Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.520.2018.1.AJ
z 14 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2018 r. (data wpływu 17 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

• kwalifikacji prawnopodatkowej Świadczeń Dodatkowych wypłacanych uczestnikom FIZAN bez wykupywania certyfikatów inwestycyjnych (ze środków Funduszu przeznaczonych na wypłatę wynagrodzenia dla TFI lub środków własnych TFI) – jest prawidłowe,
  

• obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą uczestnikom ww. Świadczeń Dodatkowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej Świadczeń Dodatkowych wypłacanych uczestnikom FIZAN bez wykupywania certyfikatów inwestycyjnych oraz obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą uczestnikom ww. świadczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest funduszem inwestycyjnym zamkniętym aktywów niepublicznych (dalej: „Wnioskodawca” lub „Fundusz”), o którym mowa w art. 196 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t.j. Dz.U. 2018 poz. 56 ze zm., dalej: „ustawa o funduszach”). Fundusz zarządzany jest przez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych (dalej: „TFI” lub „Towarzystwo”) z siedzibą i miejscem zarządu w Polsce. Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy o funduszach, towarzystwo tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje w stosunkach z osobami trzecimi oraz jest organem funduszu inwestycyjnego.

Do Funduszu, w roli uczestników mogą przystąpić osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Zgodnie ze statutem Funduszu, za uczestnika uznawany jest właściciel przynajmniej jednego certyfikatu inwestycyjnego (dalej: „Uczestnik”). Certyfikaty inwestycyjne reprezentują prawa majątkowe uczestników Funduszu oraz mają charakter papierów wartościowych.

Zgodnie z brzmieniem statutu Funduszu, a także w oparciu o zapisy ustawy o funduszach dystrybucja zysków osiąganych przez Fundusz na rzecz jego Uczestników, może zostać dokonana w formie wypłaty:

• dochodów Funduszu bez wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,
  

• wynagrodzenia z tytułu wykupu posiadanych certyfikatów inwestycyjnych, na żądanie Uczestnika.
  
  
  

Ponadto, Statut Funduszu przewiduje możliwość wypłaty świadczenia na rzecz Uczestników z tytułu samego uczestnictwa w Funduszu i posiadania certyfikatów inwestycyjnych (dalej: „Świadczenie Dodatkowe”). Wypłata Świadczenia Dodatkowego jest niezależna od osiągnięcia przez Fundusz dochodu (zysku). Zgodnie ze statutem Funduszu Świadczenie Dodatkowe jest spełniane i wypłacane przez Fundusz w ciężar i ze środków przeznaczonych na wypłatę wynagrodzenia dla Towarzystwa z tytułu zarządzania Funduszem. Świadczenie Dodatkowe może być też wypłacone przez Towarzystwo ze środków własnych.

Zgodnie z brzmieniem rozdziału VIII statutu Funduszu „Dochody Funduszu, wykup certyfikatów inwestycyjnych” dochody Funduszu mogą być wypłacane Uczestnikom bez wykupywania certyfikatów inwestycyjnych, po podjęciu przez zgromadzenie inwestorów, o którym mowa w art. 142 ustawy o funduszach, uchwały w sprawie dokonania wypłaty dochodów Funduszu. Do uzyskania dochodów Funduszu uprawnieni są Uczestnicy na rzecz których zapisane są certyfikaty inwestycyjne w dniu ustalenia prawa do wypłaty dochodu, a których wartość wzrosła w poprzednim roku obrotowym (wartość netto aktywów funduszu na certyfikat inwestycyjny jest wyższa w stosunku do tej wartości na koniec poprzedniego roku obrotowego). Funduszu może dokonywać również wykupu certyfikatów inwestycyjnych wszystkich serii na żądanie Uczestnika. Statut Funduszu określa przesłanki, tryb i warunki wykupu przez Fundusz certyfikatów inwestycyjnych na żądanie Uczestnika oraz terminy i sposób dokonywania ogłoszeń o ich wykupie.

Odpowiednio do rozdziału VI „Prawa Uczestników Funduszu” warunkiem przyznania przez Fundusz Świadczenia Dodatkowego jest:

• zawarcie przez Uczestnika z Funduszem umowy w przedmiocie przyznania i wypłaty Świadczenia Dodatkowego (dalej: „Umowa”),
  

• posiadanie przez Uczestnika, który zawarł Umowę, co najmniej 50 (słownie: pięćdziesięciu) certyfikatów inwestycyjnych określonej serii.
  
