnie z polskim prawem podatkowym, jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc stanowi odrębne źródło przychodów określane jako najem prywatny, przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane w Polsce ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. la ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ponadto w myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Zgodnie zaś z ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. la, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego. Stawka ryczałtu dla przychodów z najmu składników majątku prywatnego wynosi 8,5% do kwoty 100.000 zł, a od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów (ww. art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 12 ust. 12 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, do przychodów m.in. z najmu, stosuje się odpowiednio przepisy art. 27 ust. 8-9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Podsumowując, jeżeli Zainteresowana będąca stroną postępowania do 20 stycznia 2019 r. złoży oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodu z najmu ryczałtem, a w Polsce nie uzyska innych przychodów podlegających opodatkowaniu ryczałtem, to przychód z wynajmu domu w Wielkiej Brytanii za 2019 r. nie będzie mógł wpływać w żaden sposób na wysokość opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w Polsce, z uwagi na brak takiego przychodu.

Podsumowując, dochód uzyskany z najmu domu w Wielkiej Brytanii w 2019 r. podlega opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. W Polsce dochód ten pozostaje dochodem zwolnionym z opodatkowania i nie będzie wykazywany w podatkowym rozliczeniu rocznym:

• ani z tytułu dochodów z pracy (i nie będzie miał wpływu na wzrost stawki opodatkowania dochodów z pracy uzyskanych w Polsce),
  

• ani z tytułu dochodów z najmu (Zainteresowana będąca stroną postępowania nie będzie zobowiązana do złożenia deklaracji PIT-28).
  
  

Prawidłowość stanowiska Zainteresowanych została potwierdzona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 kwietnia 2016 r., Nr IBPB-2-2/4511-89/16/ZuK, w której w analogicznym stanie faktycznym organ stwierdził, że: „dochód uzyskany z najmu mieszkania w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. W Polsce dochód ten pozostanie dochodem zwolnionym z opodatkowania. Zainteresowani nie będą zobowiązani do złożenia PIT-28, gdyż przychód z wynajmu mieszkania w Wielkiej Brytanii nie będzie mógł wpływać na wysokość opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w Polsce, z uwagi na brak takiego przychodu. Warunkiem jest jednak skuteczne złożenie przez Zainteresowanych oświadczenia, że uzyskane przychody z najmu opodatkuje ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oraz fakt, że w Polsce nie uzyska innych przychodów podlegających opodatkowaniu ryczałtem. Przychód uzyskany z najmu mieszkania w Wielkiej Brytanii nie będzie miał również wpływu na opodatkowanie uzyskiwanych przez Zainteresowanych w Polsce dochodów ze stosunku pracy, jak również nie będzie on podlegał wykazaniu w zeznaniu PIT-37”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W kontekście powyższego wyjaśnienia wymaga, że ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowana będąca stroną postępowania wraz z małżonkiem nabyła w 2008 r. dom w zabudowie szeregowej położony na terenie Wielkiej Brytanii. Dom wchodzi w skład ich małżeńskiej wspólności majątkowej. Małżonkowie są rezydentami polskimi, posiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), a także przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Małżonkowie uzyskują przychody tylko z zatrudnienia na umowie o pracę u różnych pracodawców. Małżonkowie nie prowadzą działalności gospodarczej. Małżonkowie będą wynajmować przedmiotowy dom położony w Wielkiej Brytanii i będą z tego tytułu uzyskiwać przychody. Oprócz przychodów/dochodów z najmu w Wielkiej Brytanii małżonkowie nie posiadają innych źródeł przychodów/dochodów za granicą. Małżonkowie wybiorą opodatkowanie tych przychodów w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (stawka 8,5% do kwoty 100 tys. zł). Odpowiednie oświadczenia zgodnie z przepisami ww. ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne zostaną złożone do 20-go stycznia 2019 r. Na terenie Polski małżonkowie nie osiągają i nie będą osiągać innych przychodów, które mogłyby być opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Można więc jednoznacznie stwierdzić, że Zainteresowani w Polsce posiadają miejsce zamieszkania, są polskimi rezydentami podatkowymi oraz w związku z powyższym podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W Wielkiej Brytanii Zainteresowani posiadają dom w zabudowie szeregowej, który będzie wynajmowany. Osiąga zatem dochód ze źródła przychodów położonego za granicą.