  
  

Zgodnie z Umową, Uczestnik jest zobowiązany w całym okresie obowiązywania Umowy, niezwłocznie informować Fundusz o zaistnieniu niezgodności stanu posiadania certyfikatów inwestycyjnych określonej serii ze stanem ujawnionym w ewidencji prowadzonej przez TFI, w tym w szczególności posiadania mniejszej liczby certyfikatów inwestycyjnych niż wskazana w ewidencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Świadczenia Dodatkowe uzyskiwane przez Uczestników Funduszu będących osobami prawnymi są dla tych Uczestników przychodem z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c) ustawy o CIT ?
2. Czy Fundusz jest płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od przychodu (dochodu) w postaci przekazywanych Uczestnikom Świadczeń Dodatkowych ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, Świadczenia Dodatkowe uzyskiwane przez Uczestników będących osobami prawnymi stanowią przychód Uczestników ze źródła, jakim jest uczestnictwo w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c) ustawy o CIT.

Przepis art. 7b ustawy o CIT odnosi się w dwóch odrębnych przepisach do dochodów (przychodów) otrzymywanych przez uczestników funduszy inwestycyjnych tj. w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a) oraz w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c). Należy zauważyć, iż prawidłowe ustalenie, który z ww. przepisów znajdzie zastosowanie do przychodów otrzymywanych przez Uczestników Funduszu w postaci Świadczeń Dodatkowych, ważne jest pod względem ustalenia, czy Fundusz jest płatnikiem 19% zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłat Świadczeń Dodatkowych.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych.

Z kolei zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c) ustawy o CIT za przychody z zysków kapitałowych uważa się za przychody z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania.

Przepisy ustawy o CIT nie precyzują jakiego rodzaju świadczenia, czy też należności otrzymywane przez uczestników funduszy inwestycyjnych należy uznawać za dochody funduszu inwestycyjnego, w przypadku gdy statut funduszu inwestycyjnego przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania certyfikatów inwestycyjnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT. Ustawodawca nie zdefiniował również katalogu świadczeń czy też należności uważanych za przychód z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c) ustawy o CIT.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 21 ustawy o funduszach, dochodami funduszu są przychody z lokat netto funduszu inwestycyjnego lub zrealizowany zysk (strata) ze zbycia lokat. Zgodnie z komentarzem do ustawy o funduszach „Przychodami z lokat netto funduszu są przychody z posiadanych lokat (rozumianych szeroko, jako aktywa inwestycyjne)(...). Przykładem mogą być dywidendy od posiadanych akcji, odsetki od obligacji itp. Dochodami funduszu mogą być także dochody ze zbycia lokat pomniejszone o straty z tego źródła. (R. Mroczkowski (red.) Ustawa o funduszach inwestycyjnych. Komentarz, Lex 2013).

Biorąc pod uwagę powyższe, przez dochody funduszu inwestycyjnego rozumie się zysk funduszu inwestycyjnego będący wynikiem korzystnego zarządzania i rozporządzania aktywami inwestycyjnymi funduszu, czy korzystnego oprocentowania posiadanych przez fundusz aktywów inwestycyjnych. Zgodnie z statutem Funduszu, do uzyskania dochodu (zysku) Funduszu są uprawnieni Uczestnicy, na rzecz których zapisane są certyfikaty inwestycyjne w dniu ustalenia prawa do wypłaty dochodu, a których wartość wzrosła w poprzednim roku obrotowym.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy za przychody z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT powinno się uznawać wszelkie kwoty otrzymywane przez Uczestników Funduszu, jeżeli ich otrzymanie jest ściśle związane z osiągnięciem przez Fundusz dochodu (zysku) z obrotu aktywami inwestycyjnymi, jeżeli taka wypłata następuje bez wykupywania certyfikatów inwestycyjnych. Statut Funduszu przewiduje możliwość wypłaty Uczestnikom dochodów Funduszu bez wykupowania certyfikatów inwestycyjnych. W tym celu konieczne jest podjęcie odpowiedniej uchwały przez zgromadzenie inwestorów, przy czym możliwość wypłaty takiego dochodu jest uzależniona od wzrostu wartości netto aktywów funduszu w stosunku do poprzedniego roku obrotowego. Zdaniem Wnioskodawcy, jedynie takiego rodzaju świadczenia Funduszu na rzecz Uczestników powinny być uznawane za przychody, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT.

Otrzymywanie Świadczeń Dodatkowych nie jest ściśle związane z osiągnięciem przez Fundusz dochodu (zysku), w związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy Świadczeń Dodatkowych nie należy uznawać za dochody Funduszu, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT.

Wypłata Świadczeń Dodatkowych na rzecz Uczestników Funduszu, nie jest warunkowana osiągnięciem przez Fundusz dochodu (zysku) z tytułu obrotu aktywami inwestycyjnymi należącymi do Uczestników, a związana jest z okolicznością posiadania określonej przez Statut Funduszu, minimalnej ilości certyfikatów inwestycyjnych określonej serii. Świadczenie Dodatkowe to wynagrodzenie z tytułu samego posiadania certyfikatów inwestycyjnych i bycia członkiem Funduszu, niezależne od dochodów (zysku) Funduszu.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Świadczenia Dodatkowe przyznawane w związku z uczestnictwem w Funduszu stanowią dla Uczestników Funduszu przychód z zysków kapitałowych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c) ustawy o CIT.

Należy zauważyć, iż gdyby nie fakt pozostawania uczestnikiem Funduszu i inwestowania w ten Fundusz, na Funduszu nie ciążyłby żaden obowiązek świadczenia na rzecz Uczestnika. To relacja nawiązana przez Uczestnika w dacie nabycia pierwszych certyfikatów inwestycyjnych określonej serii daje mu podstawę do ubiegania się o Świadczenie Dodatkowe. Jeśli Uczestnik podpisze stosowaną Umowę z Funduszem, a ilość posiadanych przez niego certyfikatów inwestycyjnych osiągnie założony pułap, wówczas Fundusz zobowiązany jest umownie do wypłaty określonej kwoty Świadczenia Dodatkowego. Z uwagi na ścisłe powiązanie Świadczenia Dodatkowego z zaangażowaniem finansowym Uczestnika w Fundusz, należy uznać, że otrzymywane przez Uczestnika Świadczenie Dodatkowe jest przychodem z tytułu uczestnictwa w Funduszu, niezwiązanym bezpośrednio z dochodami Funduszu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane uregulowania prawne należy stwierdzić, iż uzyskiwanie przez Uczestników Świadczeń Dodatkowych jest powiązane z nabyciem i posiadaniem certyfikatów inwestycyjnych. Istnieje więc bezpośredni związek z posiadaniem (utrzymaniem posiadania) certyfikatów inwestycyjnych, a otrzymywanymi od Funduszu Świadczeniami Dodatkowymi. Wypłata Świadczenia Dodatkowego i jego wysokość nie są uzależnione od uzyskania dochodu przez Fundusz i jego wysokości. Świadczenie Dodatkowe nie jest wypłacane z dochodu Funduszu, ale jak wskazuje statut Funduszu jest spłacane i wypłacane w ciężar i ze środków przeznaczonych na wypłatę wynagrodzenia dla Towarzystwa z tytułu zarządzania Funduszem.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Świadczenia Dodatkowe wypłacane Uczestnikom Funduszu nie stanowią przychodu z tytułu dochodów funduszu inwestycyjnego wypłacanych bez odkupywania certyfikatów inwestycyjnych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT, lecz stanowią przychód z tytułu uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c) ustawy o CIT.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, Fundusz nie jest płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu (dochodu) w postaci przekazywanych Uczestnikom Świadczeń Dodatkowych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Powyższe przepisy przewidują zatem obowiązek poboru przez fundusz inwestycyjny 19% zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów z tytułu otrzymywanych przez uczestników funduszu inwestycyjnego dochodów tego funduszu, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT. Przepisy ustawy o CIT nie przewidują natomiast instytucji płatnika i obowiązku poboru podatku u źródła w przypadku przychodów z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c) ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Świadczenia Dodatkowe uzyskiwane przez Uczestników Funduszu będących osobami prawnymi stanowią przychód Uczestników ze źródła, jakim jest uczestnictwo w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c) ustawy o CIT, w związku z tym Fundusz nie jest płatnikiem podatku dochodowego od przychodu w postaci przekazywanych Uczestnikom Świadczeń Dodatkowych.