Odnosząc się do przychodów z wynajmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii wskazać należy, że na gruncie umowy polsko-brytyjskiej zastosowanie znajdzie art. 6 ust. 1 powołanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Polsce) z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie (Wielkiej Brytanii), może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. Konwencji - określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Stosownie do zapisów art. 6 ust. 3 ww. Konwencji - postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Postanowienia określone w art. 6 ust. 1 ww. Konwencji należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 1 Komentarza do art. 6) przyjmując, że ust. 1 przyznaje prawo do opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego państwu źródła, tzn. państwu, w którym znajduje się majątek będący źródłem dochodu. Ta praktyka wynika z faktu, że zawsze istnieje bardzo ścisły związek gospodarczy między źródłem dochodu i państwem źródła.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Użyty w art. 6 ust. 1 Konwencji zwrot „może być opodatkowany w tym drugim państwie” oznacza, że o tym, czy będzie tam opodatkowany zdecyduje już wyłącznie dane państwo, którego prawa taki zapis dotyczy, i które z prawa do opodatkowania takich dochodów może zrezygnować. Określenie „może być opodatkowany” nigdy nie zezwala podatnikowi na wybór miejsca opodatkowania, lecz daje możliwość opodatkowania dochodu danemu państwu, gdy jego wewnętrzne prawo przewiduje takie opodatkowanie, czyli jest to przywilej danego państwa a nie podatnika. Równocześnie powyższe oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym położony jest majątek nieruchomy.

Wobec powyżej przedstawionych zapisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych oraz Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) dotyczących opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego, dochód z nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu zarówno w państwie położenia majątku będącego źródłem dochodu, czyli w Wielkiej Brytanii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Celem uniknięcia dwukrotnego opodatkowania tego samego dochodu należy zastosować przewidzianą w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 lit. a) Konwencji - jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód (art. 22 ust. 2 lit. c) Konwencji).

W myśl natomiast art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że skoro dochód z najmu osiągnięty za granicą może być opodatkowany zarówno za granicą, jak i w Polsce, to w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, na podstawie cytowanych art. 22 ust. 2 Konwencji oraz art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę wyłączenia, która polega na tym, że dochód uzyskany z tytułu najmu nieruchomości położonej za granicą, jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, jednakże dla ustalenia stawki podatku od pozostałych dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce (o ile takie dochody są osiągane) stosuje się stawkę podatku wyliczoną dla całego dochodu osiągniętego zarówno w Polsce jak i za granicą (tzw. metoda wyłączenia z progresją).

Podsumowując, w przypadku metody wyłączenia z progresją przychody uzyskane za granicą są na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zwolnione od podatku w Polsce, ale mają wpływ na podatek płacony w Polsce. Zagraniczne przychody uwzględnia się do ustalania stopy procentowej, według której zapłaci się podatek od polskich przychodów (dochodów).

Zainteresowani wskazali, że w Polsce osiągają dochody z zatrudnienia, a w Wielkiej Brytanii dochody z wynajmu mieszkania. Dochody ze stosunku pracy podlegają w Polsce opodatkowaniu.

Natomiast zgodnie z polskim prawem podatkowym, jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc stanowi odrębne źródło przychodów określane jako tzw. „najem prywatny”, przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane w Polsce:

• na zasadach ogólnych - według skali podatkowej (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub,
  

• ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43).
  
  

Dochody z najmu wpłyną zatem na ustalenie stopy procentowej przy opodatkowaniu dochodów uzyskanych w Polsce ze stosunku pracy, ale tylko wówczas gdy dochód z najmu będzie również opodatkowany na zasadach ogólnych (według skali).

Zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

O zasadach składania oświadczenia o wyborze opodatkowania przychodów w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stanowi art. 9 ust. 1 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w myśl którego, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku – według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Natomiast stosownie do art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego – złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

W myśl art. 8 ust. 4 ww. ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy.

Wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek przez cały rok podatkowy oraz przy składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z tego tytułu (art. 8 ust. 5).

Zgodnie z art. 8 ust. 6 omawianej ustawy, wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 12 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym do niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, przepisy art. 27 ust. 8-9a ustawy o podatku dochodowym stosuje się odpowiednio.

Podsumowując, dochód uzyskany z najmu mieszkania w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. W Polsce dochód ten pozostanie dochodem zwolnionym z opodatkowania. Zainteresowani nie będą zobowiązani do złożenia PIT-28, gdyż przychód z wynajmu mieszkania w Wielkiej Brytanii nie będzie mógł wpływać na wysokość opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w Polsce, z uwagi na brak takiego przychodu. Warunkiem jest jednak skuteczne dokonanie wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, oraz fakt, że w Polsce nie uzyska innych przychodów podlegających opodatkowaniu ryczałtem. Przychód uzyskany z najmu mieszkania w Wielkiej Brytanii nie będzie miał również wpływu na opodatkowanie uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię w Polsce dochodów ze stosunku pracy, jak również nie będzie on podlegał wykazaniu w zeznaniu PIT-37.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Zainteresowanych należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanej będącej stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.