W związku z tym, iż w ocenie Wnioskodawcy na Funduszu nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego, a przychody z tytułu Świadczeń Dodatkowych powinny być opodatkowane samodzielnie przez Uczestników Funduszu będących osobami prawnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie

• kwalifikacji prawnopodatkowej Świadczeń Dodatkowych wypłacanych uczestnikom FIZAN bez wykupywania certyfikatów inwestycyjnych – jest prawidłowe,
  

• obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą uczestnikom ww. Świadczeń Dodatkowych – jest prawidłowe.
  
  
  

Ad. 1

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”) za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych.

Na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. b-m za przychody z zysków kapitałowych uważa się także:

• przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,
  

• przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
  

• przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
  

• wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,
  

• równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,
  

• dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,
  

• przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
  

• zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,
  

• wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,
  

• odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,
  

• odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),
  

• przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:
  
  • przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,
    
  • przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,
    
  • przychody spółki dzielonej.
    
  
  

Konstrukcja art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wskazuje, że przepis ten zawiera katalog przysporzeń o charakterze otwartym (Ustawodawca użył wyrażenia „w tym”), aczkolwiek cechą wspólną wymienionych pozycji jest powiązanie z dystrybucją zysku (w dowolnej formie) wygenerowanego przez osobę prawną lub spółkę komandytowo-akcyjną.

Natomiast zgodnie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę środki na wypłatę Świadczeń Dodatkowych pochodzą ze środków Funduszu przeznaczonych na wypłatę wynagrodzenia dla TFI lub ze środków własnych TFI.

Przedmiotowe świadczenia nie są przy tym skorelowane z generowaniem zysków przez Fundusz, czy też wzrostem wartości jego aktywów, lecz wynikają ze stosunku umownego pomiędzy Funduszem a uczestnikiem. Prawo do ww. świadczeń jest uzależnione od zawarcia stosownej umowy oraz posiadania określonej minimalnej ilości certyfikatów danej serii.

W konsekwencji należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że z uwagi na ścisłe powiązanie Świadczenia Dodatkowego z zaangażowaniem finansowym Uczestnika w Fundusz, należy uznać, że otrzymywane przez Uczestnika Świadczenie Dodatkowe jest przychodem z tytułu uczestnictwa w Funduszu, niezwiązanym bezpośrednio z dochodami Funduszu.

W tym stanie rzeczy, w opinii Organu interpretacyjnego, do przedmiotowych przychodów zastosowanie znajdzie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c ustawy o CIT, zgodnie z którym za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy (odnoszące się do pytania oznaczonego nr 1), zgodnie z którym Świadczenia Dodatkowe wypłacane Uczestnikom Funduszu nie stanowią przychodu z tytułu dochodów funduszu inwestycyjnego wypłacanych bez odkupywania certyfikatów inwestycyjnych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o CIT, lecz stanowią przychód z tytułu uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c) ustawy o CIT - należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Przepis ten nie obejmuje zatem swoją dyspozycją przychodów (dochodów) z tytułu Świadczeń Dodatkowych określonych w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. c ustawy o CIT (kwalifikacja prawnopodatkowa ww. świadczeń była przedmiotem analizy w zakresie pytania oznaczonego nr 1).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Przy czym na mocy art. 26 ust. 2e ww. ustawy jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-le;
2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
   
   

Zatem zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., jak i w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. obowiązek pobrania podatku u źródła dotyczy świadczeń wymienionych w art. 21 i 22 ustawy o CIT.

W tym stanie rzeczy w przedmiotowej sprawie przepisy art. 26 ust. 1 oraz 26 ust. 2e nie znajdą zastosowania. Świadczenia Dodatkowe nie są bowiem objęte dyspozycją w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a tym samym również art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy (odnoszące się do pytania oznaczonego nr 2), zgodnie z którym na Funduszu nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego, a przychody z tytułu Świadczeń Dodatkowych powinny być opodatkowane samodzielnie przez Uczestników Funduszu będących osobami prawnymi - należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.